Mohuesit!

[Dritez]

Mohuesit!

“A nuk udhëtuan ata nëpër tokë e të shohin se si qe përfundimi i atyre që ishin para tyre!? Ata ishin edhe më të fortë se këta, ata e lëruan tokën dhe e rindërtuan atë më shumë se sa këta, e rindërtuan, atyre u patën ardhur të dërguarit e vet me fakte të qarta. Pra, All-llahu nuk ishte që t’ju bëjë të padrejtë atyre, por ata vetvetes i bënë të padrejtë.” – Kur’an, 30:9

Shkruan: Avni Tafili
Zëri i Zgjimit!

Mjerë për ata njerëz që para se ta njihnin vetveten e harruan atë; dëshpërim i vërtetë është për atë njeri që të bardhën e sheh të zezë e të zezën të bardhë!

Sa padrejtësi e madhe është të mohosh vetveten! Kur vetveten e mohon, ke mohuar gjithçka të vërtetë. Kur njeriut iu dhurua aftësia për të menduar e vullneti për të zgjedhur, mendon për epshin dhe zgjedh humbjen. E këta janë mohues edhe të botës që i rrethon. Këta nuk jetojnë në harmoni me ligjet në ekzistencë! Janë kundër njerëzisë, janë kundër çdo gjëje të pastër e të bukur. Çudi, mendojnë se, po bëjnë të duhurën, e nuk shohin se si vetveten në shkatërrim po e çojnë.

I Lartësuar dhe i Pa të meta është Allahu, çdo gjë që krijoi, e përsosi dhe nuk e krijoi kot. Secilës krijesë ia dha funksionin dhe rolin. Nuk ka krijesë e të mos ketë në vete urtësish. Ndërsa, njeriun e krijoi dhe e dalloi nga shumë krijesa që krijoi. Njeriut ia komunikoi udhëzimin e Vet nëpërmjet shpalljes, dhe e orientoi për tek Ai. Kush iu përgjigj ftesës së Tij, shpëtoi, e kush nuk iu përgjigj pësoi humbje të sigurt. Ftesa e Krijuesit është e thjesht për atë që ka vullnet ta kuptojë: të jetojë në harmoni me funksionin dhe rolin për të cilën është krijuar. Kur prej një krahu të milingonës ngërthejnë urtësish të panumërta, vallë, çfarë do të ngërthenin prej një krijese, të cilës ia nënshtroi gjithçka përreth saj!

Njerëzit nuk janë vetëm anë fizike. Janë edhe anë shpirtërore. Ashtu siç dinë të ndjejnë uri e etje, mund të ndjejnë edhe gëzim e hidhërim. Por, njeriu fare pak përkujdeset për anën e tij shpirtërore sa kujdeset për anën e tij fizike. Prirje e njerëzve të ngutshëm e të pavetëdijshëm. Njerëz që nuk janë në gjendje të zbulojnë urtësitë e veta, e as të kuptojnë qëllimin dhe pse-të e ekzistencës së tyre. Këta nuk janë në gjendje të kuptojnë se çdo të thotë krijesë e as krijimtari. Jo, këta e dinë, por mbi ta sundon fizikaliteti, e jo shpirtërorja. Janë robër të kënaqësive të përkohshme dhe të shpejta.

Allahu nuk krijoi gjë, e pastaj atë ta urrej a ta shkatërrojë. Por, drejtësia e Tij absolute bën që ato krijesa të meritojnë a ta kërkojnë vetëurrejtjen dhe vetëshkatërrimin! Po ta donte Allahu shkatërrimin tënd, nuk do të të pajiste me intelekt, që ti të dallosh të bardhën prej të zezës. Këtë je në gjendje ta kuptosh, se, ti ke aftësi për të menduar, e për të dalluar, por edhe për të zgjedhur. E kjo nuk t’u dhurua kot, e as nuk e krijove, por e gjete të ngulitur thellë në vetveten tënde. E këtë e di mjaft mirë!

Pasi njeriu është i pajisur me intelekt për të dalluar, mund edhe të zgjedh. Por, gjithnjë nën mbikëqyrjen e Atij që e krijoi. Kur njerëzit bëjnë zgjedhjen, do të ketë dy, jo më tepër: ose prej atyre që jetojnë në harmoni me ligjet e Zotit ose; prej atyre që kanë zgjedhur të jetojnë në kundërshtim me ligjet e Zotit. Ligjet e Allahut të Madhëruar janë edhe ndërrimi i ditës dhe natës. Kush mund prej njerëzve të ndalë lëvizjen e tokës, apo rrotullimin e saj rreth boshtit të vet! Askush! Prej ligjeve të Tij është edhe gjumi; e kush mund të rrijë pa bërë gjumë! Askush kurrë! E pra, le ta dijë njeriu që i thërret mendjes, se prej ligjeve të Zotit është edhe sinqeriteti, drejtësia, respekti, paqja, bujaria, fisnikëria, pastërtia, butësia e urtësia. Njerëzit e sinqertë, të drejtë, të pastër e të urtë, janë njerëzit që gjejnë udhëzimin e drejtë!

Sot, që ke ende aftësinë për të dalluar dhe zgjedhur, mund të zgjedhësh të jesh i drejtë ose i padrejtë, i pastër apo i papastër, i sinqertë apo gënjeshtar, por dije, se ashtu siç zgjedh, edhe ai do të jesh. Ti mund të jesh mirënjohës por edhe mospërfillës, mund të jesh falënderues por edhe përgënjeshtrues, mund të jetosh në harmoni me botën që të rrethon por mund të jesh edhe kundër saj. Por dije se, një ditë e tërë bota do të ngrihet kundër teje. Atëherë kur nuk do të kesh më asnjëfarë aftësie, veçse të atij që vështron të vërtetën e qartë i tronditur! E të tjerët do të gjykojnë ndaj teje, e do ta kuptosh në hollësi se kush e çfarë ke qenë, që ti sot, po e përgënjeshtron dhe po e fsheh!

Mund të më thotë njeri, se kush e do të pasinqertin, gënjeshtarin, epsharakun, mashtruesin, shpifësin, manipuluesin, të pabesin! E kush veçse atij që është më i ulët se të ulëtit! E kush janë më të ulëtit, veçse ata që mohuan vetveten, mohuan gjithçka të vërtetë! Këta nuk i do askush. Po, madje edhe sot mund ta ndjejnë vetminë dhe urrejtjen e të tjerëve, por këta njerëz mohues, në vendëse t’i thërrasin mendjes, bëhen të padëgjueshëm, kryeneçë e mendjemëdhenj! Po, këta janë njëmend të shurdhët, memecët e të verbët!

Mjerim pra për këta njerëz!

“Shembulli i (i thirrësit të) atyre që nuk besuan është sikurse i atij (bariut) që u lëshon britmë atyre (bagëtive) që nuk dëgjojnë tjetër vetëm se britmë e zë (e nuk kuptojnë). Ata janë të shurdhër, memecë e të verbër, ata nuk kuptojnë.” – Kur’an, 2:171

O Allah, na përforco në rrugën Tënde e na ruaj nga pabesia dhe nga çdo veti që na shpie në pabesi! Amin!