Jo përderisa s'lotoni!

[Dritez]

Jo përderisa s'lotoni!
Zëri i Zgjimit | www.atafili.wordpress.com

“Dhe t’u kënaqet syri..” – Kur’ani, 43:71

Shkruan: Avni Tafili

Jo, përderisa syri nuk të loton, mos më fol për devotshmërinë! Mos më fol për sinqeritetin! Mos më fol për bujarinë! Mos më fol për zemrën e mirë! - përderisa syri s’të loton!

Syri vetëm në Xhennetet e Allahut kënaqet! E në këtë jetë loton vetëm kur të vërtetën bindshëm e beson dhe e ndjen! Po loti nuk rrjedh prej syrit të thatë! Jo, kurrë prej syrit që jetën e merr prej një zemre të tharë! Zemër e tharë është zemra e shqetësuar, e jo e qetë. Nuk ka sesi syri të lotojë, kur zemra vazhdimisht mbushet, e rrallëherë zbrazet. Mbushet me të liga, e nuk pendohet; e keqardhje nuk ndjen! E si ka për të zbrazë të ligat! Po, njerëzit janë të ngutshëm në të folur dhe në të gjykuar, e shpeshherë nuk përfillin të drejtën e të pastrën, dhe gabojnë.

Jo, syri që i ngulitur në bukuritë e kësaj është, nuk loton! Sepse janë sy të lëvizshëm e të dalldisur. E nuk janë sy, që argumentet shohin. Janë të mbyllur ndaj të vërtetës. Jo përderisa s’lotoni, të vërtetën e të bukurën thellë në shpirt s’do ta ndjeni!

Më e ligë është ligësia e njeriut që syri vet i palotueshëm është! Loton kush i butë është, i matur e i qetë. Vështron me sy të zemrës e jo të ballit! Dëgjon me arsye e jo me vesh! Duron duke pritur gjykimin e Allahut të Madhëruar, nuk nxiton në paragjykim ndaj të tjerëve. Jo, por ai ka sy që s’loton, sepse ka zemër që nuk sheh, po ka sy që vështron, por materie sheh! Gjithçka që uni e nefsi i pëshpëritë. Emrat e njerëzve për të, nuk janë emërtime krijesash të Zotit, por konkurrues të kënaqësive trupore të tij!

E si të lotojë syri që Krijuesin e vet s’përkujton. Edhe atëherë kur gjuha në përkujtim i lëvizë, zemra e heshtur i rri. Po, a mos vallë se zemrën mund ta mashtroj! Jo, zemra nuk gënjen, e as nuk mashtron, ajo nuk dëgjon vullnetin tënd. Ti mund të dëshirosh diçka, por dëshirat trupore zemra i kundërshton. E ti përpiqu tërë kohën të lotosh, por syri gënjeshtar mund të jetë. Përderisa zemra me dashuri e frikë ndaj Zotit të saj s’mbushet!

Jo përderisa s’lotoni! Nuk keni për të aguar njerëz të rinj, e as njerëz të zgjuar mendërisht e shpirtërisht. Ju nuk do të lotoni përderisa ndaj fëmijëve të mos jeni të urtë, e ndaj prindërve të butë, e ndaj pleqve të mëshirshëm, e ndaj vajzave të turpshëm! Jo, kurrsesi! Syri që loton, është sy me zemër që Allahun adhuron! Jo përderisa nuk ulni shikimet kur në rrugë ecni, e jo përderisa nuk ulni zërin kudo që jeni, e jo përderisa ndaj dijetarëve të Ummetit të matur e të respektueshëm nuk jeni!

Jo, ju ata që në rrugën e Zotit luftojnë, nuk i përfillni! Ata që në rrugën e Allahut përpiqen; me pasuri, me dije, me kohë e me gjithçka! E ç’di ti se ç’do të thotë muxhahid të jesh! Muxhahid është ai që pasurinë e vet e flijon që pasuria jote të mos cenohet. Ai që kohën e vet flijon që ti kohë të kesh Allahun ta njohësh e ta adhurosh! Jo, por syri s’loton, sy që gjithçka lexon me ulje e fyerje. Nuk di ç’është flijimi, e as sakrifica, e as vetëmohimi! Po, njeri me sy që vetëm kur dritën prek, sheh!

Ti lexon, por s’ndjen. Nuk të udhëzon germa. E as fjala që dëgjohet. Por në udhëzim të drejton vullneti e logjika! Kur ti ke vullnet të mirë e të fortë, e ke logjikë që mendon, Zotit i drejtohesh sinqerisht, dhe Ai me mëshirën e Vet të udhëzon. Sepse syri që s’loton, është e një koke që s’logjikon, e jetë merr prej një zemre që vullnet s’ka!

Jo, përderisa syri nuk të loton, mos më fol për devotshmërinë! Mos më fol për sinqeritetin! Mos më fol për bujarinë! Mos më fol për zemrën e mirë!

Vetëm loti që kur për të vërtetën flitet, rrjedh! E dëshmi është loti, jo fjala e qerja e fytyrës! Lot që rrjedh atëherë kur duhet të rrjedh. Edhe atëherë kur vetëm në vetmi je! Këtë dëshmi s’e ke për të tjerët, por ndaj vetvetes. Të kuptosh sesa ndaj Allahut, që sheh e dëgjon, e di në hollësi atë që mendon dhe punon, i je i bindur dhe e do!

Syri që rrallëherë loton, nuk është sy që loton! Por sy i etur për lot! Loti i sinqertë vendbanim ka sytë e njerëzve të sinqertë! Loti është dëshmi e brendisë plot besim, bindje e dashuri për të Vërtetin, ndaj Zotit të çdo gjëje, Allahut të Madhëruar!

Lum për sytë që lotojnë, sy që ndaj bukurive të kësaj jete nuk nguliten!

O Allah! Na bëj prej atyre që lotojnë, e u shtohet bindja e respekti ndaj Teje, e prej atyre që kur Fjalët Tua dëgjojnë, trupi u rrëqethet, e besimi e dashuria ndaj Teje mishërohet!

Ve ma et-teufik ila bilah