Ora nëntë e paradites dhe ajo gjashtëmbëdhjetë e tridhjetë e pasdites, bëjnë që folës të gjuhëve të ndryshme të botës të mbushin sallat e mësimit në Fakultetin e Filologjisë. Këto dy termine janë të rezervuara për kurse në gjuhën shqipe, kurse këto që mbahen në kundër të Seminarit për Gjuhën, Letërsinë dhe Kulturën Shqiptare, duke bërë që gjuha shqipe, të paktën në këtë kohë, të bëhet gjuha e tyre e vetme.
Kurset janë të ndara në tri nivele, që përfshijnë të gjithë ata që dinë pak fjalë në gjuhën shqipe e deri tek ata që tashmë shqipen e flasin rrjedhshëm. Interesimi i seminaristëve që duan të mësojnë gjuhën shqipe është i madh, ndërkaq vështirësi për ta mbetet të kuptuarit e shqipfolësve vendas, sepse ndryshe nga dialektet dhe nëndialektet që fliten, seminaristët mësojnë shqipen standarde.
Aleksandra Pawlaczyk, seminariste nga Polonia, e cila flet mirë gjuhën shqie, thotë se ende bën gabime por që mundohet të mësojë t’i eleminojë ato sa më shumë, derisa ka thënë se kursi për të është i mirë sepse i ndihmon asaj të ushtrojë gjuhën dhe të bisedojë me shqipfolësit.
“Kur jam në Kosovë nuk mund të kuptoj gjithçka sepse këtu flasin ndryshe, ne mësojmë gjuhën standarde dhe këtu njerëzit flasin gjuhën e përditshme, dhe kjo për mua paraqet problem”, ka treguar Pawlaczyk për “Zërin”.
Ndërkaq rusja Anna Konovallanko thotë se gjuhën shqipe e ka mësuar me dëshirën e saj ngase në Peterburg ka studiuar në një degë tjetër, gjë që i ka paraqitur mjaft vështirësi. Ajo ka shtruar edhe nevojën e shtimit edhe të një niveli të kursit.
“Edhe gjuha ruse ka rasa, por në gjuhën shqipe ka shumë kohë, gjë që bën mësimin e saj shumë të vështirë”, ka thënë Konovallanko.
Studiuesi slloven Drago Flis është duke bërë përpjekje që të hapë degën e Gjuhës shqipe në vendin e tij, derisa si pjesëmarrës tash e disa vite i seminarit, ai ndjek edhe kurset që ta përmirësojë të folurit në gjuhën shqipe.
“Unë jam në grupin e tretë të kursit dhe është kënaqësi t’i mësoj gjërat që nuk i kam ditur më parë. Më duhet t’i përkushtohem më shumë në mënyrë që të arrij t’ua mësoj atë të tjerëve” ka thënë Drago Flis.
Anton Panchev, i cili ka studiuar një semestër në Universitetin e Prishtinës, ende i ndjek kurset në gjuhën shqipe sepse thotë se është në interes të tij. Ndërkaq nuk ka lënë pa përmendur edhe problemet që i dalin, nga mosnjohja e njohurive teorike të gjuhës shqipe.
“Në Bullgari kam mësuar tri-katër vite shqip, shpesh vij në seminar për të përmirësuar shqipen. Tani jam profesor i gjuhës shqipe në Departamentin e Ballkannologjisë në Universitetin e Sofies”, ka treguar Panchev.
Denis Ermolin nga Rusia, gjatë vitit nuk flet shumë në gjuhën shqipe, mirëpo kur është në Kosovë ai mundohet të flasë veç shqip.
“Kur erdha për herë të parë, kam punuar me nivelin e parë sepse isha shumë dobët me gjuhën, por tani “avash avash”, jam në nivelin e tretë “mashallah””, ka thënë Ermolin.
Shkumbin Munishi, profesor në Degën e gjuhës shqipe, dhe i cili u jep orë gjuhe seminaristëve që vijnë nga mbarë bota, për gazetën ka treguar se interesimi i seminaristëve që të ndjekin kurset është i madh, derisa ka thënë se ata gjatë gjithë kursit bëjnë pyetje të ndryshme për problemet që iu interesojnë.
“Ata kanë vështirësi me dallimet që ekzistojnë midis shqipes standarde dhe varieteteve të folura të shqipes. Ata e mësojnë shqipen standarde dhe kur shkojnë në Shqipëri e përdorin shqipen standarde, dhe atje nuk kanë ndonjë problem në komunikim, ndërkaq kur vijnë në Kosovë ata mund të komunikojnë më shqipen standarde por njëkohësisht ballafaqohen edhe me të folmen të cilën e përdorin shqiptarët e Kosovës e që dallon nga shqipja standarde”, ka thënë Munishi.
Seminari Ndërkombëtar për Gjuhën, Letërsinë dhe Kulturën Shqiptare nga sot hyn në javën e dytë të tij. Gjatë ditëve në vijim do të ketë ligjërata dhe referime nga profesorë e studiues shqiptarë dhe të huaj, ndërkaq dita e enjte dhe e premtja, janë rezervuar, si është bërë traditë tashmë, për sesionet shkencore të gjuhës dhe të letërsisë shqipe. Seminari përfundon 30 gusht.
Nga: Dafina Kabashi
Krijoni Kontakt