Pas qershorit 2009 - nga Edi Rama

[DYDRINAS]

Pas qershorit 2009

Do të doja të isha në gjendje të riprodhoja me cilësi një nga mijëra opinionet që kam dëgjuar gjatë udhëtimit tim në rrugët e Dialogut me Shqipërinë.

Nga Edi Rama

Diel, 26 Tetor 2008 09:26:00

Do të doja të isha në gjendje të riprodhoja me cilësi një nga mijëra opinionet që kam dëgjuar gjatë udhëtimit tim në rrugët e Dialogut me Shqipërinë. Në Antigone, komunë e bukur me pastërti shembullore jo larg Gjirokastrës, flisnim me më të moshuarit për hallet e moshës së tretë, rrënimin ekonomik të fshatit, faturën e rritur të dritave, bukën dhe vajin e shtrenjtuar, ilaçet e parimbursueshme…

Teksa biseda endej rreth muzgut plot re të një jete të jetuar me punë të ndershme e sakrifica të pazakonshme, një grua fisnike rreth të shtatëdhjetave vuri theksin diku tjetër. Unë nuk i sjell dot këtu fjalët e saj me kthjelltësinë dhe me forcën që i renditi ajo grua, por shpresoj, riprodhimi im i zbehtë, nuk do të humbasë thelbin e atij kumti që për mua vlen sa një pikë referimi për ndërtimin e një politike të re për arsimin:

"Kjo qeveri nuk na e rrit dot kurrë pensionin aq sa për të mos e ngrysur ditën me hallin se nesër do mbetemi pa paguar dritat, pa blerë dot vajin apo pa u mjekuar. Po sikur edhe një qeveri e mirë të vijë e të ma dyfishojë vërtet pensionin, nuk do më shtojë më shumë se ca djathë e domate në pjatë. Ndaj po të them, se unë jam gati të kem kaq sa kam sot, po do fle e qetë nëse qeveria dyfishon kujdesin dhe paratë për të mos i lënë nipat e mbesat e mia të kthehen nga shkolla pa mësuar asgjë! Po nuk luftuat as ju socialistët për ta, nuk ka më ditë të bardhë për Shqipërinë!".

Përpara se të them se jemi për të vazhduar përpjekjen në rrugën e shkrimit të një programi të ri qeverisës për Shqipërinë, duke e filluar nga shkollimi i denjë për çdo fëmijë të atdheut tonë, më lejoni të rendis një episod të dytë:

Ka shumë arsye për t'u ndjerë keq në Shqipërinë e Sali Berishës e të injorancës që reflekton në jetën e vendit qeverisja e tij, por njëra ndër ato më therëset për shpirtin e mendjen time, është poshtërimi që u bëhet atyre të cilëve u thuhet,"Po shkuat në takimin e Partisë Socialiste do t'ju heqim nga puna!".

Janë të rralla rastet kur unë kam shkelur në një qytet për të takuar arsimtarë dhe nuk kam marrë SMS e telefonata keqardhjeje për pamundësinë e pjesëmarrjes në takim nga rreziku i humbjes së vendit të punës. Më kanë ardhur shpesh edhe letra. Ja një fragment i njërës prej tyre që po e përcjell pa e zbuluar identitetin e letërshkrueses, e cila jep mësim në një shkollë të mesme:

“Shoqja ime u pushua dje nga puna dhe i thanë: Shko merre rrogën tek PS. Nuk jam ndjerë kurrë më keq sepse e kishim lënë të vinim të dyja në takimin tuaj në Pallatin e Kulturës dhe isha unë që i mbusha mendjen, por e lashë në baltë në sekondën e fundit. Gjeta një arsye për të mos shkuar, po e vërteta është që nuk më dilte asnjë llogari po të më hiqnin nga puna me dy fëmijë të vegjël, burrin të papunë dhe gjyshin e fëmijëve gjysmë të paralizuar. Ajo që këta nuk i sheh dot me sy, po që siç ju shkruajta, nuk është anëtare e PS, erdhi në takim, e unë jo. Jam e detyruar ta pohoj me dhimbje se sikur të ktheheshin dot gjërat mbrapsht e vërteta është se s'do e kisha lënë kurrë as atë të vinte. Si mund të jetohet në Shqipëri zoti Rama?

E para gjë që do të ndryshojë në Shqipëri me fitoren tonë të qershorit të ardhshëm, do të jetë shembja e murit të presionit psikologjik që pushteti kërcënues i politikës së vjetër ka ngritur kudo për të ndaluar komunikimin normal të mësuesve e pedagogëve, mjekëve e infermiereve, rrogëtarëve të shtetit, përfaqësuesve të shoqërisë civile, e sipërmarrjes private, me opozitën.

Në Shqipëri politika do të bëhet për njerëzit e me njerëzit dhe për ne një opozitë që i angazhon qytetarët në diskutime rreth çështjeve e problemeve reale të jetës së tyre, është një shtysë emancipuese për qeverinë jo vetëm kur jemi vetë në opozitë, por mbi të gjitha kur në opozitë janë kundërshtarët tanë.

Koha e mospjesëmarrjes së qytetarëve në jetën politike e publike për shkak të trysnisë primitive që ushtron pushteti i politikës së vjetër po mbaron. Po mbaron bashkë me orët e këtij pushteti injorant, të papërgjegjshëm e si s’ka më të korruptuar. Po mbaron edhe koha e përçarjes së madhe 17-vjeçare mes qytetarëve socialistë e demokratë, të cilët lavdi Zotit do të vazhdojnë të kenë bindjet e tyre të ndryshme, po kurrë më nuk do ta ndjejnë shtetin në kurriz për shkak të ndryshimit mes bindjeve të tyre.

Arsimi shqiptar nuk ka njohur ndonjëherë ditë më të këqia se këto të keqqeverisjes së Berishës, por këto ditë janë njësoj të këqia për familjet e majta e të djathta, për fëmijët e socialistëve dhe të demokratëve, për çdo shqiptar e shqiptare që si prind, si mësues apo si nxënës, ka lidhje me sistemin e sotëm arsimor. Dialogu me Shqipërinë na ka treguar pa asnjë shkak për dyshim se 700 mijë nxënës e dhjetëra mijëra studentë – numri i saktë i studentëve nuk gjendet në asnjë statistikë të këtij shteti - përjetojnë një tjetër fund-kapitull të hidhur qeverisës.

Duke përqeshur mendimin e botës universitare dheshpërfillur autonominë e saj, duke shqyer dyert e universiteteve dhe duke hapur çdo muaj universitete e fakultete, pa asnjë vizion afatgjatë për shoqërinë e për ekonominë shqiptare, asnjë konstrukt konceptual të gjeografisë së shpërndarjes së fushave të studimit në zona të ndryshme të vendit, asnjë objektiv tjetër përveç shmangies së përballjes me papunësinë në rritje, Berisha - ky frymëzues sharlatan i kaosit dhe çorodisë totale në ekonomi, urbanizim, administrim e shërbime publike - ka vulosur kapitullin më të zymtë të politikës së vjetër 17-vjeçare me universitetin.

Vitin e ardhshëm ne do të marrim në kurriz barrën jashtëzakonisht të rëndë të kthesës historike nga ky drejtim i paditur, ku po e çon arsimin politika e këtij kryeministri që s'ka qeveri dhe të kësaj qeverie që s'ka kryeministër.

Vetëm në kushtet e kësaj mungese alarmante për një vend mund të ndodhë që numri i studentëve të shtohet në përmasa apokaliptike, ndërsa buxheti për universitetet të ulet 29%. Vetëm në kushtet kur ai që duhet të bëjë punën e kryeministrit të vendit merret me punët e shtëpisë së tij dhe kur ata që duhet të qeverisin merren me hallet e shtëpisë së kryeministrit, mund të ndodhë si me Shqipërinë tonë ku mesatarja e atyre që hyjnë në universitet në lëndët me zgjedhje katandiset në 6.3 %, ndërsa në ato pa zgjedhje zbret pa asnjë gajle në 5.5%.

Vetëm në kushtet kur qeveriset duke premtuar dhe gënjehet duke qeverisur siç ndodh sot në Shqipëri, mund të arrihet ky nivel marrëzie që është një çudi në botën ku duam të integrohemi. Në botë aksesi në arsimin e lartë vërtitet rreth 50%. Danimarka e paarritshme e mrekullisë së shtetit social shpalli si objektiv të vitit 2025 shifrën 55% - në “Shqipërinë e Sali Berishës“ u kap shifra 98.2%(pa llogaritur mbetësat që nuk mbesin kurrë në demokracinë e llojit të tij).

Ky “liberalizim“ pa asnjë princip, standard e rregull, jo vetëm ka krijuar iluzionin e rremë të arsimimit të lartë 100% të të rinjve, po edhe ka rrafshuar dy vlera themelore për një jetë universitare që zhvillohet në kuadrin e një shoqërie të tregut të lirë: Konkurrencën si mekanizëm i patjetërsueshëm i zhvillimit e përparimit dhe meritën si vlerë e patjetërsueshme e konkurrencës. Mëson s'mëson, shkon nuk shkon në leksion, thua s'thua gjë kur pyetesh, nuk ka asnjë dallim të përgjithshëm për nesër. Dallimin e përgjithshëm e bëjnë në fund tarafllëku, bakshishi dhe fijet e klientelave politike.

Ndryshimi i këtij realiteti të papranueshëm për çdo familje shqiptare që investon për shkollimin e fëmijëve, duke ëndërruar një punë sa më të mirë për djalin a vajzën dhe jo një diplomë papunësie, është kushti themelor për të siguruar të ardhmen e këtij vendi, si edhe për të fuqizuar ekonominë e familjeve shqiptare.

Për ta realizuar këtë ndryshim ne do të ndryshojmë në rradhë të parë natyrën e qeverisjes së punëve të arsimit, duke punuar qysh të nesërmen e fitores së zgjedhjeve për një koalicion të fuqishëm me trupat pedagogjike dhe me prindërit.

Prindërit shqiptarë bëjnë shpenzime kolosale për të shkolluar fëmijët jashtë për shkak të këtij çorganizimi të organizuar që kemi në sistemin arsimor shqiptar(vetëm në Itali familjet shqiptare derdhin për shkollimin e fëmijëve një sasi parash të barabarta me buxhetin e shtetit shqiptar për arsimin).

Ndërkohë që një sasi tjetër jo e vogël derdhet për kurse private, shpeshherë me vetë mësuesit e lëndës, për të marrë dije shtesë për matematikën, fizikën, kiminë, anglishten që bëjnë në shkollë. Këto investime të jashtëzakonshme të familjeve tona flasin jo vetëm për krizën e thellë të sistemit tonë arsimor, po edhe për një përkushtim mbresëlënës të prindërve shqiptarë në funksion të arsimimit të fëmijëve. E pra tek ky përkushtim ne do të kapemi fort për t’i bërë prindërit aleatët strategjikë të qeverisë së re.

Ne do të fitojmë në qershor për ta ndërtuar Europën këtu, në vendin tonë, duke filluar pikërisht nga shkollat dhe nga spitalet tona. Në bashkëpunim me trupat pedagogjike dhe me prindërit ne do t'i japim fund traditës 17-vjeçare të eksperimenteve në kurriz të fëmijëve tanë, të kopjimit të një copëze sistem nga një model e të një copëze tjetër nga një model tjetër, të strategjive të vjetra që hidhen në kosh pa u zbatuar e të të rejave që shkruhen pa lexuar të vjetrat, të pseudoreformave pa bosht që na hallakatin çdo vit, dhe të interesave partiake pa kufi që shkatërrojnë cilësinë e shkollimit.

Kur të tregohet historia e kësaj kohe, ne nuk duhet të jemi fajtorë pse Shqipëria nuk diti të ngrihet e të vrapojë drejt së ardhmes, duke investuar në radhë të parë për shkollimin e fëmijëve të saj, po duhet të jemi ata, të cilët jo vetëm kuptuan nga duhet ta fillonin, po edhe morën të gjitha kostot politike përsipër, duke e nisur aty ku rezultatet e investimit nuk duken të gjitha menjëherë, po ku e ardhmja garantohet si borxh që ua kemi atyre që vijnë pas nesh. Këtë borxh ne e njohim dhe do ta garantojmë pa menduar se si do rizgjidhemi vetë, po se si do fusim në rrugën e zgjidhjes problemet e vendit.

Sali Berisha gjeti në 2005-ën një Shqipëri të kthyer pas në të tatëpjetën e analfabetizmit dhe në 2009-ën do të na dorëzojë një vend më analfabet se në asnjë vit tjetër të kësaj periudhe tranzicioni. 10 për qind analfabetë kemi sipas shifrave zyrtare në Shqipërinë e tij të moshës së internetit, e cila në fakt sot më shumë sesa një kompjuteri i ngjan këpucës së Lulit të Vocërr.

Ka të ngjarë që Sali Berisha e konsideron të kryer detyrimin e qeverisë së tij ndaj fëmijëve të këtij vendi pas vitit të abetares, ndërsa për ne që e duam Shqipërinë si Europa lumin e fëmijëve që braktisin shkollën gjatë viteve të arsimit të detyruar në pamundësi për ta vazhduar atë, nuk e ndan gjë nga analfabetizmi.

Të këqiat në arsimin tonë s’kanë filluar me rikthimin e Sali Berishës në pushtet, por gjatë keqqeverisjes së tij ato janë thelluar e shtuar me të tjera. Ndër të cilat më e turpshmja, faktor i drejtëpërdrejtë në rritjen e analfabetizmit, është jo vetëm shitja e librave të arsimit të detyruar, po edhe rritja e çmimeve të librave e mjeteve shkollore çdo vit, duke ua bërë praktikisht të pamundur blerjen e tyre shumë familjeve të varfëra e në nevojë.

Viti i ardhshëm shkollor do të fillojë me librat e arsimit të detyruar falas deri në fshatin më të largët të Shqipërisë. Pas fitores sonë qershorin e ardhshëm, asnjë fëmijë nuk do të jetë fëmija pa libra në fshatin apo lagjen e tij, dhe asnjë prind nuk do të jetë vetëm e kokulur përballë fëmijës së tij për shkak të pafuqisë ekonomike për të blerë librat.

Ne do të jemi aty, pranë tyre, në emër të Shqipërisë që s’do të lerë më asgjë pa bërë për të rritur fëmijë të ditur e të integruar në botën e dijes. Ashtu siç do të jemi aty, në rrugën e fshatit, për t’i dhënë fund njëshkolonave pikëlluese të vocërrakëve që bëjnë orë të tëra në këmbë, në dëborë a nën shi, për të mbërritur derën e klasës kolektive e pastaj për t’u kthyer përsëri në shtëpi të rraskapitur.

Do të jemi aty me mjetin e transportit që do t’i çojë e marrë nga shkolla. Do të jemi aty, kudo ku ka fëmijë që duhen çuar në shkollë e arsimuar si duhet. Do të ndërtojmë çerdhe, kopshte e shkolla të reja sipas një harte investimesh të integruara, brenda një plani që do të garantojë aksesin në shkollë të çdo fëmije dhe kushte normale shkollimi nga qendra në periferitë e Shqipërisë.

Kur u kërkoi votat shqiptarëve, kryeministri që gënjen për të njëjtën arsye që ne të tjerët marrim frymë, u premtoi se 45% të shkollave të ciklit të mesëm do t’i kthente në shkolla profesionale. Vetëm 14% janë të tilla sot po të nisemi nga emri, sepse efektivisht janë shumë më pak, për të mos thënë aspak me ndonjë përjashtim që përforcon rregullin, ndërkohë që kjo qeveri injorante raporton një shifër 23% duke përfshirë në llogaritje edhe shkollat artistike madje edhe gjuhët e huaja (!).

Si mund ta mundim ne varfërinë e papunësinë pa u dhënë njerëzve asnjë zanat, po veç diploma që janë zhvleftësuar krejt për shkak të një sistemi që thith energji, kohë e kursime nga familjet shqiptare dhe superprodhon të papunë?! Si mund ta mundim ne varfërinë e papunësinë pa ndërtuar një sistem arsimor, që reflekton kohën e re ekonomike dhe nevojat e tregut të punës duke orientuar një pjesë të konsiderueshme të burimeve të veta njerëzore drejt formimit profesional?!

Si mund ta nxjerrim fshatin nga kthetrat e varfërisë e të papunësisë pa nxitur e krijuar kushte për formimin profesional bujqësor, pa të cilin rezervat e dikurshme të dijes janë vjetëruar e po shterren me shpejtësi?! Si mund të kemi ne në qytet më shumë shanse për ta zmbrapsur varfërinë e papunësinë kur, në një sektor kaq dinamik të tregut të punës sa ç’është ndërtimi, ka kohë që merren ustallarë nga jashtë vendit sepse krahu ynë i punës në ndërtim s’ka kaluar asnjë lloj kualifikimi profesional?!

Këto pikëpyetje e shumë të tjera do të marrin përgjigjen e duhur në programin tonë të ri qeverisës dhe do të gjejnë me rradhë rrugën e zgjidhjes në realitetin që ne do të krijojmë në Shqipërinë e pas qershorit 2009.

Arsimimi është fuqia më e madhe çliruese e energjive të njeriut dhe forca më e jashtëzakonshme e progresit social, garanci e pakonkurrueshme për mirëqenien kombëtare. Eshtë koha që t’i drejtohemi kësaj fuqie të madhe për ta shpëtuar Shqipërinë nga varfëria, papunësia, injoranca, korrupsioni, dhuna.

Kjo fuqi ka nevojë për një bashkim të madh forcash njerëzore, energjish intelektuale, burimesh shpirtërore dhe sigurisht edhe për një dozë të posaçme altruizmi për të bërë për arsimimin e njerëzve tanë atë që çdo familje shqiptare bën për fëmijët e saj, duke kursyer gjithshka duhet, për shkollimin e tyre.

Shekulli

[Preng Sherri]

Shqiperisë nuk i duhet për momentin Edvin rama ngase Berisha po punon mjaftë mirë. Por duke e ditur që Edvin Rama i dha çelesin një shovenisti serbë të qytetit gjithëshqiptarë kam frikën që po erdhë në pushtet në Qershor se mos po e vë një përmendore të karagjiqave e po e heq atë të Skenderbeut,,, Kur si dihet kësaj pune!

[altruisti_ek84]

Shqiperisë nuk i duhet për momentin Edvin rama ngase Berisha po punon mjaftë mirë. Por duke e ditur që Edvin Rama i dha çelesin një shovenisti serbë të qytetit gjithëshqiptarë kam frikën që po erdhë në pushtet në Qershor se mos po e vë një përmendore të karagjiqave e po e heq atë të Skenderbeut,,, Kur si dihet kësaj pune!

Pajtohem me ty. Edi vjen nga nje parti, qe eshte pjell e Enverit. Dhe kur kihet kjo parasysh ather pritet gjithqka nga ky.

[DYDRINAS]

Këshilltari i Kryeministrit për Arsimin dhe Shkencën, Prof. Dr. Myqerem Tafaj, shprehet për vazhdimin e reformës arsimore

Tafaj: Universitetet shtetërore, investime sipas projekteve

Institucionet shtetërore të Arsimit të Lartë (IAL), ashtu si njësitë e qeverisjes vendore, gjatë vitit 2009 do të përfitojnë investime në bazë të projekteve që do të paraqesin.

Këshilltari i kryeministrit për Arsimin, Prof. Dr. Myqerem Tafaj, tregon rezultatet e arritura dhe sfidat e sistemit të lartë arsimor në këto tre vitet e fundit. Sipas tij, reformat që e kanë shoqëruar Arsimin e Lartë kanë mundësuar autonominë, zgjerimin e këtij sistemi, hapjen rrugë të kërkimit shkencor, etj. Ai vuri në dukje se, disa nga sfidat kryesore me të cilat përballet ky nivel arsimimi janë kualifikimi i burimeve njerëzore, drejtimi dhe administrimi i institucioneve të Arsimit të Lartë, vetëqeverisja e IAL-ve, cilësia e diplomave dhe zhvillimi i kërkimit shkencor.

-Si i vlerësoni tani pas tre vitesh reformat e ndërmarra në arsimin e lartë dhe si kanë kontribuar ato në të gjithë sistemin?

Tani pas tre vitesh mund të themi se reformat e ndërmarra në Arsimin e Lartë, janë reformat të thella që prekin gjithë sistemin dhe ky është vetëm fillimi. Këto reforma do të vazhdojnë më tej. Ne kemi hyrë thuajse në fazën intensive të zbatimit të reformave dhe ky proces sigurisht që shoqërohet me një kompleks masash të gjithanshme, që kanë të bëjnë me financat, investimet, përmbajtjen, etj. Jemi në fillim të zbatimit të reformave dhe janë ato afatgjata.

-Cilat janë sfidat kryesore me të cilat përballet aktualisht arsimi i lartë, në kuadër të realizimit të reformës së Arsimit të Lartë dhe kërkimit shkencor? Sipas jush si do të ndikojë Strategjia e Arsimit të Lartë (SKALA 2008- 2013) në këto drejtime?

Mendoj se, sfida më e madhe është ajo e burimeve njerëzore në sistemin e Arsimit të Lartë dhe shkencës në Shqipëri. Numri i të punësuarëve në Arsimin e Lartë dhe në kërkimin shkencor nuk është shumë i ulët, por as i lartë. Ajo që është shqetësuese, është niveli i kualifikimit. Ne kemi akoma një mesatare të ulët të nivelit të kualifikimit të punonjësve kërkimor mësimor. Këtë e them nisur nga fakti se, në shumë universitete të krijuara në 15-20 vitet e fundit, veçanërisht në disa fakultete të reja të krijuara në 10 vitet e fundit, kryesisht rajonale, personeli mësimor është pa kualifikimin e duhur shkencor dhe pedagogjik.

Si sfidë të dytë do të nënvizoja drejtimin dhe administrimin e institucioneve të Arsimit të Lartë dhe të kërkimit shkencor. Midis këtyre dy sfidave ekziston një lidhje. Kur themi drejtim- administrim i shkollave të larta dhe qendrave kërkimore, kjo nuk nënkupton vetëm menaxhim financiar, por ajo prek një spektër shumë më të gjërë se kaq. Në radhë të parë, ka të bëjë me politikat e personelit, çka do të thotë që organet qeverisëse të IAL-ve, të cilat kanë autonomi të plotë në politikat e personelit, duhet të kenë aftësi për të zhvilluar politika afatgjata personeli, të cilat çojnë në thithjen e kualiteteve më të mira, si pedagogë dhe punonjës kërkimor. Në një universitet mund të investosh shumë, por ai është i dështuar nëse nuk ka numrin e pedagogëve dhe me nivelin e duhur të kualifikimit. Qeverisja dhe menaxhimi i institucioneve të arsimit të lartë prek dhe shumë aspekte të tjera, si ai i vetëqeverisjes, në kuptimin e raportit që krijohet midis autoriteteve dhe organeve të zgjedhura në nivele të ndryshme; midis rektorateve, senateve, dekanateve, këshillave të fakulteteve, etj, që janë ende raporte shumë të brishta. Në Shqipëri kemi një përvojë relativisht të shkurtër, në krijimin dhe ruajtjen e këtyre raporteve dhe nëse këto raporte nuk funksionojnë, atëherë institucioni mund të bjerë në një anarki ose autarki. Aftësia për vetëqeverisje e IAL-ve lidhet dhe me kapacitetet dhe strukturat që krijojnë ato për të zhvilluar institucionin edhe nga këndvështrimi i investimeve, menaxhimi financiar, etj. Ne po ndeshemi me një fenomen disi paradoksal. Qeveria rrit fondet e investimeve, por IAL-të nuk kanë kapacitete thithëse dhe implementuese për to. Kjo do të thotë se, ne duhet të mendojmë seriozisht mbi këtë problem. Pra, nëse autonomia dhe vetëqeverisja e IAL-ve nuk do të kuptohet njëherazi edhe si përgjegjësi për të krijuar kapacitetet që të jenë të afta të realizojnë në kohë të gjitha burimet financiare, nga buxheti dhe nga të ardhurat, atëherë nuk është bërë gjë; praktikisht institucioni mund të asfiksohet nga një administratë e paaftë e tij.

Cilësia e Arsimit të Lartë është një sfidë përcaktuese për të ardhmen e IAL-ve. Mund të investosh shumë, të rekrutosh pedagogët më të mirë, por kjo nuk është plotësisht e mjaftueshme. Të dy këto parakushte janë sigurisht garancia më e mirë. Por sigurimi i cilësisë kërkon edhe institucionalizim të cilësisë. Duhen edhe strukturat institucionale për cilësinë, që është sërish aspekt i kapacitetit vetëqeverisës të IAL-së. Në fakt, vlerësimi i cilësisë është në thelb një proces i brendshëm i veprimtarisë së institucionit. Do të thotë: universiteti, fakulteti duhet të kenë strukturat permanente në nivel që krijojnë procedura dhe rregulla që garantojnë dhe monitorojnë cilësinë dhe që pasqyrojnë, në mënyrë periodike përmes raporteve, gjendjen e cilësisë së institucionit. Kjo i jep mundësi niveleve vendimmarrëse të institucionit të marrin vendimet e duhura në kohën e duhur. Në rast se institucioni do të presë vetëm kohën kur vjen radha e vlerësimit të jashtëm (zakonshit bëhet çdo 5 apo 6 vjet), kjo praktikë nuk do të krijonte garanci për cilësinë. Kjo do të thotë se, cilësia nuk është në dorën e shtetit, por në dorën e vetë autoriteteve dhe organeve drejtuese të universitetit dhe fakulteteve.

Nje sfidë tjetër është kërkimi shkencor. Kemi realizuar reformën institucionale në këtë fushë dhe viti 2008 ishte viti i parë i zbatimit të saj. Sigurisht kanë lindur aty këtu probleme që priteshin, sepse IAL-ve u duhet pak kohë që ta kuptojnë ndryshimin thelbësor të misionit të tyre. Aktualisht universitetet shtetërore janë të vonuar në zhvillimin e strukturave të zhdërvjellta që çojnë në thithjen e fondeve që ekzistojnë për kërkimin shkencor dhe nuk shfrytëzohen. Ne kemi një situatë jo të mirë, e cila duket në paaftësinë për të përdorur në kohë fondet e kërkimit shkencor që jep buxheti i shtetit dhe, për më tepër, në numrin e ulët të projekteve në kuadër të Programin FP 7 të BE-së, ku vendi ka aderuar dhe, pas pagesës së kuotës së detyruar nga buxheti i shtetit, ne kemi tani të njëjtin status të përfituesit si çdo vend i BE-së.

-Në vitin 2009, universitetet do të përfitojnë investime në bazë të projekteve. Sa rezultative do të jetë kjo?

Në Shqipëri ne kemi zgjedhur modelin e një autonomie të tillë të zgjeruar, ku institucioni i Arsimit të Lartë konkurron për investime dhe kjo do të ndodhë që në 2009. Pra, një universitet nuk merr investime të parashikuara në buxhet, por të gjitha investimet e shtetit do të jenë në një grant, ku IAL-të do të konkurrojnë me projekte për të marrë investimet. Ai institucion që paraqet projekte të mira ai do të përfitojë fonde. Kjo parashikohet në Ligjin e Arsimit të Lartë. Eshtë i njëjti parim si me pushtetin vendor, lidhur me grantet. Por parakushti është: Struktura të afta administrate në universitete që mundësojnë hartimin në kohë të projektit, marrjen e fondeve dhe realizimin e tyre sipas afateve.

Stretegjia - Transformimi i Institucioneve të Arsimit të Lartë nga institucione shtetërore në institucione publike

Ligji aktual i Arsimit të Lartë është i përkohshëm

" Tafaj: "Ligji aktual i Arsimit të Lartë do të vazhdojë të zbatohet deri në 2010-2011, kohë kur pritet të jetë gati ligji i ri për funksionimin e universiteteve, në përgatitjen e të cilit do të ketë një rishikim radikal të financimit të të gjithë sistemit të Arsimit të Lartë në tërësi, privat dhe publik. Mendoj se vetë Konferenca e Rektorëve, në bashkëpunim me KALSH, duhet të marrë iniciativën për ndryshimin e ligjit për të kthyer IAL në institucione plotësisht publike".

" Iniciativa e ndryshimit të ligjit duhet të vijë nga Konferenca e Rektorëve, e cila duhet të jetë e para që shpreh interesin e saj për t'i rreshtuar IAL në garën e tregut për arsim cilësor në konkurencë me shkollat e larta private, të huaja dhe të vendit. Nga ana tjetër, ekspertiza e KALSH mund të shfrytëzohet më mirë për ndryshimin e ligjit

Këshilltari i kryeministrit, për Arsimin Prof. Dr. Myqerem Tafaj, e konsideron të përkohshëm ligjin ekzistues të Arsimit të Lartë. Kjo, sipas tij ka të bëjë me faktin se, Stretegjia e Arsimit të Lartë (2008- 2013), parashikon qartësisht transformimin, në një kohë sa më të shkurtër të mundshme, por në kohën e duhur, të Institucioneve të Arsimit të Lartë nga institucione shtetërore në institucione plotësisht publike, që marrin një grant nga qeveria, mbi bazën e disa objektivave të deklaruara në planin e zhvillimit të IAL, dhe veç këtij granti kanë të drejtë të thithin burime financiare nga burime të treta private ose publike dhe t'i vetëqeverisin ato", tregoi Tafaj.

-Si gjykoni, a duhet rishikuar Ligji për Arsimin e Lartë?

Nuk ka ndonjë ligj të përsosur, ky ishte ligji më i mirë i mundshëm nga një konsensus midis ekzekutivit dhe komunitetit akademik, që u realizua në 2007. Por është një ligj i përkohshëm, sepse Strategjia e Arsimit të Lartë (2008-2013), parashikon qartësisht transformimin, në një kohë sa më të shkurtër të mundshme (por nënvizoj në kohën e duhur) të IAL-ve nga institucione shtetërore në institucione publike, që marrin një grant nga qeveria dhe veç këtij granti kanë të drejtë të thithin burime financiare nga burime të treta private ose publike dhe t'i vetëqeverisin ato. Pra, me statusin e ri të një IAL tërësisht publike, universitetet do të futen në garë me IAL-të private. Kjo do të jetë një garë e fortë dhe çdo IAL do të luftojë me profilin e vet. Në përputhje me këtë strategji do të vijë koha shumë shpejt që ligji Arsimit të Lartë do të ndryshojë, duke i çuar IAL-të në institucione tërësisht publike, që do të kenë bord, do të vetëqeverisen, do të garojnë në treg, duke përmbushur disa detyrime "sociale" që kushtëzohen nga ky grant që jep qeveria, grant të cilin nuk e përfitojnë IAL-të private. Mendoj se, iniciativa e ndryshimit të ligjit duhet të vijë nga Konferenca e Rektorëve, e cila duhet të jetë e para që shpreh interesin e saj për t'i reshtuar IAL në garën e tregut për arsim cilësor në konkurencë me shkollat e larta private, të huaja dhe të vendit. Nga ana tjetër, ekspertiza e KALSH mund të shfrytëzohet më mirë për ndryshimin e ligjit.

Brenda këtij mandati ligji nuk do të ndryshojë, pasi nuk ka bërë ende dy vjet që është në fuqi, por viti 2010 ose më së voni viti 2011 mendoj se do të jetë një afat optimal kur ligji i ri duhet të miratohet. Por, përpara se sa të bëhet ligji i ri, duhet të kemi bërë një rishikim radikal të modelit të financimit të Arsimit të Lartë në tërësi, pra, publik dhe privat. Mendoj se, ky është parakushti bazë. Nga ana tjetër peisazhi i Arsimit të Lartë po ndryshon thellësisht dhe do të ndryshojë akoma më shumë, sepse pesha që zë arsimi i lartë privat do të rritet ndjeshëm. Pra, do të kemi të bëjmë me kushte të reja, të cilat duhet të pasqyrohen mirë edhe në përmbajtjen e ligjit të ri. Kjo do të thotë që ligji i ri Arsimit të Lartë të krijojë hapësira të plota që këto institucione të kenë mundësinë e plotë për të konkurruar me njëri-tjetrin. Pra 2010-2011 është një afat i mirë për të rishikuar ligjin e ri të Arsimit të Lartë, i cili, në thelbin e tij, do të jetë shumë i ndryshëm nga ligji në fuqi.

-Sistemi i Bolonjës është përfshirë në të gjitha universitet. Sa rezultativ ka qenë zbatimi i këtij procesi në Shqipëri?

Ky është një sistem që ka hyrë në shumicën e shkollave europiane, ka vendosur standarde krejtësisht të reja dhe është një proces i vështirë. Praktikisht ne kemi hyrë plotësisht në sistem, pasi tani fillon zbatimi edhe i ciklit të dytë të studimeve (d.mth. Masteri). Së shpejti dalin modalitetet e reja për doktoratat në zbatim të vendimit të qeverisë. Tashmë i kemi të gjitha nivelet e sistemit të ri, pra të Bolonjës, por duhet të zhvillojmë edhe hallkën shumë të rëndësishme të tij, për të cilën folëm pak më parë - sigurimi i cilësisë. Kjo është në fakt një sfidë për të gjitha vendet e Europës, jo vetëm për ato postkomuniste, por edhe për vendet perëndimore që kanë sisteme arsimore shumë të konsoliduara. Për vendin tonë, vetkuptohet, është sfidë shumë e madhe.

-Nga informacionet që keni, sa e kualifikuar ka qenë prurja e pedagogëve të rinj? Sipas jush a duhet të jenë të dypunësuar pedagogët?

Ende nuk kemi të dhëna të plota dhe statistika për prurjet e reja. IAL-të kanë një autonomi maksimale në politikat e personelit. Kjo është tashmë një traditë dhe nuk ka mundësi të ndikojë as kryeministri, ministri dhe askush tjetër në rekrutimin e njerëzve në universitete. Kjo është një përgjegjësi e IAL-ve. Shpresojmë që të jenë ndjekur procedura transparente dhe objektive në përzgjedhjen e kandidaturave më të kualifikuara. Nëse ka pasur shkelje, ekziston një zyrë e auditit pranë Ministrisë së Arsimit dhe Shkencës, që ka të drejtë të verifikojë zbatimin e procedurave të pranimit të shpallura nga vetë universitetet dhe të parashikuara në aktet ligjore dhe nënligjore. Qeveria është mjaft e interesuar që të rekrutohen të rinj me formim solid. Siç dihet, janë 550 vende pune të reja të hapura këtë vit për pedagogë. Këtyre u shtohen edhe rreth 400 vende për punonjësit kërkimorë që janë transferuar nga institutet kërkimore në universitete. Pra, janë 950 vende të hapura brenda një 1 viti, kur më parë i gjithë sistemi i Arsimit të Lartë kishte vetëm 4000 të punësuar. Pra, ne kemi rritur brenda vitit me 25% numrin e punonjësve në Arsimin e Lartë. Lidhur me dypunësimin, ne kemi një kuadër ligjor që krijon hapësirë për një punësim kryesor dhe të dytë për fushën akademike. Mendoj se, është mirë të mbetet kështu, sepse numri i pedagogëve të kualifikuar në Shqipëri është akoma i kufizuar. Megjithatë, dypunësimi i tyre duhet të ketë një masë dhe kjo rregullohet vetëm nga universitetet. Qeveria nuk ka të bëjë me të.

-MASH që në fillim të vitit ka parashikuar që në kuadër të Programit "Barazi dhe Ekselencë në Arsim" të pajtojë një kompani vlerësimi të jashtëm të Sigurimit të Cilësisë në universitet publike dhe private. A është përcaktuar kjo kompani vlerësimi?

Sfida e cilësisë është më afatgjata, jo vetëm tek ne. Ballafaqimi me cilësinë është shumëplanësh. Detyrat e qeverisë në këtë drejtim nënkuptojnë struktura monitoruese dhe procedura të mjaftueshme ligjore që garantojnë cilësi. Këto procedura ekzistojnë tashmë. Ligji i Arsimit të Lartë ka definuar qartë standardet e cilësisë, madje disa prejt tyre janë relativisht të larta. MASH ka Agjencinë e Akreditimit të Arsimit të Lartë, e cila para 2-3 vitesh ishte thuajse inekzistente. Tani ajo së bashku me Këshillin e Akreditimit është bërë një aktor i rëndësishëm i sistemit. Detyra e qeverisë është financimi në rritje në mënyrë që institucionet të kenë mundësitë, krijojnë kapacitetet e nevojshme dhe hapja e vendeve të punës. Pra, detyrimet e saj qeveria po i realizon. Tani janë të ftuar universitetet që të rekrutojnë njerëz të kualifikuar, pasi cilësia nuk realizohet ndryshe.

Akreditimi nënkupton pedagogë të kualifikuar, kushte të mira mësimdhënieje, laboratorë, biblioteka dhe provime transparente. Qeveria, përveç agjencisë tonë të akreditimit, po insiston që të kemi input nga agjenci të huaja. Së shpejti do të zgjidhet kompania që do të përcaktojë platformën e mënyrës së vlerësimit dhe do të zbërthejë standardet dhe procedurat. Në fazën e dytë do të bëhet akreditimi. Ai do të bëhet me të njëjtin standard dhe në të njëjtën kohë për të gjitha shkollat e larta publike dhe private. Ai nuk ka qëllim mbylljen e universiteteve, por synon klasifikimin e IAL-vë nga më i miri deri tek ai me cilësi më të dobët. Akreditimi do të bëhet për diplomat. Po sjell si shembull fushën e shkencave ekonomike. Mund të jenë 15 fakultete publike dhe private që ofrojnë studime të ciklit të parë (bachelor) në ekonomi. Vlerësimi do të na japë një klasifikim (ranking) në bazë të pikëve të grumbulluara ose notës së fituar. Mbi bazën e kësaj renditjeje duhet të rindërtohet i gjithë modeli i financimit. Kjo do të thotë se, do të financohen më shumë universitetet më të mira. Për universitet private klasifikimi do t'u tregojë atyre se ku janë dhe do t'u lë hapësirë që të marren masa për përmirësim. Që në vitin 2009 shkollat e larta private mund të përfitojnë nga një heqje e plotë ose ulje e TVSH-së në mënyrë që ato të investojnë më shumë në krijimin e kushteve që garantojnë cilësinë dhe akreditimin.

Përgatitën:

Erla Gjikolli, Halil RAMA

RD

[Preng Sherri]

Pajtohem me ty. Edi vjen nga nje parti, qe eshte pjell e Enverit. Dhe kur kihet kjo parasysh ather pritet gjithqka nga ky.

Jo e ke gabim ngaqë pikrishtë Ky Edvini ka qenë nga ata studentë që kishin kërkuar të rrëzohet Përmendorja e Enver Hoxhës!
Ky s'meriton të jetë në krye të shtetit ngaqë Salih berisha për këtë mandat ka dhënë prova që është munduar të punojë mirë,,, Sa për Enver Hoxhën partia Socialiste nuk është partia e Punës!
Edvin rama bë pjesë në radhet e atyre studentëve të instrumentalizuar për të bërë Shqiperin Luftë si në Rumani por që s'ja dolen Jugosllavët!
Me çelesin e dhënë bregoviqit u dëshmua që një pjesë e atyre studentëve të DHJETORIT ( ku ka bë pjesë edhe Edvini)kanë qenë të instrumentalizuar nga armiqtë e Shqiperisë.

[Duaje Siveten]

Shqip, 1 nentor 2008

Beteja e fundit e diadës me triadën
Aleksandër Çipa

Në skenën politike të vendit duket se ka mbërritur ora për një betejë të fundit pranuese ose refuzuese, mes diadës dhe premisave të pakthyeshme të triadës politike. Dy partitë kryesore, monopolistet e deritanishme të përfaqësimit politik dhe institucional në vend, po kryejnë aktin e fundit më themelor, të legjitimimit të pushtetkëmbimit rotacional mes tyre. Këtë gjë, dy partitë kryesore, PD dhe PS, e realizojnë përmes fiksimit të rregullave në Kodin e ndryshuar, i cili do të konsiderohet si dokumenti themelor i procesit të afërt elektoral. Dhe fjala është për procesin e vonuar të reformës zgjedhore. Burimet mediatike bëjnë të ditur se, gjatë orëve të fundit, komisioni miks i kësaj reforme ka fiksuar disa prej ndryshimeve thelbësore të këtij Kodi dhe të përfaqësimit të subjekteve në administratën e re zgjedhore.

Këto ndryshime kanë sanksionuar paritetin e tyre zgjedhor, si dhe legjitimojnë edhe një herë mundësinë e madhe të vijimit të konkurrencës në imazhin e skemës klasike të diadës politike (PD-PS nënkuptuar si E Majtë- E Djathtë). Kjo diadë e krijuar në krye të këtij tranzicioni postkomunist pretendohet të mbahet si skemë e vetme e udhëheqësimit politik, ndonëse në jetën e tashme dhe në hapësirën e kësaj skene politike është shfaqur dhe ka zënë vend një forcë tjetër. (Nuk e kemi fjalën vetëm për LSI-në, por për disa prej forcave politike të cilat me hir dhe pahir i janë futur në hisenë e pushtetit si të majtës së djeshme, ashtu edhe së djathtës së sotme).

Fjala është për premisën reale dhe shfaqjen në rritje, të forcës tjetër, e cila as më pak e as më shumë, mund të konsiderohet si faktori i tretë që shënon kohën reale të kalimit nga diada politike në triadën e re. Në librin e tij "E djathta & e majta", politologu italian, Norberto Bobbio, shënon se triada politike vjen edhe përmes shfaqjes aktive të së Tretës. Bobbio shkon më tej, duke fiksuar termin për të Tretën përfshirëse dhe të Tretën e Përfshirë. Ai thekson se "e Treta e përfshirë e zbulon thelbin e vet, duke i nxjerrë ato dy entitete jashtë vetes, ndërsa e Treta përfshirëse duke u ushqyer me to; e Treta e përfshirë paraqitet kështu si një praktikë pa doktrinë, ndërsa e Treta përfshirëse si një doktrinë në kërkim të një praktike...". Kjo skemë e teorizuar prej dekadash duket se gjendet aktuale në jetën e sotme politike të vendit. Këtë prezencë e aktualizon më së shumti në ditët e afërta, përplasja për përfaqësimin institucional të forcave politike në administratën zgjedhore dhe për rezultatin e ardhshëm elektoral.

Dy partitë kryesore, PD dhe PS, mesa duket, kanë miratuar dhe kanë rënë dakord për thelbin e reformës zgjedhore, pra KQZ-në. Sipas njoftimeve paraprake, ulja e numrit të anëtarëve të këtij institucioni nga 9 në 7 anëtarë, legjitimon përfaqësimin diadik në organin qendror zgjedhor. Kjo gjë, sipas këtij varianti, kryhet prej vullnetit të shumicës parlamentare dhe dakordimit të korpusit kryesor të opozitës. Njëjtësimi në kohë, i mandatit të KQZ-së me atë të Parlamentit, duke e ulur nga 7 vjet që është aktualisht në 4 vjet, rikthen balancën bipartiake, por jo balancën reale mes kaheve dhe forcave politike. Ndërsa klauzola që parashikon ky draft për mundësimin e propozimit të dy kandidatëve të tjerë, vetëm pasi të jetë marrë pëlqimi i forcave të diadës (PD-PS) sipas të gjitha gjasave, ka për të qenë argument i mjaftueshëm për hedhjen e partive të dyta (të secilit spektër) në një ofensivë pakënaqësie. Kjo shfaqje e pashmangshme e pakënaqësisë, si dhe koha që do investohet për të, mendoj se ka për të qenë parafushata më e egër politike në sipar të fushatës elektorale.

Formula e diadës partiake imponuese ka për të rindezur konfliktet e brendshme në kampet respektive. Kjo skemë kërcënon përfundimisht me ekzistencë, partitë e vogla politike të cilat janë investuar si ngjyra të dobëta apo të forta përgjatë gjithë periudhës së pluripartizmit postkomunist në vend. Për këtë shkak ekzistencial dhe natyrisht edhe për shkak të prishjes së interesave të investuara në shumanshmëri, gjatë 18 vjetëve të fundit, përplasja e re që po shpallet, ka për të sjellë befasira në jetën dhe skenën parlamentare të vendit. Kjo është beteja e parë e një lloji të ri mes diadës tradicionale dhe triadës reale.

Beteja është e egër dhe ka arsye të jetë e tillë për vetë faktin se forca që tashmë e ka ndryshuar skemën, ka fituar valencën e vet jo vetëm politike, por edhe elektorale. Deri tani, kjo forcë, nuk ka pasur legjitimim institucional. Ajo ka mbetur e eklipsuar deri para katër vjetësh, prej siglave klasike të forcave të bipolaritetit, ndërsa gjatë këtyre katër vjetëve, ajo ka krijuar imazhin e vet real, ka shtuar ndikimet, është vetëfaktorizuar dhe është aktor imponues në skenën politike. Triada politike sot është realitet dhe si i tillë, ai nuk mund të mohohet prej një marrëveshjeje makiaveliste mes dy forcave të diadës (PS-PD).

Kjo marrëveshje antagonistësh politikë, në një farë mase, mund të shërbejë si argument për solidaritet publik nga forca e dytë e së majtës, e cila vazhdon të klasifikohet deri tani si një pjesë themelore e së Tretës së përfshirë. (Kjo është kohë që LSI e Ilir Metës të përdorë praktikën e vet për gjetjen e fillit doktrinar, të cilin, deri tani, duket se e ka pasur të humbur, për shkak të një imazhi karrigekërkuesi).

Pretendimi i tanishëm dhe pse jo, reagimi i egër i pritshëm i Ilir Metës dhe disa politikanëve të tjerë, të të papërfshirëve, si pjesë administrate në administrimin e rezultatit dhe bilancit real zgjedhor, janë mjaftueshmëria për një krizë të re politike paraelektorale.

Forcat e diadës do të tentojnë të përdorin edhe një herë forcat e treta dhe të katërta, duke tentuar dobësimin dhe lënien monofill të partive të dyta, ose të forcës së Tretë reale, por të palegjitimuar. Kjo betejë e fundit ka vlerë themelore dhe rëndësi jetike për cilësinë e pluripartizmit dhe vlerat e demokracisë ndërpartiake.

[Brari]

rd
--

Drejtori i ZMK-së shprehet se mjetet që vihen në dispozicon të qytetarëve janë më pak se sa përcakton kontrata


Vazhdon kaosi në transportin urban të kryeqytetit, Bashkia asnjë ndërhyrje


Transporti urban vazhdon të jetë në gjendje të mjerueshme në kryeqytet, edhe pas rritjes së çmimit të biletës. Bashkia e Tiranës ka kohë që nuk merret me kontrollin e zbatueshmërisë së kontratës të lidhur me operatorët privatë që operojnë në kryeqytet. Kështu, disa linja e kanë rritur disa herë fitimin e tyre, por cilësia e shërbimit nuk është përmirësuar, por përkundrazi është përkeqësuar. Qytetarët e Tiranës duhet të presin gjatë tashmë për të marrë një shërbim publik, që nga kosto e paguajnë shumë shtrejtë. Bashkia me shoqatën e transportit urban zihen, duke akuzuar njëra tjetrën për mospagim të shumës së akorduar nga buxheti i shtetit për një kategori njerëzish që përfitojnë udhëtim falas. Kjo kategori ka bërë disa herë ankesa pranë Bashkisë, sepse trajtimi nga fatorinot është tepër diskriminues dhe nuk tregohet respekt për kontributin e dhënë në një fushë ku dhe përfitohet udhëtimi falas. Altin Goxhaj, drejtor i Zyrës për Mbrojtjen e Konsumatorit, shprehet se Bashkia e ka lënë në harresë këtë sektor. Sipas tij, shoferëve të linjave të Tiranës, u është kërkuar që autobuzët të ecin ngadalë dhe shpejtësia mos t`i kalojë 20 kilometra në orë. Kjo është politika që ndjekin kompanitë private dhe publike, me qëllim që ato të mbushen sa më shumë me udhëtarë për të maksimalizuar fitimin duke ulur koston. Gjithashtu, tha Goxhaj, mjetet që vihen në dispozicion në disa raste janë më pak se sa kontrata me Bashkinë në varësi të ditëve apo të orëve të pikut. Një tjetër problem që qytetarët e Tiranës e ndeshin përditë në udhëtimin e tyre është higjena e mjeteve, që janë në një gjendje skandaloze. Automjetet jo vetëm që nuk lahen çdo ditë, por për pastrimin e tyre nuk përdoren as detergjentë dhe as iu vihen në dispozicion pesonelit të tyre as mjetet më elementare të pastrimit. Rasti më i mirë pastrimit të tyre është larja me zorrë uji nga fatorinot apo shoferët një herë në disa ditë. Gjithashtu, një e dhënë që vërteton se autobuzët janë kthyer në vatra të infeksionit urban, është edhe fakti se fatorinot nuk janë të siguruar dhe për pasojë nuk kanë as librezë shëndetësore, siç e kërkon edhe ligji. Ligji ka përcaktuar që disa kategori profesionale që përfshijnë edhe fatorinot, duhet të kenë librezë mjekësore që vërteton se ata nuk vuajnë nga sëmundje infektive, të cilat mund të rrezikojnë publikun, si pasojë e llojit të punës që kryen personi. Bashkia e Tiranës nuk disponon asnjë raport kontrolli mbi këtë shërbim të rëndësisë. Ky është një shërbim në të cilin mungon plotësisht transparenca bashkiake, që tregon se duhet të ketë arsye të forta për këtë vakum të dhënash, çka implikon Bashkinë me përgjegjësinë e sqarimit të faktit se si ka mundësi që në një shërbim që qarkullon dhjetra milion dollarë mungojnë të dhënat bazë mbi numrin e konsumatorëve të këtij shërbimi. Situata e transportit urban me gjithë situatën e rëndë në të cilën ndodhet, nuk është paraprirë nga asnjë masë mbrojtjeje bashkiake për konsumatorët. Modelet e vënies në dispozicion të konsumatorëve të shërbimit të aboneve apo të standardeve, që duhet të plotësojë përdorimi i biletave, është jashtë çdo garancie që të parandalojë abuzimin dhe për këtë Bashkia Tiranë nuk ka realizuar detyrat e saj në mbrojtje të interesave të qytetarëve. Kontratat me biznesin privat ose nuk janë respektuar nga ana e biznesit dhe këtu faji është i Bashkisë që i ka toleruar, ose kushtet në të cilat janë firmosur, i kanë dhënë hapësirë reduktimit të cilësisë së shërbimit në dëm të qytetarëve të Tiranës dhe këtu faji i Bashkisë është akoma më i madh, ndaj edhe duhet të shpjegojë se cilat kanë qenë motivet e dëmtimit të interesave të qytetarëve për të favorizuar biznesin. Bashkia e Tiranës rezulton se ka të bëjë me një tolerim dhe favorizim vullnetar të pushtetit lokal në Tiranë dhe kreut të saj, Rama, për biznesin e kontraktuar.


Në kryeqytetin shqiptar qarkullojnë ende autobuzë të 30 viteve më parë


Gjendja fizike, teknike dhe amortizimi i mjeteve të transportit është shumë e keqe, çka demostron se këto automjete janë blerë në gjendje amortizimi të lartë dhe për pasojë duhet të jenë blerë me çmim shumë të ulët. Këto mjete gjenden në shitje online në çmim ende të panegociuar që variojnë nga 12.000 euro për një kategori mjetesh, deri në 36.000 euro për disa mjete që duket qartë që ndodhen në gjendje më të mirë. Ndërkohë që, ende nuk është e qartë se cilët mjete në përdorim janë dhuratë. Linjat që disponojnë autobusë më të vjetër, janë ato të Kombinatit, Kinostudios, Laprakës. Këto linja e kanë në kontratë që rinovimi i autobusëve të bëhet çdo vit, duke hequr autobusin që ka më shumë vite pune. Kjo nuk ka ndodhur me autobusët tanë urbanë, ku, për më keq, standardi i autobusit nuk kontrollohet nga Drejtoria e Shërbimit Urban pranë Bashkisë më të madhe në vend. Kontrollet për amortizimin e tyre duhet të bëhen në mënyrë periodike nga Bashkia. Gjithashtu, ky inspektoriat sheh dhe zbatimin e kontratave të lidhura mes operatorëve të ndryshëm. Linjat e kryeqytetit administrohen të tëra nga Bashkia e Tiranës, e cila ka për detyrë kontrollin e shërbimit ndaj qytetarëve nga ana e operatorëve. Bashkia, sipas dy operatorëve urbanë të Tiranës, nuk i ka kontrolluar asnjëherë autobusët e tyre për vitin 2008. Këto linja e kanë në kontratë që rinovimi i autobusëve të bëhet çdo vit, duke hequr autobusin që ka më shumë vite pune. Kjo nuk ka ndodhur me autobusët tanë urbanë, ku, për më keq, standardi i autobusit nuk kontrollohet nga Drejtoria e Shërbimit Urban pranë Bashkisë më të madhe në vend. Kontrollet për amortizimin e tyre duhet të bëhen në mënyrë periodike nga Bashkia. Gjithashtu, ky inspektoriat sheh dhe zbatimin e kontratave të lidhura mes operatorëve të ndryshëm. Linjat e kryeqytetit administrohen të tërë nga Bashkia e Tiranës, e cila ka për detyrë kontrollin e shërbimit ndaj qytetarëve nga ana e operatorëve. Bashkia, sipas dy operatorëve urbanë të Tiranës, nuk i ka kontrolluar asnjëherë autobusët e tyre për vitin 2008. Sipas operatorëve, bëhen selektime në kontrolle, ku linja të caktuara, siç është ajo që lidh Tiranën me Saukun, nuk kontrollohet periodikisht nga Bashkia, kurse linjat e tjera, ndonëse kanë autobusë më të mirë se kjo linjë, kanë kontrolle më të shpeshta nga ky inspektoriat. Ndër linjat që nuk kontrollohen është dhe linja e Unazëz, që e ka në pronësi një ish-kandidat për deputet i PSD dhe ortak ndërtimesh me Ramën. Kjo linjë jo vetëm që ecën me 10 kilometra në orë, por pisllëku që mbajnë autobuzat është jashtë çdo norme. Drejtoria e Shërbimit Urban në Bashki nuk i ka kontrolluar këto linja nëse i përmbushin standardet e kontratës së lidhur me të. Linja e Porcelanit, kishte gjithsej në qarkullim dje 6 autobusë. Viti i prodhimit: 1 autobus i 1985-ës, 3 autobusë të 1986-ës, 2 autobusë të 1987-ës. Linja ish-Uzina e Traktorëve, gjithsej në qarkullim dje 5 autobusë. Viti i prodhimit: 3 autobusë të 1988-ës, 2 autobusë të 1989-ës. Linja Kinostudio-Kombinat, gjithsej në qarkullim dje 8 autobusë. Viti i prodhimit: 3 autobusë të 1980-ës, 4 autobusë të 1981-it, 1 autobus i 1983-it. Linja Sauk, gjithsej në qarkullim dje 3 autobusë. Viti i prodhimit: 3 autobusë të 1982-it. Linja Sanatorium, gjithsej në qarkullim 3 autobusë. Viti i prodhimit: 2 autobusë të 1985-ës, 1 autobus i 1986-ës. Linja Tirana e Re, gjithsej në qarkullim dje 7 autobusë. Viti i prodhimit: 4 autobusë të 1985-ës, 3 autobusë të 1987-ës.

[Duaje Siveten]

gjithe shqiptaret duhet ti kene site tek salua dhe edua ...

jeshen mesuar me tosin dhe salline ...

si ne te kaluaren, ashtu dhe nashi, vetem tek di parti simotra (me nje nene e baba), dhe vetem tek di siameze, here tos-sall, here sall-ed ...

keta jane te ngarkuarit e punizem-sigurimit qe te ndajne torten ...

shtangisti kerkon cope te trete ... po a e lejon larua te haje balua?

sigurisht, natyrisht, dosmosdoshmerisht, parashikueshmerisht, aktualisht e isht e isht ... sepse ulet copa, pjesa, pjaca ...

edhe bejne sikur duan te "shqyejne" si per halloween njeri-jatrin ...