Kryezinjtë..

[Preng Sherri]

Këto që po shkruajmë kanë të bëjnë me dy serbofilët e kRalevinës së Serbis Ceno bej Kryeziun të cilin karagjorgjeviqi e qunte cara beg dhe Gani beg Kryeziun ! PRa, nëse këta ishin pjellë serbe kjo s'do të thotë që tek Kryezinjtë e tjerë të Gjakovës s'ka pas burra t'mirë!
Por kjo gjë s'ka fare lidhje me Haxhi Zekën dhe krijimin e Lidhjes së pejës në vitin 1899 nga ay me emrin " Besa- Besë" ngaqë ajo ishte koha kur Shqiperia dhe me këtë Kosovä ishin nën pushtimin Osman!
Historia na tregon për shumë tribunë popullorë të cilët e kanë Luftuar Turqinë me të gjitha mjetet e mundshme por jo edhe Serbinë kur ka ardhë si pushtuese.
Shembulli më i mirë i kësaj është Idriz Seferi kryetrimi i luftës së Kaçanikut por i cili pastaj, pas pavarsis së Shqiperisë dhe okupimit të Kosovës nga serbët, me asgjë se luftoj më Serbinë dhe gjerë sa nuk vdiqë në vitin 1925, ay mori pensionin e plotë nga qeveria e pashiqit.
Por ne po flasim për dy veta këtu; Ceno bej Kryziun dhe gani bej Kryeziun të cilët përfaqesonin mbretin Karagjorgjeviq në Kosovë dhe pjesën e malësis së Gjakovës. Këta ishin në partin radikale serbe dhe me të gjitha mjetet dhe zhandarmerinë që disponinin i luftonin Lëvizjet Kaçake të shqiptarëve.
Në kohën kur Komiteti për Mbrojtjen e Kosovës bënte përpjekje për ta çliruar Kosovën, në kohën kur Azem bejta me çeten e tij; në kohën kur Tahir Uka me çeten e tij; në kohën kur vëllezrit Bajçinovci me luftën e tyre; në kohën kur Hasan, Xhemajl dhe Kadri prishtina, nazmi gafurri e shumë të tjerë - CENO Bej KRyeziu dhe Gani bej Kryeziu ishin vë me kërkesën e Krajl Serbis në zënjen likuidimin dhe vrasjen e patriotëve shqiptarë të cilët e kundershtonin krajlin dhe ardhjen e kolonëve serbë.
Pas Esad Pashë Toptanit Ceno Bej Kryeziu është tradhtari më i madh që njehë Historia e popullit shqiptarë. Për këtë faqezi s'mundet asnjeri as një të vetmen fjalë apo as një të vetmen dëshmi ta thotë se me këtë veprijm e ka luftuar politiken e krajlit të Serbisë!
Në sarajet e Ceno Beg Kryeziut ka qenë varur një foto sa muri e krajl karagjorgjeviqit, i cili më vonë qe vrarë në Marsej të Francës.
Disa pseudohistorian janë munduar t'i rehabilitojn ata duke qenë vet këta " historian" bij të prinderve që kanë qenë me pushtuesit e shqiptarëve.
Këta janë mundur që të gjitha viktimat e komunizmit t'i bëjnë patriot dhe " atdhetar".
Njeriu do t'mundet edhe lopët edhe gomeret ti paraqes si viktima të komunizmit dhe t'i bëjë atdhetar por ceno bej Kryeziun dhe Ganii beun kurrë ngaqë ata kanë qenë dhe deri në fund kishin mbetë si Luftetar të kthimit të mbretit karagjorgjeviqit në pushtet. Gani beu vet kishte komunikuar disa herë me mbretin në Londër nëpërmjet emisarëve të ndryshëm.
Atdhetar quhet jo ai që e ka luftuar komunizmin ( e kam fjalën në Kosovë) por ai që e ka luftuar Serbin si në kohën e Krajlit e si në kohën e Titos!
Në Kosovë kushdo që do t^merrte pushtetin; qofshin komunistet shqiptarë qofshin nacionalistët shqiptarë, Ceno beun dhe Gani beun do t'i kishin pushkatuar apo edhe varë në litar.
Për vrasjen e bajram Currit me kërkesën e Pashiqit dhe të Zogut Ceno bej Kryeziu e angazhon Kadri Mehmetin për të bërë vrasjen e tij!

[fegi]

Këto që po shkruajmë kanë të bëjnë me dy serbofilët e kRalevinës së Serbis Ceno bej Kryeziun të cilin karagjorgjeviqi e qunte cara beg dhe Gani beg Kryeziun ! PRa, nëse këta ishin pjellë serbe kjo s'do të thotë që tek Kryezinjtë e tjerë të Gjakovës s'ka pas burra t'mirë!
Por kjo gjë s'ka fare lidhje me Haxhi Zekën dhe krijimin e Lidhjes së pejës në vitin 1899 nga ay me emrin " Besa- Besë" ngaqë ajo ishte koha kur Shqiperia dhe me këtë Kosovä ishin nën pushtimin Osman!
Historia na tregon për shumë tribunë popullorë të cilët e kanë Luftuar Turqinë me të gjitha mjetet e mundshme por jo edhe Serbinë kur ka ardhë si pushtuese.
Shembulli më i mirë i kësaj është Idriz Seferi kryetrimi i luftës së Kaçanikut por i cili pastaj, pas pavarsis së Shqiperisë dhe okupimit të Kosovës nga serbët, me asgjë se luftoj më Serbinë dhe gjerë sa nuk vdiqë në vitin 1925, ay mori pensionin e plotë nga qeveria e pashiqit.
Por ne po flasim për dy veta këtu; Ceno bej Kryziun dhe gani bej Kryeziun të cilët përfaqesonin mbretin Karagjorgjeviq në Kosovë dhe pjesën e malësis së Gjakovës. Këta ishin në partin radikale serbe dhe me të gjitha mjetet dhe zhandarmerinë që disponinin i luftonin Lëvizjet Kaçake të shqiptarëve.
Në kohën kur Komiteti për Mbrojtjen e Kosovës bënte përpjekje për ta çliruar Kosovën, në kohën kur Azem bejta me çeten e tij; në kohën kur Tahir Uka me çeten e tij; në kohën kur vëllezrit Bajçinovci me luftën e tyre; në kohën kur Hasan, Xhemajl dhe Kadri prishtina, nazmi gafurri e shumë të tjerë - CENO Bej KRyeziu dhe Gani bej Kryeziu ishin vë me kërkesën e Krajl Serbis në zënjen likuidimin dhe vrasjen e patriotëve shqiptarë të cilët e kundershtonin krajlin dhe ardhjen e kolonëve serbë.
Pas Esad Pashë Toptanit Ceno Bej Kryeziu është tradhtari më i madh që njehë Historia e popullit shqiptarë. Për këtë faqezi s'mundet asnjeri as një të vetmen fjalë apo as një të vetmen dëshmi ta thotë se me këtë veprijm e ka luftuar politiken e krajlit të Serbisë!
Në sarajet e Ceno Beg Kryeziut ka qenë varur një foto sa muri e krajl karagjorgjeviqit, i cili më vonë qe vrarë në Marsej të Francës.
Disa pseudohistorian janë munduar t'i rehabilitojn ata duke qenë vet këta " historian" bij të prinderve që kanë qenë me pushtuesit e shqiptarëve.
Këta janë mundur që të gjitha viktimat e komunizmit t'i bëjnë patriot dhe " atdhetar".
Njeriu do t'mundet edhe lopët edhe gomeret ti paraqes si viktima të komunizmit dhe t'i bëjë atdhetar por ceno bej Kryeziun dhe Ganii beun kurrë ngaqë ata kanë qenë dhe deri në fund kishin mbetë si Luftetar të kthimit të mbretit karagjorgjeviqit në pushtet. Gani beu vet kishte komunikuar disa herë me mbretin në Londër nëpërmjet emisarëve të ndryshëm.
Atdhetar quhet jo ai që e ka luftuar komunizmin ( e kam fjalën në Kosovë) por ai që e ka luftuar Serbin si në kohën e Krajlit e si në kohën e Titos!
Në Kosovë kushdo që do t^merrte pushtetin; qofshin komunistet shqiptarë qofshin nacionalistët shqiptarë, Ceno beun dhe Gani beun do t'i kishin pushkatuar apo edhe varë në litar.
Për vrasjen e bajram Currit me kërkesën e Pashiqit dhe të Zogut Ceno bej Kryeziu e angazhon Kadri Mehmetin për të bërë vrasjen e tij!

por edhe per idriz seferin azem bejten etj kan baskpunu me serbi qfare thua ti.

[Preng Sherri]

por edhe per idriz seferin azem bejten etj kan baskpunu me serbi qfare thua ti.

Nuk je duke i kuptuar gjërat me sa më duket. Azem Bejta ishte i burgosur në Serbi dhe nga burgu i atjeshëm iku! Se çfarë bëri ay më vonë e dimë!
Idriz Seferi s'bëri asgjë, mori pensionin por me veprimtarin e tij të mëpastajme me asgjë se dëmtoj popullin e tij. Për këtë arsye Historia shumë pak mirret me Idriz Seferin pas vitit 1912-en edhe pse ay jetoj dhe vdiq në vitin 1925.
Sa për Ceno bej Kryeziun dihet çdo gjë për të!
Në kohën e tyre kishte në Gjakovë shumë patriot që luftonin Krajlin dhe të cilët ishin anëtar të " Komitetit Mbrojtja e Kosovës".

[fegi]

Nuk je duke i kuptuar gjërat me sa më duket. Azem Bejta ishte i burgosur në Serbi dhe nga burgu i atjeshëm iku! Se çfarë bëri ay më vonë e dimë!
Idriz Seferi s'bëri asgjë, mori pensionin por me veprimtarin e tij të mëpastajme me asgjë se dëmtoj popullin e tij. Për këtë arsye Historia shumë pak mirret me Idriz Seferin pas vitit 1912-en edhe pse ay jetoj dhe vdiq në vitin 1925.
Sa për Ceno bej Kryeziun dihet çdo gjë për të!
Në kohën e tyre kishte në Gjakovë shumë patriot që luftonin Krajlin dhe të cilët ishin anëtar të " Komitetit Mbrojtja e Kosovës".

a ke lexu biografin e Hasan Prishtines nga historianet e kosoves aty shkrun per secilin qe i ka njofte Hasani.

[Preng Sherri]

a ke lexu biografin e Hasan Prishtines nga historianet e kosoves aty shkrun per secilin qe i ka njofte Hasani.

Po e kam lexuar ato që shkruan Tahir Abdyli dhe në atë monografi pothuajse që pak kush na mbetet i mirë por për të ardhë tek një burim i saktë duhet lexuar shumë burime. Një të parin libër për hasanin e shkrojti Ajet haxhiu por kemi në kohë të fundit edhe librin e vet Hasan prishtinës.

[fegi]

http://www.forumishqiptar.com/attach...1&d=1266925160

A është Marin Barleti me origjinë nga Kryeziu.
Nje dëshmi e dashurisë dhe etjes për arsim të banorve të Kryeziut (Pukë) është edhe fakti, që bijë të këtij fshati, kur ju është dhënë mundësia e shkollimit në qendra e qytete ku u vendosen familjarisht nga lëvizje të detyruara nga shkaqe të ndryshme, ata kanë shkëlqyer në mësime, duke dhënë një kontribut edhe në kulturë, albanologji, jetën shoqërore e krijimtarinë letrare etj.
Në këtë aradhë spikasin Sh. Gjeçov-Kryeziu, Ndre dhe Lazer Mjeda të cilët njihen me origjinë nga Kryeziu.

Këtu po sjellim mendimin e shfaqur në qarqet shkencore të albanologjisë për figurën më të ndritur të humanizmit për kombin tonë në shek.XV - Marin Barletin.

Përkthyesi i veprës Historia e Skenderbeut, Stefan Prifti e lidh mbiemërin e Barletit me emërin që mbante fshati jonë deri në fillim të viteve 1700. Ja si shkruan ai: "Le të shtrojmë këtu, se në viset veriore të Shqipërisë, Pukë ndodhet sot edhe toponimi "Bardheti" dhe kjo na bën të mendojmë, se mundet të mbrohet me të drejtë shqiptimi Barleti dhe jo Barleci1.

Këtë problem e merr në shqyrtim edhe Eqrem Çabej: "Emëri rrjedh nga Bardheci, me ndërrimin e ditur "dh" në "lI"2. Në botimin e Gjeanologjisë së tyre Engjëllorët e Drishtit në vitin 1555 mbiemërin e autorit në fjalë e shkruajnë "Barleta"3, kur dimë se nuk mudet të shkruhet Bardheta3, sepse as latinishtja dhe as italisht ja nuk e ka germën "dh".




Në një studim kritik të Dh. Shuteriqit mbi kombësinë joshqiptare, që i japin M. Barletit disa studiues të huaj, pohon: "Barleci shpjegohet me trajtën dialektore - këtu shkodrane - Barleci për Bardheci"4.

Këtu po shkëputem nga kjo çeshtje, sepse nuk kemi argumente e të dhëna të tjera për origjinën familjare të Barletit nga fshati Bardheti i Kryeziut të Pukës, por duhet të vlerësohen të dhënat e fakteve të botuara nga këta studiues me peshë në letrat shqipe në pritje të ndriçimit me dokumente të tjerë.


1). Stefan Prifti nij parathenien e veprës "Historia e Skenderbeut", Tiranë, 1967, f. 10.
2). Eqrem Çabej, Studime etimologjike nij fushën e shqipes,vëllimi II (A-B), Tiranë 1976, f. 169.
3). A. Angelus -Genalogia, botuar nij Romij në vitin 1555.
4). Dhimitijr Shuteriqi Mbi Jetën e Barletit dhe e shkrime të tjera,

[Preng Sherri]

Këtu ne nuk jemi duke folur për fisin e Kryezinjëve nga dera e të cilëve kanë dalë burra të mirë!
Qofshin ata nga Gjakova apo edhe nga Puka!
Fjala ime ishte për dy nga ata që bënin punën e Krajlit të Serbis Ceno bej Kryeziu ( cara begu) dhe të Gani bej Kryeziut.
Unë e kisha fjalën dhe e kam fjalën për këta dhe ata që ishin me ta!

Këtu s'na hynë fare në punë Marin Barleti apo edhe marina të tjerë!
Ky fis është i njjetë si fiset e tjera të cilët në radhët e tyre kanë pas edhe t'mirë edhe t'kqinjë!

[fegi]

Biri i Kryeziut ALLAMAN DERVISHI
Libri i Ri: Biri i Kryeziut ALLAMAN DERVISHI, i Autorit Sefer Pasha.


Parathenie Nga: Profesor Doktor Haki Kasumi.

Ese me përkushtim e dashuri për librin "Biri i Kryeziut, Allaman Dervishi".

A nipse nuk kisha dëgjuar atypari për heroin e këtij libri Allaman Dervishi, i vënë në rend të parë në librin e autorit Sefer Pasha, rasti që është mbret siç thotë latini, ma bëri të mundur ta lexoj pa Hlastër (fre). Kjo më detyroi që gjithë këtë rrëfenjë të rrjedhshme ta përpijë me të shpejtë për të parë se ç'kumte të mëtejshme ka deri në skaj. Librin elegant për Dëshmorin e Atdheut Allaman Dervishi, i cili është vrarë nga hienat e krimit në krye të detyrës, në mbrojtje të rendit në Shqipëri, e lexova përmbledhtazi si lutje të mëngjesit e në realitetin tonë mendor, mes veti lobova kushtimisht me shpirt e energji për t'i zbritur kryefilli të keqes në rrënjë. Edhe pse shkojmë drejt perëndimit terri nga sytë ka tash do kohë që s'po na hiqet.

Shumëçka lexova në këtë rrafsh monografie ashiqare për Allaman Dervishin me vuri në mendime e në imagjinatën time u ç' mitizuan heronjtë vigan. Duke e observuar jetën e këtij personazhi pa ndonjë pasqyrë bibliografie, qetësisht u binda se në këtë botë lë emër të madh dhe një njëri i thjeshtë i Policisë së Shtetit si Allamani nga Kryeziu i Pukës, me mesatari në jetë, pa grada e pa pushtet. Në ballinën e parë të luftërave nga motmoti kanë qenë të pabujshmit si trimi nga Kryeziu i sharruar me katër plumba mbas mesit të natës në një nyjëtim të udhëve për kah futen drejt zemrës së Tiranës të gjithë kosovarët, të cilët zbresin nga trolli i tyre.





Pa askurrfarë dyshimi, ritregimi i jetës së Allaman Dervishit me një art të epërm rrok gjegjësisht me mendjeakullsi vegimtari tana këto histori të pathëna të familjes epike të Allaman Dervishit, që me një tunaqea ka pritur e ka përcjellë në Kryezi trima, që nga Bajram Curri, Azem Galica, Avni Rustemi, Hasan Prishtina e deri tek udhëtari më i zakonshëm, i cili i është avitur e ka kërkuar bukë e udhë për të dal nga mjegullat e kohës. Sikur të mos kishte ndodhur vrasja barbare e policit të shtetit Allaman Dervishi s'do të shkruheshin për njëmend me epizëm të brishtë shumë ngjarje të panjohura të dragonjve të Kabashit e të Kryeziut nga ku i kanë gjenealogjitë e tyre dhe shumë fise, të cilat edhe sot rrezatoj në energji pozitive në Gjakovë, Prizren e Prishtinë. Me prejardhje nga Kryeziu i Pukës është shkencëtari, shkrimtari dhe arkeologu i shquar Shtjefën Gjeçovi, i vrarë në Zymë të Gjakovës nga serbomëdhenj të.

Që në faqet e para të ajkës së librit do shenja më çuan në Qafën e Prushit e në malin e Pashtrikut nga ku duket fytyra e Kunorës së Dardhës, ku është rritur Allaman Dervishi, e ku autori i librit e ka shndërruar Kunorën ekzaktësisht në Olimp. Me ndjesi të admirueshme e ka ngjitur personazhin në Kunorën - Olimp, e nëpërmjet imazhit të tij Allaman Dervishi rrezaton dritë e mirësi siç ndodh me profetët. Në libër është administruar pash më pash jeta e Allaman Dervishit, janë zbuluar visaret e jetës së tij, e cila gjersa u shua ka kaluar nëpër kreshta tallazesh. Në peizazhin tragjik të kësaj jete tronditëse e të shkurtër, lexuesi gjen një shum ore të dhënash, që nga lindja e Allamanit në një stan bjeshke,

hapat që hodhi ne Jete e rrItjen e tij me nikoqirllëk nga babai dhe nga nëna. Jeta e Allaman Dervishit del në dritë e prushtë. Etapat e jetës janë të pastra e të pacënuara. Me një përshkrim mjeshtëror Allaman Dervishi del në shkallën më sipërore si bir i një malësori tradicional. Në enën e shpirtit të tij gurgullojnë këngët, bëmat, baladat, gojëdhënat, legjendat, mitet, proverbat, fjalët e urta e shfaqet eposi i veriut.

Lexuesi edhe pa qenë në shtëpinë e Allaman Dervishit në Kryezi nuk e ka të vështirë që me fillin e imagjinatës t' i ngjitet të përpjetëzave për tek Ara e Epërme, ku ka lindur heroi i këtij libri dhe ku yjëzojnë mbi kuqishtën e qershive konstelacioni i yjeve të Arushës së Madhe. Autori i kësaj monografie si nishantar nëpërmjet figurës së Allaman Dervishit përcjell mesazhet më të tejme siç është lufta e këtij personazhi, i cili në atë pozicion që pati në Policinë e Shtetit luftoi me qartësi diamanti kundër shumëfytyrësive e poshtërsive me të cilat ai u ndesh që të nesërmen kur filloi detyrën. Allaman Dervishi ka një paraqitje tipike. Përshkruhen me një lirizëm të thellë epik e magjepsës udhëtimet e mendjes së zellshme, e cila çdo ditë bënte 16 kilometra udhë nga Kryeziu e deri në Fushë - Arrëz për të përfunduar shkollën e mesme. Megjithëse jeta nuk i afroi Allaman Dervishit ngjyra të trëndafilta, siç del në shumë kapituj të librit, boshti shpirtëror i tij ishte ndeshja ballazi me vështirësitë e jetës. Çelës i sigurt në frontin e luftës qe sistemi i të menduarit nëpërmjet sakri~cës. Në harkun kohor të 34 vjetëve, të cilat i jetoi Allaman Dervishi, ai ka punuar me skurpulozitet në të gjitha frontet gjersa bëri aktin më suprem. Dha jetën në fushëbetejën e sigurimit të rendit dhe sigurisë publike.


Deshmori Allaman Dervishi


Në letërsi ka një shumëllojshmëri zhanresh. E tillë është dhe monografia. Pa dashur t'i bëj avokatin veprës në fjalë dhe as elozhet kjo monografi me gjuhën komplekse funksionale, me mjetet shprehëse e shndërron veprën në nje roman shumëdimensional, e nga ky pikëvështrim Allaman Dervishi riportretizohet kso dore në tablo të epike të Kryeziut, nxjerr në pah identitetin e tij si nxënës i mirë, rapsod, punëtor pyjesh, pasionant i malit, lodron me prushin e humorit, adhuron artin e qebesa shkëlqen në Policinë e Shtetit, ku i krijohet një mundësi e art, e bash në kulmin e kulmeve pasi ka krijuar një imazh autentik barbarët lisin e Kryeziut e rrëwjnë për tokë me plumba më 24 maj të vitit 2004. Vrasësit hapën në trupin e Allamanit katër vrima të zeza, gjë që se kanë bërë as ata djajtë e kanuneve më të rrepta.

Edhe në pikëpamje të strukturës vepra shënon një arritje. Kulminacioni arrin në fragmentet e ditarit, ku është qëmtuar mbi jetën e Allaman Dervishit, e nga ky kah çdo njeri i cili disponon kulturë mbushet me ndjesi të admirueshme. Rrekëzat e ditarit janë me të vërtetë të mahnitshme. I gjithë mozaiku rrotull personazhit Allaman Dervishi, që në thelb është embrion i artit, rrezaton dritë në të gjitha format e në të gjitha ngjyrat. Nuk ka tepri. Është brenda kornizës së odës në Kryezi. Polici i rendit' me të vogël përshkruhet me penelata të fuqishme e me pendë mjeshtri. Allaman Dervishi jetoi vetëm 34 vjet. E bën shoshë me plumba, kur lisi i Kryeziut kishte çelur plotësisht. Ai nuk i gëzoi frutat e blerimit të madh. Kur do të vijë në Tiranë, do t'i bëj do homazhe varrit të tij në varrezat e Dëshmorëve të Atdheut në Sauk të Tiranës.

Në disa linja ,skalitet karakteri i papërngjashëm e me pasione i Allaman Dervishit, bëhet autopsia e rendit publik, gjurmët e individualitetit të policit të natës, i gjendur në udhë për të mirën e njeriut. Nyja që e mban të lidhur pemën e këtij libri është masa e ngarkesës, fati i policit të trotuarit, i pahiperbolizuar, i cili kundërqëndron e i kundërpërgjigjet hajnisë së natës e të ditës, siç qe ngjarja e 24 majit të vitit 2004, ku hajnisht u veprua mbi Allaman Dervishin dhe kolegun e tij besëplotë Resmi Hasanpapa, që mjerisht paska mbetur i gjymtuar si në baladat e qëmotshme.

Në faqet e librit përligjet personaliteti i policit të frontit. Pas vdekjes panorama e këtij njeriu që dha jetën në mbrojtje të rendit publik, për brezat në strukturat e Policisë së Shtetit do të merret si pikë referimi e do të shërbejë si dëshmi, se rendi në Shqipëri është vendosur me jetë njerëzish të guximshëm dhe udhët e vendit janë vaditur me gjakun e vesën e mirësisë së tyre.

Edhe akti i faljes së gjakut prej familjarëve me tradita të moçme të Allaman Dervishit në Kryezi përcjell qartësisht në ditët tona mesazhin e paqes, që të mos thellohet rrëpira e gremina. Temperaturat e ndjenjave të egra të ulen e brezat të mos vuajnë më nga trazimet tragjike. As të mos vriten, të ngujohen, të mbeten analfabetë e pre e instinkteve të liga, dramatizimi tronditës i të cilave vijon me përmasa tragjike në mjaft ambiente gjeografike të vendit. Në këtë monografi Allaman Dervishi shfaqet si personazh unik. Pikat më të forta të tij janë ndershmëria, ekonomizimi i fjalëve që shpre~te e që me humor çarmatoste kundërshtarët. Vetit e karakterit shpalosen në mjaft faqe të librit.

Përshkrimi i karakterit të Allaman Dervishit është bërë pa trukime e kozmetikë. Jeta e tij rrjedh në libër si ujëvarat e kaltra të lumit të Kryeziut, plot muzikalitet edhe kur jeta e befason me pengesa, edhe kur nuk fiton të drejtën e studimit, edhe kur detyrohet të punojë thjesht si një sharrëtar në industrinë e drurit, edhe kur në Policinë e Shtetit përplaset me shkelësit e ligjit, bile dhe anjëherë kur katër plumba me turrielën e mprehtë ia nxjerrin gjakun, jo në katër çezma siç thotë autori i librit, por në tetë çezma. Portreti i Allaman Dervishit del i plotë. Ai s'ka pasur jetë luksi. Përkundrazi jeta e tij ka qenë një cingërimë dimri. Qe farë nga lisi i Kryeziut, prandaj u rezistoi dallgëve të jetës. çuçurimat, intrigat e pabesitë i përballonte me muskulaturën e shpirtit e me gurrën e humorit, të pikturuara me mjeshtëri nga plugu i penës së zejtarit të kësaj vepre brilante, ku gjen në brendësi të saj filozofinë, tregimin, rrëfenjat, këngët, baladat e vijueshmërisht humorin.

Libri "Biri i Kryeziut, Allaman Dervishi" është një kurorë dafine për këtë trim të Policisë së Shtetit, i pastër si kristali, pa kulte, i pakanunizuar, me shpirt të ëmbël e të limosur. Në epokën e dixhitalizimit të sendeve dhe fenomeneve libra si ky për Allaman Dervishin, asesi nuk mund të anashkalohen. Janë shprehimisht të pazëvendësueshëm për vet kahjen dhe larushinë e jetës që sjellin, e cila në ditët tona ka ngjyrime të thekshme biblike. Kur më ra libri në dorë për të bërë një ese të thjeshtë, fabula m'u duk e vogël e s'po mujtesha, por bash sa kalova nga faqja e tridhjetë përpara meje po shfaqej me shpejtësi profetike një lis vigan. Unë ndihesha i privilegjuar që meditoja nën hijen e tij. As vet nuk e kuptoj përse fati i mbrapshtë e kishte shenjuar, që pikërisht në kërthizë të jetës 34 vjeç, hajnitë me kosën e plumbave, engjëllin e Kryeziut e vithisën nga qielli ku lodronte në humnerë. Po le ta mbyllim këtë ese me shprehjen profetike të At Zef Pllumit, i cili thotë:http://www.forumishqiptar.com/attach...1&d=1266963123
Deshmori Allaman Dervishi

[SHKOZA]

Kryezinjet , se paku ne shumicen e vendeve ne Kosoves thone se jane bark i fisit Bytyq ose e zene veten shume te afert me kete fis. Se paku Kryezinjet e fshatrave Pagarushe, Bubavec dhe Mleqan te Malisheves, te cilet pastaj lidhen diku edhe me familjen feudale Kryezinjeve te Gjakoves. Kryezinje ka shume perveq ne Gjakove edhe ne Prizren, Rahovec dhe Suhareke, Prishtine.
Pjesa dermuese e Kryezinjeve te Kosoves jane te besimit islam.

Nje atdhetar dhe intelektual i dalluar eshte edhe Vesel Kryeziu ( Pagarusha ), babai i Nexhmije Pagarushes kengetares se mirenjohur, i cili gjate viteve te renda te regjimit te Mbreterise Jugosllave, shperndante libra shqip . Poashtu edhe vete bilbili i Kosoves Nexhmije Pagarusha eshte njera nga kengetaret me te fameshme shqiptare.

SHKOZA nga Prizreni

[fegi]

Pas arrestimit, ai u mbajt për pak kohë në burgun e Prizërenit dhe më pas u transferua për në burgun e vjetër të Tiranës. Që kur u suall në Tiranë, menjëherë për lirimin e tij u interesuan, Hoxhë Hyseni nje fetar me popullaritet të madh në Tiranë dhe Hasan Kryeziu që ishte gjygjtar në Gjykatën e Tiranës. Këta të dy thërritën dëshmitarët dhe i përpunuan ata që të flisnin në favor të Perlatit. Pas kësaj, mbas katër-pesë muajsh, në prillin e 1943-it, Perlati mundi që të lirohet nga burg dhe u kthye përsëri në Kosovë, duke u vendosur jo më në Rahovec, por në Komunën e Zymit. Para se të shkone aty, më parë ai kishte shkuar në fshatin e tij të lindjes e kishte marë të gjithë familjen, (babanë Shefqetin, gruan Sheqibenë, e dy fëmijët e vegjël) për tu vendosur së bashku me ta në atë Komunë të Kosovës.
http://www.google.se/url?sa=t&source...iSv69LNUuEML8A