Identiteti Shqiptar (bis)

[brooklyn2007]

Shkrim interesant


Nga Ardian Vehbiu (aka Xha xhai)
June 25, 2008




Për një përkufizim të identitetit shqiptar

Për të formuluar një përkufizim të përdorshëm të identitetit shqiptar, them se në fillim duhet dalluar midis identitetit sinkronik ose horizontal, ose vetëdijes së pandërmjetme, intuitive, që kemi të gjithë se jemi “shqiptarë”; dhe identitetit diakronik ose vertikal, i cili përcillet brez pas brezi, në histori.

Identiteti horizontal komunikohet, identiteti vertikal transmetohet.

Natyrisht, edhe transmetimi një lloj komunikimi është, por megjithatë mirë është të trajtohen ndarazi. Jo vetëm sepse transmetimi është komunikim në kohë ose vertikal, por edhe për nga mënyra e shkëmbimit të informacionit. P.sh., kur dikush flet me mua, më komunikon edhe faktin që po flet shqip (të njëjtën gjuhë me mua), çka ma përforcon identitetin si shqiptar; kur lexoj kujtimet e Eqrem Bej Vlorës ose kur dëgjoj një histori të gjyshes për Ali Pashain, informacioni identitar më transmetohet. Kur e mësojmë gjuhën e nënës si fëmijë, kjo na transmetohet; por pastaj gjithë jetën e mësojmë dhe e konfirmojmë sërish nëpërmjet komunikimit me të tjerët.

Pas kësaj, duhet dalluar midis identitetit natyror të shqiptarit dhe identitetit artificial ose imagjinar, të imponuar nga kultura e elitave, shteti, shkolla, mass mediat dhe gjuha standarde ose e njësuar. Shkolla kombëtare publike, p.sh. ka më pak se 100 vjet që ekziston si institucion; ndërsa identiteti shqiptar është shumë më i vjetër se kaq. Edhe rrëfimet për historinë e përbashkët të shqiptarëve, Skënderbeun, ilirët, Pirron, pellazgët e kështu me radhë janë përpunuar kryesisht brenda ideologjisë kombëtare, pa qarkulluar ndonjëherë si të tilla para Rilindjes, madje edhe po të kenë ekzistuar.

Them edhe se janë për t’u përjashtuar nga përkufizimi i identitetit vlerat morale si besa, liridashja e mikpritja, sepse më duken shumë vetëshërbyese (self-serving); feja, meqë shqiptarët s’i identifikon dot nëpërmjet fesë; shkronja (ose librat), sepse shqipja është shkruar relativisht vonë dhe është lexuar edhe më vonë akoma. Në këtë aspekt, bëhet pak problematik klasifikimi i brezave të tretë e të katërt të emigrantëve, të cilët i përkushtohen çështjes shqiptare edhe pse nuk e flasin dot shqipen. Si duhet interpretuar identiteti i tyre? Ta marrësh përkushtimin ndaj shqiptarisë si kriter për të përkufizuar identitetin është kundërprodhuese, sepse ky kriter fut një element vlerësues në përkufizim që, i kthyer përmbys, do të bënte që të pastaj të përjashtonim nga identiteti shqiptar të gjithë ata që e kanë shqipen gjuhë amtare, por që nuk bëjnë absolutisht asgjë për Shqipërinë e për shqiptarinë. Me fjalë të tjera, kriteri do ta shndërronte, dashur pa dashur, identitetin në diplomë, ose titull për t’u merituar.

Më në fund, faktori biologjik – “gjaku” ose më keq akoma, “raca shqiptare” – do trajtuar si më imagjinar edhe se mitet, madje edhe sikur studimet gjenetike të nxjerrin në dritë ndonjë specifikë të spikatur genesh për shqiptarët, që t’i dallojë këta nga grekët dhe italianët e Jugut më një anë, nga dinarikët dalmatë nga ana tjetër. Çfarë quajmë “gjak” shqiptari, nuk është veçse produkt i historisë së veçantë të kësaj ose të asaj krahine të Shqipërisë.

Mbi këto premisa, mund të nxjerr përfundimin se thelbi i identitetit shqiptar do kërkuar te gjuha e folur shqipe, si gjuhë amtare – them gjuha e folur, për ta dalluar nga standardi ose letrarishtja, kjo gjuhë artificiale që i shërben unitetit kombëtar dhe homogjenizimit kulturor. Shqiptari mund të jetë tosk ose gegë, qytetar ose fshatar, fusharak ose malësor, i krishterë ose mysliman, i shkolluar ose analfabet – por mbetet shqiptar, sa kohë që flet shqip.

Shqipja, si mjet komunikimi dhe si kusht për ekzistencën e shoqërisë shqiptare; por edhe si mjet për ruajtjen dhe përcjelljen e informacionit brez pas brezi, përfaqëson edhe rrethprerjen (interseksionin) e identitetit horizontal dhe identitetit vertikal të shqiptarit.

Duke qenë shqipja në themel të identitetit shqiptar, shpjegohet edhe pse elitat shqiptare më prodhimtare, në çdo pikëpamje, kanë qenë ato që janë pozicionuar në sipërfaqen e kontaktit, ose në interface të shqiptarëve me të huajt; sepse edhe identiteti shqiptar, në mungesë traditash të shkruara dhe historie të përbashkët, është përftuar si vetëdije e të qenit ndryshe nga të tjerët, ose vetëdije e të folurit shqip.

Gjuha shërben kështu si kriter themelor (por jo unik) i identitetit; themelor sepse të gjitha kriteret e tjera që vlejnë për përcaktimin e identitetit përcillen nëpërmjet gjuhës; individi, si të thuash, socializohet nëpërmjet gjuhës, ose duke komunikuar me të tjerë e duke përthithur informacionin që i transmetohet si trashëgimi kulturore. Është gjuha që ia jep instrumentet, jo vetëm formale por edhe nocionale, për ta përvetësuar këtë informacion, dhe kjo ndodh vetëm një herë në jetë.

Shqiptarë dhe kosovarë

Nëse është kështu, nuk ka baza objektive për të folur për një identitet kosovar si të dallueshëm nga identiteti shqiptar; edhe pse shteti, shkolla, mediat dhe sidomos adoptimi në Prishtinë i një shqipeje zyrtare të ndryshme nga ajo e Tiranës mund të ndikojnë për ta krijuar identitetin kosovar shkallë-shkallë në mënyrë artificiale. Po të ishte e fortë Tirana, nga pikëpamja e prestigjit kulturor, kjo nuk do të ndodhte dot.

Unë nuk e di nëse ndryshimet midis identitetit të shqiptarëve të Shqipërisë dhe identitetit të shqiptarëve të Kosovës janë të tilla që të çojnë në një riformulim të identiteteve në të dy anët e kufirit Shqipëri-Kosovë. Di, megjithatë, se ka njerëz në Kosovë që mendojnë ashtu; sikurse di që ekzistenca e dy shteteve shqiptare në Ballkan do t’u japë herët a vonë të drejtë këtyre njerëzve, të cilët e njohin realitetin e atjeshëm më mirë se unë dhe si zor të paguhen të gjithë prej serbëve.

Nga ana tjetër, kushtet e sotme janë shumë të favorshme për ta njësuar komunikimin kulturor midis shqiptarëve në Ballkan: në programet shkollore, në mediat (TV), në artet, në tregun kulturor në përgjithësi. Kjo do të mund t’u kundërvihej prirjeve centrifugale në Kosovë dhe në Shqipëri. Mirëpo komunikimi kulturor kërkon kujdes të madh për mirëmbajtjen e instrumentit kryesor të komunikimit, që është gjuha shqipe; sepse gjuha gjithnjë do t’i përcjellë ato vlera të përbashkëta mes shqiptarëve më mirë se flamuri kuqezi, legjendat e Mujit, bustet e Skënderbeut dhe balerinat e Top Channel-it.

Pa harruar pastaj që gjuha është mediumi nëpërmjet të cilit shqiptarët ndajnë mes tyre edhe Ismail Kadarenë vetë.

Sot në Kosovë dhe në Shqipëri ka shumë jingoism, dhe shumë rrahje gjoksi; por brezat e rinj janë rritur në një vakuum kulturor, aq sa deri edhe autorët modernë si Kadareja e kanë më të lehtë t’i përmendin në muhabete, sesa t’i lexojnë e t’i shijojnë. Në intervistën e cila u bë shkas për debatin e tanishëm, Kadareja ideolog mbyll sytë përpara realiteteve dhe vështirësive; dhe del në publik veç për të përsëritur disa formula bajate, të cilat nuk bindin. Në Tiranë sot kanë deri edhe frikë të bëjnë një regjistrim të popullsisë, pse u druhen rezultateve që do t’u dalin në Jug; në Kosovë është krijuar një shtet i ri me flamur e me himn e ndoshta nesër edhe me versionin e vet të shqipes zyrtare; të jesh shqiptar sot për shumëkënd është më shumë diçka inerciale ose megalomaniake, sesa program ose dëshirë për shërbim publik ndaj kombit dhe sidomos shtetit tënd; por të gjithë këta faktorë që e hollojnë (dilute) identitetin, Kadareja i kundërshton me një vizion simplist, romantik, mistik të identitetit “të pandryshuar”, “të pamodifikueshëm” etj. i cili nuk bind.

Shqiptarët: produkte, apo mbijetoja të Ballkanit osman?

Të kërkosh shkaqe për këto gjëra është gjithnjë punë me rrezik; por mua më duket se shkaku kryesor është leximi që i bën Kadareja periudhës osmane në historinë e shqiptarëve; ose pamundësisë madje refuzimit të tij për të besuar se shqiptarët e sotëm janë njëkohësisht produkt edhe i shekullit të Skënderbeut, edhe i shekujve që pasuan: të sulltanëve, pashallarëve, kadilerëve, fermaneve, timareve dhe mileteve.

Kjo duket, ndër të tjera, nga dallimet themelore në identitet që ekzistojnë midis shqiptarëve të Ballkanit dhe arbëreshëve në Itali e arbërorëve në Greqi, të cilat njihen mirë dhe i kemi diskutuar gjërë e gjatë gjetiu. Edhe sikur të mjaftohemi vetëm me elementin shqiptar në Greqi, dallimet midis arbërorëve/arvanitëve dhe çamëve janë dallime midis elementit shqiptar para-osman, dhe elementit shqiptar pas pushtimit osman të Ballkanit; dhe këtë e them pa iu referuar fare Islamit dhe islamizimit.

Nuk ka asgjë tepër të veçantë në këto dallime kulturore brendashqiptare; të gjitha kombet i kanë – çështja është nëse rrethanat shoqërore dhe historike janë të tilla që këto dallime të çojnë drejt identiteteve të reja apo jo. Për shembull, Italia dhe Spanja kanë mbetur shtete unike me gjithë prirjet centrifugale shumë të forta brenda tyre; ndërsa Çekosllovakia, përkundrazi, u nda më dysh. Katalanishtja nuk është më larg spanjishtes se ç’është dialekti i Napolit nga italishtja standard, por Napoli s’ka pretenduar kurrë tani së voni ndonjë farë autonomie, edhe pse historia ia jep të drejtën me pashë. Kam përshtypjen edhe se dallimet midis çekishtes dhe sllovakishtes nuk janë më të mëdha midis shqipes që shkruan Mustafa Nanoja dhe shqipes që shkruan Migjen Kelmendi… Specialistët tanë, ata që merren me hartimin e strategjive kombëtare afatgjata, bëjnë mirë të studiojnë se pse, bie fjala, disa kombe ndahen dhe disa të tjera jo; në mënyrë që ta parandalojnë këtë për shqiptarët, ose të paktën të jenë të përgatitur kur të ndodhë, nëse nuk mund të shmanget.

Mua më duket e gabuar pikëpamja e Kadaresë se pesë shekuj osmanllëk nuk e kanë ndryshuar identitetin e shqiptarëve. Për mendimin tim, pesë shekuj osmanllëk madje e kanë prodhuar identitetin shqiptar, në ato trajta që ai ka sot.

Vetë emri Ismail Kadare, është emër i përftuar brenda një kulture lindore, orientale, po të duam edhe osmane. Vetë qyteti i lindjes së shkrimtarit, Gjirokastra, ia detyron vitalitetin ballafaqimit midis kulturës imperiale dhe kulturës ortodokse lokale. Vetë personaliteti kulturor i Kadaresë e ka një komponente të fortë orientale, e cila mbetet aty edhe kur ai, si shkrimtar, i kundërvihet dhe e dekonstrukton.

Tani askush nuk e zgjedh vetë emrin që ia vënë kur lind, as familjen e qytetin ku rritet; por kjo s’është arsye për t’i minimizuar këto rrethana si të parëndësishme, meqë njeriu është gjithnjë edhe produkt i tyre. Edhe pse Kadareja sot tingëllon si më Perëndimori ndër shqiptarët, e vërteta është se ai e mori kontaktin me Perëndimin relativisht vonë, pasi personaliteti dhe botëkuptimi i tij ishin formuar; përsëri për faj të rrethanave.

Në një shkrim të mëparshëm, përmenda fjalë të një fushe tematike specifike (kultura materiale e banesës), të tilla si kullë, tavan, dysheme, taban, tullë, allçi, suva, dyshek, odë, dollap, jorgan, çarçaf, jastëk, sofër, kolltuk, divan, minder, batanije, këllëf, dollap, kanat, perde, qepen, çati, beden, kat, raft, parvaz, baule, kuti, sëndyk, penxhere (dritare është neologjizëm), tenxhere, kazan, tigan, çanak, gjyveç, tavë, tabaka, sini, sahan etj. të cilat shqipja i ka huazuar këto fjalë nga turqishtja (osmanishtja), për arsye që ende nuk janë ndriçuar krejt. Disa mund të supozojnë se osmanët u mësuan shqiptarëve edhe një mënyrë të caktuar të përdorimit të “teknologjisë” së banesës; të tjerë mund të mendojnë se emri i këtyre objekteve u huazua nëpërmjet tregut. Mund të pyetet edhe nëse shqiptarët që i huazuan këto fjalë përdornin apo nuk përdornin dysheqe, çarçafë, batanije, perde, tepsi e kështu me radhë para se të vinin turqit osmanë në Ballkan; pyetja është legjitime, por përgjigjja nuk është e lehtë të jepet. Por në qoftë se kultura osmane ka ndikuar kaq thellë edhe në një fushë të tillë elementare si banesa, atëherë nuk mund të shpërfillet si “kulturë e pushtuesit” ose dukuri kontakti anësor.

Shqiptarët si europianë

Kadareja gjithnjë i referohet identitetit shqiptar paraosman, si identitet europian; çka nuk është doemos e lidhur ngushtë me krishterimin e shqiptarëve të asaj periudhe. Mirëpo ky identitet nuk ekzistonte në boshllëk, as kishte ndonjë ekzistencë të pavarur përtej shoqërisë shqiptare (arbërore) të asaj kohe. Tani, po ta shohim atë shoqëri esëll, nuk mund të mos e vëmë re se vetëdija “arbërore” ishte më e shprehur në qytetet sesa në fshatrat, në klasat e mësuara sesa në klasat e pamësuara, në të pasurit sesa në të varfrit, në fushë sesa në mal, e kështu me radhë.

Ky identitet “europian” i shqiptarëve në periudhën paraturke (që mishërohej kryesisht në trajta të identitetit të krishterë) kërkonte një klasë të ngeshme, për t’u përftuar e kultivuar – me shkolla, me udhëtime, me tregti, me priftërinj, me murgj e manastire, me martesa politike. E kam fjalën që, kur u vendos pushteti osman në Shqipëri, shumë nga këto elita gjithfarësh ikën drejt Italisë – ca në veri (Venezia, Marche) e ca në Jug, ku pasardhësit e tyre jetojnë edhe sot e kësaj dite. Ekzistojnë të dhëna që osmanët popullsinë e qyteteve të tilla si Kruja e Shkodra e shfarosën krejt, ose e shpërndanë. E njëjta gjë do të ketë ndodhur me Vlorën, me Beratin, me Lezhën e me Durrësin. Vërtet trojet shqiptare më pas u ripopulluan, por ky ripopullim u bë nga zona ku identiteti kombëtar ishte shumë i dobët, ose të paktën shumë më i dobët se në Krujën dhe në Shkodrën e Skënderbeut. Kjo shpjegon deri diku edhe pse kujtimi i Skënderbeut në folklorin shqiptar nuk është aq i fortë sa ç’duhej të kish qenë. E kam fjalën që ne, shqiptarët e sotëm, jemi pasardhës të asaj pjese të popullsisë arbërore të shek. XV që nuk u përzie shumë në luftrat e Skënderbeut kundër osmanëve, sepse jetonte në majë të malit, ose në zona të izoluara nga zhvillimet historike të kohës.

Jo të gjithë shqiptarët arbërorë u prekën njëlloj nga kriza e luftrave me turqit; mendja ta do që disa zona mbetën larg turbullirave dhe mbijetuan mirë. Këto kishin kulturën e tyre, aq të pasur sa ç’u nevojitej e sa ç’e kishin trashëguar prej të parëve të tyre; por kur zbritën nga mali u ballafaquan me një kulturë tjetër, më dinamike e më të përshtatshme. Ky ballafaqim kulturash u bë më parë në zonat urbane; meqë ndikimi osman në kulturën shqiptare ka qenë para së gjithash i natyrës urbane.

Për më tepër, pas pushtimit të trojeve shqiptare nga osmanët, pati edhe lëvizje të mëdha të brendshme të popullsisë. Ka të dhëna gjuhësore (mbeturina të hundorëzimit), por edhe gojëdhëna popullore, që mbështetin origjinën veriore (gege) të një pjesë të banorëve të Labërisë, duke përfshirë edhe bregdetin e Himarës. Vetë banorët vendës e ndërruan emrin e tyre dhe filluan të quhen “shqiptarë”, për arsye që nuk janë ndriçuar mirë deri më sot. Të gjitha këto të bëjnë të mendosh për një riformulim të identitetit etnik të shqiptarëve, në krahasim me ç’ishte në kohë të Skënderbeut, madje edhe pa e marrë fare islamizimin në vështrim.

Tani mund t’i kthehem edhe pyetjes që bëra më sipër, nëse shqiptarët paraosmanë mbuloheshin apo jo me batanije dhe e vinin kokën në jastëk kur flinin. Një përgjigje e pranueshme do të ishte: PO, por ata që përdornin batanije dhe jastëkë, u larguan, kur ia behën turqit osmanë; ndërsa ata të tjerët, ata që zbritën nga malet për t’ua zënë vendin, ndoshta JO. Kjo pajtohet edhe me një vështrim të historisë së shqiptarëve, sipas të cilit ne jemi qytetëruar disa herë gjatë historisë, por të qytetëruarit nuk kanë mbijetuar dot si shqiptarë. Çështje më vete, për t’u diskutuar kur të flasë ndonjëherë prapë Kadareja.

Sa për “identitetin europian” të shqiptarëve sot, që e përsiat gjithashtu Ismail Kadareja, unë nuk besoj se ky lloj identiteti është i të njëjtit nivel me identitetin etnik ose kombëtar; sikurse nuk besoj se kriteri gjuhësor vlen shumë në përcaktimin e identitetit europian; meqë së paku për ne shqiptarët Europa është më shumë projekt sesa trashëgimi. Megjithatë, autorë që i kanë studiuar gjuhët europiane madhore (romane dhe gjermanike) nga pikëpamja tipologjike kanë arritur në përfundimin se këto, për nga forma e brendshme ose raporti që vendosin midis mendimit dhe realitetin, janë njëjtësuar tashmë; në kuptimin që e shprehin njëlloj konceptin e kohës dhe të hapësirës, ose raportet e subjektit, objektit dhe predikatit të veprimit. Në këtë rast, identiteti europian do të ishte edhe përqafimi i atij sistemi konceptual të përbashkët për gjuhët perëndimore, çka përthyhet pastaj vetvetiu edhe në të menduarit.

http://xhaxhai.wordpress.com/2008/06.../#comment-2911

[bledikorcari]

interesant me te vertet!!

[Julius]

Aaaaaaaap! Vehbiun mos e shaj!
Pavarësisht se bi apo jo dakort me të, në çdo gjë që shkruan të bën të mendosh. Dhe shif psh ça del prej artikullit:
- Gjuha shqipe është pjesa më e fortë dhe identifikuese (madje ndoshta e vetmja) për identitetin tonë. Dmth sa më mirë të ruhet dhe të kultivohet, aq më të siguruar dhe të fortë do e kemi identitetin
- Ka një rrezik aktual që Shqipëri-Kosovë të ndahen prej identitetit të përbashkët. Ndoshta siç e shkruan Vehbiu, ky proces është i pandalshëm. Çka do bënte ta ruanim identitetin e përbashkët me vëllezërit kosovarë? Cilët do ishin stimujt dhe qendra bashkuese mes nesh?


Për përftimin e identitetit, unë nuk bie dakort me xha xhain (duke e quajtur produkt osman) sepse nëse shikon vazhdimësinë historike të kombit shqiptar deri më sot, identiteti ynë është i cunguar. Osmanët kanë ndikuar në këtë cungim. Dallimi psh bëhet në diçka të thjeshtë: Nëse flasim për komunizmin, xha xhai prapë thotë se e ka cunguar identitetin nëpërmjet moslejimit të pronës. Po përsëri, nëpërmjet ndalimit të gjuhës perandoria osmane ushtroi frenim drejt këtij identiteti.

Përsa i përket Kadaresë (kapelen mjeshtrit), përsëri, ky identitetin e shikon si synim të caktuar drejt të cilit duhet të arrijmë, madje e konsideron në një farë mënyre natyral - shqiptarllëkun.

Në këtë kontekst, ofron dhe rrugën, apo mjetet e duhura që duhet të përdorim drejt përftimit të një identiteti stabël, të pa gërryeshëm në kohë dhe mbijetues. Nën këtë prizëm bazohet gjithë puna e Kadaresë në përqasjet identitare nëse kemi parasysh essenë "Identiteti evropian i shqiptarëve".

[land]

O vebi,
ça identiteti na kane nderruar turqit mer ...?

[Julius]

Moderatorë, së pari do ju lutesha që shkrime si ky më lart të mos i linit në temë, se do katandiset leckë. (Edhe nga vetë niveli i analizës që parashtron, nuk e meriton një gjë të tillë)

Së dyti zenith; që kanë ndikuar këtë asnjë nuk e vë në dyshim; hudh një sy ndaj talibanëve forumistë për tu bindur.

Edhe në mënyrën si duhet të trajtohet, do duhet parë si të minimizohet ndikimi që kanë lënë edhe sot e kësaj dite, për të gjetur rrugëdaljen më të mirë të mundshme ndaj këtij ndikimi.

[land]

Moderatorë, së pari do ju lutesha që shkrime si ky më lart të mos i linit në temë, se do katandiset leckë. (Edhe nga vetë niveli i analizës që parashtron, nuk e meriton një gjë të tillë)

Së dyti zenith; që kanë ndikuar këtë asnjë nuk e vë në dyshim; hudh një sy ndaj talibanëve forumistë për tu bindur.

Edhe në mënyrën si duhet të trajtohet, do duhet parë si të minimizohet ndikimi që kanë lënë edhe sot e kësaj dite, për të gjetur rrugëdaljen më të mirë të mundshme ndaj këtij ndikimi.

pse re 10 talebane mjekerpalare qe i pagun arabi,i barazon me identitetin shqiptar????


turku a gja tjeter SHQIPO a gja tjeter.

[Hyj-Njeriu]

Julius mos me thuaj qe e merr Vehbiun seriozisht ?!

Pavarësisht se bi apo jo dakort me të, në çdo gjë që shkruan të bën të mendosh. Dhe shif psh ça del prej artikullit:
- Gjuha shqipe është pjesa më e fortë dhe identifikuese (madje ndoshta e vetmja) për identitetin tonë. Dmth sa më mirë të ruhet dhe të kultivohet, aq më të siguruar dhe të fortë do e kemi identitetin
- Ka një rrezik aktual që Shqipëri-Kosovë të ndahen prej identitetit të përbashkët. Ndoshta siç e shkruan Vehbiu, ky proces është i pandalshëm. Çka do bënte ta ruanim identitetin e përbashkët me vëllezërit kosovarë? Cilët do ishin stimujt dhe qendra bashkuese mes nesh?

A e ka menduar ndonjehere Vehbiu se populli shqiptar historikisht me lehte ka huazuar fjale sesa ka bere perzierje racore?
Kur vjen puna tek gjuha populli shqiptar fut huazime me thase ama kur ka ardhur puna tek zakonet baze e tek RACA nuk ka bere kurrfare tolerimi.
Shiko pak zonen e Kanunit. 100 here me e lehte ka qene hyrja e fjaleve turke sesa degjenerimi i races apo zakoneve.

Kjo tregon qarte qe nese duam nje element si me te forte historikisht ate e gjejme tek raca e tradita perkatese,pasi gjuha ne ndryshim nga raca ka pesuar ndryshime .
Sipas teje e logjikes normale ,kur nje gje peson ndryshime nga nderhyrja e huaj e tjetra jo, kush eshte me e qendrueshmja ?
Sipas Vehbiu na qenka ajo qe peson ndryshime !

Kjo nuk do te thote qe gjuha nuk ka rendesi paresore e qe eshte e domosdoshme, biles nuk mund te imagjinohet shqiptari pa shqipen, por ama akoma me paresore historikisht ka qene raca, ideja e races se njejte.
Kete e perforcon qarte Kanuni, kur rreshtohen elementet identifikues te kombesise. Aty vihet Gjaku i njejte perpara gjuhes se njejte.

Rreziku i nje identiteti tjeter ne kosove eshte rrezik qe mund te behej real vetem neqoftese ne kosove do propogandohej perkatesia e tyre ne nje race tjeter nga raca shqiptare dhe sigurisht gjuha.
Ne shqiperi pak here ke degjuar nga ata qe si duan kosovaret se, kosovaret jane race tjeter nuk jane raca jone ? Ky element perdorej shume me teper sesa ,fakti qe ata flasin gjuhe tjeter . Pse? Pikerisht sepse elementi racor ne ndergjegjen shqiptare eshte shume i forte e perjashtimi i nje grupimi nga kombesia do vinte i menjehershem ne rast se njihet ndryshyeshmeria e Races.

Persa kohe ne Kosove do flitet per nje race shqiptare e nje gjuhe shqiptare nuk ka Zot te krijoje nje identitet kosovar,pasi do u duhej nje race e nje gjuhe tjeter.

Vehbiu eshte nje i gjore qe hap librat mbi identitetet kombetare ne Europe e perpiqet ti vere ne zbatim mbi shqiptaret.
Te gjore si ky ka sa te duash, qe nuk arrijne te dallojne as per se largu origjinalitetin shqiptar ,keshtu qe nuk jane te gjendje te bejne nje analize specifike por ngaterrohen me terma e me ide qe i perkasin te pergjithshmes.

Ka aq shume gjera ai shkrim qe nuk qendrojne as ne qiell e as ne toke sa nuk ja vlen te harxhosh kohen me i komentu, in primis debati adoleshencial me kadarene, kur ky i fundit eshte njohesi me i mire i identitetit shqiptar qe ekziston sot per sot.

[Julius]

Julius mos me thuaj qe e merr Vehbiun seriozisht ?!

Sigurisht, është një nga analistët që vlerësoj më shumë.

A e ka menduar ndonjehere Vehbiu se populli shqiptar historikisht me lehte ka huazuar fjale sesa ka bere perzierje racore?
Kur vjen puna tek gjuha populli shqiptar fut huazime me thase ama kur ka ardhur puna tek zakonet baze e tek RACA nuk ka bere kurrfare tolerimi.
Shiko pak zonen e Kanunit. 100 here me e lehte ka qene hyrja e fjaleve turke sesa degjenerimi i races apo zakoneve.

Nëse e marrim si të dhën lidhjen që jep ti mes gjuhës dhe rracës, a e ka bërë për nevojë, apo ka qënë zgjidhje e lirë? (kujdes se çfarë thua, se gjatë shumicës së kohës kemi qënë të pushtuar)

Nëse në kohën e sotme huazohen zakone nga jashtë, kjo ka të bëjë me një lloj superioriteti kulturor të jashtëm. Dhe për çdo popull që kërkon më shumë se mbijetesa e vet, i duhet të krijojë marrëdhënie të ndërsjellta kulturore por të përshtatura në orgjinë. (kjo është esenca kadarjane me të cilën unë bie dakort me çka shkruan ti në fund).

Problemi që më intereson mua më shumë se gjithçka është pikërisht orientimi i duhur me shembuj nga jashtë. Lëvrimi informativ dhe ideor me jashtë. Komunikimi dhe zgjedhja e burimeve të jashtme, ato që duhen marrë si pikë referimi.

Kjo tregon qarte qe nese duam nje element si me te forte historikisht ate e gjejme tek raca e tradita perkatese,pasi gjuha ne ndryshim nga raca ka pesuar ndryshime .
Sipas teje e logjikes normale ,kur nje gje peson ndryshime nga nderhyrja e huaj e tjetra jo, kush eshte me e qendrueshmja ?
Sipas Vehbiu na qenka ajo qe peson ndryshime !

A është raca faktor mbizotërues superior? Në lidhje me çfarë? Nuk mundet rraca të të japë merita. Psh meqë je shqiptar, nuk të ofron kush katedër universiteti vetëm se je i tillë. identiteti është i bazuar në shumë karakteristika. Problemi është në stimulimin e tyre, mirëpo nga ana tjetër nuk mund të marrë parasysh kush të emërtojë rracën si "shqiptare" madje të kërkojë pastërti në të. Pastërti të çfarë niveli? 70-80-90%?
A është rraca identifikuese, psh themi se jemi dinarikë shumica, dhe të tjerët alpinë. Por dinarikë janë dhe kroatët, alpinë apo mesdhetarë janë dhe grekët. Identifikimi si rracë shqiptare nuk bëhet dot.
Ndërsa identifikimi i gjuhës është i tillë, që pikërisht të bën shqiptar.
Kjo që thua më poshtë:

Kjo nuk do te thote qe gjuha nuk ka rendesi paresore e qe eshte e domosdoshme, biles nuk mund te imagjinohet shqiptari pa shqipen, por ama akoma me paresore historikisht ka qene raca, ideja e races se njejte.

Për kanunin nuk po bie dakort sepse: Nuk është aplikuar gjerësisht, dhe që nga koha e aplikimit rraca ka pësuar ndryshime. Sidomos në mjediset qytetare.

Rreziku i nje identiteti tjeter ne kosove eshte rrezik qe mund te behej real vetem neqoftese ne kosove do propogandohej perkatesia e tyre ne nje race tjeter nga raca shqiptare dhe sigurisht gjuha.
Ne shqiperi pak here ke degjuar nga ata qe si duan kosovaret se, kosovaret jane race tjeter nuk jane raca jone ? Ky element perdorej shume me teper sesa ,fakti qe ata flasin gjuhe tjeter . Pse? Pikerisht sepse elementi racor ne ndergjegjen shqiptare eshte shume i forte e perjashtimi i nje grupimi nga kombesia do vinte i menjehershem ne rast se njihet ndryshyeshmeria e Races.

Rracë të njëjtë me ne kanë dhe arvanitët po ata e kanë hedhur poshtë.
Nëse ti mendon se rraca është faktor mbizotërues për shqiptarët, ky ngelet mendimi yt, po nuk është e thënë të ndahet prej shumicës së shqiptarëve. Madje pikërisht, për këtë arsye do na duhet të stimulojmë elementët e bashkimit midis nesh dhe kosovarëve. Të thuash rraca e gjuha, nuk ke thënë gjë kur dihet që shiitë dhe suni po vriten për farefisnë e Muhametit. Kur boshnjakë dhe serbë vriten për fenë që mbajnë. Gjysma e sllavëve po vriten me njeri tjetrin për ktë punë pak a shumë.
Le ta vendosim identitetin e përbashkët mbi një themel të qëndrueshëm dhe të patundur. Thjesht rraca e gjuha nuk janë të mjaftueshme kur ndodh të zihemi veri-jug për Ramë dhe Berishë. Ku klanet ushtrojnë politikë diferencializuese raciste ndërmjet tyre, ku korrupsioni është i tillë që i bën njerëzit të mos i besojnë njeri tjetrit, etj etj

Vehbiu eshte nje i gjore qe hap librat mbi identitetet kombetare ne Europe e perpiqet ti vere ne zbatim mbi shqiptaret.
Te gjore si ky ka sa te duash, qe nuk arrijne te dallojne as per se largu origjinalitetin shqiptar ,keshtu qe nuk jane te gjendje te bejne nje analize specifike por ngaterrohen me terma e me ide qe i perkasin te pergjithshmes.

Është e kotë të mos përdorësh pika referimi. Se këtë gjë ti e bën pa vetëdije. Rraca psh nuk është një koncept i shpikur prej shqiptarëve. As kombi, as vetëdija kombëtare, as shkronjat e përdorura akoma.
Nuk jemi të veçantë deri në këtë pikë, le të mos na rrahë mendja kot.

Problemi me zotin që thu më lart, unë atij i druhem, sinqerisht.
Po të mos ishte ai në mes, do të ushtrohej një trysni kombdashëse e paparë për të mbushur nevojat shpirtërore dhe aspiratat mbarëshqiptare.

Mgjse dhe mungesa e zotit edhe dashuria për kombin arrihet veç nëpërmjet rrugës së vështirë të edukimit kombëtar.

[Hyj-Njeriu]

Nëse e marrim si të dhën lidhjen që jep ti mes gjuhës dhe rracës, a e ka bërë për nevojë, apo ka qënë zgjidhje e lirë? (kujdes se çfarë thua, se gjatë shumicës së kohës kemi qënë të pushtuar)

Sigurisht qe eshte bere nga nevoja e mbijeteses. Jemi i vetmi komb natyror qe ka ruajtur racen e kjo eshte nje merite e padiskutueshme e lidereve popullore apo pleqve te urte.
Cdo grup fillimisht,ne origjine ka pasur te njejten race ,por me kalimin e kohes gjate levizjeve u perzien. Ne nuk u perziem e kjo eshte nje pike shume e rendesishme.

A është raca faktor mbizotërues superior? Në lidhje me çfarë? Nuk mundet rraca të të japë merita. Psh meqë je shqiptar, nuk të ofron kush katedër universiteti vetëm se je i tillë
Ketu lale me fal po ja ke futur si kau peles. Po thoja qe eshte ne identitetin kombetar faktor mbizoterues e jo se te jep merita te ndonjelloji.

identiteti është i bazuar në shumë karakteristika. Problemi është në stimulimin e tyre, mirëpo nga ana tjetër nuk mund të marrë parasysh kush të emërtojë rracën si "shqiptare" madje të kërkojë pastërti në të. Pastërti të çfarë niveli? 70-80-90%?

Sigurisht ne shume karakteristika e duhet bere edhe stimulimi i tyre, ketu jemi dakort.
Nuk ka asnje rendesi e cfare niveli eshte pastertia. Rendesi ka Ideja ne vetvete i cili pasqyrohet ne realitet tek shumica derrmuese e shqiptareve. Kjo ide eshte pare vazhdimisht si shume e dobishme per mbijetesen e kombit dhe me te drejte.

është rraca identifikuese, psh themi se jemi dinarikë shumica, dhe të tjerët alpinë. Por dinarikë janë dhe kroatët, alpinë apo mesdhetarë janë dhe grekët. Identifikimi si rracë shqiptare nuk bëhet dot.

C'rendesi ka kush jane dinarike, rendesi ka qe ka nje 'fytyre' shqiptare qe eshte produkt i races dinarike. Kjo krijon vecorine racore ne kohen e sotme. Pa llogaritur faktin se nuk eshte vetem raca percaktuese, po nuk me paske lexuar mire, por raca eshte elementi me i rendesishem ne ndergjegjen kombetare. Kjo nuk do te thote qe shqiptare jane te gjithe keta apo te gjithe ata te nje race.

Për kanunin nuk po bie dakort sepse: Nuk është aplikuar gjerësisht, dhe që nga koha e aplikimit rraca ka pësuar ndryshime. Sidomos në mjediset qytetare.

Kanuni ka qene mbareshqiptar para se turku te sillte sheriatin ne shumicen e popullsise, por shumica e zakoneve te kanunit jane kudo ku ka shqiptare, keshtu qe Kanuni merret si prova me e mire e me e vjeter e zakoneve shqiptare.
Qytetaret jane pasardhes te fshatareve keshtu qe cfare race ka ne fshat ka edhe ne qytet,se nuk ndryshon raca pse vajte nga fshati ne qytet, maksimumi ndryshon krehja e flokeve.

Rracë të njëjtë me ne kanë dhe arvanitët po ata e kanë hedhur poshtë.
Arvaniteve u mungon atdheu e po ashtu edhe arberesheve. Po ta kishe fiksuar nenin e kanunit do e kuptoje pse jane shkombetarizuar arvanitet dhe arbereshet. Po e sjell te plote sepse eshte pasuri kombetare e mund te shikohen te gjitha hallkat qe nga periudha e epokes se gurit e deri tek kombi,pra gjithcka ne baze te eksperiences popullore shqiptare.
Te kujtoj se kete nuk e kane marre nga librat e studiesve te identitetit, por nga eksperienca.

§. 19. Pjestarët e Familjes.
Familjen e perbajn gjindja e shpis; si të shtohen këta, dahen në vllazni, vllaznija në gjini, gjinija në fise, fiset në flamur e të gjith zbashku permblidhen në nji Familje ma të hapët, e cila quhet Kom, e kan nji atme, nji gjak, nji gjuhë, e doke.

Nëse ti mendon se rraca është faktor mbizotërues për shqiptarët, ky ngelet mendimi yt, po nuk është e thënë të ndahet prej shumicës së shqiptarëve

Une nuk mendoj se eshte , por kam provat e qarta nga tradita shqiptare te cilen e njoh me mire se mesatarja , qe ka qene.

Të thuash rraca e gjuha, nuk ke thënë gjë kur dihet që shiitë dhe suni po vriten për farefisnë e Muhametit. Kur boshnjakë dhe serbë vriten për fenë që mbajnë. Gjysma e sllavëve po vriten me njeri tjetrin për ktë punë pak a shumë.

Kam thene edhe shume biles, kam dhene 2 nga 4 elementet e identitetit shqiptar.

Le ta vendosim identitetin e përbashkët mbi një themel të qëndrueshëm dhe të patundur. Thjesht rraca e gjuha nuk janë të mjaftueshme kur ndodh të zihemi veri-jug për Ramë dhe Berishë. Ku klanet ushtrojnë politikë diferencializuese raciste ndërmjet tyre, ku korrupsioni është i tillë që i bën njerëzit të mos i besojnë njeri tjetrit, etj etj

Nuk ka rendesi pse zihemi, kjo nuk vjen ngaqe identiteti si shqiptar eshte i dobet, kjo vjen nga forca e madhe qe ka Fisi/krahina ne mentalitetin shqiptar. Domethene identiteti fisnor ka qene me i forte sesa ai kombetar.

Është e kotë të mos përdorësh pika referimi. Se këtë gjë ti e bën pa vetëdije. Rraca psh nuk është një koncept i shpikur prej shqiptarëve. As kombi, as vetëdija kombëtare, as shkronjat e përdorura akoma.
Nuk jemi të veçantë deri në këtë pikë, le të mos na rrahë mendja kot.

Perkundrazi jam plotesisht i bindur qe raca eshte konceptuar origjinalisht prej shqiptareve shume para se te dilte koncepti ne Europe. Ka ekzistuar nen emrin gjaku i njejte. Pastaj nuk ka qene asnjehere gjitheperfshires per shkak te pushtimit, por deri aty ku arrinte bota e nje banori te nje krahine behej dallimi i gjakut e qe cke me te.

Ne qe kemi huazuar terma plot cuditerisht ndersa gjithe europa perdor terma te prejardhura nga Nacione,Nacionalita ne perdorim nje term te paster shqiptar KOMB, te cilin e gjejme qe ne kohen e Leke Dukagjinit si minimum.
Kombi i konceptuar ne Kanun eshte i njejti me Nacionin e konceptuar ne Perendim.

Persa i perket Zotit une jam i bindur qe Zakone te njejta nenkupton edhe Fe te njejte, pasi fe te ndryshme kane zakone te ndryshme. Duke qene se zakonet e njejta qe ka Neni i Kanunit nenkupton zakonet shqiptare qe jane shumica te ndryshme si nga ato kristiane ashtu edhe nga ato islamike, duket se keto zakone i perkasin periudhes pagane ne te cile kane lindur e zhvilluar per tu percjelle si 'afetare' deri ne kohen e sotme, kur po zhduken per ato me prejardhje fetare, islamike apo kristiano- perendimore.

P.S Lale me Vehbiun e ke ndritur, une me shkrimet e vehbiut nuk shkoj as ne banje. Ai myftaraj coc e godet ndonjehere se eshte i pergatitur, po ky vehbiu eshte 'katunar' ne gjerat qe i perkasin shtetit,kombit,politikes etj

[Julius]

Sigurisht qe eshte bere nga nevoja e mbijeteses. Jemi i vetmi komb natyror qe ka ruajtur racen e kjo eshte nje merite e padiskutueshme e lidereve popullore apo pleqve te urte.
Cdo grup fillimisht,ne origjine ka pasur te njejten race ,por me kalimin e kohes gjate levizjeve u perzien. Ne nuk u perziem e kjo eshte nje pike shume e rendesishme.

Po vërtet, veç konteksti i asaj çka thosha unë ishte kryesisht antiracist. Sepse nuk nxjerr gjë me rracën. Ja një gjë të thjeshtë më thuaj: si do e ndash racën prej klanit?

Ketu lale me fal po ja ke futur si kau peles. Po thoja qe eshte ne identitetin kombetar faktor mbizoterues e jo se te jep merita te ndonjelloji.

Për mua e ke gabim vetëm që e merr në konsideratë si faktor. Sepse përsëri në lidhje me kombet e tjera rrotull nuk ka qënë faktor mbizotërues.

Sigurisht ne shume karakteristika e duhet bere edhe stimulimi i tyre, ketu jemi dakort.
Nuk ka asnje rendesi e cfare niveli eshte pastertia. Rendesi ka Ideja ne vetvete i cili pasqyrohet ne realitet tek shumica derrmuese e shqiptareve. Kjo ide eshte pare vazhdimisht si shume e dobishme per mbijetesen e kombit dhe me te drejte.

Po sa racionale dhe e aplikueshme është kjo ide në realitet?

C'rendesi ka kush jane dinarike, rendesi ka qe ka nje 'fytyre' shqiptare qe eshte produkt i races dinarike. Kjo krijon vecorine racore ne kohen e sotme. Pa llogaritur faktin se nuk eshte vetem raca percaktuese, po nuk me paske lexuar mire, por raca eshte elementi me i rendesishem ne ndergjegjen kombetare. Kjo nuk do te thote qe shqiptare jane te gjithe keta apo te gjithe ata te nje race.

Po përsëri pra, mungesa e racës "shqiptare" nuk krijon një boshllëk në këtë teori?
Raca është dinarike (përgjithësisht) Për ecjen më tej, ndarja prej racës do të sjellë dhe përzjerjen e saj midis nesh më së pari. Nuk ke pse i druhesh ndonjë gjëje këtu. Mentaliteti konservativ e mbron vetë racën dhe ideja e prezervimit nacional ushqehet vetë prej faktit që jemi komb i vogël. Puna është të ndërtosh gjithë sistemin e vlerave që të mbështetin shqiptarllëkun. Një lloj plani kombëtar në lidhje me këtë gjë duhet.

Kanuni ka qene mbareshqiptar para se turku te sillte sheriatin ne shumicen e popullsise, por shumica e zakoneve te kanunit jane kudo ku ka shqiptare, keshtu qe Kanuni merret si prova me e mire e me e vjeter e zakoneve shqiptare.
Qytetaret jane pasardhes te fshatareve keshtu qe cfare race ka ne fshat ka edhe ne qytet,se nuk ndryshon raca pse vajte nga fshati ne qytet, maksimumi ndryshon krehja e flokeve.

Mos ia fut kot ti tashi...ata që jetojnë në Amerikë a nuk i gjen të ndryshëm prej atyre që jetojnë në Evropë etj? Edhe për më shumë të gjithë shqiptarë janë. Le më pastaj me ata që jetojnë në Shqipëri akoma.
Dashur pa dashur po i thur lavde injorancës me këtë ide.

Arvaniteve u mungon atdheu e po ashtu edhe arberesheve. Po ta kishe fiksuar nenin e kanunit do e kuptoje pse jane shkombetarizuar arvanitet dhe arbereshet. Po e sjell te plote sepse eshte pasuri kombetare e mund te shikohen te gjitha hallkat qe nga periudha e epokes se gurit e deri tek kombi,pra gjithcka ne baze te eksperiences popullore shqiptare.
Te kujtoj se kete nuk e kane marre nga librat e studiesve te identitetit, por nga eksperienca.

§. 19. Pjestarët e Familjes.
Familjen e perbajn gjindja e shpis; si të shtohen këta, dahen në vllazni, vllaznija në gjini, gjinija në fise, fiset në flamur e të gjith zbashku permblidhen në nji Familje ma të hapët, e cila quhet Kom, e kan nji atme, nji gjak, nji gjuhë, e doke.

Unë do thosha që u ka munguar komunikimi lidhës midis njerit komunitet dhe tjetrit. Për tu shkëputur përsëri nga racizmi, si ka mundësi që arbëreshët qëndruan shqiptarë në një kulturë tjetër? Përsëri e prezervuan identitetin e tyre, zakonet, doket etj.
Kanunin nga faqja e Xha xhait e more?
Po atë aty unë e kam postuar. Për të vërtetuar se identiteti kombëtar ishte ekzistues, veç në formë primitive. Ajo formë primitive sot për sot nuk është më e aplikueshme. Shqiptarit më së pari do duhet t'i sigurosh dinjitet qytetar dhe respekt për kombin, qeverinë, organet drejtuese, bashkëkombasit etj. Këtë nuk e siguron dot nëpërmjet rracës.

Une nuk mendoj se eshte , por kam provat e qarta nga tradita shqiptare te cilen e njoh me mire se mesatarja , qe ka qene.

Mbase biem dakort, po ngelet e nivelit teorik me një dozë të madhe dyshimi prej meje. (nisur nga çpo shoh vërdallë. Ti hidhesh me kokë fesë psh, tregon mangësi të theksuar njohurish, apo shqiptarizmi. Si i bëhet me këta merhumët që e kanë një ide të tillë?

Kam thene edhe shume biles, kam dhene 2 nga 4 elementet e identitetit shqiptar.

Duhet më shumë bre. psh si do i stimulosh ti këto të dhëna?

Nuk ka rendesi pse zihemi, kjo nuk vjen ngaqe identiteti si shqiptar eshte i dobet, kjo vjen nga forca e madhe qe ka Fisi/krahina ne mentalitetin shqiptar. Domethene identiteti fisnor ka qene me i forte sesa ai kombetar.

Përkundrazi, vjen pikërisht se identiteti është i dobët.
Shiko një fakt prej Xha xhait: Ai thotë se gjatë komunizmit identiteti shqiptar është zhvlerësuar me humbjen e pronës private. Dhe ti e di që ne kemi qënë të lidhur shumë pas tokës. Madje prej kanunit e ke këtë vlerë.
Sot identiteti është i ndryshueshëm dhe nuk mund ta shmangësh prej konkurrencës. Mund të ndryshohet me akte formale burokratike - tip ndërrim emri apo pashaporte. Është mirë të hapim sytë dhe ti themi gjërat si janë. Klanizimi e dëmton jashtë mase identitetin kombëtar i cili është i dobët.

Perkundrazi jam plotesisht i bindur qe raca eshte konceptuar origjinalisht prej shqiptareve shume para se te dilte koncepti ne Europe. Ka ekzistuar nen emrin gjaku i njejte. Pastaj nuk ka qene asnjehere gjitheperfshires per shkak te pushtimit, por deri aty ku arrinte bota e nje banori te nje krahine behej dallimi i gjakut e qe cke me te.

Ne qe kemi huazuar terma plot cuditerisht ndersa gjithe europa perdor terma te prejardhura nga Nacione,Nacionalita ne perdorim nje term te paster shqiptar KOMB, te cilin e gjejme qe ne kohen e Leke Dukagjinit si minimum.
Kombi i konceptuar ne Kanun eshte i njejti me Nacionin e konceptuar ne Perendim.

Përkufizimi dhe aplikimi i kombit kanë ekzistuar por në formë primitive. Dhe kanë ngelur në formë primitive. Është mirë me bo update.

Persa i perket Zotit une jam i bindur qe Zakone te njejta nenkupton edhe Fe te njejte, pasi fe te ndryshme kane zakone te ndryshme. Duke qene se zakonet e njejta qe ka Neni i Kanunit nenkupton zakonet shqiptare qe jane shumica te ndryshme si nga ato kristiane ashtu edhe nga ato islamike, duket se keto zakone i perkasin periudhes pagane ne te cile kane lindur e zhvilluar per tu percjelle si 'afetare' deri ne kohen e sotme, kur po zhduken per ato me prejardhje fetare, islamike apo kristiano- perendimore.

Të ka vajt ndonjëherë në mendje sesi do ishte kristianizmi shqiptar? Po myslymanizmi shqiptar?
Krejt i ndryshëm prej atij arabo-judaik. Kështu që aplikimi i fesë është antikombëtar dhe kjo nuk do shumë për tu marrë me mend. Kthimi në primitivizëm nuk është zgjidhje. Ecet përpara, mundësitë i kemi, duhet vënë veç themeli i kontaktit me perëndimin për të thithur çka është më e mira.

P.S Lale me Vehbiun e ke ndritur, une me shkrimet e vehbiut nuk shkoj as ne banje. Ai myftaraj coc e godet ndonjehere se eshte i pergatitur, po ky vehbiu eshte 'katunar' ne gjerat qe i perkasin shtetit,kombit,politikes etj

Me xha xhain mos u bëj kaq dogmatik mer ti...se ka botkuptim mbi të gjitha. dhe këndvështrime origjinale. Nuk është si Kaçi që i teket me shkrujt për masonët edhe ia këput me top si lunatik.
Po në fund të fundit gusto janë këto...