Komentimi i gares per Tiranen, Basha vs Rama

[DriniM]

Eshte e qarte qe socialistet e shohin kete si nje justifikim tjeter per nje 21 janar te dyte.
Gjuha e dhunes eshte e vetmja gje qe njohin zagaret socjalist.

Ne komisionin zgjedhor per turp eshte menyra femijenore dhe perplasja e kembeve dhe e duarve te komisionereve te PS qe ne mungese te argumentave bertasin dhe mundohen te krijojne tensione te paqena.

Rrofte PD, Rrofte Lul Basha,
poshte zagaret e tjere socialist.

Epo ashtu eshte cka pjell maca, minj do hane .

Keshtu dikur edhe baba i origjines se ketyreve nikita krushovi , i perplaste putrat ne sallen e Kombeve te Bashkuara .

Race qenesh rrugace ,race e shpifur.

[TikTak]

Nga Andi Bushati

Fitorja e Edi Ramës në Tiranë dhe në gjithë qytetet kryesore të Shqipërisë i ka ndarë, ata që e kanë komentuar atë, në dy kampe të mëdha. Nga njëra anë janë ata që e shohin si një fitore të madhe, si një fitore njëkohësisht edhe kundër Berishës, edhe kundër Nanos, edhe kundër Bashës, edhe kundër Metës, edhe kundër Hysni Milloshit, edhe kundër armiqve brenda së majtës; si një fitore kundër rrethimit financiar dhe administrativ të pushtetit.
Në anën tjetër, renditen të gjithë ata që e shohin Ramën si kandidatin më të dobët që socialistët nxorën në këtë garë. Rezultatin e tij, si më të diskutueshmin. Mosbesimin që e rrethoi atë, si pasojë të politikës së ndjekur sidomos dy vitet e fundit, si shenjë frike për të ardhmen.
Të dy këto grupime të mëdha, që tani janë shfaqur publikisht, ndahen nga principi i gjykueshmërisë apo jo të fituesit. Për të parët, fituesi gjithmonë ka të drejtë. Për të dytët, ai, si kushdo tjetër, duhet parë me mosbesim. Dhe Edi Rama duhet parë vërtet kështu. Jo vetëm se edhe njëherë më shumë, ai nuk arriti të marrë votën në shumicë të mbarë qytetarëve shqiptarë. (Sado relativ e i diskutueshëm të jetë ky interpretim, ai mbetet prapë një fakt). Jo vetëm se ai rrezikoi “lokomotivën e fitores”. Jo vetëm se votuesit e qytetit të tij vendosën t`ia ngrijnë buzëqeshjen në buzë, deri në sekondën e fundit.
Edi Rama duhet të gjykohet së pari, sepse kjo nuk qe fitorja e tij. Sepse vota e 8 Majit, në qendrat urbane, ishte një votë e pastër kundër Berishës. Me votën e tyre, të dielën që shkoi, njerëzit nuk zgjodhën një rrugë, ata dënuan një tjetër.
Ata nuk zgjodhën alibinë e vjedhjes së votës në 28 qershor, por dënuan kokëfortësinë për të mos bërë transparencë. Ata nuk zgjodhën rrugën e bojkotit të Parlamentit, por votuan kundër shndërrimit të tij në një garnizon gardistësh. Ata nuk votuan thirrjet “hap kutitë ose largohu”, por sanksionuan me votë një pushtet që kërkon ta çojë opozitën të gërmojë në arkiv. Ata nuk votuan protestat e dhunshme, por goditjen nga policia të deputetëve dhe ish-qeveritarëve. Ata nuk votuan sulmet me gurë të Kryeministrisë, por shprehën zemërim për vrasjet në emër të mbrojtjes së saj.
Në këtë kuptim, çdo ngazëllim dhe eufori për fitoren e liderit socialist do të qe jo vetëm i dëmshëm por edhe i rrezikshëm. Jo se gëzimi i një fitoreje si kjo përbën ndonjë mëkat. Jo se përmasa e saj nuk është e zakonshme. Por sepse kjo frymë e liderit që mposhti gjithkënd mund të shndërrohet shumë shpejt në revansh. Që në ditët e para të fitores, kanë filluar zërat (sidomos prej atyre që e shohin këtë si një fitore të madhe) që duan t`i lidhin rezultatet e 8 Majit me kërkimin e zgjedhjeve të parakohshme. Kanë filluar argumentet se ky rezultat duhet të kushtëzojë nesër zgjedhjen e Presidentit të Republikës. Se kjo rrugë duhet të nxisë edhe më tej radikalizmin, se vetëm me këtë armë fitohet në këtë vend.
Pikërisht nga këto zëra që po gëlojnë gjithnjë e më shumë, fitorja e Edi Ramës nuk duhet parë si një ngjarje për t`u festuar, por si një akt për t`u gjykuar. Për t`u analizuar në çdo detaj deri në imtësi. Sepse, më 8 Maj, njerëzit që votuan kundër abuzimit dhe arrogancës së pushtetit, do të jenë disa fish më të ashpër, nëse dikush kërkon të luajë me zemërimin e tyre. Dhe kjo është gracka së cilës duhet t`i shpëtojë, i pari, vetë Rama.
Ai gjendet sot midis dy rrugëve. Mes asaj që i propozon ai grupim që i lartëson fitoren, për të ushqyer me të shtratin e radikalizmit; dhe asaj që i propozojnë gjykuesit e tij, që e ftojnë të lexojë siç duhet votën e shqiptarëve. Dhe mënyra sesi do ta lexojë këtë votë do të jetë treguesi i parë i rrugës që ka zgjedhur. I një rruge nga e cila nuk varet vetëm fati i tij, por edhe ai i gjithë socialistëve deri më 2013. (Mapo)

[Brari]

qe ne fillim..and buthshati genjen..

edvini nuk ka fituar.. ne tirane..

akoma nuk jan numeruar votat..



mos valle dhe gruaja e ketij punon ne zyr te edvinit sikurse gruaja E SOKOL BALLES?
TIK TAK PSE SJELL ARTIKUJ QE FILLOJN ME GENJESHTRA..
TI JE TIP I DREJTE..

POR KA NJI TE VERTETE ATY..
qe edvinua i fitoj gjith qytetet e shqiperise..

perjashto qytetin e shkodres..

[TikTak]

e solla se pavarsisht se se dim ala kush ka fitu te tjerat bushati i ka thon tamom.

[Brari]

andushi e ka fillu me genjeshtra ate shkrim dhe e ka vazhdu e permbyll me genjeshtra..

nuk e nderon kjo ate cun blloku qe dukej si ndryshe..

sa larg eshte bashkim shehu nga gjithe bllokmenet e bllokqenet..

.

[Fleur Blanche]

Kur Sala zgerdhihet duke qeshe dhe rri gjithe kohen i qete, ndersa socialistet hidhen e perdridhen, cfare shenje mund te jete kjo??!!
Meqe ra fjala, c'a i kishte zeri Rames, i kishte ike fare!

[gjirfabe]

Nuk e imagjinoj dot se cka kishte ndodhur ne njesine 5 po mos te kishin nderhyre ambasadoret e SHBA-se dhe UE-se?

ANTIAMERIKANIZMI PERVERS I OPINIONISTËVE TË SHEKULLIT

Nga ELIDA BUÇPAPAJ



Në Shqipëri ka disa kohë që dallohet qartë një segment antiamerikan në krahun që kërkon me çdo kusht Ed Ramën në pushtet. Jehona e tij vjen përmes zërave të disa të ashtuquajturve intelektualë, një pjesë me prejardhje nga superstruktura e regjimit diktatorial, të cilët tani i përcjellin antiamerikanizëm elektoratit të majtë jo vetëm në Shqipëri, por edhe deri në Kosovë, jo sepse kanë kredibilitet, por sepse përhapen përmes massmediumeve të fuqishme, pas të cilave qëndrojnë emra të oligarkisë së tranzicionit, bërë miliarderë brënda natës prej diktatorit Ramiz Alia në ikje. Këta kërkojnë t’i japin pushtet të pakufizuar dhe absolut Edi Ramës: partinë, bashkinë, qeverinë, si dhe kontrollin e plotë të institucioneve.

Këtë e kërkojnë me çdo kusht dhe me të gjitha mjetet, përfshi këtu edhe mjetet e dhunës, mundësisht një riciklim të ‘97 apo një imitim me ato çka ngjau dhe po ngjet në vendet me regjime rogue në Afrikë, pa marrë parasysh se Shqipëria është vend anëtar i NATO-s, çka do të thotë se një sulm kundër instituciove demokratike dhe shtetit të së drejtës mund të marrë një përgjigje adeguate deri me ndërhyrjen e ushtrisë të Aleancës Verio-Atlantike.

Duket se e dinë këtë fakt dhe kjo i bën që të kenë urrejtje të shfrenuar ndaj përfaqësive ndërkombëtare në Shqipëri, filluar prej Ambasadorit Arvizu, institucione të cilat kanë luajtur një rol deciziv që Shqipëria t’i shpëtonte një konfrontimi të imponuar prej atyre që frymëzojnë dhunë kundër shtetit.

Që në krye e them antiamerikanizëm pervers, jo si devijim ala Frojd por pervers si do quante Orwelli duke komentuar librin e tij Viti 1984. Them pervers, sepse këta njerëz që e quajnë veten intelektualë, e ushtrojnë antiamerikanizmin e tyre gjoja në emër të lirisë dhe demokracisë; them pervers, sepse jam e sigurt se janë të parët ata që nuk i besojnë ato çka thonë me gojën e tyre.

Ky grup i vogël pseudointelektualësh, të cilët diktatura i kishte parashikuar si zëvendësues të matufëve të nomenklaturës të kuqe, i nxjerr kokat sa herë që në Shqipëri rrezikohet stabiliteti i vendit dhe në të gjitha herët janë në krah të atyre që bëjnë thirrje për zjarrvënie ndaj shtetit.

Këta zjarrvënës, që parashikuan një rrëzim të shtetit më 21 janar, (që në fakt u dekonspirua nga njerëz me bindje të majta), e panë se pengesa kryesore për realizmin e qëllimit të tyre nuk është Sali Berisha, sepse atë janë mësuar ta rrëzojnë me bandat kriminale të Zani Çaushit dhe shokëve të tij, por institucionet ndërkombëtare që veprojnë në Shqipëri.

Atëherë ata kanë bërë target këto institucione, filluar nga Ambasadori Amerikan, Ambasadori i BE-së e me rradhë, për t’u imponuar tek ata. Diçka e ngjashme me stilin stalinist të Enver Hoxhës, por në kohë të gabuar.

Por mjerimi i madh i takon pseudointelektualëve të Shekullit, ndonjëri prej tyre me pasaportë Amerikane, të cilët bëhen zëdhënësa të këtij segmenti të rrezikshëm për sigurinë kombëtare të vendit, që e ka detyruar Ed Ramën të bojkotojë Parlamentin e Shqipërisë, institucionin që garanton pluralizmin partiak.

Ndërsa kemi parë se të djelën Ed Rama ka përshëndetur rolin e Ambasadorëve gjatë procesit zgjedhor, gazeta që e mbështet Ed Ramën prapa të cilës qendron segmenti që e kërkon Ed Ramën me çdo kusht në pushtet, sulmon hapur Ambasadorët Perëndimorë, me shkrime të pacipa siç është ai Ardian Vehbiut titulluar Arbitra Importi.

Ardian Vehbiu në gjendje aluçinante e akuzon Perëndimin se po mban në pushtet një regjim antidemokratik. Unë nuk mendoj kurrsesi se truri i Ardian Vehbiut mund të prodhojë mendime të tilla të një mediokriteti parak të mbushur me antimerikanizëm vulgar, por më vjen keq sa s’ka kur shoh se ai detyrohet të shesë si mall të tij politikën editorialiste antiamerikane të gazetës Shekulli. Broçkullat e Ardian Vehbiut janë një perversion i kulluar produkte nga ato që na tregon George Orwelli tek Viti 1984.

Ardian Vehbiu i quan Ambasadorët Perëndimorë Arbitra Importi, qeverinë e Berishës e krahason me Françisko Frankon e Spanjës të plakur e të sëmurë në grahmat e fundit, ndërsa Perëndimin e veçanërisht Amerikën e krahason me „mjekun“ që po merret me këtë „kërmë“ duke e kërcënuar, po po, kërcënuar se qëndrimi që po mban ndaj "këtij regjimi të degraduar" do të jetë falate për të !!! Ja si shkruan Vehbiu: „Edhe sa herë do të vijë mjeku të ringjallë një të sëmurë të pashpresë, derisa t'ia bëjë vetes pyetjen fatale? Edhe sa herë do të dështojë demokracia në Shqipëri, derisa ata që kemi vënë arbitra të na trajtojnë si pariah në Europë dhe në komunitetin ndërkombëtar? Pyetje që kërkojnë refleksion, jo përgjigje.", thotë Vehbiu.

Unë nga ana ime po i bëj pyetje Ardian Vehbiut që nuk kanë nevojë për refleksion sepse janë pyetje retorike: E përse Vehbiu është bërë zëdhënës i antiamerikanizmit të gazetës Shekulli, duke marrë rolin e psikopolicit orwellian, kur çdo intelektual shqiptar, pa marrë parasysh se i përket krahut të majtë apo të qendrës, (sepse në Shqipëri nuk ka parti të djathta) e di shumë mirë se pa mbështetjen e Perëndimit dhe veçanërisht SHBA, Shqipëria e pas vitit `97 rrezikonte të mbetej e jashtë integrimeve Euro-Atlantike, sepse prej `97 e viteve të qeverisjes të PS, Shqipëria kryesonte të gjitha listat e zeza të krimit të organizuar, të cilat e kthyen Shqipërinë në Afganistanin e kohës së talebaneve mu në zemër të Europës. Këtë kohë kërkon të kthejë Ardian Vehbiu, të cilit i duket shumë që PD qeveris për të herë të dytë, ndërsa pak që Ed Rama ta ketë Bashkinë për herë të katërt ? Po për cilin lexues shkruan ky Ardian Vehbiu, për monstra stalinste të konservuara në shekullin XXI, apo për një lexues shqiptar europian zemra e të cilit ka rrahur për Perëndimin edhe në vitet e zeza të diktaturës edhe në vitet e zeza të tmerrit të `97.

Procesi zgjedhor i zgjedhjeve të 8 Majit ishte transparent deri në ekstrem, lodhës dhe cfilitës për elektoratin, por i plotësonte kushtet e një fair play, ndërkohë roli i Ambasadorëve të Perëndimit, SHBA dhe BE-së ndihmoi që procesi t’i shpëtonte provokimeve të palës që kërkon me çdo kusht fitues Ed Ramën.

Procesi zgjedhor i 8 Majit demonstroi harmoninë që ekziston midis elektoratit shqiptar, pavarësisht bindjeve të tij, si gjatë hedhjes së votës, ashtu edhe gjatë zbardhjes dhe numërimit të votave, çka denoncon çdo përpjekje të grupthit të pseudointelektualeve të Shekullit, të cilët e denoncojnë demokracinë në Shqipëri. Nëse demokracia në Shqipëria mund të jetë e rrezikuar, ky rrezik vjen nga një segment shumë i vogël, por me pushtet ekonomik, me anë të të cilit kërkon marrjen e pushtetit me çdo kusht për të imponuar dhe diktuar një politikë që i konsideron aleatët tanë jetikë Arbitra Importi.

Ardian Vehbiu del kundër të gjitha institucioneve Perëndimore të specializuara si matëse të nivelit të demokracisë, të cilat e konsiderojnë demokracinë në Shqipëri jo një e sëmurë plakë 90 vjeçare në koma, që Ardian Vehbiu e krahason me Françisko Frankon, por një vend me energji të pashterëshme për të avancuar bashkëpunimin, bipartizanizmin me qëllim perfeksionimin e demokracisë në vend.

Ardian Vehbiu iu kundërvihet të gjitha institucinove demokratike Perëndimore, të cilat i kanë çelur dritën jeshile Shqipërisë, si vend që i ka plotësuar kushtet për të qenë vend anëtar i NATO-s, vend që meriton liberalizmin e vizave dhe që e ka derën e hapur për anëtarësim edhe në BE.

Nëse ka një të sëmurë për mend,një të marrë, ky i sëmurë është ai që i quan Amerikanët dhe institucionet Perëndimore të tepërta dhe mall-importi në Shqipëri; i sëmurë për mend, i çmendur krejt është zëri antiamerikan që iu bie trumpetave të antiamerikanizmit, çka nuk e toleron assesi shteti demokratik në Shqipëri, nuk e tolerojnë assesi institucionet e sigurisë kombëtare. Kush i quan Institucionet Perëndimore në Shqipëri Arbitër Importi le të shkojë në Venezuelë apo Bjellorusi, sepse në Shqipëri ky lloj qendrimi që i frynë antiamerikanizmit përfaqëson intelektualë të skaduar Importi, si atavizma nga shpellat e diktaturës staliniste, që përjetoi Shqipëria për gjysmë shekulli.

VOA

.

[PLAKU]

Reshat Kripa: Kur do të shpëtojmë nga kthetrat e komunizmit?
E Merkure, 18-05-2011, 08:00pm (GMT+1)


Kur do të shpëtojmë nga kthetrat e komunizmit?


Nga Reshat Kripa
Kryetar i Shoqatës Antikomuniste të Përndjekurve Politikë Demokratë të Tiranës


Ende nuk ka dale komunikata përfundimtare mbi rezultatin e zgjedhjeve në kryeqytet, por unë mund të deklaroj me gojën plot se, pavarësisht nga ky rezultat, fitimtar mbetet kandidati i Aleancës për Qytetarin, zoti Lulzim Basha. Kjo ka arsyet e veta. Së pari sepse kemi të bëjmë me një qytetar të nderuar, të aftë për të drejtuar një bashki sipas modelit perëndimor, ku ai ka jetuar dhe punuar për një kohë të gjatë. Së dyti për fushatën e qytetëruar europiane që zhvilloi gjatë një muaji në kryeqytet, ku çpalosi në mënyrë të qartë objektivat e tij mbi ndërtimin e së ardhmes së këtij qyteti. Së treti për qëndrimin e tij dinjitoz dhe të matur gjatë dhe pas zhvillimit të zgjedhjeve, gjë që i mungoi krejtësisht kundërshtarit të tij.
Por unë këtë shkrim nuk dua ta mbush me lëvdata dhe hymnizime boshe të modelit komunist, siç veprojnë disa të tjerë, që u ka mbetur ora qysh më 8 nëntor 1941. Qëllimi im, si antar i Partisë Demokratike qysh nga fillimi i janarit 1991, duke patur detyra udheheqëse ne degën e qytetit tim dhe në qendër dhe qe do të vazhdoj të jem antar i saj pavarësisht nga rrethanat që mund të krijohen në të, është që të bëjë një analizë të rezultateve të këtyre zgjedhjeve sipas prizmit tim. Tani i kam kaluar të shtatëdhjetepesë vjetët dhe nuk dua që vendi të bjerë përsëri në batakun prej të cilit shpëtuam para njëzet vjetësh.
Le të fillojmë me analizën. Sipas rezultateve të shpallura deri tani, Aleanca për Qytetarin ka fituar 30 bashki dhe 173 komuna duke fituar këshillat bashkiake dhe të komunave në 52.3% të tyre. Ka fituar gjithashtu edhe 7 nga njësitë bashkiake të kryeqyteteit. Ndërsa Aleanca për të Ardhmen ka fituar në 35 bashki dhe 103 komuna, ndërsa këshilla bashkie dhe komune 45.9% të tyre. Ka fituar edhe 5 nga njësitë bashkiake të kryeqytetit. Aleanca për të Ardhmen ka fituar në disa qytete të mëdha si Durrësi, Elbasani, Korça, Vlora, Fieri, Kavaja, Rrësheni e të tjera, mirpo ka humbur këshillat bashkiake të tyre në Durrës, Elbasan, Kavajë, Lushnje, Rrëshen e të tjera. Në rast se do të shikojmë rezultatet e partive politike ato janë si më poshtë: Partia Socialiste 27.6% ndërsa Partia demokratike 21.3%.
Siç shihet kemi një rënie të Partisë Demokratike në krahasim me zgjedhjet e vitit 2009 ku ajo mori 48.6% të votave, në karahasim me 46.4% të socialistëve. Unë mendoj se këto shifra duhen diskutuar seriozisht, që të korigjohen sa më parë, në mënyrë që në zgjedhjet e ardhëshme parlamentare, që nuk janë shumë larg (vetëm dy vjet) të kemi një ngritje të theksuar të përqindjes në favor të Partisë Demokratike.
Ç’duhet bërë? Më lejoni të paraqes mendimet e mia:
1. Urgjentisht duhet të mblidhet Këshilli Kombëtar i Partisë Demokratike për të zgjedhur kryesinë e saj. Megjithse kanë kaluar dy vjet, ende nuk kemi një kryesi të partisë, nuk kemi as nënkryetarë dhe as sekretarë. Ata që prezantohen si të tillë e kanë mbaruar atë mandat. Një gjë e tillë u reflektua edhe në këto zgjedhje, ku një pjesë e seksioneve apo grup-seksioneve pothuajse nuk u pyetën fare, gjë që shpuri në caktimin e disa kandidaturave të papërshtatshme të cilat dolën humbëse në këto zgjedhje. Këtë e tregoi rezultati i këshillave bashkiake ku fitoi Partia Demokratike në një kohë që kishte humbur kandidati për kryetar bashkie. Një fenomen i tillë pothuajse nuk ndodhi në Partinë Socialiste. Shembulli më i mirë i përzgjedhjes së drejtë është Lulzim Basha.
2. Një shkak tjetër është dhe, për mua, është shkaku kryesor. Ky është mungesa e dëshirës për të zhdukur pasojat e sistemit komunist në Shqipëri. Kam bindjen se një gjë të tillë nuk duhet ta kërkojmë tek socialistët pasi ata, tashmë, dihet që janë trashëgimtarët direkt të komunistëve dhe aspak të ngjashëm me socialistët europianë. Të kuptohemi drejt. Nuk jam aspak kundra socialistëve, por dua që ata të shkëputen nga mbeturinat e sistemit komunist. Aktualisht të gjithë sot thonë se janë antikomunistë por, në të vërtetë nuk është kështu. Do të doja t’u kujtoja atyre fjalët e Hamletit, nga tragjedia me të njëjtin titull të Uilliam Shekspirit, drejtuar nënës së tij:
- O nënë! Hidhe poshtë gjysmën e keqe të zemrës dhe jeto me gjysmën tjetër më të mirë!
E pra, askush nuk e ka bërë një gjë të tillë. Deri më sot nuk kemi dëgjuar asnjë të dënojë të kaluarën.
Tani le të ndalemi tek faktet. Më 20 mars 2010 lexoj në median elektronike “Tribuna shqiptare” lajmin e mëposhtëm, shkruar nga Ajet Nuro:
“Para disa ditësh lexova një lajm që më bëri shumë përshtypje. Aty thuhej se një delegacion i Kombeve të Bashkuara i ka kërkuar Shqipërisë të dënoj komunizmin… Kuptojeni mirë, Një delegacion i Kombeve të Bashkuara i kërkon Shqipërisë të dënojë krimet e komunizmit...
Që një delegacion i Kombeve të Bashkuara të kërkoj që Shqipëria të dënoj komunizmin, punët janë shumë keq. Sepse ky delegacion duhet t’i ketë parë gjurmët e kësaj murtaje kudo, aq sa është i shqetësuar. Dhe kjo njëzet vjet pasi Shqipëria pretendon se e hodhi poshtë komunizmin.“
Gjithashtu, në dhjetor 2010, lexova në median tjetër elektronike “Zemra shqiptare”, shkrimin e zonjë Sadie Kryeziu mbi një letër zyrtare, të nisur më 14 dhjetor 2010, nga ana ministrave të juashtëm të Lituanisë, Letonisë, Bullgarisë, Hungarisë, Rumanisë dhe Çekisë, me nismën e Ministrit të Jashtëm Lituanez, zotit Audronius Azubalis. drejtuar Komisares Europiane për Çështjet e Drejtësisë, zonjës Vivian Reding, Zonja Kryeziu njoftonte se Komisioni i Be-së, të cilit i ishte drejtuar letra, kishte marrë përsipër shqyrtimin e saj me seriozitetin më të madh. Letra në fjalë përmbante propozimin për ngritjen e një gjykate ndërkombëtare për dënimin e krimeve të komunizmit.
Do të kishim dashur që krahas firmave të ministrave në fjalë të kishte qenë edhe ajo i ministrit tonë, si përfaqësues i shtetit me përndjekjen më mizore. Megjithatë mendojmë se nuk është vonë që edhe tani përfaqësuesit e shtetit shqiptar t’i bashkangjiten zyrtarisht kësaj nisme. Një gjë e tillë do të ishte në nderin dhe dinjitetin e çdo personaliteti shtetëror shqiptar. Të mos harrojmë se kjo është edhe një nga kërkesat kryesore që BE-ja dhe Kombet e Bashkuara i kanë paraqitur Shqipërisë.
Dhe tani le t’i rendisim një nga një faktet për këtë nisëm të ministrave të jashtëm të disa vendeve të ish Europës komuniste. Në muajin prill të vitit 2009 në Tiranë u mbajt Kongresi i XVII-të i Shoqatës Ndërkombëtare të Burgosurve Politikë dhe Viktimave të Komunizmit. Në këtë kongres përfaqësuesi i shoqatës së Sllovakisë, zoti Piter Bierek deklaroi se në Sllovaki dënimi i fundit me vdekje ishte dhënë në vitin 1956. Krahasojeni këtë me vendin tonë kur dënimi i fundit me vdekje është ai i të paharruarit Havzi Nela, që u var në litar në vitin 1988 vetëm e vetëm pse kishte shkruar vargje për lirinë. Ky është
vetëm një shembull në vazhdën e mijra të tjerëve të ndodhur në sistemin diktatorial.
Atëhere, çfarë bëhet për të nxjerrë në dritë këto krime? Është ngritur një komision për hetimin e krimeve të rregjimit komunist por, për fat të keq deri tani, megjithse ka kaluar një vit e gjysmë nga data e vendimit të Kuvendit të Shqipërisë për ngritjen e këtij komisioni, ende për ta nuk ka një seli ku të zhvillojnë aktivitetin e tyre. Është caktuar Bordi Drejtues i tij. Janë emëruar drejtori dhe nëndrejtori i këtij institucioni dhe vetëm kaq. Kur do të fillojë nga puna? Kjo nuk dihet. Nuk e di se çfarë bëjnë përfaqësuesit e këtij institucioni për të kërkuar fillimin e aktivitetit të tyre.
Është miratuar një rezolute mbi ndëshkimin e krimeve të komunizmit, në mbështetje të rezolutës analoge të miratuar nga Asamblea Parlamentare e Këshillit të Europës në vitin 2006, por deri më sot asnjë veprim tjetër nuk është marrë për zbatimin e saj. Çfarë pritet?
Ndaj dua të drejtoj pyetjet e mëposhtme:
1. Kur do të organizohet konferenca kombëtare me pjesmarrjen e përfaqësuesve të
parlamentit, qeverisë, partive politike, shoqatave te përndjekurve, akademikve, historianëve si dhe eksperëve të OJQ-ve, për krimet e kryera nga komunistët?
2. Kur do të përmbushen detyrimet ligjore në lidhje me statusin e të përndjekurit politikë për integrimin, arsimimin, punësimin, strehimin, dhe dëmshpërblimin e tyre në një kohë sa më të shkurtër, si dhe akordimin e një fondi për gjetjen e të vrarëve dhe të zhdukurve me ose pa gjyq për arsye politike?
3. Kur do të dënohet diktatori Enver Hoxha si ideatori, frymëzuesi, dhe ekzekutuesi i sistemit më diktatorial të Europës Lindore?
4. Kur do të rishikohen datat simbol të sistemit komunist që shënojnë instalimin
diktaturës komuniste, si dhe heqjen e këtyre datave nga protokollet zyrtare shtetërore?
5. Kur do të hapen dosjet e ish bashkëpuntorëvë të sigurimit të shtetit për
politikanët, drejtuesit e institucioneve kushtetuese, atyre të sistemit të drejtësisë, të administratës qëndrore apo lokale, si dhe të mediave audio-vizive apo të shkruara?
6. Kur do të bëhen publike dokumentat që dëshmojnë krimet e rregjimit komunist,
përfshirë edhe dosjet e krijuara në ish institucionet e përndjekjes dhe dënimeve politike si Sigurimi i Shtetit, Gjykatat dhe Prokuroritë dhe Komitetet e Dëbim- Internimeve?
7. Kur do të bëhet rishikimi i historisë dhe i teksteve të librave shkollore, hapja e muzeumeve, kthimi në muze i burgjeve të tmerrshëm, ngritja e memorialeve në nderim të shqiptarëve që u vranë nga rregjimi totalitar?
Të gjitha këto kërkesa janë pjesë të rezolutës së miratuar në Kuvendin e Shqipërisë. Atëhere përse nuk po zbatohet?
Këto janë difektet e së djathtës shqiptare dhe kur themi e djathta nënkuptojmë Partinë Demokratike. Unë, antari i saj, i kërkoj që sa më shpejt të fillojë përpjekjet për zbatimin e kërkesave të mësipërme pasi, vetëm kështu, do të mund t’i bëjnë ballë ofensivës agresive të së majtës komuniste. Vetëm kështu do të mund të parandalojnë grushte shteti të tipit komunist të 97-ës apo të 21 janarit 2011.
Mbetet në dorën e kupolës së Partisë demokratike të vendosë. Ne jemi në pritje.

[Brari]

reshati paska hall tekstesh..
po ja ku e ke kurt kolen o reshat..
pse per munges tekstesh kurt kola terheq prej hundesh te persekutuarit e i ve te shkundin dardha per ed rucin?

nejse..

sapo degjova fjalimin e ed rames e te lul bashes..

ed rama .. sajon 101 pallavra ne dukje te bukura per te justifuikuar qellimin e felliqur qe vota e qytetarit te shkoj ne hale..

lul basha.. ligjeron vetem te vertetat..
te numerojm cdo vot thote.. kaq.. dhe te vendos vota e qytetarit..

..

[skender76]

Ja metoda e manipulimit nga Ps-istat

http://video.ak.fbcdn.net/cfs-ak-ash...69adfe6f9d4267