Gjenerali Agim Shehu emerohet Drejtor i Investigimit te tatimet

[juanito02]

Gjenerali i 97 Agim Shehu emerohet Drejtor i Investigimir te tatimet



Sefgjini do të ketë vartës ish zëvendësministrin e Rendit. Berisha vendos besnikë për të kontrolluar biznesin
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve blindohet me ish hierarkë të SHIK-ut dhe të policisë të viteve 92-97. Ky institucion i drejtuar nga Arben Sefgjini, i akuzuar për rrëmbimin dhe vrasjen e Remzi Hoxhës, ka nga dita e djeshme në stafin e tij Ish gjeneralin famëkeq Agim Shehu të vitit '97. Agim Shehu u emërua Drejtor i Drejtorisë së Investigimit, e cila merret me ndjekjen, përgjimin, zbulimin e aktiviteteve të paligjshme në fushën e tatimeve, praktikisht me të gjithë qytetarët që kanë punë me tatimet. Në pamje të parë duket sikur Berisha po u kthen nderin që i bënë këta oficerë në vitin '97, por e vërteta eshtë se këta njerëz i duhen për të vënë nën kontroll një qytetar jo të zakonshëm, biznesmenin. Berisha e ka kuptuar se kjo shoqëri mund të mbahet nën kontroll, nëse ke në dorë ata që kanë paratë. Emërimi i Agim Shehut, është i ngjashëm me qindra të tjerë të bërë në këtë institucion, në Policinë e Shtetit, në Dogana, në qeveri, në Drejtorinë e Burgjeve, kudo janë ata që kanë bërë represion ndaj opozitës në vitet 92-97. Arsyea tjetër që Berisha po fillon një fazë të re emërimesh të atyre nuk i kishte sistemuar në administratë deri më sot, është afrimi i zgjedhjeve. Kryeminstri ka vërtetuar se di t'i përdorë mjaft mirë këta njerëz për punët e tij. Kujtojmë rastin e Drejtorit të Burgjeve Gazmend Dibra, i cili kur ishte në pozicionin e Drejtorit të Aviacionit Civil, u akuzua për shantazh ndaj nipit të Presidentit Moisiu, i cili në atë kohë nuk dekretonte një nga ligjet e qeverisë Berisha.

Akuzat
Ish-Drejtori i Policisë dhe ish-zv.ministri i Rendit rrezikonte të dënohej me 7 vjet burg. Gjykata e Lartë e shpalli të pafajshëm, ish-zëvendësministrin e Rendit dhe njëkohësisht drejtor i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit në vitet 1997, gjeneralin Agim Shehu. Në seancën e fundit gjyqësore, e bërë me dyer të mbyllura, kolegji gjykues ka lënë të lirë Shehun, i gjykuar në mungesë dhe i akuzuar nga Gjykata Ushtarake për veprën penale të “dezertimit nga detyra”. Elona Elezi Kolegji i Gjykatës së Lartë ka vendosur të rrëzojë vendimin e Gjykatës së Apelit, e cila e kishte dënuar ish-zëvendësministrin e Rendit me masën e sigurisë prej 8 vjetësh heqje lirie. Shehu akuzohej për veprat penale të dezertimit dhe të “shpërdorimit të armatimit”. Përfaqësuesi i akuzës, Artur Selmani, në kërkesën e tij në seancën e parafundit gjyqësore, i kishte paraqitur kolegjit gjykues se i qëndronte vetëm akuzës për dezertim të Shehut, ndërkohë që hiqte dorë nga akuza e dytë që është ajo e “shpërdorimit të armatimit”. Ndërsa avokati mbrojtës i ish-zëvendësministrit, Avni Shehu, i pati kërkuar kolegjit gjykues që për klientin e tij të pushohej gjykimi për akuzën e dezertimit, pasi sipas ligjit, ai nuk konsiderohet subjekt për konsumimin e kësaj vepre penale. Avokati Avni Shehu në seancën e parafundit gjyqësore, i kërkoi kolegjit gjykues të Gjykatës së Lartë që për të pandehurin dhe njëkohësisht klient i tij, të pushohej gjykimi për akuzën e dezertimit, pasi i akuzuari nuk është subjekt i kësaj vepre penale. Sipas avokatit mbrojtës, për sa i përkiste akuzës së parë, Agim Shehu ka qenë larguar më datë 30 qershor të vitit 1997 dhe në këtë kohë atij nuk i ishte caktuar ndonjë detyrë ushtarake.
Ne fakt, sinjalin e pare per rehabilitimin e disa figurave drejtuese te pushtetit te PD-se deri ne vitin 97 si te SHIK-ut, Gardes dhe Policise e kishte dhënë ish Kryetari i Komisionit Parlamentar te Ligjeve, Spartak Braho. Në një interviste ai paralajmeroi kthimin e Agim Shehut dhe të dy ish-drejtuesve të tjerë në Shqipëri. Që të tre janë cilësuar si të inkriminuar politikisht dhe ligjërisht.

Pushimi i akuzave
Me ardhjen në pushtet të Partisë Demokratike, pas fitores së zgjedhjeve Parlamentare të 3 korrikut, emri i ish-gjeneralit “zhduket” nga lista e personave të shpallur në kërkim për krime të ndryshme. Kështu, sfida mes tij dhe drejtësisë rinisi ashpër. Ish-gjenerali nëpërmjet avokatit të tij mbrojtës, iu drejtua Gjykatës Kushtetuese, duke kërkuar shpalljen si antikushtetuese të vendimeve të tre shkallëve të gjyqësorit. Pas marrjes në shqyrtim të kërkesës togat e zeza të Kushtetueses, e rikthyen çështjen për rigjykim në Gjykatën e Lartë me argumentimin se kishte shkelje të kushtetutshmërisë. Vendimi i marrë me 4 dhjetor të vitit 2006 nga Gjykata e Lartë, e cila pushoi çdo akuzë ndaj ish-gjeneralit, i hapi rrugë atij të rikthehej pas gati një dekade jetë në arrati.

Kthimi nga Gjermania
Pas rrëzimit të akuzave ndaj tij nga Gjykata e Lartë, mund të kthehej lirshëm në vendin e tij. Ish-gjenerali i frikshëm Agim Shehu, ka shkelur sërish tokën shqiptare. Pas më shumë se nëntë vitesh në arrati, ish-zëvendësministri i Brendshëm dhe njëkohësisht ish-Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit, i cili u largua në një moment kritik, kur në vend ishte shpallur gjendja e jashtëzakonshme, ka vendosur të rikthehet, duke ndjekur shembullin e “mikut” të tij, ish-kryetarit të SHIK-ut, i ndjeri Bashkim Gazidede, që e ndërmori këtë hap në dhjetor të vitit 2005. Ish-gjenerali i hekurt ka zgjedhur një ditë, jo si gjithë ditët e tjera të zakonshme. Ai ka mbërritur në aeroportin e Rinasit dhe ka hyrë në kryeqytetin shqiptar që e la mes krismash, ekzaktësisht 24 orë para çeljes zyrtare të fushatës elektorale. Për afro 9 vjetë ai ka qëndruar në Gjermani .

Dëshmia e Sokol Bizhgës: Agim Shehu urdhëroi dhunën në Vlorë
“Në datën 5.02.1997 në mbrëmje, ka ardhur në Vlorë zv. ministri i Brendshëm, Agim Shehu së bashku me shumë forca nga Tirana. Së bashku kanë ardhur edhe Pashk Tusha, Muhamet Rrumbullaku, Arben Përrenjasi, Hilë Lushaku dhe disa forca të reparteve speciale, si Brisku, RENEA etj. Në mbrëmjen e asaj dite, këto forca u ndeshën me popullin tek vendi i quajtur Kali i Trojës, por forca e tyre u mposht menjëherë nga masivi i madh i njerëzve. Edhe paraditen e datës 6.02.1997 forcat e policisë u konfrontuan përsëri me popullin, por vetë populli u miqësua me to dhe policët e plagosur i shoqëruan nëpër spitale. Kur u mblodhën në zyrën e shefit të komisariatit në atë mbrëmje, Agim Shehu tha se përfundimisht Vlora nuk shtrohet me forca speciale. Atëherë kam ndërhyrë dhe i kam thënë zv. Ministrit, që është më mirë që nga Vlora të ikë shefi i komisariatit, Sokol Mulosmani, pasi nga turma ka reagime të ashpra ndaj tij. Bile, atë ditë kur turma ka manifestuar edhe përpara komisariatit dëgjoheshin sharje e kërcënime kundrejt tij. Ashtu u bë, ditën e nesërme shef komisariati u komandua kolonel Pashk Tusha. Në datën 7.02.1997, paradite turma u drejtua përsëri në drejtim të Bashkisë e më pas në sheshin para prefekturës, por nuk ishte agresive si një ditë më parë. Komunikuam me ta, derisa u shpërndanë dhe nga forcat e policisë nuk u ushtrua dhunë. Kur u mblodhëm për të raportuar në zyrën e shefit të komisariatit aty kam parë Agim Shehun, Muhamet Rrumbullakun, Arben Përrenjasin, Adriatik Ago, Hilë Lushaku, Shik Stërmasin, Vasil Soten dhe shumë oficerë të tjerë të Tiranës, të cilëve nuk ua di emrat. Kur më pyeti Agim Shehu se çfarë thotë turma, unë i thashë që ajo është e heshtur dhe nuk ka pasur asnjë incident. Ai më pyeti: Po sikur t’i godasim? Unë iu përgjigja: Në asnjë mënyrë, sepse do të përfundojë siç përfundoi dje. Në këtë kohë shumë oficerë që ishin në zyrë i thanë që të bisedonte me ministrin për një zgjidhje politike, por ai nuk foli dhe u largua qysh atë ditë në Tiranë.
Në datën 9.02.1997, turma e irrituar, meqenëse nuk po merrte asnjë përgjigje nga qeveria, vendosi të nisej në Fier. Kur turma u nis, unë kam shkuar në zyrë dhe i kam thënë Pashk Tushës se a do ta shoqërojmë turmën. Ai më tha se do ta shoqëroni si edhe më parë pa krijuar incidente. Në këtë kohë në zyrë vjen Xhait Xhaferri dhe na thotë se përse nuk e ndaloni turmën. Unë i thashë se janë shumë dhe nuk mund të ndalohet. Ai dha që ata janë vetëm 300 vetë dhe po nuk i ktheni ju do t’i kthej unë, dhe doli nga zyra. Unë dola për të zbatuar detyrën e shefit të komisariatit dhe së bashku me turmën, herë në fund, herë në mes e herë në krye të saj, e shoqëroja atë së bashku me shefin e rendit dhe me policë të tjerë. Rrugës bisedonim qetësisht me njerëzit në turmë dhe fjalët e tyre në përgjithësi ishin që me policinë nuk kemi punë. Rreth orës 14.00 kur kishim mbërritur në fshatin Panaja, në fund të turmës u dëgjuan disa krisma armësh. Njerëzit të frikësuar u grumbulluan tek unë dhe shefi i rendit, Kristaq Ferro dhe na thanë që po vrasin njerëzit në shpinë. U ndodhëm të papërgatitur dhe nuk dinim ç’të bënim, veç u thashë që nga forcat e policisë askush nuk ka qëlluar. U ktheva menjëherë prapa dhe pashë një grup prej 10 vetash me automatikë në dorë që po qëllonin në ajër dhe popullin që iu drejtua me egërsi në drejtim të tyre. Bashkë me ta ishte edhe Xhait Xhaferri, të cilët kur e panë që populli u nis drejt tyre, ata u ngjitën sipër rrugës për në fshatin Oshëtimë. Personat e armatosur ishin punonjës të SHIK-ut, të cilët nuk kishin marrë ndonjë detyrë prej nesh. Mesa mësuam aty, ata kishin shoqëruar në komisariat edhe një person. Atëherë turma u kthye dhe pas një ore u grumbullua e gjitha në komisariat dhe filluan të manifestonin për personin që ishte shoqëruar. Atij nuk ia mbaj mend emrin, por ka qenë rreth 40 vjeç. Në këtë kohë turma u qetësua përsëri. Ndërkohë që turma u qetësua dhe po fillonte të largohej, pranë firmës Kamberi, që është rreth 100 metër larg komisariatit, mbërritën shumë makina të policisë të tipit IVECO, të cilat vinin nga Tirana dhe turma e irrituar u nis drejt tyre. Aty filloi një përleshje e ashpër me gurë dhe Paulin Sterkaj, i cili ishte komandant i tyre, mezi mundi të futej në komisariat. Brenda në komisariat filluan të qëllonin me armë forcat e ardhura. Armët e komisariatit të policisë ishin çuar qysh më 1 shkurt në Repartin e Bunavisë, pasi kishim informacione që mund të sulmohet komisariati. Nga radhët e turmës u hodhën shishe me lëndë djegëse dhe u plagosën disa policë.
Efektivi i komisariatit të policisë gati ishte larguar i gjithi dhe komanda jepej vetëm nga forcat e Tiranës. Format e ardhura nga Tirana kapën taracat përpara komisariatit për të bërë mbrojtjen e tij. Hilë Lushaku mundohej të hynte në negociata me turmën por ishte e pamundur. Atëhere forcat e policisë mbroheshin duke goditur me gurë. Kjo situatë vazhdoi deri në orën 20.00. Pas kësaj kohe situata u qetësua.
Duke gdhirë data 10.2.1997 një numër i madh makinash (nuk e di se sa) erdhën në komisariat të policisë dhe bashkë me to edhe Agim Shehu. Ai urdhëroi Arben Prrenjasin të bënte planin e dislokimit të forcave për ditën e nesërme. Forcat e policisë Vlorë shumë pak ose aspak janë impenjuar nëpër shërbime. Veç mbaj mend që kanë ardhur forca nga Durrësi të komanduara nga Bedri Dani, forca nga Elbasani me Shemsi Prençin, forca nga Tirana me Nexhmi Zotin, Albert Dervishin, forca nga Lushnja, Mallakastra, Saranda dhe shumë të tjerë që nuk i njihja. Unë si zakonisht kam ndarë detyrat me një plan të veçantë në të cilën vija detyra që efektivi i policisë kriminale të dilte i paarmatosur dhe të kontrollonte gjithë objektet për të parandaluar ndonjë sulm të mundshëm.
Në orët e para të mëngjesit u bë shpërndarja e forcave nëpër udhëkryqet e qytetit dhe rreth orës 09:00 filloi përleshja me popullin, e cila zgjati rreth 15 minuta. Forcat u shpërbënë dhe shumë prej tyre ishin gjakosur. Unë kam qenë tek varrezat e Dëshmorëve dhe ndiqja me radio se si zhvillohej situata. Kam dëgjuar në radio që tek xhamia ka mbetur i rrethuar tek lokali Hollyday një grup i Sarandës dhe i Tiranës dhe Agim Shehu që thërriste në radio “Ndihmoni Mondin”.
Rreth orës 12:00 forcat e shpërbëra u grumbulluan në komisariat dhe aty u mësua që kishte mbetur i vrarë një person, të cilin më vonë e mora vesh që quhej Artur Rustemi. Turma erdhi përsëri në Komisariat dhe u zhvillua përsëri një përleshje e ashpër me gurë, ku pati shumë të plagosur nga efektivat e policisë, të cilët filluan ti çonin me helikopter në drejtim të Tiranës. Rreth orës 20:00 situata u qetësua dhe unë shkova në shtëpi të flija pasi isha shumë i lodhur. Në orën 24:00 vjen korieri në shtëpi dhe më thotë që të kërkon Gjenerali. Shkova në komisariat dhe Agim Shehu më tha se ne do të ikim. Do të marrim gjithë letrat dhe të burgosurit. Në dispozicion të komisariatit do të lemë disa forca të Tiranës.”

Gjenerali në listën e dëshmitarëve për masakrën e Qafë Gjashtës
Masakra e Qafë-Gjashtës pritet të dërgojë si dëshmitar në Gjykatën e Krimeve të Rënda ish-zv.ministrin e Brendshëm në vitin 1997, Agim Shehu. Prokuroria e Krimeve të Rënda, me mbarimin e fazës hetimore dhe dorëzimin e dosjes penale në gjykatë ndaj 10 të pandehurve, të akuzuar si protagonistë të “masakrës” së Qafë Gjashtës, dorëzoi edhe listën me 65 dëshmitarë, të cilët me deklarimet e tyre do të hedhin dritë mbi ngjarjen e 4 marsit të vitit 1997, ku mbeti i vrarë dhe më pas iu dogj trupi policit Gjergji Mehmeti.

Kush eshte Agim Shehu **
Agim Shehu, në fillim të viteve 90-të ka qenë Drejtor i Drejtorisë së Kufirit në Ministrinë e Brendshme. Më pas ai u bë drejtor i Përgjithshem i Policisë. I etiketuar nga media si "gjenerali i zi", për të zezat që u ka bërë gazetarëve dhe politikanëve të opozitës së asaj kohe, Agim Shehu është akuzuar për një sërë veprash penale. Fillimisht ai u akuzua se urdhëroi rrahjen e disa deputetëve të opozitës në 26 maj të vitit 1996, pas zgjedhjeve të përgjithshme parlamentare. Jo pas shume kohesh, emri i tij u permend si i implikuar ne ekzekutimin e tregtarit Çashku. Pak kohë para se të fillonin trazirat e vitit 1997, ai u akuzua për pajisjen e civilëve me armatime, jashtë çdo ligji. Por, me fitoren e Partisë Socialiste në zgjedhjet e 29 qershorit të vitit 1997, përfundoi edhe karriera e suksesshme e tij. Vetëm një ditë më vone, Shehu iku nga Ministria e Rendit dhe nje avion i linjës Lufthansa e çoi në Gjermani.





Sefgjini do të ketë vartës ish zëvendësministrin e Rendit. Berisha vendos besnikë për të kontrolluar biznesin
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve blindohet me ish hierarkë të SHIK-ut dhe të policisë të viteve 92-97. Ky institucion i drejtuar nga Arben Sefgjini, i akuzuar për rrëmbimin dhe vrasjen e Remzi Hoxhës, ka nga dita e djeshme në stafin e tij Ish gjeneralin famëkeq Agim Shehu të vitit '97. Agim Shehu u emërua Drejtor i Drejtorisë së Investigimit, e cila merret me ndjekjen, përgjimin, zbulimin e aktiviteteve të paligjshme në fushën e tatimeve, praktikisht me të gjithë qytetarët që kanë punë me tatimet. Në pamje të parë duket sikur Berisha po u kthen nderin që i bënë këta oficerë në vitin '97, por e vërteta eshtë se këta njerëz i duhen për të vënë nën kontroll një qytetar jo të zakonshëm, biznesmenin. Berisha e ka kuptuar se kjo shoqëri mund të mbahet nën kontroll, nëse ke në dorë ata që kanë paratë. Emërimi i Agim Shehut, është i ngjashëm me qindra të tjerë të bërë në këtë institucion, në Policinë e Shtetit, në Dogana, në qeveri, në Drejtorinë e Burgjeve, kudo janë ata që kanë bërë represion ndaj opozitës në vitet 92-97. Arsyea tjetër që Berisha po fillon një fazë të re emërimesh të atyre nuk i kishte sistemuar në administratë deri më sot, është afrimi i zgjedhjeve. Kryeminstri ka vërtetuar se di t'i përdorë mjaft mirë këta njerëz për punët e tij. Kujtojmë rastin e Drejtorit të Burgjeve Gazmend Dibra, i cili kur ishte në pozicionin e Drejtorit të Aviacionit Civil, u akuzua për shantazh ndaj nipit të Presidentit Moisiu, i cili në atë kohë nuk dekretonte një nga ligjet e qeverisë Berisha.

Akuzat
Ish-Drejtori i Policisë dhe ish-zv.ministri i Rendit rrezikonte të dënohej me 7 vjet burg. Gjykata e Lartë e shpalli të pafajshëm, ish-zëvendësministrin e Rendit dhe njëkohësisht drejtor i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit në vitet 1997, gjeneralin Agim Shehu. Në seancën e fundit gjyqësore, e bërë me dyer të mbyllura, kolegji gjykues ka lënë të lirë Shehun, i gjykuar në mungesë dhe i akuzuar nga Gjykata Ushtarake për veprën penale të “dezertimit nga detyra”. Elona Elezi Kolegji i Gjykatës së Lartë ka vendosur të rrëzojë vendimin e Gjykatës së Apelit, e cila e kishte dënuar ish-zëvendësministrin e Rendit me masën e sigurisë prej 8 vjetësh heqje lirie. Shehu akuzohej për veprat penale të dezertimit dhe të “shpërdorimit të armatimit”. Përfaqësuesi i akuzës, Artur Selmani, në kërkesën e tij në seancën e parafundit gjyqësore, i kishte paraqitur kolegjit gjykues se i qëndronte vetëm akuzës për dezertim të Shehut, ndërkohë që hiqte dorë nga akuza e dytë që është ajo e “shpërdorimit të armatimit”. Ndërsa avokati mbrojtës i ish-zëvendësministrit, Avni Shehu, i pati kërkuar kolegjit gjykues që për klientin e tij të pushohej gjykimi për akuzën e dezertimit, pasi sipas ligjit, ai nuk konsiderohet subjekt për konsumimin e kësaj vepre penale. Avokati Avni Shehu në seancën e parafundit gjyqësore, i kërkoi kolegjit gjykues të Gjykatës së Lartë që për të pandehurin dhe njëkohësisht klient i tij, të pushohej gjykimi për akuzën e dezertimit, pasi i akuzuari nuk është subjekt i kësaj vepre penale. Sipas avokatit mbrojtës, për sa i përkiste akuzës së parë, Agim Shehu ka qenë larguar më datë 30 qershor të vitit 1997 dhe në këtë kohë atij nuk i ishte caktuar ndonjë detyrë ushtarake.
Ne fakt, sinjalin e pare per rehabilitimin e disa figurave drejtuese te pushtetit te PD-se deri ne vitin 97 si te SHIK-ut, Gardes dhe Policise e kishte dhënë ish Kryetari i Komisionit Parlamentar te Ligjeve, Spartak Braho. Në një interviste ai paralajmeroi kthimin e Agim Shehut dhe të dy ish-drejtuesve të tjerë në Shqipëri. Që të tre janë cilësuar si të inkriminuar politikisht dhe ligjërisht.

Pushimi i akuzave
Me ardhjen në pushtet të Partisë Demokratike, pas fitores së zgjedhjeve Parlamentare të 3 korrikut, emri i ish-gjeneralit “zhduket” nga lista e personave të shpallur në kërkim për krime të ndryshme. Kështu, sfida mes tij dhe drejtësisë rinisi ashpër. Ish-gjenerali nëpërmjet avokatit të tij mbrojtës, iu drejtua Gjykatës Kushtetuese, duke kërkuar shpalljen si antikushtetuese të vendimeve të tre shkallëve të gjyqësorit. Pas marrjes në shqyrtim të kërkesës togat e zeza të Kushtetueses, e rikthyen çështjen për rigjykim në Gjykatën e Lartë me argumentimin se kishte shkelje të kushtetutshmërisë. Vendimi i marrë me 4 dhjetor të vitit 2006 nga Gjykata e Lartë, e cila pushoi çdo akuzë ndaj ish-gjeneralit, i hapi rrugë atij të rikthehej pas gati një dekade jetë në arrati.

Kthimi nga Gjermania
Pas rrëzimit të akuzave ndaj tij nga Gjykata e Lartë, mund të kthehej lirshëm në vendin e tij. Ish-gjenerali i frikshëm Agim Shehu, ka shkelur sërish tokën shqiptare. Pas më shumë se nëntë vitesh në arrati, ish-zëvendësministri i Brendshëm dhe njëkohësisht ish-Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit, i cili u largua në një moment kritik, kur në vend ishte shpallur gjendja e jashtëzakonshme, ka vendosur të rikthehet, duke ndjekur shembullin e “mikut” të tij, ish-kryetarit të SHIK-ut, i ndjeri Bashkim Gazidede, që e ndërmori këtë hap në dhjetor të vitit 2005. Ish-gjenerali i hekurt ka zgjedhur një ditë, jo si gjithë ditët e tjera të zakonshme. Ai ka mbërritur në aeroportin e Rinasit dhe ka hyrë në kryeqytetin shqiptar që e la mes krismash, ekzaktësisht 24 orë para çeljes zyrtare të fushatës elektorale. Për afro 9 vjetë ai ka qëndruar në Gjermani .

Dëshmia e Sokol Bizhgës: Agim Shehu urdhëroi dhunën në Vlorë
“Në datën 5.02.1997 në mbrëmje, ka ardhur në Vlorë zv. ministri i Brendshëm, Agim Shehu së bashku me shumë forca nga Tirana. Së bashku kanë ardhur edhe Pashk Tusha, Muhamet Rrumbullaku, Arben Përrenjasi, Hilë Lushaku dhe disa forca të reparteve speciale, si Brisku, RENEA etj. Në mbrëmjen e asaj dite, këto forca u ndeshën me popullin tek vendi i quajtur Kali i Trojës, por forca e tyre u mposht menjëherë nga masivi i madh i njerëzve. Edhe paraditen e datës 6.02.1997 forcat e policisë u konfrontuan përsëri me popullin, por vetë populli u miqësua me to dhe policët e plagosur i shoqëruan nëpër spitale. Kur u mblodhën në zyrën e shefit të komisariatit në atë mbrëmje, Agim Shehu tha se përfundimisht Vlora nuk shtrohet me forca speciale. Atëherë kam ndërhyrë dhe i kam thënë zv. Ministrit, që është më mirë që nga Vlora të ikë shefi i komisariatit, Sokol Mulosmani, pasi nga turma ka reagime të ashpra ndaj tij. Bile, atë ditë kur turma ka manifestuar edhe përpara komisariatit dëgjoheshin sharje e kërcënime kundrejt tij. Ashtu u bë, ditën e nesërme shef komisariati u komandua kolonel Pashk Tusha. Në datën 7.02.1997, paradite turma u drejtua përsëri në drejtim të Bashkisë e më pas në sheshin para prefekturës, por nuk ishte agresive si një ditë më parë. Komunikuam me ta, derisa u shpërndanë dhe nga forcat e policisë nuk u ushtrua dhunë. Kur u mblodhëm për të raportuar në zyrën e shefit të komisariatit aty kam parë Agim Shehun, Muhamet Rrumbullakun, Arben Përrenjasin, Adriatik Ago, Hilë Lushaku, Shik Stërmasin, Vasil Soten dhe shumë oficerë të tjerë të Tiranës, të cilëve nuk ua di emrat. Kur më pyeti Agim Shehu se çfarë thotë turma, unë i thashë që ajo është e heshtur dhe nuk ka pasur asnjë incident. Ai më pyeti: Po sikur t’i godasim? Unë iu përgjigja: Në asnjë mënyrë, sepse do të përfundojë siç përfundoi dje. Në këtë kohë shumë oficerë që ishin në zyrë i thanë që të bisedonte me ministrin për një zgjidhje politike, por ai nuk foli dhe u largua qysh atë ditë në Tiranë.
Në datën 9.02.1997, turma e irrituar, meqenëse nuk po merrte asnjë përgjigje nga qeveria, vendosi të nisej në Fier. Kur turma u nis, unë kam shkuar në zyrë dhe i kam thënë Pashk Tushës se a do ta shoqërojmë turmën. Ai më tha se do ta shoqëroni si edhe më parë pa krijuar incidente. Në këtë kohë në zyrë vjen Xhait Xhaferri dhe na thotë se përse nuk e ndaloni turmën. Unë i thashë se janë shumë dhe nuk mund të ndalohet. Ai dha që ata janë vetëm 300 vetë dhe po nuk i ktheni ju do t’i kthej unë, dhe doli nga zyra. Unë dola për të zbatuar detyrën e shefit të komisariatit dhe së bashku me turmën, herë në fund, herë në mes e herë në krye të saj, e shoqëroja atë së bashku me shefin e rendit dhe me policë të tjerë. Rrugës bisedonim qetësisht me njerëzit në turmë dhe fjalët e tyre në përgjithësi ishin që me policinë nuk kemi punë. Rreth orës 14.00 kur kishim mbërritur në fshatin Panaja, në fund të turmës u dëgjuan disa krisma armësh. Njerëzit të frikësuar u grumbulluan tek unë dhe shefi i rendit, Kristaq Ferro dhe na thanë që po vrasin njerëzit në shpinë. U ndodhëm të papërgatitur dhe nuk dinim ç’të bënim, veç u thashë që nga forcat e policisë askush nuk ka qëlluar. U ktheva menjëherë prapa dhe pashë një grup prej 10 vetash me automatikë në dorë që po qëllonin në ajër dhe popullin që iu drejtua me egërsi në drejtim të tyre. Bashkë me ta ishte edhe Xhait Xhaferri, të cilët kur e panë që populli u nis drejt tyre, ata u ngjitën sipër rrugës për në fshatin Oshëtimë. Personat e armatosur ishin punonjës të SHIK-ut, të cilët nuk kishin marrë ndonjë detyrë prej nesh. Mesa mësuam aty, ata kishin shoqëruar në komisariat edhe një person. Atëherë turma u kthye dhe pas një ore u grumbullua e gjitha në komisariat dhe filluan të manifestonin për personin që ishte shoqëruar. Atij nuk ia mbaj mend emrin, por ka qenë rreth 40 vjeç. Në këtë kohë turma u qetësua përsëri. Ndërkohë që turma u qetësua dhe po fillonte të largohej, pranë firmës Kamberi, që është rreth 100 metër larg komisariatit, mbërritën shumë makina të policisë të tipit IVECO, të cilat vinin nga Tirana dhe turma e irrituar u nis drejt tyre. Aty filloi një përleshje e ashpër me gurë dhe Paulin Sterkaj, i cili ishte komandant i tyre, mezi mundi të futej në komisariat. Brenda në komisariat filluan të qëllonin me armë forcat e ardhura. Armët e komisariatit të policisë ishin çuar qysh më 1 shkurt në Repartin e Bunavisë, pasi kishim informacione që mund të sulmohet komisariati. Nga radhët e turmës u hodhën shishe me lëndë djegëse dhe u plagosën disa policë.
Efektivi i komisariatit të policisë gati ishte larguar i gjithi dhe komanda jepej vetëm nga forcat e Tiranës. Format e ardhura nga Tirana kapën taracat përpara komisariatit për të bërë mbrojtjen e tij. Hilë Lushaku mundohej të hynte në negociata me turmën por ishte e pamundur. Atëhere forcat e policisë mbroheshin duke goditur me gurë. Kjo situatë vazhdoi deri në orën 20.00. Pas kësaj kohe situata u qetësua.
Duke gdhirë data 10.2.1997 një numër i madh makinash (nuk e di se sa) erdhën në komisariat të policisë dhe bashkë me to edhe Agim Shehu. Ai urdhëroi Arben Prrenjasin të bënte planin e dislokimit të forcave për ditën e nesërme. Forcat e policisë Vlorë shumë pak ose aspak janë impenjuar nëpër shërbime. Veç mbaj mend që kanë ardhur forca nga Durrësi të komanduara nga Bedri Dani, forca nga Elbasani me Shemsi Prençin, forca nga Tirana me Nexhmi Zotin, Albert Dervishin, forca nga Lushnja, Mallakastra, Saranda dhe shumë të tjerë që nuk i njihja. Unë si zakonisht kam ndarë detyrat me një plan të veçantë në të cilën vija detyra që efektivi i policisë kriminale të dilte i paarmatosur dhe të kontrollonte gjithë objektet për të parandaluar ndonjë sulm të mundshëm.
Në orët e para të mëngjesit u bë shpërndarja e forcave nëpër udhëkryqet e qytetit dhe rreth orës 09:00 filloi përleshja me popullin, e cila zgjati rreth 15 minuta. Forcat u shpërbënë dhe shumë prej tyre ishin gjakosur. Unë kam qenë tek varrezat e Dëshmorëve dhe ndiqja me radio se si zhvillohej situata. Kam dëgjuar në radio që tek xhamia ka mbetur i rrethuar tek lokali Hollyday një grup i Sarandës dhe i Tiranës dhe Agim Shehu që thërriste në radio “Ndihmoni Mondin”.
Rreth orës 12:00 forcat e shpërbëra u grumbulluan në komisariat dhe aty u mësua që kishte mbetur i vrarë një person, të cilin më vonë e mora vesh që quhej Artur Rustemi. Turma erdhi përsëri në Komisariat dhe u zhvillua përsëri një përleshje e ashpër me gurë, ku pati shumë të plagosur nga efektivat e policisë, të cilët filluan ti çonin me helikopter në drejtim të Tiranës. Rreth orës 20:00 situata u qetësua dhe unë shkova në shtëpi të flija pasi isha shumë i lodhur. Në orën 24:00 vjen korieri në shtëpi dhe më thotë që të kërkon Gjenerali. Shkova në komisariat dhe Agim Shehu më tha se ne do të ikim. Do të marrim gjithë letrat dhe të burgosurit. Në dispozicion të komisariatit do të lemë disa forca të Tiranës.”

Gjenerali në listën e dëshmitarëve për masakrën e Qafë Gjashtës
Masakra e Qafë-Gjashtës pritet të dërgojë si dëshmitar në Gjykatën e Krimeve të Rënda ish-zv.ministrin e Brendshëm në vitin 1997, Agim Shehu. Prokuroria e Krimeve të Rënda, me mbarimin e fazës hetimore dhe dorëzimin e dosjes penale në gjykatë ndaj 10 të pandehurve, të akuzuar si protagonistë të “masakrës” së Qafë Gjashtës, dorëzoi edhe listën me 65 dëshmitarë, të cilët me deklarimet e tyre do të hedhin dritë mbi ngjarjen e 4 marsit të vitit 1997, ku mbeti i vrarë dhe më pas iu dogj trupi policit Gjergji Mehmeti.

Kush eshte Agim Shehu **
Agim Shehu, në fillim të viteve 90-të ka qenë Drejtor i Drejtorisë së Kufirit në Ministrinë e Brendshme. Më pas ai u bë drejtor i Përgjithshem i Policisë. I etiketuar nga media si "gjenerali i zi", për të zezat që u ka bërë gazetarëve dhe politikanëve të opozitës së asaj kohe, Agim Shehu është akuzuar për një sërë veprash penale. Fillimisht ai u akuzua se urdhëroi rrahjen e disa deputetëve të opozitës në 26 maj të vitit 1996, pas zgjedhjeve të përgjithshme parlamentare. Jo pas shume kohesh, emri i tij u permend si i implikuar ne ekzekutimin e tregtarit Çashku. Pak kohë para se të fillonin trazirat e vitit 1997, ai u akuzua për pajisjen e civilëve me armatime, jashtë çdo ligji. Por, me fitoren e Partisë Socialiste në zgjedhjet e 29 qershorit të vitit 1997, përfundoi edhe karriera e suksesshme e tij. Vetëm një ditë më vone, Shehu iku nga Ministria e Rendit dhe nje avion i linjës Lufthansa e çoi në Gjermani.

[goldian]

Fajin E Ka Enver Hoxha
Ai I Ben Emerimet

[flory80]

Po nuk hoqi dorë ky "Enver Hoxha" nga emërimet e këtyre kriminelave të vitit 97

[Brari]

gjeneral agim shehu eshte nje atdhetar i shkelqyer.. per ne atdhetaret..
per caush arapet kanibalo enveriste.. kuptohet se gjenerali eshte me biografi te "keqe"..
kemi syze te ndryshme nga ju o kelish vampiresh.. sorri..

[MaDaBeR]

Ore, po si nuk nxirrni nje fjale juve per ato qe ne 97' ne Vlore bertisnin ne protesta duke thene:

O djem rrembeni armete, ja vdekje ja liri.

Kundra kujt do luftonin me arme keto? Dhe perse e ngriten flamurin grek ne Sarande? Keto kane qene dhe jane me lart se rang drejtorash e shefash, jane perfaqesuesit e popullit, deputete te Parlamentit Shqiptar. Apo harroni juve?

[Brari]

vampiren luiz.. e duan keta ministre e deputete..e po ti lene e bejn dhe presidente..

uroj te kemi sa me shume oficere si agim shehu.. qe sakrifikoj te mbronte shtetin nga llumi me i qelbur qe ka nxjere ndoj here ky vend..

[flory80]

Fatin e shefit të tij Gazidede do ketë dhe Gimçia, po hë.
Se i ka zënë mallkimi i nënave, që varrosën vogëlushët e tyre, nga helmi i këtyre gjarprinjëve të zinj.

[Duaje Siveten]

gjeneral agim shehu eshte nje atdhetar i shkelqyer.. per ne atdhetaret..
...

me qe jom atdhetar, edhe una ndaj te njejtin mejtim - ai ka qene dhe eshte atdhetar i shkelqyer si puna e arben imamit, tritan preshit, prej partis peshqeshit ...

pasi shkelqeu ne karrieren investigative ne ministrine e permrenshme, shtehe kini per t'pa shkelqimin ne fushen investigativo-hetimore ...

PIS: a ka per t'shku n'pun me uniform gjenerajli, apo si do i bohet punes me mire?

[Brari]

me thuaj me ke rri te te them se kush je..thot poplli..

kur shoh se kush e urren gjeneralin..patjeter do jem me gjeneralin..
kur te shoh se per ke i bie buris o josif..e marr vesh se.. per ke te qan zemra..

nji dhe një.. bejne dy.. ka then grillo..

[Duaje Siveten]

Shekulli, Marte, 09 Dhjetor 2008 09:09:00

Padrejtësia si rotacion

Virion Graçi


Është kjo Prokuroria që na duhet? Më ngjan si pyetje retorike, e cila ka në bazë pakënaqësinë. E drejtë, ka vend për më tepër, ka arsye për revoltë të kulturuar qytetare. Duke mos pasur në dispozicion të dhëna të faktuara për objektin për të cilin shtrohet pyetja e përbashkët, nga pozita të zakonshme, mund të them se drejtësia është pjesa më e dobët e sistemit tonë shtetëror postdiktatorial.

Pa diskutim, biznesi më i sigurt dhe më fitimprurësi është ai që zhvillojnë njerëzit e drejtësisë, për të cilët shteti kujdeset t’ua rrisë rrogat çdo tre muaj, e t’i trajnojë në restorante e hotele luksoze çdo gjashtëmujor. Legjitimimi i padrejtësisë nuk nis nga Prokuroria, por kurorëzohet atje.

Biznesi me krimin nis që nga ai inspektori i policisë kriminale, nga ai nëntogeri që shkon në vendngjarje dhe deformon ose zhduk krejt provat e krimit. Në këto 15 vite kemi mësuar për oficerë madhorë të policisë së shtetit që kanë marrë pjesë direkt në eliminim personash për llogari personale, ose sipas porosisë së punëdhënësit privat jashtë zyre. E, ata, kanë gëzuar detyra e përgjegjësi, e ndokush del dhe në TV-ra për të shitur parimësi.

Ky është vendi në të cilin jetojmë. Lexojmë përditë në gazeta se X person, pasi ka vrarë në kohë të ndryshme një polic, gruan e tij, ka plagosur dhe dy vëllezër që udhëtonin me furgonin e tyre dhe del nga burgu pas ….tre vjetësh. Në cilin vend të botës mund të imagjinohet kjo?!

Në cilën republikë bananesh a trangujsh ka raste të tilla spektakolare si të Shqipërisë?! Biznes me krimin, për ta kthyer kriminelin në viktimë, kundrejt lekëve të peshuara me hejbe bëhet në godinat e drejtësisë, pa dyshim. Se nëpunësit e shtetit tonë nuk të japin falas as atë që të takon falas, jo më pafajësinë kur e ke mbushur kupën e i ke shkuar zotërisë në dorë.

Një dukuri tjetër, do të thosha e shëmtuar si kapaku i nxirë i një kusie të vjetër, më janë dukur amnistitë, denduria e tyre, motivacioni, personat përfitues. Amnistitë në origjinë kanë humanizmin, reflektimin e sistemit ndaj të dënuarit kur ky po reagon me sjellje të mirë.

Por, në një vend kur një e katërta e ditëve të vitit janë festa zyrtare dhe jo zyrtare, e kur për çdo festë shpallen lista të gjata amnistish nga kryetari i republikës, edhe njëzet vjet burg sikur të jenë dhënë për fajtorin, katandisen tre-katër javë. (Ndoshta me ndihmën e lekëve edhe këtu, për këshilltarë juridikë, sekserë e avokatë gjuhëshpatë).

Padrejtësinë e kemi ftuar vetë të bëjë ligjin midis nesh, e kemi ftuar bashkërisht; profesionistët e drejtësisë dhe ne si shoqëri e kemi legjitimuar krimin shtetëror dhe mashtrimin kolektiv nga njëra etapë në tjetrën, nga njëra epokë te epoka pasardhëse. Ata që nuk ishin prekur direkt nga krimet e komunizmit, neglizhuan padrejtësinë ndaj viktimave, madje qeshën e u tallën me kërkesat dhe dëshmitë e tyre tronditëse; zyrtarët e mbyllën atë temë madhore me një të shkelur të syrit. I lamë rrugë indiferentizmit dhe gënjeshtrës.

Nga qenie të tufëzuara skajshmërisht, u bëmë individualistë dhe mospërfillës. Dhe në kokë na ranë shumë prapësi që kulmuan me vitin ‘97. E neglizhuam bashkërisht krimin e llahtarshëm të atij viti; askush nuk u penalizua, përkundrazi, disa erdhën si shpëtimtarë në zyrat e shtetit qysh atëherë me zgjedhjet e parakohshme; ata që mbetën pak mbrapa erdhën si vizionarë të demokracisë në vitin 2005.

Dhe kjo temë madhore e vitit ‘97 është mbyllur me një të shkelur të syrit nga drejtësia, nga shoqëria, nga secili prej nesh. Kur kemi kapërdirë këto e nuk na kanë ngecur në fyt, pse duken të patolerueshme ngjarjet e skandalet e tjera që kanë ndodhur më pas?! Ato janë të patolerueshme, sigurisht. Asgjë nuk është e lejueshme kur ke drejtësi, Ministri të Rendit Publik, gjykata, prokurori, Ministri Drejtësie. E, gjithçka lejohet, sikurse ka ndodhur rëndom, nëse këto institucione nuk i ke.