Oda ( sofra ) Drenicake

[prishtinase]

neve qka na interesojn edhe sna pengon ata qka i pengon munden te mos hyn fare ........ me pelqen sot ju tregova femijeve te mi perafersisht si luhej ajo loj mandej erdhi babi dhe te them drejt u mallengjye e qeshi gjat me ato kang mu duk sikur ju kujtuan ditet kur kishte luaj te falemnderit salihaj edhe nje mij her .......

[prishtinase]

[derjansi]

pershendetje o krenaria e shqiptaris

pershendes krejt drenicalit si dhe krejt shqiptaret kudo qe jan

[projekti21_dk]

Dimë, si nuk dimë!
.................................................. .
Kërkoi falje nëse e teprova. Kanë qenë fjalë fyese, por të lezetshme sepse për çdo mbrëmje të dimrit këto ju kthenin palës kundërshtare duke i mundur dhe atë drejtpërdrejt në sy njëri tjetrit. Të jeni të bindur që kanë qenë aq të lezetshme, kur u ndanim nga ndeja nëpër oda, përqafonim njëri tjetrin dhe mezi pritej që të vjen nata tjetër. Ky ka qenë një thesar i pa krahasuar i popullit shqiptar në Kosovë. Këtë thesar e bastardojnë vetëm e vetëm “këngët e kapuçave”që janë pa kurrfarë koncepti, e që i këndojnë politikanët tonë nëpër kuluare.

Fare nuk e ke tepruar i nderuari salihaj, përkundrazi të falënderoj që e solle këtë lojë që dikur ishte shumë e dashur, por që me kohë ka filluar të harrohet. Unë kam dëgjuar që njerëzit të kenë pasur "fërkime" nëpër lojëra të ndryshme: shah, letra etj, por nuk kam dëgjuar që njerëzit të jenë grushtuar në këtë lojë edhe pse vërtet fundin e ka shumë vulgar, bile sa më vulgare që ishte aq më e lezetshme bëhej.
Po kam hallin, nëse ke mundësi dhe nëse nuk të nxjerr "zahmet" nëse na e sjell fillimin e lojës si bëhej në trevën tuaj. Si ndaheshin njerëzit në grupe, pastaj ç'ishte testegjyli ( ne i thoshim vetëm teste ), d.m.th çfarë materiali ishte ai, cfarë sendi e këshut me radhë.
Sa për fjalët banale, mos u merakos shumë do të të thosha, sepse loja luhej në oda ku kishte edhe burra në zë. Fundja unë jam që të gjitha emërtimet që shprehen me fjalë të huaja të zëvendësohen me fjalë të gjuhës burimore shqiptare. Gjuha jonë jonë nuk është gjuhë e turpit!

Përshëndetje vëllazërore,
Adem Gashi

[salihaj]

Kishte bërë njëri një gabim. E çojnë të kadiu, ky ja tregoi tri dënime duke lënë me zgjedhë vet çunin qe ka bërë gabim:
- Mundesh me paguar me dukat, mi ngrënë njëqind qepë, apo njëqind dajak. Zgjidhë thotë kadiu!
Çuni që kishte gabuar thotë: më mirë njëqind qepë me i ngrënë.
Ja sollën qepët dhe filloi të ngrënë. Qepët e dogjën, i ngrëni vetëm pesëdhjetë sosh. Andaj, tha: nuk muj me i ngrënë, ndërromani dënimin. Kadiu: cilin dënim donë tani?
- Çuni: mi japë njëqind dajak!
- E shtrin çunin duke i japë dajak. Kur i dhanë pesëdhjetë, çuni thotë nuk mund ti duroi! Aman po i paguaj dukatet vetëm ndaleni dajakun.
Kështu që në vend ti paguaj njëqind dukat, ngrëni pesëdhjetë qepë dhe mur pesëdhjetë dajak

[salihaj]

Në fund të fshatit Sharojë të Peshterit gjendej xhamia e fshatit. Në atë kohë aty ka shërbyer hoxha i quajtur Mulla Rusha. Ky hoxhë ka qenë shumë i ashpër dhe i rrezikshëm për komunitetin serb. Dita ditës serbet marrin hovë si ne vitet e nëntëdhjeta në Kosovë. Serbin e kishte munduar shumë një bashkëfshatar i tij mysliman aq shumë sa që kur u lirua pak serbi, shkonte mbi varrin e tij kryente nevojën. Mulla Rusha ja kishte tërhiq vërejtjen që mos të bënë një gjë të tillë. Serbi i kërcënohej hoxhës. Pas ca kohë, mur hov Shqipëria e Madhe. Tani serbi, përsëri kryente nevojën, mirëpo me frikë dhe duke shikuar për rreth. Mulla Rusha i fshehur, pret deri sa ai të kryej nevojën. Pasi serbi përfundoi, mulla Rusha ja ngrehi këmbëzën e revoles të koka e serbit. Serbi desh vdes. Hoxha i thotë, ti me shkuar të shtëpia e jote jo, pa e ngrënë në tërësi nevojën tënde, unë nuk të lëshoi! Aman thotë serbi, kurrë nuk do e bëj më!
Hoxha, llafe nuk ka, por bëre at që të thamë! Serbi fillon me ngrënë, po nuk shkonte. Atëherë serbi i drejtohet hoxhës: më lejo të shkoi të shtëpia te marr një qepë dhe do e ngrëni. Hoxha e lejon, dhe serbi e bënë ashtu si u zotu, se e dinte që nuk kishte shpëtim. Përmenda qeptë e çunit që e dënuan dhe më ra ndërmend ky tregim i vërtetë, të cilët përsonazh i kam njohur.

[salihaj]

Përshëndes të gjithë juve që po hiqni pluhur nga thesari më i çmuar që ka reflektuar larg, larg nëpër trojet shqiptare, që reflekton edhe do reflektoi energji më pozitive për këtë komb autokton të Ballkanit. Jam thellë i bindur duke kultivuar thesarin tonë me vlerë aq të madhe dhe aq madhështor, sa që dukuritë bastarde të tanishme që po paraqiten kanë me qenë e kaluar për gjeneratat e ardhshme. Kam shkelë bukur mirë Evropën, aty ku kamë përdorë tregime nga ky thesar, kanë lanë mbresë të thellë të bashkëbiseduesit e mi të popujve tjerë siç janë Gjerman, Francez, Italian, Zviceran etj. Dikur edhe pasardhësit tanë do këndellën nga ky zhvillim bastard social.
Ndoshta ka pasur rast ët grushtohen pas lojërave të ndryshme, vetëm me besoni gati njëzet vite i kamë kaluar vetëm nëpër oda, kurrë as që janë grushtuar dhe as që kam dëgjuar që janë grushtuar për lojëra të kapuçave.
Përmirësohem dhe kërkoi falje kushëririt tim me mbiemër – Gashit se e vërtetë është “TESTEJA” ka numëruar dhjetë pika. Ndërsa, “TESTEGJYL” ka qenë një pikë “shpotitëse”

[bili99]

I nderuar Salihaj,
Shpresoj se nuk do te shkoje shume kohe dhe do te cojme nje kolone me kamiona me qepe ne Veriun e Mitrovices...

Nikoqiret e sofres nga Drenica : keni sjelle vertete kenaqesi me filozofi popullore te sofres se pasur me mencuri ,bujari dhe trimeri,por edhe me gatojca tradicionale shqiptare ,nga sofra e rralle shqiptare Sofra e Drenices..
Kujdesin e vecante ia kushtoi kesaj treve, shpirtndrituri dhe i pavdekshmi Anton Cetta.
Disahere me bie rruga dhe disahere une e sjelle rrugen kendej...
Ju pershendes!
me nderime,
bili99

[Llapi]

O mire se u gjeta te gjithve ne ket Ode
rrini mos levizni asnja nga vendi se do te ulem
qitu mas dere e do ti ndegjoi (lexoi) te gjithve.

prishtinase
nuse Drenice
ti ju rrin gati mysafirve ashtu qysh po i pret me ushqim e pije por kur te kesh koh na rrefen keshtu si deri me tani ndonji pleqni he te pleqnoft djali moj grue burrnore e fisnike

[salihaj]

Ramadan Shabani ka pasur baba Shaban Kajtazin. Shabani plak dhe e kishte lënë këmba dhe dore. Ndërkohë, ishte bërë një pleqëri. Shabani nuk ka pasur mundësi të shkoi, e dërgon birin e vet Ramadanin. Duke i thënë:
“Shko në atë pleqëri dhe ruaju nga fjalët se aty është Rexhë Hyseni i Bellopojës, është njeri i mençur e mos të zënë në fjalë. Në atë pleqëri ka pasur edhe tjerë pleqnar. Ramadani shkon.
Në atë pleqëri bashkohen të gjithë pleqnarët, për të pleqnar punën që ka qenë nevojitur. Kur del Ramadani me shkuar në oborr, njëri prej tyre ja lëshon dy lira në dorë, për të ja pleqnar punën në dobi të tij. Ramadani në moshë i ri, ja fillon të ndajë pleqërinë për hir të babës Ramadan ja lanë të ndajë pleqërinë e asaj pune. Ramadani e pleqëron, por jo drejt se i kishte marrë dy lira, për të pleqëruar punën në dobi të atij që kishte dhënë lirat.
Pas insistimit të pleqnarëve tjerë Raxhë Hyseni * kishte fol:
- Ramadan, a je kanë ndonjëherë çoban?
- Po.
- A ke luajt ndonjëherë me pulla?
- Po kam luajt.
- Kur e gjujashit pullën dhe shkonte zhagë deri në gropë si e keni quajt atë gjuajteje në gropë?
- Ne i kemi thënë tengerlang.
- Por kur binte drejt në gropë si thoshit ju?
- Pik i thoshim.
- Rexha, ne kur e hedhshim pullën pik, atëherë i merrshim të gjitha pullat kundërshtarit.
Përfundoi pleqëri, Ramadani shkon të shtëpia e vet. Shabani baba i Ramadanit pyet Ramadanin: “ si shkoi puna e pleqërisë?”. Ramadani: “fort mirë baba”. Shabani:“a ishte aty Rexhë Hyseni?” Ramadani, “po baba”. Shabani: “ a foli diç”. Ramadani: “po bre baba, ai nuk ishte ashtu si e vlerësonin. Ishte një çoban, vetëm me pyeti për lojën e pullave”. Shabani: “Çfarë të pyeti?”. Ramadani i tregon. Shabani pa një pa dy merr revolen e ja fut në kokë, thotë qiti lirat që i ke marrë si ryshfet dhe na paske marrë fytyrën. Ramadani çuditet, por i kthen dy lira.
------------------------------------------
*Rexhë Hyseni (këtë e ka shkruar me dorë të vet nipi i Rexhë Hysenit)