Rubaira

[Diabolis]

Rubaira (Fjala sjell fjalën)

1.

Një çerek ore të përkthej një rubai,
Një çerek ore një gotë verë të pi,
Një çerek ore të bëj dhe dashuri:
Në një çerek ore fut një gjithësi.

2.

Nëse një çerek ore ju duket pak,
Do bëni mirë ta nxirrni atë merak.
Një çerek ore për jetën bëhet cak,
Në thikë e dashurisë ju kullon gjak.

3.

Që kur dashuria ka bërë emër
Thika e saj s’godet vetëm në zemër.
Ajo të çmend a të bën shemër,
Atë e ke si Akili të tijën thembër.

4.

Në dashuri humbet kur ke fituar,
Shigjet’ e saj të vdes pa qënë helmuar.
Shtrëngoi frerët, dil për të dyluftuar,
Me vdekje të tillë në qofsh bekuar.

5.

Në mos qofsh bekuar bëj përpjekje,
Pa përplasur këmbët, qarë për mekje;
Veç dëshirohu për një tjetër prekje,
Pa u dashuruar mos shko në vdekje.

6.

S’është qiell’ i pikëllimit që të mbyt,
Në skaj të largët keqgjykimi të cyt,
Nëse ngre kokën lart, çeli dhe sytë,
Në bebëzat e tyre shndrit ylli yt.

[INDRITI]

Diabolis, bukur por ne ndryshim ne klasiket e lindore(Khajami,Firdeusi, Saadiu etj) vargu i trete nuk duhet te rimoje. pra ka nje rime aa b a.

megjithate ke bere nje pune te mire.

[INDRITI]

I
Ne stacion te pashe vashes kemba kembes pas te rashe
Lart dhe une ne urban hipa ta kalonim rrugen bashke
S'dija c'rruge po pershkoja as pse hipa mbi urban
U marrosa moj pas teje qe ne castin kur te pashe.
II
Nga pasqyra e urbanit sec me pe drejt e ne sy
Edhe une nga pasqyra te veshtrova vashez ty
E kuptove qe te pashe dhe u skuqe si nje shegez
Hoqem syte nga pasqyra turperuar qe te dy.


se di ne eshte interesante ta vazhdoj historine, por ishte dicka momentale... me shume nuk rri dot se me iken autobuzi

[Diabolis]

7.

Nga qielli i muzgut të perëndimit
Del një saki i vargëzimit;
Mbush verë nga vera e gëzimit
Për kryemjeshtrat e agimit.

8.

Vera e gëzimit kurrë s’mbarohet,
Amfora thyhet, poçi afrohet,
Gjuha lidhet por gjaku ngrohet,
Kush tha pa gjuhë s’dashurohet?

9.

Kush s’u përball në të tillë ndeshje
Kur trup e shpirt mbeten pa veshje,
Kur buzët puthiten në heshtje,
Të fshehin dhimbje, të fshehin qeshje?

10.

Nëse një qime të ngjall krupë,
Mos e flak tutje verën në kupë.
Kujtohu si s’le rast të hupë (humbë)
Kur ajo që shijon s’është çupë.

11.

Kur fjala e thënë është varfëria
Dhe heshtja vetë gjithë pasuria,
Si rrushi në kade mbyllet njerëzia,
Prej nga rrjedh verë dashuria.

12.

Kur shkoi ati im i ndjerë,
Gllënqkën e fundit e pati verë,
I shtira pak, veç sa për erë,
Në gojë si në kupë ta ketë përherë.

[Diabolis]

13.

Sot kur nuk shkruhet më në fletë,
Kur në aeroplan lexohen poetë,
Një zë nga brenda seç më nget:
Sot prapë, së prapi shikon nga retë.

14.

Ja ku betohem për hënë e kryq,
Për shenjtët: Qyp, Magje, Sëndyq;
Kasollen time unë kurrë se kyç,
S’rrohet pa miq, s’rrohet si qyq.

15.

Sa ç’bën bleta pa lule mjaltë,
Sa ç’bën poçari poçe pa baltë,
Aq bën artisti pa femra art.
(Atë të llojit më të naltë.)

16.

Shiheni jetën si të ishte një pozë.
Dashuria është trëndafili rozë
Që me erën kërkon të lozë.
E padukshmja na bën xhelozë.

17.

Në pasqyrën e syve time ne u pafsh
Fërgëllon lëkura jote nën mëndafsh;
Më pranë asaj pasqyre në i vafsh,
Qënia jote do mbulohet: avuj, afsh.

18.

Në parajsë shkofsh a u djegsh flakë,
Të puthshin çupa a të puthtë plakë,
Gjithë përjetësinë a vetëm për pak,
Dashurinë e ke rreth qafës - lak.

[sonambul]

Do behem pastruese!

[Diabolis]

19.

Ju them ç’shoh me sytë e mia:
Ku fillon vera mbaron miqësia.
Jo e dashur, s’më ka zënë pija,
Ku fillon vera shtrihet dashuria.

20.

Është dashuria që më grish
Dhe dashurisë unë s’ja prish;
Dëgjo e dashur, në do ta dish:
Të dashurave unë s’ju them ish.

21.

Për dashuritë kurrë s’u pendova,
Unë dashuroj gjithë ç’dashurova!
Një herë të vetme i tradhëtova,
Kur brenda varrit tim shkova.

22.

Dashuria ime ka vetëm nisje
Dhe porsi pylli merr harlisje.
Zjarri në i rëntë s’është bitisje,
Bisku i ri çan për stolisje.

23.

Si dimrat, në shpella me X-e,
E ardhmja do shënojë apokalipse.
Kjo profeci s’ka mesazhe mikse,
Fitorja e njeriut është fikse.

24.

Vreshtën e verës që sapo pitë,
Një dorë vreshtari e krasit;
Si lastarit që me një verë u rrit
Si dashurisë i themi: Prit!

[Diabolis]

25.

Sofrabezja si lugate u ngrit.
Po prit moj erë e liqerit, prit!
Ti pimë dy kupa për shpirt,
Sakiu i ka mbushur me Pamid.

26.

Eh, kjo verë e këtij Merloti,
Pikë loti, pikë loti;
Vjetërohet mot mbas moti,
Si i zoti, si i zoti.

27.

Le të dalë nga qilarët sekreti:
Si Princi i Epirit dhe Mbreti,
Si At Gjergj Fishta poeti,
Kanë pirë verë Kallmeti.

28.

Në botës i ke rënë varaving
Dhe askund s’u ndjeve “king”,
Ndalu në Durrës e bëje tring
Me një gotë verë Riesling.

29.

Është bërë prej rrushit Kardinal,
Nga shishja del si të jetë Djall
Dhe shkëlqen në gotën kristal.
Ç’të jetë vallë? Ë? Ç’të jetë vallë?

30.

S’kish frymë ti bëja dy pyetje të thjeshta:
Ç’ngjyrë ka rrushi në këto vreshta?
Ç’dorë i ngriti, kaq drejt, në rreshta?
U afrova dhe pashë ... mijra ... heshta!

[Diabolis]

31.

Ma lexoi në zemër një maraz
Dhe m’u qas bukuroshja buzagaz;
Më nuk di e prandaj ma nuk flas,
Se më piu e më dehu me Shiraz.

32.

Lart ngre këngët një klarinet,
Dhëndri e shthuri një gërshet.
Kabërnet! Derdhu Kabërnet.
Për çiftin e ri – me fund ky shëndet.

33.

Kur më le ti, m’u përmbys bota,
Unë gjeta ngushëllim tek gota.
Porse ti rroje – me hire të plota!
Mbi gota bosh kë qaja? ... unë rrota.

34.

Pi për qejf, mos pi për hall
Në do që bota mos të të tallë.
Ulu pi verë me Zot e Djall,
Pi me të vdekur, pi me të gjallë.

35.

Në dehesh vetëm me dy kupka
E skuqesh siç skuqen ca çupka,
Brenda syve të mbijnë mijra lulka;
Të kujtohet kur lozje me puthka?

36.

Më thoshte nëna kur s’ja rrekja,
Të flija “të madhin” që sjell vdekja.
Asaj të drejtë atëhere s’i jepja,
S’dija sa më e madhe është përpjekja.

[Diabolis]

37.

Kur për gjë tjetër mos kem takat
Do të ngre një vreshtë në kodër-fshat.
Orën me hijen e shatës do ta mat,
Do të shkoj rehat, më se rehat.

38.

Pranë vatrës së ngrohtë që ndeze,
Nën tingujt e violinave vieneze,
Me një gotë Tokai hungareze
Dhe zemrën tënde për meze.

39.

Ah ti, kur erdhe, ti kur erdhe,
Demi im shpërtheu gjerdhe.
Por ti e zbute me përkedhelje,
Si zogun e vogël në çerdhe.

40.

O bijë e fatit të keq! Më dhembën.
Të më kishin zënë këmbën
Si ti do ti ngulja dhëmbët;
Por në leqe kam zemrën.

41.

Ç’mbanin në bute dhe shakuj?
Ç’pinin profetë dhe orakuj?
Ngrin po u përgjigje: ujë,
E fshehta nuk groposet në akuj.

42.

Kjo verë e sjellë nga ana e anës
Çon peshë gazmendin e mejhanës.
Zbrit o Krisht n’mes të Tiranës,
Ktheje në verë ujin e Lanës.