Ngjarjet politike të kësaj pranvere-vere të 2012 po tregojne edhe njëherë kompleksitetin e përplasjeve maxhorancë opozitë , kompleksitet i cili vendos në vend të fundit kërkesat dhe rekomandimet e BE, por vendos në vend kryesor interesat momentale dhe klienteliste të maxhorancës.
Dihet që problemet kryesore të Maxhorancës qeverisëse janë stabiliteti fiskal-financiar (përfshi mbajtja e deficitit afër 60%), dhe realizimi me sukses i dy qëllimeve strategjike : bërjes së rrugëve nacionale të vendit si dhe të disa rurale ashtu dhe të bërjes së programit energjetik të vendit.
Përsa i përket 11 rekomandimeve të BE kryesisht atyre politike, Maxhoranca dhe personalisht Kryeministri nuk i kanë realizuar qoftë për mungesën e gjetjes së gjuhës së përbashkët Maxhorancë-Opozitë, qoftë për shfrytëzimin nga ana e Maxhorancës të `kleckave` ligjore për të zgjidhur problemet politike duke i a hedhur paq Opozitës e cila gjithmonë e më tepër del e zhgënjyer nga përplasjet me Maxhorancën për disa vite rresht.
Këtu e kam fjalën jo se Opozita nuk ka ditur të kuptojë se cilat janë `kleckat` e Maxhorancës dhe `trarët` e Opozitës që pengojnë, porse politika shqiptare ka kohë që lundron në ujrat e turbullta të hezitimit të futjes apo të mos futjes në BE, pavarësisht nga retorika sepse veprat dëshmojnë për të kundërtën.
Përsa i përket Opozitës dhe vecanërisht në konfliktin e përzgjedhjes së emrit të Presidentit, emri i Nanos si kandidat tregoi edhe njëherë se sa hezitante ishte ajo në propozimin e tij si president. Sigurisht mungesa e vullnetit nga vetë z.Rama për ta propozuar këtë emër në të dy takimet me Liderin e Maxhorancës dhe Kryeministrin Berisha, i dha mundësinë këtij të fundit ta propozojë ashtu si papritur, dhe me atë rast, të realizojë synimet e tij të vjetra: të zgjedhë një president nga PD dhe politikan. Pavarësisht detajeve ligjore dhe parregullsitë në zgjedhje të cilat përbëjnë një tjetër problem që Opozita duhet ta përdorë, mund të them se z. Rama dhe Opozita nuk arriti të realizojë synimin e saj synim i cili ishte në fakt edhe dëshirë e BE.
Atëhere përse PS ka humbur në të gjitha këto përplasje me Maxhorancën?
Përse PS detyrohet të konfliktuohet me Maxhorancën?
A është ajo që kërkon konfliktin apo Maxhoranca që e detyron të konfliktuojë PS-në pikërisht për shkak se Ps nuk realizon kërkesat e saj politike?
Cfarë roli ka patur , ka dhe do të ketë Nano në raport me PS?
A mundet PS të fitojë në zgjedhjet e ardhshme duke parë humbjet e disa hershme gjatë 8 vietve kur PD është në pushtet?
Këtyre pyetjeve nuk mund tu përgjigjesh nëse nuk e sheh ps në raport me Fatos Nanon.
Së pari, humbës nuk do të ishte Opozita po të mos kuptohet se si funksionon ligji në Shqipëri ku ligjin e bën më i forti dhe jo ligji.
Së dyti, problemet që ka patur PS që pas 2005 kur dha dorëheqjen Fatos Nano ( një dorëheqje qytetare), kanë lindur me mënyrën e drejtimit të Edi Ramës. Ashtu sikundër e kam sigluar në titull mendoj se drejtimi i PS nga ana e Edi Ramës është një drejtim tipik Maoist, në të cilin 6 `motot` kryesore janë:
- Fjala e Kryetarit është e pa-kritikueshme
- Duhet turbulluar që të kullohet
- Fshati të rrethojë qytetin
- Të lulëzojnë 100 gjëmba dhe 100 lule por Kryetari mund të këpusë kë të dojë
- Mos ngacmo gruan e shokut
- Disiplina në parti të jetë e tipit ushtarak
Së treti, Liberalizmi me të cilin drejtoi Fatos Nano partinë socialiste bëri që të fitohet dy herë zgjedhjet parlamentare , madje dhe zgjedhjet e vitit 2005 u fituan nga opozita por ndërkombëtarët rekomanduan dicka tjetër për shkak se PS në fuqi sidomos 4 vjecarin e dytë e degjeneroi pushtetin e saj duke e korruptuar me sa mundi (njëlloj si dhe Maxhorana në fuqi ku korrupsioni është po aq galopant sot sa para 8 vitesh), duke bërë një artificë zgjedhore: duke kaluar PPDNJ dhe PA në koalicionin e Berishës në atë kohë në opozitë; për pasojë zgjedhjet u fituan ligjërisht nga opozita e atëhershme por e votat e së majtës ishin më tepër.
Së katërti, Edi Rama mbetet një menaxher shumë i aftë por një politikan mediokër dhe hakmarrës (në dallim nga Berisha i cili është një politikan i mirë por gjithashtu hakmarrës), e për pasojë duke patur paradoksin e liberalizmit partiak të Fatos Nanos me të cilën u mësua elektorati i majtë, liberalizëm i cili gjithashtu zbuti gjakrat dhe konfliktet e ashpra të demokratëve me socialistët, për të cilët pra mbetet merita e Nanos (kujtoni kush e ka harruar konfliktet e ashpra, `91-`92, burgu i Nanos, konflikti i Piramidave, vrasja e A.Hajdarit, konflikti i mirë menaxhuar i Kosovës dhe roli absolut i socialistëve të Nanos).
Së pesti, mungesa e mirë e menaxhimit nga brenda të Partisë Socailiste apo më mirë për shkak të disiplinës maoistë që kërkon Kryetari brenda partisë, ka shkaktuar carje dhe pakënaqësi disa vjeçare . Nëse nga njëra anë, shmangia nga drejtimi i PS i ish nomeklaturës së kuqe do të ishte një motiv pozitiv për të përmirësuar imazhin e komprometuar të PS si pasardhësja e PPSH, mbajtja në drejtim e disa prej tyre tregon se eliminimi i kastës së vjetër nga drejtimi i PS nga ana e Edi Ramës, është kryesisht një eliminim tipik komunist për të mbajtur drejtimin e Partisë dhe largimin e konkurencës.
Së gjashti, Fatos Nano si ish-lider i PS pavarësisht nga qëndrimi jashtë PS gjatë këtyre viteve, pavarësisht nga akuzat e Edi Ramës si bashkëpuntor i Berishës (shikoni se si përdoret emri i Berishës- sikur të jetë armik dhe jo si kundërshtar politik), pavarësisht nga gabimet e rënda në drejtimin e ekzekutivit, mbetet një politikan me përvojë i cili i bën nder kujtdo partie në të cilën do të qëndronte e aq më tepër i takon PS që ta mbajë e ta përfshijë në rradhët e saj për të përballuar me sukses fushatën elektorale të ardhshme.
Konflikti i ashpër i dalë në dritë pas refuzimit nga ana e përfaqësuesve të PS për të propozuar Nanon si President ( mendoj se refuzimi ishte nga vetë Rama, i cili e sheh Nanon si pretendentin për ti marrë fronin përsëri), do ti shkaktojë PS dhe aleatëve të saj kokëcarje të mëdha në të ardhmen e afërt e sidomos do të vejë në pikëpyetje fitoren në zgjedhjet e ardhshme.
Kjo për arsye jo se Nano do të mund t`ia marrë `pushtetin` partiak Ramës për të ilën ka pak shanse ligjore dhe statusore, porse luftën Nano do ta bëjë që PS të humbë, duke e detyruar Ramën të dorëhiqet.
Prandaj mendoj se pikërisht për këtë arsye PS duhet ta rikonsiderojë praninë e Fatos Nanos në PS sesa ta lejë jashtë saj. Gjithsesi Fatos Nano e ka magnetin politik më të fortë për të tërehqur të gjithë të majtën e ta bashkojë se sa Rama, potenca e magnetit politik të tij është e mangët dhe sektare.
Fjala e socialistes së Beratit e thënë në 2002 mbetet përherëe një paralajmërim ogurzi për socialistët nëse ata do të vazhdojnë të rrinë të ndarë. Sigurisht ndarjet dhe përcarjet filluan qëkurse drejtuesit socialistë u bënë të pasur (kryesisht ish-nomeklatura e kuqe), por edhe kur u bënë të pasur `klientët` pa përvojë e vendosur në drejtim thjesht për ti shfrytëzuar gjatë vendim marrjeve, të cilët sa pasuroheshin linin partinë dhe merrnin pastaj pozat e profesorit të cilat mund ti shihni sot në fytyrat e disa drejtuesve të LSI, apo në disa ish fresh-istë, e ish drejtues të PS.
Problemi i bashkimit të socialistëve në veçanti dhe i së majtës në përgjithësi tani për tani mbetet në problemin se si mund të fusësh në shishe shejtanin e nxjerrë `padashje`.
Përgjigju Duke Cituar
Postuar më parë nga DeuS
Krijoni Kontakt