
Postuar më parë nga
referi_1
2. Cili duhet të jetë fokusi kryesor i besnikërisë: Zoti apo atdheu?
Përderisa nacionalizmi beson se atdheu duhet të jetë fokusi i besnikërisë dhe i lojalitetit, Islami nga ana tjetër beson se ky fokus duhet të jetë Zoti xh.sh. dhe feja e Tij. Kur'ani thotë:
"...vendimi (në çështjen e adhurimit) nuk i takon kujt, pos All-llahut, e Ai urdhëroi të mos adhuroni tjetër vetëm Atë." (12:40)
Bazë e nacionalizmit është dashuria e dikujt për atdheun e tij, kurse bazë e Islamit është besimi në Zotin dhe përkushtimi absolut ndaj Tij.
"Vetëm Ty të adhurojmë dhe vetëm te Ti kërkojmë ndihmë!" (1:4)
Nacionalizmi ka për qëllim që njeriu, pjesën më të madhe të dashurisë dhe lojalitetit t'ia kushtojë atdheut; madje edhe lojalitetin ndaj Zotit xh.sh. t'ia nënshtrojë dashurisë për atdheun. Kjo nga ana e saj është një lloj politeizmi. Lutja i kushtohet vetëm Zotit xh.sh. dhe po qe se bëhet edhe për diçka tjetër, atëherë kjo paraqet idhujtari dhe ndjekje të rrugës së djallit:
"A i vure re ata që mendojnë se besuam atë që të zbriti ty, dhe atë që zbriti para teje, se si dëshirojnë që mes tyre të gjykojë djalli, e duke qenë se janë urdhëruar që të mos e besojnë atë. E djalli dëshiron t'i humbë në pafundësi." (4:60)
Nacionalizmi më tepër rëndësi i jep atdheut sesa që i kushton besimit, fesë dhe Zotit, kurse Islami e bën të kundërtën:
"Pra, ikni e mbështetnu tek All-llahu, unë prej Tij jam një qortues i hapët. E mos i shoqëroni All-llahut edhe ndonjë zot tjetër, edhe për këtë unë jam i dërguar prej Tij që t'ju tërheq haptazi vërejtjen." (51:50-51)
Nacionalizmi beson se ndjenjat nacionaliste janë të vërteta atëherë kur ato nuk trazohen nga faktorë tjerë (shihet se fjala është për Zotin dhe fenë), kurse Islami pohon se e vërteta është plotësisht e kundërt. Me të vërtetë, Islami insiston që monoteisti, bindjen ose besimin e vet ta shfaqë vetëm ndaj Zotit xh.sh.
Është një urdhër i qartë islamik, i cili thotë: "Askush kurrësesi nuk guxon t'i zbatojë urdhërat e njerëzve në qoftë se këto urdhëra janë në kundërshtim me urdhërat e Zotit."
Nëse urdhërat e Zotit bien ndesh me patriotizmin, atëherë dhënia e prioritetit për kombin apo atdheun është në kundërshtim me parimin e Islamit.
Thuaj: "Namazi im, kurbani im, jeta ime dhe vdekja ime janë thjesht për All-llahun, Zotin e botëve!" (6:162)
Si nga pikëpamja individuale, ashtu edhe nga ajo shoqërore, çështje më e rëndësishme për nacionalizmin janë interesat nacionale, kurse për Islamin janë dashuria ndaj Zotit dhe urdhëresave hyjnore. Dashuria dhe urrejtja, miqësia dhe armiqësia, lufta dhe paqja, të gjitha këto bëhen për hirë të Zotit xh.sh. dhe fesë së Tij. Kurrfarë faktori tjetër nuk mund të vijë parasysh.
Në nacionalizëm, sovraniteti i takon kombit ndërsa kritere janë interesat kombëtarë. Mirëpo, në Islam, sovran është vetëm Zoti xh.sh. dhe asnjë faktor tjetër nuk mund të dalë para ligjeve të Tij.
"... vendimi nuk është i tjetërkujt, vetëm i All-llahut,..." (12:67)
"... pra, i tërë sundimi është në duart e All-llahut, të lartit, të madhëruarit." (40:12)
"... Vetëm Atij i takon gjykimi dhe tek Ai do të ktheheni." (28:88)
"... Vetëm i Tij është sundimi (gjykimi) dhe Ai është më i shpejti i llogaritësve." (6:62)
Kur'ani i gjykon të gjithë ata që autenticitetin ia mveshin gjërave të tilla siç janë kombi dhe atdheu, në vend që këtë ta bëjnë për urdhëresën vijuese të Zotit:
"A thua mos po kërkojnë gjykimin e kohës së injorancës, po për një popull që bindshëm beson, a ka gjykim më i mirë se ai i All-llahut." (5:50) Ata përpiqen për sundimin e injorancës (që është antiislamike), por nuk ka gjë më të mirë se gjykimi i Zotit xh.sh.
Në Islam, sovraniteti i takon Zotit dhe fesë së Tij. Kombi vepron si zëvendës i Tij brenda kufijve të kësaj shkolle. Fillimi dhe përfundimi i referimit është Zoti:
"...Çka t'ju jep Pejgamberi, atë merrne e çka t'ju ndalojë, përmbanju dhe kini frikë All-llahun..." (59:7)
"E për këtë shkak (të përçarjes së tyre) ti thirr dhe përqëndrohu ashtu si të është urdhëruar dhe mos shko pas dëshirave të tyre..." (42:15)
I Dërguari s.a.v. ka theksuar se lojaliteti dhe dashuria janë vetëm për Zotin xh.sh. dhe për asgjë tjetër. Në këtë mënyrë, ai e godet rëndë nacionalizmin duke thënë:
"Bëje Zotin xh.sh. bosht të dashurisë dhe të lojalitetit tënd dhe asgjë tjetër."
Mirëpo nacionalizmi e adhuron kombin dhe atdheun prandaj edhe bie në konflikt me parimet themelore të Islamit, respektivisht me monoteizmin dhe hyn në një farë lloji të politeizmit të fshehur.
3. Faktori i unitetit: besimi apo kombi
Nacionalizmi beson se koekzistenca është faktor që qëndron pas kombit dhe unitetit të individëve të cilët përfshihen në një grup të veçantë. Rrethanat e përbashkëta natyrore dhe gjeografike, bashkësia apo raca, gjuha, si dhe organizimet e ndryshme historike dhe politike krijojnë lidhje ndërmjet individëve, të cilët jetojnë së bashku përderisa atë e kërkojnë interesat e tyre. Prej këtu fillon dallimi midis tyre dhe të huajve.
Pikëpamja e Islamit është në kundërshtim me këtë, sepse në Islam, lidhjen ndërmjet individëve e bën besimi dhe shkolla që del nga dashuria për të dhe e cila shërben si njësi matëse për përshtatshmërinë. Sipas Islamit, individi, besimi i të cilit shtrihet në polin e kundërt, qoftë ai bashkatdhetar, fqi apo farefis, konsiderohet si i huaj, ndërsa bashkësia e besimit bën që edhe njerëzit me të largët dhe nga viset e ndryshme të botës, të jenë më të afërt me njëri-tjetrin.
Selmani ishte nga Farisi (Irani), mirëpo Muhammedi a.s. i Arabisë dhe i familjes Hashimi, atë e konsideronte si anëtar të shtëpisë së tyre. Bilali nga Etiopia dhe Suhejbi nga Roma u bënë anëtarë të qeverisë islamike të siujdhesës së Arabisë. Por, Ebu-Lehebi, Ebu-Xhehli dhe Ebu-Sufjani, të cilët ishin arabë të pastër, u dëbuan nga pushteti i shoqërisë së re edhe përkundër lidhjeve nacionale, racore dhe fisnore që i kishin, u trajtuan si të huaj.
Pikëpamja islamike për kombësinë tërësisht ndryshon nga ajo nacionaliste. Kombësia e muslimanëve nuk bazohet në unitetin e faktorëve gjeografikë apo të atyre gjuhësorë. Ummeti Islamik paraqet një bashkësi apo shoqëri që është themeluar nga Zoti xh.sh. dhe i Dërguari i Tij, ndërsa anëtarësimi në të varet nga uniteti i besimit, nga vizioni botëror dhe nga sistemi islamik. Islami hudh poshtëë çdo kufizim territorial dhe materialist.
Krijoni Kontakt