ndiehm vetem. kam aq ftohte sa kam frike te krkoj te tjer perqark. bota e degjenerimit ka pamjet e djemve antike qe me ngulm kerkojne te shijojne akulloren e tjetrit. po cmendem. gjithcka me duket sikur eshte kthyer permbys dhe spo e gjej dot provincialin qe me endrra te medha erdhi per te shijuar hirin e lavdise qe me aq zor e priste.
-Kush jeti?-pyes,kurse ajo si nje budallaqe e madhe qesh dhe thote ika.
mbaroi punen e saj, kurse une i turbulluar nga nje konfuzitet qe sme le ne paqe te mendoj se jam une e pas meje asgje, pres. rri ne heshtje e po n ate humbetire zerash shojoj degjenerimin tim. gjithcka vjen e zgjattet deri kur kerkoj e doemos te perdhunoj idealet e mia. jam vetem. ky medimitimi im te ishte te pakten masturbimi i idealeve qe aq fort i kam kerkuar muaj me pare. kurse asgje. jetoj ne nje qytet ku askush nuk me njeh. te perplasem rruges nuk guxoj te kerkoj falje, se me kushte abstrakte dua te gjej shfrimin e inatit tim.
diten e trete bera sex. tmerronjese, ca vjet me e madhe se mua dhe u bera burre per te kapur tani borxhin e 100 eurove qe dua sdua do i nxjerr nga hiri i familjes sime. jam i mire, ndihem i poshter e te tjeret e quajne genjeshtar.
jam i zgjuar e te jithe i shoh nga lart poshte. e ku do shkoj? e kuqe e zeza ketu kerkon shume leke, kurse une, shkollari me perparsen gjithe yll para kam per te mesuar.
larg. ndej dhimbje. rganizmi im po me braktis, kurse hapja qe mora dje me sjell te perzjera. nuk e di cfare ishte prvec targes 50 cent. te vazdhdoj? ne dreq te gjitha! I bindur jam se kam per te vdekur nje dite. me e larget qofte ajo, me keq do katandiset njeriu i emdrrave, me endrra e varura ne sirtar...
Krijoni Kontakt