Sllavishtja e influencuar nga gjuha shqipe

[Kreksi]

Do flasim patjeter edhe rreth kêsaj illirianbofull,
Ndoshta dikujt do i duket e pabesushme teoria qe permenda edhe tek tabletat e Lin A e B, vija vellahe eshte e vetmja lidhje qe lidhi Kaspikun me Egjeun dhe ate sê pari nga jugu=kuqo vellaket e heren e dyte me vone me dyndjet indo europiane q e i quajten dijetaret, asgje nuk jane tjere perpos ketij te njejtit grup kaspian, por me dallim se i pari 2200 para klrishti solli elemente edhe kaukaziane=kushite(kuqite vellahe plus kaukaziane dhe sumeriane)..tek popujt dinarik, shqiptarêt...eshte teper ethjesdhte..sikur ta lexoni "ethnogeniu kaukazian" si dhe "varianus"...vrehet me kjarte kjo nderlidhje qe fare nuk eshte sllave por vellahe e tjeter eshte se popujt e tjere te quajtur sot sllave e moren nga keta vellaket=bardhposhet e kaspikut gjuhen e tyre..pra, per mendimin tim, ne nuk flasim ketu per sllavet as sllavishten por per gjuhen kuqishte, te kuqve, etni te cilet ne ftyre ishin teper te bardh e lekur hollê aq sa damaret, kapilaret iu duken sikur jane te kuq..kêtu nuk ka mistere as enigma, njê e njê bêjnê dy..!
keta popuj nuk ishin pushtues por vetem se shperndares dhe marres te kulturavve te ndryshme nder popuj, etni endacake, blegtoresh e agrikultoresh, =s'kuqoi=skutoj= t'kuqet, skitet=skkuqet, te kuqet, kuqovellahet qe i njihte me kete emer edhe Bizanti..si e shihni, asnjehere sllavet nuk depertuan drejte Ballkjanit para krishti por vetem 614 pas krishti..vetem keta vellahet ishin ndermjetsues, shihe se sa fjale barten pertej Danubit nga shqipja por edhe sollen tek ne, eshte e thjeshte te nxirret nje perfundim..

[illyrianboyful]

Do flasim patjeter edhe rreth kêsaj illirianbofull,
Ndoshta dikujt do i duket e pabesushme teoria qe permenda edhe tek tabletat e Lin A e B, vija vellahe eshte e vetmja lidhje qe lidhi Kaspikun me Egjeun dhe ate sê pari nga jugu=kuqo vellaket e heren e dyte me vone me dyndjet indo europiane q e i quajten dijetaret, asgje nuk jane tjere perpos ketij te njejtit grup kaspian, por me dallim se i pari 2200 para klrishti solli elemente edhe kaukaziane=kushite(kuqite vellahe plus kaukaziane dhe sumeriane)..tek popujt dinarik, shqiptarêt...eshte teper ethjesdhte..sikur ta lexoni "ethnogeniu kaukazian" si dhe "varianus"...vrehet me kjarte kjo nderlidhje qe fare nuk eshte sllave por vellahe e tjeter eshte se popujt e tjere te quajtur sot sllave e moren nga keta vellaket=bardhposhet e kaspikut gjuhen e tyre..pra, per mendimin tim, ne nuk flasim ketu per sllavet as sllavishten por per gjuhen kuqishte, te kuqve, etni te cilet ne ftyre ishin teper te bardh e lekur hollê aq sa damaret, kapilaret iu duken sikur jane te kuq..kêtu nuk ka mistere as enigma, njê e njê bêjnê dy..!
keta popuj nuk ishin pushtues por vetem se shperndares dhe marres te kulturavve te ndryshme nder popuj, etni endacake, blegtoresh e agrikultoresh, =s'kuqoi=skutoj= t'kuqet, skitet=skkuqet, te kuqet, kuqovellahet qe i njihte me kete emer edhe Bizanti..si e shihni, asnjehere sllavet nuk depertuan drejte Ballkjanit para krishti por vetem 614 pas krishti..vetem keta vellahet ishin ndermjetsues, shihe se sa fjale barten pertej Danubit nga shqipja por edhe sollen tek ne, eshte e thjeshte te nxirret nje perfundim..

OK, unë e di që ti e përmban këtë tezë me mishë e me shpirtë dhe e rrespektoj mendimin tënd, por personalisht kam një bindje tjetër e vetmja e mundur racionalisht.

problemi është se, shkaku i kësaj bindjes s'ate sa i përket tezës së Vëllahëve, ke dalë edhe kundër teoris Pellazgo shqipe! sepse kjo e kundërston atë.

Dhe tani kam kuptuar se përse, dhe çfar të shtyri që të thuash këtë.

Ajo çka të shtyri është se je i bindjes se Shqipëtarët jan Dinarik - Vinça që jan shumë më të vjetër se Pellazgët që flisnin të njëjtën gjuhë me dinarikët.

Dhe ti nuk mund ndryshe ta shpjegojsh këtë, përpos duke mohuar tezën Pellazgo-shqipëtare dhe konfirmuar tezën Vëllahe-pëllazge.

Ndërsa ka një tjetër shpjegim shumë i thjesht që ti nuk do ta pranojsh: Pëllazgët dhe Dinarikët: PO FLISNIN TË NJËJTËN GJUHË DHE PO NUK JAN POPULLË I NJEJTË dhe kjo dëshmon se gjuha Shqipe ishte gjuhë që fliste Profeti Noei, dmth nga më të lashtat.

ENIGMA shpjegohet thjeshtë! dhe nuk ka nevoj shumë me ça kretë

Është një datë që ndan dy >periudhat 5500-5600 vjet!

- Dinarikët jan para 5600 vjet

- Pëllazgët jan pas 5500 vjet. Mbesin 100 vjet ndërmjet. Për këto 100 vjet mjaftuan për të u formuar disa >Fise të mëdha nga të cilët ishin Pëllazgët dhe më pas Ilirët dhe shqipëtarët.

Pra siç është e njohur se para 5600 vjetëve sipas burimeve të teologjive fetare Ibrahimike ndodhi DELUGJA që mbyti të gjithë ata që nuk hypën në Anijë të profetit Noeit

< Maja Ararat ndodhet këtu, menjëher ngat iranit
Anija e Noeit ndodhet në mes të fotografis qart shifet në malin ararat, me qindra killometra largë detit në 4000 metra lartësi, i bër me drunjë që nuk jan nga mali Ararat.

Duhet ditur se në Anije ka një kavitet dhe dhoma të përbër nga drunjë shumë të mëdhenjë dhe mirë të gdhendur, dhe këta drunjë nuk jan nga mali Ararat.
Anija e Noeit është zbuluar para 50 vitesh, ndërsa akulli që e mbulonte vetëm para disa vjetësh kur edhe u bë e mundshme që të futet brenda dhe të stugjohet.

Por dijëtarët fetar kan folur për malin Ararat edhe para 1500 vjetëve dhe më herët se kaq. nga ku mësuan ata se Anija ndodhe në malin ararat, duke qen me mijëra kilometra largë, dhe pa qen kurrë, në mos se jua kan mësuar dijëtarët brezë pas brezi.

Si u bë që një Anije të ndodhet mbi 4200 metra lartësi, në mos se Uji i Lartë e pruri aty, pra kjo është një dëshmi e paluhatshme.

Pëllazgët jan 100 pas kësaj dmth 5500 vjet para neshë, dhe flisnin të njëjtën gjuhë si Dinarikët dhe Shqipëtarët sot.

Pra po Pëllazgët jan paraardhësit e Shqipëtarëve dhe flisnin Shqipë, dhe dinarikët u përmbytën nga delugja para 5600 vjetëve dhe flisnin po këtë gjuhë që flasim ne, çka dëshmon se gjuha Shqipe është nga më të vjetrat në Botë dhe u fliste nga profeti Noei që jua mësoi bijve të tij nga të cilët rrjedhin Pëllazgët.

Ndërsa dinarikët u përmbytën nga delugja, dhe gjithashtu flisnin Shqipën e lasht që fliste Noei, dhe edhe pse u përmbytën dinarikët, Mbeti gjallë kjo gjuhë, për të vetmën arsye se në atë kohë ishte e folur nga të gjithë njerëzit, me dy gjuhë tjera, dega semitike dhe Aziatike.

Ndërsa Shqipja është dega Evropiane, me tjera fjalë Dega Jafetike

[Kreksi]

E kam lexuar edhe unë historinê e Noes, pastaj edhe zbulimiun nga njê armenian, i merguar nê Francê i cili shkoi nê Ararat me te birin Rustanin dhe e gjeten arken e Noes...titulli eshte "J"ai trouver l'arche de Noée"...harrova emrie autorit..
Mirë, po e zëmi edhe se ka ndodhur ky kataklizem...por, si e vreni edhe vetê se Ararat nuk janê nê Shqiperi..dhe i tere diskutimi behet ketu se, nga e si erdhen keto fjalê, pasi qe bisedojmi pêr gjuhêsi na duhet edhe ti rihyjmi historisë...
Epermende se, unê mbroj vetem tezen dinarike te prejardhjes sonê, normale, jo se e dua ashtu por është e deshmuar edhe nga te tjerët, kurse teza pellazge bie, nuk shkojnê këto dy raca së bashku fare...pellazget ishin kryzgjatur e të bardh kurse dinariket koke rrumbullake dhe hundë të holl e te ngritur...ndoshta trashegim i drejte nga Nehandertali...popull i races europiiane e kemi thene disa here..
Eshte vertetuar se edhe per rreth detit te zi jetonte raca brakicefale, koke rrumullake por nuk ishte e njëjta me dinariket qe veçohen si rac me karakteristika krtejte tjera nga keta brakicefalet tjerë...
Prandaj e kot eshte te diskutohet se pellazget ishin te paret tanê e tê konsiderohen si autokjton...duhet fshire nga mendja...se nuk perputhet, ështê absurde dhe e pa baza kjo teori me te cilen sot asnjë shkenctra as dijetar nuk mirret ketu e 150 vite, ti jeton ne perendim, njesoj si une në Francë..te flasishb me njê profesor e studies te ketyre vendeve per pellazgzet ai do te te ju thoje menjehere se kjo dosje eshte e perfunduar, shkenca sot nuk mirreet me dokrra pellazge, vetem neve na e humbin kohen koti.. por, megjithate, e kam vertetuuar se eshte i vetmi popull nga lashtesija i cili iu pergjigjet pellazgeve si nga gjuha e tyre si nga pamja e tyre si nga dojket e zakonet, nga besimi i tyre fetar.. si nga niveli i kultures se tyr te lartt^£e ne krahasim me dinariekt e popjt tjerë europianê, si nga etimologjia rrenja e emrit te tyre e shumê karakteristika tjera çojnë se, vetem vellaket=bellaket=pellaket=pellasket ishin po i njejti popull qe mirrej me bujqesi e blegtori, pra kjo etni me prejardhje nga kaspiku endej nga te dy brigjet e Danubit, por jo vetem kjo, duhet shtuar edhe degen tjetert qe permenda kuqovellahe...qe kaluan permes Mezopotamis...

Ti e permend tani teorine permbytjes, ate te Noes, qe sipas kronologjiose Biblike duhej te kishte ndodhur rreth 10 000 vite para krishti..ndersa kjo e dyta e 5600 parta krishti kjo eshte nje teori tjeter shkencore. dehe re nga hulumtues amerikane te para 15 vitesh...teori te cilen edhe une e kam ndjekur dhe perputhet me njê bashkesio popujsh qe jetun brigjeve te Liqenit qe tani eshte deti zi, dhe pa dyshim se te gjithze kerta popuj para 7000 vitesh kane patur marrdhenje dhe kur ndodhi ky kataklizem ata u shperndane...dhe ketu erdhi deri tek kontakti me i afert edhe me dinariket te cilet kishin deri atehere dy brigjhet e detit adriatik...dhe menjehere pas ketij kataklizmi vrejmi se dinariket ishin te shtypur nga keta ardhes ose te shpetuarit e detit te zi..e vrejmi edhe tek Vinça se mu ne kete periudh rreth 5000 para jkrishti ose 500 vite pas kataklizmit filloi te lulzonte deri me ardhjene vales se dyte te popujve tjere rreth 4500 e 3500 P.K. me ardhjen e blegtorve e artizanve tjere me rite tjera nga Mezopotamia dhe vetem keta vellahet e kuq arrijten te perhapen edhe me tej siper Danubit per t iu bashkangjit deges se tyre te vellaheve te bardh nê Rumani e Moldavi ku dhe aty u krijua nje djep i qytetrimit Vellak= i ketyre te bardhve..por me ndikime sumeriane...ku edhe filluan te shkruanin s$ê pari ne Tataria(Moldavi) fjalet e para ne gjuhen e tyre,,,
Nuk ka kurrfarê veshtirsije per te ndjekur rrugêtimin bellak=te bardhve ose Pellak=vellak, vellah...

[Kreksi]

Hapja e Bosforit 5600 para krishti...



Uploaded with ImageShack.us

[Kreksi]

Migracioni kurgan (gurbajsit, ata qe benin varre prej guri...mendoj se kurgan eszhte ngatrrim i historianve se fjala eszhte per ata qe benin varre guri..



Uploaded with ImageShack.us

[Kreksi]

Veshjet tradicionale me motive leopardi, dihet se kjo bish jeton edhe sot mes Kazakstanit e Turkmenistanit..deshmonse ishin popull blegtoresh..qe arrijten lidhjet edhe me Egjiptin...ne' fakt, keto vendet e largta Kaspike 3000 vite para krishti te gjitha kishin ra nene influancen egjiptase nen sundimin e Seozorisit..kur e shohim kete siluet te kesaj Amazones deshmohet lidhja egjiptase me kolonit e veta qe kishte qe nga Mezopotamia kaspiku Krime
e deri te Danubi...3300 para krishti, do thote se ne kete kohe Vinça pushon se egzistuari si qytetrim i hyjnive danubiane, pushtohet nga keta pellazgo-mezopotamet ndermjetsuar permes vellakeve=bellakve=Bellaskve=pellaskve=vellaheve=t e bardhve dhe nga Vinça bartet kultura e re ne Tatari si qender qytetrimi me influance sumeriano- egjiptian...



Uploaded with ImageShack.us

*************************************************

Malesoret, blegtore te polonise me te njejtat tradita...veshje te perhapura hnga vellaket=tirqit e bardh, bardhoket..trirqit jane zhguna, tek tradita skuqovellake quheshin guja si zh'guja, zhguna..sie shihni, nuk ka dallim as nga =s'kutoj=, as nga = kuqoj= e as nga t'kuqo vellaket=pellazget e kuq..dhe pellazget e bardh..
tani te me thuash se te gjitha keto tradita kulturore kane pkjelen nga Ballkani eshetr absurde, gje qez dinariket te paret tane as qe njohen as shkrim e as lexim as qytetrim por, ishin vendas, dhe nuk e kuptoj se shihet e keqja ketu nese ne nuk jemi pellazge, ose pse nuk jemi vellake por jemi dinarik ...
2+2=4 !



Uploaded with ImageShack.us

[Kreksi]

Ne kete hart sipas burimeve te fundit gjenetike, tregohet se cilat vende u preken nga ky imigracion i ardhur nga kaspiku e Kaukazi...te bardhet; e shohim se rrethi i liqenit te Manastirit e Korçes e Thesalis (e ngjajshme me burimet e autorve antik)si dhe njê pjesë e Rumanis jane i njejti popull, jo dinarik...por pellazgê ose ballashk=vellashk.. mos harro se"p" ="B' e pastaj me vone nga bizanti kaloi ne "V"...



Uploaded with ImageShack.us

[illyrianboyful]

E kam lexuar edhe unë historinê e Noes, pastaj edhe zbulimiun nga njê armenian, i merguar nê Francê i cili shkoi nê Ararat me te birin Rustanin dhe e gjeten arken e Noes...titulli eshte "J"ai trouver l'arche de Noée"...harrova emrie autorit..
Mirë, po e zëmi edhe se ka ndodhur ky kataklizem...por, si e vreni edhe vetê se Ararat nuk janê nê Shqiperi..dhe i tere diskutimi behet ketu se, nga e si erdhen keto fjalê, pasi qe bisedojmi pêr gjuhêsi na duhet edhe ti rihyjmi historisë...
Epermende se, unê mbroj vetem tezen dinarike te prejardhjes sonê, normale, jo se e dua ashtu por është e deshmuar edhe nga te tjerët, kurse teza pellazge bie, nuk shkojnê këto dy raca së bashku fare...pellazget ishin kryzgjatur e të bardh kurse dinariket koke rrumbullake dhe hundë të holl e te ngritur...ndoshta trashegim i drejte nga Nehandertali...popull i races europiiane e kemi thene disa here..
Eshte vertetuar se edhe per rreth detit te zi jetonte raca brakicefale, koke rrumullake por nuk ishte e njëjta me dinariket qe veçohen si rac me karakteristika krtejte tjera nga keta brakicefalet tjerë...
Prandaj e kot eshte te diskutohet se pellazget ishin te paret tanê e tê konsiderohen si autokjton...duhet fshire nga mendja...se nuk perputhet, ështê absurde dhe e pa baza kjo teori me te cilen sot asnjë shkenctra as dijetar nuk mirret ketu e 150 vite, ti jeton ne perendim, njesoj si une në Francë..te flasishb me njê profesor e studies te ketyre vendeve per pellazgzet ai do te te ju thoje menjehere se kjo dosje eshte e perfunduar, shkenca sot nuk mirreet me dokrra pellazge, vetem neve na e humbin kohen koti.. por, megjithate, e kam vertetuuar se eshte i vetmi popull nga lashtesija i cili iu pergjigjet pellazgeve si nga gjuha e tyre si nga pamja e tyre si nga dojket e zakonet, nga besimi i tyre fetar.. si nga niveli i kultures se tyr te lartt^£e ne krahasim me dinariekt e popjt tjerë europianê, si nga etimologjia rrenja e emrit te tyre e shumê karakteristika tjera çojnë se, vetem vellaket=bellaket=pellaket=pellasket ishin po i njejti popull qe mirrej me bujqesi e blegtori, pra kjo etni me prejardhje nga kaspiku endej nga te dy brigjet e Danubit, por jo vetem kjo, duhet shtuar edhe degen tjetert qe permenda kuqovellahe...qe kaluan permes Mezopotamis...

Ti e permend tani teorine permbytjes, ate te Noes, qe sipas kronologjiose Biblike duhej te kishte ndodhur rreth 10 000 vite para krishti..ndersa kjo e dyta e 5600 parta krishti kjo eshte nje teori tjeter shkencore. dehe re nga hulumtues amerikane te para 15 vitesh...teori te cilen edhe une e kam ndjekur dhe perputhet me njê bashkesio popujsh qe jetun brigjeve te Liqenit qe tani eshte deti zi, dhe pa dyshim se te gjithze kerta popuj para 7000 vitesh kane patur marrdhenje dhe kur ndodhi ky kataklizem ata u shperndane...dhe ketu erdhi deri tek kontakti me i afert edhe me dinariket te cilet kishin deri atehere dy brigjhet e detit adriatik...dhe menjehere pas ketij kataklizmi vrejmi se dinariket ishin te shtypur nga keta ardhes ose te shpetuarit e detit te zi..e vrejmi edhe tek Vinça se mu ne kete periudh rreth 5000 para jkrishti ose 500 vite pas kataklizmit filloi te lulzonte deri me ardhjene vales se dyte te popujve tjere rreth 4500 e 3500 P.K. me ardhjen e blegtorve e artizanve tjere me rite tjera nga Mezopotamia dhe vetem keta vellahet e kuq arrijten te perhapen edhe me tej siper Danubit per t iu bashkangjit deges se tyre te vellaheve te bardh nê Rumani e Moldavi ku dhe aty u krijua nje djep i qytetrimit Vellak= i ketyre te bardhve..por me ndikime sumeriane...ku edhe filluan te shkruanin s$ê pari ne Tataria(Moldavi) fjalet e para ne gjuhen e tyre,,,
Nuk ka kurrfarê veshtirsije per te ndjekur rrugêtimin bellak=te bardhve ose Pellak=vellak, vellah...

Unë me të treguar drejtë, as që kam qen në dijeni për këtë studimin Amerikan që ceke, Por unë kam tjera burime shumë të sakta dhe të qëndrueshme për delugjën, që përmbiti tërë njerëzit që nuk ishin në Anije, dhe asnjë nuk shpëtoi. para 5600 vjetë.

Ndërsa kjo teori që prure nga Amerikanët vetëm s4e çka e dëshmon atë që po themë unë.

Duhet të ndaleshë të i ngatërrojsh gjërat, Vëllahët jan pasardhës së Pëallzgëve ashtu si Shqipëtarët në një % të madhe se pastaj ne jemi përzir shumë.

Ndërsa gjuha tyre Arameanishtja s'ka lidhje me sllavishtën por është shumë e ngat me Shqipen.

ups, harrova, NOE, NUH ishte njeri më i ditur në Botë në kohën e vetë ashtu siç dëshmon edhe emri i tij,NOE NUH = NJOH = i NJOHUR NË GJËRA= i ditur,

Ndërsa pashë se në hebraisht i kishin dhënë Kuptimin NOA'H = PUSHIM = ngrohoritje???? Por siç është e ditur, Hebraishtja apo bijt e Izraelit fillojn të ekzistojn shumë vonë pas Ibrahimit, Ishakit, dhe Jakubit i cili është Izraeli ai vetë. dhe gjuha tyre është më e vonshme se sa Noei, me qindra vjetë.

FIN DE CITATION

[Kreksi]

Anila Omari: Problemi më i madh sot, kultura e dobët gjuhësore

INTERVISTA/ Flet gjuhëtarja Anila Omari: Problemi më i madh sot, kultura e dobët gjuhësore

Zhvendosja e punonjësve të instituteve të Qendrës Albanologjike ishte e nxituar dhe fyese

Albert ZHOLI

Gjuhëtarja Anila Omari para disa kohësh ka hedhur në treg librin “Marrëdhëniet gjuhësore shqiptaro-serbe”. Sipas saj, gjuha shqipe dhe gjuha serbe janë gjuhë të familjes indo-europiane dhe në këtë rrafsh mund të kenë pika të përbashkëta të trashëguara nga paraardhëset e tyre. Problemi më i madh sot, shpjegon Anila, është kultura e dobët gjuhësore sidomos e brezit të ri. Vërshimi pa kriter i fjalëve të huaja është një problem, por shohim edhe përdorime të gabuara në drejtshkrimin, në morfologjinë dhe në sintaksën e shqipes, çka flet për mangësi të formimit gjuhësor në shkollë. Tashmë ajo ka përfunduar një fjalor të veprës së Pjetër Bogdanit me shpjegime në italisht dhe shqip dhe po shkruan një studim për leksikun e Bogdanit, shtresëzimin e tij dhe punën krijuese të autorit për pasurimin e leksikut të shqipes së shekullit XVII.

-Ju kohët e fundit keni hedhur në treg librin “Marrëdhëniet gjuhësore shqiptaro-serbe”. Ku konsiston ky libër dhe çfarë marrëdhëniesh gjuhësore kanë këto dy gjuhë?

Libri “Marrëdhëniet gjuhësore shqiptaro-serbe”, Botimet Albanologjike, Tiranë, 2012, është rezultat i një pune kërkimore të gjatë, të filluar që në fund të viteve ‘80 si punim i disertacionit të doktoratës së mbrojtur në vitin 1995. Unë kisha mbaruar studimet universitare në Fakultetin e Gjuhë-Letërsisë për gjuhë shqipe dhe gjuhë serbokroate, kështu që mbas emërimit në Institutin e Gjuhësisë, në sektorin e Historisë së Gjuhës, fillova të merrem me marrëdhëniet gjuhësore të shqipes me serbishten, që në atë kohë quhej serbokroatishte. Deri atëherë marrëdhëniet mes këtyre dy gjuhëve fqinjë ishin studiuar në kuadrin e marrëdhënieve të shqipes me gjuhët sllave ballkanike, ku përfshihej edhe bullgarishtja. Nga albanologët e shquar, si Jokli, ishte shtruar kërkesa për të dalluar elementin serb nga ai bullgar si dhe sllavizmat me shtrirje më të gjerë në mbarë gjuhën nga ato me karakter të kufizuar krahinor. Për këtë arsye studimi kërkonte medoemos edhe kërkime në terren për verifikimin e sllavizmave sipas përhapjes dialektore-gjeografike. Si një nga kriteret e dallimit të elementeve me burim nga serbishtja ishte edhe kriteri gjeografik, përcaktuar që më parë nga Çabej, sipas të cilit sllavizmat e Shqipërisë veriore ishin me prejardhje nga serbishtja, ndërsa ato të Shqipërisë së Mesme e të Jugut nga bullgarishtja. Kështu që për nevojat e studimit kreva ekspedita kërkimore në Veri të Shqipërisë, në 11 pika që përfaqësonin krahinat kryesore etnografike të Shqipërisë veriore. Tani, mbas shumë vjetësh, me rastin e botimit e rimora në dorë doktoratën dhe i bëra një ripunim rrënjësor, sidomos për sa i përket korpusit të sllavizmave, duke e zgjeruar e pasuruar me të dhëna të reja edhe nga literatura e botuar ndërkohë për këtë çështje.

-Cilat janë prejardhjet e dy gjuhëve dhe a kanë ndikim ato tek njëra-tjetra?

Gjuha shqipe dhe gjuha serbe janë gjuhë të familjes indo-europiane dhe në këtë rrafsh mund të kenë pika të përbashkëta të trashëguara nga paraardhëset e tyre. Ato janë edhe gjuhë ballkanike dhe si të tilla kanë përkime të karakterit tipologjik, ndonëse serbishtja nuk bën pjesë në gjuhët ballkanike parësore, siç është shqipja me rumanishten e bullgarishten. Por për ndikime të njërës gjuhë në tjetrën mund të flasim në kushtet e kontakteve gjuhësore mes popullsive shqiptare e serbe apo edhe dygjuhësisë në zona të caktuara, të ardhura si pasojë e rrethanave historike që kanë kushtëzuar marrëdhëniet midis këtyre popujve. Këto ndikime janë të shtresëzuara në kohë dhe fillojnë me dyndjet e para sllave, në shekujt VII-VIII, përforcohen në kohën e pushtimeve të perandorive sllave, si ajo bullgare (shek. IX-XI) dhe serbe (shek. XI-XII e XIV), dhe vijojnë deri në kohët e reja në zonat kufitare të kontaktit me popullsitë sllave. Ndikimi sllav nuk ka të njëjtin intensitet në të gjithë territorin e shqipes: në zonat skajore ai është më intensiv, ndërsa në drejtim të brendësisë vjen duke u zbehur. Kjo do të thotë që edhe rëndësia e sllavizmave në gjuhën shqipe nuk është e njëjtë. Ka një numër fjalësh me burim sllav që kanë përhapje në mbarë gjuhën, pra janë të rrënjosura në gjuhë, dhe ka një numër shumë më të madh sllavizmash që kanë përhapje të ngushtë lokale afër zonave kufitare. Ndërsa sllavizmat e të folmeve shqipe të Kosovës, Maqedonisë e Malit të Zi kanë një tjetër status, ato janë pasojë e kontakteve të vazhdueshme dhe kushteve të ekzistencës së dygjuhësisë, prandaj vështirë se duhen përfshirë në korpusin e sllavizmave të shqipes, edhe pse mund të bëhen objekt studimesh të veçanta. Koncepti i marrëdhënies nënkupton dy kahe drejtimi, pra jo vetëm marrje, por edhe dhënie. Për këtë arsye në punim nuk është lënë mënjanë ndikimi që ka ushtruar gjuha shqipe në të folmet jugore të serbishtes në rrafshe të ndryshme: fonetik, gramatikor e leksikor. Duke mos pasur mundësi praktike hulumtimi në terren në të folmet serbe apo malazeze, jemi mbështetur në punimet e dialektologëve serbë e malazezë, të cilët kanë vënë në dukje ndikime të jashtme në të folmet e studiuara prej tyre, që në pjesën më të madhe janë ndikime të shqipes.

-Cilat janë problemet më të mprehta të gjuhës shqipe sot?

Problemi më i madh sot më duket kultura e dobët gjuhësore sidomos e brezit të ri. Mosnjohja e mirë e gjuhës amtare, që me sa duket ka të bëjë me mangësi të rënda në arsimin bazë, por edhe me mungesën e leximit tek të rinjtë, krahas me përvetësimin e gjuhëve të huaja dhe krijimin e brezave dy- a trigjuhësh, ka sjellë edhe zëvendësimin e fjalëve dhe shprehjeve ekzistuese shqipe, tashmë të panjohura për të rinjtë, me fjalë e shprehje të gjuhëve të huaja, qoftë të marra drejtpërdrejt, qoftë të përkthyera ose kalkuara në shqip sipas modelit të huaj. Vërshimi pa kriter i fjalëve të huaja është një problem, por shohim edhe përdorime të gabuara në drejtshkrimin, në morfologjinë dhe në sintaksën e shqipes, çka flet për mangësi të formimit gjuhësor në shkollë. Mungesa e kulturës gjuhësore shkon krahas me varfërinë kulturore të përhapur masivisht; mjafton të shohësh gabimet që bëhen në shtypin e përditshëm që pasqyrojnë mungesë kulture të theksuar. Por përtej këtyre problemeve që lidhen me formimin arsimor-kulturor, pra nuk janë të brendshme për vetë gjuhën dhe funksionimin e drejtë të saj, gjuha shqipe përjeton probleme të tjera që vijnë nga hapja me botën e jashtme dhe e vënë atë përballë sfidash të mëdha, siç është problemi i terminologjisë së disa fushave kulturore, teknike e shkencore, deri dje të panjohura për shqipen dhe shpesh herë të reja edhe për gjuhët kryesore të Europës. Ndërkaq janë hartuar një numër i madh fjalorësh terminologjikë të fushave të ndryshme, por del problemi i koordinimit të përdoruesve dhe njësimit të terminologjisë. Një sugjerim me vend që është bërë për këtë çështje do të ishte dixhitalizimi i fjalorëve terminologjikë anglisht-shqip që do të krijonte kushtet për njohjen e termave zyrtarë dhe njësimin e tyre nga përdoruesit e shqipes në mbarë botën.

-Flitet shumë për ristandardizimin e gjuhës shqipe, a është kjo një klimë e favorshme dhe cili është mendimi juaj, duhet apo jo një ristandardizim?
Siç e thashë më lart, problemet që ka gjuha shqipe sot nuk janë kryesisht probleme të brendshme të gjuhës, por të arsimit e kulturës. Gjuha letrare shqipe ka funksionuar për bukuri në të gjitha rrafshet e saj funksionale, në radhë të parë si gjuhë e letërsisë artistike dhe këtë e tregojnë veprat e shkrimtarëve tanë më të shquar dhe e përkthyesve më të njohur. E gjithë kjo letërsi është shkruar në kodin drejtshkrimor standard, të miratuar përfundimisht në vitin 1972, dhe në këtë kod mund të vijojë të shkruhet edhe për shumë vite të tjera pavarësisht nga zhvillimi i gjuhës. Mbasi ngulitet një herë, kodi drejtshkrimor përvetësohet dhe bëhet i njëjtë për të gjithë, pra njësohet. Ky kod bën që të merremi vesh, në radhë të parë me shkrim, pavarësisht dialektit që flasim. Por trajta e shkruar e gjuhës ndikon edhe në shqiptim dhe kjo bën që të ruhen më mirë format e plota të fjalëve. Në një gjuhë të shkruar vonë kuptohet që drejtshkrimi do të jetë më afër gjuhës së folur. Por me kalimin e kohës dhe me evolucionin e gjuhës trajta e shkruar i largohet gjithnjë e më shumë trajtës së folur. Kjo sjell edhe atë largim të shkrimit nga shqiptimi që shohim në gjuhët kryesore të Europës, që janë standardizuar para 500 ose 600 vjetësh por nuk kanë ndryshuar drejtshkrimin e tyre, përveç se mbas periudhash shumë të gjata kohore dhe për çështje shumë të veçanta. Mjafton të përmendim dy shembuj nga gjuhë me traditë të vjetër shkrimore si anglishtja dhe frëngjishtja, ku p.sh. fjalët angl. enough ose frëngj. oiseau nuk kanë asnjë përputhje mes veshjes grafike (shkrimit) dhe veshjes tingullore (shqiptimit), por askujt nuk i shkon ndër mend t’ua ndryshojë drejtshkrimin. Edhe në këtë pikë ne nuk kemi pse të çelim shtigje të reja e të rishikojmë drejtshkrimin pas vetëm 40 vjetësh. Nuk qëndron problemi te drejtshkrimi, por te përvetësimi i tij, dhe ky problem do të jetë edhe me një drejtshkrim të ri, madje do të ketë një pështjellim midis atyre trajtave që përdoruesit kanë përvetësuar një herë dhe trajtave të reja që duhen mësuar. Përvoja e vendeve të tjera ka treguar se reformat drejtshkrimore nuk kanë qenë të suksesshme, megjithëse kanë qenë minimale dhe preknin çështje të veçanta të alfabetit e jo të drejtshkrimit. Tek ne, përkundrazi, propozimet për ndryshim janë shumë të thella dhe prekin një numër shumë të madh fjalësh, sipas studimit dhe statistikave të kryera nga prof. Rami Memushaj. Me këto propozime drejtshkrimi ulet në nivelin e gjuhës së folur, duke ndjekur thjesht parimin fonetik. Në të vërtetë, ndonëse se i është mëshuar më tepër parimit fonetik për hir të traditës, drejtshkrimi ynë mbështetet në thelb në parimin morfologjik, pasi është marrë parasysh ruajtja e trajtave të fjalëve pavarësisht nga shqiptimi, si p.sh. te gjinia femërore (fushë), te shumësi i emrave (shokë), në takim të dy bashkëtingëlloreve me zëshmëri të ndryshme që u përkasin morfemave të ndryshme (zogjtë, jo zoqtë), në fjalëformim (anëtar, punëtor) etj.. Ndryshimet që propozohen e rrudhin këtë parim të domosdoshëm për një gjuhë si shqipja me prirje reduktuese apo gërryese. Drejtshkrimi duhet të jetë konservator dhe gjuha e folur të respektojë sa të jetë e mundur trajtën e shkruar. Pastaj shkalla e largimit të gjuhës së folur nga e shkruara varet nga niveli i ligjërimit që zgjedh folësi për të komunikuar. Për të mos e zgjatur, mendimi im është që një rishikim i drejtshkrimit është luks i tepërt në kushtet kur gjuha ka nevoja përkujdesjeje e mirëmbajtjeje.

- Sipas Kongresit të Manastirit gjuha letrare u vendos toskërishtja, pse u vendos kjo gjuhë dhe a i ka rezistuar kohës ky vendim?

Për dijeni, në Kongresin e Manastirit (1908) nuk u mor ndonjë vendim për gjuhën e përbashkët apo gjuhën letrare, por vetëm për njësimin e alfabetit. Por mund të themi se aty u hodh hapi i parë edhe drejt afrimit të dy dialekteve kryesore me disa rregulla drejtshkrimore që u përcaktuan aty. Toskërishtja u afirmua si gjuhë zyrtare mbas luftës II botërore me ardhjen në fuqi të regjimit komunist. Që nga viti 1945 u vendos që abetarja shkollore të ishte në toskërisht dhe po në këtë variant edhe shkresat e administratës publike, fjalimet zyrtare e partiake, organi i PKSh etj., ndërsa në gjuhën e letërsisë përdoreshin të dy variantet letrare kryesore. Natyrisht gjuha e administratës së lartë partiake, e shtypit, e shkollës, e mediave ndikonte në përhapjen e variantit letrar toskë në mbarë hapësirën e shqipes dhe sidomos kryeqyteti që ishte qendra rrezatuese e këtij ndikimi. Megjithatë, toskërishtja kishte një traditë të gjatë lëvrimi letrar sidomos që nga Rilindja e këtej, një traditë që arriti një shkallë të lartë përpunimi në vitet ’30 të shekullit XX, në periudhën e lulëzimit të shtypit progresist e laik me ndikim të gjerë në mbarë vendin. Ajo u zhvillua më tej në vitet ’50-’60 me shkrimtarët e shquar të atyre viteve, arriti maja me përkthimet e kryeveprave botërore dhe u kodifikua në gramatika e fjalorë. Ndërkaq ky variant përgjatë viteve kishte ndërvepruar me gegërishten si në variantin e folur ashtu dhe në gjuhën letrare, duke krijuar një variant letrar mbidialektor dhe që mund të themi se kishte mbështetjen e vet në gjuhën që flitej në Tiranë nga brezat e rinj të të ardhurve nga të gjitha krahinat e Shqipërisë. Kështu që Kongresi i Drejtshkrimit i vitit 1972 veçse sanksionoi një realitet që funksiononte prej kohësh duke kodifikuar përfundimisht drejtshkrimin e kësaj gjuhe letrare. Ishte vendimi i KM i vitit 1974 që e bëri të detyrueshme për të gjithë përdoruesit e shqipes këtë variant letrar me bazë toskërishten, duke e shtrirë atë në të gjitha rrafshet e lëvrimit të gjuhës. Ky absolutizim i përdorimit të standardit solli edhe mënjanimin gradual nga lëvrimi letrar i gegërishtes, e cila mbeti më tepër në rrafshin e gjuhës së folur. Sot ka një rigjallërim të variantit letrar të gegërishtes në nivel lokal, si dhe një përfshirje të gjerë të autorëve të traditës letrare gege në arsimin e mesëm, çka i shërben njohjes nga brezat e rinj të kësaj tradite të pasur e të vjetër në letërsinë shqipe dhe mundësisë së pasurimit të leksikut të gjuhës letrare me elemente të dialektit gegë. Gjuha standarde jo vetëm që i ka qëndruar kohës, por është zhvilluar e pasuruar shumë që nga koha e sanksionimit të saj si e tillë, duke jetuar tashmë jetën e vet si variant mbidialektor, aq sa sot po flitet gjithnjë e më shumë për “gjuhë shqipe” me kuptimin e gjuhës standarde sipas kuptimit të italishtes, ku “italiano” do të thotë pikërisht “italishte letrare” që nuk përkon plotësisht me asnjë dialekt të veçantë.

- Rregullat e gjuhës zyrtare, letrare, a zbatohen sot nga administrate publike dhe pse (n.q.s shkelen) shkelen këto rregulla?
Nuk kam bërë vëzhgime të posaçme në këtë fushë, por me aq sa kam parë nga pjesë të shkresave zyrtare që paraqiten në emisionet tv, ato përmbajnë mjaft gabime. Arsyeja për këtë është ajo që shpjegova më lart, mungesa e kulturës së përgjithshme e në veçanti të asaj gjuhësore, si dhe një lloj moskujdesjeje në përdorimin e gjuhës.

-Flitet shumë për Enciklopedinë shqiptare, a është ajo në procesin e botimit dhe çfarë vendi zë gjuhë-letërsia në këtë botim?
Mesa di unë, Enciklopedia shqiptare ka mbetur në vend me përfundimin e hartimit të listës së zërave, për mungesë fondesh.


-Kohët e fundit ju zhvendosën nga godina e Institutit të gjuhësisë dhe letërsisë, a ishte i drejtë ky transferim pa adresë dhe si mund të zgjidhet ky problem?

Zhvendosja e punonjësve të instituteve të Qendrës Albanologjike ishte e papritur, e nxituar dhe madje fyese për punonjësit shkencorë, të cilët u vunë përpara kërkesës për të lëvizur brenda një jave, me gjithë bibliotekat dhe materialet që kishin në zyra. Ata mund të zhvendoseshin me qetësi vetëm pasi të kishin përfunduar zyrat që na janë premtuar pranë Qendrës Albanologjike në Sheshin “Nënë Tereza” dhe të krijoheshin kushtet e nevojshme të punës, me praninë edhe të bibliotekës dhe të arkivave të instituteve. Por e gjithë kjo urgjencë u bë për t’i liruar ndërtesën një “pronari” të dyshimtë të Radio Tiranës së vjetër, një ndërtesë e blerë nga shteti dhe e inauguruar nga mbreti Zog si e para Radio kombëtare në Shqipëri. Instituti i Gjuhësisë tani për tani është strehuar në ish zyrat e Enciklopedisë prapa Akademisë së Shkencave.

-Duke qenë femër në një institucion serioz, a mendoni se femra në Shqipëri ka hapësirat e duhura për të shpalosur aftësitë e veta në shoqërinë shqiptare?

Unë mund të flas për Institutet e QSA dhe më konkretisht për Institutin e Gjuhësisë e të Letërsisë ku bëj pjesë. Aktualisht mund të them se në Institutin tonë janë gratë ato që mbizotërojnë edhe numerikisht dhe i japin tonin jetës shkencore të tij.

-Po politika shqiptare a i ka lënë hapësirat e duhura si në çdo vend europian femrës për pjesëmarrjen në politikë?

Vendosja me ligj e një përqindjeje për pjesëmarrjen e grave në politikë më duket sanksionim i një pabarazie ekzistuese dhe një ligjërim (legalizim) i një padrejtësie. Gratë duhet ta meritojnë vendin e punës dhe jo ta fitojnë sipas një përqindjeje vetëm mbi baza gjinore. E kuptoj që një ligj i tillë mund të jetë i nevojshëm në vende si Shqipëria ku sundon patriarkalizmi dhe maskilizmi (dhe me këtë i jam përgjigjur edhe pyetjes suaj pasardhëse), por vlerësoj mbi të gjitha barazinë e të gjithë shtetasve përpara ligjit.

-Çfarë vepre tjetër keni në dorë dhe ku konsiston ajo?
Kam përfunduar një fjalor të veprës së Pjetër Bogdanit me shpjegime në italisht dhe shqip dhe po shkruaj një studim për leksikun e Bogdanit, shtresëzimin e tij dhe punën krijuese të autorit për pasurimin e leksikut të shqipes së shekullit XVII.

[Kreksi]

E lexova me vëmendje këtë intervju dhënë nga studiuesja Anila Omari, megjithëse autorja e këtij librit është e knaqur të na spjegoje më dy rreshta lidhjet e gjuhës serbe me shqipën, dhe tjetra se, për nga kuptimi i termit që ndryshoj nga sllavishte në serbishte, këtu nuk mund të pajtohëmi, edhe se shumica e fjalëve sllave që janë te ngjitura në fjalorin e shqipës, apo anasjelltas, nuk mund ti quajmi si fjalë te ardhura drejtë për së drejti nga serbët por ato erdhen edhe si huazime përmesë etnive tjera që ishin si ndermjetsuës deri tek gjuha shqipe. Në rastin konkret, ishin vëllehët të cilët bartën apo lidhën gjuhët sllave dhe shqipen por, kurrësesi nuk mund të themi sot se, të gjitha fjalët sllave që kanë hyrë në fjalorin e shqipes janë si pasoja të ndonjë kontakti eventuel mes dy popujve dikur në lashtësi.

Para se gjithash, studiusja Anila Omari e thotë që nê fillim të kêsaj interviste se: «Gjuha shqipe dhe gjuha serbe janë gjuhë të familjes indo-europiane dhe në këtë rrafsh mund të kenë pika të përbashkëta të trashëguara nga paraardhëset e tyre». Mirëpo studiuesje nuk na e thotë këtu se, në cilën periudh kohore shqiptarët dhe serbët paskan patur paraardhsin e tyre të perbashkët, por duke e permendur familjen e gjuhëve indo-europiane, ajo na shpie tek e kaluara ku shumica e dijetarve kanë hedhur hipotezën se, gjuha shqipe i përketë kësaj familjes sê madhe të gjuhëve europiane, por autorja nuk e thotë se, këto ngjajshëmeri në mes të gjuhëve quhen huazime dhe se, nuk do thotë kjo se këta popuj dikur kishin të njejten prejardhje.

Citim nga Anila Omarijuha shqipe dhe gjuha serbe janë gjuhë të familjes indo-europiane dhe në këtë rrafsh mund të kenë pika të përbashkëta të trashëguara nga paraardhëset e tyre.
Më duhët shtruar shumë pyetje rreth këtij definicionit, se, që dy gjuhët serbe e shqipe kanë shumë fjalë te perbashkëta, nuk mohohët kjo, por edhe nëse dojmi ta mbështesim tezën e Joklit apo studiuesve tjerë të historisë së gjuhës shqipe te cilët mendonin se ngjajshmeria e gjuhës shqipe me gjuhët sllave, nuk do thotë kjo se këta popuj ishin dikur në të kaluaren të afërt mes tyre dhe se kishin paraardhes të perbashkët ! Më duket tepër i pa baza ky studim, sepse as Jokli dhe asnjë dijetar tjetër nuk e ka thënë kështu si shprehet sot studiusja Anila Omari pa argumente shkencore se, gjoja se, këta dy popuj aqë te dallueshëm nga njëri tjetri kishin dikur në lashtësi te njëjtin stergjysh ?
E pa pranueshme dhe e pa sakët është deklarata e Anila Omari, më vie shumë keqë, siç e mësuam më lartë nga autorja e këtij libri e cila ka kryer studime dhe ka bërë hulumtime të gjata prej dekadash rreth këtij studimi dhe më në fund na del me një teori aqë të percaktuar nga ana e saj sa që na shtyn të reagojmi, sepse, edhe nëse deallohën sot fjalë te ngjajshme mes dy gjuhëve, kjo nuk do thotë se shqiptarët dhe serbët, dy popujt e Ballkanit kanë të njejtin stergjysh apo paraardhës të perbashkët siç e thotë studiusja Anila Omari në librin e saj, mirëpo, këto ngjajshmeri dhe nderlidhje kanë ardhur permes huazimeve gjuhësore siç hasim tek te gjithê popujt e Ballkanit e të Europës dhe habitemi se si nuk i ka shkuar mendja autores te shprehet ndryshe por ajo shkon drejtë e në rrënjët e perbashkëta jo vetëm se të dy gjuhëve, por edhe konfirmon se etnikishtë populli shqiptar dhe ai serbë(ashtu e quan ajo e jo sllavë) kishin paraardhset e perbashkët ?
Autorja e këtij libri, Anila Omari i titulluar “Marrëdhëniet gjuhësore shqiptaro-serbe” nuk e permend elementin Vëllahë apo Vëlak apo Belak siç quhej ndryshe kjo etni në perandorin e Bizantit ku siç dihët, ishte popull mergimtar me emrin Megalo Blakitët, popullësi blegtorësh të cilët komunikonin prej mija vitësh që nga brigjet e Kaspikut e deri në brigjet e Egjeut të cilët bartnin me vete silabët=rrokjet e gjuhêve te popujve që ata kontaktonin gjatë rrugêtimit tê tyre, nga një skaj në tjetrin duke i huazuar fjalët e huaja shqipe dhe shperndarë gjithandej sipër Danubit.
Poashtu autorja nuk i permend fare as deportimet masive të këtyre Megalo Blashitëve ose Vëllahëve apo «kuqo vëllahëve» nga viset e Epirit e të Thesalisë nga Romakët në shekullin e dytë pas krishti, dhe i dergojnë atje në Daci ku dëshmohët se këta banor flisnin gjuhën shqipe dhe i emërtuan te gjitha ato vende atje në Daci, Rumani e sotme, sipas toponimeve që i kishin braktisur nga dhuna Romake, pra, këto lidhje në mes vëllehëve e popullit autokton shqiptar egzistonin qysh moti, 500 vite para se te vinin sllavët në gadishullin Ilirikë, prandaj, kjo dëshmi duhej te hyje si bazë e kërkimeve nga autorja Anila Omari.
Perpos kësaj dëshmije, ne mund ti propozojmi autores qê ti hulumtoje edhe njêherë më mirë Vëllahët apo Bellaket siç quheshin edhe në kohën romake bizantine si dhe ne sot mund të japim dëshmi tjera se, qysh në kohën e Aleksandrit te Madh , një prijës nga këto viset Blake=Vllake të gadishullit i cili mori pjesë në betejën e Issos 334 para krishti, ai prijës Belak fliste gjuhën e tij para Aleksandrit, do thotë se etnia Vëllahe nuk erdhi në Ballkan pas pushtimeve sllave por para tyre dhe se rrugëtimet e tyre lujtën rolin e një ndërmjetsuesi që bredhnin gjithnjë dhe nga lashtësija që nga Kaspiku, Ukraina e sotme, Dakia e deri tek brigjet e Egjeut dhe e ndërronin gjuhën sipas nevojave të tyre, kështu që shkëmbenin rrokje ndërmjet popujve dhe ndërkohë iu sjellnin kultur e civilizim popujve të Ballkanit si dhe anasjelltas, tek popujt sipër Danubit shperndanin gjithashtu doke tradita si dhe huazime gjuhësore .
Sot të gjitha toponimet si në Shqipëri te veriut e të mesme si dhe në trojet ku jetojnë kudo shqiptarët, këto toponime nuk janë te emertuara nga serbët, siç pretendon studiusja Anila Omari, por ato janë te gjitha te emertuara edhe më herët nga Vëllakët ose Megalo Bellakët të cilët si blegtar qê ishin i pershkuan këto vise dhe i emërtuan m emra sllave e jo serbe siç pretendon studiusja Anila Omari.
Ne mund ti sjellim dêshmi të duhura rreth këtyre nderlidhjeve vëllahe-shqipe, sepse, është e vertetë kjo që Bellakët apo të bardhët që ishin Vellakët apo pellaskët, të bardhët, kudo që shkonin, mësonin gjuhët e atij populli nëpër Ilirikë poashtu si edhe sipër Danubit pra, siç e deshmuam kêtu sipër, vëllehët kishin ardhur në viset tona me mija vite para se te dukeshin sllavët apo serbët në Ballkanë, dhe sipas këtij skjarimi të më sipërm, më duket e papranushme teza nga autorja Anila Omari e cila pohon në studimin e saj këtu sipër dhën në këtë intervist, se, «shqiptarët dhe serbët kishin dikur në të kaluaren te njëjtet paraardhes ?

Më lejoni ti permendi vetëm disa toponime dhe fjalë te huazuara apo te bartura permes vëllehëve, dhe se si ata i shendrronin rrokjet, me nje fjalë, bënin ekonomi në rrokje duke iu dhënë ndryshime tjera, dhe për habi, se si studiusja Anila Omari nuk iu dha në këtë rast edhe vëllehve të njëjtin paraardhes si edhe për shqiptarët e serbët ?
Të marrim shembull toponimin:
=Vrokot= rrethi i Korçës ku pas një kohe ky emër kaloi në,
=Povrokot=
=Stena= ku pas një kohe iu dha emri,
=Postena= ose edhe fjalët tjera si psh:
=za mnogo godina= u shkurtua nga vëllehët në:
=zamnogodine= ose fjala tjetër që thuhej për bekim:
=blagoslovi= por që vëllahët e ndryshuan ose e thjeshtuan në:
=blossovi=
Te nderuar miqë, para dy tre muajve hidhnim vrerë mbi teorit e Matzingerit e Schmitt-it, kurse sot botohën tekste me permbajtje e teza te pa baza, dhe nuk e kuptoj se si duhët te rrijmi pa reaguar ndaj këtij studimi të fundit nga studiuesja Anila Omari e cila hedh teorin e re se shqipja dhe serbishtja kanë te njejtin paraarardhës ? Dihët që lidhje gjuhësore egzistojnë kudo mes popujve, por, autorja e thotë krejtë ndryshe, ku sapas saj, jo vetëm që serbët e shqiptarët kanë lidhje gjuhësore por ata kanë, sipas saj, edhe te njejtin paraardhes ! qe këtu po e sjellim edhe njëherë, "Gjuha shqipe dhe gjuha serbe janë gjuhë të familjes indo-europiane dhe në këtë rrafsh mund të kenë pika të përbashkëta të trashëguara nga paraardhëset e tyre"..kjo është diçka tjetër, tepër irrituese, sikur te na thoshte autorja se, shqipja dhe serbishta kanë huazuar nga njera tjetra fjalë që nga ardhja e tyre në Ballkanë, po, do e kishim kuptuar autorën, mirëpo kurrësesi nuk duhej të thuhej se, shqiptarët dhe serbët kishin paraardhëset (këtu ajo e ndêrlikon edhe më shumë qellimishtë apo jo me "ardhsi/ ardhêsit apo ardhêsi ? sa para ardhes paskemi ne shumë tjerë apo një ? ) e perbashkët, nuk arrij ta kuptoj se mbi çfarë bazash e Argumente shkencore mbeshtetet autorja Anila Omeri në studimin e saj ?

Falimenderit ! shëndet ...