Nexhmije Hoxha: Saliu, nje komunist fanatik

[Llapi]

Hej o miq mos hyni ne gjynah me llapin,ai i gjori ma shum nuk di prandaj mos e ofendoni e don partin me zemer dhe lejone qe te shkruaj si te ja do qefi sepse per te egziston vetem nana parti.
Nese dikush don me i ndihmu mire eshte qe ti ndihmohet por jo duke e ofendua sepse i gjori nuk din qfar ben.
Kete e kemi ne forum per te ber humor mos i merrni si te verteta qfar shkruan ai.

heeeeee ma thuaj vetem te vetmin nji postim qe nuk eshte i vertet more i menqur

[^_BIM_BUM_BAM_^]

Nexhmije Hoxha, bashkëshortja e ish-udhëheqësit komunist të Shqipërisë, rrëfen përndjekjen dhe burgun pas rënies së regjimit komunist.


"Gjyqi i kafeve", metoda qesharake e Berishës për të denigruar familjen Hoxha dhe atë personalisht.


Në pjesën e fundit të rrëfimit të bashkëshortes së ish-udhëheqësit komunist të Shqipërisë, vjen historia e përndjekjes së Nexhmije Hoxhës, pas rënies së regjimit komunist.


Libri "Nexhmije Hoxha, detyra për të kujtuar", është i mbushur me rrëfime dhe foto të mbledhura nga dy gazetaret italiane, në periudhën kohore 1995 dhe 2004, nga biseda e parë me të në burgun e grave në Tiranë, deri te takimi i fundit në shtëpinë e saj në Laprakë, si dhe disa foto të saj në Leçe, pas lirimit nga burgu më 1997-ën.


Në këtë pjesë bie në sy "gjyqi i kafeve", pas arrestimit të saj në 1991-shin, përndjekja që i bëri Berisha dhe injorimi që i bëri Nano më pas.


Shtëpitë e reja që shtohen përreth qytetit, bashkë me ndërtimet e paranikëve të rinj të Shqipërisë, paralajmërojnë Tiranën. Shtëpia në rrugën e "Durrësit", në periferi të Tiranës, ishte një magazinë e vjetër e Institutit Bujqësor shtetëror.


Nexhmijë Hoxha dhe familja e saj u dërguan që të banonin pas hapjes së ish-Bllokut, sepse ishte i vetmi vend, ku me kalimin e kohës mund të qëndronin duke paguar qiranë.


Një tarracë që riparohet me copa, në pritje të një sistemimi vazhdimisht të shtyrë nga pasiguria e mundësisë së qëndrimit. Këtu Nexhmije Hoxha banon bashkë me djalin e madh Ilirin dhe familjen e tij. Deri pak kohë më parë, bashkë me ta jetonte halla e vjetër, Sano, motra e Enver Hoxhës.


"Iku për të më lënë përgjithmonë...", - e nis rrëfimin e saj të trishtë të "atyre ditëve të ngarkuara me re të zeza mbi zemrën time", të kaluara duke "matur ritmin e frymëmarrjes së tij, duke mbajtur dorën në të mijat, duke mos patur kohë dhe as mundësinë për të qarë", duke u marrë me mjekët dhe familjarët, drejtuesit e partisë dhe të shtetit.


Pastaj nderimet e gjata funebre, rruga e "Elbasanit" e mbushur me popull që qante, lodhja për të qëndruar në detyrë. Në fund vjen edhe thirrja: "përse në fillim e qanë dhe më pas e quajtën tradhtar dhe diktator?"


Xhuglini ishte mbiemri i saj i vajzërisë, i lënë për të marrë atë të burrit, siç bëjnë shumica e grave shqiptare: lindur në vitin 1921, në Manastir, nga një familje me origjinë nga Dibra, tokë shqiptare në Maqedoni.


Familja Xhuglini ishte detyruar të braktiste Dibrën gjatë luftës ballkanike në 1912-ën, kur serbët dogjën shtëpinë e tyre. Pastaj, nga Manastiri u transferuan në Tiranë, ku babai mund të punonte ndërsa ajo ende fëmijë të ndiqte një shkollë në gjuhën shqipe.


Fati i saj në atë pikëpamje duhej të ishte ai i bashkëmoshatareve të saj: pasi të mbaronte shkollën fillore, të jetonte brenda mureve të shtëpisë dhe të dilte nga shtëpia e mbuluar me çarçaf, velin e zi të vënë me detyrim nga integralizmi mysliman. Në fakt, fati i saj ishte që i ati, i punësuar në Kryqin e Kuq të ideve liberale, donte ta regjistronte në shkollën pedagogjike femërore, e vetmja në të gjithë vendin.


Ishte antifashiste që e re dhe me ardhjen e trupave fashiste italiane më 7 prill 1939, kur Shqipëria u bë province e përtejdetit e perandorisë italiane dhe u bë organizatore e manifestimeve studentore, dhe ishte e vetmja femër, themeluese e organizatës së rinisë komuniste shqiptare.


Në ditët e protestave që pasuan "lëvizjen e dhjetorit" dhe rënien e statujës së bronztë në sheshin "Skënderbej" të Enver Hoxhës, gazetat e huaja që merreshin me figurën e Nexhmije Hoxhës, e pikturonin atë si Lady Macbeth, me sytë e ftohtë dhe të përqendruar, duke e akuzuar si përgjegjëse, madje "përgjegjësja e vërtetë" e të këqijave që iu veshën regjimit komunist.


Kur u thirr në gjyq për t'u përgjigjur ajo për të gjithë, me akuzat për shpërdorime, prokurori e pikturonte atë si një grua të mbuluar nga paratë dhe familjen Hoxha si të mësuar të jetonte në luks të shfrenuar në brendësi të "Bllokut", në zemër të Tiranës, ndërsa gjithçka përreth ishte në varfëri.


"Ata që sot kanë shkatërruar Shqipërinë - përgjigjet Nexhmije Hoxha - në një pikë të tillë që nuk ishte parë as edhe në përfundim të Luftës së Dytë Botërore, duke drejtuar shkatërrimet me thirrjet: 'ta kthejmë në nivelin zero!', janë të demaskuar: shumë prej tyre janë pasardhësit e ish-pronarëve të mëdhenj të regjimit të shkuar dhe bashkëpunëtorëve ballistë të nazifashizmit, që ruajnë të njëjtin mentalitet feudal të asaj kohe dhe kërkojnë kthimin e arit të tyre nga familja Hoxha".


Këtë ar shkoni ta kërkoni në urat e shkatërruara e të rindërtuara, në hekurudha, në rrugët që lidhën qytetet me malet dhe fushat e bonifikuara. Dhe sot shkoni ta kërkoni në rrënojat e shkollave dhe të azileve, në ambulancat e fshatrave që keni shkatërruar, në plantacionet dhe pyjet që keni djegur".


Në vitet e "tranzicionit demokratik" me akuzën e komunizmit mijëra persona, punëtorë dhe intelektualë, akademikë, zyrtarë të ushtrisë u pushuan nga puna dhe hakmarrja politike u bë një praktikë e shpërndarë gjithandej...Me sugjerimin e ekspertëve gjermanë u adaptua një ligj mbi "gjenocidin"...


U arrestua në dhjetor 1991 dhe iu dha akuza për "krime kundër pasurisë së shtetit". U mbyll në një qeli të errët 2 me 2 metra, pastaj për një vit në izolim në një qeli të lartë prej 5 metrash, me një dritare të vogël shumë lart, pa ujë dhe shërbim, në pritje për të mësuar se për çfarë akuzohej.


Drejtuesit e akuzës u ndërruan tri herë, më në fund u akuzua në bazë të një ligji të bërë ndërkohë ad hoc, për "detyrime ndaj fondeve shtetërore". Në detaj, faji i saj ishte se ndërmjet viteve 1985-1990, kur ishte kryetare e Frontit Demokratik, kishte bërë harxhime të parasë publike për qëllime private, me një vlerë të disa milionë lirave të vjetra italiane.


Në Shqipëri sot e quajnë me ironi "gjyqi i kafeve", sepse harxhimet e pashlyera u referoheshin kafeve të ofruara prej saj në harkun e pesë viteve vizitorëve të shumtë shqiptarë e të huaj, në rolin e të vesë së Enver Hoxhës.


"Deri edhe Nënë Tereza erdhi të më takonte në atë periudhë - kujton sot me kënaqësi Nexhmija - dhe më përgëzoi për kujdesin që shteti shqiptar u bënte fëmijëve, të sëmurëve dhe të moshuarve...".

Në gjyq u mbrojt vetë, e asistuar vetëm nga një avokat zyrtar, sepse me presione dhe kërcënime iu ndalua të formojë një kolegj mbrojtësish. "Ky është një gjyq politik", - deklaroi në që fillim.


Të gjithë në Shqipëri, në fakt, e dinin se arrestimi i saj ishte kushti i vënë nga Sali Berisha ("persekutori më i shfrenuar dhe më paranojak i komunistëve dhe i atyre që mendonin si ai"), për të fituar mbështetjen e jashtme për partinë e vet. Gjyqi përfundoi një farsë groteske deri edhe te kundërshtarët.


Dhjetëra dëshmi të paprovuara të sjella nga akuza - asnjë dëshmitar nuk u thirr nga mbrojtja - në transmetimet e gjata direkte televizive, sepse përfaqësonte për publikun telenovelën e shpërdorimeve dhe të luksit të familjes Hoxha dhe të Nexhmijes në veçanti...Sentenca e prokurorit Teodor Mosko kërkoi për të 14 vite burg...


Nuk ka arritur ta marrë në përdorim arkivin e familjes, dhe nuk ka arritur të ketë "të paktën një faqe apo një fotografi". Nuk ka kërkuar kompromise për veten, por kur u fol se të vesë së ish-mbretit Zogu do t'i kthehej një vilë, kërkoi të drejtën për të patur një banesë të denjë për emrin, si e veja e një kryetari shteti.


Pati edhe peticione dhe apele në këtë drejtim, nënshkruar madje edhe nga gra italiane. Por vetëm një heshtje dekurajuese erdhi nga Fatos Nano dhe qeveritarët e tjerë.


I çoi kërkesa ministrit të Mbrojtjes që të shoqit t'i kthehej statusi i luftëtarit të luftës për çlirimin e vendit dhe vendi në varrezat "Dëshmorët e Kombit", të gjithë veteranëve të tjerë, por më pas e tërhoqi e indinjuar, sepse i kërkonin si procedurë që të çonte edhe dëshmitë e tre partizanëve, të cilët do të dëshmonin pjesëmarrjen aktive të Enver Hoxhës në luftë!


Shekulli

[djaliepirotas]

I nderuar Bam-Bum Bim,
Hala ke Dulla dhe Nexhi je zotrote?

...ne vitin 60' Enveri prape ne Moske
C'ja perplasi ne fitire
Cuditi gjithe nje bote
Ti Marksizmin e shpetove
na nderove Shqierine...
Isoo o Bam -Bum Bim

[Qyfyre]

Shum gjynaf Nexhmija. Paska vujt shum.

[Apollyon]

Nexhmije Hoxha: Saliu, nje komunist fanatik

Flet Nexhmija a.k.a Kucedra, per Saliun?

Kush eshte ai gazetar injorant qe iken e interviston njerez te tille sic eshte Nexhmija? Paska dal nga burgu kjo vrromja!? yttt

[Dito]

Kujtimet e një miku të ngushtë, një kolegu, një studenti dhe një vartëseje. Cilat ishin tiparet e rinisë së kryeministrit të sotëm, ambicja, sjellja ndaj femrave, temat e preferuara në mësim, mënyra si trajtonte vartësit, etj. Katër dëshmi interesante mbi të shkuarën e kryeministrit të vendit, përpara se të bëhej politikan

Ambicioz në maksimum. Me një dëshirë të fortë për të punuar në klinikën e udhëheqjes, madje mundësisht pranë Enver Hoxhës. (kjo ishte një lloj maje profesionale për kohën). Ndaj vartësve dhe studentëve, aq i rreptë, saqë kishte nga ata që trembeshin edhe kur dëgjonin zërin e tij. Përsa i takon sjelljes ndaj seksit tjetër, jo vetëm që nuk ngacmonte kurrë vajza, por këtë nuk ua lejonte as miqve...

Këto janë kujtimet e disa ish-kolegëve, miqve dhe vartësve për doktor Saliun. Bëhet fjalë për z.Berisha, kryeministrin e vendit. Por ndoshta jo për këtë që njohim sot...


Ambicia, tipari kryesor

Sipas kujtimeve të miqve dhe kolegëve, tipari kryesor i doktorit të ri nga Tropoja ka qenë padyshim ambicia.

“Kur mbaroi studimet, Salën donin ta sillini në Nefrologji, por ai ishte pasionant ndaj Kardiologjisë, pasi ishte shumë e famshme në ato vite si shërbim. Të gjithë e synonim dhe ai bëri të pamundurën për ta arritur...” - kujton Nestor Thereska, shefi aktual i shërbimit të Nefrologjisë, i cili e njeh kryeministrin e sotëm që 40 vjet më parë, dhe shton:“Saliu ka qenë me ambicie profesionale të jashtëzakonshme...”.

Ndërsa doktor Isuf Kalo tregon se djali nga Tropoja kishte shfaqur të gjitha aftësitë e tij sapo mbaroi studimet e larta për mjekësi dhe bëri që të tërhiqte vëmendjen e të gjithëve. “Unë e kam njohur fill pasi mbaroi fakultetin. Megjithëse ishte nga Tropoja, kishte disa kërkesa për ta mbajtur këtu. Mendoj se kishte ambicie dhe vullnet të hekurt”,- pohon ai.

Një gjë që u bën shumë përshtypje thuajse të gjithë atyre që e kanë njohur Berishën kur nuk ishte politikan janë dy pyetje, me sa duket, pa përgjigje: Si ka mundësi që një i pasionuar në këtë gradë pas profesionit të mjekut, e la mjekësinë? Dhe di ka mundësi që ish-shefi i rreptë i Kardiologjisë, i kujdesshëm deri në maniakëri, tashmë nuk tregon as vëmendjen minimale ndaj shëndetësisë si sektor?

Sjellja me seksin tjetër

“Fanatik dhe shumë strikt në çdo sjellje ndaj vajzave. Madje Sala kritikonte edhe shokët e tij nëse ngacmonin femrat”. Kështu e kujton mikun e tij Nestor Thereska i cili pohon se Sala preferonte të ishte jashtë bisedave apo batutave që kishin të bënin me marrëdhëniet mes sekseve.

“Më kujtohet kur filluam të dilnim jashtë shtetit për konferenca mjekësore dhe ishim djem të ri aso kohe. Nëse ne na habiste ndonjë femër me bukurinë e saj apo për modernizimin që ende nuk e kishim parë në vendin tonë, Salës as ato nuk i hynin në sy. Madje na shikonte gjithë inat dhe na kritikonte për ndonjë sjellje që ai e quante të pahijshme”,- pohon Thereska.

Ndërsa ish-studenti i tij, Arben Baboçi, tashmë kirurg nga Kardiologji pohon se të gjithë e njihnin mentalitetin e doktorit për këtë aspekt të jetës, ndaj nuk guxonin të bënin ndonjë sjellje të tepruar në këtë drejtim. “Nuk është se e kam patur shok siç e ka patur Thereska, Meksi dhe të tjerë. Por e dëgjonim këtë gjë dhe e konstatonim se në drejtim të pjesëve të moralit ishte shumë strikt. E kujtoj se kur flitej ndaj ngacmimit të femrave menjëherë reagonte ashpër”,- pohon Dr.Baboçi.

Ish studenti Arben Baboçi:

“Doktori kishte për zemër temën e Shokut dhe lepujt...”

“Doktor Salën e kam patur pedagog dhe jepte një lëndë që ishte shumë e rëndësishme për formimin e mjekëve. Kujtoj mirë një nga temat e veta të preferuara që ishte “Gjendja e Shokut”. Atje shpërthente me gjithë natyrën e vet dhe e bënte shumë interesante atë temë. Nuk e di përse por këtë temë e kishte për zemër. Pastaj kemi patur kontakte edhe më vonë kur unë isha mjek i ri i sapodiplomuar dhe ai ishte një nga kardiologët kryesorë të shërbimit të kardiologjisë dhe njëkohësisht drejtonte edhe Qendrën e Hemodinamikës në Kardiologji,- tregon Dr.Baboçi

Më pas kirurgu i njohur shton: “Në atë kohë kur ishim student, por edhe mjek të rinj jemi marrë shumë me punë eksperimentale të drejtimeve të ndryshme. Ne që punonim në kirurgji merreshim më shumë me problemet e eksperimenteve në kirurgji në kafshë. Doktor Saliu më kujtohet se merrej me studimin e Ateroskelrozës në lepujt, i kishte shumë fiksim ata. Pastaj gjatë kohës që kemi qenë afër bëheshin edhe biseda jashtë fushës së mjekësisë dhe më të preferuarat ishin arti dhe sidomos pikaturat. Ka pas pasion të madh për pikturat dhe për veprat...”


Ish-kolegu dhe miku Thereska:

“Dolëm jashtë, kur E.Hoxha nisi problemet shëndetësore”

“Në fakt kur isha i ri dhe sapo u njoha me Salën nuk mendova se do bëheshim miq, por ndodhi e kundërta. Bëhet fjalë këtu e para 40 vjetësh, kur doktor Saliun donin ta sillnin në Nefrologji, por ai ishte pasionant ndaj kardiologjisë. Të gjithë studentët e donin kardiologjinë se ishte shumë e famshme në ato vite.

Por doktor Ylli Popa vendoste për studentët se çfarë specialitetesh do të ndjekin. Doktor Ylli në ato kohëra, në vitet 68-69 drejtonte Klinikën Ospitaliere (spitali është ndërtuar me 3 klinika që ishin klinika Ospitalere me drejtues Ylli Popa, Klinika e fakultetit që ishte Josif Allani dhe klinika e ekzaminimeve të sëmurëve).

Klinika Ospitaliere ishte “e përkëdhelura”, pasi aty vinin mjekët që i shërbenin Enver Hoxhës si Fejzi Hoxha, doktor Isuf Kalo dhe kjo klinikë përbënte bërthamën e patologjisë. Doktor Ylli kishte si synim të krijonte klinikën e kardiologjisë dhe aty vajtën njerëz të zgjedhur si Ylli Popa, Nestin Kondili, Theodhor Meksi dhe në atë kohë aty u atashua dhe Sali Berisha.

Saliu ka qenë me ambicie profesionale të jashtëzakonshme. Ne kemi qenë një grup si Saliu, doktor Isuf Kalo, Theodhon Meksi dhe që ishim beniaminët e doktor Ylli Popës. Doktor Ylli me Isuf Kalon ishin mjekë të Enver Hoxhës, ndërsa mua dhe Saliun nuk na lejonin në klinikën e udhëheqjes për disa defekte që kishim të dy ne biografi. Kështu puna jonë upërqendrua më shumë në spital dhekuptuam që me punë mund të hanim këta... Unë u bërë beniamini i doktor Yllit për Nefrologjinë, ndërsa Saliu për Kardiologjinë.

Unë me Saliun nga viti ‘69 deri në vitin ‘90 vinim në punë në 7 e gjysmë dhe ktheheshim në shtëpi në 12 e gjysmë të natës. Saliu kishte një autoritet absolut tek të sëmurët, pasi ai e merrte me seriozitet shumë të madh.Nga vitet ‘72-‘73 filluam të ndaheshin në specialitete. Kur Enver Hoxha filloi të kishte probleme me diabetin, veshkat dhe zemrën mua, Saliut, Mentor Petrelës dhe Isuf Kalos filloi të na jepej mundësia të shkonim jashtë shtetit për specializime...”.



Kolegu Isuf Kalo:

“E habitshme si braktisi diçka që e dashuronte..”

Unë e kam njohur Salën fill pasi mbaroi fakultetin ku ishte një nga studentët që kishte shkëlqyer. Megjithëse ishte nga Tropoja, kishte disa kërkesa për ta mbajtur këtu.Ai e dashuronte mjekësinë dhe na habiti të gjithëve kur u nda nga ajo.

Saliu nuk i përket më Shëndetësisë, ndaj dhe mund të ketë prioritete të tjera pasi është Kryeministër i vendit. Ndërsa fakti që ai ka qenë mjek nuk do të thotë se tashmë ai njeh të gjithë problematikën e shëndetësisë.

Infermiere Gjenovefa Nurka:

“Ishte shumë i rreptë, s’kuptoj pse nuk rivendos rregull..”

“...Mbaj mend që ka qenë shumë i rreptë nëse shikonte ndonjë parregullsi në pavijon. Në atë kohë isha shumë e re dhe sapo kisha dalë nga bankat e shkollës. Ishte fat që u vendosa në shërbimin e Kardiologjisë pasi ishte i lakmuar nga të gjithë punonjësit, por e kuptova se nuk ishte e lehtë.

Puna duhej të fillonte për të gjithë në orar fiks dhe shefi nuk toleronte për asnjë arsye asnjë shkelje në kurriz të pacientëve. Korrektësia duhet të fillonte nga pastërtia, dhënie e ilaçeve pacientëve në oraret e caktuara, marrja e masave për të mos munguar asgjë dhe të gjitha këto i kërkonte në mënyrë strikte dhe të vazhdueshme. Të gjithë duhej të ndiheshim përgjegjës për shëndetin dhe jetën e pacientëve.

Nuk e kuptoj përse nuk vendos rregull përsëri në shëndetësi, pasi po e merr lumi çdo ditë e më shumë. Sikur të jepte të paktën 1 për qind të energjive që dha për shëndetësinë, sidomos për pavijonin e Kardiologjisë kur ishte mjek, mendoj se shëndetësia nuk do të ishte në këtë pikë kritike...”
Shekulli

[zois1]

Ato tipa qe dashurojne akoma komunismin jane .
1-Katundaret (disa e sidomos ato te jugut )
2-Injorantet (qe s'marrin vesht çfare behet ,e jo me te zberthejne sistemet )
3-idiotet qe vdesin per ''karrier'' kane pasur ndonje vend ku drejtonin, duke ja marre shpirtin te tjereve dhe kjo u jep shume kenaqesi .

Nuk e njoh fare Sali Berishen ,por si katundar qe ka qene dhe per ate moral qe te diktuar nga koha ,ka qene ne rregull.
I ndershem ,student qe ka mbaruar gjithe 10 (jo si burri i Nexhit qe nuk beri as nje vit ne France )
Po mos te kishte qene i zoti ne profesion ,natyrisht qe nuk do te bente ate karrieri qe beri ardhur nga malsia dhe pa perkrahje si mjeket e tjere .
Nuk po merrem me te gjithe mjeket aty po ,po marr nja dy cope .
Arben Baboçi djali i ish ministrit te arsimit Kadri Baboçit ne kohen e diktatures mgjth kam respekt per Benin si njeri i mire dhe i edukuar por i them qe nuk mund te jene te gjithe modern si puna jote qe habite te gjith fakultetin me qeflie Even qe more ,qe ti ka vene briret me kate qe ne fillim e ne vazhdim .
Nuk i ra keq Sales me ate grua qe mori zonje e vertete ne te gjithe kuptimin e fjales ,valle kjo grua e qyteteruar dhe e bukur nuk ka ditur te zgjedhe ?
Isuf Karlo mjeku personal i diktatorit dhe krushku i Arta Dades hahahaha
Nuk po zgjatem me shume se nuk dua te bej thashetheme si disa....

[mesuesi_1]

Flet Nexhmija a.k.a Kucedra, per Saliun?

Kush eshte ai gazetar injorant qe iken e interviston njerez te tille sic eshte Nexhmija? Paska dal nga burgu kjo vrromja!? yttt

jane italiane ata qe kane shkruajtur nje liber per Kucedren .... ca te thuash .... nuk kam fjale ....

[davidd]

Nexhmije Hoxha: Saliu, nje komunist fanatik

te dy si njeri tjeti jane

[Dito]

Nje nga ish të përndjekurit e regjimit komunist akuzon kryeministrin Berisha se ka kërkuar “varjen e tij në litar” në gjyqin e vitit 1975.



TIRANE- Hysen Sheshori është një prej mijëra të përndjekurve të regjimit komunist. Por në ndryshim nga të tjerët, ai është një rast unikal. Është i tillë jo se ka përjetuar më shumë persekucion, dhimbje e tortura në krahasim me bashkëvuajtësit e vet. As sepse ka bërë më shumë burg se të tjerët. Madje as edhe për arsyen se i ka shpëtuar fatmirësisht dënimit me vdekje. Hysen Sheshori është një rast unikal për dëshminë tronditëse që jep. Ai akuzon direkt kryeministrin Sali Berisha, se ka qenë “një dëshmitar i rremë” në gjyqin e ngritur ndaj tij. “Ai u ndal para trupit gjykues dhe pas formaliteteve, me një theks malësori, me eufori, filloi të flasë para trupit gjykues duke treguar se si e kishte gjetur traktin që kishte përmbajtje të theksuar armiqësore, të cilin e tundte para trupit gjykues dhe sallës. ‘...Ky njeri është armik i betuar i partisë, prandaj duhet të varet në litar’, - tha ai duke bërtitur”, - rrëfen Sheshori në një intervistë dhënë në dhjetor të vitit 2002 për gazetën “Plaga”, organ i Shoqatës së ish-të Burgosurve Politikë të Shqipërisë. Pyetjes se kush ishte ky “dëshmitar i rremë”, ai i përgjigjet qetësisht se “ky njeri, i cili është një komunist pasionant e fanatik i pandreqshëm, që për me arrit në majat më të larta të hierarkisë së pushtetit komunist ka përdorur dhe traktin tim duke ndikuar drejtpërdrejtë në dënimin tim me vdekje, ishte Sali Ram Berisha”. Insistimit të gazetarit nëse, a është i bindur për këtë dëshmi tronditëse që jep, Sheshori me një ironi therëse i kthehet: “Unë mund t’ju them që asnjëherë nuk mund të harrohet bisha që të kafshon”. Intervistën e botuar në dhjetor të ’02-it tek “Plaga”, e çuditërisht të lënë në heshtje e pa shumë bujë për 7 vite me radhë, “Gazeta Shqiptare” po e riboton sot sërish.
Kalvari i vuajtjeve
Hysen Sheshori përbën një rast unikal në Shqipëri, e ndoshta dhe në tërë Europën Lindore, edhe për faktin se i vetëm për gjithë kohën e diktaturës ai ka shpërndarë 41.100 trakte në një periudhë 13-vjeçare, nga viti 1961-1974. Dhe për 13 vjet me radhë është ndjekur nga Sigurimi famëkeq i Shtetit, për ta arrestuar në vitin 1974 dhe për ta dënuar me vdekje në vitin 1975. Fatmirësisht atij më pas iu fal jeta dhe dënimi u kthye në 25 vjet burgim, nga të cilat bëri vetëm 17 vjet. “Sot duket se jam i gjallë, por kjo nuk do të thotë që jetoj”, - përfundon intervistën e tij Sheshori.



(s.gGazetaShqiptare/BalkanWeb)