Letër e hapur, drejtuar Kryeministrit tim, qytetarit Sali Berisha!

[bebushja]

Letër e hapur, drejtuar Kryeministrit tim, qytetarit Sali Berisha!
Nga Inida Gjata ZHAKU
I dashur Kryeministër!

Kohët e fundit kam nisur intervistat për përzgjedhjen e banorëve të ardhshëm të Kafazit!

(Sepse në Shqipëri zhvillohet një lojë, ku Brenda një Kafazi prej Ari cicërojnë thagma Shqiptari!)

Aty zoti Kryeministër, meqenëse Ne (televizioni pra), jemi e vetmja shpresë e mbetur e të rinjve shqiptarë, vijnë e konkurrojnë qindra 18-20 vjeçarë, shumë prej të cilëve vijnë nga larg, sepse shpresojnë te fama për të fituar një vend pune edhe sikur … si kamerier!

(Në këtë rast, nuk dua të them se çdo kamerier mund të bëhet i famshëm, por që reformat kanë qenë kaq të suksesshme, saqë kanë rritur standardet edhe në punët e “thjeshta”!)

Juve mbase keni kohë që nuk i ndeshni të rinjtë e zonave të thella apo rurale apo sikur edhe urbane qoftë! Ndaj dhe me devotshmërinë më të lartë, po ju tregoj pak nga ato që shoh e dëgjoj prej tyre, kur vijnë me sytë gjithë lumturi, se më në fund ia dolën të ndjekin pas një ëndërr! Kanë shansin t’iu dëgjohen hallet nga të gjithë! Mbase i ndihmon kush!

Dhe ata djem, zotëri, janë 18-20 vjeçarë. Aq sa ju, kur keni ardhur në Kryeqytet me ëndrrën e një karriere të lavdishme, të cilën, fatmirësisht për ju, arritët ta realizoni!

Mirëpo ju kishit mbështetjen e shtetit dhe garanci sociale për t’ia dalë asaj e kësaj dite! Ju ishit 20 vjeç përpara 40 vjetësh, zotëri!

Ndërsa këta të rinj janë 20 vjeç sot, në 2008! Naivë, të paditur e të parritur, vijnë me asgjë në xhep, në kërkim të diçkaje për në zemër!

Për më shumë Dinjitet në sy të shoqërisë, të rinjtë zgjedhin të vetmin shans që kanë, Kafazin! E kështu të kenë pak më shumë vëmendje! Duan vetëm të tregojnë se ekzistojnë. Të flasin për problemet që kanë. T’i dëgjojë dikush. E meqë në këtë vend u vihet veshi vetëm të “Famshmëve”, ata na drejtohen Ne!

Kanë përfunduar shkolla të mesme dhe presin …….ose të ikin jashtë, (Kujdes! Vazhdojnë të mendojnë si klandestinë!), ose të hyjnë në Kafaz, ose të presin, se mos……….ndodh ndonjë mrekulli që të mund t’i nxjerrë nga bataku!

(Ka nga ata që kanë bërë edhe vetëm 8 klasë shkollë, por ai është faj i prindërve më shumë sesa i shtetit!)

Batak është vendi ku rrojnë. Nuk ka asnjë vend punësimi për të rinj! Të rinjve do t’u kërkoni të votojnë, e ata do t’jua japin votën, nëse u premtoni shkollim e punësim, se kanë nevojë! Por, duke vazhduar siç po vazhdon prej 15 vitesh ky shtet të funksionojë, do bëheni shkaktarë të djegies edhe të një brezi tjetër duke mos mbërritur dot deri te dita e përmbushjes së këtij premtimi. “Brezi i Ri” do të digjet 31-sh, edhe një herë, në Shqipëri!

Por në Kafaz nuk konkurrojnë vetëm të rinj, zotëri! Në Kafaz vijnë për të rrëfyer hallet e tyre edhe pensionistë! Posi! 2 zotërinj, deri tani, me shpatulla punëtorësh e fytyra të vrara prej varfërie, vijnë me rroba të mbi-përdorura të konkurrojnë për Kafazierë! Sepse duan të rrojnë të sigurt. Me një çati mbi thinja, me ushqim të sigurt e pa e shpenzuar pensionin për dy-tri tableta!

I dashur zoti Kryeministër! Nëpërmjet kësaj letre të “hapur” nuk kam aspak ndërmend t’ju mallëngjej. As ju e askërkënd. Ka ikur koha e lotëve. Mbani premtimin! Jepuni Shqiptarëve atë që ua kanë marrë Udhëheqësit vit pas viti. Kohë pas kohe. Jetë pas jete. Brez pas brezi.

Dinjitetin!

Nëpërmjet kësaj letre dua të shpreh revoltën time për qeverisje vazhdimisht poshtëruese në Shqipëri!

(Njerëzve u mjafton një jetë e vetme për t’u jetuar! Qeverive Shqiptare, jo! Nuk i mjafton veç një mandat për dy-tri gjëra të thjeshta!)

I dashur Kryeministër, ju kërkoj me këmbëngulje të fortë e me gjak të nxehur nga vuajtjet e Brezave të të tria kohëve, të ndizni motorët e qeverisë e të shkundni nga letargjia administratat, institucionet, shoqëritë, institucionet fetare gjithashtu. Ky shtet duhet të nisë të mendojë për mishin që po kalbet, përpara se të ndihet era e kërmës!

Ne, me kënaqësi do të paguanim çdo taksë për ngritjen e qendrave sociale e azileve për njerëz të moshuar që s’kanë asgjë, e të cilët janë të shumtë. Ai Brez e meriton mbase më shumë se çdokush një herë në jetë njerëzillëkun e shërbimin e shtetit që u ka marrë çdo pikë gjak e djersë, e dinjitet një jetë të tërë.

Ne, me kënaqësi, do paguanim çdo taksë të mundshme, në rast se ju ato pará do t’i investonit në kurse kualifikimi për profesione të ndryshme e bursa për studentë të varfër, të cilët janë shumë. Por me aq universitete sa ka Shqipëria mund të përballohen lehtësisht.

Vijnë 18-vjeçarë që kanë mbaruar shkolla të mesme profesionale, e përveçse kanë dalë me rezultate të dobëta, (faj edhe i mësuesve që lëshojnë pe e fre duke u mjaftuar me realizimin e normës, përveçse shumë faj i prindërve që nuk i edukojnë fëmijët me dëshirën për shkollim, e i fëmijëve që tundohen nga asgjëja më shumë sesa nga shkolla), e kanë edhe shumë të ulët koeficientin për t’u marrë parasysh nga universitetet shtetërore. (Universitetet private janë tmerrësisht të shtrenjta. Bankat s’mund t’u japin dot kredi këtyre “varfanjakëve”).

I dashur Kryeministër! Në thelb, problemet janë të lehta për t’u zgjidhur! Duhet vetëm punë prej vërteti dhe devotshmëri!

Unë mund t’ju jap një këshillë nga eksperienca ime, nëse dëshironi.

Këtë herë nuk do ta drejtoj vetë Kafazin. Do jem vetëm autore, skenariste, regjisore dhe përzgjedhëse. Ky fakt më ka bërë të punoj më mirë, më shpejt dhe me më shumë efektivitet. Mund të ndiqni shembullin tim edhe ju gjithashtu. Mund të nisni e të bëni vetëm atë që dini të bëni më mirë. Pra, të bëni atë që është më i dobishëm dhe i suksesshëm! Harrojeni PD dhe fushatën për një çast! Mos e digjni edhe një tjetër Brez për hir të së ardhmes që nuk është e sigurt, nëse do të bjerë sërish në duart tuaja apo jo!

I dashur Kryeministër! Kjo letër nuk ka aspak qëllimin të jetë as kundër jush e as pro ndonjë tjetri. (Shpresoj që kjo letër të rrojë aq gjatë në mendjet e lexuesve, sa të vlejë për çdo Kryeministër shqiptar, brez pas brezi. (Dhe mua, sikur po shpëtoj Shqipërinë më duket tani, teksa e shkruaj (bëj shaka).)

Dua vetëm që t’ju nxis të shihni vetëm në një drejtim! T’ia drejtoni shikimin Brezit të 3, Fëmijëve të brezit të tretë. Si dhe fëmijëve të fëmijëve të Brezit të tretë. Të shihni e njihni ç’vështirësi kanë, e të punoni edhe për to! Shqipëria është shumë vend i vogël për të mos u futur në rrugë të mbarë me nja dy-tri institucione që punojnë nën ALARM!

Shpresoj që më në fund të dëgjoj një herë në Shqipëri edhe zhurmën e motorëve të Shtetit! Meqë të motorëve të ANARKISË, jo vetëm ia kemi dëgjuar zhurmat kërcëllitëse, por i kemi pirë dhe lëngun. Lëngu i Anarkisë vlon nëpër damarët tanë, zoti Kryeministër. Na ka hyrë në gjak!

Me bindje të thellë se diçka do të ndodhë pas kësaj letre,

Nderime dhe respekte

Inida Gjata ZHAKU alias Një e “famshme” prej Kafazit, që i dëgjohet fjala !




P. S.,

Kjo letër është e HAPUR, sepse Kryeministri nuk na e ka dhënë adresën e shtëpisë tek ai spoti ku ka dhënë numrin e celularit.

Shpresoj që Kryeministri të lexojë këtë gazetë “TemA”, dhe jo atë “Temën” tjetër (atë të qeverisë)!

back | 10.10.2008

[drenicaku]

Qy qy
Edhe zhakut i dul koh te kapet per te berishes a.

[Duaje Siveten]

Tirana Observator e Enjte, 23 tetor 2008

Nga Ngjela tek Ina Rama

20 betejat e Berishës në 3 vjet qeveri

Shkruar nga Altin Sinani

Nëse bëhet një bilanc i tre viteve qeverisjeje të Sali Berishës rezulton se kryeministri është me të vërtetë një luftëtar i paepur. Majtas e djathtas, me krerë institucionesh, me personazhe të politikës dhe të medias, shefi i qeverisë ka harxhuar energji me shumicë për të luftuar. A është lodhur Berisha pas një beteje edhe nëse nuk ka fituar? Kjo nuk ka pasur asnjëherë rëndësi. Berisha është ngritur si gjithnjë nga hiri dhe i është përveshur një beteje tjetër. A ju kujtohet beteja kur pa marrë mirë detyrën e Kryeministrit deklaroi se do të përfshinte SHISH në strukturat e Ministrisë së Brendshme? E humbi atë betejë falë ndërhyrjes pa bujë të ndërkombëtarëve, konkretisht të CIA-s, që kishte harxhuar miliona që ai shërbim të jetë i pavarur.

Por ç'rëndësi kishte. Pa u shuar mirë jehona e kësaj beteje, nisi betejën për shkatërrimin e "Zogut të Zi". E fitoi atë betejë duke e shkatërruar. Për të vijuar pastaj me debatin me Spartak Ngjelën e deri tek beteja aktuale me Ina Ramën. Që nga tre shtatori i vitit 2005, kur Berisha mori pushtetin dhe deri tani pas tre vitesh, gazeta "Tirana Observer" ka numëruar 20 beteja të shefit të qeverisë me personazhe dhe institucione nga fushat më të ndryshme.

Beteja me SHISH-in

Institucioni më i ndjeshëm i sigurisë kombëtare është Shërbimi Informativ Shtetëror. Në vitin 2005, qeveria prezantoi një nismë që synonte kalimin e këtij institucioni nën vartësi të Ministrisë së Brendshme. Një vendim që te opozita zgjoi kujtimet e hidhura të vitit 1996-1997, ndërsa për një pjesë të opinionit publik ishte një fuqizim i pamenduar mirë i Ministrisë së Brendshme. Për disa javë debati i Parlamentit ka qenë mbi funksionin e këtij institucioni. Por nën presionin konstant të opozitës dhe disa zërave nga autoritetet ndërkombëtare, dhe konkretisht të CIA-s, që kishte harxhuar miliona që ai shërbim të jetë i pavarur, qeveria hoqi dorë nga komandimi i institucionit të rëndësishëm të sigurisë duke e lënë atë në variantin e mëparshëm.

Beteja e "Zogut të Zi"

Ka qenë një betejë thuajse e përhershme mes Kryeministrit dhe pushtetit lokal deri në marrëveshjen për ndryshimin e Kushtetutës me kreun e PS-së, Edi Rama. Bashkia më e sulmuar në fillimet e mandatit të PD-së ka qenë ajo e Tiranës. Rasti më tipik ishte prishja e mbikalimit në kryqëzimin e "Zogut të Zi". Pas gati gjashtë muaj sherre, debatet teknike mund të përktheheshin vetëm me ngjyrime politike, ku inxhinierët dhe teknikët i bënin llogaritë e projektit në selitë e dy partive. Por megjithatë çështja e "Zogut të Zi" është rasti konkretet i përplasjeve mes ekzekutivit dhe pushtetit lokal. Një betejë e fituar nga ekzekutivi.

Me "Albatrosin"

Është rasti i parë i përballjes së një biznesi me qeverinë në fillimet e mandatit të saj në vitin 2006. Kompania ajrore "Albatros" u vu në qendër të sulmeve nga ekzekutivi për mospagim taksash. Në fakt pas dokumenteve ligjore që prezantonin organet tatimore dhe Agjencia e Kontrollit të Shërbimit Civil, fshihej një tjetër synim. Pronarët e kompanisë "Albatros" ishin të afërt të Presidentin Alfred Moisiu. Akuzat ndaj kompanisë dhe kërcënimi për mbyllje të aktivitetit ishin një presion ndaj Presidentit për të firmosur shkarkimin e Prokurorit të Përgjithshëm. Opozita e ktheu në çështje të ditës dhe pas reagimit të ndërkombëtarëve, ekzekutivi kuptoi se sulmi nga "ajri" nuk ishte rruga më e mirë për në zyrën e Moisiut.

Me Theodhori Sollakun

Dueli Berisha-Sollaku është një nga duelet më të gjata të politikës shqiptare. Ai u bë zyrtar në prill të vitit 2006, kur rreth 28 deputetë dorëzuan në Kuvend kërkesën për nisjen e procedurës së shkarkimit të Kryeprokurorit për shkak të mos-zbardhjes së 78 krimeve. Deviza për të luftuar korrupsionin, premtim, që sipas të djathtëve, solli në fitore të djathtën, vuri nën shënjestër kryeprokurorin Sollaku. Sipas kryeministrit Berisha, Sollaku nuk po u hapte rrugë procedimeve të zyrtarëve të korruptuar dhe madje po i mbronte ato. Pas refuzimit të shkarkimit të kryeprokurorit nga Presidenti Alfred Moisiu, në duelin Berisha-Sollaku u fut edhe Presidenti Moisiu, i cili u akuzua nga Berisha dhe mbështetësit e tij për mbrojtjen e Sollakut. Me ardhjen e Bamir Topit në krye të Presidencës edhe "odisea Sollaku" mori fund me shkarkimin e kryeprokurorit.

Me Spartak Ngjelën

Është cilësuar si një nga debatet më të ashpra mes figurave të selisë blu, por gjithashtu edhe më i veçanti në llojin e vet. Kjo për shkak të përmasave që mori debati pas publikimit të një regjistrimi të fshehtë bisede mes Berishës e Ngjelës, nga televizioni "Top Channel". Debati Berisha-Ngjela u zhvillua në muajin prill të vitit 2006, pasi Berisha e fajësoi Ngjelën, kryetarin e Komisionit Parlamentar të Ligjeve, për mosmiratimin e vazhdueshëm të projektligjeve vendimtare të paraqitur nga qeveria. Menjëherë pas debatit, si dhe pas publikimit në media të bisedës së incizuar, kryeministri Berisha shkarkoi Spartak Ngjelën nga të gjitha postet që ai mbante si një nga drejtuesit e Partisë Demokratike.

Zgjedhjet vendore

Gjatë mandatit të qeverisë "Berisha" beteja më e gjatë dhe më e fortë ishte ajo e zgjedhjeve vendore të vitit 2007. Fillimi i procesit të zgjedhjeve ishte mjaft i vështirë, pasi opozita nuk pranonte të hynte në zgjedhje pa kartat e identitetit. Pas shumë përpjekjeve të Berishës, ku një ndër ta ishte edhe takimi i bujshëm mes tij dhe ish-kryeministrit Fatos Nano, zgjedhjet vendore morën "dritën jeshile" për t'u zhvilluar. Fushata e zgjedhjeve ishte një ndër fushatat më të ashpra që është bërë ndonjëherë në Shqipëri. E megjithëse PD-ja humbi sërish Tiranën dhe shumë prej qyteteve kryesore, kryeministri Berisha deklaroi se selia blu kishte korrur një tjetër fitore ndaj opozitës.

Me Besnik Mustafajn

Për ata që e njohin Berishën dhe Besnik Mustafajin u dukej e pabesueshme kur ministri i Jashtëm vetëm pak javë nga mbërritja e Presidentit të SHBA-së, Xhorxh Bush, në Tiranë, ai dha dorëheqjen. Mes dy miqve që njiheshin prej 30 vitesh në dy vitet e pushtetit ishin konsumuar aq qejf-mbetje sa kupa ishte mbushur. Emërimet në Ministrinë e Jashtme, politikat e ndjekura nga Berisha dhe kritikat e ndërkombëtarëve që përplaseshin në zyrën e Mustafajit duket se ishin arsyet që detyruan Ministrin e Jashtëm të linte kabinetin. Por duket se beteja nuk ka mbaruar, Mustafaj synon për postin e kreu të PD-së të Tiranës, ndërsa Berisha ende nuk e ka komentuar këtë fakt. Ende nuk mund të thuhet nëse Berisha humbi një mik dhe "fitoi" një kundërshtar brenda PD-së.

Me Alfred Moisiun

Acarimi i marrëdhënieve mes Sali Berishës dhe Alfred Moisiut kishte nisur që kur Berisha ishte ende në opozitë. Pas ardhjes në pushtet të PD-së "lufta" mes kryeministrit Berisha dhe Presidentit Moisiu u ashpërsua. Kulmi i kësaj lufte arriti kur Presidenti Alfred Moisiu, në 13 gusht të vitit 2006, refuzoi
shkarkimin e Theodhori Sollakut nga posti Kryeprokurorit. Moisiu më pas u akuzua nga Berisha dhe mbështetësit e tij për mbrojtjen e Sollakut dhe për mbrojtjen e krimit. Beteja me Berishën i kushtoi Moisiut moskandidimin e tij për një mandat të dytë në krye të shtetit.

Zgjedhja e Presidentit

Beteja për zgjedhjen e Presidentit të Republikës mund të cilësohet pa frikë si beteja më e madhe e kryeministrit Berisha gjatë këtyre tre viteve, por gjithashtu edhe beteja ku ai arriti një fitore spektakolare ndaj opozitës. Quhet betejë e madhe, pasi situata në prag të zgjedhjes së Presidentit ishte mjaft e rëndë dhe vendi ishte shumë afër zgjedhjeve të parakohshme. Por në momentet e fundit Berisha diti ta zgjidhte situatën në mënyrën më të mirë të mundshme. Me hyrjen e Neritan Cekës në betejën presidenciale, Berisha dhe mazhoranca arritën të zgjidhin në krye të shtetit nënkryetarin e PD-së, Bamir Topi, duke i dhënë kështu një humbje të madhe opozitës.

Me Gilman Bakallin

Deputeti i Shkodrës, Gilman Bakalli, ishte një nga prurjet e reja të PD-së në vitin 2005. I ri në moshë, por edhe në politikë, Bakalli është ndër të paktët deputetë në këtë legjislaturë që ka kundërshtuar hapur Berishën. Fillimisht në shkurt të vitit 2007 denoncon "klanet" e PD në Shkodër, duke shfaqur hapur pakënaqësinë ndaj kryetares së Parlamentit, Jozefina Topalli. Më pas Bakalli kundërshtoi në Parlament kryeministrin Berisha dhe refuzoi të votonte një sërë nismash të PD-së. Ndërsa akti i fundit në PD ishte dorëheqja nga Grupi Parlamentar, duke dalë si i pavarur pas presioneve nga Berisha. Deklarata më e fortë e Bakallit është ajo se në "PD ka ish-komunistë" dhe Berisha shpik "armiq virtualë".

Me Akademinë e Shkencave

Një betejë e fituar e kryeministrit Berisha, por me jo pak mund. Reformimi i Akademisë së Shkencave është një nga debatet që ka konsumuar jo pak kohë qeverinë dhe opozitën. Ndryshimi i kritereve të zgjedhjeve së akademikëve dhe përfaqësim i ekzekutivit në institucionin më të lartë të shkencës ka bërë që për disa muaj sulmet e intelektualëve të drejtoheshin kundër qeverisë. Ndërkohë që pas reformimit fshihej dhe një tjetër detaj jo i parëndësishëm. Me ligjin e para vitit 2007, kryetar i Akademisë së Shkencave u zgjodh ish-Presidenti Meidani, ndërsa me ligjin e ri të miratuar nga qeveria Meidanit nuk i njihej ky funksion.

Me mediat

Mediat duket se mbeten problemi i Berishës sa herë që vjen në pushtet. Në ditët e para të mandatit të ri në 2005-n, qeveria mori një sërë nismash në favor të mediave, si heqja e dënimit për gazetarët nga Kodi Penal. Por periudha e dashurisë mes qeverisë së re dhe mediave nuk do të zgjaste shumë. Pas kritikave të bëra në disa media, kreu i qeverisë do të përdorte shprehjen e famshme "media-mafia dhe hanxharët e mediave". Ndërsa kulmi i betejës së tij me mediat në të arrinte në vendosjen e gjobës së televizionit "Top-Channel". Një vendim që solli reagimin e pjesës më të madhe të opinionit publik. Si përfundimin mes ekzekutivit dhe mediave duket se nuk do të ketë fitues, sepse asnjë qeveri nuk mund të presë nga mediat vetëm lavde.

Me Armando Dukën

Një ndër betejat e kryeministrit Sali Berisha ka qenë edhe ajo me presidentin e Federatës Shqiptare të Futbollit, Armando Duka. Që kur erdhi në pushtet në shtator të 2005-s, nën shënjestrën e akuzave të mazhorancës ishte gjithnjë edhe Duka. Por kulmi i betejës arriti në prill të 2008-s, ku për shkak të ndërhyrjes së Ministrisë së Kulturës dhe Sporteve në statutin e FSHF-së Shqipëria u përjashtua nga aktivitet ndërkombëtare nga FIFA dhe UEFA. Zgjidhja e betejës u bë nga Presidenti Topi. Por ende marrëdhëniet mes Berishës dhe Dukës janë të ftohta.

Ish-të përndjekurit dhe hapja e dosjeve

Në kohën që Sali Berisha ishte në opozitë, ish-të persekutuarit ishin në axhendën e tij kryesore. Jo vetëm kur ishte në opozitë, por edhe kur erdhi në pushtet, Berisha u premtoi ish-të përndjekurve dëmshpërblim për vuajtjet dhe burgosjen e tyre në regjimin komunist. Por pas tre vitesh pushtet asgjë konkrete nuk është bërë në favor të kësaj shtrese, përveç retorikës boshe. Kjo ka bërë që ish-të përndjekurit tashmë ta humbin besimin e tyre tek mazhoranca e djathtë. Ata shpeshherë kanë dalë në protesta për plotësimin e të drejtave të tyre, por nga e qeverisë kanë ardhur vetëm premtimet e radhës. Edhe pse ende mandati i kësaj qeverie nuk ka mbaruar, mund të thuhet se beteja e Berishës për t'u plotësuar kërkesat ish-të përndjekurve është drejt humbjes. Një tjetër ishte hapja e dosjeve të ish-bashkëpunëtorëve të Sigurimit të Shtetit. Por megjithëse kjo ishte ndër nismat më kryesore të kryeministrit Berisha, edhe tani pas tre viteve qeverisjeve duket e largët hapja e këtyre dosjeve. Kjo humbje e betejës nga ana e mazhorancës erdhi si pasojë e mosbërjes së një ligji të argumentuar mirë juridikisht dhe moskoordinimi i saj me opozitën. Por edhe sepse hapja e dosjeve më shumë është kthyer në një mjet shantazhi për kundërshtarët. Edhe pse presioni brenda radhëve të PD për hapjen e këtyre dosjeve ka qenë mjaft i madh, Berisha ende s'e ka marrë hapin final për hapjen e dosjeve të Sigurimit famëkeq.

Me Nard Ndokën

Më shumë se aleat, demokristianët kanë qenë "fëmijët e zhurmshëm" të mazhorancës për Partinë Demokratike. Fillimisht Nikoll Lesi dhe më pas Nard Ndoka i janë imponuar qeverisë së PD-së në bazë të manovrave numerike me deputetë të mbledhur nga dy kampet. Tolerimi zgjati derisa kreu i ri i PDK-së, Ndoka, garantoi vendin në Ministrinë e Shëndetësisë, por oreksi për numër më të madh drejtorësh dhe zëvendësministrash nuk u prit mirë nga PD. Ndërkohë PD kish gati planin rezervë dhe një tjetër Parti Demokristiane rezervë me kryetar Anton Gurakuqin. Me një PDK të ndarë Berisha e pa të arsyeshme të shkarkonte Ndokën nga posti i ministrit duke e larguar nga qeveria.

Me opozitën

Mes një mazhorance dhe opozite, jo vetëm në Shqipëri, por në të gjithë botën ka gjithmonë luftë. Pra, beteja mes shefit të qeverisë dhe opozitës nuk kishte si të mos shmangej nga betejat e Berishës gjatë këtyre viteve. Por megjithatë duhet theksuar se Berisha betejën me opozitën e ka pasur ndër më të lehtat. Jo nga aftësia e tij, por ngaqë opozita më shumë luftën e saj e ka bërë mediatike dhe përveç disa tubimeve nuk ka ndonjë veprim opozitar gjatë këtyre viteve që të ketë ngelur në mendjet e njerëzve. Stili i ri opozitar i ndjekur nga kryetari i partisë më të madhe opozitare është kritikuar fort jo vetëm nga partitë e tjera të majta, por edhe analistët dhe mediat.

Me Gjykatën e Lartë

Nuk kishte ndodhur ndonjëherë që emërimi i gjashtë gjyqtarëve për Gjykatën e Lartë do të kishte kaq debate, akuza dhe përplasje institucionesh. Presidenti Bamir Topi propozoi gjashtë anëtarë për këtë gjykatë dhe i dërgoi dekretet për votim në Parlament. Por duket se moskonsultimi i tij me PD-në për këto kandidatura, bëri që PD-ja t'i rrëzonte të gjitha në seancën e votimit, megjithëse mes atyre kandidaturave kishte edhe personalitete të shkëlqyera. Topi rrëzimin e këtyre kandidaturave e cilësoi si një "atentat". Rrëzimi i dekreteve të Presidentit solli edhe reagimin e ashpër të ambasadorit amerikan.

[beni33]

sali matufi duhet te jap dorheqje se e muar shqiperin ne qaf ky kok tul