Me kangjela lutjesh

[pranvera bica]

VETMI E NATËS ...


Vetmi e natës më ka ngri damarët
Në dhomë nuk hyj kur ti mungon.
Nëse më kupton - ndryshoj nga të marrët,
se shpirti im - e di si gulçon!

Jam tren i mbetur pa binarë në shtigje
Ortekë dhe ngrica më kanë dalë përpara!
Më ka mbet dëshira tutje në brigje
Më ka damllos misteri nuk ec përpara!

Po ti, ku je ? Kujton se të harrova !
Po ti , si ngece në këtë horizont largësie!
Sa herë në mesnateë dola dhe përgjova
Një yll agimi - një yll dashurie!

Ishe Ti ajo që kot të prita ! Kot pres!
Si gjethet që kalben në greminë !
Jam unë ai - që, edhe nëse vdes -
Për Ty do të fryjë si suferinë !

Ketu me dukesh feneri e poshte me dukesh Gjakushi!.

[gjakushi]

Ketu me dukesh feneri e poshte me dukesh Gjakushi!.

E ka gabim ! E pranoj se eshte sqarim!

[feneri]

PËRSE...?

( Asaj që ngeli duke pritur të bëhet Anëtare !!!

Dhe sukses pasi u be !!!)

Përse më bën fajtor, Përse ?
Dua ta di këtë akuzë !
Unë të shikoj qiellore mbi këtë dhe
më bëhesh frymëzim për muzë !

Përse më thua ashtu ! Përse
Unë të ndjej si ozon për mushkëri !
Ti çdo çast si Hana nëper re
më shfaç buzëqeshje, ledhati!

Përse ateherë ky trishtim mblidhet
Kur dua të të kem fare pranë !
Nga dëshira gjithcka më dridhet
se e ndjej për ty sevdanë ...!

[feneri]

NË FORUM KU E KAM SHENJTERINË !


Nuk flas dot për atë horizont të ngrirë
një çast më bëri të ndjej zezonë !
Por dashuria gjithmon ka brirë
të ndez ushtimën të bësh jehonë !

E shikoni këtë kohë ! Mesnata me agimin !
Më gjen gjithmonë pa gjumë në meditim!
Lexoj, lotoj, pastaj bëj shkrimin,
për ate që digjet ky shpirt'i im !


Jam ndarë në dyshë dhe nga të nisem?
Për ate që vdekja ma rrëmbeu papritur ?!
Mos vallë? Më duhet me ndjenjë të braktisem !
Të arrij cakun që shumë e kam pritur!

Gjithcka më mungon se vuaj për dashurinë !
Ajo hesht e shtrirë në dekada, dhe pret !
Por, edhe në forum ku e kam shenjtërinë
fluturoj lartësive, notoj në det !