Ish-kryetari i shkrimtareve te Shqiperise kapet me droge (9kg)

[TikTak]

zydiu ka qen gjithmon tre n'maj hahahahahhahahaa me i llaf shpirt i lir. m'thote tezja jeme kur ishte beqare i bote zydiu vjersha erotike ene e niqte anej ka rruga elbasanit. o mere vjershen ti o ska.

kshu e ka honger ne koh te xhaxhit vetem se bote vjersha erotike ene ata ja qujshin pornografike. gjynof qi nuk ishte brezi jon

[HoLd*Em]

Sa per te qartesuar disa gjera.

Ky personi e ka marre ne dore lidhjen e shkrimtareve pasi ajo u shperbe dhe shumica e figurave te shquara iken. Ky sebashku me disa rrugace te tjere nepermjet nje mini coup d'etat kane zoteruar ambjentet e lidhjes dhe i kane dhene ato me qera bizneseve te ndryshme nga te cilat kishin perfitime te majme.

Gjate kesaj periudhe lidhja e shkrimtareve ka qeke inekzistuese. Mbas njefare kohe edhe kti kontrabandistit ja mori dikush tjeter kontrollin e godines se lidhjes dhe ky mbeti si peshku pa uje.

Perfundimisht godina e lidhjes u kthye ne ministri nga qeveria para nja 2 vjetesh nqs nuk gabohem.

[King_Arthur]

po ene ju se lini burrin e botes rehat ka qene pa leke ky dhe ka thene si fut i rruge une edhe mbledh menjen

[Duaje Siveten]

Korrieri, 30 Shtator 2008

Rasti "Morava" dhe Trafiku i Droges

Fatos Lubonja


Në asnjë vend normal të botës arrestimi i një personi që është shkrimtar, poet, kryetar i Lidhjes së Shkrimtarëve, por edhe me moshë 62 vjeç, për më tepër edhe ish-i persekutuar politik, siç është rasti i arrestimit të Zydi Moravës me 9 kg drogë në Itali ditët e fundit, nuk do të kalonte thjesht e vetëm si lajm i kronikës së zezë, siç kaloi në vendin tonë. Lajmi do të duhej të komentohej dhe stërkomentohej, sepse është një fakt që i tejkalon përmasat e një krimi të rëndomtë, është një fakt që, përkundrazi, flet shumë për mjaft fenomene që karakterizojnë gjendjen e shoqërisë sonë.

Tërë propaganda e qeverisë se ka luftuar krimin e organizuar shfryhet si flluskë sapuni me një arrestim të tillë, ashtu sikurse nxihet menjëherë me disa gradë të zeza imazhi tek të huajt për të cilin punohet aq shumë. Por ndoshta edhe heshtja intelektuale ndaj këtij lajmi flet po kaq. Madje, duke pasur parasysh këtë heshtje, ndoshta më duhet të vë në dukje kontradiktën e përdorimin të termit “normal”, sepse, nëse i referohemi idesë, sipas së cilës “normal” mbiquhet një veprim që është i pranueshëm në një ambient të caktuar, atëherë ndoshta kjo heshtje ndaj faktit në fjalë është gjëja më “normale” që mund të bëhet në “normalitetin” e një vendi si ky i yni. Pra, mos vallë jam unë që, duke vendosur të shkruaj mbi këtë rast, po bëj një akt anormal? Jo, besoj se shoqëria jonë i ruan gjithsesi disa censorë të moralitetit. Të paktën e ka ende të qartë se shumëçka nga ato që po na ndodhin nuk janë gjëra normale, paçka se ndjehet e pafuqishme për t’i ndaluar ato.

Komenti ndaj kësaj ngjarjeje, sipas meje, nuk është ai që dëgjoje të bënin mjaft njerëz nëpër tryeza apo ndoshta edhe në ndonjë media: nëse ishte Zydiu njeri që e bënte apo jo një punë të tillë, apo që e trajtonin ngjarjen si një gjë të jashtëzakonshme. Sipas meje, ajo meriton të komentohet nëpërmjet aktit në fjalë, por pavarësisht e përtej tij, si diçka që në fakt është pjesë e jetës sonë të zakonshme. E përsëris: të zakonshme.Kjo ngjarje para së gjithash, tregon se sa e përhapur është puna e trafikimit të drogës në vendin tonë. Është e vështirë të ndash se çfarë është më e rëndë në këtë fakt: se kemi të bëjmë me një 62-vjeçar apo se ky është shkrimtar e poet. Pse mosha? Sepse mosha flet ndoshta edhe më shumë sesa profesioni për njeriun. Sepse çdo njeri i moshuar nënkupton sadokudo edhe një njeri të pjekur, një maturi e urtësi të fituar nga përvoja e jetës. Kurse kur sheh se puna arrin që me trafik droge të merret një njeri në moshën 62 vjeç, kjo flet shumë. Por veç kësaj, mosha flet edhe duke pasur parasysh se ky i moshuar ishte një transportues i thjeshtë droge. Sepse, nëse Zydiu do të ishte një bos i drogës që është marrë prej kohësh me këtë punë, në moshën 62 vjeç ai do të duhej të ishte ndër ata që i drejtojnë operacionet nga vilat luksoze, e kjo mund të dukej më “normale”.

Kurse fakti se ky 62-vjeçar ka futur drogën në makinën e tij të vjetër, është shenjë se kemi të bëjmë më shumë me një të moshuar nevojtar, sesa me një bos droge, me një individ të përdorur nga rrjeti i trafikantëve në shkëmbim të ndonjë përqindjeje, me një ish-të persekutuar, që në mungesë të dëmshpërblimit të burgut mendon të sigurojë një mbijetesë në vitet e vështira të moshës së tretë. Pra, nëse me këtë punë merren të rinjtë, mund të flasësh për një shoqëri të sëmurë, por kur me këtë punë merren edhe të moshuarit, atëherë kemi të bëjmë me kalbëzimin e saj.Por, po aq dramatike sa mosha, për disa edhe më shumë, ngjarjen e bën dramatike fakti se aktin e ka kryer një shkrimtar, “poet i dashurisë”, kryetar i Lidhjes së Shkrimtarëve, fitues i “Pendës së Argjendtë”. Pra, një njeri që në shoqëri duhet të jetë, siç thuhet rëndom, pjesë e ndërgjegjes së kombit dhe jo e llumit të kombit. Prandaj ky fakt flet shumë për qëndrimin e shoqërisë ndaj një “pune” të tillë, siç është trafikimi i drogës. Gjurmët e parasë së drogës shoqëria jonë i ka të shkruara në ballë ngado që hedh sytë, por që kjo të shkruhet edhe në ballin e poetëve sikur i kalon kufijtë. Një shoqëri ku edhe poetët e dashurisë merren me trafik droge, duke u vënë në shërbim të rrjeteve të kriminalitetit të organizuar, mund të thuhet se ka mbërritur shkallën më eprore të degradimi moral e shpirtëror, sepse në një shoqëri të tillë krimi është kthyer në elitë të vendit, kurse poetët në argatë të tij. Është një histori që tingëllon e vjetër dhe shumë e përhapur nëse në vend të “krimi i trafikimit të drogës” do të themi vetëm krimi.

Ka një mendim mendjelehtë, se paratë e drogës, duke u investuar në Shqipëri, gjithsesi kanë rritur mirëqenien. Kam dëgjuar se ka dalë edhe nga goja e njerëzve që kanë pasur apo kanë në dorë fatet e vendit. Besoj se një nga arsyet e heshtjes intelektuale ndaj rastit “Morava” është edhe ky mendim bashkëfajtor. Ashtu sikurse mund të konsideroj pjesë të kësaj bashkëfajësie edhe qëndrimin e një pjese tjetër që e gjykon këtë krim, ashtu sikurse shumë krime që ndodhin në këtë vend, si gjëra që i përkasin një bote me të cilën ata nuk kanë lidhje. Nuk është kështu. Në fakt, paratë e pista të drogës dhe të trafiqeve të tjera duke u derdhur nga lart poshtë në shoqërinë shqiptare sa për të ushqyer politikën e biznesin e mediat, aq edhe për të ushqyer punën e përditshme të shumë familjeve shqiptare, ndotin gjithë shoqërinë. E dinë të gjithë se një pjesë e mirë e investimeve që shohim sot në ndërtim, bar-restoranteve, hotelerive, motelerive luksoze etj., etj., vijnë nga pastrim parash droge. Dhe nuk është rastësi që ky ndërtim më shumë ngjet me një shkatërrim të burimeve natyrore e të cilësisë së jetës, sesa me ndërtim mirëqenieje për të gjithë. Sepse, në thelbin e vet, filozofia e krimit nuk është zhvillimi dhe pasurimi i shoqërisë, por grabitja, pra edhe varfërimi i shoqërisë në emër të përfitimit të kriminelëve.

Por problemi kryesor që ka ngritur trafiku i drogës nuk është as shkatërrimi i burimeve natyrore të vendit, as kapja që ai i ka bërë institucioneve të shtetit, madje as fakti se një pjesë e të rinjve janë kthyer në përdorues të saj, duke shkatërruar shëndetin dhe të ardhmen e tyre për pasojë. Problemi kryesor është shkatërrimi i burimeve njerëzore në mbarë shoqërinë. “Puna” e trafikimit të drogës dhe fitimi i saj ka bërë që të kthehet kokëposhtë ai sistem vlerash, sipas të cilit meriton më shumë dhe fiton më shumë ai që punon e studion më shumë. Në përgjithësi, modeli që kanë përpara syve të rinjtë, është ai i të riut që pasurohet shpejt e fiton një status që e vë mbi të tjerët, jo se është më i zoti, më i mençur, më i ditur, por shpesh sepse është më i guximshëm në këso punësh dhe më i paturpshëm gjithashtu. E duke iu referuar rastit në fjalë, nëse edhe poeti, dhe shkrimtari shkon tek droga, ç’mund të thuhet për të tjerët. Kur edhe poeti merret e mbijeton me drogë, kjo do të thotë të zhduket fare modeli alternativ. Me këtë rast kujtoj se nuk është i vetmi rast ky, kur njerëzit e artit kapen jashtë shtetit, jo brenda largqoftë, me drogë! Dhe shoqëria jonë e turpëruar apo pse bashkëfajtore, ka nxituar shpejt t’i shfajësojë.

Si përfundim, dua të ngulmoj se duke u nisur edhe nga ky rast, shoqëria shqiptare duhet të ulet e të diskutojë fort seriozisht mbi efektet shkatërrimtare që ka pasur “puna” e trafikimit të drogës dhe të prostitucionit në trupin e saj gjatë këtyre 17 vjetëve dhe se çfarë duhet bërë kjo lloj industrie të frenohet. Nuk është kurrë tepër vonë.

[TikTak]

fatosi mir ka shkrujt por osht lodh kot. kush e ka pas njof zydiun nuk habitet hic se e kon kap me tregti droge. vallaj me qen zydiu ndergjgja e komit ike e myt vedin.

jon tjer burra ndergjegja e komit kshu qi mos u lodh kot toso

[Baptist]

Hihihi shih ky Lubica kap tash rastin e Moravices ti bjere qeverise, hahahaha
O, sa budalla

[Kreksi]

Po fjala tmerr nuke eshte ndryshe, kryet perpjete, leket ne xhepa, vetura luksoze, ti thuash ketij njeriut shqiptar, pardon, shkrimtar ?
Turpi i botes nuke eshte ndryshe.
Une do i kisha qeruar mire hesapet me ambasaden shqiptare ne itali, ose do e mbyllja fare ose do i zhdukja te gjithe keta bandita !

[Baptist]

Me kete etiken e sotme shqiptare, më "nuk eshte turp te vidhet, po te t'zene!"

Ti a nuk po e merr vesh a? Fajet i ka qeveria berisha qe nuk u jep logjistike, se po te ishte fino a nano, ai nuk kapej! -Demek, nuk beheshim turpi i botes si tani