Deri Tek Jeta e Pas Vdekjes !!!

[fisniku-student]

1

Dashuria e Kësaj Bote dhe Njohja e Zotit

Tek porta e Xhennetit.

Mustafa Husni.


Padyshim që Zoti i madhëruar posedon gjërat më të bukura dhe mbresëlënëse. Thotë Zoti në Kuranin famëlartë rreth këtij fakti:”Thuaj (o Muhamed!): “A doni t’ju tregoj për gjëra më të mira se ato? Për ata që janë të devotshëm, te Zoti i tyre do të ketë kopshte, nëpër të cilat rrjedhin lumenj dhe ku do të banojnë përjetësisht. Aty do të kenë bashkëshorte të pastra dhe kënaqësi nga Allahu”. Allahu i vrojton robërit e Vet.” (Al Imran 15)

A e din o vëlla dhe o motër se çfarë do të thotë të jesh i përjetshëm dhe në xhenet.....?

I përjetshëm në xhenet, do të thotë të qëndrosh përgjithmonë në xhenet. Do të thotë të jesh mbret, të posedosh gjithçka që dëshiron, të jesh i qetë, pa vuajtje, ti urdhëron dhe ndalon, gjithçka është në shërbimin tënd... dhe kjo vazhdon në përjetësi. Duke qenë se shejtani është dëbuar nga mëshira e Zotit, ai përpiqet me çdo kusht që të bëjë për vete sa më shumë njerëz. Diçka të tillë e përshkruan vetë Zoti në Kuranin famëlartë ku thotë:” Iblisi tha: “Zoti im, për shkak se më çove në humbje, unë do t’ju zbukuroj atyre (njerëzve) rrugën e gabuar në Tokë dhe të gjithë do t’i shpie në mashtrim.” (Hixhr 39)

Shejtani e njeh mirë psikologjinë dhe mënyrën e të menduarit të njeriut. Ai din gjithçka rreth dobësive dhe pikave të forcës së tij. Grackat dhe dredhitë e tij janë të pafund. Pasi i tha Zotit fjalët e mësipërme, shejtani pranoi dhe një realitet të hidhur për të. Ai përmend një grup njerëzish me të cilët dredhitë dhe grackat nuk i ecin. Këta njerëz janë:”përveç robërve të Tu të sinqertë”.

Robërit e sinqertë, janë ata që e njohin realitetin e kësaj bote, njohin xhenetin dhe skëterrën, njohin Zotin dhe ndjejnë dashuri për të, janë të bindur se gjithçka që ekziston mbi këtë botë do të zhduket përgjithmonë një ditë etj... Duke ditur këtë, ata janë dhënë pas hallallit dhe i shmangen haramit.
Ndërkohë që flasim, lexojmë ose dëgjojmë rreth madhështisë së botës tjetër, bukurisë së kënaqësisë së Zotit, afërsisë me Profetin a.s në xhenet, takimin me të afëriit tanë të vdekur për të cilët na ka marrë malli dhe shumë bukuri të tjera, padyshim që vlera e kësaj bote na dobësohet në zemra dhe priremi për të kërkuar atë që është më e bukur dhe madhështore.

Thotë Zoti në Kuran:”Sa për atë që dëshiron këtë botë, Ne shpejtojmë që t’i japim çfarë të dëshirojmë atij që duam. Pastaj ia caktojmë atij Xhehenemin, në të cilin ai do të përvëlohet, duke qenë i turpëruar dhe i dëbuar. Kush zgjedh rrugën e drejtë, e ka për veten e vet e kush i largohet asaj, i largohet në dëm të vetvetes dhe askush nuk e merr të keqen e tjetërkujt.” (Isra 18)
Ti o besimtar i sinqertë meriton më të mirën, meriton xhenetin, pasi sakrifikove tokën e kësaj bote.

Çdo njeri, para se të zgjedhë mes dy gjërave, duhet të ketë njohuri për avantazhet dhe disavantazhet e secilës dhe zgjedhjen t’a bëjë duke u mbështetur në atë që fiton dhe atë që humb nëse zgjedh njërën. Po kështu është dhe çështja e kënaqësive të kësaj bote dhe atyre të botës tjetër. që të zgjedhësh kënaqësitë e botës tjetër, duhet të njohësh mirë shpërblimin që të pret dhe çfarë humbet nëse braktis të mirat dhe kënaqësitë e kësaj bote. Padyshim që njohja e shpërblimit dhe të avantazheve të botës tjetër, na ndihmon edhe në zgjedhjen e bindjes së Zotit, kundrejt kënaqësive të kësaj bote.

Duke njohur Zotin e madhëruar, cilësitë e Tij, forcën dhe pushtetin, ti o besimtar e ke më të kollajtë të zgjedhësh botën tjetër dhe të refuzosh këtë botë. E ke më të kollajtë të ndahesh nga toka dhe dheu prej të cilit je krijuar dhe ushqehesh. Duke njohur që Zoti është i gjthëpushtetshëm, ti je i bindur se Zoti do të të furnizojë dhe begatojë me begatitë e Tij të pafund. Ti je i bindur se çfarëdo të të ndodhë, ajo është më e mira dhe në interesin tënd. Nëse Zoti e din që pasuria është e dëmshme për ty, ai të privon nga pasuria, por të jep kënaqësinë dhe lumturinë e të pasurve, edhe pse je i varfër.

“Mos e hidh shikimin në të mirat kalimtare, që Ne ua kemi dhënë disave prej tyre, si stoli të jetës së kësaj bote, për t’i vënë ata në provë! Shpërblimi i Zotit tënd është më i mirë dhe më e qëndrueshëm.” (Taha 131)

Në këtë ajet, Zoti e porosit besimtarin që të mos lidhet me këtë botë dhe të mirat e saj, të cilat janë kalimtare dhe jetëshkurtër.

Profeti Muhamed a.s, e përshkruan këtë botë me fjalët:”Kjo botë është burgu i besimtarit dhe parajsa e jobesimtarit.”

Jeta në burg, është e lidhur ngushtë me një disiplinë dhe rregullore të caktuar. Të burgosurve u duhet të flenë në një orar të caktuar, të ushqehen në një orar, të dalin në oborrin e burgut në një orar, ka gjëra që u lejohen t’i mbajnë dhe gjëra të tjerja që nuk u lejohen.

E tillë është dhe kjo botë për besimtarin. Ai nuk ndihet i lirë siç do të jetë në xhenet. Është gjithmonë i lidhur me rregulla dhe ligje të cilat duhet t’i respektojë. Ndërkohë që jobesimtari jeton në këtë botë pa njohur kufinj dhe limite. Për të gjithçka është e lejuar dhe nuk e njeh fjalën haram. Kur jobesimtarët do të paraqiten para Zotit, do u thuhet:

“Ditën, kur ata që kanë mohuar do të vihen para Zjarrit (do t’u thuhet): “Ju keni shfrytëzuar gjithë të mirat në jetën tuaj tokësore dhe jeni kënaqur me to, ndërsa sot do të ndëshkoheni me dënim poshtërues, sepse keni qenë arrogantë në Tokë pa kurrfarë të drejte dhe nuk i jeni bindur Allahut.” (Ahkaf 20)

Duke qenë se nuk kanë respektuar asnjë nga urdhërat dhe porositë hyjnore, ata i dhanë liri vetes të drejtën për të shijuar gjithë kënaqësitë dhe të mirat e kësaj bote. Ngaqë i shijuan dhe provuan të gjithë kënaqësitë e kësaj bote, ata i humbën vetes mundësinë e shijimit të mirave dhe kënaqësive të botës tjetër, xhenetit. Prandaj, është e pamundur që një besimtar të lidhet dhe të jepet pas xhenetit dhe kënaqësive të botës tjetër, ndërkohë që vazhdon të jetë i lidhur ngushtë me këtë botë dhe të mirat e saj.
Një herë, Profeti a.s po kalonte në një rrugë bashkë me shokët e tij dhe pa një dele të ngordhur. Ai ndaloi dhe u tha shokëve:”Kush e blen këtë dele të ngordhur një derhem?”

Njëri nga shokët i tha:”Kaq e dobët sa ç’është kjo, edhe e gjallë po të ishte nuk ia vlen të blihet një derhem!”

Atëherë Profeti a.s u tha:”Tek Zoti, kjo botë ka më pak vlerë, seç ka kjo dele tek ju.”

Kur Faraoni vendosi t’a ndëshkojë gruan e tij besimtare, ajo tha:”Allahu ka dhënë si shembull për besimtarët gruan e Faraonit, kur ajo tha: “O Zoti im! Ndërtomë një banesë tek Ti, në Xhenet; më shpëto nga Faraoni dhe veprat e tij dhe më shpëto nga populli keqbërës!” (Tahrim 12)

Tregon Ibnu Abasi:”Do të vijë dynjaja Ditën e Kijametit me pamjen e një gruaje të plakur dhe të shëmtuar, e cila do i thotë Zotit:”O Zot i madh! Më cakto mua si shpërblim për personin që do të shpërblesh më pak nga banorët e xhenetit!”
Zoti do i thotë:”Unë nuk kam dashur që të jesh shpërblim i robërve të Mi në dynja, si të dua të jesh shpërblim për ta në xhenet?!”

Duke dashur që të na përshkruajë një tablo sa më të qartë të kësaj jete, Profeti a.s thotë:”Është ajo që ke ngrënë dhe konsumuar, ajo që ke dhënë dhe magazinuar, ajo që ke veshur dhe ke grisur.”

Dijetarët muslimanë thonë:”Nepsi më i madh i njeriut është ai i të ngrënit, neps i cili nuk zgjat më shumë se tridhjetë sekonda. Kjo është periudha e përtypjes së ushqimit.”

Ajo që i mbetet, i shërben dhe për të cilën do të shpërblehet, është vetëm ajo pasuri që njeriu ka dhënë. Janë vetëm ato të holla, ushqime, veshje etj... të cilat ua ka ofruar të varfërve. Gjithçka që u ke dhënë të varfërve dhe ke ndihmuar njerëzit në nevojë, është e rezervuar tek Allahu i madhëruar.
Një herë, Profeti a.s ndodhej në shoqërinë e Ebu Dher-it. Gjatë bisedës, Profeti a.s i tha:”O Ebu Dher! Pasanikët e kësaj bote, do të jenë të varfër në botën tjetër, përveç atyre që e shtrijnë dorën kështu” duke bërë me shenjë dorën e cila u jep të varfërve.
Në një hadith tjetër, Profeti a.s thotë:”Kjo botë në krahasim me botën tjetër, është si dikush prej jush që fut gishtin në ujin e detit dhe kontrollon sa ujë ka marrë gishti.”
Bota tjetër i ngjan një oqeani gjigand, ndërkohë që kjo botë i përngjan pikës së ujit të nxjerrë nga ky oqean.

Më pas, Profeti a.s shtoi:”I pasur nuk është ai që ka pasuri të shumta, por ai që ka zemër të pasur.”
Pasuria më e madhe është kur ti je i kënaqur me atë që ke dhe nuk i mban sytë tek ata që kanë më shumë. Pasuria më e madhe është kur ti i mban sytë dhe kërkon të jesh si ata që kanë besim më të fortë dhe janë më të përkushtuar në fe.

Miqësinë tuaj e lashë, kokëlartë
Asnjë prej jush, nuk e gjeta të barabartë
Edhe pse i uritur dhe gjella më tundon
Po pashë mizat në pjatë, ngrihem dhe ushqimin e refuzoj
Kurrë luani nuk pin ujin e lumit
Nëse sipër tij, kanë pirë qentë e katundit.

Thotë imam Shafiu:”Kush lidhet pas kësaj bote, kthehet në një skllav të banorëve të saj.”

Kjo, pasi i sheh si rast për t’u pasuruar dhe përfituar prej tyre. Në këtë mënyrë, ai përdor çdo mjet, qoftë dhe i ulët, për të arritur atë që dëshiron.
Thuhet që luani njihet si mbreti i pyllit, pasi nuk han dhe nuk pin gjëra që i kanë lënë të tjerët.

I tillë duhet të jesh dhe ti o besimtar. Nuk ka përse të edhe kafshët, më fisnike dhe krenare se ti.Ne duhet të çlirohemi nga litarët dhe vargonjtë e kësaj bote. Kulmi i fisnikërisë tënde është kur t’i kërkosh Zotit xhenetin dhe gradat e tij më të larta, duke shpërfillur dynjanë.Në atë çast kur të sigurohemi që këtë botë e kemi në dorë, kurse botën tjetër në zemër, do e kemi të lehtë të ndahemi dhe t’i shkëpusim lidhjet nga dashuria për të mirat e kësaj bote. Pas gjithçkaje që përmendëm, secili prej nesh duhet t’ia kujtojë vetes atë udhëtim të bukur të shpirtrave të njerëzve të ndershëm drejt qiellit dhe banorëve të tij.

Vallë si do të arrijë shpirti ynë deri tek porta e xhenetit, dhe të presë sa të hapet dera për të shijuar mrekullitë dhe atë që ka pregatitur Zoti?
Kjo, duke e shpërfillur dynjanë, duke udhëtuar me anijen e ahiretit dhe duke i lidhur zemrat tona me Zotin dhe shpërblimin e Tij.

Në fund, e lus Zotin që të shihemi sërish në temën tjetër.

Paqja e Zotit qoftë mbi ju!

>>> 2

[fisniku-student]

2

Varri, fillimi i përjetësisë.

Tek porta e xhenetit.

Prof. Mustafa Husni

Të përjetosh bukuritë e xhenetit, është një ndër dëshirat dhe ëndrrat e çdo besimtari musliman. Të fitosh xhenetin që në këtë botë, do të thotë të mos e përjetosh ndëshkimin e jetës së varrit dhe as dënimin në zjarrin e xhehnemit. Të fitosh xhenetin, do të thotë të kesh fatin të shohësh, takosh dhe të bisedosh me të dërguarin e Zotit. Prej nesh kërkohet që këto ëndrra të bukura, t’i shëndërrojmë në një projekt dhe objektiv të mundshëm për t’u arritur dhe realizuar. Këto ëndërra, duhet të na bëjnë të kalojmë në atë zonë, ku ne mund t’a masim afërsinë tonë me objektivin, xhenetin.

Etapa e parë e jetës së botës tjetër, është vdekja dhe shkëputja e shpirtit nga trupi. Para se të flasim mbi mënyrën si vdes një njeri i mirë dhe një i lig, le të flasim mbi vetë vdekjen. Ne duhet t’a dimë se vdekja është një etapë rehatie, pasi varri është zijafeti i parë që na ofron i Gjithëpushtetshmi, për robët e Tij të ndershëm. Me këtë rast, më kujtohet thënia e Umer ibnu Abdul Azizit:”O bijtë e Ademit! Ju jeni krijuar për të qenë të përjetshëm dhe vdekja nuk është gjë tjetër veçse një zhvendosje nga një shtëpi në një shtëpi tjetër.”

Përfundimisht, ne do të vdesim dhe do të shpëtojmë nga vuajtjet dhe lodhjet e kësaj bote, të cilat janë të panumërta. Thotë Zoti i madhëruar në Kuran:” Ne e kemi krijuar njeriun për të luftuar në vështirësi!” (Beled 4)

Ne duhet t’a shohim vdekjen si një mënyrë e kalimit nga bota e problemeve dhe vuajtjeve, në atë të kënaqësisë së përjetshme, me qëllim që dashuria për takimin me Zotin të na shtohet. Dijetarët muslimanë thonë se njerëzit janë katër kategori përsa i përket përjetimit të vdekjes.

Në kategorinë e parë bëjnë pjesë ata njerëz të cilët nuk mendojnë aspak mbi vdekjen. Ata janë të angazhuar dhe të dhënë pas kësaj bote dhe nuk duan gjë tjetër veç saj. Ata nuk pranojnë që dikush t’ju flasë rreth hallallit apo haramit. Këta njerëz e urrejnë vdekjen, madje nuk dëshirojnë t’i dëgjojnë as emrin, pasi janë të papregatitur për diçka të tillë.

Në kategorinë e dytë, bëjnë pjesë ata njerëz të cilët janë penduar për vepruat e tyre të liga. Të penduarit, janë ata njerëz të cilët më parë vepronin gjëra të liga dhe të ndyra, por që janë penduar nga këto vepra. Këta njerëz i frikësohen vdekjes, pasi kanë frikë se mos vdesin pa e plotësuar pendimin.

Në kategorinë e tretë, bëjnë pejesë ata njerëz të cilët e duan dhe e urojnë vdekjen, pasi janë të sigurtë që vdekja është dera që do i çojë pranë Zotit të madhëruar dhe se është vdekja ajo që do i zhvendosë nga vendi i halleve dhe telasheve, në atë të rehatisë dhe kënaqësisë.

Në kategorinë e katërt, bëjnë pjesë ata njerëz të cilët ia lënë në dorë Zotit çështjen e vdekjes. Vetë Profeti a.s gjatë lutjeve të tij, lutej dhe si më poshtë:
“O Zot! Më jep jetë, përderisa e din që jeta është më e mirë dhe e dobishme për mua dhe ma merr jetën, kurdo që e din që vdekja është më e mirë për mua.”
Ne e lusim Zotin e madhëruar, që të na bëjë nga kjo kategori njerëzish. Për këtë, ne duhet të përpiqemi dhe të punojmë punë të mira, me qëllim që kurdo që Zoti e sheh të përshtatshme të na marrë jetën, të jemi të gatshëm dhe t’i përgjigjemi thirrjes së Tij.

Thotë Hasan El-basrij mbi mënyrën sesi hyn meleku i vdekjes në shtëpitë tona dhe merr shpirtin e njerëzve:”Çdo ditë që lind, Meleku i vdekjes hyn në shtëpitë e secilit prej nesh tre herë, duke kontrolluar çdo pjestar të familjes. Nëse dikujt i ka ardhur momenti i vdekjes, ia merr shpirtin menjëherë. Kur familjarët e tij fillojnë t’a qajnë dhe vajtojnë, ai u drejtohet me një zë të cilin ata nuk e dëgjojnë dot:”Për Zotin nuk ia kam shkurtuar jetën, nuk ia kam pakësuar rizkun dhe përsëri do të kthehem në këtë shtëpi, derisa të mos mbetet i gjallë asnjëri prej jush.”

Ne e lusim Zotin e madhëruar, që kur të na vijë meleku i vdekjes, t’i marrë shpirtrat tonë dhe t’i bëjë banorë të xhenetit dhe jo të zjarrit. Për këtë, duhet që t’i drejtohemi Zotit të madhëruar me lutje dhe të ndjekim rrugën e Tij, të cilën e gjejmë të mishëruar në traditën profetike.

Mbi mënyrën se si ia del meleku i vdekjes të marrë shpritrat e njerëzve mbi mbarë rruzullin tokësor, disa dijetarë thonë:”Toka i është zvogëluar sa një enë, nga e cila merr shpirtrat e kujt të dojë prej njerëzve.”

Thotë Zoti në Kuran:”Thuaju: “Shpirtin do t’jua marrë engjëlli i vdekjes, i cili është
caktuar për ju, e pastaj do të ktheheni te Zoti juaj”. (Sexhde 11)
Në një ajet tjetër, thuhet:”“Thuaj: “Vdekja prej së cilës po ikni, do t’ju arrijë. Pastaj, ju do të ktheheni tek Ai, i Cili e di të padukshmen dhe të dukshmen dhe Ai do t’ju njoftojë ju për atë që keni bërë.” (Xhumua 8)
Gjithçka që ekziston mbi tokë do të vdesë një ditë, edhe vetë Xhibrili a.s dhe meleku i vdekjes. Thotë Zoti në Kuranin famëlartë:”Çdo gjë që është në Tokë, do të zhduket.” (Rrahman 26)
Duke qenë se njeriu mund të befasohet nga meleku i vdekjes në çdo moment dhe çast, Profeti a.s na këshillon:”Është e papranueshme për një njeri, që të flerë pa testamentin nën kokë.”
Prandaj është mirë dhe këshillohet që njeriu të shkruajë një testament, ku të përmendë borxhet dhe porositë që ka për familjarët. Kështu, nëse i vjen vdekja atë natë, të afërmit do e gjejnë letrën dhe testamentin e shkruar prej tij dhe do i çojnë në vend porositë.

Në një hadith tjetër, Profeti a.s e afron Ditën e Kijametit, xhenetin dhe zjarrin duke thënë:”Xheneti është më afër me njeriun, se ç’janë lidhëset e këpucëve të tij. Po ashtu dhe zjarri.”
Me këtë, Profeti a.s kërkon prej nesh që t’i shtojmë punët e mira.
Një herë tjetër, Profeti a.s ishte i ulur me shokët e tij dhe gjatë bisedës, u vizatoi një vijë përtokë, duke u thënë:”Kjo është jeta e njeriut mbi tokë. Pas kësaj, Profeti a.s vizatoi një katror dhe mes përmes katrorit një vijë tjetër e cila i tejkalonte dy brinjët e katrorit dhe tha:”Kjo është shpresa e njeriut, por që ndërpritet nga vdekja.”

Me këtë hadith, Profeti a.s kërkon t’a shtyjë njeriun që shpreson shumë, drejt veprave të mira dhe të ndershme. Duke ditur se njeriu do të ringjallet duke vepruar një vepër gjatë së cilës ka vdekur, është mirë që njeriut të përpiqet sa të mundet të veprojë mirë dhe të ruhet nga veprat e liga. Abdullah ibnu Mubarek, një ndër figurat më të shquara islame, thoshte shpesh:”Sa herë që e harroj përkujtimin e vdekjes, kam frikë për të ardhmen time.”
D.m.th, nëse vërej që zemra ime nuk mendon më rreth vdekjes, madje as nuk e dëshiron diçka të tillë, duke e harruar plotësisht, në këtë rast më shtohet frika.
Kjo, pasi vdekja është diçka që na afron me më të dashurin tonë, Allahun e madhëruar. Nëse një mik i dashur do të dëshironte të na takonte dhe të qëndronte pranë nesh, distancimi prej tij dhe shfaqja e mosinteresimit, do të tregonte një ftohje dhe mosdëshirë për t’u parë.

Pa vdekur dhe pa u ndarë përfundimisht nga kjo botë, ne e kemi të pamundur t’a shohim Zotin tonë. Thotë Profeti a.s : ”Ju nuk do të mund t’a shihni Zotin tuaj, derisa të vdisni.”
Atëherë, vdekja është porta e cila na e mundëson t’a shohim Zotin dhe është oguri i mirë për të qenë sa më pranë Mëshiruesit dhe Mëshirëbërësit.
Një njeri e pyeti dijetarin e njohur Ebul Hazim:”Përse e urrejmë vdekjen?
Ai iu përgjigj:”E urrejmë vdekjen, pasi kemi ndërtuar dynjanë dhe kemi shkatërruar ahiretin. Kush është ai që kërkon të zhvendoset nga ngrehinat në rrënoja?!”
Kur disa njerëz vajtën për vizitë në shtëpinë e Ebu Dardait, panë që mobiljet dhe orenditë e tij ishin të pakta. Të çuditur e pyetën:”Përse kaq pak orendi në shtëpi o Ebu Darda?!”

Ai u përgjigj:”I dërguari i Zotit na ka mësuar se kemi një shtëpi tjetër, e cila është më e mirë se kjo që kemi tani. Kështu, mallrat dhe orenditë më të vyera, unë i transportoj tek ajo shtëpi.”

Me këtë, ai dëshironte t’ju thotë se pasurinë e tij, ai e jepte sadaka, me qëllim që në botën tjetër të gjejë shpërblimin e Zotit.Kurdo që t’i japësh disa të holla një të varfëri, dije se para se të bjerë në duart e të varfërit, ato të holla bien në duart e Zotit të madhëruar.

Gruaja e Profetit a.s, Aisheja, kur dëshironte t’i japë një monedhë një të varfëri, e parfumoste fillimisht. Kur e pyetën përse e bënte këtë, u përgjigj:”Pasi para se të bjerë në dorën e fukarait, kjo monedhë bie në dorën e Zotit të madhëruar. Kështu, dua që Zoti t’a marrë të parfumosur.”
Nëse dëshiron të mendosh sa më shumë rreth ahiretit, atëherë hidhi një vështrim arkivolit ku qëndron një i vdekur dhe ai sikur të thotë:”Më vështro me zemrën tënde. Unë jam pregatitur për të të mbajtur dhe unë jam krevati i ëndrrave tua.”
Një herë, profeti Sulejman ndodhej në shoqërinë e një prej miqve të tij. Ndërkohë që ishin duke biseduar dhe kuvenduar, vjen një burrë i cili edhe pse fliste me Sulejmanin a.s, sytë ia kishte ngulur mikut të Sulejmanit a.s.
Pasi doli, miku e pyeti Sulejmanin:”Kush ishte ai burrë që nuk mi ndante sytë?”
Sulejmani iu përgjigj:”Ai nuk ishte njeri, por ishte meleku i vdekjes.”
Miku i tha:”Pash Zoti më dërgo në Indi, pasi nuk qëndroj dot në një vend ku ndodhet meleku i vdekjes!”

Sulejmani a.s urdhëroi erën që t’a transportojë atë person për në Indi dhe ashtu ndodhi. Pas pak, u kthye përsëri meleku i vdekjes, dhe Sulejmani e pyeti:”Përse ia ngule sytë në atë mënyrë personit i cili ndodhej me mua?”

Meleku i vdekjes i tha:”U habita pasi Zoti më kishte urdhëruar t’ia marr shpirtin atij personi në Indi, ndërkohë që ai ishte me ty! Kështu, kur vajta në Indi, e gjeta pikërisht në vendin ku më kishte urdhëruar Zoti dhe ia morra shpirtin.”


Për këtë, Profeti a.s thotë:”Nëse Zoti dëshiron që dikujt t’ia marrë shpirtin në njëvend të caktuar, e bën të shkojë në atë vend për një nevojë të tij.”

Në fund të kësaj teme, e lusim Zotin të na bëjë njerëz të devotshëm, të lidhur me botën tjetër dhe të na bëjë nga banorët e xhenetit.

Paqja e Zotit qoftë mbi ju!

>>>3

[fisniku-student]

3


Nxjerrja e Shpirtit

Tek porta e xhenetit


Mustafa Husni


Thotë Zoti i madhëruar në Kuran:”Atëherë, përse kur (dikujt) i vjen (shpirti) në grykë para syve tuaj, ndërkohë që Ne jemi më afër atij se ju, por ju nuk e vini re.” (Vakia 83)

Më pas, Zoti i madhëruar përmend kategoritë e njerëzve gjatë vdekjes.
“Kështu, nëse ai (në agoni) është nga ata që janë të afërt (me
Allahun), do të ketë prehje, kënaqësi dhe dhunti të Xhenetit. E, nëse është nga njerëzit e së djathtës, ai do të përshëndetet: “Paqe për ty” nga njerëzit e së djathtës.” (Vakia 88-91)

Njerëzit e të djathtës, është një term që simbolizon ata që e kanë adhuruar dhe i kanë respektuar urdhërat e Allahut të madhëruar. Ndërkohë që njerëzit e të majtës janë ata që i shkelin urdhërat e Zotit.
Po ti o vëlla dhe o motër, nga cila anë keni vendosur të pozicionoheni? Do të jeni me njerëzit e të djathtës apo të majtës? Nëse zgjedh që të jesh nga njerëzit e së djathtës, atëherë paqeja e Zotit dhe e melekëve do të të shoqërojë në çdo stacion. Kur të vendosesh në varr, do të të shoqërojë paqja e dy melekëve, Munker dhe Nekir. Pas tyre do të jenë veprat e tua të ndershme ato që të shoqërojnë me paqe dhe të mira, deri Ditën e Kijametit.

Në një hadith të gjatë, Profeti a.s rrëfen atë që i ndodh besimtarit nga çasti kur i merret shpirti dhe derisa të qetësohet përfundimisht në jetën e varrit.
Thotë Profeti a.s:” Me të vërtetë, besimtari që është duke u larguar nga kjo botë dhe duke iu afruar botës tjetër, që është në momentet e vdekjes, i vijnë melekë me rroba të bardha e me fytyrë të bardhë që u shkëlqen si të jetë diell dhe i ulen afër. Me vete kanë qefinë dhe parfume nga xhenneti. Më pas i vjen meleku i vdekjes, i ulet tek koka dhe i thotë: “O shpirt i mirë, dil nga ky trup i mirë në kënaqësinë e Zotit tënd!”

Thotë Zoti i madhëruar në Kuran, rreth këtij fakti:” të cilëve engjëjt ua marrin shpirtrat, duke qenë të pastër. U thonë atyre: “Shpëtimi qoftë mbi ju! Hyni në Xhenet, si shpërblim për veprat që keni kryer!” (Nahl 32)

Dhe i del shpirti ashtu siç rrjedh pika e ujit mbi sipërfaqen e gotës. Më pas e marrin shpirtin e tij melekët e tjerë dhe e ngjisin në qiell. Gjatë rrugës do pyesin melekët që banojnë në qiell: “I kujt është ky shpirt me ketë aromë të këndshme?” “Është i filanit, birit të filanit” -do përgjigjen melekët, duke përmendur emrat më të mirë, me të cilët e thërrisnin në dynja.
Ndërkohë, melekë të tjerë që e njohin, do i thonë:”Zoti të shpërbleftë me të mira. Të shumta kanë qenë tubimet e tua duke përkujtuar Zotin. Të shpeshta kanë qenë vizitat tona, ndërkohë që i luteshe dhe i faleshe Zotit të madhëruar.
Kështu do të vazhdojnë deri sa të ngjitën ne qiellin e shtatë, ku do t’u thërrasë Zoti duke u thënë: “Shkruajini veprat e robit Tim, tek veprat e njerëzve të mirë.
Të shkruhet emri yt bashkë me emrat e njerëzve të mirë, do të thotë të shkruhet përbri emrave të profetëve, dëshmorëve dhe njerëzve të ndershëm. Kjo do të thotë që ti tashmë je caktuar që do jesh banor i xhenetit.

Dhe kthejeni në tokë, pasi nga toka i krijova, në tokë do i kthej, dhe nga toka do t’i ringjall përsëri. Atëherë e kthejnë në varr, ku do e pyesin dy melekë: Kush është Zoti yt? Kush është feja jote? Kush është profeti yt?…” Në fakt duken pyetje të thjeshta, por kjo është nëse Zoti, feja dhe profeti kanë qenë në zemrën tënde. Nëse në zemrën tënde kanë qenë qejfet e kësaj bote, vështirë t’u përgjigjesh atyre… “Besimtari do të përgjigjet: “Zoti im është Allahu, feja ime është Islami dhe profeti im është Muhamedi.” Atëherë do dëgjohet një zë nga lart: “Robi Im tha të vërtetën, prandaj ia shtroni varrin me shtresat e xhennetit dhe i hapni një dritare ku të shikojë vendin e tij në xhennet”. Sa bukur! Varri, që sa i frikshëm na duket, është vendkënaqësie për besimtarët e vërtetë. Është njësoj sikur shikon në televizor gjëra të bukura dhe dëshiron që t’i jetosh edhe ti. Kurse në varr do të shikosh vendin tënd ne xhennet, shikon kopshte dhe lumenj, shikon shtëpitë e tua prej floriri dhe diamanti, shikon familjen tënde që të pret. Mrekulli! Për atë që e ka pasur frikë varrin kur ishte gjallë dhe ka punuar punë të mira, nuk ka pse të frikësohet nga vdekja. Ndërsa, ai që nuk e ka pasur frikë dhe ka punuar punë të këqija, ai ka pse ta ketë frikë vdekjen. Më pas i vjen një burrë me rroba të bardha dhe fytyrë të bukur, të cilin e pyet: “Kush je ti, pasi nga fytyra ngjan sikur je njeri i mirë?” “Unë jam puna jote e mirë” -do t’i përgjigjet. Më pas do fillojë t’i lutet Zotit, duke thënë: “O Zot! Shpejtoje kiametin, që të takohem me familjen dhe fëmijët.”
Kurse kur njeriut të keq i vjen koha të ndahet nga kjo botë dhe të shkojë në botën tjetër, i vijnë melekë me fytyrë të zezë dhe rroba të zeza. Me vete kanë qefinë e parfume prej zjarri dhe i ulen afër. Më pas i vjen meleku i vdekjes, i ulet tek koka dhe i thotë: “O ti shpirt i keq! Dil nga ky trup i keq, në zemërimin dhe dënimin e Zotit.” Dhe i del shpirti në mënyrën më të dhimbshme. Më pas e marrin melekët e tjerë dhe ngjiten me të në qiell. Por dyert e qiellit nuk u hapen, ashtu siç thotë ZOTI në Kur’an:

"Ata të cilët i përgënjeshtruan argumentet tona dhe u treguan mendjemëdhenj ndaj tyre, nuk u hapen dyert e qiellit dhe nuk hyjnë në xhennet ashtu siç nuk hyn deveja në vrimën e gjilpërës." (Araf 40)

Do pyesin melekët e qiellit: “Shpirti i kujt është ky me këtë aromë të keqe?” “Është shpirti i filanit, birit të filanit”- do përgjigjen melekët e tjerë, duke e quajtur me emrat më tallës me të cilët e thërritnin në dynja. Atëherë do të dëgjohet një zë që vjen nga Zoti: “Shkruajini veprat e robit Tim në veprat e njerëzve të këqinj dhe kthejeni në tokë, pasi nga toka i krijova, në tokë i kthej dhe nga toka do t’i ringjall përsëri.” Atëherë, e zbresin në varr, ku i vijnë dy melekë, të cilët do e pyesin: “Kush është Zoti yt?”, “Kush është feja jote?” dhe “Kush është profeti yt?” Përgjigja e tij do të jetë: “Nuk e di, nuk e di! Dëgjoja njerëzit të thonin dhe thoja edhe unë si ata.” Atëherë, do të thërrasë një zë nga lart: “Nuk u përgjigj robi Im, prandaj ia shtroni varrin me shtresa zjarri dhe i hapni një derë, ku të shikojë vendin e tij në zjarr, nga ku ndjen të nxehtit e tij. Më pas i vjen një njeri me rroba të zeza dhe me fytyrë të shëmtuar, i cili i thotë: “Unë jam puna jote e poshtër.” Atëherë fillon dhe lutet: “O Zot, mos e bëj kiametin!”

Ky hadith pyet secilin prej nesh se cili jemi prej këtyre të dyve. Gjithashtu, na tregon se çfarë do të punosh do të korrësh.

Në fund, ju përshëndesim me përshëndetjen islame: Paqja e Zotit qoftë mbi ju!

>>> 4

[altruisti_ek84]

Allahu te shperbleft, tem shum e mir dhe mendoj shum aktuale, se Allahu na ruajt kemi fillu ta harrojm vdekjen. Allahu na beft prej atyre qe vdesim si musliman dhe me iman te fort.

[fisniku-student]

4


Fundi i Mirë


Tek porta e xhenetit


Prof: Mustafa Husni.

Një ditë, i dërguari i Zotit a.s bëri një vijë me shkop mbi rërë dhe u tha të pranishmëve se ajo ishte rruga e drejtë dhe në fund të asaj rruge ndodhej xheneti.
Me qëllim që njeriu t’a fitojë xhenetin, duhet të ketë një fund të mirë.
Rruga e drejtë përshkohet nga njerëz të ndershëm, të udhëhequr nga Profeti a.s. Në të dy anët e rrugës, gjenden shejtanë të cilët e ftojnë njeriun të braktisë rrugën e Zotit dhe të ndjekë një ndër rrugët e zbukuruara prej tyre.
Thotë Zoti i madhëruar në Kuran:”Kjo është rruga Ime e drejtë; prandaj ndiqeni e mos shkoni rrugëve të tjera që t’ju shmangin nga rruga e Tij. Kjo është ajo që ju porosit Ai për t’u ruajtur nga të këqijat.” (En’am 153)
Një burrë, vajti tek Profeti a.s dhe i tha:”O i dërguari i Zotit! Më thuaj diçka mbi islamin, që të mos kem nevojë të pyes tjetër kënd!”

Profeti a.s iu përgjigj:”Thuaj kam besuar në Zotin dhe qëndro në rrugën e drejtë!”
Beso në Zotin e madhëruar, pastaj bashkoju trenit të njerëzve të ndershëm dhe ndiqni rrugën e Zotit. Nëse do të ecësh në rrugën e drejtë të Zotit të madhëruar, dije se Ai do të të japë forcë, guxim dhe kurajë dhe do të të dërgojë mesazhe dhe sinjale të herë pas hershme, me qëllim që të mos rrëshqasësh.

Edhe kur të vdesësh, Zoti do të të dërgojë melekë të cilët të thonë:” Me të vërtetë, atyre që thonë: “Zoti ynë është Allahu”, e pastaj vazhdojnë të vendosur në rrugën e drejtë, do t’u zbresin engjëjt (para vdekjes) e do t’u thonë: “Mos u frikësoni dhe mos u pikëlloni! Dhe gëzojuni Xhenetit që ju është premtuar.” (Fussilet 30)

Duke qenë se gjatë jetës je përpjekur të qëndrosh në rrugën e Zotit dhe ke jetuar sipas urdhërave të Tij, edhe në çastet e vdekjes, Zoti të dërgon melekë për të të dhënë kurajo dhe për të larguar vesveset e shejtanit. Në këtë mënyrë, ti e mbyll jetën në këtë botë, në përputhje me qëllimin dhe nijetin që ke pasur gjatë jetës. Gjithësesi, duhet ditur se të ecësh në rrugën e drejtë të Zotit, nuk do të thotë që të mos gabosh kurrë. Vetëm profetët dhe të dërguarit e Zotit janë të pagabueshëm, ndërkohë që të gjithë njerëzit e tjerë janë të prirur për të gabuar. Këtë e themi, me qëllim që nëse bën ndonjë gjynah, të mos mendosh se nuk je në rrugën e Zotit. Treguesi që ti je në rrugën e Zotit edhe kur vepron gjynahe, është se menjëherë pendohesh dhe kërkon falje për atë gjynah.

Nëse vepron si më sipër, ti o vëlla dhe o motër keni garantuar xhenetin dhe ndër treguesit e kësaj, është një vdekje e ndershme dhe përfundimi i jetës në këtë botë me vepra të mira.

Thotë Profeti a.s:“Kur Zoti e do një njeri, e ëmbëlson atë.
Shokët e pyetën:”Po si e ëmbëlson o i dërguar i Allahut?”
Ai u përgjigj: E udhëzon të veprojë punë të mira para se ti vijë vdekja, deri sa të jenë të kënaqur me të dhe komshinjtë”
Me qëllim që t’a arrijmë një gradë të tillë, ne duhet të tregohemi të sinqertë në përkushtimin dhe adhurimin tonë.

Thotë Ibnu Dekik, një ndër dijetarët e shquar muslimanë:”Për Zotin, çdo vepër që kam bërë, e kam llogaritur se çfarë përgjigje do i jap Zotit për të, që para se t’a veproj.”

Shenjat dhe sinjalet e një fundi të mirë.

Cilat janë ato sinjale dhe tregues për një fund të mirë?
Një ndër këto tregues, është nëse njerëzit të përmendin si njeri të mirë dhe me vlera. Thotë profeti Muhamed a.s rreth kësaj:”Ju jeni dëshmitarët e Zotit mbi tokë.”
Një tregues tjetër, është edhe shqiptimi i dëshmisë (shehadetit) para se njeriu të japë shpirt. Këtë mund t’a thuash me zë të lartë, që t’a dëgjojnë edhe të pranishmit. Por mund t’a thuash edhe me vete, ku të dëgjon vetëm Allahu i madhëruar.

Thotë Profeti a.s:”Kush thotë:”La ilahe il-lallah” para se të vdesë, ka fituar xhenetin.”

Ebu Zur’a Razi, ka qenë një ndër dijetarët klasikë muslimanë. Në çastet e fundit të jetës, e kishin rrethuar të gjithë nxënësit e tij. Ata përpiqeshin që t’ia kujtojnë të thotë fjalët:[B]”La ilahe il-lallah”[/B], por u vinte zor që t’i thonin direkt. Kështu, vendosën që të flasin rreth transmetuesve të hadithit të mësipërm. Kur i përmendën të gjithë transmetuesit, dijetari i tyre u ngrit dhe përmendi tekstin e hadithit dhe pas pak çastesh ndërroi jetë.

Një ndër treguesit e një fundi të mirë, është nëse personi vdes si shehid. Të jesh shehid, do të thotë të jesh i gjallë dhe t’i shijosh bukuritë e xhenetit menjëherë pas vdekjes. Me të ndërruar jetë, shpirtat e shehidëve vendosen tek barku i zogjve me ngjyrë të gjelbër, të cilët qëndrojnë rreth Arshit të Allahut të madhëruar. Më pas, ato fluturojnë drejt xhenetit duke shëtitur dhe shijuar të gjithë bukuritë e tij. Ato kthehen sërish drejt Arshit të Allahut, duke jetuar mes madhështisë së Arshit dhe bukurive të xhenetit.
Profeti a.s u jep shpresë që të vdesin si shehidë, edhe atyre që nuk kanë kapur kurrë shpatë armë me dorë kundër armiqve. Ai thotë:”Kushdo që e lut Zotin me sinqeritet, që të vdesë shehid, Zoti do ia japë këtë gradë edhe nëse vdes në shtratin e tij.”
Një ndër treguesit e fundit të mirë, është edhe një sëmundje që të bën të zësh shtratin para vdekjes. Normalisht, secili prej nesh do të pyese përse.

Kjo ndodh për dy shkaqe: I pari, për shkak se i sëmuri ligështohet çdo ditë e më shumë. Sa më shumë që ligështohet, ai i var shpresat, e pret ndihmën dhe i lutet më shumë Zotit të madhëruar. Kështu, ai afrohet me Zotin nëpërmjet derës së nënshtrimit dhe nevojës.
Shkaku i dytë është se duke vuajtur, njeriut i fshihen gjynahet. Thotë Profeti a.s:”Do të vazhdojnë t’a ndjekin sprovat një rob, derisa të ecë mbi tokë pa pasur asnjë gjynah mbi supe.”
Një tregues tjetër janë dhe disa lloje vdekjesh, të cilat janë të mundimshme, si mbytja në ujë, djegia me zjarr, vdekja nën rrënoja etj...

Tek ata që vdesin nën rrënoja, mund të hyjnë dhe personat që vdesin në aksidente automobilistikë. Të parët mbeten të vdekur nën rrënojat e një godine, kurse këta të fundit nën mbetjet e makinës së shkatërruar apo të përplasur.
Para se të ndërrojë jetë, Muadh ibnu Xhebel, ngriti duart drejt qiellit dhe tha:”O Zot! Ti e din që deri sot, unë të kam pasur frikë, kurse sot unë shpresoj tek Ti.”

Pak kohë më parë, ndërroi jetë një vajzë e re. Ajo gjendej në gjendje kome dhe aparaturat që e mbanin në jetë e kishin mbuluar në të katër anët. Në një çast, ajo u zgjua dhe u bëri me shenjë se kërkonte të pijë ujë. Kur i ofruan ujin, ajo filloi të buzëqeshë dhe sikur ua bënte me shenjë disa njerëzve, të cilët nuk gjendeshin aty. Dikush nga të afërmit e pyeti:”A po shikon melekët?!”

Ajo pohoi me kokë. Një tjetër e pyeti sërish:”Po Profetin a.s, a e dallon?”

Ajo sërish ua pohoi me kokë. Pas pak çastesh, ajo ia dorëzoi shpirtin e saj Zotit të botërave. Në fund të kësaj teme, e lusim Zotin e madhëruar që të na e bëjë rizk një vdekje të mirë.

Paqja e Zotit qoftë mbi ju!

>>>5

[Omeri r.a]

faleminderit per kto tema te mira plot kshill te dobishme ALL-LLAHU XH.SH te shperbleft

[fisniku-student]

5

Shkaqet e Një Vdekjeje të Zezë


Tek porta e xheneti


Prof: Mustafa Husni.

Në momentet e vdekjes së Sufjan El-theurit, ai filloi të dridhej dhe shfaqte shenja frike.
Muhamed ibnu Seleme e kapi për dore dhe i tha:"Bëhu i fortë, pasi je nisur drejt Atij të cilin e ke adhuruar gjithë këto vite!"

Sufjani i tha:"Unë nuk u frikësohem gjynaheve të mia, por i frikësohem një fundi dhe vdekjeje të zezë. Unë kam frikë se mos vdes si jomusliman në ato çaste kur të vijë meleku të më marrë shpirtin."
Sufjani ndërroi jetë, duke i lexuar suren Jasin.

Të kesh frikë nga një vdekje ogurzezë, të bën të ngresh duart drejt Allahut fuqiplotë dhe t'i thuash:"O Allah! Unë i frikësohem një vdekjeje të zezë, prandaj më jep forcë dhe më udhëzo në rrugën e mbarë, ma lehtëso adhurimin Tënd dhe mos më braktis në duart e armiqve të mi, për shak të gjynaheve që kam vepruar."
Me këtë rast, ne duhet të lutemi sa më shpesh me fjalët:"O i Gjallë dhe i Përjetshëm! Unë kërkoj të më ndihmosh me mëshirën Tënde të pakufi! Më jep mbarësi dhe mos më lër për asnjë çast në forcat e mia!"
Me qëllim që Zoti të mos na braktisë, ne duhet të ndjekim rrugën e drejtë, rrugë e cila udhëhiqet nga i dërguari i Zotit, profeti Muhamed a.s, i pasuar nga shokët e tij dhe të gjithë njerëzit e ndershëm. Ti o vëlla dhe o motër, duhet të ndiqni këtë rrugë dhe kurrë të mos ia ktheni shpinën. Në atë çast që do i ktheni shpinën, do t'ju kthejë shpinën edhe Allahu. E si mund të jetosh në këtë botë, ndërkohë që Zoti të ka braktisur dhe të ka kthyer shpinën!

Një ndër çastet më të vështira që kalon njeriu në këtë botë, janë ato çaste kur ai do të dorëzojë shpirtin e tij të shtrenjtë në duart e melekëve të vdekjes. Sa i dobët je o njeri në këto çaste dhe sa e madhe është nevoja jote për ndihmën e Allahut të madhëruar!

I dërguar i Zotit a.s na ka mësuar dhe udhëzuar drejt shkaqeve që çojnë në një vdekje të zezë dhe të padëshiuar për këdo. Këtë, Profeti a.s e ka bërë me qëllim që besimtari t'i shmangë dhe të garantojë një vdekje të mbarë dhe ogurbardhë.
Gjithçka që veprojmë në këtë botë, rezultatet do të shihen në botën tjetër, pozitive qofshin ose negative.
Ne duhet të lutemi sa më shumë që Zoti të na bëjë rizk një vdekje të hijshme dhe ogurbardhë. Lutjet duhet të shoqërohen me vepra dhe veprat me nijet të pastër për të fituar kënaqësinë e Zotit dhe xhenetin.
Një nga shkaqet më kryesore për një vdekje të zezë, është se shejtani përpiqet me çdo kusht që guximin tonë për të vepruar vepra të liga t'a shtojë çdo ditë e më shumë. Një ndër shkaqet e një vdekjeje ogurzezë ëshë që ti o vëlla dhe o motër të vazhdosh me gjynahe, pa u penduar.
Guximi për të vepruar punë të liga dhe dëshira për të vazhduar pa u penduar, e largojnë njeriun nga mëshira e Allahut të madhëruar. Dallimi mes atij që vepron gjynahe dhe pendohet dhe dikujt tjetër që vepron gjynahe dhe nuk pendohet është shumë i madh.
A nuk takojmë çdo ditë vajza që të pohojnë se nuk duan të mbulohen, djem që thonë se nuk duan të falen, që nuk duan t'i shkëpusin lidhjet haram...?
Dije o vëlla dhe o motër se nëse e lini nefsin të lirë të veprojë çdo gjë të lejuar dhe të ndaluar, ajo do të të tradhëtojë në çastet më delikate dhe të vështira. Ajo do të të tradhëtojë në çastet e ndarjes nga kjo botë dhe afrimit me botën tjetër.
Një person që nuk e din çfarë është fjala "La ilahe il-lallah" gjatë jetës, e ka të pamundur t'a shqiptojë në çastet e vdekjes.
Ndërkohë që ai person që fjala "La ilahe il-lallah" i qarkullonte në damarët dhe çdo qelizë të trupit, ai kurrë nuk mund t'a harrojë, edhe në çastet e vdekjes.

Shkaku i dytë për një vdekje ogurzezë, është edhe vonimi i pendimit. Njerëz të tillë i dëgjon të thonë:"Do e lë këtë gjynah, do e lë këtë ves të keq, do të pendohem..." megjithatë vazhdojnë të mbytur në gjynahe pa u penduar. Ato e vonojnë pendimin, pasi besojnë se duke u penduar do e privojnë veten nga këto kënaqësi.

Përderisa ti je i bindur se ajo që po vepron është haram dhe se duhet të pendohesh, përse duhet t'a vonosh pendimin? Pendohu tani para se të befasohesh nga vdekja dhe ai çast kur nuk të bën dobi pendimi.
Thotë Zoti i madhëruar në Kuran:"O besimtarë! Bindjuni Allahut dhe të Dërguarit kur ju thërret drejt asaj që ju jep jetë! Dhe ta dini se Allahu ndërhyn midis njeriut dhe zemrës së tij dhe se tek Ai do të mblidheni të gjithë!" (Enfal 24)
Nëse vazhdon me gjynahe duke e vonuar pendimin, mund të ndodhë që edhe nëse dëshiron të pendohesh, nuk mundesh dot. Një zemër që nxihet nga gjynahet e shumta, e ka shumë të vështirë të pastrohet dhe të pendohet.
Thotë Zoti në Kuranin famëlartë:"Allahu është pranues i pendimit vetëm për ata që bëjnë ndonjë të keqe nga padituria dhe pendohen shpejt. Pra, këtyre Allahu ua pranon pendimin. Allahu është i Gjithëdijshëm dhe i Urtë. Nuk pranohet pendimi i atyre që vazhdimisht bëjnë të këqija e, kur u afrohet vdekja, atëherë thonë: “Unë tani me të vërtetë po pendohem”. As për ata që vdesin duke qenë jobesimtarë. Për këta, Ne kemi përgatitur dënim të dhembshëm." (Nisa 17-18)
Ne nuk e kemi jetën në dorë dhe nuk e dimë kur do të vdesim. Prandaj është mirë të shpejtojmë dhe të pendohemi sa më parë.
Nëse dikush prej nesh frikësohet nga një përfundim i keq, ai do të pendohej sa më shpejt. Thotë Zoti në Kuran:" Thuaj: “O robërit e Mi, që i keni bërë keq vetes me gjynahe, mos e humbni shpresën në mëshirën e Allahut! Allahu, me siguri, i fal të gjitha gjynahet. Vërtet, Ai është Falësi i madh dhe Mëshirëploti. Kthehuni tek Zoti juaj dhe nënshtrojuni Atij, para se t’ju vijë dënimi, sepse atëherë nuk do të mund t’ju ndihmojë kush. Ndiqni më të mirën e asaj që ju është shpallur nga Zoti juaj, para se t’ju vijë dënimi papritmas, pa e ndier atë, që të mos thotë njeriu: “Mjerë për mua që nuk i kam kryer detyrimet ndaj Allahut, madje, edhe jam tallur!”Ose të thotë: “Sikur Allahu të më kishte udhëzuar, do të isha bërë njeri i devotshëm”. (Zumer 53-57)

Shkaku i tretë i një vdekjeje ogurzezë është devijimi nga rruga e drejtë. Kjo do të thotë që një pjesë e jetës tënde t'i dedikohet Zotit, kurse pjesa tjetër shejtanit.
Handhale, ishte një nga shokët dhe miqtë e Profetit a.s. Një ditë, ai po dëgjonte Profetin a.s të flasë rreth xhenetit dhe zjarrit dhe po i përjetonte me gjithë zemër ato çaste. Atij i dukej sikur i sheh me sy banorët e xhenetit duke u kënaqur dhe banorët e zjarrit duke vuajtur. Por me të vajtur në shtëpi, filloi të qeshë, argëtohet dhe të angazhohet me punët e përditshme. I prekur nga ky fakt, ai vajti dhe i tha Profetit a.s:"O i dërguar i Allahut! Kur jemi me ty, sikur e shohim me sytë tanë xhenetin dhe zjarrin. Por me t'u kthyer në shtëpi, angazhohemi me punët e përditshme."
Profeti a.s i tha:"Nëse do të përjetonit larg meje, po ato ndjesi që përjetoni kur jeni me mua, do u përshëndesnin melekët dhe do u jepnin edhe dorën në rrugë. Prandaj, herë kështu e herë ashtu o Handhale."
D.m.th, herë përjetoni sikur jeni në xhenet dhe keni besim të fortë, herë të tjera kënaquni me familjet, fëmijët tuaj dhe kënaqësitë hallall të kësaj bote. Shumë njerëz e interpretojnë gabim këtë hadith, pasi thonë se qëllimi i Profetit a.s me fjalët: Prandaj, herë kështu herë ashtu." Është që herë veproni punë të mira herë gjynahe.

Shkaku i katërt për një vdekje të zezë janë shokët e këqinj. Një mik i mirë të tërheq drejt veprave të mira, ndërkohë që një mik i lig, të tërheq drejt veprave të liga.
Tani unë dua t'i bësh vetes një pyetje:"A dua të vdes mes këtyre shokëve që kam tani?"
A mendon se shokët me të cilët shoqërohesh janë shokë të mirë, shokë që të ftojnë për vepra të mira, namaz, adhurim etj... apo janë shokë që të ftojnë drejt veprave të liga? Njeriu ndjek fenë dhe rrugën e shokëve të tij, prandaj i zgjidhni shokët.
Në fund, dëshiroj t'ju përcjell një këshillë timen. Shkruaj në ekranin e celularit dhe të kompjuterit tënd:"Allahu është Mbikëqyrësi im, Ai më vështron dhe është dëshmitar për gjithçka që veproj."
Këto fjalë të këshilloj t'i hedhësh dhe në një letër, të cilën vendose në murin e dhomës tënde dhe në makinë, me qëllim që kudo që të shkosh t'a shohësh.
Duke i lexuar kudo që të ndodhesh, do të të lindë ndjesia e mbikqyrjes së Zotit kudo që të jesh. Kjo ndjesi, të bën të ruhesh nga gjynahet dhe të nxit për pendim.
E lusim Zotin që të na bëjë të fortë në çastet e vdekjes dhe të na bëjë rizk një vdekje të mbarë dhe ogurbardhë.

Paqja e Zotit qoftë mbi ju!

>>>6

[ocean]

Te mos mendosh per vdekjen eshte te mos mendosh per jeten.

Teme e qelluar Fisnik

Pershendetje

[fisniku-student]

6

Shenjat e Mëdha të Ditës së Kijametit 1

Tek porta e xhenetit


Prof: Mustafa Husni.

Mesa shihet, njerëzimi po përjeton kohët para fundit të kësaj bote. Ne kemi arritur në atë pikë, të cilën e përshkruan vetë i dërguari i Zotit a.s në shumë hadithe.
Siç edhe dihet, mosha e tokës dhe e njerëzimit është e madhe. Profetët e dërguar që nga Ademi a.s dhe deri tek profeti i fundit, Muhamedi a.s, janë dërguar me qëllim që njerëzimi të jetë i lidhur me Zotin që i krijoi. Sipas dijetarëve, numri i profetëve të dërguar arrin në njëzet e katër mijë profetë. Të gjithë këta profetë, u kanë folur popujve të tyre mbi shenjat e Ditës së fundit. Diçka e tillë bëhej me qëllim që njerëzit të jenë të parapregatitur mbi atë që do të ndodhë.
Edhe profeti Muhamed a.s, ka folur rreth këtyre shenjave, të cilat do të ndodhin para fundit të botës.
Dijetarët muslimanë i kanë ndarë këto shenja në shenja të vogla dhe të mëdha. Të gjithë shenjat e vogla të përmendura nga i dërguari i Zotit a.s, pothuajse kanë ndodhur dhe tashmë priten të ndodhin shenjat e mëdha.
Shenjat e vogla, janë ndodhi të cilat do të ndodhin në këtë botë dhe që siç e thamë, shumica e tyre kanë ndodhur. Nga këto shenja është ardhja dhe vdekja e profetit Muhamed a.s, marrja e Kostandinopojës nga muslimanët, marrja e Jeruzalemit dhe Palestinës etj...
Me të filluar të shfaqen shenjat e mëdha, do të fillojë dhe dallimi i njerëzve, ku besimtarët do të dallohen nga jobesimtarët.
Veç kësaj, disa nga shenjat e mëdha kanë efekt të madh tek sjelljet e njerëzve. Kështu, me lindjen e diellit nga perëndimi, nuk do të pranohet më pendimi nga veprat e këqija. Nëse dikush nuk ka vepruar punë të mira para këtij momenti, dhe pas tij kërkon të veprojë, këto vepra nuk do i pranohen pas lindjes së diellit nga perëndimi.
Ne nuk ka përse t’i shohim larg nesh këto shenja, pasi edhe pse para një mijë e katërqind vitesh më parë, Profeti a.s i paralajmëronte shokët e tij me këto shenja. Madje, ai u fliste në atë formë, saqë u dukej sikur do të ndodhin shumë shpejt. Nëse kjo ndodhte me brezin e muslimanëve të parë, ç’mund të themi për brezat tonë, ku të gjithë shenjat e vogla të Kijametit i kemi përjetuar?!
Në një hadith, Profeti a.s i rendit disa nga shenjat e mëdha të Kijametit. Në këtë hadith, Profeti a.s thotë:”Nuk do të bëhet Kijameti derisa të shihni dhjetë shenja: Tymnajën, Dexhalin, lindjen e diellit nga perëndimi, ardhjen e Isait birit të Merjemes a.s, ardhja e Jexhuxh Mexhuxhëve, një përmbysje e tokës në lindje dhe një tjetër në perëndim dhe shenja e fundit është një zjarr që do të fillojë nga Jemeni duke i grumbulluar njerëzit për në mahsher.”Shenja e parë është një tymnajë, apo mjegullnajë e cila do të vijë nga qielli dhe do të mbulojë tokën.
Thotë Zoti i madhëruar në Kuran:”Andaj ti prite atë (ditë), kur qielli do të lëshojë tym të qartë, që do t’i mbulojë njerëzit, (e do t’u thuhet): “Ky është dënim i dhembshëm! (Mohuesit do të thonë): “O Zoti ynë, lirona prej dënimit! Ne tashmë besojmë!” (Duhan 10-12)Një shenjë tjetër, është dhe lindja e diellit nga perëndimi, shenjë e cila do të ndodhë pak para ndodhisë së tmerrshme, asaj të fundit të kësaj bote.
Ne jemi mësuar që t’a shohim diellin të lindë nga lindja. Atë ditë që do e shohim të lindë nga perëndimi, të gjithë njerëzit do të besojnë.
Thotë Profeti a.s:”Nuk do të ndodhë Kijameti derisa të lindë dielli nga perëndimi. Kur t’a shohin njerëzit, të gjithë do të besojnë.”Pasi të lindë dielli nga perëndimi, askujt nuk do i pranohet pendimi apo vepra e mirë.
Thotë Profeti a.s:”Atëherë nuk do i pranohet askujt pendimi apo vepra e mirë.”Një shenjë tjetër e cila do të tregojë afrimin e ditës së fundit, është dhe një kafshë e cila do të dalë dhe do u flasë njerëzve, duke u thënë:”Ti je besimtar, kurse ti qafir.”

Thotë Zoti në Kuranin famëlartë:”Dhe, kur të përmbushet Fjala Jonë kundër tyre, Ne do të bëjmë që nga Toka të dalë një kafshë, e cila do t’u flasë atyre, se njerëzit nuk u janë bindur shpalljeve Tona.” (Neml 82)
Një shenjë tjetër është edhe shembja e Qabesë. Padyshim, diçka e tillë do të ndodhë kur mbi tokë të mos ketë mbetur këmbë besimtari. Të gjithë besimtarët dhe muslimanët do të vdesin, pasi Zoti do të dërgojë një erë të lehtë, e cila nuk do të lërë besimtar pa ia marrë shpirtin. Nuk do të mbetet mbi tokë njeri që përmend emrin e Zotit.
Do të vijë një burrë që quhet Dhu Suvejkatejni, i cili do e rrënojë Qabenë gur pas guri. Asokohe nuk do të ketë muslimanë që kryejnë haxhin në Qabe.
Shenjë tjetër që do të ndodhë para kijametit, është dhe dalja e Jexhuxh Mexhuxh-ëve, të cilët janë një komb dhe janë përmendur edhe në Kuran, në suren Kehf.
Dijetarët muslimanë kanë mospajtime rreth realitetit të tyre, disa mendojnë se janë njerëz, disa mendojnë se janë xhindë dhe disa të tjerë mendojnë se janë kafshë.

Në një hadith, Profeti a.s thotë:”...Zoti do e urdhërojë Ademin a.s, të nxjerrë nga zjarri i xhehnemit pasardhësit e tij. Ademi e pyet:”Sa është numri i tyre o Allah?”
Zoti do i thotë:”Nga çdo një mijë, nëntëqind e nëntëdhjetë e nëntë do të jenë në zjarr, dhe vetëm një do të jetë në xhenet.”
Një nga shokët e Profetit a.s që po e dëgjonte, ndërhyri dhe i tha:”Kush do të jetë ai burrë fatlum o i dërguar i Zotit?”

Profeti a.s iu përgjigj:”Nëntë qind e nëntë dhjetë e nëntë do të jenë nga Jexhuxhët dhe Mexhuxhët dhe një prej nesh do të jetë në xhenet.”

Jexhuxhët dhe Mexhuxhët janë përmendur krahas historisë së Dhul Karnejnit. Ai ndodhej me ushtrinë e tij në udhëtim e sipër. Gjatë udhëtimit, ai hasi në një popull që banonin në fusha. Ata iu ankuan se populli që banonin në një luginë mes dy maleve, shpesh herë dilnin prej banesave të tyre, i plaçkisnin, shkatërronin dhe rrënonin dhe ktheheshin sërish në vendbanimet e tyre. Atëherë Dhul Karnejni i ndihmoi në ngritjen e një dige e cila u bë pengesë për këtë popull shkatërrimtar. Kjo digë, do të hapet vetëm ditën që e ka caktuar Zoti i madhëruar.
Thotë Zoti i madhëruar në Kuran:” Dhe, kur të dalin Jexhuxhët dhe Mexhuxhët e të shpejtojnë prej çdo lartësie.” (Enbija 96)
Një herë, Profeti a.s hyri në dhomën e Zejnebes, duke ithënë:”Mjerë për arabët, për të keqen që u është ofruar!”Zejnebeja e pyeti:”Çfarë ka ndodhur o i dërguar i Zotit?”
Profeti a.s i tha:”Sot është hapur një vrimë në digën që pengon Jexhuxh Mexhuxhët.”Zejneb e pyeti:”A mund të shkatërrohemi edhe pse mes nesh ka njerëz të mirë dhe të ndershëm?”Profeti a.s ia ktheu:”Po, nëse shtohet e liga.”
Ndëshkimi i Allahut vjen, nëse njerëzit e ndershëm angazhohen me hallet dhe problemet e tyre personale, duke i lënë njerëzit e tjerë të veprojnë punë të liga.
Populli i Jexhuxh Maxhuxhve, çdo ditë punojnë për t’a hapur digën e cila i pengon. Çdo ditë, ata arrijnë aq sa fillon t’ju duket drita e diellit. Në fund të ditës, e lënë punën me qëllimin që të nesërmen të vijnë dhe t’a hapin pjesën e mbetur. Por kur kthehen të nesërmen, e gjejnë vrimën të mbyllur përsëri. Kjo do të vazhdojë deri ditën kur Zoti e ka caktuar që ata të vërshojnë drejt tokave të banuara. Kështu, atë ditë do të shfaqen sërish, do të ushqehen me të mirat dhe do të pijnë ujin e liqeneve që u dalin përpara. Më vonë, do të gjuajnë me shigjeta në drejtim të qiellit, gjoja sikur vrasin banorët e qiellit. Për t’ua shtuar arrogancën, Zoti do ua kthejë shigjetat të gjakosura. Duke i parë shigjetat e gjakosura, ata do të thonë:”I shkatërruam banorët e qiellit.
Në këtë kohë, profeti Isa a.s është mes njerëzve dhe të gjithë luten me përgjërim që Zoti t’i shpëtojë nga e keqja e Jexhuxh Mexhuxhëve.
Ndërkohë, Zoti do të dërgojë një insekt i cili do futet pas kokës së Jexhuxh Mexhuxhëve duke i shkatërruar tërësisht. Pasi të jenë shkatërruar, Zoti do të dërgojë zogjtë të cilët i marrin kufomat e tyre duke i transportuar larg njerëzimit.
Ngjarje të rëndësishme do të jenë dhe shfaqja e Mehdiut të pritur, ardhja e Isait a.s dhe shfaqja e Dexhalit. Për fat të keq, shumë njerëz i dëgjojnë këto histori sikur të ishin gojëdhëna të sajauara.

Është për t’u habitur që një krijesë si ajo e Dexhalit të pretendojë se është Zoti fuqiplotë. Më e habitshmja, është se kjo krijesë është e verbër dhe me shumë të meta. Megjithatë, shumë njerëz do e besojnë në atë që pretendon duke e adhuruar si zot.
Dexhali do të jetë sprova më e rëndë për njerëzimin dhe besimtarët. Ndoshta dikush nga ne thotë: ”Unë nuk do e besoj Dexhalin si zot.” Por asokohe, do të jetë diçka shumë e vështirë. Nëse ti o vëlla e ke të vështirë t’u rezistosh gjynaheve, si mund të pretendosh se do i rezistosh sprovës së Dexhalit?!

Në fund, paqja e Zotit qoftë mbi ju!

>>>7

[fisniku-student]

7

Shenjat e Mëdha të Ditës së Kijametit 2

Tek porta e xhenetit


Prof: Mustafa Husni.

Ndonjëri prej nesh, me t’u përkushtuar në fe, mendon se Zoti do e bëjë njeriun më të pasur. Kjo ndjenjë, na vjen pasi të kemi dëgjuar dhe hadithin e Profetit a.s që thotë ”Kush e braktis diçka për hatër të Zotit, Ai do ia kompensojë me diçka më të mirë.”Prej këtu, fillon shejtani me vesveset e tij, duke të thënë se të gjithë njerëzit janë në të drejtë, kurse ti në rrugë të gabuar dhe tregues i kësaj ështëse ti vazhdon me fukarallëk dhe vuajtje.
Në fakt, Zoti e furnizon robin e Tij, atëherë kur e sheh se të mirat materiale janë në interesin e njeriut.
Tani le t’i kthehemi sërish shenjave të ditës së fundit, dhe pikërisht Dexhalit.

Një herë, Profeti a.s ndodhej mes shokëve të tij. Në një moment, ai buzëqeshi dhe duke iu drejtuar Temim Eddarit – i cili më parë kishte qenë i krishter dhe kishte pranuar islami – i tha:”Fol o Temim!”

Temim tha:”Një herë, ndodhesha në një udhëtim në det. Për shkak të stuhisë, anija na hodhi në një breg të panjohur. Atje na doli para syve një kafshë e mbushur me qime, ku e kishe të vështirë t’i dalloje kokën nga bishti. Ajo na u drejtua dhe na tha:”Më ndiqni!” dhe u drejtua drejt një shpelle. Kur arritëm atje, gjetëm një njeri me fizik të madh, me duar dhe këmbë të lidhura dhe njërin sy qorr. Pasi na pa, na pyeti:”Prej nga vini?"Ne i thame që vijnë nga tokat e arabëve.

Ai na pyeti:”A keni dëgjuar mbi Taberian?”

Ne i thamë :”Po, është një liqen.”

Ai tha :”Do të vijë një ditë dhe i gjithë uji do të thahet.” Më pas pyeti sërish:”Po rreth profetit të analfabetëve, a keni dëgjuar gjë?”

Ne i thamë:”Po, ai ka dalë.”

Ai tha:”E çfarë ka bërë?”

Ne i thamë:”I ka ftuar të gjithë arabët të ndjekin fenë e tij.”

Ai :”Do të ishte gjëja më e mirë për ju t’a ndiqnit.” Më pas shtoi:”Meqë ju keni arritur deri tek unë, po u tregoj se kush jam. Unë jam Dexhali dhe një ditë do tw dal mes njerzve, ku do të qëndroj për dyzet ditë. Do të hyj në çdo qytet, përveç Mekes dhe Medines. Këto dy qytete janë të mbrojtur nga melekë, të cilët nuk më lejojnë të hyj.”

Ajo që dihet, është se Dexhali do të dalë nga Horasani, një krahinë në Iran, pikërisht në Shehristan dhe do të qëndrojë mes njerëzve për dyzet ditë.
Thotë Profeti a.s rreth Dexhalit:”Dijeni se Dexhali është me një sy qorr, ndërkohë që Zoti ynë nuk është i tillë.”Sa herë që e lexon këtë hadith, të bën përshtypje dobësia që do të kaplojë njerëzimin në atë kohë kur të shfaqet Dexhali. Edhe pse ka gjithë ato të meta, njerëzit do e ndjekin dhe do e besojnë si zot.

Ajo që e dobëson zemrën, janë gjynahet dhe veprat e liga. Duke dobësuar zemrën, dobësohet dhe besimi, siguria dhe bindja në ekzistencën e një Zoti të vetëm dhe perfekt.
Dexhali do të shfaqet në një kohë kur besimtarët do të jenë të shumtë, por dhe gjynahqarët dhe njerëzit e ligë të shumtë.
Thotë Profeti a.s:”Kur të shfaqet Dexhali, do e ketë të shkruar mes syve “Jobesimtar” qafir, gjë të cilën e sheh çdo besimtar.”
Besimtari arrin t’a shquajë këtë fjalë, me anën e syrit të tij të brendshëm, me anë të zemrës së tij besimtare. Sytë arrijnë të dallojnë sendet, ndërkohë që zemra dallon realitetin e tyre.
Përsa i përket aftësive të Dexhalit, ato janë të shumta. Gjëja e parë, është se ai i urdhëron sendet dhe ato lëvizin. Ai do i pyesë njerëzit:”A dëshironi t’a shihni diellin të lëvizë?”

“Po” i përgjigjen ata. Atëherë ai e urdhëron diellin të ndalojë dhe dielli ndalon në kupën e qiellit. Kështu dita do u duket sikur një vit. Më pas, ai e urdhëron diellin të perëndojë, dhe dielli perëndon menjëherë, në një kohë të shkurtër.
Kjo i bën shumë njerëz me besim të dobët t’a besojnë atë si zot, ndërkohë që shumë besimtarë të tjerë nuk e besojnë, pasi i kanë dëgjuar thëniet e Profetit a.s.
Dexhali ka me vete parajsë dhe zjarr. Në fakt, parajsa është vetë zjarri, kurse zjarri është parajsa.
Thotë Profeti a.s:”Çdo profet që është dërguar, e ka paralajmëruar popullin e tij mbi Dexhalin. Edhe vetë Nuhu a.s, i ka paralajmëruar ndjekësit e tij.”

Veç xhenetit dhe zjarrit, Dexhali ka dhe dy lumenj, të cilët herë i lejon të vërshojnë dhe herë të tjera i bllokon.
Profeti a.s thotë:”Nëse Dexhali i kërkon ndonjërit qw t'i pwrulet, le të hidhet në zjarrin e tij pasi ai është ujë i freskët.”
Kështu, përsa i përket urdhërave të Dexhalit, ato duhet të nëpërkëmbën. Besimtarët i binden dhe respektojnë vetëm urdhërat e Zotit të madhëruar.

Thotë Zoti i madhëruar:”Ndërsa përgjigjja e vetme e besimtarëve, kur thirren tek Allahu dhe i Dërguari i Tij, që ai të gjykojë midis tyre, është: “Dëgjojmë dhe bindemi”. Pikërisht këta janë të shpëtuarit.” (Nur 51)


Në një ajet tjetër, Zoti thotë:”Jo, për Zotin tënd, ata nuk do të jenë besimtarë të vërtetë, derisa të të marrin ty për gjyqtar për kundërshtitë mes tyre; e pastaj, të mos ndiejnë kurrfarë dyshimi ndaj gjykimit tënd dhe të të binden ty plotësisht.” (Nisa 65)

Në momentet më të vështira, Dexhali do u ofrojë zgjidhje halleve të njerëzve. Në kulmin e urisë, ai u ofron ushqim. Në kulmin e etjes, ai u ofron ujë të freskët.
Gjithashtu, ai do të shfaqet në një kohë kur dijetarët janë shumë të paktë dhe injoranca dominon njerëzimin. Për këtë, thotë Hudhejfe ibnu Jemame:”Ai do të dalë në një kohë kur dijet janë reduktuar. Për Zotin, po të shfaqej në ditët tona, do të goditej me gurë nga fëmijët e vegjël.”E gjitha kjo, për shkak të besimit dhe bindjes që ishte krijuar në zemrat e brezit të shokëve të Profetit a.s.

Thotë Umer ibnul Hattabi:”Për Zotin sikur të hapej qielli dhe të shihja xhenetin dhe zjarrin, besimi dhe siguria nuk do më shtohej më shumë.”

Një karakteristikë tjetër e Dexhalit është se ai hidhet në det dhe nuk mbytet. Të gjithë karakteristikat që përmendëm, duke që u ngjajnë më së shumti lëvizjeve të prestigjatorëve të cirkut dhe magjistarëve të ndryshëm.
Në kulmin e propogandës së tij, do të shfaqet profeti i Zotit, Isai a.s. Ai do të zbresë nga qielli i mbështetur tek dy melekë, me kokën që i pikon ujë. Ai do të zbresë në Damask, tek minareja e bardhë. Rreth tij do të grumbullohen muslimanët dhe menjëherë do të vihet në gjurmët e Dexhalit. Ai do e arrijë Dexhalin në Jeruzalem, ndërkohë që muslimanët e atjeshëm janë pregatitur të falin namazin e sabahut. Njerëzit do i tregojnë Mehdiut që sapo ka arritur Isai a.s, dhe ai do i kërkojë që të falet si imam. Por Isai a.s do i thotë:”Jo, ti je imami i muslimanëve.”Atëherë do të falet Isai a.s bashkë me muslimanët e tjerë pas Mehdiut në xhaminë Aksa.

Pasi pregatiten, ata nisen të dalin jashtë Jeruzalemit, por takojnë Dexhalin që ndiqet nga shtatëdhjetë mijë çifutë nga Asfahani. Me t’a parë Dexhali Isain a.s, do të fillojë të shkrihet. Atëherë Isai a.s do e qëllojë me shigjetë dhe ai do të vdesë. Pas këtij çasti, muslimanët do të luftojnë me çifutët dhe do i vrasin ata.
Më vonë, Isai a.s bashkë me Mehdiun e pritur, do të kryejnë haxhin. Gjatë kësaj kohe do të përhapet drejtësia dhe bollëku. Isai do të jetojë për një farë kohe mes njerëzve dhe do të vdesë, siç vdesin të gjithë.

Thotë Profeti a.s:”Më vonë Zoti do të dërgojë një erë të mirë, e cila do të marrë shpirtrat e besimtarëve. Kjo erë nuk do të lërë të gjallë asnjë burrë apo grua, të cilët kanë në zemër qoftë edhe sa një grimcë besim. Të gjithë do të përjetojnë një vdekje të qetë.”

Fundin e botës do e përjetojnë njerëzit me të liq. Asokohe, nuk gjendet qoftë dhe një njeri që e përmend emrin Allah.
Me qëllim që të mbrohemi nga sprova e Dexhalit, Profeti a.s na porosit që të mësojmë dhe përsërisim dhjetë ajetet e para të sures Kehf. Këto ajete do na mbrojnë nga Dexhali dhe tundimi i tij.
E lusim Zotin e madhëruar që të na mbrojë nga e keqja e Dexhalit.

Në fund, paqja e Zotit qoftë mbi ju

>>>8