Armiqte e gjuhes shqipe dhe triumfi i saj.

[detiad]

Kjo ashte per ata qe thone se turqia na paska nimua kundra grekut e sllavit.


Marr nga gazeta shqiptare, e shkruar nga Arben Llalla.

Më 14 deri 22 nëntor të vitit 1908 në qytetin e Manastirit u mbajt Kongresi i gjuhës shqipe. Ky Kongres ka zënë një
vend të veçantë në historinë e kombit shqiptar dhe në veçanti në historinë e shqiptarëve të Maqedoni. Rruga e gjuhës shqipe për të ardhur deri në alfabetit e saj të njësuar ka qenë e vështirë. Lufta kundër gjuhës shqipe ka qenë e ashpër. Ky sulm ishte frontal dhe në të gjitha nivelet dhe drejtimet. Fanatikë fetarë ortodoksë dhe myslimanë injoronin gjuhën shqipe, filluan të ndryshonin emrat e fshatrave ku banonin shqiptarët. Osmanët i quanin shqiptarët të “pa fe” dhe të “paudhë”, priftërinjtë grekë e quanin gjuhën shqipe “gjuhë barbare”.

LIGJ KUNDER GJUHES SHQIPE>

Një ligj kundër gjuhës dhe kulturës shqipe ka lëshuar sulltani i Perandorisë osmane më 31.maj.1779, Abdul Hamiti II, ku përcaktohej saktë marrja në mbrojtje nga ana e turqve e kulturës dhe gjuhës greke, dhe se duhej luftuar gjuha shqipe. Ky dokument është nxjerrë nga arkivat greke dhe është botuar në gazetën “Thessaloniki” (14.korrik.1999). Për shekuj me radhë turqit qëllimisht dhe sistematikisht kishin përçarë popullsinë shqiptare në grupe rivalësh, armiqësive fetare dhe zëvendësimin e gjuhës amtare shqipe me gjuhë të huaja. Ndonëse trashëgimia e panumërt e poemave, baladave, përrallave dhe fjalëve të urta ishin përcjellë gojarisht brez pas brezi, qeveria turke i kishte ndaluar rreptësisht botimet në gjuhën shqipe. Kështu që shqiptarët shkolloheshin në shkollat fetare që ishin në gjuhën turke, greke, sllave, italiane, gjermane. Dhe ata që shkolloheshin nuk e dinin mirë gjuhën shqipen. Fëmijët myslimanë duhet të shkonin në shkollën e xhamisë, ku mësonin turqisht, fëmijët e krishterë duhet të mësonin greqisht. Kështu, në ato pak shkolla fillore në Shqipëri, asnjëra nuk përdorte gjuhën shqipe. Propagandistë të djallëzuar përpiqeshin të shkombëtarizonin brezat e ardhshme të rinisë shqiptare.Gjuha shqipe përdorej zakonisht në jetën e përditshme, prandaj arriti të përcillej nga brezi në brez.
Në shekullin XIX interesimi i njerëzve për gjuhën shqipe u rrit shumë dhe brenda pak vitesh u botuan katër gramatika të mira shqipe. Njëra u botua në Firence nga Jeronin De Rada. Tjetra ishte gramatika e gjuhës shqipe në greqisht, e botuar më 1882 nga Kostandin Kristoforidhi. E treta ishte gramatika e Sami Frashërit, e botuar në Bukuresht më 1886, në shqip. Kurse më 1887, Pashko Vasa nga Shkodra botoi në Londër një gramatikë shqipe në gjuhën frënge. Vërshimi i letërsisë kombëtare shqipe në vend sigurisht që inatosi qeverinë turke dhe Kishën Ortodokse greke. Patriarku ortodoks grek lëshoi një mallkim mbi letërsinë shqipe dhe kërcënoi me shkishërim të gjithë ata besimtarë që do të guxonin të mësonin dhe lexonin në gjuhën shqipe. Sulltani urdhëroi të gjitha postat doganore që të mos lejohej asnjë libër në gjuhën shqipe të futej në Shqipëri. Dy armiqtë historikë kundër njëri-tjetrit, tani po bashkëpunonin me zell për përndjekjen dhe burgosjen e gjithkujt që kapej me libra të gjuhës shqipe. Qeveritarët turq me dhunë dhe prifti e hoxha me propagandë demagogjike u përpoqën të përçanin popullin shqiptar dhe ta linin në errësirë. Kështu kleri mysliman proturk në rrugë fetare, ndalonte besimtarët myslimanë të ndiqnin shkollat shqipe bashkë me të krishterët, me pretekstin absurd se “prishin besën”. Nga ana tjetër, priftërinj e dhespotë grekë thonin se vetëm greqishtja është gjuha e perëndisë, kurse shqipja është gjuhë “shejtani” dhe, në këtë mënyrë, përpiqeshin të ndalonin përhapjen e gjuhës shqipe në shkolla, xhami, kisha e kudo.

QEVERIA TURKE DHE KISHA GREKE

Më 1909-n, qeveria turke, në bashkëpunim me kishën greke dhe sllavët, mbylli të gjitha shkollat shqipe, dhe dha urdhër të prerë të shuhen në zjarr të gjuha librat, dokumentet dhe letërsia shqipe. Gjendja politike në vend në atë kohë ishte kritike për të marrë flakë nga çasti në çast. Për atdhetarët shqiptarë u bë më se nuk do t’i realizonin dot kurrë qëllimet e tyre të larta pa hapur më parë shkollat shqipe për formimin e rinisë. Deri në atë kohë rinia shqiptare kishte qenë objekt i propagandës së huaj në shkollat e hapura nga qeveria turke dhe nga kisha greke, që të dyja kundërshtarë fanatikë të, gjuhës shqipe dhe të çdo ndjenjë atdhetare. Megjithatë, gjatë punës për krijimin e sistemit të tyre shkollor, atdhetarët shqiptar u ndeshën me tri probleme të mëdha, pengesa nga autoritetet turke dhe greke, mungesa e të hollave dhe mungesa e mësuesve të kualifikuar. Shuma të vogla, por të dobishme të hollash ishin mbledhur aty-këtu brenda vendit, kurse ato më të mëdha kishin ardhur nga shoqëritë dhe klubet shqiptare në vendet e tjera. Mirëpo kishte fare pak mësues të kualifikuar të gjuhës shqipe. Kongresi i 1909-ës
Për t’i bërë ballë kësaj sfide arsimore, Klubi i Selanikut thirri një tjetër Kongres në Elbasan, në zemër të Shqipërisë, nga data 20 deri 27 gusht të 1909-s. Në këtë Kongres tetëditor, që kishte synim zhvillimin e lëvizjes arsimore anembanë vendit, erdhën delegatë nga 28 shoqëri e klube shqiptare. Në Kongres u vendos që të themelohet “Shkolla Normale në Elbasan”, një shkollë gjashtëvjeçare për përgatitjen e mësuesve të rinj. Njerëz të mësuar në universitetet e huaja europiane u gjetën dhe u caktuan për të formuar stafin pedagogjik. Klubi i Manastirit u caktua si qendra për krijimin e një Federate të Klubeve Shqiptare në Shqipëri dhe në kurbet. Qëllimi i Klubeve ishte përhapja e gjuhës dhe arsimit shqip, pa u përzier me politikë. Klubi korçar “Përparimi” u caktua si qendra financiare, që do të adimistronte ndihmat dhe shtimin e shkollave të ditës dhe të natës. Përgjegjësia kryesore dhe prokupimi i madh ishte mbajtja e Shkollës Normale të Elbasanit. Kongresi i Elbasanit nxiti të gjithë shqiptarët të futnin gjuhën shqipe në shkollat e huaja, të përhapura anembanë Shqipërisë. Më 18 nëntor 1909 u bë thirrja haptazi, “Për mbajtjen e Shkollës Normale të Elbasanit duhen, para, para e më shumë para”. Nuk është e vështirë të përfytyrohet niveli i ulët i jetesës së njerëzve, që u bëhej një propozim i tillë! Mirëpo, me ose pa mjetet e përshtatshme, Shkolla Normale Elbasanit vazhdoi të përgatiste pionierët e arsimit për Shqipërinë që po rilindte. Drejtori i parë i Normales ishte Luigj Gurakuqi, që vite më vonë kjo shkollë u pagëzua me këtë emër. Shkolla Normale u hap më dhjetor të 1909-s, me 143 nxënës. Shpërthimi i shqiptarizmit i kaloi të gjitha parashikimet e armiqve të gjuhës shqipe.

GAZETA< RREVISTA DHE ARRESTIME.

Në atë kohë dolën në dritë rreth 90 gazeta dhe revista shqipe, që botoheshin në Shqipëri dhe në kolonitë shqiptare jashtë vendit. Xhonturqit të frikësuar nga ky shpërthim i shpejtë i arsimit shqip, reaguan ashpër, duke ndaluar shoqëritë, shkollat dhe botimet në shqip. Në Vlorë atdhetarët arrestoheshin dhe internoheshin, shkolla e Vlorës u mbyll, kurse drejtori i saj Loni Naçi u largua nga Shqipëria, nga frika e vrasjes. Në Gjirokastër pionieri i arsimit shqip kombëtar, Koto Hoxhi, u internua në kështjellën e Bosforit. Pandeli Sotiri, themelues i së parës shkollë shqipe në Korçë, u internua në Selanik. Xhonturqit i kishin vënë detyrë vetes për të rrjepur të gjallë të gjithë shqiptarët që punonin për përhapjen e gjuhës shqipe. Dalja në pah e gjuhës shqipe, me shkronja latine, provokoi myslimanët injorantë e konservatorë. Ata protestuan se shqipja, ashtu si turqishtja, duhen shkruar vetëm me shkronja arabe dhe se preferenca e atdhetarëve shqiptarë për shkronja latine perëndimore ishte një përçmim për fenë myslimane. Njërës të paditur dhe injorantë formuan me mbështetjen edhe të qeverisë së xhonturqëve në Stamboll shoqërinë “Mahfeli” me synimin për përçarjen e shqiptarëve dhe frenimin e arsimit në shqip. Në fund të vitit 1909, qeveria turke ndaloi përdorimin e gjuhës shqipe me shkronja kombëtare, në të gjitha shkollat anembanë vendit. Gjithashtu, nxori një dekret, sipas të cilit gjuha shqipe do të shkruhet vetëm me shkronja arabe. Shoqëria reaksionare “Mahfeti”, me mbështetjen e qeverisë turke, shtypi dhe shpërndau abetaret e para me shkronja arabe. Për këtë arsye, në shkurt të 1910-s, u mbajt në Elbasan një miting proteste, ku 7.000 njërës protestuan kundër përdorimit të shkronjave arabe për gjuhën shqipe. Kështu po atë muaj protestat vazhduan në Korçë, Berat, ku mbi 15.000 veta dogjën në qendër të qytetit abetaret shqiptare me shkronja arabe, të dërguara nga Stambolli. Telegrame të shumta nga shoqëritë shqiptare të Selanikut, Shkupit e Manastirit u shprehën në mbrojtje të alfabetit shqip.
Kongresi i dytë i Manastirit
Në mars të 1910-s u thirr Kongresi i dytë i Manastirit. Aty u vendos që të vazhdojë përdorimi i alfabetit kombëtar me shkronja latine dhe protestat kundër vendimit të padrejtë të qeverisë turke. Gazeta atdhetare “Shkreptina” e Kajros botoi një memorandum të hartuar nga kryengritësit që luftonin në malet e Shqipërisë. Në të theksohej se qëllimi i tyre nuk ishte për plaçkitur apo për të vrarë, por për të luftuar për lirinë e edukimit në gjuhën shqipe dhe me alfabetin kombëtar, lirinë për të hapur të gjitha shkollat shqipe të mbyllura nga qeveria turke dhe vënien në punë të shtypshkronjave, si dhe botimin e gazetave të ndaluara, lirimin e të burgosurve politikë. Dhe përfundonte me mesazhin. “E gjithë bota e qytetëruar dhe veçanërisht qeveria e Perandorisë otomane le ta dijë mirë se të gjithë shqiptarët, gegë e toskë, kristianë dhe myslimanë, nuk do ta pushojnë luftën për këto tri kërkesa, derisa qeveria të na i garantojë ato me siguri”. Edhe në këtë luftë turke, greke dhe sllave, shkolla shqipe doli fitimtare. Me pak mjete dhe mësues, por me dëshirën në shpirt për dituri shkollore shqiptare, midis pengimeve, sllave, greke dhe turke, shkolla shqipe fitoi nga veriu e deri në jug të Shqipërisë dhe përgatiti breza të rinj atdhedashës.

[projekti21_dk]

Dhe nuk e kuptoj pastaj pse disa janë kaq të marrë e kanë dashuri deri në marrëzi për Turqinë e shtetet e Lindjes në përgjithësi. As ka sllav as grek që ka qenë më i poshtër se Turqia. Kishte të drejtë Bardhi kur thoshte: "Aty ku shkel këmbë e turkut, nuk mbin bar".

[white-knight]

Ndersa Noli tha "Ate,krijove kafshen e njerine por pse krijove edhe Turqine"

[Korbi999]

Nje gje me ben pershtypje dhe nuk gjej arsye qe ta justifikoj. Po e shtroj si pyetje sepse artikulli e ka lene pak menjane(fare me thene).
Perse turqit nuk i vrane vellezerit Frasheri ne nje kohe qe e dinin fare mire se ata e mbollen idene e mesimit, shkrimit te shqipes dhe mbi te gjitha idene e kombit, patriotizmit ne rilindje dhe keto ne nje sere veprash pa shume simbole te fshehura, pra direkte, nen hunden e sulltaneve, m'u ne mes te Stambollit. Thua t'i kishin frike...?!
Ndersa greku i preu kokat kujtdo qe u morr me shkronjat shqipe.. . Pse te lodheshin xhonturqit me shqiptaret e shqiperise kur cerdhen e kishin ne mes te Stambollit?
Salam!

[brooklyn2007]

Arben LLALLA

Gjatë revolucionit kulturor të shqiptarëve për hapjen e shkollave shqipe nga fundi i shek.XIX dhe fillimet e shek.XX janë vrarë nga turqit dhe grekët shumë mësues që hapën mësonjëtoret e para në gjuhën shqipe. Një nga këta mësues që u masakruan nga grekët ishte edhe Papa Kristo Negovani, i cili lindi në vitin 1875 në fshatin Negovan që ndodhet afër Kosturit (Kastoria) rrugës për në Edesa. Sot ky fshat quhet Flamuria. Gjatë një vizite që bëra në vitin 2003 bisedova shqip me pleqtë e fshatit që ende e flisnin gjuhën e të parëve. Pra, nga ky katund ishte atdhetari Kristo Negovani (Harallambi).
Në fshatin e lindje Papa Kristo mbaroi shkollën fillore në gjuhën greke duke vazhduar më tej gjimnazin në Athinë. Pas tre viteve studimesh në Athinë ai i braktis ato për arsye sepse një çetë kusarësh gjatë grabitjes së shtëpisë së tyre i vranë babanë. Pasi u kthye në vendlindje papa Kristo filloi punë në shkollën greke të fshatit. Vitet shkonin dhe mësues Kristo Negovani shikonte se si brezi i ri në fshat po edukohej me kulturë dhe gjuhë greke duke humbur traditat dhe gjuhën e mëmës, shqipen. Në ato vite greqizimi i shqiptarëve po shtrihej në të gjitha trevat që banoheshin nga popullsia shqiptare. Ky greqizim përhapej në forma të ndryshme si në arsim, në kishë dhe politikë administrative.
Edhe pse Papa Kristo ishte i edukuar në shkollat greke, edhe pse paguhej nga shteti grek për mësimin që jepte në shkollën e fshatit, të tëra këto nuk kishin ndikuar në zemrën e tij për të dashuruar kulturën dhe gjuhën e huaj greke. Gjatë mësimit të gjuhës greke në shkollën e katundit të tij ai u thoshte nxënësve: “Për mbi çdo gjë gjuha shqipe ishte ajo që duhej mësuar, sa më parë”.
Me një vullnet dhe guxim djalërie ai vendosi të hapte shkollat e para në disa fshatra që banoheshin nga shqiptarët për rreth Kosturit dhe Follorinës. Shkrimin e gjuhës shqipe me Alfabetin e Stambollit Kristo Negovani e kishte mësuar në Rumani ku kishte punuar marangoz për tre vite. Ato vite ishte lidhur edhe me shoqatën “DRITA” dhe me disa anëtarë të shoqatës “DJALËRI” të Stambollit.
Më 1897 u shugurua prift në fshatin e tij. Ky dalë i ri që për hir të çështjes kombëtare u bë prift do jetë pararendësi i frymëzimit për themelimin e Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare. Kisha dhe shtëpia e papa Kristos u bënë vatrat e para ku mësohej gjuha shqipe, por kjo gjë nuk u pëlqeu grekëve të cilën e kërcënuan disa herë.
Ishte një natë e errët e 12 Shkurtit të vitit 1905. Mësonjësi Kristo Negovani po shpërndante naforën në kishë, një grup njerëzish të panjohur e rrëmbyen dhe e shpunë jashtë fshatit. Në errësirë të dërguarit e Dhespot Fotit filluan ta masakronin Papa Kriston me sopata e thika. Pasi e copëtuan trupin, i prenë kokën për t’ia dërguar porositësit të kësaj vrasje. Por kriminelët e dërguar nga Athina nuk u ndalën me kaq, po atë natë ata i vranë dhe të vëllanë, Theodhos Negovanin i cili edhe ky përhapte shkollën në gjuhën shqipe.
Atdhetarët shqiptarë kudo që ishin u prekën shumë nga këto dy vrasje që ndodhën. Për këtë çeta e Bajo Topullit mori vendim për tu hakmarrë.
Më 9 shtator 1906 kjo çetë vrau Mitropolitin (Dhespot) e Korçës Fotis Kallpidhis për të marrë gjakun e dy vëllezërve Kristo dhe Theodhos Negovani.

Kush u akuzua për vrasjen e Dhespot (mitropolit) Fotit
Vrasjen e Dhespot Fotit e kreu çeta e Bajo Topullit, por asnjëherë nuk u mësua kush qëlloi mbi të. Qeveritë greke dhe Kisha e tyre gjithnjë janë interesuar se kush e vrau Dhespotin e tyre. Si u vra Dhespoti Foti, Qeveria greke i kërkoji qeverisë së Turqisë që qeveriste edhe trojet shqiptare të ndiqte dhe të kapte vrasësit e Dhespot Fotit. U kapën shumë atdhetarë shqiptarë dhe u dënuan ndër ta Jovan Kosturi bashkë me fëmijën, Salih Butka, Grigor Cilka, Ohran Pojani, Ibrahim Qesaraku, Lazo Progri etj. Por asnjëri nuk pranoi të tregonte atentatorët e vërtetë të kësaj vrasje të bujshme për kohën. Më 1914 në Prongji të Gjirokastrës vijnë 200 ushtarë grekë dhe gjënë e parë që bënë arrestuan Bajramin Ligun i njohur për atentatin që kishte kryer me Hito Lekdushin mbi Bimbashin e Gjirokastrës më shkurt apo mars të 1908 (për mua është vrarë më 25 shkurt, ndarsa pllakata shkruan 13 mars). Nga torturat në burg grekët i thyen disa brinjë dhe i prenë njërin vesh pasi e akuzonin për vrasjen e Dhespotit të Korçës Foti Kallpidhis. Kjo akuzë bëhej sepse Bajram Ligu njihej për trimëri. Pas thyerjeve të brinjëve dhe prerjen e veshit, fshati Prongji mblodhi monedha floriri dhe ia dërguan komandës greke me anë të Majko Llurit për lirimin e tij. Pasi u pranua shuma e florinjve komandanti grek dha urdhër që Bajrami i sakatuar të lirohet. Por nuk u mësua nëse Bajrami kishte qëlluar vërtetë mbi Dhespotin grek Fotis dhe asnjëherë lexuesi dhe histografia shqiptare nuk e pa fytyrën e Dhespotit që shqiptarët e bënë të puthte dhenë më 1906. Pas shumë kërkimesh në arkivën e Athinës më në fund e gjetëm një foto të këtij prifti grek që nënpetkun e Mitropolitit të Korçës bënte veprimtari antishqiptare, asimiluese, deri tek dhënia e urdhërave për vrasjet e atdhetarëve shqiptarë.

Milosao

[ilia spiro]

Arben LLALLA

Gjatë revolucionit kulturor të shqiptarëve për hapjen e shkollave shqipe nga fundi i shek.XIX dhe fillimet e shek.XX janë vrarë nga turqit dhe grekët shumë mësues që hapën mësonjëtoret e para në gjuhën shqipe. Një nga këta mësues që u masakruan nga grekët ishte edhe Papa Kristo Negovani, i cili lindi në vitin 1875 në fshatin Negovan që ndodhet afër Kosturit (Kastoria) rrugës për në Edesa. Sot ky fshat quhet Flamuria. Gjatë një vizite që bëra në vitin 2003 bisedova shqip me pleqtë e fshatit që ende e flisnin gjuhën e të parëve. Pra, nga ky katund ishte atdhetari Kristo Negovani (Harallambi).
Në fshatin e lindje Papa Kristo mbaroi shkollën fillore në gjuhën greke duke vazhduar më tej gjimnazin në Athinë. Pas tre viteve studimesh në Athinë ai i braktis ato për arsye sepse një çetë kusarësh gjatë grabitjes së shtëpisë së tyre i vranë babanë. Pasi u kthye në vendlindje papa Kristo filloi punë në shkollën greke të fshatit. Vitet shkonin dhe mësues Kristo Negovani shikonte se si brezi i ri në fshat po edukohej me kulturë dhe gjuhë greke duke humbur traditat dhe gjuhën e mëmës, shqipen. Në ato vite greqizimi i shqiptarëve po shtrihej në të gjitha trevat që banoheshin nga popullsia shqiptare. Ky greqizim përhapej në forma të ndryshme si në arsim, në kishë dhe politikë administrative.
Edhe pse Papa Kristo ishte i edukuar në shkollat greke, edhe pse paguhej nga shteti grek për mësimin që jepte në shkollën e fshatit, të tëra këto nuk kishin ndikuar në zemrën e tij për të dashuruar kulturën dhe gjuhën e huaj greke. Gjatë mësimit të gjuhës greke në shkollën e katundit të tij ai u thoshte nxënësve: “Për mbi çdo gjë gjuha shqipe ishte ajo që duhej mësuar, sa më parë”.
Me një vullnet dhe guxim djalërie ai vendosi të hapte shkollat e para në disa fshatra që banoheshin nga shqiptarët për rreth Kosturit dhe Follorinës. Shkrimin e gjuhës shqipe me Alfabetin e Stambollit Kristo Negovani e kishte mësuar në Rumani ku kishte punuar marangoz për tre vite. Ato vite ishte lidhur edhe me shoqatën “DRITA” dhe me disa anëtarë të shoqatës “DJALËRI” të Stambollit.
Më 1897 u shugurua prift në fshatin e tij. Ky dalë i ri që për hir të çështjes kombëtare u bë prift do jetë pararendësi i frymëzimit për themelimin e Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare. Kisha dhe shtëpia e papa Kristos u bënë vatrat e para ku mësohej gjuha shqipe, por kjo gjë nuk u pëlqeu grekëve të cilën e kërcënuan disa herë.
Ishte një natë e errët e 12 Shkurtit të vitit 1905. Mësonjësi Kristo Negovani po shpërndante naforën në kishë, një grup njerëzish të panjohur e rrëmbyen dhe e shpunë jashtë fshatit. Në errësirë të dërguarit e Dhespot Fotit filluan ta masakronin Papa Kriston me sopata e thika. Pasi e copëtuan trupin, i prenë kokën për t’ia dërguar porositësit të kësaj vrasje. Por kriminelët e dërguar nga Athina nuk u ndalën me kaq, po atë natë ata i vranë dhe të vëllanë, Theodhos Negovanin i cili edhe ky përhapte shkollën në gjuhën shqipe.
Atdhetarët shqiptarë kudo që ishin u prekën shumë nga këto dy vrasje që ndodhën. Për këtë çeta e Bajo Topullit mori vendim për tu hakmarrë.
Më 9 shtator 1906 kjo çetë vrau Mitropolitin (Dhespot) e Korçës Fotis Kallpidhis për të marrë gjakun e dy vëllezërve Kristo dhe Theodhos Negovani.

Kush u akuzua për vrasjen e Dhespot (mitropolit) Fotit
Vrasjen e Dhespot Fotit e kreu çeta e Bajo Topullit, por asnjëherë nuk u mësua kush qëlloi mbi të. Qeveritë greke dhe Kisha e tyre gjithnjë janë interesuar se kush e vrau Dhespotin e tyre. Si u vra Dhespoti Foti, Qeveria greke i kërkoji qeverisë së Turqisë që qeveriste edhe trojet shqiptare të ndiqte dhe të kapte vrasësit e Dhespot Fotit. U kapën shumë atdhetarë shqiptarë dhe u dënuan ndër ta Jovan Kosturi bashkë me fëmijën, Salih Butka, Grigor Cilka, Ohran Pojani, Ibrahim Qesaraku, Lazo Progri etj. Por asnjëri nuk pranoi të tregonte atentatorët e vërtetë të kësaj vrasje të bujshme për kohën. Më 1914 në Prongji të Gjirokastrës vijnë 200 ushtarë grekë dhe gjënë e parë që bënë arrestuan Bajramin Ligun i njohur për atentatin që kishte kryer me Hito Lekdushin mbi Bimbashin e Gjirokastrës më shkurt apo mars të 1908 (për mua është vrarë më 25 shkurt, ndarsa pllakata shkruan 13 mars). Nga torturat në burg grekët i thyen disa brinjë dhe i prenë njërin vesh pasi e akuzonin për vrasjen e Dhespotit të Korçës Foti Kallpidhis. Kjo akuzë bëhej sepse Bajram Ligu njihej për trimëri. Pas thyerjeve të brinjëve dhe prerjen e veshit, fshati Prongji mblodhi monedha floriri dhe ia dërguan komandës greke me anë të Majko Llurit për lirimin e tij. Pasi u pranua shuma e florinjve komandanti grek dha urdhër që Bajrami i sakatuar të lirohet. Por nuk u mësua nëse Bajrami kishte qëlluar vërtetë mbi Dhespotin grek Fotis dhe asnjëherë lexuesi dhe histografia shqiptare nuk e pa fytyrën e Dhespotit që shqiptarët e bënë të puthte dhenë më 1906. Pas shumë kërkimesh në arkivën e Athinës më në fund e gjetëm një foto të këtij prifti grek që nënpetkun e Mitropolitit të Korçës bënte veprimtari antishqiptare, asimiluese, deri tek dhënia e urdhërave për vrasjet e atdhetarëve shqiptarë.

Milosao

I, e, nderuar brooklyn 2007!

Tema qe keni hapur trajton nje periudhe te cilen historiografia e deritanishme e pershkruan thuajse njesoj si edhe juve. E gjithe historia e vrasjes se Papa Kristo Negovanit eshte pra pjese e gjithe historiografise komuniste, per te cilen prej kohesh, por me shume kohet e fundit eshte hedhur ideja e rishikimit te saj.
Sic dihet, diktatorit i duheshin armiq ne te kater anet. Ai nuk u perqendrua tek fakti i pushtimit turk i cili per 500 vjet arriti deri edhe t`i bente shqiptaret te nderronin besimin e tyre. Atij i duhej nje armik i ri sepse po pergatitej te realizonte vitin 1967, viti i tmerrshem i shkaterrimit te Kishave dhe Xhamive.
Per kete duhej diskredituar feja, Kisha dhe Xhamia, por sidomos Kisha.
Per kete dha udhezimet e duhura se si duhet te shkruhej historia, duke fallsifikuar vrasesit e vertete. Keshtu ai u perpoq te implikonte ketu Kishen Greke e cila ka qene dhe eshte moter e Kishes Orthoshokse te Shqiperise.
Ne rastin ne fjale, ai (E.H.), u perpoq qe te zevendesonte vrasesit e vertete qe ishin osmanllinjte, per te diskredituar Kishen Orthodhokse para besimtareve te saj dhe para gjithe popullit shqiptar.
Le te mos harrojme, me kete rast, disa filma shqiptare, ku Kisha trajtohet si vrasese e Dhaskal Todrit, etj., kur dihet mire se kete mesues te nderuar ashtu si edhe Petro Nini Luarasin i vrau pushtuesi turk.
Sic u permend edhe me siper Kishat Orthodhokse jane Kisha motra. Ato nuk mund te vrasin prifterinjte e njera tjetres (Zoti na ruajt). Kjo nuk eshte degjuar ndonjehere ne gjithe historine e saj. Por ndikimi i historiografise komuniste eshte ende i forte. Ka ardhur koha qe kjo te shikohet me gjakftohtesi, te vihen pikat mbi i dhe te vihet ne vend dinjiteti i Kishes Orthodhokse.
Tema eshte perseritje e thjeshte e nje te pavertete te hidhur.
Kishat Orthodhokse Shqiptare dhe Greke nuk mund t`i ndaje asgje.

Pershendetje!

[brooklyn2007]

I, e, nderuar brooklyn 2007!

Tema qe keni hapur trajton nje periudhe te cilen historiografia e deritanishme e pershkruan thuajse njesoj si edhe juve. E gjithe historia e vrasjes se Papa Kristo Negovanit eshte pra pjese e gjithe historiografise komuniste, per te cilen prej kohesh, por me shume kohet e fundit eshte hedhur ideja e rishikimit te saj.
Sic dihet, diktatorit i duheshin armiq ne te kater anet. Ai nuk u perqendrua tek fakti i pushtimit turk i cili per 500 vjet arriti deri edhe t`i bente shqiptaret te nderronin besimin e tyre. Atij i duhej nje armik i ri sepse po pergatitej te realizonte vitin 1967, viti i tmerrshem i shkaterrimit te Kishave dhe Xhamive.
Per kete duhej diskredituar feja, Kisha dhe Xhamia, por sidomos Kisha.
Per kete dha udhezimet e duhura se si duhet te shkruhej historia, duke fallsifikuar vrasesit e vertete. Keshtu ai u perpoq te implikonte ketu Kishen Greke e cila ka qene dhe eshte moter e Kishes Orthoshokse te Shqiperise.
Ne rastin ne fjale, ai (E.H.), u perpoq qe te zevendesonte vrasesit e vertete qe ishin osmanllinjte, per te diskredituar Kishen Orthodhokse para besimtareve te saj dhe para gjithe popullit shqiptar.
Le te mos harrojme, me kete rast, disa filma shqiptare, ku Kisha trajtohet si vrasese e Dhaskal Todrit, etj., kur dihet mire se kete mesues te nderuar ashtu si edhe Petro Nini Luarasin i vrau pushtuesi turk.
Sic u permend edhe me siper Kishat Orthodhokse jane Kisha motra. Ato nuk mund te vrasin prifterinjte e njera tjetres (Zoti na ruajt). Kjo nuk eshte degjuar ndonjehere ne gjithe historine e saj. Por ndikimi i historiografise komuniste eshte ende i forte. Ka ardhur koha qe kjo te shikohet me gjakftohtesi, te vihen pikat mbi i dhe te vihet ne vend dinjiteti i Kishes Orthodhokse.
Tema eshte perseritje e thjeshte e nje te pavertete te hidhur.

Kishat Orthodhokse Shqiptare dhe Greke nuk mund t`i ndaje asgje.

Pershendetje!

I dashur I.Spiro, per rikujtese, sot jemi me date 11 Shkurt 2009 dhe artikulli i sjelle me lart vjen nga historiani A.Llalla, i shkruar me date 7-8 Shkurt i po 2009.
Historia e shkruar gjate periudhes komuniste ka nevoje vertet te rishikohet, por kryesisht per vitet 1945-1990. Megjithate kur kujtoj kete emer; Shen Kozma Etoliani........sec kam nje ndjenje sigurie te brendshme qe autori qe ka shkruar kete artikull nuk po ia fut kot, por perputhet llogjikshem me ato qe dime nga fqinjet tane jugor te dashur.

[flory80]

Tema qe keni hapur trajton nje periudhe te cilen historiografia e deritanishme e pershkruan thuajse njesoj si edhe juve. E gjithe historia e vrasjes se Papa Kristo Negovanit eshte pra pjese e gjithe historiografise komuniste, per te cilen prej kohesh, por me shume kohet e fundit eshte hedhur ideja e rishikimit te saj.
Sic dihet, diktatorit i duheshin armiq ne te kater anet. Ai nuk u perqendrua tek fakti i pushtimit turk i cili per 500 vjet arriti deri edhe t`i bente shqiptaret te nderronin besimin e tyre. Atij i duhej nje armik i ri sepse po pergatitej te realizonte vitin 1967, viti i tmerrshem i shkaterrimit te Kishave dhe Xhamive.
Per kete duhej diskredituar feja, Kisha dhe Xhamia, por sidomos Kisha.
Per kete dha udhezimet e duhura se si duhet te shkruhej historia, duke fallsifikuar vrasesit e vertete. Keshtu ai u perpoq te implikonte ketu Kishen Greke e cila ka qene dhe eshte moter e Kishes Orthoshokse te Shqiperise.
Ne rastin ne fjale, ai (E.H.), u perpoq qe te zevendesonte vrasesit e vertete qe ishin osmanllinjte, per te diskredituar Kishen Orthodhokse para besimtareve te saj dhe para gjithe popullit shqiptar.
Le te mos harrojme, me kete rast, disa filma shqiptare, ku Kisha trajtohet si vrasese e Dhaskal Todrit, etj., kur dihet mire se kete mesues te nderuar ashtu si edhe Petro Nini Luarasin i vrau pushtuesi turk.
Sic u permend edhe me siper Kishat Orthodhokse jane Kisha motra. Ato nuk mund te vrasin prifterinjte e njera tjetres (Zoti na ruajt). Kjo nuk eshte degjuar ndonjehere ne gjithe historine e saj. Por ndikimi i historiografise komuniste eshte ende i forte. Ka ardhur koha qe kjo te shikohet me gjakftohtesi, te vihen pikat mbi i dhe te vihet ne vend dinjiteti i Kishes Orthodhokse.
Tema eshte perseritje e thjeshte e nje te pavertete te hidhur.
Kishat Orthodhokse Shqiptare dhe Greke nuk mund t`i ndaje asgje.

Historia e vrasjes së palo-priftit të Korçës është e dokumentuar në këngët e popullit. Historia e Popullit Shqiptar është e shkruar në zëmrën e tij.
Historia e vrasjes së Foti Kallpidhit është shkruar shumë më herët se të lindnin idetë komuniste në Shqipëri, kështu që dhe kjo hipoteza juaj për një fallsifikim të Historisë në vitet e diktaturës nuk ka shumë bazë.
A ke ndonjë argument që të vërtetosh se vrasja e tij u bë nga Turqit? Sepse po të përdorësh llogjikën, i bie që Turqit nuk kishin ndonjë përfitim nga eleminimi i një Anti-Shqiptari në krye të Kishës në rajonin e rëndësishëm Jug-Lindor, përkundrazi ata e kishin një mashë të artë në luftën për ti mbajtur Shqiptarët përjetësisht nën hyqëm.
Dihet lufta që Dhespoti Foti i bëri përhapjes së gjuhës Shqipe në rajonin e Korçës dhe më gjerë, gjë që për koeçidencë përkonte me të njëjtin qëndrim që mbante dhe Porta e Lartë.

[Kavir]

Nuk e kuptoj pse rrini dhe u shpjegoni histori ketyre lloj tipave. T`u shpjegosh fakte historike ketyre, eshte si t`u japesh leksione morali kurvave te lagjes. Pse nuk e dine thua si eshte e verteta qe t`ua shpjegojme ne? Jo, mor e dine shume mire po e kane hallin tjeterkund.

[Peniel]

I, e, nderuar brooklyn 2007!

Tema qe keni hapur trajton nje periudhe te cilen historiografia e deritanishme e pershkruan thuajse njesoj si edhe juve. E gjithe historia e vrasjes se Papa Kristo Negovanit eshte pra pjese e gjithe historiografise komuniste, per te cilen prej kohesh, por me shume kohet e fundit eshte hedhur ideja e rishikimit te saj.
Sic dihet, diktatorit i duheshin armiq ne te kater anet. Ai nuk u perqendrua tek fakti i pushtimit turk i cili per 500 vjet arriti deri edhe t`i bente shqiptaret te nderronin besimin e tyre. Atij i duhej nje armik i ri sepse po pergatitej te realizonte vitin 1967, viti i tmerrshem i shkaterrimit te Kishave dhe Xhamive.
Per kete duhej diskredituar feja, Kisha dhe Xhamia, por sidomos Kisha.
Per kete dha udhezimet e duhura se si duhet te shkruhej historia, duke fallsifikuar vrasesit e vertete. Keshtu ai u perpoq te implikonte ketu Kishen Greke e cila ka qene dhe eshte moter e Kishes Orthoshokse te Shqiperise.
Ne rastin ne fjale, ai (E.H.), u perpoq qe te zevendesonte vrasesit e vertete qe ishin osmanllinjte, per te diskredituar Kishen Orthodhokse para besimtareve te saj dhe para gjithe popullit shqiptar.
Le te mos harrojme, me kete rast, disa filma shqiptare, ku Kisha trajtohet si vrasese e Dhaskal Todrit, etj., kur dihet mire se kete mesues te nderuar ashtu si edhe Petro Nini Luarasin i vrau pushtuesi turk.
Sic u permend edhe me siper Kishat Orthodhokse jane Kisha motra. Ato nuk mund te vrasin prifterinjte e njera tjetres (Zoti na ruajt). Kjo nuk eshte degjuar ndonjehere ne gjithe historine e saj. Por ndikimi i historiografise komuniste eshte ende i forte. Ka ardhur koha qe kjo te shikohet me gjakftohtesi, te vihen pikat mbi i dhe te vihet ne vend dinjiteti i Kishes Orthodhokse.
Tema eshte perseritje e thjeshte e nje te pavertete te hidhur.
Kishat Orthodhokse Shqiptare dhe Greke nuk mund t`i ndaje asgje.

Pershendetje!

Edhe ti ke shokë shumë në këtë Forum. Ke myslot që nuk lënë gjë pa thënë kundër figurave shqiptare. Të përpiqesh të mohosh të vërtetën nuk i takon një të krishteri. Dhe ti pretendon se je i tillë. E kam thënë njëherë dhe po e përsëris: Kisha Ortodokse Greke, duhet i kërkojë të falur kombit shqiptar për veprimtarinë e ndyrë të klerikëve ortodoksë grekë në Shqipëri e kudo.

Ti as që duhet të flasësh për këto gjëra dhe jo më të përpiqesh ti mbulosh. Gabimet pranohen dhe nuk mohohen. Akoma nuk e ke mësuar këtë gjë?


ns