Nje pyetje , jam shume kurioz !!

[Ribery]

Desha te beja nje pyetje, sepse sinqerisht me intereson shume :
Cilat jane bazat kryesore, dhe me te rendesishme te krishterimit?

P.sh, ne Islam ekzistojne pesë shtylla kryesore te besimit :
1.shqiptimi i shehadetit
2.falja e namazit
3.dhenja e zekatit
4.agjerimi i ramazanit
5.shkuarja ne Haxh

PO cilat jane shtyllat kryesore te besimit tek te krishteret?

Pres pergjigjet tuaja
Faleminderit

[DeuS]

Te pesta keto me nga nje 'MOS' perpara!

[Ribery]

DeuS, i di keto, por po me intereson diçka me konkrete, nese di diçka me shume atehere trego!
faleminderit

[crici_01]

Ribery,
1) Nje impenjim per te njohur seriozisht vetveten. Mendoj se duhet te kuptoje ne kete menyre tema "iniciacioni i krishtere" e teme "besimi dhe arsyeja" ne Komunitetin Katolik. Jane shume te veshtire. Pra nje impenjim per te realizuar vetveten.
2) Nje jete e pershpirtshme e forte, me qellim qe te realizohet nje bashkesi e vazhdueshme
me Zotin, nepermjet lutjes, mesimit, meditimeve, pjesemarrjes ne grupet vellazerore, Sakramenteve (si mundesi per nje lidhje te mishtershme, por reale me Zotrin).
3) Vepra te mira, duke pasur gjithmone parasysh fjalet e Jezu Krishtit: Duhaje te afermin tend porsi vetveten, beje te tjereve ate qe deshiron qe te tjeret ta bejne ty; duhani njeri tjetrin sikurse une ju desha juve; Cfaredo e keni bere per me te vegjelit nder vellezerve te mi, e keni bere per mua...
4)Nje jete morale ne perkim me mesimin e Krishtit. Cdo dite Papa, ipeshkevinjte ja perkujtojne atyre detyrat e tyre.

Nje verejtje: nuk kuptoj sepse katoliket nuk japin nje pergjegje te tille.

Me simpati. crici_01

[gjo' mini]

Ribery!

Përgjegja në pyetjen tënde është shumë e thjeshtë dhe në fakt është një fjali e vetme, sepse Krishtërimi ka një shtyllë të vetme, por hapsira dhe koha për t’u shpjeguar është e limituar dhe ndoshta as interesimi yt nuk është që të thellohesh më shumë. Por, megjithatë, si i krishterë, do të përpiqem, me pak fjalë të ta shpjegoj besimin tim.

Pra, Shtylla e krishtërimit, është Jezu Krishti, Nazarenas, Biri i Hyut, i lindur nga Virgjëra, pa baba tokësor.

*Vërtet, Hyji aq fort e deshi botën sa që dha një të vetmin Birin e vet kështu që, secili që beson në të, të mos birret, por të ketë jetën e pasosur.(Gjn. 3,16)

Sipas planit Hyjnor, i gjykuar padrejtësisht, i kurorëzuar me therra, i frushkulluar, i munduar, i poshtëruar dhe i kryqëzuar Ai Vdiq në kryq për mëkatet tona, u varros, të tretën ditë u ngjall së vdekuri dhe u ngjit në qiell para syve të apostujve...

*Por në qoftë se Krishti me të vërtetë nuk është ngjallur, (atëherë) i kotë është predikimi ynë – i kotë besimi juaj. (1 Kor.15, 14)
*Por, verevërte, Krishti u ngjall prej të vdekurve! Ai është fryti i parë i të vdekurve! (1 Kor 15. 20)

Pra, Ribery, të krishterët e bazojnë besimin e vet në Jezu Krishtin Zot e njeri. I paralajmëruar prej Hyut, gjatë gjith historisë nëpërmes të profetëve dhe psalmeve, erdhi në botë duke u mishëruar, për të shëlbuar njerëzimin, kur u plotësua koha. Lindja, mësimi, veprat, shndërrimi në mal, vdekja, ringjallja dhe dëftimi i Tij shumë njerëzve të kohës... e bëjnë unik në historinë njerëzore. Kishte pushtetin mbi shpirtërat e këqinj, mbi ligjet e natyrës, njihte mendimet e njerëzve dhe paralajmërojë ngjarjet që do të ndodhnin.
Duke i ditur të gjitha këto, të krishterët kanë sigurinë e plotë se Ai është Mesia i pritur, mund ta vënë shpresën e tyre në Të dhe pa rezervë t’u besojnë premtimeve të tija të mrrekullueshme për të ardhmen. Kujt mund t’i besohet nëse jo Atij?
Ky është personi qendror i historisë së njerëzimit e cila ndahet në kohën para dhe pas tij, për të cilin Hyji shpall:

*...Ky është Biri im – djali i Dishirit! Atë dëgjoni! (Mk. 9, 7)

Pasi që të gjithë vijmë prej Hyut, tek Ai edhe duhet të kthehemi. Por është një problem. Ne nuk mund të kthehemi sepse nuk jemi të pastër si ç’ishim kur na krijoi.

*sepse të gjithë mëkatuan dhe u përjashtuan nga lumturia e Hyut. (Rom 3. 23)

*Por Hyu e dëftoi dashurinë e vet kundrejt neve kështu: ndërsa ne ende ishim mëkatarë, Krishti vdiq për ne. E mbasi tani ne jemi të shfajsuar me anë të gjakut të tij, është më se e sigurt se Ai do të na shpëtojë nga dënimi. Pra, në qoftë se u pajtuam me Hyun në sajë të vdekjes së Birit të tij – kur ende ishim armiqtë e tij, sa me më shumë arsye, njëherë të pajtuar, do të sheklbohemi me anë të jetës së tij. (Rom 5. 8-10)
Pra, Ribery, problemin themelor i njerëzimit është mëkati. Askush në këtë botë nuk është imun ndaj kësaj sëmundje, dhe pasi që të gjithë njerëzit janë mëkatarë, të gjithë edhe kanë nevojë për Të. Sepse njeriu nuk mund të intervenojë në të kaluarën e vet, dmth. nuk mund të bëjë që të mos ketë ndodhur një gjë e cila ka ndodhur më parë. Pra, as një mijë vepra të mira nuk mund të fshijnë një të keqe. Këtë mund ta bëjë vetëm Ai që ka pushtetin mbi kohën dhe hapsirën. Ai dhe askush tjetër...

*Por nëse i pranojmë mëkatet tona, Ai është besnik dhe i drejtë: do të na i falë mëkatet dhe do të na pastrojë nga çdo padrejtësi. (1 Gjn. 1, 9)

*Në të vërtetë Hyji nuk e dërgoi Birin që ta dënojë botën, por që bota të shpëtojë nëpër të. Kush beson në të, nuk dënohet, ndërsa, kush nuk beson, ai është dënuar që tani, pse nuk besoi në Emrin e Njëlindurit, Birit të Hyjit. (Gjn. 3 17-18)

*Nuk ka, pra, tani kurrfarë dënimi për ata që janë në Jezu Krishtin. (Rom 8.1)

Jezu Krishti dha përgjigje për të gjitha pyetjet e njeriut. Madje, çka është kryesorja, Ai zgjodhi problemin e vdekjes së amshur, për të gjithë ata që besojnë në të, duke marrë mbi shpatullat e veta mundimin dhe vdekjen si dënim për mëkatin e njeriut.

*Prandaj edhe më do Ati, sepse e jap jetën time që ta marr përsëri. Askush nuk mund të ma marrë: por unë e jap prej vetes. Kam pushtet ta jap jetën e kam pushtet ta kthej prap atë. Këtë urdhër e mora prej Atit tim. (Gjn, 10, 17-18)

*Kush beson në mua, nuk beson në mua por në atë që më dërgoi. Kush më sheh mua sheh atë që më dërgoi. Unë – drita – erdha në botë, që secili që beson në mua të mos mbetet në terr. (Gjn. 12, 44-46)

Ribery,

*Si do të mund të shpëtojmë në qoftë se e lëmë pas dore një shëlbim kaq të madh?... (Heb. 2,3)

*...e vetëm nëpër Të fitohet shëlbimi. Sepse, për të vërtetë, s’ka asnjë person tjetër nën këtë kupë qielli që Hyu ua dha njerëzve me anë të të cilit do të mund të shelbohemi. (Vap. 4,12)

Personalisht, unë e lejoj të më prijë vetëm ai që e di rrugën, vetëm atij mund t’i besoj. Kurse rruga për në jetën e pasosur kalon nëpër vdekje...

*Unë jam Udha, e Vërteta dhe Jeta. Askush nuk shkon tek Ati pos nëpër mua. Nëse më njohët mua do ta njihni edhe Atin tim. Qysh tash e njihni dhe e keni parë. (Gjn. 14, 6-7)

Këtë rrugë, pra, e kaloi Jezusi. Kthimi i tij prej të vdekurve është “Lajmi i mirë” që për urdhër të Tij ja shpallim botës që të besojë dhe të shpëtojë.

*Unë jam ringjallja dhe jeta: kush beson në mua, edhe nëse vdes do të jetojë. Edhe kush jeton e beson në mua, nuk do të vdes askurrë. (Gjn. 11, 25-26)

Por, vendimin do ta marrë secili personalisht sepse Hyu e krijoi njeriun të lirë që të vendosë për jetën e vet... Për fat të keq, lirinë, që në vete është një dhuratë e mrrekullueshme e Hyut, njeriu shpesh e përdor për fatkeqësinë e vet...sepse, siç’ thotë Virgjëra në Megjugorje: “Liria juaj është dobësia juaj.”
Dëshiroj nga zemra që ti të dish ta përdorësh lirinë si duhet, për lavdinë e Hyut dhe të mirën tënde, sepse:

Janë vetëm dy lloj njerëzish që mund të quhen të urtë:
ata që i shërbejnë Hyut me gjith zemër sepse e kanë njohur dhe
ata që e kërkojnë me gjith zemër sepse nuk e kanë njohur ende. (Blaise pacal)


Përzemërsisht
gjo’ mini

[toni77_toni]

Desha te beja nje pyetje, sepse sinqerisht me intereson shume :
Cilat jane bazat kryesore, dhe me te rendesishme te krishterimit?

P.sh, ne Islam ekzistojne pesë shtylla kryesore te besimit :
1.shqiptimi i shehadetit
2.falja e namazit
3.dhenja e zekatit
4.agjerimi i ramazanit
5.shkuarja ne Haxh

PO cilat jane shtyllat kryesore te besimit tek te krishteret?

Pres pergjigjet tuaja
Faleminderit

Në Krishtërim nuk ka shumë gjëra – ka vetëm Krisht!

Pra në Krishtërim nuk ka shumë gjëra – ka vetëm Krisht! Te gjitha mesimet e Tij janë shtyllë dhe secila është e rendesishme per te Krishterin. Ky është thelbi i çështjes.

Ajo që ne duhet të kuptojmë në Zotin është se në përvojën tonë nuk ka shumë gjëra dhe as çështje, por vetëm Krisht:

Krishti jo që Ai na jep rrefim dhe falje, por që Ai është vet falja jonë;

jo që Ai na jep shpirtin e shenjët, por që Ai është vet Shpirti i Shenjët;

jo që Ai na jep buken e jetes, por që Ai është vet Buk qe flijohet për ne;

jo që Ai na jep dritë, por që Ai është vet drita jonë;

jo që Ai na udhëheq rrugën, por që Ai është rruga jonë nepër të cilin mund të shkojmë te Ati;

jo që Ai na jep jetë, por që Ai është jeta jonë;

jo që Ai na mëson mbi të vërtetën, por që Ai është vet e vërteta;

jo që Ai na jep ringjallje, por Ai është vet ringjallja;

Çdo gjë që Krishti jep është vetë vetja e Tij.


Ndersa Krishti themeloj Kishen per te cilen u vetflijua dhe eshte vetja e Tij. Kisha e Krishtit është vet Krishti. Kisha e Krishtit është Krishi i gjallë.

Ndersa Kisha ka Biblen bazë kryesore e mesimeve fetare


Dhjetë urdhërimet e Zotit në shenjëten Kishë janë:

1. Unë jam Zoti, Hyji yt, tjetër Zot mos të keshë dhe mos të adhurosh pos meje!
2. Mos e merr nepër gojë kot emrin e Zotit, Hyjit tënd!
3. Respekto ditën e dielle dhe ditë e festë të urdhëruar!
4. Ndero prinërit, do të nderosh atin dhe nënën tënde në daç të jetojsh shumë mbi dhe!
5. Mos vraj!
6. Mos bëj kurorshkelje, nuk do të shkelësh besnikërinë bashkëshortore!
7. Mos vidh!
8. Mos bëjë dëshmi të rrejshme!
9. Mos i lakmo njeriun e huaj për të keq!
10. Mos lakmo kurrgjë të huajën!




Per shelbimin e botes mbare Krishti themeloi Kishen e shenjte. Vete Kisha eshte nje sakrament i madh i shelbimit per tere boten. Mirepo, ajo ka shume rruge, shkalle dhe mjete te posacme te shelbimit per secilin besimtar, nder te cilat me te rendesishmet jane shtate sakramentet, qe i themeloi vete Jezu Krishti.
Sakramentet janë mjetet e shëlbimit, të themeluara prej Jezu Krishtit, të cilat në mënyrë të dukshme e shënojnë dhe njëkohësisht e realizojnë hirin e Zotit, që është i padukshëm.


Sakramentet e Kishës janë shtatë:

1. Pagëzimi
2. Krezmimi (ose Përforcimi)
3. Kungimi
4. Rrëfimi
5. Vajimi
6. Urdhri shenjt
7. Kurora e martesës

Pagëzimi është sakrament në të cilin na falet mëkati i rrjedhshëm dhe të gjitha mëkatet personale. Me pagëzim bëhemi fëmijë të Zotit dhe anëtarë të Kishës. Fitojmë hirin shenjtërues dhe të drejtën për të marrë sakramente tjera.

Krezmimi (ose Përforcimi) është sakrament, në të cilin marrim Shpirtin Shenjt, që fenë tonë të krishterë të mund ta jetojmë dhe ta dëshmojmë.

Kungimi është sakrament, në të cilin marrim Krishtin në zemër.

Rrëfimi është sakrament i pajtimit tonë me Zotin. Në rrëfim Zoti nëpërmjet meshtarit na i fal mëkatet që i kemi bërë pas pagëzimit.

Vajimi është sakramenti i të sëmurëve, për të mirën e shpirtit dhe të trupit të tyre.

Urdhri shenjt është sakrament i meshtarisë. Janë tri shkallë të urdhrit shenjt: diakonati, prezbiterati (apo meshtaria) dhe episkopati (apo shërbesa ipeshkvore).

Kurora e martesës është sakrament me anë të cilit dy njerëz, vetëm një burrë dhe vetëm një grua, lidhen në jetë bashkëshortore deri në vdekje.


Kisha eshte si nje qytet i madh me shtate burime uji te gjalle, qe krijojne nje lum te vetem prej te cilit pine dhe jeton secili qytetar, secili i krishtere. Keshtu edhe shtate sakramentet e Kishes e permbushin me hirin e Zotit tere jeten e te krishtereve - prej lindjes deri ne vdekje.

Ne kete teme shpeshhere do te permendet fjala "hiri". Prandaj po e percaktojme: Hiri (ose "hiresia") eshte dhurate mbinatyrore e Zotit, e pameritueshme per njeriun, te cilen Zoti na e jep per shkak te meritave te Jezu Krishtit, qe te mund te bejme mire, t'i shmangemi te keqes dhe ta fitojme shelbimin-jeten e amshuar ne lumturi. (krh. artikullin e Imzot Nike Preles, Hiri, ne "Driten" nr. 96/=5-6 1982/, fq. 8-9).


Cka eshte sakramenti?

Fjala Sakrament vjen prej fjales latine "sacramentum", e cila ne kohen e romakeve kishte disa kuptime te ndryshme. "Sacramentum" ishte: pengu i se vertetes ne gjyq, betimi i ushtarit ne besnikeri ndaj shtetit, fshehtesi e shenjte ndersa ne greqishten antike quhet mysterion.

Ne Kishen katolike sakramenti percaktohet si shenje e dukshme dhe vepruese, e themeluar prej Krishtit, e cila shenon dhe realizon shenjterimin e njerezve. Sakramenti eshte mjet neper te cilin Zoti na e jep hirin e vet per shelbimin tone.
Sakramenti eshte shenje e dukshme - si cdo shenje tjeter. Secili sakramente ka ndonje send ose gje te dukshme, qe quhet: "materia" e sakramentit. Ka edhe fjale qe i shqipton ndaresi. Ato quhen "forma" e sakramentit. P.sh. materia e kungimit jane buka dhe vera, ndersa forma jane fjalet e shugurimit. Vetem materia dhe forma se bashku e bejne nje sakrament, shenje qe shihet dhe ndihet, qe me siguri na sjell hirin e Zotit, i cili perndryshe eshte i padukshem.

Sakramenti eshte shenje vepruese. D.m.th. se nuk eshte sikur shenjat e tjera: natyrore dhe konvercionale, qe me te vertete i shenojne sendet, por nuk i prodhojne. Tymi eshte shenje se dicka digjet, por nuk e ben zjarrin. Flamuri shenon shtetin, shkronjat shenojne tingujt, por nuk i prodhojne.

Sakramentet jane shenja te posacme, qe edhe e realizojne, prodhojne, ate cka shenojne: realizojne hirin e Zotit dhe shenjterimin e njeriut.



Numri dhe veprimi i sakramenteve

Ne Kishen e Krishtit ka shume fshehtesi te shenjta dhe shenja te dukshme, te cilat e ndihmojne shelbimin e njeriut, por percaktimit, qe e kemi dhene me pare, i pershtaten vetem shtate fshehtesi te tilla: pagezimi, perforcimi (krezmimi), kungimi, rrefimi, vajimi, urdheri i shenjte dhe kurora e marteses. Sakramentet, pra, jane shtate. As me pak, as me shume.

Punet e tjera te shenjta, sic jane sakramentoret, lutjet, bekimet, kushtimet dhe shugurimet e ndryshme, nuk mund te quhen sakramente, pasi nuk jane themeluar drejtperdrejt prej Krishtit, por prej Kishes. Per kete arsye dallohet edhe veprimi i ketyre sakramenteve prej veprimit te sakramenteve.

Pasi vepruesi kryesor, edhe pse i padukshem, i sakramenteve eshte vete Krishti, i cili themeloi, veprimi i tyre nuk varet prej shenjterise se ndaresit te dukshem. Sakramentet gjithmone prodhojne dhe japin hirin e Zotit, pa marre parasysh se kush i ndan.

P.sh.: nese nje mekatar i madh pagezon, me qellim qe te beje ate cka ben Kisha, njeriu i pagezuar (qofte i rritur, qofte femije) - pa kurrfare dyshimi - krejtesisht lirohet prej te gjitha mekateve, dhe nese ne ate moment vdes ne mekatin e vet, shkon ne ferr. Njesoj eshte edhe me rrefimin: pa marre parasysh kush na rrefen, ne me siguri lirohemi prej mekateve, sepse Zoti nuk na fal mekatet per shkak te meshtarit qe na rrefen, por per merita te Krishtit, i cili themeloi rrefimin, dhe i cili eshte ndaresi kryesor i sakramenteve, ndersa meshtari eshte vetem mjet ne duar te Krishtit.

Nderkaq, veprimi i sakramentorëveve varet edhe prej shenjterise se ndaresit, pasi ato i themeloi Kisha, njeri - e jo drejtperdrejt Zoti.

Prandaj, teologet thone se sakramentet veprojne "ex opere operato", pavaresisht prej ndaresit, ndersa sakramentoret veprojne "ex opere operantis" qe d.m.th. se rezultati varet prej lutjes, pershpirterise dhe shenjterise se ndaresit.
Kuptohet se as sakramentet dhe as sakramentoret nuk mund te veprojne ne marresin nese ekziston ndonje pengese e madhe: nese i mungon feja ose disponimi i nevojshem. P.sh. kush nuk beson, nuk mund te marre asnje sakrament. Kush nuk pendohet, nuk mund t'i falet mekati ne rrefim. Kush nuk eshte i lire per martese, nuk mund te marre sakramentin e kurorezimit.

Pra, sakramentet nuk veprojne ne menyre magjike, sepse Zoti gjithmone e respekton lirine e njeriut. Ky fakt eshte shume me rendesi per secilin njeri, qe ta dije se asnje fe, e cila merret me vepra magjike, nuk eshte prej Zotit, d.m.th. se nuk eshte fe e vertete, pasi Zoti kurre nuk vepron kunder lirise sone!

D.m.th.: te gjitha sakramentet e Kishes gjithmone jane te suksesshme - ne qofte se ai qe i pranon e ka fene e gjalle dhe disponimin e duhur.


Ndarja e sakramenteve

Sakramentet mund te ndahen ne menyra te ndryshme.
Nga pikepamja e qellimit, ato ndahen ne sakramente personale (per shelbimin e e njeriut individ: pagezimi, perforcimi, kungimi, rrefimi dhe vajimi) dhe shoqerore (per themelimin, rritjen dhe drejtimin e shoqerise: urdheri i shenjte dhe kurora e marteses).

Nga pikepamja e gjendjes se shpirtit jane "sakramentet e te vdekurve" dhe "sakramentet e te gjalleve". Kuptohet se sakramentet mund t'i marrin vetem njerezit fisikisht te gjalle. Mirepo, me shpirt jane te vdekur ata qe jane ne mekat te rende - pa hir te Zotit. Te tillet mund te marrin vetem "sakramentin e te vdekurve": pagezimin dhe rrefimin - me kusht qe te pendohen per mekate. Per te gjitha sakramentet te tjera duhet te jemi "te gjalle" me shpirt, d.m.th. me hirin shenjterues.

Kemi sakramente qe mund dhe qe s'mund te perseriten. Nuk mund te perseriten ato sakramente qe lene "vulen" e pashlyeshme: pagezimi, perforcimi (krezmimi) dhe urdheri i shenjte. D.m.th. nese njeriu i pagezuar e braktis fene e vet dhe behet ateist ose anetar i ndonje religjioni tjeter, dhe deshiron te kthehet ne fene katolike, ai nuk duhet as nuk mund te pagezohet perseri, pasi e ka "vulen" e pagezimit. Njesoj eshte edhe me perforcimin dhe urdherin e shenjte.

As kurorezimi nuk mund te perseritet derisa bashkeshorti-ja eshte gjalle. Perndryshe, pas vdekjes se njerit, pala tjeter mund te martohet perseri. Nuk perseritet as vajimi i te semureve derisa zgjatet ajo semundje ne te cilen vajimi eshte dhene. Nese i semuari sherohet dhe rishtas semuret, vajimi mund te perseritet.


Marresi dhe ndaresi i sakramenteve

Njeriu qe merr cilindo sakrament duhet qe para se gjithash te besoj ne Hyjin dhe ne Jezu Krishtin Shelbues, Zot dhe Njeri.

Duhet te kete qellimin e mire, te kete shprese se do te shelbohet. Plot me dashuri ndaj Zotit duhet te jete i gatshem ta pranoje dhe ta zbatoje vullnetin e tij. Ta kete hirin shenjterues (per sakramentet e te "gjalleve"), ose se paku t'i largoje pengesat - te pendohet per mekate (per sakramentet e te "vdekurve"). Duhet te jete i gatshem ta adhuroje Zotin dhe ta falenderoje per shelbim. Edhe nje kusht: pagezimi eshte sakramenti i pare dhe kryesor. Pa pagezim s'mund te mirret asnje sakrament tjeter.

Sa per ndaresin, ai duhet te jete anetar i Kishes, te jete ne hirin shenjterues (edhe pse kjo nuk eshte kusht i domosdoshem per vleren e sakramentit), duhet ta kete qellimin te sherbeje si mjet ne duar e Krishtit, ta kete mandatin (fuqine e plote, autorizimin) prej Kishes dhe t'i permbahet ritit te caktuar.

Vetem sakramentin e pagezimit ne nevoje mund ta jape secili njeri - nese ka qellim te bej cka ben Kisha e Krishtit. Perndryshe per secilin sakrament ndaresi duhet ta kete urdherin e shenjte. Diakoni mund te jape pagezimin, kungimin, vajimin dhe ta bekoje kuroren e marteses. (Sakramentet e kurorezimit ia japin te fejuarit njeri-tjetrit, por nen kushte, te cilit i ka caktuar Kisha). Per meshen shenjte, per rrefim dhe per krezmim ne rast te nevojes, lypset se paku urdheri i meshtarise, ndersa per ndarjen e urdherit te shenjte dhe krezmim ne situate normale lypset urdheri ipeshkvor.

[Beuni]

Urime te gjitheve. Mendoj se Atdheu yne Shqiperia Dhe ne si popull) ka nje bekim, ate te harmonise fetare. Une do te shkruaj per shqetesimin e mbare shoqerise sone.

Citoj: Dhjetë urdhërimet e Zotit në shenjëten Kishë janë:

1. Unë jam Zoti, Hyji yt, tjetër Zot mos të keshë dhe mos të adhurosh pos meje!
2. Mos e merr nepër gojë kot emrin e Zotit, Hyjit tënd!
3. Respekto ditën e dielle dhe ditë e festë të urdhëruar!
4. Ndero prinërit, do të nderosh atin dhe nënën tënde në daç të jetojsh shumë mbi dhe!
5. Mos vraj!
6. Mos bëj kurorshkelje, nuk do të shkelësh besnikërinë bashkëshortore!
7. Mos vidh!
8. Mos bëjë dëshmi të rrejshme!
9. Mos i lakmo njeriun e huaj për të keq!
10. Mos lakmo kurrgjë të huajën!

Lexoni e mendohuni. Shoqeria njerezore ka bere qindra e mijera ligje, dhe cfare ka arritur? Qindra, mijera vjedhje, bastisje, deri vrasje. Dhe shtohen ligjet ne perpjestim te drejte me veprat penale.
A nuk shikoni ndonje gje te vecante? Se jeta jone do te ishte me e bukur dhe me e qete nese mjaftonim vetem me zbatimin e ketyre dhjete Urdheratave.

Ju faleminderit.

[TrOsHkA]

Urime te gjitheve. Mendoj se Atdheu yne Shqiperia Dhe ne si popull) ka nje bekim, ate te harmonise fetare. Une do te shkruaj per shqetesimin e mbare shoqerise sone.

Citoj: Dhjetë urdhërimet e Zotit në shenjëten Kishë janë:

1. Unë jam Zoti, Hyji yt, tjetër Zot mos të keshë dhe mos të adhurosh pos meje!
2. Mos e merr nepër gojë kot emrin e Zotit, Hyjit tënd!
3. Respekto ditën e dielle dhe ditë e festë të urdhëruar!
4. Ndero prinërit, do të nderosh atin dhe nënën tënde në daç të jetojsh shumë mbi dhe!
5. Mos vraj!
6. Mos bëj kurorshkelje, nuk do të shkelësh besnikërinë bashkëshortore!
7. Mos vidh!
8. Mos bëjë dëshmi të rrejshme!
9. Mos i lakmo njeriun e huaj për të keq!
10. Mos lakmo kurrgjë të huajën! .

po kjo eshte shume e thejsht edhe nje femije 6 vjec e din se mos vraj mos ben te kqija te tjerve vet mendimi i tij pa mos i treguar akush i din te gjitha me trego ti mua a e ke lexuar ndonjeher biblen se en bibel

vertetohu se allahu xh.sh e ka then ne kuran kete liber do ta ruaj une nuk mund akushi ne bote ta ndrishon si e ruan allahu xh.sh kuranin ja keshtu ne nje familje krishtere lind femija qe e din kuranin pa mos e lexuar mund ta shikoj ku vet shteti eshte cuar ne kembe per ta ruajtur sigurin e femijes femija eshte 5 vjecar mund ta shikojeni ka kater pjese

[white-knight]

C eshte ajo video idiote?Me perralla me hirushin.Hajde hajde

[Paulus]

Desha te beja nje pyetje, sepse sinqerisht me intereson shume :
Cilat jane bazat kryesore, dhe me te rendesishme te krishterimit?

P.sh, ne Islam ekzistojne pesë shtylla kryesore te besimit :
1.shqiptimi i shehadetit
2.falja e namazit
3.dhenja e zekatit
4.agjerimi i ramazanit
5.shkuarja ne Haxh

PO cilat jane shtyllat kryesore te besimit tek te krishteret?

Pres pergjigjet tuaja
Faleminderit

Përshëndetje Ribery dhe anëtarë të tjerë,

Po inkuadrohem edhe unë në këtë temë. Besoj se çdo fe i ka karakteristikat e veta unikate. Nuk jam në dijeni se në krishterim ekziston diçka e tillë si "shtyllë" e fesë. Sidoqoftë, nga përvoja personale mund të jap një mendim se ku bazohet besimi im, mbi cilat THEMELE.
Së pari, besimi im bazohet në përjetimin personal të fesë dhe të besimit në Zotin - Jezu Krishtin. Kjo varet prej ndjenjave të mija personale. Unë e njoh Zotin si shpëtimtar timin, si tutor timin, si Zot timin dhe JETOJ e VEPROJ për hir të Tij (në fakt mundohem të bëj kështu e sa ia arrij qëllimit këtë e din më së miri vetëm Ai).
Së dyti, besimi im bazohet në Librin e Shenjtë - Biblën, ku dëshmohet fuqia e Zotit për ti shëlbye (shpëtue) të gjithë ata që i kthehen Atij dhe Atij në radhë të parë.
Së treti dhe së fundi, besimi im mbështetet edhe në traditën e Kishës Katolike, në dëshmitë që janë shfaqur përmes mrekullive dhe veprave të shenjtërve katolikë gjatë shekujve.
Shpresoj se kam qenë i kuptueshëm dhe sadopak kam dhënë një kontribut për temën.

Me respekt,

Paulus