Postuar mė parė nga
PELASG
Une do mundohem te te jap disa, por do ishte disi jashte teme, nejse po i postoj.
Thot-Perėndia e lashtė egjiptiane
THOTI FLISTE SHQIP. Sipas mendimit tė Catapanos, shqipja, mė drejtė, ilirishtja, po u flitka mė se 12000 vjet, ndėrsa sipas Horald Whitehall-it, profesor i linguistikės anglo gjermane nė universitetin Indiana (SHBA), shqipja ėshtė dega mė e vjetėr e trungut tė familjes sė gjuhėve indoevropiane. Si e tillė, ajo nuk ėshtė degėzuar mė tutje, por ka mbetur si gjuhė e parė dhe e vetmuar.
Kemi lexuar dhe dėgjuar pėr hieroglifet e egjiptianėve tė lashtė, tė cilėt si skalitje tė shenjta, janė krijuar para 4000 vjetėve para e.s., por deri nė ditėt tona, nuk kemi ditur se hieroglifet egjiptiane kanė domethėnie shqipe. Kėtė dukuri na e zbuloi filologu Giuseppe Catapano nė veprėn e vet "Thoti - Tati fliste shqip".
Po kush ishte THOT - i ? THOT-i (ose TOT-i) (lat., gr. Thoth; egjip. Tehuti) ishte perėndia e mėsimit, e shkathtėsisė sė tė shkruarit, e shkencės dhe e magjisė sė egjiptianėve tė lashtė; pastaj ishte matės i kohės dhe zbulues i numrave dhe pėrpilues i hieroglifeve. Ai pėrshkruhej si qenie me trup tė njeriut e me kokė tė ibisit, pėrkatėsisht tė shqipes (shqiponjės). Ndėrkaq, sipas Giuseppe Catapanos, Thot-i, i cili e "fliste shqipen", i pėrpiloi hieroglifet, alfabetin fonetik tė egjiptianėve tė lashtė, duke u mbėshtetur nė gjuhėn e vet amtare" - nė gjuhėn shqipe.
Jo vetėm kaq, konstaton Catapanoja - nga hieroglifet egjiptiane u formuan edhe alfabetet, shkronjat tjera, ato tė shqipes (tė cilat njihen si shkronja latine, shih tabelėn, tė hebraishtes, samaritano - palestinishtes, sirianishtes, arabishtes dhe tė greqishtes. Thoti ishte edhe krijues i shkencės antike. Ai dhe dijetarėt tjerė, flitnin shqip qysh para 12000 vjetėve, meqė ajo periudhė historike (parahistorike) konsiderohej si erė ilire, apo kuturė pellazgjiko - ilire e shqiptarėve tė lashtė. Sipas Giuseppe Catapanos, emėrtimi Thot, padyshim, rrjedh nga folja e shqipes: thom, thua, thotė = me thėnė, besim, lajm, etj. me kuptim "lajmėtar i zotave"
Thoti ishte edhe krijues i shkencės antike. Ai dhe dijetarėt tjerė, flitnin shqip qysh para 12000 vjetėve, meqė ajo periudhė historike (parahistorike) konsiderohej si erė ilire, apo kulturė pellazgjiko - ilire e shqiptarėve tė lashtė.
Filologu i shquar nga Roma Giuseppe Catapano, botoi si rezuitat tė punės sė tij kėrkimore - shkencore 40 vjeēare, njė vepėr kapitale nga fusha, e shkencave i filologjike, tė cilės i vuri njė titull mjaft interesant: THOT - TAT PARLAVA ALBANESE (Thoti - Tati fliste shqip).
Ėshtė hartuar nė italishte nė formė proze dhe poezie, madje nė italishte dhe arbėrishte. Siē shihet nga vepra, autori, pėr studimin e vet delikat dhe tė vėshtirė, ėshtė mbėshtetur kryesisht nė veprat e shkrimtarėve antikė dhe nė pėrmendoret e egjiptianėve, hititėve, grekėve dhe romakėve tė vjetėr, respektivisht edhe nė shkrimet e ilirėve - shqiptarėve tė lashtė. Duhet theksuar qė nė fillim se pohimet e Giuseppe Catapanos janė nė harmoni me pohimet e shumė filologėve, historianėve dhe arkeologėve anglezė, francezė, turq, arabė dhe shqiptarė. Qėllimi im themelor ėshtė qė me kėtė shkrim t'ua prezentoj lexuesve tanė njė vepėr vėrtet me rėndėsi kolosale, e cila i dedikohet kulturės sė lashtė tė ilirėve shqiptarėve. Nga ana tjetėr, shpresojmė se kjo do ta nxisė kritikėn shkencore nė kėto fusha tė dijes, e cila pėr fat tė keq, deri nė ditėt tona nuk ka arritur tė jetė nė nivel tė duhur. Sipas mendimit tė Catapanos, shqipja, mė drejtė, ilirishtja, po u flitka mė se 12000 vjet, ndėrsa sipas Horald Whitehall-it, profesor i linguistikės anglo gjermane nė universitetin Indiana (SHBA), shqipja ėshtė dega mė e vjetėr e trungut tė familjes sė gjuhėve indoevropiane. Si e tillė, ajo nuk ėshtė degėzuar mė tutje, por ka mbetur si gjuhė e parė dhe e vetmuar. Kemi lexuar dhe dėgjuar pėr hieroglifet e egjiptianėve tė lashtė, tė cilėt si skalitje tė shenjta, janė krijuar para 4000 vjetėve para e.s., por deri nė ditėt tona, nuk kemi ditur se hieroglifet egjiptiane kanė domethėnie shqipe. Kėtė dukuri na e zbuloi filologu Giuseppe Catapano nė veprėn e vet "Thoti - Tati fliste shqip". Po kush ishte THOT - i ? THOT-i (ose TOT-i) (lat., gr. Thoth; egjip. Tehuti) ishte perėndia e mėsimit, e shkathtėsisė sė tė shkruarit, e shkencės dhe e magjisė sė egjiptianėve tė lashtė; pastaj ishte matės i kohės dhe zbulues i numrave dhe pėrpilues i hieroglifeve. Ai pėrshkruhej si qenie me trup tė njeriut e me kokė tė ibisit, pėrkatėsisht tė shqipes (shqiponjės). Ndėrkaq, sipas Giuseppe Catapanos, Thot-i, i cili e "fliste shqipen", i pėrpiloi hieroglifet, alfabetin fonetik tė egjiptianėve tė lashtė, duke u mbėshtetur nė gjuhėn e vet amtare" - nė gjuhėn shqipe.
Jo vetėm kaq, konstaton Catapanoja - nga hieroglifet egjiptiane u formuan edhe alfabetet, shkronjat tjera, ato tė shqipes (tė cilat njihen si shkronja latine, shih tabelėn, tė hebraishtes, samaritano - palestinishtes, sirianishtes, arabishtes dhe tė greqishtes. Thoti ishte edhe krijues i shkencės antike. Ai dhe dijetarėt tjerė, flitnin shqip qysh para 12000 vjetėve, meqė ajo periudhė historike (parahistorike) konsiderohej si erė ilire, apo kuturė pellazgjiko - ilire e shqiptarėve tė lashtė. Sipas Giuseppe Catapanos, emėrtimi Thot, padyshim, rrjedh nga folja e shqipes: thom, thua, thotė = me thėnė, besim, lajm, etj. me kuptim "lajmėtar i zotave" (messagero degli dei). Pėr mė tepėr, emri Thot, nė gjuhėn shqipe ka edhe domethėnien: me i thėnė, tė gjitha dituritė (urtėsitė) e Atlantidės Atlasit - Atlashit, e cila, poashtu, shpjegohet, nga autori nė fjalė, me shqipen: AT = at - baba, dhe LASH(TĖ) = i vjetėr, qė do tė thotė: stėrgjysh. Por, ēfarė paraqiste Atlantida? Ajo sipas Platonit (427 - 347 p.e.s.) ishte vend i madh dhe i fuqishėm, i cili, 9000 vjet para tij, ishte mbytur nė Oqeanin Atlantik. Sipas G.Catapanos, Atlasi - Atlantida ishte njė nga vendet mė tė zhvilluara tė stėrgjyshėve tė shqiptarėve tė sotėm, tė cilėt, pas zhdukjes sė saj (Atlantidės) para 12000 vjetėve, atlantidasit e mbetur gjallė kaluan nė luginėn e Nilit, ku e krijuan njė kulturė tė re, kulturėn e egjiptianėve tė lashtė, e cila, si duket, qe vazhdim i kulturės sė Atlantidės. Nė tė mirė tė kėtij mendimi flasin edhe rezultatet shkencore tė punės shumėvjeēare tė G.Catapanos, i cili, pėrkitazi me kėtė ēėshtje, thotė: Atlantida quhej edhe Borei, d.m.th. e bardhė, nga fjala iliro shqipe: borė. Kjo fjalė pėrdorej te egjiptianėt e lashtė nė formė borea; nė frėngjishte tė vjetėr si bore, kurse nė italishte si borea. Nga ana tjetėr borea nė Egjiptin e lashtė identifikohej me sfingėn. Sfinga nė Egjipt ishte njė amblemė guri, adhurues i DRITĖS, qė e personifikonte Zotin. Prandaj Thoti, sipas gjykimit tė Catapanos, nuk i takonte erės egjiptiane, por asaj tė boreo-s, d.m.th., tė erės sė Atlantidės. Sepse Thoti konsiderohej krijues i doktrinės VERBALO - DRITĖS, qė u manifestua nė Tokė. E DIELLI, ishte simbol i NJĖ PERĖNDIE, ATUM ose TEM, terma kėto qė kanė shpjegim iliro - shqip:
AIN
A,a
BROF
B
DORĖ
D
GATH
G
FJERĖ
F
HJETĖ
H
KUFĖ
K
MIRĖ
M
GJI
GJ
NU
N
U
U
PLIS
P
QULL
Q
BUZĖ
R
STOL-i
S
SIXHIR
S
TĖRĖ
T
TĖRĖ
T
ISĖ
I
ASHIM
A, O
ZVARANIK
Z,ZH
SH SH
AT = at = at (babė) U = unė M = mė = mėmė T = tatė = babė E = e M = mė = mėmė
Edhe G.Catapano ėshtė i mendimit se emri ilir rrjedh nga i lirė, dhe shqiptar nga shqiponja, d.m.th. ashtu siē e shpjegon tradita shqiptare, sepse shqipja (shqiponja) e simbolizon DRITĖN, THOTIN, ZOTIN. Kėshtu edhe hierogiifi i parė >>>>, tė cilin Thoti e quajti shqip AIN = IBIS = SHQIPE, e simbolizon vet THOTIN, d.m.th. ZOTIN, dhe ka kėtė shpjegim nė shqipen:
A = ATĖ, fillimi premierės; Zot! At i pėrjetshėm
I = fjalė (folje) krijuese (themeluese) e fillimit: Zot krijues
N = (N = NU = nė ujė) materie e parė (uji) pėr tė gjitha krijesat; Zot i pėrhapjes sė dashurisė.
AIN-i, pra, ishte simbol qė tregonte edhe lindjen, vitalitetin e burrėrisė, i cili frymėzonte krijesėn Nė tė vertetė Thoti, me kėtė hieroglif, i cili qe i pari dhe mė i rėndesishmi nė sistemin e hieroglifeve, e simbolizoi vetveten, sepse ishte krijues i tij, pra ishte perėndi - Zot. Ky hieroglif nė alfabetin e shqipes paraqitet me A.
Hieroglifi , tė cilin Thoti e quajti me fjalėn shqipe BROF, me kuptim nė kembė, paraqiste tingullin e germės shqipe B. Tregon qėndrimin karakteristik tė njeriut inteligjent krijuar nga periudha nė pozite drejtė, me kokė lart, i cili ėshtė duke e ruajtur fuqinė lart nė qiell e nė mėnyrė tė pėrhershme. Tregon se ky qėndrim ėshtė njelėzor e vet njeriu, si qenie, ėshtė i pėrsosur. Fjala brof nė shqipen e sotme ka kėto kuptims: Ngrihem menjėherė nė kėmbė. Brofi ne kėmbė. U ngrit (u ēua) brof.
Hieroglifi ; tė cilin Thoti e quajti DORĖ, si simbolikė paraqiste punėn e dorės sė njeriut, apo tė gjitha intervenimet e njeriut pėr pronėsi, me qelli qė puna tė jetė e begatshme e dobishme pėr njeriun. Ky hieroglif nė shqipen mori formėn D.
Hieroglifi , tė cilin Thoti e quajti GATH (GARDH), e si simbolikė paraqiste ndalesėn - pengimin - gardhin nė afėrsi tė faltores, nė alfabetin shqip e mori formėn G.
Hieroglifi tė cilin Thoti e quajti FJERĖ, paraqiste shlingėn ose neperkėn, gjarpėrin helmues, me kokė tė shtypur nė trajtė trekėndėshi, me dy dhėmbė nė gojė dhe bisht tė shkurtėr. Edhe sot e kėsaj dite nepėrka quhet FjERĖ, nė Malėsi, nė dialektin gegė. Nė shqipen mori formėn F.
Hieroglifi , tė cilin Thoti e quajti HJETĖ, d.m.th. ashtu siē e quajnė edhe sot arbereshėt bishtalecin e flokėve, thurrjen, nyjėn, lidhjen. Nė shqipen mori formėn H.
Simbolin , Thoti, nė sistemin e hieroglifeve, e quajti KUFĖ, d.m.th. nga shqipja KOFĖ (KOVĖ), e cila si simbolikė paraqiste enėn ku bėhej pėrzierja e fuqisė per krijimin e materies. Nė shqipen mori formėn K.
Ėshtė nė interes tė vihet nė pah edhe njė dukuri. Shkronja KAF e arabishtes, jo vetėm qė ka ruajtur formėn dhe shqiptimin e hieroglifit KUFĖ, por ēdo pjesė (sure) e Kur'anit fillon me germėn KAF ( ), ēfarė supozohet se KAF - at paraqesin vet Kur'anin, d.m.th fjalėt e perėndisė - Allahut.
Hieroglifin , Thoti e quajti GJI, emėrtim shqip i gjinjve tė femrės, nga i cili u lind shhronja GJ nė shqipen.
Ndėrkaq, hieroglifin Thoti e quajti NU, fjalė kjo e pėrbėrė nga: NĖ UJE. Nga ky hieroglif doli shkronja N. Shqiptari kosovar fjalėn NĖ UJE e shqipton N'UJĖ ndersa kėtė shkronjė hebreji e shqipton NUM, e arabi NUN, d.m.th. nga shqipja: N'UJĖ. Poashtu nė Biblen e shenjtė thuhet: "Nė fillim perėndia mori frymė n'ujė". Do te thotė krijesat u krijuan nė fillim n'uje, nė dete. Kjo filozofi e stėrgjyshėve tė shqiptarėve aprovohet nga shkencat bashkėkohore. Nė tė vėrtetė, hieroglifi NU simbolizonte materien e parė, Zotin dhe pėrhapjen e dashurisė.
Hieroglifin Thoti e quajti U. nga shqipja unė, kėshtu qė edhe nė shqipen mori formėn U.
Thoti hieroglifin quaiti PLIS, qė nė shqipen do tė thotė: tullė copė e madhe dheu qė ngre pllugu kur ēan tokėn; copė e tillė dheu me bar, e prerė me bel a me ndonjė mjet tjetėr; plisat e arės; plis me bar. Nė shqipen mori formėn P.
Sipas Thotit hieroglifi quhej QULL, nga shqipja: materie pa formė, brumė, baltė, lloq, materie kjo qė mund tė transformohet me pėrzierje nga puna e njeriut. Ky hieroglif nė shqipen mori formėn Q.
Thoti hieroglifin e quajti BUZĖ, pėr tingullin R. sepse buzėt, me kėtė rast, pėrfaqėsonin gojėn, respektivisht, buzėt qė bėnin rojė, ruanin "fjalėn, gjuhėn, dhėmbėt.
Ndėrkaq, pėr tingullin S. Thoti pėrdori dy hieroglife: , tė cilin e quajti STOL, STOLI, dhe , tė cilin e quajti SlXHIR term ky qė pėrdoret edhe sot e kėsaj dite te shqiptarėt gegė nė formė singjir, apo zingjir.
Edhe pėr tingullin T, Thoti pėrdori dy hieroglife; dhe nga fjala shqipe TERĖ, me kuptim fitim.
Pėr tingullin I dhe J Thoti pėrdori hieroglifin , tė cilin e quajti ISĖ, qė do tė thotė DRITĖ, e me kuptim: FILLIMI I JETĖS. Simbolizon DIELLIN, i cili rrezaton forcė kreative. Shkronja I qe emėr i parė qė iu dha perėndisė sė njeriut; PERĖNDIA E DRITĖS SĖ PĖRHERSHME. Nga fjala ISĖ doli emri; IDISĖ - simbol i dritės. Kėshtu, pra, shkronja i te shqiptarėt hyn nė tingullin e fjalėve qė shpreh dritėn, bukurinė, stolinė. Pra kjo urtėsi ISIAKE (isiakė = nga isė = DRITĖ), nė arbėrishte do tė thotė DRITĖ.
Hieroglifin ,Thoti e quajti ASHIM nse ASHĖR, me kuptim degė, filiz dru i ēarit (i plasaritur, i ndarė). Hieroglifi nė fjalė paraqet veprimin ose aktivitetirl e njeriut nė natyrė. Zaten edhe nė gjuhėn e sotme tė shqipes flala ASHĖR do tė thotė ashkėll dru i vogėl, i ēarė pėr zjarr. Copė druri i ēarė si dėrrasa e hollė, qė pėrdoret si petavėr ose pėr tė mbuluar ēatinė, pullazin. Ēati me ashra. Ēaj (bėj) ashra. Me fjalė tė tiera hieroglifi "ashėr" i paraqiste tingujt ā,tinguj kėta qė janė guturalė, por tė zhdukur te toskėt. Nė shqip mori formėn ą.
Pėr hieroglifin , Thoti e pėrdori shprehjen shqipe ZVARANIK ose ZHVARANIK = zvarranik i tokės. Simbolizonte vuajtjen e shfrenuar, por zvarraniku konsiderohej frymezim i tėrbuar e sentimentai. Hieroglifi nė fjalė nė shqipen dha tingullin Z dhe Zh.
Kurse hieroglifin e fundit , Thoti e quajti me fjalėn shqipe SHI. Si hieroglif paraqiste njė liqe me ujė tė shiut origjinal. Pėr mė tepėr, jeta, vdekja, rilindja, gjithmonė janė tė lidhura me ujin "NU" ose "SHI", sepse nė "NU" krijohet jeta. Nga ky hieroglif u krijua shkronja shqipe SH.
Ėshtė shumė interesant edhe dukuria e kėsaj shkronje, meqė nė hebraishte dhe arabishte quhet SHIN dhe forma e tyre ėshtė e njėjtė me hieroglifin SHI; "bazeni me pika tė shiut", qė do tė thotė se gjuha, kultura dhe prejardhja e shqiptarėve, hebrejve dhe e arabėve ėshtė identike, si duket, ėshtė nga ilirėt e lashtė, apo nga stėrgjyshėt e shqiptarėve tė sotėm.
Mendimi mbi prejardhjen e njėjtė tė shqiptarėve, hebrejve dhe arabėve ėshtė vallė fakt historik, apo fantazi? Nė vėshtrim tė pare duket si endėrr, por nėse merren parasysh burimet historike, kėrkimet arkeologjike, tė dhėnat gjuhesore dhe Bibla e Kur'ani, atėhere mund tė bindemi mjaft edhe pėr kėtė pohim jo aq tė zakonshėm.
Kėto lidhje tė shqiptarėve me popujt mė tė lashtė tė Afrikės dhe tė Azisė sė Afėrme janė shumė tė hershmė, mė tė hershmė se sa ėshtė menduar deri tash, ēka tregon fakti se perėndia THOT (stėrgjysh i shqiptarėve), e barti, pas katastrofės sė Atlantidės, qė ndodhi para 12000 vjetėve, kuLturėn ilire - shpiptare nė Afrikė, sigurisht edhe nė Azi. Kurse, para 6000 vietėve Thoti e krijoi edhe sistemin e hieroglifeve nė bazė tė ilirishtes - shgipes, sistem ky qė shėrbeu si mostėr pėr pėrpilimin e sistemeve tė tjera tė alfabeteve, si ai i shqipes, qė gabimisht e njohim si alfabet latin, i hebraishtes, samaritaro - palestinishtes, sirianishtes, arabishtes dhe i greqishtes! Ky fakt tregon se ilirėt, si stėrgjyshėr tė shqiptarėve, nga gjuha e zakonet shtriheshin qė moti, jo vetėm nė gjithė Siujdhesėn Balikanike, por edhe nė Siujdhesėn Apenine, nė ishujt e Detit Mesdhe, Egje, ne Azinė e vogėl, nė Siujdhesėn Arabike, nė Gadishullin e Pirinejeve. Shkurt, kultura iliro - shqiotare, Si kulturė e qytetėrimit tė parė tė kėtij ambienti, shtrihej nga Irani nė lindje, deri nė Atlantik nė perėndim dhe nga Alpet nė veri, deri nė Afrikėn Veriore nė jug.
Nė kėtė pjesė tė vėshtrimit tim - nėnvizon Catapanoja - u demonstrua vetėm THOTI, i cili e krijoi alfabetin hieroglifik fonetik, me ēelės tė shqipes (tė ilirishtes - S.R.), qė u muar pėr ēdo hieroglif te tingulFit tė parė, vokali ose konsonanti, tė qenies sė emrit shqip kuptim ky qė zbulon shpjegimin e sigurt, i cili nuk mund tė mohohet:
1. Qė origjina ilire na shpie nė kohe mė tė vjetra, histori kjo e cila na mahnit, apo histori qė na shpie nė neolit (koha e re e gurit). Ndoshta origjina e civilizimit neolitik fillon me zhdukjen e Atlantidės (para 12000 vjetėve), epokė kjo qe solli nevojėn e krijimit tė THOT-it nė Egjipt, si mėnyrė e shpjegimit tė fillirnit tė punės.
2. Ky studim, si pohim i sė vėrtetės, korrigjon datėn e historisė, korrologjisė (disciplinė qė studion ndarjen gjeografike), etnologjisė dhe filologjisė.
3. Rishikimi i Thotit zgjeron kufijt e shkencave qė deshėm s'deshėm ndikon nė metafizikėn e cila ėshtė me rendėsi pėr njeriun dhe njerėzimin sepse arrihet rishtazi nė kuptimin e mendimit sė ndjenjės sė tė vėrtetės pėr jetėn qė ėshtė vėrtet natyre shpirtėrore, ėshtė erė e vėrtetė e shkėlqimit tė lavdishem tė DRITĖS SĖ PARĖ, pėrfundon G. Catapano.
Rezultatet shkencore tė arkeologėve anglezė, amerikanė, gjermanė dhe turq (J.E. Gauter mė 1894, R. Campbell - Thompson mė 1910, E. Pitard mė 1927, Kurt Bittel mė 1831, Shevket Aziz Konsu, Kiliē Kokten, Enver Bostanci, Muzaffer Shanyurek, Fikret Ozansoy, qė nga viti 1936 e tutje, Halet Ēambel John Brandwood mė 1968, etj.) pasqyrojnė nė mėnyrė plastike nė veprat e tyre ketė ēėshtje. Sipas mendimit tė kėtyre dijetarėve kuptojmė:
-se vala e parė e furishme e dyndjes sė hititėve tė cilėt pėrfaqėsonin, njė fis tė veēantė tė ilirėve, ose i takonin njėrit nga fiset e shumta tė dardanėve, u shpėrngulėn, kuptohet nė disa faza nga Ballkani i Epėrm, apo nga Dardania, kah brigjet perėndimore dhe veriore tė Detit tė zi, kah Kaukazi pėr nė Anadollin Qendrore;
- se kjo shpėrngulje u bė nė kohėn e paleolitikut, mezelitikut, neolitikut dhe halkolitikut;
- se hititėt e sollėn teknologjinė e xehetarisė dhe tė metalurgjisė nga Ballkani nė Anadoll;
- se kah 2000 - vjetshi para e.s. filloi periudha historike nė Anadoll, e cila nga shkencėtarėt u quajt "periudhė e hititėve" (2000 - 700 parae.s.);
- se nė shekullin XII para e.s. pėrmenden tre perandorė me emrin Arnuvanda l,II,III, prej tė cilit emėr si duket, u krijua, sipas ligjit tė metastezės, njėri nga siononimet pėr shqiptarėt - arnavudė;
- se nė vitin 3000 para e.s. shkaktohet; vala e dytė e furishme e dyndjes sė ilirėve dardanė, prej tė cilėve u krijua Troja, dhe me emrin e dardanėve u emėrtuan: njėra derė e Trojės Dardanos. ngushtica detare mes Anadollit dhe tė Ballkanit - Dardanelet, dhe njė qytet Dardania apo Dardanos nė veri tė Trojės.
- se m; 1200 para e.s. ndodh vala e tretė e dyndjes sė ilirėve frigas nga Dardania e Ballkanit, prej tė cilėve u krijua Mbretėria Frigase (750 - 546 para e.s.) nė Anadollin Perėndimor;
- dhe se, me sa duket, nga koha e dyndjes sė hititėve daton historia e njė krahine nė Kaukaz, e cila quhej nė kohėn antike ALBANIA, kurse banorėt e saj albanė, sigurisht nga emri i njė fisi tė ilirėve tė Ballkanit, tė cilėt quheshin albanė.
Tani pėr tani do t'i vė nė pah edhe disa fjalė hitite qė kanė lidhje me shqipen e sotme, fjalė kėto qė janė zbuluar nė plisat (tullat) e pjekura, tė cilat kanė shėrbyer si mjet pėr tė shkruar, me shkronjat e veta karakteristike kunjore dhe hieroglifike.
Nķ = tani Asht = asht-i
Ata = ati, baba Maje = ngritje, rritje
Mat = mas, matje Njoj = njoh
Wit = vit-i Ane = anė,-a
Gjun = gju-ri Qend = qind
ili = yll-i, zoti Bait = oborr,-i
Et = etj:e,-a; etjeje Lule = lul:e,ja
Est = ėshtė Dor = dorė
Gurta = kala, fortifikatė Mial = mjaltė
Wesha = veshj:e,-a Miel = miell,-i
Shur = ranė, ranishtė Urirn = urim,-i
Turija = turi,-ri Nakt = natė
Ara = tė lashtat Sojoti = sit:ė,-a
Shkal = shpoj, shėrthej Hur = uri.-a
Leiht = lehtė (i,e) Lissi = lis,-i,sh.-a
Sipas G. Catapanos edhe vet Moisiu e ka folur shqipen e Thotit dhe se emri hebrej- jevrej, pėr izraelitėt rrjedh nga shqipja iliro hitite: JHVE = Tl JE VET: JE VE(T). H e cekur, nė hebraishten e vjetėr ėshtė shqiptuar edhe si E.
Disa historianė arabė mendojnė se shqiptarėt dhe arabėt kanė prejardhje tė pėrbashkėt qysh nga kohėt mė tė hershme. Kurse Elvia Ēelebiu (1611 - 82) vė nė pah se nga fisi Kurejsh, nga i cili rrjedh Muhamedi, profeti i islamizmit, rrjedhin edhe shqiptarėt. Mirėpo, origjinėn e pėrbashkėt tė shqiptarėve dhe tė arabėve, nėse kėto pohime kanė bazė shkencore, duhet kėrkuar qysh nga koha e lashtė ilire, sė paku para 4000 vjetėve, d.m.th. qysh nga koha e profetit Ibrahim, prej tė cilit, thuhet nė botėn arabe e hebreite, rrjedhin arabėt dhe hebrejt. Ndėrsa Willy Borgeaud-i thotė se palestinezėt (filistinėt) kanė emėr ilir, dhe se Argolida dhe Elida nė Greqi janė vatra tė rėndėsishme ilire nė pjesėn e Mesdheut. E sipas mendimit tė Faik Reshit Unatit, palestinezėt (filistinėt) u tėrhoqėn nga Kreta pėr nė Palestinė rreth vitit 1200 para e.s. Palestinezėt ishin banorėt e ish qytetit ilir Paleste - Palasa e sotme nė Himarė.
Nė fund do t'i vė nė pah edhe disa konstatime tė Giuseppe Catapanos lidhur me lashtėsinė e gjuhes shqipe. Sipas tij, kėrkimet e ndėrgjegjshme apo studimi komparativ i gjuhėve tė vjetra tė llojilojshme, na shpien te "ESKUERA" baskisht (E - SHKUERA, qė nė shqipen do tė thotė gjuhė e shkuar - e kaluar), d.m.th. na bien te shqipja, hititishtja, hebraishtja, arabisht- ja, arameikishtja (gjuhė semite perėndimore e folur nė kohėn e lashtė nė Siri, Mesopotami, Palestinė) dhe koptishtja - gjuhė liturgjike e tė krishterėve tė Egjiptit, qė do tė thotė gjuhė e THOTIT.
Kėtė e dėshmojnė edhe faktet qė vijojnė:
- Shprehja PAN - AMEN, pėrbėhet nga Zoti Amon, emėr i pėrbėrė nga fjalėt shqipe:
A = AT = babė
M = MĖ = mėmė
ON = Onė = Yn = Yni (joni)
-mos tė harrohet se ėshtė NJĖ ZOT
Kjo shprehje pėrdoret te tė gjithė popujt dhe nė tė gjitha gjuhėt nė dy forma: AMEN ose AMIN.
- THOTI, qė ėshtė atribut i tė gjitha shkencave antike, nga Nili e shtriu dritėn nė gjithė botėn, sepse nė Egjipt u krijua civilizimi i pėrparuar.
- Prania e ilirėve nė Egjipt mund tė datohet para 12000 vjetėve, peridhė kjo qė pėrputhet me zhdukjen e Atlantidės, e cila u pėrshkrua nga Platoni nė dialogun e "TIMEO"-s dhe tė "CRIZIA"-s.
-Shqipja flitej para 12000 vjetėve, jo vetėm nė tokėn e Nilit, por edhe gjetiu, duke qenė se:
1. Ilirishtja ishte shumė mė e vjetėr se sa qė mendohej deri mė sot.
2. Kultura e lashtė e POPULLIT TĖ LIRĖ (ilir) nė Egjipt ishte e vjetėr, sė paku 12000 vjet.
- Emri POSEIDON, emėrtim i zotit tė deteve dhe tė tėrmeteve i cili qe vėllau i Zeusit (ZOTIT), shpjegohet me shqipen: PO Sl - E - DON = me kuptim: shumė e dėshiron.
- Emri FARAON, me kuptim I NJERĖZISHĖM, poashtu rrjedh nga shqipia: FARA - JONĖ.
- THOTI ėshtė lajmėtar i perėndive.
- THOTi konsiderohet gjithashtu si personalitet mė i ditur, "mė i urti prej tė urtėve" i tė gjitha kohėve mė tė vjetra, nga doktrina e tė cilit dolėn fillet e mėdha tė humanizmit, sikurse RAMA, KRISHMA, MOISIU, ORFEU, PITAGORA, PLATONI, tė gjithė: lajmėtarė, sub velo, tė DRITĖS SĖ ARDHSHME, ekzistues tė pėrhershėm, DIVIN LOGOS FIGLIO di DIO (ARSYEJA HYJNORE BIRIT TĖ ZOTIT), qė do tė mishėrohej pėr ēlirimin e njeriut dhe shpėtimin e botės.
THOTI ėshtė themelues i religjionit tė DRITĖS dhe i shkencave sekrete (okulte) tė mistereve dhe ėshtė gfithashtu nė pėrgjithėsi shpikės i shkrimit.
Prandaj, bazuar nė shėnimet e sipėrshėnuara mund tė konkludohet:
- se pellazgėt - ilirėt ishin stėrgjyshėt e shqiptarėve;
- se pellazgėt - ilirėt, me emra tė ndryshme, d.m.th. me emra tė fiseve pellazgo - ilire (gegė, toskė, albanė, arbėr, arnautė, dardanė, maqedonė, hetitė a hititė, trojanė, ejiptianė, etruskė, etj. etj.) jetonin nė njė sipėrfaqe shumė mė tė gjerė nė tri kontinente: nė Evropė, Afrikėn Veriore dhe nė Azi, deri nė Iran dhe Indi;
- se ilirishtja - shqipja, si degė mė e vjetėr e familjes sė gjuhėve indoevropiane, ėshtė ēelės i qytetėrimit njerėzor;
- se nga gjiri i ilirėve dolėn shumė perėndi, profetė, perandore e dijetarė;
- se stėrgjyshėt e shqiptarėve, pellazget-ilirėt, me kulturėn e tyre tė lartė kontribuan jo vetėm nė civilizimin e popujve tjerė, tė cilėt i sundonin, por, me anė tė vetė asimilimit, kontribuan nė krijimin e shumė kombeve dhe kulturave (feve, gjuhėve, shkrimeve) tė veēanta nė tri kontinente;
- se shkatėrrimi i pellazgėve - ilirėve tė shumtė dhe tė kulturuar u shkaktua jo vetėm nga katastrofat natyrore, por edhe nga luftat e brendshme qė u zhvilluan mes fiseve tė tyre, luftė kjo qė vazhdoi, tradicionalisht, deri nė ditėt tona;
-se nga bėrthama e pellazgėve -Ilirėve shumė tė lashtė - vetėm shqiptarėt mbetėn pa u shkrirė nė popuj apo kombe tė tjera - nė grekė, hebrej, arabė, italianė, austriakė, sllavė tė jugut, turq, etj.;
- se vetėn gegėt, nė njė masė tė konsiderueshme, e kanė ruajtur shqiptimin e ilirishtes - shqipes sė lashtė;
- dhe se fjalėn vendimtare, pėrkitęi me ēėshtjet e shtruara, duhet ta japin, nė radhe tė parė, filologėt, arkeologėt dhe etnologėt.
...........................
Iliada dhe Odisea
jane shkruar ne gjuhen shqipe, gjuhe e cila ishte e vetmja ne te gjithe konitnentin europian ne ate kohe.
Kjo gje vertetohen sa here qe nje studiues, merr ne analize dhe Iliaden dhe Odeisene, pervec studiuesve, qe shume prej te cileve e kane quajtur veten gjuhetare dhe nuk kane ditur shqipen.
Odisea = udhe-sheu.
Etimologjia e ketij emri eshte direkt per nje njeri i cili nuk sheh rrugen, ngatarrohet etj.
Dhe e verteta eshte se Odisea, u end neper dete per nje kohe te gjate, pasi nuk gjente rrugen e kthimit ne Atdheun etij.
Kjo, ka perseri lidhje dhe me Poseidonin,(perendia e deteve) i cili ishte babai i Polifemit, qiklopit, te cilit Odisesa i nxorri syrin e vetem.
Sa per emrin Iliada.
Ne kete emer, nuk kemi asgje tjeter vetem fjalen shqipe ''yll''. Sot greket diellit i thone Ilios. Kurse yjeve u thone ''asteri''.
Ne shqip atyre qe dalin naten dhe ndricojne u thone ''yje''. Atij qe na ngroh dhe na jep jete i thone ''Diell''. Ne dialekt, kemi dhe fjalen ''dill''
Shtesa e germes ''d'' ka bere qe dielli te ndahet nga yjet e zakoshme qe dalin vetem naten, sepse rrenja e fjales tek termi ''dill'' eshte ''ill''
Pikerisht kete fjale gjuha greke e ka marre duke emertuar diellin pra = ilios.
Nga ketu dalim se dhe vete titulli i Iliades (ylliades) nuk eshte asgje tjeter vetem nje titull shqip.
Po perse qenka shqip ky titull? Sepse pikerisht shqipja ka qene gjuha e atehershme. Dhe vete poeti Homeri (i mjeri) ka kenduar ne gjuhen e tij amtare, e cila ka qene shqipja.
Fakte qe flasin vetem shqip.
Iliada dhe Odisea u kendua ne pellazgjisht. Origjinali i vepres fillon me fjalen shqipe mėni = mėri
.
Aty tek origjinali i vepres kemi fjalet; Tin mėni
Pjesa ''tin'' eshte artikull, ashtu sic e kane italianet ''la'' apo anglezet ''the''
Por, sidomos ne dialektin e jugut, thuhet edhe ne ditet tona permeri vetor i vetes se dyte ... ti = tinė ose ty = tyja = tynė
Por fjalen nuk e kemi ketu.
E kemi tek fjala mėni qe ti edhe une e perdorim edhe sot e kesaj dite.
Por, cfar kishte pra poeti Homeri = (I mjeri) qe e filloi keshtu kete kryeveper? ( Homeri = I mjeri...ka qene i verber. )
Mos valle ne ketu na duhet te sjellim te gjithe librin dhe ta nalizojme?
E kane bere te tjeret kete pune.
Librin e Homerit qe e kane grekizuar komplet, blegerima e deleve te Polifemit eshte...Vi...vi....vi...vi, ne nje kohe qe e dime shume mire se delet nuk blegerine ne kete menyre, por, beee be beee ose...bėė...bėė...bėėė...bėė.
Si shpjegohet qe emrat e heronjve tek Homeri, zberthehen me shqipen?
Kush kane qene shume emra te kesaj bote, ne lashtesi dhe se cfar gjuhe kane folur ata. Kjo gje, jo e shpikur nga mendja ime.
Qe nga Cezari, qe fliste shqip, dhe i vuri emrin kryeqytetit te Rumanise Bukur-eshte ( Bukureshti)
Ka folur shqip Cezari djem....mos t'ju duket hiperbole kjo gje. Nuk eshte Cezari si Perendia...por, ka qene nje njeri qe hante buke dhe pinte uje. Nuk duhet idealizur si mbi njeri, si figure e pa kapshme, jashte fuqive njerezore...haha...ishte si ne edhe ai! Si dhe shume te tjere keshtu.
Ndoshta, shume ketu, nuk jane dakort me mua, sepse kane nje te keqe...nuk u besohet qe i perkasin nje populli te lashte, nga i cili kane dale shume emra qe atyre iu duket si te larget dhe te mistershem, te huaj dhe legjendare...deri ne mitike dhe ne kete menyre, nuk kane guximin dhe fuqine ta mbajne kete peshe kaq te madhe, kaq te vjeter, kaq te forte, kaq madheshtore.
Kjo vjen nga shtypja psikike qe i kane bere ketij populli qe ende flet pellazgjishten e vjeter. Qe ende zona ''toske = etruske'' ka si dialekt te saj etruskishten, qe studiues te pa afte nuk ngurruan te thonin qe ; etrusket nuk kane egzistuar.
Pasi ata nuk kishin as idene me te vogel te gjuhes shqipe.
Shume nuk jane dakort, por, asnjeri nuk po me hedh poshte...te kuptohemi...jo mua, por, studiuesit e afte ne kete fushe, qe ne baze te fakteve te pa kundershtueshme e kane sjelle si ne pjate te verteten duke deshifruar ''rebuse'' te vjetra mijera vjecare vetem me kete gjuhen e mallkuar shqipe.
Ky popull ende nuk e di se kush eshte...ndaj dhe ka skepticizem.
Regullat e Postimit
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt