Si kujtoni ikjet nga oret e mesimit?

[Preng Sherri]

Ikjet nga orët e mësimit? Hm? Kjo ishte një nga specialitetet e mia!
S'mund të alonte dita e të mos ikja në njërën nga orët e ditës; kjo varej krejt nga disponimi. Por në shkollë të mesme kryeishtë gjatë katër viteve isha në ndërrimin e pas ditës! Kishim një burektore aty në oborrin e shkollës dhe kur babai kishte ardhë një herë, ashtu kot, pa paralajmerim ngaqë e kishte qitë rruga, ishte kthyer në shkollë për të takuar Kujdestarin e klasës.
Kujdestarin e gjenë në sallën e arsimtarëve dhe bashkë me të nisen për në klasë për ta marrë ditarin. Kur shkojn Aty, profesori i Lëndës ( Kimi Analitike) i thotë:
" Ditarin merrne ndërsa Ay nuk është në orë të mësimit; sipas zakonit të tij, Ay dy orë mësim në dite i mba tek ajo burektorja atje para"!


Po Ju tregoj një nga ato çapkenlleqet e mia të ikjeve të orës:
" Një ditë, vendosa ashtu kot, i vetëm të mos hy në orën e Gjeografis. Profesori ishte N. Krasniqi i cili ishte shpallë atë vit si një nga profesorët më të mirë. Në shkollën tonë, dera e klasës ( klasave) ishin me birë nga mund të shikonim, që nga koridori se çfarë bëhej mbrenda.
Kështu që, vendosa që për pak të shkojë dhe të shikoj për birucen e derës se çfarë bënte Profa në orë të mësimit.
Por kur vajta aty, në koridor pash që qëndronte një vajzë, pak më e vjetër se që isha unë dhe të tjerët që vijonin mësimin dhe kuptova nga pamja që nuk ishte e skollës sonë. mendova që me siguri ka ardhë të kërkoj dikend.
Si dreq e sherr më, vendosa të talem me të.
Iu afrova dhe duke luajtur rolin e një nxënësi të mjerë dhe frikacak ( fillova të dridhem) i themë:
" Më falni, a ka mundësi që të hyni në këtë klasë këtu dhe nga ora e mësimit të ma nxjerrni një shok timin"?

" pse s'po hyn vet?" - ma ktheu ajo.
" O po unë, - fillova t'i flasë në atë mënyrë që ta bëja të kishte mëshirë dhe dhembje për mua. - " nuk jam në këtë shkollë edhe e kam këtu një " cimer timin" e po më vjen marre me hy në klasë, e une tani sa kam ardhë nga fshati... e ky cimeri im e ka çeksin e banesës e kam mbetë jashtë me rroba po ma zi... i kam marrë do turshi e i kam lanë para deres baneses e po...kam frikë mos po më prishen...

Siç duket kjo bëri efekt ngaqë Ajo me dhembshuri po më thotë:
" Mirë, ma thuaj si e ka emrin Ay shoku Yt se do t'hy me ta nxjerrë nga ora e mësimit"
Unë plot serioz i themë:
" E ka emrin N. Krasniqi"!
N. Krasniqi ishte emri i profesorit që ishte duke e mbajtë orën e mësimit dhe jo i shokut tim.
Ajo hynë dhe pas pak në korridor dëgjojë të qeshurat e nxënësve sa që kisha përshtypjen që klasa ishte bërë rrëmujë. Duke e marrë me mendë se çfarë mund të ndodhte vet, isha shtrirë në korridor duke qeshur.
Ashtu siç isha i shtrirë nga të qeshurat, kam parë kur u hap dera e klasës,nga aty del ao vajza dhe më thotë:
" More i poshtër"!

Çfarë kishte ngjarë në klasë mbrenda?

Pas orës shokët e klasës më treguan këtë gjë:
"Ajo vajza kishte hyrë mbrenda dhe ju kishte drejtuar profesorit me këto fjalë:
" profesor a ka mundësi me ma lejuar një shok nga ora e mësimit"?
Profesori iu ishte përgjigjur:
" Po s'ka problem, si e ka emrin ai shoku ytë?
Kjo i thotë:
" N. Krasniqi shok profesor".
Klasa me të dëgjaur emrin e profesorit plasin nga të qeshurat por kjo siç duket s'kishte kuptuar gjë teksa profesori e kishte pyetur:
" vajza e mirë, A e njehë ti mirë N. Krasniqin"?
Kjo ia kthenë:
" Po qysh se njohë profesor shok e kam".
Disa të klasës kishin filuar të kërcenin nga karrigeja duke mos mundur të ndalnin të qeshurat.
Atëherë Profesori i kishte thënë:
" vajz-o, ti po më duket qenke shumë e poshtër. A e din ti që unë jam N. Krasniqi"?
Shokët më thonin që Aji ishte zverdhur në fytyrë. mbeshtetur për derë dhe gati sa nuk ishte alivanosur nga befasia. Në këtë gjendje kishte dalë nga klasa kur mua më kishte gjetur në koridor të rrezuAR NË DYSHEME dhe duke qesur sa mundja kur kishte shfryrë " Ore i poshtër".

Në këtë gjendje, vie i dashuri i saj me të cilin ajo kishte ardhë në shkollën tonë ngaqë Ay kishte qenë një ish-nxënës dhe kishte kthyer për ca dokumente dhe kur e pashë mendova:
" Ou tash do t'ha ca flakaresha t'mira"!Ai e pyeti atë se çfarë ka ndodhë duke drejtuar ca shikime armiqesore drejt personit tim por kur Ajo ia spjegoj atij tërë ngjarjen, ky pa një pa dy, t'ja krisë një të qeshure, dhe kur u bë fare pranë meje, që kujtoja që do t'ha një dajak t'mirë, ma zgjatë dorën edhe më thotë:
" Eu t'lumtë po ç'ja paske punuar"!
Pasha krejt vitet që i kam dhe ato që më kanë mbetë kështu ka ndodhë dhe keshtu e tregova!
Për atë arsye më ka mbetë pseudonimi " P. Sherri"!

[Inteligjentja]

lol Prenge, paske qene i poshter me verte. Te isha si ajo goca ti kisha dhene vete ato flakareshat e s'kisha prit per te dashur.

Ore mesimi nuk para kam lene pervec atyre ikjeve kolektive. Si senatore e klases qe isha , per dy vjet kisha detyren e shenjte qe te kapja drejtorin e shkolles dhe ti thosha qe kishim nje ditelindje ne klase ndaj duhet te merrnim leje per oret e fundit. Ne fillim si taktike funksionoi bukur. Por kur ditelindjet e u shpeshtuan (mesatarisht 2-3 here ne jave) na e pin e lengun. Edhe ne ato rrethana te hidhura gjenialiteti i paraziteve te klases arriti ta gjej zgjidhjen. Llokumet! Vinim 200 lekshat te gjithe si budallenj edhe i shkonim drejtorit vete i trete (une, sebepxhiu dhe mbajtesi i llokumeve) per ti mbushur mendjen.

Ne vit te katert ama, nuk e di sesi po kam arritur te shpetoj gjithnje nga e ngritura ne derrase ne oren e matematikes. Te gjithe ishin me nga dy-tre nota une isha pa asnje. Aty jam bindur qe ka Zot. :P

Ikjet nga oret e provimeve pastaj ishin terisht te garantuara. Pani behej qe oren e pare te mesimit, qe direkt pas ores se dyte ose pas pushimit te madh te iknim masivisht. Une me dy-tre te tjere natyrisht qe shkonim tek mesuesi/ja (me aprovimin e te gjitheve kuptohet) per te kerkuar nje shtyrje te provimit dhe ne rast se pergjigja ishte negative i thoshim direkt qe klasa ishte ne drejtim te paditur. Normalisht qe ne hanim gjithe ulerimat dhe inatin ne raste te tilla por te pakten shpetonim nga sjellja e prinderve mengjesin tjeter.

[Enii]

nuk kam nostalgji per oret e lena .. sdinim ca benim atehere .. po dhe ishim bored andej ne Shqiperi se skishte ndonje gje me interesante ... ajo ishte si tip rebelimi per ne ...lol

[saura]

Tani qe e mendoj oret qe kam lene ne shkollen e larte, them se ja vlejten. Kryesisht linim oren e pare ne ditet e ftohta te dimrit, ose sic e permendi dhe MadabeR kur kishim 4-5 ore rresht leksione. Vrapin e ndalnim ne kafene tone te preferuar me cmime te arsyeshme, e kamarier simpatik e xhentil. Kam kujtime te bukura.

ua gjithe kjo goce me shkolle te larte ,merreshe me kamarier

[Nete]

Skam ik asniher......!

[bombona]

Skam ik asniher......!

qa genjen ene ti mi hehehehehe ku ka student qe ska ik nje her te veteme veq nese ske shku fare ne shkoll ehhehehe

[iktuus]

Ikjet nga oret e mesimit?
I kujtoj kane qen te bukura sepse cdo here qe lija nje ore mesimi kishte nje arsyeje dhe ne fakt ja vlinte te lije nje ore mesimi. Mua per pak me kushtoi mos pranimin ne provimet e matyres sepse me 30 mungesa pa arsye te benin paralajmerim per perjashtim dhe me nje paralajmerim nuk merrje pjes ne provime. Prej dy muajsh kam pasur 29 ore pa arsye ne kete periudh edhe i semur kam shkuar ne mesime sepse po mos te futesha ne provime te matures nuk me pranonin ne shtepi. Eh me te vertet vite spektakolare ato te gjimnazit

[gesti_7]

Nuk e njof e nuk di te kete pasur ndonje mesuese biologjie me emer adela. Per ca viti behet fjale

Te thashe qe je e vogel?? Adela ishte nje tip qe kur erdhi ne Tirane, dha mesim te Petro Nini dhe u kthye brenda vitit ne terrorin e shkolles. I ngrinte nxenesit e shkrete nga 20-30 vete per nje ore. (Ku ishin mesuar petroninsat ashtu)

[Nete]

qa genjen ene ti mi hehehehehe ku ka student qe ska ik nje her te veteme veq nese ske shku fare ne shkoll ehhehehe

pse mi te genjej skam arsye,edhe ato gjerat e embla mbahen per vete nuk tregohen

[elsaa]

Si kujtoni ikjet nga oret e mesimit?

Me nostalgji

Vetem keto maj men nga gjimnazi . lol