Ndjenja apo llogjika?

[salihaj]

Qysh mbet tash puna : logjika apo ndjenja?

Ti mos shih kusur o Salih,se vet s`jom marre me kete sport.Ne filozofi vec ni provim e kom pase.Dhe qati mesusit te landes,vec s`ma mbajke,se pa i shpalle dyluftim s`e kisha lane!Keshtu ne ring,n`dashte me doreza,n`dashte pa to.
Qe thue ti,e pse me i shpalle dyluftim mesuesit?
Qysh pse?!Kur e pyetshim per ni ceshtje qe spjegohet me dy-tri fjale,ky na spjegonte gjys ore…sa qe harrojshim ku e pat fjalen.

Persa i perkete temes;une mendoj qe ne rend te pare eshte ndjenja.Logjika zor se ka pune ketu njehere.Po qe arrin njeriu ta mban arsyen e s`e humb ndjenjen qe e pat per personin e dashur,
atehere i ka ra pikes.

Nipi dhe miku!
Nipi: dyzetepesë vite profesor i filozofisë me tha:
-“kam mësuar dyzetepesë vite nxënësit, sipas filozofisë shpjegohet qe çdo vepër mbështetët në tri shtylla, un dy i kam ditë e një kurrë nuk kam muajt me ja qellu!”
Unë:
-“Pse bre nip nuk e ke pyet dajën të kishte treguar!”
Nipi:
-“Çfarë din ti! Je ekspert i botës së gjallë biologjike e do me më shpjeguar diç për filozofi!”
Unë:
-"A e dinë formulën e ujit?"
Nipi:
-"po more! H₂O !”
Unë:
- "Hidrogjeni është një shtyllë, e oksigjeni një shtyllë!”
Nipi:
- "Po këto janë ato dy shtylla qe i kam marrë si shembull!” Po e treta?
Unë:
- "Kush i lidhë këta dy element kimik?"
Nipi:
- "Nuk di fare!!!"
Unë:
- "Këto o lidhë energjia e tyre qe rrjedh nga elektronet! O nipi im!"
Nipi një çerek ore humbi nga vetëdija:
- "Eu! Dajë! Dyzetepesë vite i kamë marrë në qafë nxënësit e mi!!!"
Besoni se ky nipi im ka qenë profesori më rigoroz gjatë dyzetepesë viteve, më se shumti ka pasur nota të dobëta. Për atë kam thënë se nxënësi është pasqyrë e diturisë së profesorit.

[shoku_tanku]

Dikur mendoja se ndjenja duhet vënë para logjikës, po koha më mësoi që kjo është e gabuar dhe kuptova se të vjetrit kishin të drejtë në ato që thoshin dhe bënin.


Prandaj duhet vënë logjika para ndjenjës dhe nuk duhet kërkuar njeriu ideal.

Mos kujto se te vjetrit nuk binin pre e asaj dehjes se shkurter,asaj ndjenjes qe nuk pajtohet me llogjiken dhe qe quhet dashuri!Ata e perjetonin kete pathos pasionant ne menyre te fshehte(kryesisht platonike)sepse vete kushtet qe te ofronte koha ishin te tilla.Martesa pastaj duhet pare si dicka e ndare nga kjo ndjenje te cilen po pershkruajme.Madje une besoj se eshte me mire qe kete ndjenje te zjarrte ta perjetojme me nje tjeter person "mundesisht perpara martese sepse pas do te ishte shkaterrimtare per veten dhe per familjen" sesa me njeriun qe do ndajme jeten sepse duke e patur gjithmone prane vetes kete njeri,sa me teper t'i verejme anet e tij njerezore,aq me teper do te zhgenjehemi dhe magjia e atij momenti te zjarrte do shperbehet si te mos kish ekzistuar kurre.

[salihaj]

Qysh mbet tash puna : logjika apo ndjenja?

Ti mos shih kusur o Salih,se vet s`jom marre me kete sport.Ne filozofi vec ni provim e kom pase.Dhe qati mesusit te landes,vec s`ma mbajke,se pa i shpalle dyluftim s`e kisha lane!Keshtu ne ring,n`dashte me doreza,n`dashte pa to.
Qe thue ti,e pse me i shpalle dyluftim mesuesit?
Qysh pse?!Kur e pyetshim per ni ceshtje qe spjegohet me dy-tri fjale,ky na spjegonte gjys ore…sa qe harrojshim ku e pat fjalen.

Persa i perkete temes;une mendoj qe ne rend te pare eshte ndjenja.Logjika zor se ka pune ketu njehere.Po qe arrin njeriu ta mban arsyen e s`e humb ndjenjen qe e pat per personin e dashur,
atehere i ka ra pikes.

Miku
Duke pi kafe në restorant, miku im, profesor i psikologjisë dyzet vite me pyeti:
- “Zotëri Salihaj kam dëgjuar se veza e pulës pa i fekonduar me këndesi (gjeli) nuk hap zog ?!!!”
Unë qesha dhe i thashë:
- "Vetëm Jezusi në këtë botë ka “dalë pa “këndes “(gjel)!!!”
Miku me tha: "qe tani i mbusha të gjashtëdhjetat , si profesor i filozofisë të dyzetat e, nuk kam ditë se vetëm vezët e fekonduar hapin zogj.
E tani çfarë të thuhet për logjikë apo ndjenjen, kur kemi profesor të tillë?!!!”
- Për mua deri sa ekziston materia qe matët ( e ka masën e vet), nuk vjen në konsiderim as logjika e as ndjenja. Sepse edhe ndjenja edhe logjika është produkt i një materie, varësisht për çfarë bëhet fjalë.
Në rastin konkret të temës së parashtruar: syrin e ngacmon drita (drita përmban fotone qe matën), thyerja e rrezeve të dritës nga ndonjë vajzë apo djal të bukur, kthehet në dritën e syve – ngacmon syrin (mos të hyj në mënyrë më profesionale), neuroni i sistemit nervor posedon receptorin e pagabuar siç është sinapipësa, sinapsi kapë informatën (ngacmimin) e pranuar nga rrezet e dritës, përmes sinapsës neuroni merr informatën për objektin përkatës (në këtë rast femra apo mashkulli), informata dërgohet në qendrën nervore, kjo informatë elaborohet, futët nëpër nyje nervore të cilat janë të destinuara qe çdo urdhëresë të qendrës përkatëse nervore ta ekzekutonin edhe në fund vjen akti i përfundimtar: “me kapi zemra për atë gocë, apo çun!” Mu bë koka "rrotë" e nuk po dijë çfarë të bëjë, se filani apo filania më çmendi etj, etj.
Ky kishte me qenë një përgjigje sado kudo e gjymtë.
Mirëpo, për tu informuar më mirë dhe më saktë lexojeni librin e psikologjis, nuk me kujtohet autori, ama aty janë të gjitha sa u përket ngacmimeve psikologjike qe prodhonin ndjenje apo llogjikë.

[salihaj]

Mos kujto se te vjetrit nuk binin pre e asaj dehjes se shkurter,asaj ndjenjes qe nuk pajtohet me llogjiken dhe qe quhet dashuri!Ata e perjetonin kete pathos pasionant ne menyre te fshehte(kryesisht platonike)sepse vete kushtet qe te ofronte koha ishin te tilla.Martesa pastaj duhet pare si dicka e ndare nga kjo ndjenje te cilen po pershkruajme.Madje une besoj se eshte me mire qe kete ndjenje te zjarrte ta perjetojme me nje tjeter person "mundesisht perpara martese sepse pas do te ishte shkaterrimtare per veten dhe per familjen" sesa me njeriun qe do ndajme jeten sepse duke e patur gjithmone prane vetes kete njeri,sa me teper t'i verejme anet e tij njerezore,aq me teper do te zhgenjehemi dhe magjia e atij momenti te zjarrte do shperbehet si te mos kish ekzistuar kurre.

Plotësisht pajtohem me ty mik i nderuar, për atë plaku thotë: "Mos bërë çfar ta kana se të gjenë çfarë s'ta kana!"

[s0ni]

Sa pesimista o cuna....ajo qe po pershkruani eshte si i thone ne anglisht 'honeymoon phase' apo faza e muajit te mjaltit. Ku cdo gje qe ben, thote i/e dashura te duket e magji. Mbasi te vijne serisht mend nga cmenduria e ndjenjave fillon jeta e perditshme me te gjitha hallet e gezimet qe permban ajo.
Kur ju thoni qe me mire te martoheni edhe te filloni direkt jeten e perditshme me dike, atehere ne mendimin tim jeni frikacak. Keni frike ti jipni ndjenjat e juaja asajt, keni frike nga fuqia qe mund te kete ajo mbi ju. Shkurt muhabeti doni kontroll ne dashuri, sepse momentin qe i tregoni ndenjat ju humb ky kontroll.
Nejse, beni si tju vij juve permbare, por s'ka gje me te bukur kur cmendurine e dashurise e ndani me ate person qe do benit bashkshorte e do krijonit familje.

[fashion_girl]

ke un deri tani ka dominu me shum llogjika se sa ndjenjat!

[-BATO-]

Mos kujto se te vjetrit nuk binin pre e asaj dehjes se shkurter,asaj ndjenjes qe nuk pajtohet me llogjiken dhe qe quhet dashuri!Ata e perjetonin kete pathos pasionant ne menyre te fshehte(kryesisht platonike)sepse vete kushtet qe te ofronte koha ishin te tilla.Martesa pastaj duhet pare si dicka e ndare nga kjo ndjenje te cilen po pershkruajme.Madje une besoj se eshte me mire qe kete ndjenje te zjarrte ta perjetojme me nje tjeter person "mundesisht perpara martese sepse pas do te ishte shkaterrimtare per veten dhe per familjen" sesa me njeriun qe do ndajme jeten sepse duke e patur gjithmone prane vetes kete njeri,sa me teper t'i verejme anet e tij njerezore,aq me teper do te zhgenjehemi dhe magjia e atij momenti te zjarrte do shperbehet si te mos kish ekzistuar kurre.

Nuk thashë që të vjetrit nuk e provonin atë ndjenjë, por pikërisht se e kishin provuar dhe e dinin ç'ishte, i bënin martesat ashtu si i bënin.

Nuk pajtohem me mendimet e tua. Dukesh që e vret mendjen shumë dhe gjen shpëtim te zgjidhje tek të cilat as vetë nuk je shumë i sigurtë.

Përderisa ndjenja qenka një gjë kalimtare, pse iu dashka kushtuar aq rëndësi asaj dhe u dashka provuar para martese? Pse, po provove njëherë dashurinë para martese, martesa do të shkojë mirë? Praktika tregon se marrëdhëniet paramartesore nuk sjellin forcim të martesës, përkundrazi.

Martesa do edukim dhe logjikë, jo ndjenjë, se ndjenja është diçka kalimtare. Ai që nuk është kalimtar, është seksi. Ndjenja bie, po dëshira për seks nuk bie. Gjërat kryesore që i duhet njeriut janë: ushqim, seks dhe fëmijë.

[RiGerta]

Nuk shkoj pas zerit te ndjenjes, por bej ate qe me thote llogjika.Ndjenja te fut neper rrugica pa Exit, eshte dicka siperfaqesore dhe e lekundeshme.Llogjika ne te kunderten eshte metoda me e mire per ti vleresuar gjerat dhe per te shmangur gabimet.

[uj me gaz]

llogjika eshte perpjekja e trurit per te perpunuar ndienjat. mendimet jane ndienja te ndrydhura ne forma llogjike me anen e te cilave mund te ngrihen sisteme perkohesisht te qendrueshme derisa... derisa te vije furtuna tjeter e ti ndryshoje... mendimet jane prej natyre vec shembelltyra te fundme e te paplota te ndienjave... dashuria eshte gjithcka e bukur qe e njohim ose nuk e kemi njohur akoma... materia eshte vec nje shfaqje e fundme dhe e paplote e dashurise...

[{A_N_G_E_L_69}]

Kam pas perdorur dikur ndjenjen..tashme logjika esht ajo qe me udheheq.