A ben dikush te me sqaroj metodat e punes...

[hubejb]

Une nuk jam duke e krahasuar Ebu Hurejren me Ebu Bekrin, kuptohet te gjith Ehli Sunneti thuajne se Ebu Bekri eshte me i miri prej ashabeve, por une nuk mund te pajtohem me ty se Ebu Hurejra nuk ka qene askushi per Muhammedin alejhisselam, dhe tregimet e tua se ai ka jetuar 2 vjet!

Sa i perket hadithit ti edhe njehere merresh me kontradiktat tuaja!

Une te thash nje here ti i refuzon hadithet dhe mos me nxjerr argumente prej tyre.

Une sic i pranoj hadithet e jo edhe ti, per kete hadith them se eshte i vertete, por ama per te njejten ceshtje ekzistojne edhe transmetime tjera qe tregojne se Muhammedi alejhisselam kete ndalese nuk ua ka dhene te gjithe ashabeve dhe nuk ua ka dhene per te gjitha kohet.
Edhe ne kohen e Muhammedit alejhisselam ka pasur njerez cka kane shkruajtur hadithe dhe Muhammedi alejhisselam nuk ua ka ndaluar aspak, ai ua ka ndaluar vetem njerezve te cilet nuk jane te aft te bejne dallimin ndermjet thenieve Kuranore dhe thenieve te Muhammedit alejhisselam.

[hubejb]

Per akuzen ndaj Ebu Hurejres do te transmetoj vetem nje hadith nga Muhammedi alejhisselam te cilin e ka thene ne Hutben Lamtumirese dhe ti vendos vet a ka vepruar ne te drejte Ebu Hurejreja apo jo.

"Njerëz!

Dëgjoni mirë fjalën time! Nuk e dij, ndoshta me ju nuk do të takohem më deri në amshim. Njerëz sa e shenjt është kjo ditë, sa i shenjt është ky muaj, sa fatlum është ky qytet (Mekka), aq janë të shenjtë edhe shpirtërat tuaj, pasuria dhe nderi juaj që, gjithsesi janë të ruajtur nga të gjitha agresionet."

[hubejb]

EBU HUREIRA – NJERIU I MACES
Nga jeta e një transmetuesi të dashur


Profeti (s.a.v.s.) e pyeti se si quhej. “Abdu-Shems” (Shërbëtor i Diellit), u përgjigj Ebu Hureira. Atëherë profeti i kërkoi që ai ta ndryshonte emrin në “Abdur-Rrahman” (Shërbëtor i të Gjithmëshirëshmit). Megjithatë ai vazhdoi të njihej mes njerëzve me emrin “Ebu Hurejra” (Babai-Njeriu i Maces) për shkak të dashurisë që ai tregonte për një mace, të cilën e përkëdhelte, e ushqente dhe e cila e ndiqe pas kudo...

" 'An Ebi Hureira radijAllahu anhu kal, kale Rasul Allahi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem...."
(Mbështetur në autoritetin e Ebu Hureiras, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i dërguari i Allahut, paqja qoftë mbi të, tha...)

Vargu i parë i një kënge, i një poezie që buzët e miliona muslimanëve e recitojnë plot respekt, që veshët e miliona besimtarëve e dëgjojnë e sytë e miliona të devotshmëve e lexojnë plot përkushtim prej mëse njëmijë e katërqind vjetësh! Sa e sa prej nesh janë tashmë të familjarizuar me këtë refren që na ka bërë të njohur emrin e Ebu Hureiras (r.a.), të cilin e shohim, gjithashtu, të përmendur në të gjitha veprat e hadithit, historisë profetike e jurisprudencës islame. Ebu Hureira (r.a.) ishte një njeri i talentuar, që Zoti i kishte dhënë aftësinë e jashtëzakonëshme të të ruajturit në kujtesë dhe të të riprodhuarit edhe vite më vonë, pa ndryshuar as edhe një fjalë e me përpikmërinë më të madhe, të cdo bisede a ligjërate të dëgjuar. Duke dashur të shfrytëzojnë këtë aftësi të tij, pati njerëz që u përpoqën, duke përdorur emrin e tij, t’i atribuojnë profetit të dashur, Muhammedit (s.a.v.s.) një numër hadithesh e fjalësh të pathëna kurrë prej tij, por përpjekjet mbinjerëzore e deri vetësakrifikimi i shumë dijetarëve e eruditëve të kohës bëri që hadithet e profetit të dashur (s.a.v.s.), të transmetuara nga Ebu Hureira (r.a.), të ruhen të pastra e të pacënuara.
Ebu Hureira (r.a.) u bë musliman në prani të Tufejl Ibn Amrit, kryetarit të fisit që i përkiste. Pasi deklaroi besnikëri ndaj Islamit, ai e shoqëroi Tufejlin për në Mekë, ku pati nderin të takohet me profetin (s.a.v.s.). Profeti (s.a.v.s.) e pyeti se si quhej. “Abdu-Shems” (Shërbëtor i Diellit), u përgjigj Ebu Hureira. Atëherë profeti i kërkoi që ai ta ndryshonte emrin në “Abdur-Rrahman” (Shërbëtor i të Gjithmëshirëshmit). Megjithatë ai vazhdoi të njihej mes njerëzve me emrin “Ebu Hurejra” (Babai-Njeriu i Maces) për shkak të dashurisë që ai tregonte për një mace, të cilën e përkëdhelte, e ushqente dhe e cila e ndiqe pas kudo.
Ebu Hureira jetonte me të ëmën, e cila ishte ende politeiste. Ai lutej për të dhe përpiqej që ajo të pranonte Islamin, por ajo refuzonte. Një ditë, ndërsa ai mundohej t’i shpjegonte asaj dicka mbi Islami, ajo u mërzit e tha disa fjalë fyese për profetin (s.a.v.s.). Kjo e mërziti shumë Ebu Hureiran. Ai u nis tek profeti (s.a.v.s.) dhe, me sytë të mbushur me lotë, i kërkoi që t’i lutej Allahut që nëna e tij të pranonte Islamin. Profeti ia plotësoi dëshirën Ebu Hureiras dhe iu lut Allahut për nënën e tij. Kur Ebu Hureira u kthye në shtëpi, ai nuk diti si ta shprehte gëzimin e tij kur mori vesh se nëna e tij ishte penduar për mëkatet dhe kishte deklaruar tashmë se nuk ka të adhuruar tjetër përvec Allahut dhe se Muhammedi është i dërguari i Tij. Pa ditur si ta shprehë lumturinë, ai doli me vrap nga shtëpia dhe rendi për tek profeti i dashur (s.a.v.s.), i mbushur me gëzim, dhe e informoi atë se Allahu i ishte përgjigjur lutjeve të tij. Më pas i tha: “O i dërguar i Allahut, lutju Allahut që të na bëjë mua dhe nënën time të dashur për cdo besimtar e besimtare!” Dhe profeti (s.a.v.s.) iu drejtua Allahut me lutjen: “O Zot, bëje këtë shërbërtor tëndin dhe nënën e tij besimtare të dashur për cdo besimtar e besimtare!”
Me talentin dhe aftësitë e tij të jashtëzakonëshme, Ebu Hureira (r.a.) iu vu punës për t’i shërbyer me përkushtim fesë së tij. Duke parë shumë nga shokët e tij ishin të zënë me tregëti e shumë miq të hershëm të tij, të pajisur me dituri, u vranë në luftëra, duke e humbur jetën e tyre qysh në agim të rinisë së tyre, ai kuptoi se feja kishte nevojë për njerëz që t’i ruanin e transmetonin burimet e saj. Ndaj edhe ai vendosi që ta shfrytëzojë kujtesën e tij të jashtëzakonëshme duke qëndruar pranë profetit (s.a.v.s.) e duke regjistruar thëniet e mësimet e tij mbi fenë. Për katër vjet me rradhë, gjatë qëndrimit në Medinë, duke shfrytëzuar faktin se kishte shumë kohë të lirë (ai nuk merrej as me tregëti, si mekasit, as me bujqësi, si ensarët) Ebu Hureira (r.a.) nuk iu nda profetit (s.a.v.s.), duke u munduar që të dëgjonte e të përfitonte sa më shumë prej tij.
Ai e donte shumë profetin (s.a.v.s.) dhe nuk lodhej e nuk mërzitej kurrë duke e dëgjuar atë. Shpesh ai do ta falenderonte Allahun për këtë fat të madh që pati me fjalët: “Lëvduar qoftë Allahu që e udhëzoi Ebu Hureiran për tek Islami! Lëvduar qoftë Allahu që i mësoi Ebu Hureiras Kuranin! Lëvduar qoftë Allahu, që e nderoi Ebu Hureiran me shoqërinë e Muhammedit (s.a.v.s.)!” Për shkak të dashurisë së tij për dijen dhe shfrytëzimit të pjesës më të madhe të kohës për të qëndruar pranë profetit (s.a.v.s.), Ebu Hureiras (r.a.) iu desh që të kapërcente vështirësi të mëdha ekonomike. Ai tregon: “Një ditë uria m’u bë aq e tmerrëshme, saqë m’u desh të vendos një gur mbi stomak. Më pas u ula anës udhës. Kur pashë Ebu Bekrin po kalonte aty pari, i kërkova që të më sqaronte për një varg nga Libri i Allahut. Në fakt, e pyeta vetëm e vetëm që të më ftonte për të ngrënë dicka...”
Krahas përkushtimit për të ruajtur fjalën e Zotit dhe mësimet profetit (s.a.v.s.), Ebu Hurejra (r.a.) nuk harronte t’i drejtohej shpesh Allahut me lutje e adhurim. Herë ai, herë e shoqja dhe herë e bija e tij luteshin me radhë netëve dhe kjo bënte që nata në shtëpinë e tij të mos kalonte thuajse asnjë cast pa lutje e adhurim ndaj Zotit të Lartësuar. Gjithashtu, kur kërkohej prezenca e tij në luftë për të mbrojtur me shpatë fenë e Allahut, ai nuk ngurronte kurrë dhe asnjëherë nuk ndodhi që të mos merrte pjesë në ndonjë betejë krahas profetit (s.a.v.s.).
Pas vdekjes së profetit të shenjtë (s.a.v.s.), Ebu Hureira (r.a.) vazhdoi punën e tij në të transmetuarit e fjalës së profetit (s.a.v.s.) dhe në të bërit të njohur të një numri të madh hadithesh. Megjithëse të njohur me aftësitë e tij memorizuese, shokët e tij shprehnin shpesh habi e admirim për gjithcka që ai kishte arritur të mësonte në një kohë aq të shkurtër.
Gjatë kalifatit të Omerit (r.a.), Omeri e emëroi Ebu Hureiran (r.a.) guvernator të Bahreinit. Aty ai u pasurua në një kohë të shpejtë. Omeri (r.a.), si një njeri i ndjeshëm e i kujdesshëm, që kërkonte që guvernatorët e emëruar prej tij të mos jetonin thjeshtë dhe të mos siguronin pasuri të madhe qoftë edhe në rrugë të ligjëshme, kur u informua për pasurinë e Ebu Hureiras (r.a.), e thirri atë në Medinë dhe i kërkoi sqarime. Ebu Hureira (r.a.) sqaroi se e kishte grumbulluar pasurinë e tij duke u kujdesur për kuajtë, si dhe përmes dhuratave. Omeri i kërkoi që ai ta dorëzonte pasurinë e tij në thesarin e shtetit. Ebu Hureira (r.a.) bëri si u urdhërua dhe ngriti duartë nga qielli e u lut: “O Zot, fale emrin e besimtarëve (Omerin)!” Më vonë Omeri e thirri përsëri Ebu Hureiran (r.a.) dhe ia ofroi edhe një herë postin e guvernatorit të Bahreinit, por Ebu Hureira (r.a.) nuk pranoi. I pyetur nga Omeri (r.a.) për arsyet e refuzimit, ai u përgjigj: “Sepse nuk dua që nderi im të merret nëpër këmbë, që të më merret pasuria e të më goditet kurrizi” Më pas shtoi: “Kam frikë se mos flas pa dije e gjykoj pa urtësi”.
Ebu Hureira (r.a.) jetoi një jetë të nderëshme, duke ia përkushtuar veten Islamit, duke qenë i sjellshëm e i mirë ndaj së ëmës dhe duke inkurajuar edhe të tjerët që të jenë të sjellshëm ndaj prindërve. Një ditë, kur panë se shëndeti i Ebu Hureiras ishte keqësuar dukshëm, miqtë e tij nisën të luten për shërimin e tij. Mirëpo Ebu Hureira (r.a.) hodhi vështrimin nga qielli e tha: “O Zot! Unë dua të të takoj Ty dhe të lutem që edhe Ti të duash të më takosh mua!” Ai, më pas, ndërroi jetë në vitin 59 H., në moshën shtatëdhjetë e tëtë vjecare. Ai vdiq pasi e plotësoi detyrën dhe dëshirën e tij për të ruajtur e transmetuar mësimet e profetit të dashur (s.a.v.s.), duke u lënë muslimanëve një pasuri të pacmueshme, bashkë me detyrimin moral për ta ruajtur e trashëguar edhe më tej atë pasuri. Ai mbetet një shembull i jashtëzakonshëm i dashurisë për diturinë e vetëmohimit për të. E ndërsa ne i lutemi Zotit të Lartësuar që ta shpërblejë Ebu Hureiran (r.a.) dhe t’i dhurojë atij edhe në jetën e amëshuar miqësinë dhe shoqërinë e profetit (s.a.v.s.), ashtu sikurse ia kishtë dhuruar në këtë botë, në sytë, në buzët e në veshët tanë vazhdon të ndjehet ai refren që tashmë ka mbushur jetën tonë e është bërë kënga, poezia jonë e dashur prej shekujsh:
" 'An Ebi Hureira radijAllahu anhu kal, kale Rasul Allahi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem...."

(Hamzah Kasim, “Nida Magazine”)

[Bani gjk]

Me falni qe po nderhyj ne kete bised por vetem diqka desha ti them Gostivarit usa.
Citim Gostivari usa :Nga ana tjeter , duke studjuar se si kane vepruar 4 kalifet e pare , te cilet kane qene kunder shkruarjes se haditheve ...
Vlla ajo cka mer ra ne sy ishte kjo qe thua qe 4 halifet e kan ndaluar shkrurjen e haditheve.
Jo vlla shum gabim e ke sepse nuk eshte ndaluar kjo gje nga 4 halifet, kete te jesh i sigurt !!!!!!!!!!
Ka hadithe qe tregojn qe edhe gjat kohes se Pejgamberit jan shkruar hadithe dhe per kete ka qen i informuar fort mir Pejgamberi a.s., per kete je i informuar edhe ti sepse me nje shkrim ke then:
Citim Gostivari usa 20-09-2008, 16:45: Pra si mund te ket ndaluar dhe lejuar shkruarej e haditheve ne te njejten kohe!
Profeti ose ka lejuar ose ka ndaluar te shkruhen hadithet por jo te dyja.
Kurse un tu kam pergjegjur Citim Bani_gjk:
Kjo qe po e shkruaj tani nuk ta te bej me temen vetem se po kame deshir qe te shpjegoj kete filozofin tende " Ose ka lejuar ose ka ndaluar te shkruhen hadithe, po jo te dyja.
I nderuar nuk eshte kontradit kur ti i thua ndonje shokut "mos e bere ate pune" dhe me vone i thua shokut tjeter "Po ti mundesh ta beshe kete pune" , te parit i thua sepse nuk eshte i afte te beje ate pune, por megjithate ty te vjen keq ti thuash nuk je i afte sepse e lendon ne njefar menyre (kena ksi lloj raste ne jeten e perditshme), dhe te dytit i thua " po mundesh ta beshe" te dytit i thua sepse aj eshte i afte per ate pune. P.sh ata ne te njejten kohe te dy shoket e shkruajn kete rast! Ksaj nuk i thon asi lloj kontradit cfare mendon ti.

Ateher me je pergjegjur Citim Gostivari usa : E marim psh qe ne fillim ishin te ndaluara dhe me vone profeti lejoj qe te shkruhen , parashtrohet pyetja pse muslimanet priten te kalojne 250 vite qe nga vdekja e profetit qe ti shkruajne ato ?!!!
Pra gostivari usa kjo eshte teme tjeter se perse me vones jane shkruar hadithet, si pik e par me rendesi eshte sqarimi se pejgamberi nuk ka ndaluar pergjithmon dhe rrepsisht shkrurjen e haditheve sepse kjo eshte ne kundershtim me Kuranin.

Ateher dalim tek hadithi i ebu bekrit ne te cili je shkoqitur aq shum. Eshte e vertet qe ky hadith eshte shenuar ne librat e haditheve, dhe se aisha r.a transmeton se babai i vet (ebu bekri r.a) ka djagur 500 hadithe, mirpo ky hadith nuk d.t.th qe Pejgamberi a.s ka ndaluar shkrurjen e haditheve. Si vjen ne perfundim aq leht per kete?! Te tegoj un vlla, sepse ashtu te pelqen ty, kjo eshte psikologji shum e thjesht. A mos ndoshta eshte shum me e thjesht qe kete veper ja kan mvesh ebu bekrit ?!!!! apo edhe vet Ebu bekri r.a ka menduar se me e udhes eshte qe te mos shkruhen hadhithet?! Sepse edhe aj ka qen njeri dhe ka qen mundsija te gaboj. Apo kush e dine se cka kan permbajt ato 500 hadithe dhe ebu bekri r.a per me ju shmang rremujave te madhe ka vepruar ashtu ne menyren e duhur, apo edhe kan qen hadithe qe ja kan mveshur Pejgamberit a.s. Pra Gostivari usa ka shum varjanta tjera per tu interpretuar kjo lloj ngjarje, mos ta intepretojim ashtu si na pelqen neve.

Ateher dalim te Omeri, ti vet thua se ebu hureira ka jetuar nje kohe te shkurtur me Muhamedin a.s, ateher pse e zgjedh bash ate qe te pelqen ty qe omeri paska ndaluar ebu hureiren te shkruhan hadithe, ndoshta ka pas arsy te mira omeri qe ka vepruar ashtu, apo vet omeri ka vrejtur qe ebu hureira nuk ka pervoj per kete dhe nuk eshte i afte per transmetimin e haditheve.
Pra krejt keto qka po i them jan vetem spekulime, mos ti komentoj gjanat ashtu si na pelqejn neve.
Gjithe ajo qe me shtyri te shkruaj eshte se imam Alia r.a jo vetem qe nuk e ka ndaluar shkrurjen e haditheve por edhe ka shkruar hadithe, ka kshilluar me hadithe, djemve te vet ju ka len me shkrim hadithe etj etj.
I gjith kundershtimi dhe arsyja qe vjen nga ndonje sahab i ndershem eshte se i kan mveshur Pejgamberit a.s shum gjana, dhe ndoshta prej tyre ka pas qe nuk kan qen kompetent per ate pune.

Nese me pyte vlla ateher per hadithet, se perse jan shkruar me vones, dhe perse jan fabrikuar aq shum, se perse buhariu i zgjethi vetem 5600 hadithe, se perse pi ketyre 5600 tash vijin dhe i kundershtojin disa dijetar, dhe perse te mos jet mundsija qe 50 transmetusve te mos gaboj asnje ne percelljen e haditheve, apo te mos jet genjeshtar etj etj pyje. Ateher te them " UNE NUK DI". Ndoshta di me spekulime (qe ma merr mendja mu) me tu pergjegjur disi mirpo kjo nuk eshte ne rregull dhe e drejt.

Edhe diqka per fund, un nuk e di perse nuk ju pergjigjni pytjes qe ju parashtron gostivari usa, nese e dini pergjigju, per ndryshe ja hesht ja mos i ikni pytjes jo keshtu po ashtu sepse vetem me e paqart qe po behet tema !!!

Selam (PAQ)

[Gostivari_usa]

Une nuk jam duke e krahasuar Ebu Hurejren me Ebu Bekrin, kuptohet te gjith Ehli Sunneti thuajne se Ebu Bekri eshte me i miri prej ashabeve, por une nuk mund te pajtohem me ty se Ebu Hurejra nuk ka qene askushi per Muhammedin alejhisselam, dhe tregimet e tua se ai ka jetuar 2 vjet!

Sa i perket hadithit ti edhe njehere merresh me kontradiktat tuaja!

Une te thash nje here ti i refuzon hadithet dhe mos me nxjerr argumente prej tyre.

Une sic i pranoj hadithet e jo edhe ti, per kete hadith them se eshte i vertete, por ama per te njejten ceshtje ekzistojne edhe transmetime tjera qe tregojne se Muhammedi alejhisselam kete ndalese nuk ua ka dhene te gjithe ashabeve dhe nuk ua ka dhene per te gjitha kohet.
Edhe ne kohen e Muhammedit alejhisselam ka pasur njerez cka kane shkruajtur hadithe dhe Muhammedi alejhisselam nuk ua ka ndaluar aspak, ai ua ka ndaluar vetem njerezve te cilet nuk jane te aft te bejne dallimin ndermjet thenieve Kuranore dhe thenieve te Muhammedit alejhisselam.

Per akuzen ndaj Ebu Hurejres do te transmetoj vetem nje hadith nga Muhammedi alejhisselam te cilin e ka thene ne Hutben Lamtumirese dhe ti vendos vet a ka vepruar ne te drejte Ebu Hurejreja apo jo.

"Njerëz!

Dëgjoni mirë fjalën time! Nuk e dij, ndoshta me ju nuk do të takohem më deri në amshim. Njerëz sa e shenjt është kjo ditë, sa i shenjt është ky muaj, sa fatlum është ky qytet (Mekka), aq janë të shenjtë edhe shpirtërat tuaj, pasuria dhe nderi juaj që, gjithsesi janë të ruajtur nga të gjitha agresionet."

EBU HUREIRA – NJERIU I MACES
Nga jeta e një transmetuesi të dashur


Profeti (s.a.v.s.) e pyeti se si quhej. “Abdu-Shems” (Shërbëtor i Diellit), u përgjigj Ebu Hureira. Atëherë profeti i kërkoi që ai ta ndryshonte emrin në “Abdur-Rrahman” (Shërbëtor i të Gjithmëshirëshmit). Megjithatë ai vazhdoi të njihej mes njerëzve me emrin “Ebu Hurejra” (Babai-Njeriu i Maces) për shkak të dashurisë që ai tregonte për një mace, të cilën e përkëdhelte, e ushqente dhe e cila e ndiqe pas kudo...

" 'An Ebi Hureira radijAllahu anhu kal, kale Rasul Allahi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem...."
(Mbështetur në autoritetin e Ebu Hureiras, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i dërguari i Allahut, paqja qoftë mbi të, tha...)

Vargu i parë i një kënge, i një poezie që buzët e miliona muslimanëve e recitojnë plot respekt, që veshët e miliona besimtarëve e dëgjojnë e sytë e miliona të devotshmëve e lexojnë plot përkushtim prej mëse njëmijë e katërqind vjetësh! Sa e sa prej nesh janë tashmë të familjarizuar me këtë refren që na ka bërë të njohur emrin e Ebu Hureiras (r.a.), të cilin e shohim, gjithashtu, të përmendur në të gjitha veprat e hadithit, historisë profetike e jurisprudencës islame. Ebu Hureira (r.a.) ishte një njeri i talentuar, që Zoti i kishte dhënë aftësinë e jashtëzakonëshme të të ruajturit në kujtesë dhe të të riprodhuarit edhe vite më vonë, pa ndryshuar as edhe një fjalë e me përpikmërinë më të madhe, të cdo bisede a ligjërate të dëgjuar. Duke dashur të shfrytëzojnë këtë aftësi të tij, pati njerëz që u përpoqën, duke përdorur emrin e tij, t’i atribuojnë profetit të dashur, Muhammedit (s.a.v.s.) një numër hadithesh e fjalësh të pathëna kurrë prej tij, por përpjekjet mbinjerëzore e deri vetësakrifikimi i shumë dijetarëve e eruditëve të kohës bëri që hadithet e profetit të dashur (s.a.v.s.), të transmetuara nga Ebu Hureira (r.a.), të ruhen të pastra e të pacënuara.
Ebu Hureira (r.a.) u bë musliman në prani të Tufejl Ibn Amrit, kryetarit të fisit që i përkiste. Pasi deklaroi besnikëri ndaj Islamit, ai e shoqëroi Tufejlin për në Mekë, ku pati nderin të takohet me profetin (s.a.v.s.). Profeti (s.a.v.s.) e pyeti se si quhej. “Abdu-Shems” (Shërbëtor i Diellit), u përgjigj Ebu Hureira. Atëherë profeti i kërkoi që ai ta ndryshonte emrin në “Abdur-Rrahman” (Shërbëtor i të Gjithmëshirëshmit). Megjithatë ai vazhdoi të njihej mes njerëzve me emrin “Ebu Hurejra” (Babai-Njeriu i Maces) për shkak të dashurisë që ai tregonte për një mace, të cilën e përkëdhelte, e ushqente dhe e cila e ndiqe pas kudo.
Ebu Hureira jetonte me të ëmën, e cila ishte ende politeiste. Ai lutej për të dhe përpiqej që ajo të pranonte Islamin, por ajo refuzonte. Një ditë, ndërsa ai mundohej t’i shpjegonte asaj dicka mbi Islami, ajo u mërzit e tha disa fjalë fyese për profetin (s.a.v.s.). Kjo e mërziti shumë Ebu Hureiran. Ai u nis tek profeti (s.a.v.s.) dhe, me sytë të mbushur me lotë, i kërkoi që t’i lutej Allahut që nëna e tij të pranonte Islamin. Profeti ia plotësoi dëshirën Ebu Hureiras dhe iu lut Allahut për nënën e tij. Kur Ebu Hureira u kthye në shtëpi, ai nuk diti si ta shprehte gëzimin e tij kur mori vesh se nëna e tij ishte penduar për mëkatet dhe kishte deklaruar tashmë se nuk ka të adhuruar tjetër përvec Allahut dhe se Muhammedi është i dërguari i Tij. Pa ditur si ta shprehë lumturinë, ai doli me vrap nga shtëpia dhe rendi për tek profeti i dashur (s.a.v.s.), i mbushur me gëzim, dhe e informoi atë se Allahu i ishte përgjigjur lutjeve të tij. Më pas i tha: “O i dërguar i Allahut, lutju Allahut që të na bëjë mua dhe nënën time të dashur për cdo besimtar e besimtare!” Dhe profeti (s.a.v.s.) iu drejtua Allahut me lutjen: “O Zot, bëje këtë shërbërtor tëndin dhe nënën e tij besimtare të dashur për cdo besimtar e besimtare!”
Me talentin dhe aftësitë e tij të jashtëzakonëshme, Ebu Hureira (r.a.) iu vu punës për t’i shërbyer me përkushtim fesë së tij. Duke parë shumë nga shokët e tij ishin të zënë me tregëti e shumë miq të hershëm të tij, të pajisur me dituri, u vranë në luftëra, duke e humbur jetën e tyre qysh në agim të rinisë së tyre, ai kuptoi se feja kishte nevojë për njerëz që t’i ruanin e transmetonin burimet e saj. Ndaj edhe ai vendosi që ta shfrytëzojë kujtesën e tij të jashtëzakonëshme duke qëndruar pranë profetit (s.a.v.s.) e duke regjistruar thëniet e mësimet e tij mbi fenë. Për katër vjet me rradhë, gjatë qëndrimit në Medinë, duke shfrytëzuar faktin se kishte shumë kohë të lirë (ai nuk merrej as me tregëti, si mekasit, as me bujqësi, si ensarët) Ebu Hureira (r.a.) nuk iu nda profetit (s.a.v.s.), duke u munduar që të dëgjonte e të përfitonte sa më shumë prej tij.
Ai e donte shumë profetin (s.a.v.s.) dhe nuk lodhej e nuk mërzitej kurrë duke e dëgjuar atë. Shpesh ai do ta falenderonte Allahun për këtë fat të madh që pati me fjalët: “Lëvduar qoftë Allahu që e udhëzoi Ebu Hureiran për tek Islami! Lëvduar qoftë Allahu që i mësoi Ebu Hureiras Kuranin! Lëvduar qoftë Allahu, që e nderoi Ebu Hureiran me shoqërinë e Muhammedit (s.a.v.s.)!” Për shkak të dashurisë së tij për dijen dhe shfrytëzimit të pjesës më të madhe të kohës për të qëndruar pranë profetit (s.a.v.s.), Ebu Hureiras (r.a.) iu desh që të kapërcente vështirësi të mëdha ekonomike. Ai tregon: “Një ditë uria m’u bë aq e tmerrëshme, saqë m’u desh të vendos një gur mbi stomak. Më pas u ula anës udhës. Kur pashë Ebu Bekrin po kalonte aty pari, i kërkova që të më sqaronte për një varg nga Libri i Allahut. Në fakt, e pyeta vetëm e vetëm që të më ftonte për të ngrënë dicka...”
Krahas përkushtimit për të ruajtur fjalën e Zotit dhe mësimet profetit (s.a.v.s.), Ebu Hurejra (r.a.) nuk harronte t’i drejtohej shpesh Allahut me lutje e adhurim. Herë ai, herë e shoqja dhe herë e bija e tij luteshin me radhë netëve dhe kjo bënte që nata në shtëpinë e tij të mos kalonte thuajse asnjë cast pa lutje e adhurim ndaj Zotit të Lartësuar. Gjithashtu, kur kërkohej prezenca e tij në luftë për të mbrojtur me shpatë fenë e Allahut, ai nuk ngurronte kurrë dhe asnjëherë nuk ndodhi që të mos merrte pjesë në ndonjë betejë krahas profetit (s.a.v.s.).
Pas vdekjes së profetit të shenjtë (s.a.v.s.), Ebu Hureira (r.a.) vazhdoi punën e tij në të transmetuarit e fjalës së profetit (s.a.v.s.) dhe në të bërit të njohur të një numri të madh hadithesh. Megjithëse të njohur me aftësitë e tij memorizuese, shokët e tij shprehnin shpesh habi e admirim për gjithcka që ai kishte arritur të mësonte në një kohë aq të shkurtër.
Gjatë kalifatit të Omerit (r.a.), Omeri e emëroi Ebu Hureiran (r.a.) guvernator të Bahreinit. Aty ai u pasurua në një kohë të shpejtë. Omeri (r.a.), si një njeri i ndjeshëm e i kujdesshëm, që kërkonte që guvernatorët e emëruar prej tij të mos jetonin thjeshtë dhe të mos siguronin pasuri të madhe qoftë edhe në rrugë të ligjëshme, kur u informua për pasurinë e Ebu Hureiras (r.a.), e thirri atë në Medinë dhe i kërkoi sqarime. Ebu Hureira (r.a.) sqaroi se e kishte grumbulluar pasurinë e tij duke u kujdesur për kuajtë, si dhe përmes dhuratave. Omeri i kërkoi që ai ta dorëzonte pasurinë e tij në thesarin e shtetit. Ebu Hureira (r.a.) bëri si u urdhërua dhe ngriti duartë nga qielli e u lut: “O Zot, fale emrin e besimtarëve (Omerin)!” Më vonë Omeri e thirri përsëri Ebu Hureiran (r.a.) dhe ia ofroi edhe një herë postin e guvernatorit të Bahreinit, por Ebu Hureira (r.a.) nuk pranoi. I pyetur nga Omeri (r.a.) për arsyet e refuzimit, ai u përgjigj: “Sepse nuk dua që nderi im të merret nëpër këmbë, që të më merret pasuria e të më goditet kurrizi” Më pas shtoi: “Kam frikë se mos flas pa dije e gjykoj pa urtësi”.
Ebu Hureira (r.a.) jetoi një jetë të nderëshme, duke ia përkushtuar veten Islamit, duke qenë i sjellshëm e i mirë ndaj së ëmës dhe duke inkurajuar edhe të tjerët që të jenë të sjellshëm ndaj prindërve. Një ditë, kur panë se shëndeti i Ebu Hureiras ishte keqësuar dukshëm, miqtë e tij nisën të luten për shërimin e tij. Mirëpo Ebu Hureira (r.a.) hodhi vështrimin nga qielli e tha: “O Zot! Unë dua të të takoj Ty dhe të lutem që edhe Ti të duash të më takosh mua!” Ai, më pas, ndërroi jetë në vitin 59 H., në moshën shtatëdhjetë e tëtë vjecare. Ai vdiq pasi e plotësoi detyrën dhe dëshirën e tij për të ruajtur e transmetuar mësimet e profetit të dashur (s.a.v.s.), duke u lënë muslimanëve një pasuri të pacmueshme, bashkë me detyrimin moral për ta ruajtur e trashëguar edhe më tej atë pasuri. Ai mbetet një shembull i jashtëzakonshëm i dashurisë për diturinë e vetëmohimit për të. E ndërsa ne i lutemi Zotit të Lartësuar që ta shpërblejë Ebu Hureiran (r.a.) dhe t’i dhurojë atij edhe në jetën e amëshuar miqësinë dhe shoqërinë e profetit (s.a.v.s.), ashtu sikurse ia kishtë dhuruar në këtë botë, në sytë, në buzët e në veshët tanë vazhdon të ndjehet ai refren që tashmë ka mbushur jetën tonë e është bërë kënga, poezia jonë e dashur prej shekujsh:
" 'An Ebi Hureira radijAllahu anhu kal, kale Rasul Allahi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem...."

(Hamzah Kasim, “Nida Magazine”)

Me falni qe po nderhyj ne kete bised por vetem diqka desha ti them Gostivarit usa.
Citim Gostivari usa :Nga ana tjeter , duke studjuar se si kane vepruar 4 kalifet e pare , te cilet kane qene kunder shkruarjes se haditheve ...
Vlla ajo cka mer ra ne sy ishte kjo qe thua qe 4 halifet e kan ndaluar shkrurjen e haditheve.
Jo vlla shum gabim e ke sepse nuk eshte ndaluar kjo gje nga 4 halifet, kete te jesh i sigurt !!!!!!!!!!
Ka hadithe qe tregojn qe edhe gjat kohes se Pejgamberit jan shkruar hadithe dhe per kete ka qen i informuar fort mir Pejgamberi a.s., per kete je i informuar edhe ti sepse me nje shkrim ke then:
Citim Gostivari usa 20-09-2008, 16:45: Pra si mund te ket ndaluar dhe lejuar shkruarej e haditheve ne te njejten kohe!
Profeti ose ka lejuar ose ka ndaluar te shkruhen hadithet por jo te dyja.
Kurse un tu kam pergjegjur Citim Bani_gjk:
Kjo qe po e shkruaj tani nuk ta te bej me temen vetem se po kame deshir qe te shpjegoj kete filozofin tende " Ose ka lejuar ose ka ndaluar te shkruhen hadithe, po jo te dyja.
I nderuar nuk eshte kontradit kur ti i thua ndonje shokut "mos e bere ate pune" dhe me vone i thua shokut tjeter "Po ti mundesh ta beshe kete pune" , te parit i thua sepse nuk eshte i afte te beje ate pune, por megjithate ty te vjen keq ti thuash nuk je i afte sepse e lendon ne njefar menyre (kena ksi lloj raste ne jeten e perditshme), dhe te dytit i thua " po mundesh ta beshe" te dytit i thua sepse aj eshte i afte per ate pune. P.sh ata ne te njejten kohe te dy shoket e shkruajn kete rast! Ksaj nuk i thon asi lloj kontradit cfare mendon ti.

Ateher me je pergjegjur Citim Gostivari usa : E marim psh qe ne fillim ishin te ndaluara dhe me vone profeti lejoj qe te shkruhen , parashtrohet pyetja pse muslimanet priten te kalojne 250 vite qe nga vdekja e profetit qe ti shkruajne ato ?!!!
Pra gostivari usa kjo eshte teme tjeter se perse me vones jane shkruar hadithet, si pik e par me rendesi eshte sqarimi se pejgamberi nuk ka ndaluar pergjithmon dhe rrepsisht shkrurjen e haditheve sepse kjo eshte ne kundershtim me Kuranin.

Ateher dalim tek hadithi i ebu bekrit ne te cili je shkoqitur aq shum. Eshte e vertet qe ky hadith eshte shenuar ne librat e haditheve, dhe se aisha r.a transmeton se babai i vet (ebu bekri r.a) ka djagur 500 hadithe, mirpo ky hadith nuk d.t.th qe Pejgamberi a.s ka ndaluar shkrurjen e haditheve. Si vjen ne perfundim aq leht per kete?! Te tegoj un vlla, sepse ashtu te pelqen ty, kjo eshte psikologji shum e thjesht. A mos ndoshta eshte shum me e thjesht qe kete veper ja kan mvesh ebu bekrit ?!!!! apo edhe vet Ebu bekri r.a ka menduar se me e udhes eshte qe te mos shkruhen hadhithet?! Sepse edhe aj ka qen njeri dhe ka qen mundsija te gaboj. Apo kush e dine se cka kan permbajt ato 500 hadithe dhe ebu bekri r.a per me ju shmang rremujave te madhe ka vepruar ashtu ne menyren e duhur, apo edhe kan qen hadithe qe ja kan mveshur Pejgamberit a.s. Pra Gostivari usa ka shum varjanta tjera per tu interpretuar kjo lloj ngjarje, mos ta intepretojim ashtu si na pelqen neve.

Ateher dalim te Omeri, ti vet thua se ebu hureira ka jetuar nje kohe te shkurtur me Muhamedin a.s, ateher pse e zgjedh bash ate qe te pelqen ty qe omeri paska ndaluar ebu hureiren te shkruhan hadithe, ndoshta ka pas arsy te mira omeri qe ka vepruar ashtu, apo vet omeri ka vrejtur qe ebu hureira nuk ka pervoj per kete dhe nuk eshte i afte per transmetimin e haditheve.
Pra krejt keto qka po i them jan vetem spekulime, mos ti komentoj gjanat ashtu si na pelqejn neve.
Gjithe ajo qe me shtyri te shkruaj eshte se imam Alia r.a jo vetem qe nuk e ka ndaluar shkrurjen e haditheve por edhe ka shkruar hadithe, ka kshilluar me hadithe, djemve te vet ju ka len me shkrim hadithe etj etj.
I gjith kundershtimi dhe arsyja qe vjen nga ndonje sahab i ndershem eshte se i kan mveshur Pejgamberit a.s shum gjana, dhe ndoshta prej tyre ka pas qe nuk kan qen kompetent per ate pune.

Nese me pyte vlla ateher per hadithet, se perse jan shkruar me vones, dhe perse jan fabrikuar aq shum, se perse buhariu i zgjethi vetem 5600 hadithe, se perse pi ketyre 5600 tash vijin dhe i kundershtojin disa dijetar, dhe perse te mos jet mundsija qe 50 transmetusve te mos gaboj asnje ne percelljen e haditheve, apo te mos jet genjeshtar etj etj pyje. Ateher te them " UNE NUK DI". Ndoshta di me spekulime (qe ma merr mendja mu) me tu pergjegjur disi mirpo kjo nuk eshte ne rregull dhe e drejt.

Edhe diqka per fund, un nuk e di perse nuk ju pergjigjni pytjes qe ju parashtron gostivari usa, nese e dini pergjigju, per ndryshe ja hesht ja mos i ikni pytjes jo keshtu po ashtu sepse vetem me e paqart qe po behet tema !!!

Selam (PAQ)

Paqja dhe meshira e Allahut qofte edhe mbi juve !

Okay si duket kjo teme u zgjat si shum, dallimet midis jush dhe midis meje jane te dukshme, pra ti japin fund kesaj teme duke u bazuar ne faktin se KURANI per AUTOR ka ALLAHUN !!!
Po keto librat e haditheve cilien kane AUTOR ?!!

GV_USA
P.S." Mendoj qe ka ardhur koha njerehere e pergjithmone te ndalet ky nonsens i te krahasuarit te imameve me Allahun. Kur juve i qendroni besnik fjaleve te tua, qendrimeve te tua se cdo gje qe kane regjistruar keta imamet , jane te verteta, juve i krahasoni keto imam me Allahun!!!"

[Bani gjk]

Citim Gostivari usa:Mendoj qe ka ardhur koha njerehere e pergjithmone te ndalet ky nonsens i te krahasuarit te imameve me Allahun.
Te kishe then te pakten qe po krahasojm imamet me pejgamberin ishte henger disi deri diku veq te thuash qe po krahasojm imamet me Allahun ateher kjo eshte katastrof.

Citim :Kur juve i qendroni besnik fjaleve te tua, qendrimeve te tua se cdo gje qe kane regjistruar keta imamet , jane te verteta ...
Vet fakti qe dijetaren ( te hershem dhe te sodit) jan ne mospajdime per disa hadithe tregon se keta imam qe kan mbledhe hadithe nuk i konsiderojn pa gabime, kshtu qe ajo cka thua ti vlla nuk eshte e vertet.Un personalisht jam bukur shum skeptik ne disa hadithe, ashtu si je ti dhe shum te tjere, mirpo qe ti refuzosh ti dhe un hadithet jo qe nuk kena kompetenca por duhet me na ardhur marri te flasim per ate pune sepse nuk ja kena haberin kesaj lande.
Islame nuk eshte qefe qefe, jo mu nuk me pelqen kjo, por kjo, islami eshte ashtu si eshte, te pelqej apo nuk te pelqej, tu pershat logjikes tene apo nuk tu pershtat.Ajo qe nuk te duket ty e logjikshme ndoshta mua me duket e logjikshme dhe ati tjetrit i duket mesatarja e kesaj. Pra me qen islami simbas qefit dhe logjikes tend dhe timit moti ishte harruar kjo fe.

I gjithe problemi yt eshte te hadithet qe je shum skeptik, deri diku nuk eshte per tu quditur qe je skeptik, mirpo edhe qe ti rrefuzosh te gjitha hadithet eshte absurde sepse pa hadithe nuk ka islam, bile mes me qen hadithet as dijetar nuk na nevoiten aspak, nuk kishim me dite kush eshte i ditur ne qeshtje te fes e kush i pa ditur. Per ato hadithe qe je ne dyshim kurkush nuk mundet qe ta mbush mendjen qe ti besosh, mirpo ato dyshimin mbaje per veti dhe mos u mundo qe gjith bota islame te medoj si ti sepse e kot eshte. Cdo njeri i ka ato dushimet e veta, nuk kan then me kto: "Gjithkujt i bien në mend, mendime të marra, por i mençuri nuk i thotë". Pra nuk ja vlen qe ti besh me dyshu edhe te tjeret per ate qe dyshon vete.

Vlla tu kisha lutur qe te mos e marresh per ofendim kete qe po e shkruaj. E gjith kjo qe po e shkruj eshte vetem nje kshill e vogel, nese je qe i pranon kshillat, dhe asesei nuk po shkaruj qe te thyej monotonin apo qe te del fetimtar ne debat, sikur disa debate qe po behen ketu.

Selam PAQ

[Gostivari_usa]

Citim Gostivari usa:Mendoj qe ka ardhur koha njerehere e pergjithmone te ndalet ky nonsens i te krahasuarit te imameve me Allahun.
Te kishe then te pakten qe po krahasojm imamet me pejgamberin ishte henger disi deri diku veq te thuash qe po krahasojm imamet me Allahun ateher kjo eshte katastrof.

Citim :Kur juve i qendroni besnik fjaleve te tua, qendrimeve te tua se cdo gje qe kane regjistruar keta imamet , jane te verteta ...
Vet fakti qe dijetaren ( te hershem dhe te sodit) jan ne mospajdime per disa hadithe tregon se keta imam qe kan mbledhe hadithe nuk i konsiderojn pa gabime, kshtu qe ajo cka thua ti vlla nuk eshte e vertet.Un personalisht jam bukur shum skeptik ne disa hadithe, ashtu si je ti dhe shum te tjere, mirpo qe ti refuzosh ti dhe un hadithet jo qe nuk kena kompetenca por duhet me na ardhur marri te flasim per ate pune sepse nuk ja kena haberin kesaj lande.
Islame nuk eshte qefe qefe, jo mu nuk me pelqen kjo, por kjo, islami eshte ashtu si eshte, te pelqej apo nuk te pelqej, tu pershat logjikes tene apo nuk tu pershtat.Ajo qe nuk te duket ty e logjikshme ndoshta mua me duket e logjikshme dhe ati tjetrit i duket mesatarja e kesaj. Pra me qen islami simbas qefit dhe logjikes tend dhe timit moti ishte harruar kjo fe.

I gjithe problemi yt eshte te hadithet qe je shum skeptik, deri diku nuk eshte per tu quditur qe je skeptik, mirpo edhe qe ti rrefuzosh te gjitha hadithet eshte absurde sepse pa hadithe nuk ka islam, bile mes me qen hadithet as dijetar nuk na nevoiten aspak, nuk kishim me dite kush eshte i ditur ne qeshtje te fes e kush i pa ditur. Per ato hadithe qe je ne dyshim kurkush nuk mundet qe ta mbush mendjen qe ti besosh, mirpo ato dyshimin mbaje per veti dhe mos u mundo qe gjith bota islame te medoj si ti sepse e kot eshte. Cdo njeri i ka ato dushimet e veta, nuk kan then me kto: "Gjithkujt i bien në mend, mendime të marra, por i mençuri nuk i thotë". Pra nuk ja vlen qe ti besh me dyshu edhe te tjeret per ate qe dyshon vete.

Vlla tu kisha lutur qe te mos e marresh per ofendim kete qe po e shkruaj. E gjith kjo qe po e shkruj eshte vetem nje kshill e vogel, nese je qe i pranon kshillat, dhe asesei nuk po shkaruj qe te thyej monotonin apo qe te del fetimtar ne debat, sikur disa debate qe po behen ketu.

Selam PAQ

Bani_gjk

Nuk i refuzoj te gjitha hadithet, je gabim ! Psh. hadithin sipas te cilit profeti ka thene se "Parajsa fillon tek kembet e nenes" kete ia them vajzes sime kur ndonjehere nuk respekton nenen e vete ( edhe vajza ime 5 vjece - akoma eshte e vogel per te kuptuar keto gjera , por une e perdor kete hadith ) !
Por nuk mundem une ti them vajzes sime kur ajo do me pyesi per fene dhe profetin , sa here eshte martuar , sa vjecare i ka pasur grate , sa vjecare ka qene Aishja kur eshte martuar me profetin, NUK MUND TI THEM VAJZES SIME SE PROFETI SE PROFETI ESHTE MARTUAR ME AISHEN KUR AJO KA QENE 6 VJECE!!!
Ose psh nuk mund ti them vajzes sime qe Allahu i ka krijuar grate me te meta intelektuale !!! KEte thot Buhari , e jo Allahu!!! E shum e shum hadithe te tjera pa kuptim , qe mundohen te vene burin ne nje pozite superiore ndaj gruas.

Tani vijme tek fjalet e tua , sipas te cilave vet thua qe dijetaret sot , kur vjen puna e disa haditheve jane skeptik thua qe kane mendime te ndryshme.
Keto hadithet e lart permendura a jane skeptike ose jo!!!
NEse jane pse duhet ti besojme ?!!!


GV_USA

[hubejb]

Gostivari usa e shoh se nuk mund ta qoj me ty, per shkak se je i betonuar ne koken tende. Te lutem dua vetem qe te ta bej nje test psikologjik.

Shiko balerinen me poshte dhe te lutem me trego ne cilen ane rrotullohet ne anen e djatht apo ne anen e majt dhe pastaj do te jap pergjigje.

http://www.365.com.mk/images/stories...okt08/test.gif

[Bani gjk]

Per moshen e aishes r.a eshte flit e eshte perflit 100 her kjo teme, dhe dihet fort mir qe behet fjal edhe per moshe me madhore (14 vjeqare, apo 17 dhe 18 vjeqare ), pra ketu nuk eshte asgje e sigurt 100%. Ajo qe dihet e sigurt eshte se Pejgamberi a.s ka pasur mbi 50 vjet kur eshte martuar me aishen r.a e cila maksimum i ka pasur 18 vjet dhe minimu 9 vjet. Por edhe nese ka qene 9 vjeqare mos te duket kjo absurde sepse ne ate kohe ka qene shum normale martesa me vajza te reja. Shiko njeher andej ka tajlanda ka filipina dhe vietnami, atje thuaje qe eshte nermale te martohet vjaza 13 deri ne 16 vjeqare sepse keshu e kan traditen. Mos harro se ky zakon ka ndodhur edhe te shqiptaret, bile edhe tek serbet. Te siguroj qe un perosnalisht njof nje plaka ne gjakov qe eshte martuar 13 vjeqare kurse burri sja i ka pasur ne ate kohe afer 30 vjet. Kesi raste kam ndegjuar shumm, mirpo po te tregoj rastin qe e di te sigurt. Ateher edhe zakoni tjeter tek shqiptaret eshte qe i kan martuar vajzat ende pa lindur, p.sh nese me lind qik do ta jap per djalin tend kur te behet per martes, dhe ashtu ka ndodhur. Ose qe jan martuar vajzat pa e dikur se kush do te jet burri deri ne momentin kur jan hi dhender, edhe kjo ka zgjat deri para 50 viteve, nuk po them 90% por 70% e plakava ne gjakove cka jan mbi moshen 75 vjeqare nuk i kan njofur burrat e tyre deri ne momentin e darsmes. Pra kjo ka qen tradit gostivari usa, e ty nese te ka kap brenga se si do tja shpjegosh qikes tende kete, ataher eshte shum e thjesh, duhesh ti tregosh qikes se qfar d.m.th tradita dhe kultura, duhesh ti tregosh qikes tende se nuk mundesh ti krahasosh vitet 600 apo 1900 me vitin 2008, se gjerat qe sod jan normale (ne kuptimin ne pergjithsi) (p.sh femrat qe dalin thuaja se ne kupaqe neper midis gjakoves) ne ate kohe (p.sh vitin 1900) kane qen abnormale, kurse keto qe sod quhen abnormale ( qe femrat nuk ka guxuar te veshin fun mini, apo hollanke) ne ate kohe kan qen krejt normale. Po ashtu edhe per martesen e pejgamberit me shum gra ... Un do ta postoj nje shkrim copy past, edhe pse nuk i kam ne qejf copi past, mirpo me shpres qe sado pak do te ndimoj sepse eshte i shkurt dhe i qart per tu lexuar.

Citim gostivari usa: qe mundohen te vene burin ne nje pozite superiore ndaj gruas.
Kur-ani Surja Nisa- 4:11. All-llahu ju urdhëron për (çështjen e trashëgimis) fëmijët tuaj: për mashkullin hise sa për dy femra; ...
Pra te pelqen apo nuk te pelqen ty, te duket apo nuk te duket ty e logjikshme, ky eshte islami qe te thash nuk eshte qefe qefe dhe logjika logjika.

Citim Gostivari usa : ... qe mundohen te vene burin ne nje pozite superiore ndaj gruas.
Kur-ani Surja Nisa4:34. Burrat janë përgjegjës për gratë, ngase All-llahu ka graduar disa mbi disa të tjerët
Gostivari usa ke diqka per te thene per kete? Me tutje vazhdo ajeti ... 4.11 E ato që keni dro kryelartësisë së tyre, këshilloni, madje largohuni nga shtrati, edhe rrahni
Athu pse nuk ju ka then Allahu xh.h grave ne Kur-an qe ti kshillojn burrat, nese nuk marrin vesh, te largohen ne shtarti, po prap nqofse nuk marrin veshe ti rrafin ? A din te me tregosh pse ju ka then burrave (mashkujve) kete dhe jo grave (femrave) ?! Po te tregoj un me mir, sepse BURRI (mashkulli) eshte BURRE (mashkull), sado qe ti apo ndokush tjeter qe mundohet qe ti barazoj eshte e kote sepse vete historija na deshmon qe edhe para islamit edhe ne kultura tjera edhe ne popuj tjer edhe ne kohra te ndryshme bile edhe ne boten e kafshve mashkulli eshte aj qe eshte superior ne disa qeshtje.
Ndalu vetem nje minut dhe shikoje boten rreth e perqark se kush eshte me superior ne ditet e sodit, kush i ka ber gjitha keto arritje teknologjike, astronomike, biologjike, politike, ekonomike etj etj etj, mashkulli apo femra (: ?!!! Vet Allahu xh.h ka derguar mashkuj Pejgamber dhe jo femra, bile as edhe nje femer. Raliteti vlla eshte ky, mos te jetojm me ate cka na kona dhe cka na pelqen por te jetojim me ralitet.

Citim Gostivari usa : Ose psh nuk mund ti them vajzes sime qe Allahu i ka krijuar grate me te meta intelektuale !!!
O vlla te lutem mos i komento gjerat si te pershtaten ty mor burr !!!!!!!!!
p.sh Pse e zgjedh bash varjanten qe te quhen " femrat jan me te meta intelektuale" !!!! Mundesh te zgjethesh edhe kete p.sh " Vajza ime edhe meshkujt edhe femrat jan intelektual, mirpo meshkujt jan pakkk me shum intelektual"
Ti e zgjedh fjalin sa me negative dhe perqmuse vetem ashtu si te pelqen ty dhe te pershtatet ty , kjo nuk eshte e drejt!!!!
Nejse nuk po e zgjas me shum, kerkoj ndjes nga femrat, ndoashta pak e teprova por mundohuni ta kapni thelbin e temes temes. Shpresoj qe gruja ime nuk do te lexoj kete qe kam shkruar se do ti bie un pishmonit qe e kam shkruar kete hehe.

Selam (PAQ)

[Bani gjk]

Pse Muhammedi, .a.s, e martoi Aishen, r.a., në moshë aq të re?


Gratë e të Dërguarit, s.a.v.s., janë nënat e besimtarët

Në islam, gratë e të Dërguarit të Allahut, s.a.v.s, kanë një tretman dhe vend të veçantë. Nga pikëpamja kur’anore ato janë umehatu-l-mu’minin (nëna të besimtarëve): “Pejgamberi është më i ndieshëm ndaj besimtarëve se sa ata ndaj vetë vetvetes së tyre, ndërsa gratë e tij janë në vend të nënave të tyre...” (El-Ahzab, 6)


Gratë e të Dërguarit, s.a.v.s., pas vdekjes së tij kanë edhe një tretman tjetër. Ato, pra, nuk kanë të drejtë të martohen përsëri. Për këtë ekziston konsensusi, pajtueshmëria e plotë e të gjithë dijetarëve islam. Njëra nga karakteristikat dhe privilegjet e të Dërguarit, s.a.v.s., ishte dhe ajo që atij, për dallim nga meshkujt e tjerë, i ishte lejuar martesa me më shumë se katër gra në të njëjtën kohë.

Armiqtë e islamit, faktin që Pejgamberi, a.s., ka pasur shumë gra, shpesh për gjatë historisë e kanë shfrytëzuar si sulm ndaj personalitetit të tij dhe në këtë mënyrë kanë devalvuar misionin dhe veprën e tij. Sulme të tilla kanë ardhur në shprehje, sidomos, kohëve të fundit.

Duhet theksuar që ai cili e studion me seriozitet rrugën e Muhammedit, a.s., me lehtësi do të arrij në përfundim se ai nuk u përcaktua që të martohet me shumë gra për shkak të dëshirave të tij epshore. Kjo është shumë e qartë. Megjithëkëtë, atyre që pretendojnë se këtë e ka bërë për shkak të plotësimit të nevojave të tij fizike, e udhës është t’i kujtojmë në disa fakte të padiskutueshme historike:

E para: I Dërguari, s.a.v.s., ka mundur të zgjedh për vete një vajzë të re më të bukur dhe në këtë mënyrë të arrij kënaqësi të larta fizike. Megjithatë, ai nuk veproi kështu. E vetmja virgjëreshë që ai martoi, ishte Aishja, r.a., ndërsa të gjitha të tjerat ishin gra të cilat më herët kishin qenë të martuara, dhe shumica e tyre ishin në periudhën e mesme të jetesës. Kjo, pa dyshim, tregon se plotësimi i nevojave fizike në jetën e të Dërguarit, s.a.v.s., ka qenë e parëndësishme, ndërsa plotësimi i nevojave të mëdha morale ishte primare. Në këtë mënyrë, i Dërguari, s.a.v.s., pohoi vlerat më të larta njerëzore. Për këtë mund të bindemi duke parë në shkaqet specifike që e lidhën me secilën bashkëshorte dhe në faktin që e përcaktoi që të martohet me të. Duket qarrtë që arritja e kënaqësive fizike asnjëherë nuk ka qenë vendimtare.

E dyta: Dihet që Muhammedi, a.s., fëmijërinë dhe periudhën e rinisë e kaloi në Mekke, duke jetuar jetë të ndershme dhe dinjitoze. Në këtë janë pajtuar edhe qarqet intelektuale muslimane edhe ato jomuslimane. Që atëherë ishte i zbukuruar me karakteristikat e moralit të lartë dhe u dallua sipas ofiqeve Es-Sadik (Ai i cili gjithmonë e flet të vërtetën) dhe El-Emin (Besniku). Biografët e të Dërguarit, s.a.v.s., kanë shënuar se ai, në kohën kur rinia mekkase u dha pas verës, bixhozit dhe grave, ai jetonte larg këtyre anomalive.

E treta: I Dërguari, s.a.v.s., kaloi pjesën më të madhe të jetës së tij me një grua të vetme, nga mosha njëzetepesë vjeçare deri në moshën pesëdhjetë vjeçare. Njëzetepesë vite martesë i kaloi me hazreti Hatixhen, r.a., e cila ishte më e vjetër prej tij pesëmbëdhjetë vjet. Vetëm pas vdekjes së saj, kur më ai u fut në decenien e gjashtë të jetës, u përcaktua të ketë më shumë gra.

Faktet e theksuara, të cilat janë të shënuara në literaturën relative historike, pa ndonjë hamendje tregojnë që martesa e të Dërguarit, s.a.v.s, me më shumë gra ka pasur një kuptim shumë më të thellë nga kënaqësia e thjeshtë fizike. Ekzistojnë arsye të shumta për shkak të të cilave i Dërguari, s.a.v.s., u përcaktua që të ketë një numër më të madh të grave. Dijetarët i shënojnë katër faktor kryesor në martesat e të Dërguarit, s.a.v.s.: kumtimi i islamit, hartimi i dispozitave të caktuara sheriatike, shkaqet shoqërore dhe motivet politike. Për këtë flitet gjerësisht në shumë burime.


Martesa me hazreti Aishen, r.a.

Aishja, r.a., është e bija e Ebu Bekrit, r.a. Ajo është gruaja e vetme të cilën i Dërguari, s.a.v.s., e ka martuar të virgjër. Të gjitha të tjerat kanë qenë të martuara më parë, kështu që ose u kanë vdekur burrat ose u janë vrarë.

I Dërguari, s.a.v.s., martesën me Aishen, r.a., nuk e ka menduar më parë, pasi ajo ishte shumë e re. Megjithatë, në një rast, pas vdekjes së Hatixhes, r.a, erdhi tek ai Havle bint Hakim, gruaja e Othman ibn Maz’unit, dhe e pyeti: “O i Dërguari i Allahut, a do të ishe martuar?” Kurse i Dërguari, s.a.v.s., e pyeti: “Me cilën?” Ajo iu përgjigj: “A dëshiron vajzë të pa martuar (birk), apo dëshiron grua që më parë ka qenë në martesë (sejjib)?” “Kush është vajza” – pyeti i Dërguari, s.a.v.s. Ajo u përgjigj: “Aishja, e bija e krijesës së Allahut më të dashur për ty (mendohet në Ebu Bekrin).” Pas kësaj, i Dërguari, s.a.v.s., pyeti prapë: “E cila është gruaja që ka qenë e martuar?” “Sevda bint Zem’a” – u përgjigj ajo. Atëherë Pejgamberi, a.s., i tha asaj që të shkojë dhe të tu kërkojë fejesë për të. (Trans. Ahmedi në Musned)

Pas kësaj, filloi i Dërguari, s.a.v.s., ta ëndërroj Aishen, r.a. Në lidhje me këtë, Aishja tregon se i Dërguari, s.a.v.s., ka thënë: “Tre herë më je paraqitur në ëndërr. Pas gjithë kësaj, melaqja të solli fshehurazi tek unë, ishe e veshur me tesha të mëndafshit dhe më tha: ‘Kjo është gruaja jote!’ Kur ta zbulova fytyrën dhe pash që ajo je ti, thash: ‘Kur është prej Allahut, ashtu qoftë!” (Trans. Buhariu dhe Muslimi)

Ky transmetim flet qartë se Dërguari, s.a.v.s., Aishen e ka martuar sipas Shpalljes, domethënë ka qenë i urdhëruar për këtë. Prandaj, martesa e saj është specifike: I Dërguari, s.a.v.s., e martoi si vajzë, me pëlqimin e babait të saj, Ebu Bekrit. Kjo ndodhi në muajin shevval, në vitin e njëmbëdhjetë pas pejgamberllëkut, gjegjësisht një vit pas martesës me Sevdën, pra, dy vite e pesë muaj para Hixhretit. Me vetë faktin që Aishja, r.a, nuk ishte në moshën madhore sheriatike, ajo mbeti edhe për ca kohë në shtëpinë e babait të saj. Kur më arriti në moshën madhore, atëherë erdhi në shtëpinë e të Dërguarit, s.a.v.s. Kjo ndodhi në muajin shevval, shtatë muaj pas Hixhretit, në Medine, kur edhe u ndërtuar xhamia e Pejgamberit.

Në lidhje me martesën e të Dërguarit, s.a.v.s, me hazreti Aishen, r.a., e cila ishte shumë e re kur u martuar, armiqtë e islamit përgjatë historisë nxorën një sërë vërejtjesh dhe sulmesh ndaj islamit dhe të Dërguarit, s.a.v.s. Sulme të tilla vazhdojnë edhe sot e kësaj dite, ku edhe ne jemi dëshmitarë të botimit të teksteve dhe librave të ndryshme blasfemie. Në lidhje me këtë, mendojmë që është me rëndësi të shprehemi për disa fakte:

E para: Martesa e të rinjve në atë periudhë kohore duhet vështruar në kontekst të kohës së atëhershme historike e kulturore. Martesa me vajza të reja, në atë periudhë, ka qenë traditë e natyrshme, kështu që askush nuk ka shikuar në të, madje as edhe armiqtë më të mëdhenj të Pejgamberit, s.a.v.s.

Dihet që armiqtë e Pejgamberit, a.s., nga rrethi i idhujtarëve arab, kanë shpifur lloj lloj akuzash ndaj tij. Ata shfrytëzuan çdo shans të mundshëm që ta sulmojnë dhe ta shpifin atë, s.a.v.s. Literatura biografike është e mbushur me një numër akuzash të cilat, në adresë të Pejgamberit, a.s., i shpikën armiqtë arab dhe të tjerë. Megjithëkëtë, askund nuk shënohet që dikush në atë periudhë ta ketë akuzuar për shkak të martesës me Aishen, r.a. Për atë kohë, kjo ka qenë praktikë krejtësisht e natyrshme. Ky është një fakt shumë i rëndësishëm, të cilin duhet pasur parasysh kur të flitet për martesën e të Dërguarit, s.a.v.s., me hazreti Aishen. Pra, duhet të merret parasysh konteksti historik dhe kulturor në të kuptuarit e kësaj ngjarjeje nga jeta e të Dërguarit të Allahut, s.a.v.s., e që nga pikëvështrimi i ditëve të sodit mund të duket e gabueshme dhe qëllimisht e keqinterpretuar, për fat të keq.

E dyta: Duhet theksuar që Aishja, r.a., edhe pse ishte e re në kohën e martesës, ka qenë në moshën madhore sheriatike. Arsyeja pse Aishja, r.a, nuk shkoi menjëherë në shtëpinë e të Dërguarit, s.a.v.s., qëndron në atë se, sipas dispozitave të sheriatit, nuk është e lejuar jetesa bashkëshortore me një grua e cila nuk ka arritur në moshën madhore (bylykun), domethënë pa filluar procesi menstrual. Sipas dispozitave të sheriatit mashkulli arrin në moshën madhore me polucionin e parë, ndërsa mosha madhore e femrës arrihet me menstruacionin e parë. Kështu që, Aishja, r.a., me hyrjen e saj në jetën bashkëshortore me të Dërguarin e Allahut, s.a.v.s., ka qenë në moshën madhore në pikëpamje sheriatike.

E treta: Martesa e Pejgamberit, a.s., me hazreti Aishen, r.a., si një vajzë e re, ndër të tjerash, ka pasur për qëllim që ajo ta kalojë periudhën e saj rinore pranë Pejgamberit, a.s., në mënyrë që gjatë kësaj kohe të edukohet dhe të arsimohet nën vigjilencën personale të Pejgamberit, a.s., ashtu që të bëhet një mësuese dhe edukatore, e cila më vonë, thuajse gjysmë shekulli, do t’i mësojë dhe edukojë gjenerata të shumta. Në literaturën relative historike shënohet se i Dërguari, s.a.v.s, ndërroi jetë në vitin e 11 sipas Hixhretit, ndërsa Aishja, r.a., vdiq në vitin 57 sipas Hixhretit. Pra, ajo jetoi gati edhe gjysmë shekulli pas Pejgamberit, a.s., dhe gjatë gjithë kësaj kohe ajo ishte aktive në funksion të edukimit të gjeneratave të reja, gjenerata që përhapën misionin islam. Biografi dhe historiani i shquar Ibn Haxher El-Askalani, në veprën e tij kapitale Takribu-t-Tehdhib, kur flet për biografinë e Aishes, r.a., thotë që “ajo ka qenë gruaja më e udhëzuar në fushën e fik’hut – njohjes së dispozitave sheriatike, dhe përgjithësisht, në sferën e të kuptuarit të fesë.” Ky fakt është shumë i rëndësishëm nëse dëshirohet vërtetë të kuptohet fakti se pse i Dërguari, s.a.v.s., e martoi Aishen, r.a., në moshë aq të re.

Njëri nga qëllimet esenciale të martesës së Pejgamberit, a.s., me më shumë gra ka qenë edhe sigurimi i mësueseve kualitative, që pastaj muslimaneve t’ua mësojnë rregullat e islamit. Shoqëria islame ishte në zhvillim e sipër dhe gratë e Pejgamberit, a.s, kishin një rol shumë të rëndësishëm në planin e arsimimit të femrës muslimane. Pejgamberit, a.s., i nevojiteshin gra të cilat suksesshëm do ta përhapnin midis grave të tjera rrethin e thirrjes dhe mësimit të dispozitave islame, sidomos kur shpesh bëhej fjalë për dispozitat të cilat kanë të bëjnë ekskluzivisht për çështjet e grave, e që mashkulli ndjehet i turpëruar kur atyre u flitet për to. Dihet që kultura islame e jetesës familjare dhe bashkëshortore përfshin një numër të dispozitave sheriatike, siç janë: marrëdhëniet intime midis bashkëshortëve, dispozitat mbi menstruacionin (hajzin) dhe lehoninë (periudhën e pastrimit pas lindjes – Nifasin), larja e bashkëshortëve pas aktit intim, dispozitat mbi pastrimin e gruas, etj.

Dihet, gjithashtu, që i Dërguari i Allahut, s.a.v.s, ishte një person i karakterizuar me një turp shumë të theksuar. Në vepra të haditheve shënohet se “turpi i Dërguarit, s.a.v.s, ishte shumë më i madh, sesa turpi i vashave në dhomat e tyre (të nusërisë)”

Prandaj, kuptohet që ai nuk mundte drejtpërdrejtë të përgjigjej në të gjitha pyetjet që ia parashtronin gratë e tjera në lidhje me marrëdhëniet martesore dhe intime të bashkëshortëve. Ndonjëherë përgjigjet e tij ishin të natyrës metaforike, ndërsa shpesh ndodhte që gratë e tij, në mënyrë të drejtpërdrejtë, t’ua përcjellin grave të tjera dispozitat e sheriatit që kishin të bënin më jetën familjare dhe bashkëshortore. Literatura klasike islame është e mjaftueshme me transmetime të tilla të cilat bëjnë fjalë për këtë. Kështu, p.sh., Buhariu dhe Muslimi, në Sahihët e tyre, shënojnë nga Aishja, r.a., rastin e një gruaje nga ensaret e cila e pyeti Pejgamberin, a.s., për larjen pas menstruacionit. Duke e udhëzuar se si të veprojë, ai i tha: “Merr një copë myshku dhe fshiju më të.” Ajo e pyeti: ‘Si do të fshihem me të?’ Ai iu përgjigj: ‘Fshiju!’ Ajo përsëri e pyeti: ‘Po si do të fshihem me të?’Ai ia ktheu: ‘I madhëruar qoftë Allahu, fshiju me të.’” Aishja vazhdon dhe thotë: “Unë e tërhoqa kah vetja atë dhe i thash: ‘Fshiju ashtu që t’i largosh gjurmët e gjakut’”.

Literatura e hadithit është plot më kësi shembuj, ku gratë e Pejgamberit, a.s., paraqiten si edukatore dhe mësuese të gjeneratave të mëvonshme islame. Sidomos kjo vjen në shprehje kur është në pyetje gruaja e Pejgamberit, a.s., hazreti Aishja, r.a., me të cilën ai u martua gjersa ajo ishte shumë e re. Duke iu falënderuar këtij fakti, ajo u edukua nën vigjilencën e Pejgamberit, a.s., dhe dispozitat e fesë i mësoi direkt prej tij. Ajo pas vdekjes së Pejgamberit, a.s, jetoi, thuajse, gjysmë shekulli, duke i mësuar, gjatë gjithë kësaj kohe, gjeneratat e reja me dispozitat e islamit.


_____________
Autor:
Dr. Safvet Haliloviq

Burimi:
www.preporod.com

Përktheu:
Mehas Alija

Boton:
“Brezi i ri”

Nëntor, 2008

©breziiri.com