Me kangjela lutjesh

[feneri]

ZEMRA DIGJEJ NGADALË-NGADALË


Mirë që s'ishe se qava mbrëmë
Dhe qielli nisi akoma qan
zemra digjej dalë-ngadalë
s'kishte fjalë atë çast që ndan !!!

Mungove ti e qava mbrëmë
ishin ato lot trishtimi
dhe shpirti me mall e me dënesë
digjej dhe trupi nga zhgenjimi !!!

Përse nuk erdhe se qava mbrëmë
se di si ke qenë si ke duruar ?!
Ishte terr në atë natë pa hënë
por, flakë bënte shpirti i dashuruar !!!

Mirë që nuk ishe se qava mbrëmë
do të qaje dhe ti bashkë me mua .
Në lahurinë e lotëve do të kisha vënë
botën e yjeve për lotët tua!

Mirë që nuk ishe se qava mbrëmë
për ndarjen tek vendi ku ishim takuar.
Ta dije sa sa të kisha pranë , shumë pranë
se lotet të bënë të praruar !

[feneri]

NETËT E ROBËRISË



Gjithmon në përpjekje u mundova
Të gjejë shtigje të mbajë llogari
Me cilin këtë jetë dhe si e jetova
S'më del bilansi jo kurrësesi!

Netet e robërisë janë të gjata
Ditët e robërisë nuk i numrova
Se llogaria në faturë s'më dilte
Se pse e si në pranga jetova!

Ashtu i robëruar nuk mundem më
As durimin se llogaris në këtë botë
Sepse ata që thonë se pranojnë këtë gabim
Të jetojmë me djaj na lidhin kot!

Të ndarë me kufij jetuam në mes
Na mbajtën në shënjestër na vunë në pritë!
Kush do të dalë kjo e drejtë në shesh
Le të ngritet të përballet për lirinë në rritë !

[feneri]

VDEKJEN DO TA MPOSHT !


Do të arrijë në mendjen tënde,
i heshtur , pa turfullimë e fjalë,
me buzëqeshje ta vras vetminë,
ta shpreh rimën e vargut atë ndjenjë të rrallë...

Do të arrijë ta puth buzën tënde,
S'është lehtë atë puthje të të fal!
Symbyllas gjithcka pashë dhe shijoj,
ndaj mos më thuaj kurrë.. ndal..

Do të arrijë deri në shpirtin tënd,
si diell ngrohtësinë të të dhuroj!
Të blerohemi bashke me ty,
Blerim dashurinë ta shijoj...

Do të arrijë të prehem pranë teje,
vetëm me prekje, ledhatime të flas,
Vallë do të ndjehesh ti zemër prej zemre,
që shpirti e zemra në thellësi më plas!

Po! Do të takoj kudo që të ndodhesh,
S'ka randësi tash nëse më thua: Jo!
Se Ti më bën ta mposht vetminë,
Vdekjen ta mposht ! Dashurise t'i them: PO...!

[feneri]

NË QAFË TË KËRRABËS


Vijnë e shkallëzohen lakoret si vezullima
në Qafë Kërrabë jeta ec drejt
janë shtruar tryzat e agimeve me therrima
janë të gjithë dhe mungojnë të krejt!

Sa ullinj shekullor të vyshkur presin gjeneratat
prej katarzave dalin në diellin e lirë
në kreshperime qëndrojnë e janë pellgezuar
të presin gjithcka e te ruajnë Ilirë !

Më dalin perpara ,dhe më pershëndesin
vargani i gjatë i shitësve më kthejnë fëmijërinë
i rinisin shtigjet se ku do të na qesin
ta ruajmë të kaluarën të presim ardhmerinë !

Janë këto lakadredhat e Qafë Kërrabës
Ku vëzhgim e mbrojtje në net e ditë
krahapur qëndruan pa gjumë sytë e shkabës,
ta ndjenim ne se Atdheu është në pritë !

[feneri]

Kur nuk te takova…


Sipas motiveve poetike të E. Starovës !


Kur nuk të takova nisa derdhja lot,
Dhe lotët si Lana rridhnin për Ty .
Shpirti më thyhej, e cka të të them dot,
Ishe ti drita e asaj nate që më binte mbi sy.

Kur nuk të takova , një zbrazëti shkretëtire,
Trishtimi më derdhej s'kisha më gëzim…
Por, të shihja ndër yje, si hënë të kundroja,
Dhe ja kah po rend thosha - shpirti im!

Çka s'pëshpërita , ma mirë që s'të pashë,
Se në atë vetmi e ndjave sa shumë unë të dua.
Sylynjarë dëshirash në atë fontanë të etjes
Sa ylberë shumë ngjyrash u ndozën mbi mua.

Nëse vjen ai çast, bëhu diell pranvere
Mbushe me blerim, se zemrën ta fal,
Ti nuk je vetëm aq...! Se shpreh dot kësaj here
se je bërë gjithësi dhe fushë edhe mal...!

[feneri]

Një Uratë Për Ty !

[feneri]

NJË URATË PËR TY !


(Mesazh poetik )

Ti qofsh e lumtur,
E gëzuar !
Se mua -
vetmia më ka pushtu!

Një ndjenjë malli -
më ndez zjarr!

Se di ku ngec,
Se di ç' marr !

Vetëm një gjë -
tashti e di :

- Arsyeja të krijoj -
Je vetëm Ti,
Je vetëm Ti !

[feneri]

SONTE


Më kot rashë se gjumi s'më zinte
Mendimet më endën mbar' e prapë,
Një kaptinë mbaronte, tjetra krahët shtrinte
Dhe malli në zemër kishte shtrirë krevat!

E tillë shfaqej kjo skenë vetmie
gjithçka më shtrëngonte në lak !
Por befas arriti një engjull dashurie
Më morën dritë sytë tek më puthi pak !

O zot! klitha tek më hapeshin rrathët
Tek ndjeja një puhizë që më solli gjumë !
Më bleronte shpirti dhe zemra ime e ngathët
që vetmia u kishte ndal hapin me furtunë !

Nuk e di vallë çka u bë në errësirë
Asnjëherë nuk ndjej dot shpjegim !
Isha peng i asaj puthje aq të mirë
Apo enxhulli më praroj me rreze në agim ?!!!

[feneri]

DO TE VI TEK TI...


Në agorin e parë do të vi tek ti,
ta shohë dhe drita se jam zgjuar
ashtu siç del një bulzë në shi,
pranverës t'ia falë aromën e uruar !

Në agorin e parë, patjetër do bëhem
pëllumb i paqës që kërkon një shteg
në shestime vegimesh edhe nëse dehem
më ngjallë vrulli për ty - ashtu si më djeg!

Në agminë e mëngjesit do të vi
në meridiane të shtrira horizontin e dua
Jam udhëtarë i largët mezi se arrijë
ta puth yllësinë që bëhet rrjedhë si krua!

Në agminë e hershme kur drita del pak
Dhe nga lartësia e qiellit bukuria si Hanë
ma kthen gjithë lumturinë e vrarë në konak
Se Ti atë çast më qëndron shumë pranë.

Në bardhësinë e blerimit të dalish ti
Me hijeshinë tënde të më bësh shërim
I rilindur unë me një zjarr në gji
të shkruaj lirikën që kam në vegim...

[feneri]

TINGULL

( Asaj që më sjell agim )


Përballë pergamenit një tingull rri
Si orë pa ndalur troket tik-tak.

Në heroglife është shkruar një histori
Duke shtri blerimin në zemër bën jatak!


S'është tingull që grryen si bisturia në plagë
Por të ysht për shpresa -të kallë për blerim.

Në ritmin e vrullit është amanet pa vrragë
se të flak errësirën e të sjell agim!

Çfarë dehje që se ka puhia e pranverës
As gurra e lirikës të shtruar në pergamenë .

Ashtu bëhet nektari në horizontin e sferës
se tingulli magjik - johonë e shndërron dhenë !



Gjithë ky horzont i hapur gjithë kjo Yllësi
Më ka vënë në hark meditimi - se Ti je gjithësi...