Me kangjela lutjesh

[feneri]

Me kangjela lutjesh - Ky titull ësht varg i poezive që do të përmbledhë një tufë poezishë të bëra gjatë persiatjeve dhe meditimeve, në relacionin e jetës ku dimensioni i ndjenjës ka pasur shfrim në frymëzime , dhe ka shperthyer të bëjë shenjëzimin poetik.

[feneri]

PA TITULL


Sa herë më shitoj në zemër bukuria e Zanës
E përshkruja vetull'hark- me portret të hënës.

Ishte e vërteta me dritë përjetësie
Natyra e një ritmi me ode dashurie.

Thellësia e një deti dallgë që shkumzon nga gurra
Tufan mbi gjithçka, ylber që del mbi ura!

Po ishte dhe puthje, ishte klithmë balade
Në buzë shkrinte ngricat për vargje serenate !


Ishte gjithça ! Ngrohtësi, rreze, dhe ngricë veriu
Dashuri që shton jetën si e do njeriu !

[feneri]

NDARJA E TRISHTË



Na ndajnë pak çaste deri tek takimi,
Pastaj gjithçka mundet një varg t'i ruaj
Por, lotët nuk hyjnë aty se ai det pikëllimi ,
Më përmbyt me zjarr që dot se shuaj!

Na ndajnë pak çaste të të sikoj syrin
Imazh që më flet me gjuhën e shikimit
Për shijen, oreksin, ngjyrën që mbyll dryrin
Pa puthjen e buzëve të vegimit !

Na ndajnë pak çaste ! Po na ndajnë ne !
Jemi bërë qiell , diell, dhe yje në jetësim !
As n'errësirën e mesnatës nuk kemi nge
Se ndarja e trishtë na e vrau gëzimin...!.

[feneri]

SYLYNJARI I ETJES



Dridhej , tundej dallga
Shkëmbin - e vriste deti !
Me sylynjarë të etjes
ndritej gjithë qyteti!


Me kangjela lutjesh
Muzgu mbulon dëshirën!
S'ia ndali dot dritën
Që e veçon ma të mirën !

Se ajo është Nimfa
noton në çdo damarë !
Është në çdo pore trupi
blerimit i ndez fanar !


Të mbulojë gjallëria
jeta - të mos ketë vetmi !
Sylynjari i etjes -
Ujvarë në dashuri!

[feneri]

Asaj që më sjell agim

[feneri]

BEFASI E KËNDSHME

E shkruar me 7 dhjetor 2008, Tiranë


Ishte befasi e këndshme kjo ditë në Tiranë
kur Dëgjon në Pallat të flasin shqiptarët,
të lëvdojnë pikëpamjet politike të pushtetit
sëbashku nga pozita dhe opozitarët!

Befasi e këdshme të flasish në Tiranë
dhe të të presin me duartrokitje frenetike,
të tregosh pikëpamjet e një kolonie në këtë anë
që hynë në rrjedhat e jetës gjenetike.

Befasi e këndshme të ndeshesh në Tiranë
se ata e pranojnë zemëhapur Planin e Ahtisarit !
Se mundemi dhe ne të jetojmë jashtë kufirit në këtë anë
Sipas Kalit Trojan, Majmunit e Gomarit!

Befasi e këndshme të ecish në Tiranë
të takosh të Perndjekurit, Oborrin mbretëror !
Të flasish ne tel me miken duke shikuar rrjedhen në Lanë
që i vezullon zëri e shkelqen si meteor!

Befasi e këdëshme ! Ah kjo Tirana !
Me mall na ndez në ndarje , me mall në takim !
Dhe para syve del si lubi ajo Qafë Thana
që ndan Shqipërinë nga Shqipëria në Bashkim!

[feneri]

KY SHI DHJETORI...



Ky shi dhjetori qe zu rastësisht
ritmi i rënies qenka mesjetar
në Hotel Dajti nje gjendje e trishtë
Strehët se tij si shpirtra të varë...

Hije të zezë rrethi kishte marr’
gjithë barërat e globit ishin në çdo skaj
çfarë shiu i butë, por sa tinzar
siç bien e rrjedhin dhe lotët në Hotel Dajt !

S' kish drita jeta, asgjë s'jehonte
kishte vetmi... veç shi si litar
e lodhur, e lagur nga streha pikonte
currili i ujit në kujtimin tim të vrarë.

Tinëzar shiu i vjeshtës, ai shiu tipik
Nga lloji bastard më lagu më ngriu
Se dikur kur vija tinës më shpallën heretik
Më ngarkuan me faje nongrata njeriu...!

7 dhjetor 2008 , Tiranë

[feneri]

PËR ATË QË SE TAKOVA


Sa keq që nuk u pashë me Ty
Dënesjet i degjon vallë?

As Lana nuk ka ujë sa kam lot ne sy
Tek pëshpëris : Ah sa shumë kam mall!


Se di as vetë përse këto lot qe rrjedhin mbi faqe
Të ishe pranë do t'i fshije ngadalë:

As unë s'do të isha i vetmuar mbi siperfaqe
Meit i mbetur sikur JETA m'u ndal!

Si ta bëj hapin e ndarjes - malli më mbyti
Si te vazhdoj jeten me zjarr në zemër ?

Më ka ngrirë fjala në gjuhë më thahet fyti
Klith e rënkoj duke të thirr në emer !

[feneri]

ETYD PËR EVËN


E di se me mallin e atdheut përballesh
e di se plaget e tij i vë në trup Ti

Perherë ma teper se gjithcka përshpallesh
se kanë nevojë për dritë, dioptri !

Në shekuj ata me sy kanë matur horizontin
vetëm dorën mbi vetulla kanë vënë

Me syte e mendjes kanë gjetur gjithe hapësirën
dhe mbrojtën në luftra - të parë ç'u kanë lënë !

Sot, ja në këtë kohë mërgate, ku shterret gjallëria
gjithçka ka nevojë të ringritet , ajo të josh ,

Ti kthehesh Eva, të rishikosh se Arbëria-
ka pasur një lëngatë në pamje, e ta mëkosh !

Kjo është madheshtore, e ne i themi jetë
edhe Homeri çka pa, e shkroi në vargje homerike

Nuk është kot përse gjithë këtë pamje Eva
e shfaq vrulli yt , dhe pak ky Etyd lirike ...!

[feneri]

Zemra Digjej Ngadalë-ngadalë