Me kangjela lutjesh

[feneri]

RRITË SHEKULLORE



Çfarë çastesh! Gjithmon në mendime
Njeri endacak në rrugën e kërkimit
Me lirikën që thurrë ndjenjën time
që del nga thellësitë e pikëllimit!

I plagosur në shpirt, në zemër me katandi
Me dëshirë dhe me shpresë rindërtimi
Nuk jam zemrëplasur , as shkrum, as hi
Por jam gurrë që fal bulëza blerimi!

Sizif mund të më thonë, për shumçka
Por nuk e pranoj të jetoj në greminë
Nga gëzimi dhe shpresa asgjë nuk më nda
Se jetë - se quaj kurrë vetminë !

Nuk jam ai që nuk lejoj afër meje
të vijë Muza e të këndojë serenatë,
Se ajo e di çdo të thotë ai çast hareje
që në qetësi nate më puth gjatë !

Se atëherë bëhem kaltërsi qielli me Yllësi
Dhe Muza bëhet engjull i lirikës pa fund
në boheminë që ndizet ajo dashuri
rritën shekullore vargu e perkund!

[Çaushi]

VDEKJEN DO TA MPOSHT !


Do të arrijë në mendjen tënde,
i heshtur , pa turfullimë e fjalë,
me buzëqeshje ta vras vetminë,
ta shpreh rimën e vargut atë ndjenjë të rrallë...

Do të arrijë ta puth buzën tënde,
S'është lehtë atë puthje të të fal!
Symbyllas gjithcka pashë dhe shijoj,
ndaj mos më thuaj kurrë.. ndal..

Do të arrijë deri në shpirtin tënd,
si diell ngrohtësinë të të dhuroj!
Të blerohemi bashke me ty,
Blerim dashurinë ta shijoj...

Do të arrijë të prehem pranë teje,
vetëm me prekje, ledhatime të flas,
Vallë do të ndjehesh ti zemër prej zemre,
që shpirti e zemra në thellësi më plas!

Po! Do të takoj kudo që të ndodhesh,
S'ka randësi tash nëse më thua: Jo!
Se Ti më bën ta mposht vetminë,
Vdekjen ta mposht ! Dashurise t'i them: PO...!

Feneri!
Pergezime dhe komplimente,per vargjet Tuja!
Te gjitha i lexova ,kete citova ,t'lexoi tutje uroi!

Respekte

[Agim Metbala]

RRITË SHEKULLORE



Çfarë çastesh! Gjithmon në mendime
Njeri endacak në rrugën e kërkimit
Me lirikën që thurrë ndjenjën time
që del nga thellësitë e pikëllimit!

I plagosur në shpirt, në zemër me katandi
Me dëshirë dhe me shpresë rindërtimi
Nuk jam zemrëplasur , as shkrum, as hi
Por jam gurrë që fal bulëza blerimi!

Sizif mund të më thonë, për shumçka
Por nuk e pranoj të jetoj në greminë
Nga gëzimi dhe shpresa asgjë nuk më nda
Se jetë - se quaj kurrë vetminë !

Nuk jam ai që nuk lejoj afër meje
të vijë Muza e të këndojë serenatë,
Se ajo e di çdo të thotë ai çast hareje
që në qetësi nate më puth gjatë !

Se atëherë bëhem kaltërsi qielli me Yllësi
Dhe Muza bëhet engjull i lirikës pa fund
në boheminë që ndizet ajo dashuri
rritën shekullore vargu e perkund!

I nderuar mik i vjetër Feneri... duke pirë kafen e mëngjesit, u magjepsa me vargjet tua të brishtë...
Një herë e lexova... sërish nga fillimi...sërish nga fillimi...mbase fillimi i juaj kurrë nuk ka mbarim...

Përshëndetje mik!

[feneri]

Përshëndetje miqtë e mi, Çaushi dhe Agim Metbala! E di se u mora kohë per te lexuar keto vargje që rrjedhin nga plaga e shpirtit dhe zemrës ! Dhe u shërova , se ju me jepni force të mbahem ! Përshëndetje, Përshëndetje...




PA TY NIMFA IME


Si flutra në livadhe që endet jam bërë
kërkoj metaforë për nektar në varg


Edhe kur është acar e kur bie borë.
Më shpie frymëzimi larg e sa më larg!;


Dhe endem në shtigje, për yje s'pyes lartësi
Kundroj gjithkah - botën ku ndodhet Ajo

Nimfa që befas iku dhe më la bulza n' dashuri
me përshëndetje - fjalët : Në parajs më kërko!


Ku t'i gjejë shtigjet, atë portë si ta hap
me vargje bëj kodin për dryrin e saj

Një shekull Sizif në rrugë me vrap
dashurinë me pikëllimin si gur i mbaj!

Dhe rend me zjarr - çka t'i bëj etjes
nuk shuhet vullkani me rrjedha loti

Pa Ty Nimfa ime - as zgjimit , as fjetjes
s'ia them urimin që e sjell motmoti!

[feneri]

NËPËR GJYQIN E THASHETHEMEVE


Nëpër gjyqin e thashethemeve ndeshem
me ngrit akuzën një djall me brirë
për çfarë mëkatesh më pret xhezanë ajo
përse dalldisjes pa skaj i thash lamtumirë ?!

Nuk e besoj këtë dalje të kësaj fantazme
më ka bërë suprprizë me llomotitje në mesazhe
E di ajo kotësinë që i jep ngjyrime
dhe mbetet në kokëshpinën e një patinazhe!

Nuk kam nge për këtë rrëmujë asgjëje
Në hak si hyra kurrë as si kam prek nderin
Por, ajo e kërkon një këngë namazgjaje
që ia fton Shotën në krah të Azemit dhe Idriz Seferit !

Zëri i asaj vejen si një tufan fantazme
As nuk e di çka thotë as nuk e di çka vret
Si djall i tërbuar shfaqet me jargë ajazme
ferrin e shpirtit të saj - për parajsë e shet.

[feneri]

ZEMRA SE DI PËRSE VUAN

Natë

Në mendime mendja gjithcka me bluan,
Me proza, me vargjet përzihet.
Vetm zemra s'e di përse vuan
nga vullkani i dashurisë çdo çast shkrihet !

Natë !

Sylynjari i etjes në kalvar të shpirtit,
mban ditarin se asnjëherë s'kam gjumë
nga fillimi deri në fund të motmotit
ndjej gjithcka nga pak, lumturi dhe dhunë ..

Natë!
Nga syri loti merr udhen te dredhet
Në faqe le gjurmet nuk pushon ne mjekërr
se dridhet ajo dhe fillon e zverdhet
si gruri kur piqet, si thekër !

Natë !
Drejt errësirës drejtohen shikimet,
Një rrezeshpresë i lidh me lartsinë tek yjet
Derdhet shpirti në ekstazë pa fund,
për Muzën që mbulon me blerim fushat, pyjet.

[feneri]

Re: Poezi të krijuara nga forumistët
nga Eva Today at 4:59 pm

feneri shkruajti:
I THEM GURVARRIT

*poezine e shkrova sot kur behej varrimi i dajës B....,
dhe atë çast kur heshturazi kalova pranë varrit të shoqes sime Alies mndova vargjet !

Kam ardhur pa ftuar
se dua ta gjej
Atë zemër të uruar
që në shpirt e ndjej!

Kam ardhur pa ftuar
se nuk kam lën vend
jam bërë i shkrumuar
mbase jam pa mend!

Kam ardhur i zhuritur
pranë saj të pushoj !
O gurvarr i heshtuar :
-I thuaj se e kërkoj !

Nuk e di atë gjuhë
Si ta zgjoj nga gjumi?
O gurvarr i heshtur
jam gurra - lot lumi!



E bukur, e dhimbshme, e trishtuar !

Me duket sikur me kete poezi beni gjthkend te derdhe lote. Jeta i do edhe lotet, edhe kete ndjenje te papershkruar, por jeta eshte shume e madhe dhe ju jeni nje nga perfaqesusit me te medhenj te saj, qe une njoh

[KUJTIM CAMI]

Përshëndetje miqtë e mi, Çaushi dhe Agim Metbala! E di se u mora kohë per te lexuar keto vargje që rrjedhin nga plaga e shpirtit dhe zemrës ! Dhe u shërova , se ju me jepni force të mbahem ! Përshëndetje, Përshëndetje...




PA TY NIMFA IME


Si flutra në livadhe që endet jam bërë
kërkoj metaforë për nektar në varg


Edhe kur është acar e kur bie borë.
Më shpie frymëzimi larg e sa më larg!;


Dhe endem në shtigje, për yje s'pyes lartësi
Kundroj gjithkah - botën ku ndodhet Ajo

Nimfa që befas iku dhe më la bulza n' dashuri
me përshëndetje - fjalët : Në parajs më kërko!


Ku t'i gjejë shtigjet, atë portë si ta hap
me vargje bëj kodin për dryrin e saj

Një shekull Sizif në rrugë me vrap
dashurinë me pikëllimin si gur i mbaj!

Dhe rend me zjarr - çka t'i bëj etjes
nuk shuhet vullkani me rrjedha loti

Pa Ty Nimfa ime - as zgjimit , as fjetjes
s'ia them urimin që e sjell motmoti!

Pershendetje feneri!
Te falenderoj per kenaqsine qe me dhane poezite tuaja.
Te uroj muze pafund.
Perfitoj nga rasti dhe ju uroj nga mot gezuar!
Me respekt per Ju.

[feneri]

ME VRAP U NISA TE TE SHOH



Me vrap u nisa te të shoh
po s'të pashë dot
një shkretëtirë përpara
- më doli dhe një lot !

Mbeta meit pa fjalë
nuk e di çka ndjeva në brendi,
më kishte ngrirë gjithça
apo vullkan u bëra s'di!

Ishte çast i gjatë si shekull
po ti nuk arrite dot
u ktheva me peshën e vetmisë
kujtim të lash një lot !

Nëse do të dalë blerimi
mbi shtatin tënd të shtrirë,
Le të të flasë kujtimi:
- Të dua shpirti im i mirë !


Le të ngryset qielli
le të derdh dhe shi,
zgjohu dashuria ime
se më bëre hi!

Çka t'i flas vetmisë
çdo natë në ditarë,
nis befas një vetëtimë
lotët shkojnë zvarrë !

[feneri]

KËTO ÇASTE...

Se si e ndjen këtë trokitjen time
jam tiran apo me mëshirë

nuk më duron as zemra as shpirti

edhe ne ndarje s'te them dot lamtumire!




Kam mall të të degjoj zërin

Kam mall të të fal shikimin
Se ti je rrezja qe i bën dritë natyrës

je pranvera që i fal blerimin!


Se ti je dita , je drita e mirësisë

Përshëndetja e këndshme që e marr.

pa të në rrugëtimin e përditshmërisë

kujtoj se jam i shkretë si varr !