Një mesazh i qenësishëm

[ribaldi]

PASURIA

Ku e latë, tani ju, o pasanikë! Qani dhe vajtoni për të këqijat që do të vijnë mbi ju!
Pasuria juaj u kalb dhe petkat tuaja i brejti tenja.
Ari dhe argjendi juaj u ndryshk dhe ndryshku i tyre do të bëhet dëshmi kundër jush
dhe do ta hajë trupin tuaj porsi zjarri! Keni mbledhur visare për ditët e fundit!
Ja! Paga që u hëngrët punëtorëve që u korrën arat, bërtet dhe
– ofshama e korrëtarëve arriti në veshët e Zotërisë së Ushtrive!
Jetuat mbi tokë plot luks dhe u këndedhët në ëndje të ulëta,
i ushqyet zemrat tuaja për ditën e therjes!
E dënuat, e vratë të drejtin: ai nuk ju kundërshton

[ribaldi]

PASURIA

Per nje e shejnte thuhet:
Ishte e varfer, por pasuroi shume njerez tjeret.
Mund te jesh i varfer dhe te pasurosh shume te tjeret mevarferine tende.

[ribaldi]

PASURIA

“Të mungon edhe një gjë: shko, shit çka ke, ndajua skamnorëve
e do të kesh thesar në qiell; atëherë kthehu e eja pas meje!”
Djaloshi u prish kur e dëgjoi këtë fjalë
e, i trishtuar, u largua, sepse kishte prona të shumta.

Jezusi, pasi e hodhi shikimin përreth, u tha nxënësve të vet:
“Sa vështirë do të hyjnë pasanikët në Mbretërinë e Hyjit!”

Nxënësit mbetën shtang të habitur prej këtyre fjalëve të tij.
Por Jezusi foli përsëri dhe u tha:
“Bijtë e mi! Sa vështirë është të hyhet në Mbretërinë e Hyjit!
Më lehtë është të përshkohet gamilja nëpër vrimë të gjilpërës
se të hyjë i pasuri në Mbretërinë e Hyjit!”

[ribaldi]

PASURIA.

Atëherë Jezusi u tha:
“Vëriani mendjen:
ruajuni fort prej lakmisë së pasurisë,
sepse sado i pasur që ndokush të jetë,
jeta e tij nuk varet nga pasuria që ka.”

[SERAFIM DILO]

Ta shkruajm dhe ne nje mesazh nga bibia e Feuerbach (ne qofte se lejohet).

"Qe ata te behen,nga njerez te lutjes, ne njerez te punes,nga njerez qe luten ne njerez qe mendojne,nga kandidat te botes tjeter,ne studiues te kesaj bote,nga gjysem engjej e gjysem te krishter,ne njerez complet nga koka deri tek kembet.

[ribaldi]

PASURIA

Do tëketë mbarim gjithçka pati fillim!
Atëherë u tregoi këtë shëmbëlltyrë:
“Tokat e një pasaniku i dhanë fryt të madh.
Ai mendonte me vete e thoshte: ‘Ç’të bëj? Nuk kam më vend ku të mbledh të lashtat e mia. ’
Dhe tha: ‘Kështu po bëj: do t’i rrëzoj grunarët
e do t’i punoj më të mëdhenj
dhe do t’i mbledh në ta të gjitha: grurin dhe të gjitha të lashtat e mia.
Atëherë do t’i them shpirtit tim:
shpirti im, ke pasuri me shumicë për shumë vjet: pusho, ha, pi, gëzo!’
Porse Hyji i tha: ‘I marrë! Pikërisht sonte, në këtë natë, do të kërkohet shpirti yt prej teje,
e ç’grumbullove kujt do t’i mbesë?’
Kështu i ndodh atij që grumbullon pasuri për vete e nuk kujdeset të bëhet i pasur në Hyjin.”

[ribaldi]

PASURIA

Kush e do paranë me para s’do të ngihet,
po edhe kush e do pasurinë, asfarë përfitimi s’do të ketë prej saj.
Edhe kjo është kotësi.
Sepse, ku ka shumë pasuri, shumë janë edhe nga ata që e hanë gati,
e atëherë ç’dobi tjetër ka pronari përveç se i shikon me sy?
Për punëtorin është i këndshëm gjumi
si në hëngërt pak si në hëngërt shumë;
kurse ngopja e të pasurit,
pasanikun nuk e lë të flejë.

[ribaldi]

PASURITË NË DËM TË PRONARIT E TYRE.

Është edhe një lëngatë shumë e keqe që e pashë nën diell:
pasuria e ruajtur për të keqen e të zot.
Me një ndërmarrje të gabuar pasuria e tillë mbaron
e djali që i lind të zot do jetojë në skamje të madhe.
Sikurse nga barku i s’ëmës lindi lakuriq,
po ashtu lakuriq do të shkojë sikurse edhe erdhi,
dhe asgjë s’do të marrë me vete prej mundit të vet.
Vërtet mjerim për t’u vajtuar: Si erdhi ashtu edhe shkon!
Ç’përfitim ka që ka punuar? Si të kishte mihur në ujë!
Të gjitha ditët e jetës së vet i hëngri në errësirë,
në kujdesime të mëdha, në shqetësime e në trishtim!

[ribaldi]

PASURIA

JEZUSI,me varfërinë e vet fton për ta pranuar lirisht zhveshjen nga të mirat tokësore,
që të jemi të aftë të pasurojmë të gjithe me pasurinë e Tij.

[ribaldi]

pasuria.


I pasur,kush është i ngopur, përçemon huallin e mjaltit,

por, për atyë që ka uri çdo gje e hidhur ëahtë e ëmbël.