Bibla & Kurani rreth riprodhimit njerezor.

[Albo]

Se pari, njeriu u krijua nga balta dhe iu dha jete "nga fryma e Perendise".

Se dyti, gruaja e pare, Eva, u krijua nga brinja e Adamit, mish i mishit te tij, dhe kjo do te thote qe burri dhe gruaja i perkasin njeri-tjetrit, jane NJE ne syte e Perendise.

Se treti, cdo gje qe e urdheron dhe bekon Perendia eshte e SHENJTE, packa se ti dhe gjithe njerezit e kesaj bote mund te mendoni ndryshe. Krijesa nuk mund te gjykoje Krijuesin, Krijuesi eshte ai qe gjykon krijesen e tij.

Se katerti, shenjterine tek njeriu mos e kerkoni ne trupin e tij, qe eshte ndertuar nga balta dhe baltes do ti kthehet, por tek fryma e tij, pasi ajo eshte prej Perendise. Jo me kot Krishti na thote: "Lum ata qe kane nje zemer te paster se ata do te shohin Perendine!". Qe gjithashtu do te thote se njeriun nuk e ndot ajo gruaja apo burri qe ka ne krah, por e ndotin ato mendimet dhe pasionet qe ka ne zemer.

Se pesti, Eva dhe Adami perpara se te binin ne mekat nuk kishin femije, nuk kishin as turp, nuk kishin as ndjesine e fajit apo te mekatit, nuk e shihnin ate qe i rrethonte nen kendveshtrimin dualist te se mires dhe te keqes. Eva dhe Adami ishin te lumtur pasi ishin ne prani te Perendise, si dy krijesa dashurie te krijuara sipas "shembellimit dhe imazhit te Perendise" qe do te jetonin ne perjetesi se bashku.

Se gjashti, martesa dhe lindja e femijeve ka qene pjese e planit te Perendise qe nga fillimi. Ajo ishte nje kunderpergjigje ndaj renies se krijeses ne mekat, shijimit te frutit nga Pema e Diturise.

Se shtati, ajo qe erdhi me renien e Eves dhe Adamit ne mekat ishte vdekja. Vdekja ishte nje ndeshkrim dhe nje bekim ne te njejten kohe. Njeriu nuk u krijua qe te vdiste, u krijua qe te jetonte ne perjetesi ne prani te Krijuesit e se bashku me Krijesen. Por nga ana tjeter, nese njerezit mekatare e tirane te kesaj bote, nuk do te vdisnin, vuajtjet e njerezimit do te ishin te perjetshme dhe shpresa do te kish vdekur.

Se teti, lindja e trashegimtareve eshte menyra se si Perendia riperterin jeten dhe mban te gjalle tek njerezit shpresen e clirimit nje dite nga perandoria e qoftelargut: vdekja. Vdekja ka per te trokitur nje dite ne deren e secilit prej nesh, por shpresa jone nuk vdes atje, pasi jeta vazhdon me femijet tane.

Se nenti, maredheniet seksuale midis burrit dhe gruas jane te natyrshme pasi i ka bekuar Perendia. Ajo qe Perendia shikon si mekat nuk eshte fjetja e burrit e gruas ne krah te njeri-tjetrit ne nje krevat, as fakti qe nje burre mund te kete disa gra (Abrahami kish disa gra?), por nese ata te dy jane NJE ne dashurine qe ruajne ne zemer per njeri-tjetrin dhe per Perendine.

Se dhjeti, urdhrat dhe rregullat e marteses se nje burri me nje grua, nuk jane dhene nga Perendia si per te na treguar se "poligamia eshte e keqe" apo "incesti eshte i keq", por jane dhene per te na mbrojtur ne nga mekatet qe lindin nga pasionet e mishit tone. Ai qe ka shume gra do te jete shume here me i tunduar qe te bier pre e pasioneve te mishit te tij e te mekatoje se sa ai qe ka vetem nje grua.

Albo

[Prodigious]

Përkujto kur Zoti Yt nxori nga shpina e bijve të Ademit pasardhësit e tyre dhe i bëri dëshmues të vetes së tyre (duke u thënë): “A nuk jam Zoti juaj?” Ata thanë: “Po, dëshmuam!”. Të mos thoni në ditën e kijametit: “Ne nga ky (dëshmim) ishim të panjohur”.[7:173.]

LEXONI POSTIMIN TIME ME LART dhe e Shifni pergjegjen e kesaj TEME

LOL. Ca do te na thuash se Ademi kishte vetem djem, dhe qe keto djem Ademi i nxori nga shpina e vet dhe nuk i lindi Eva? Dhe me pas edhe keta djem linden femije te tjere pa nevojen e gruas por nga shpina. Ngaqe ke shkruar kot pa lidhje nuk te ktheu kush pergjigje deri tani por meqe po e perseristni po ta kthej une. Leji more budalliqet se kjo duhet pranuar qe qe nga Eva dhe Adami e me tej eshte perdorur seksi dhe shtatzania per te lindur femije. Mos gjej fjale ne Kuran qe flitet me figura letrare dhe ti perdoresh ne favorin tend. Mos bej me hile me pak fjale se edhe ky eshte nje mekat apo jo?

[Prodigious]

Se dhjeti, urdhrat dhe rregullat e marteses se nje burri me nje grua, nuk jane dhene nga Perendia si per te na treguar se "poligamia eshte e keqe" apo "incesti eshte i keq", por jane dhene per te na mbrojtur ne nga mekatet qe lindin nga pasionet e mishit tone. Ai qe ka shume gra do te jete shume here me i tunduar qe te bier pre e pasioneve te mishit te tij e te mekatoje se sa ai qe ka vetem nje grua.

Albo

O Albi mos fol kot duke thene budallalleqe se Incesti nuk eshte mekat se ne libra te shenjte jo vetem qe thuhet se seksi brenda familjes eshte mekat por madje edhe me kusherinjte e aferm prandaj kjo e perforcon me teper ate qe thashe une ne temen time.

Tani ju te gjithe si besimtar qe jeni e pranoni incestin apo e quani mekat?

[crici_01]

bash kjo ka rendesi me e kuptu se a eshte bible prodhim njerzor apo jo. Le te pergjegjet dikush.

un shpesh jam duke e bere nje pyetje por nuk ka njeri ne kete toke qe mund te me jap pergjegje...

Ne Në BibeL Lexojm... p.sh mateu kaq kaq: Luka, kaq kaq, Marku kaq kaq, gjoni...

Po a ka mundesi nje biografi rreth ketyre njerezve te sjeLL dikush???

Kam pasur pershtipje qe disa nuk jane dakord, por te dergoj edhe nje biografi te shkurte e Llukes dhe te Gjonit, te marra nga Forumi ortodoks.


Shën Lluka

Ungjilli i Shën Llukës, i cili nuk ishte nga të dymbëdhjetë apostujt, por një nga nxënësit e parë, një mjek i njohur për shoqërimin e tij me apostullin Pavël, deklaron të jetë një që “shkruan me radhë . . . ashtu si i përcollën ata që ishin bërë nga fillimi dëshmitarë okularë dhe shërbyes të Fjalës” (1:1-4). Së bashku me Veprat, të shkruara po ashtu nga Shën Lluka, për njëfarë Teofili, ky ungjill formon “historinë” më të plotë që ne kemi, të Krishtit dhe të Kishës së parë të krishterë.

Ungjilli i Shën Llukës, i vetmi nga të katër ungjijtë kanonikë, ka një tregim të plotë të lindjes të Jisuit, si edhe të Joan Pagëzorit. Tradicionalisht, burimi i këtyre ngjarjeve të treguara nga Shën Lluka, është mbajtur të jetë Maria, nëna e Krishtit. Në këtë pikë, ne duhet të përmendim, se përveç katër ungjijve të quajtur “kanonikë”, të cilët ishin të vetmit që u pranuan nga Kisha si dëshmitarë real të mësimeve dhe të jetës së vërtetë të Krishtit, ekzistonin shumë shkrime të tjera nga koha e hershme e krishterë, që tregonin rreth Jisuit dhe veçanërisht fëmijërisë së Tij, të cilat nuk u pranuan nga Kisha si të vërteta dhe origjinale. Këto shkrime janë quajtur shpesh apokrife (mos të ngatërrohen me të ashtuquajturat apokrife të Dhiatës së Vjetër)*, ose pseudoepigrafe, që fjalë për fjalë do të thotë “shkrime të rreme.”

Ungjilli i Shën Llukës dallohet për detajet e tregimit të tij, dhe, kryesisht për përshkrimin e interesimit të madh të Krishtit për të varfërit dhe për mëkatarët. Disa parabola që paralajmërojnë për rreziqet e pasurisë dhe vetëkënaqësisë, dhe duke zbuluar mëshirën e madhe të Perëndisë ndaj mëkatarëve, gjenden vetëm në ungjillin e Shën Llukës, për shembull, ato të publikanit dhe fariseut, djalit plangprishës, Lazarit dhe të pasurit. Ka gjithashtu, një theksim të madh në këtë ungjill të Mbretërisë së Perëndisë, të cilën Krishti ka sjellë në botë dhe të cilën Ai ua jep atyre që qëndrojnë me Atë në pësimet e Tij.

Tregimi post-ngjallësor i pranisë së Zotit tek dy nxënësit në rrugën për në Emaus, në të cilin vetëm emri i njërit përmendet, një tregim i gjetur vetëm tek Shën Lluka, ka lindur traditën se nxënësi, të cilit nuk i përmendet emri, ishte vetë Lluka.


Shën Joani

Ungjilli i Shën Joanit është shumë i ndryshëm prej ungjijve sinoptikë. Pa dyshim, ai është shkruar i fundit dhe është vepër e apostullit dhe nxënësit të dashur të Zotit, në fund të jetës së tij, në mbarim të shekullit të parë. Në shumicën e versioneve Orthodhokse të Biblës, ky ungjill renditet para të tjerëve, ngaqë ai lexohet i pari në leximin e Kishës në meshën hyjnore të natës së Pashkës.

Ungjilli i Shën Joanit fillon me prologun e famshëm, në të cilin Jisui i Nazaretit identifikohet me Fjalën hyjnore të Perëndisë të Dhiatës së Vjetër, Fjalën e Perëndisë, e Cila ishte “në fillim me Perëndinë,” e Cila “ishte Perëndi,” Ai nëpërmjet të Cilit “të gjitha gjërat u bënë” (1:1-3). Kjo Fjalë e Perëndisë “u bë mish,” dhe si Jisui, Biri i Perëndisë, Ai e bëri Perëndinë të njohur tek njerëzit dhe u dha të gjithë atyre që besuan në Atë fuqinë për të marrë pjesë në plotësinë e Tij, të hirit dhe të vërtetës, dhe të bëheshin edhe ata vetë “bij të Perëndisë” (1:14 e vazhdim).

Që në faqet e para të këtij ungjilli, mbas prologut, në tregimin e pagëzimit të Jisuit dhe të thirrjes së apostujve, Jisui paraqitet si Biri i vetëmlindur i Perëndisë, Mesia dhe Zoti. Nëpër gjithë ungjillin, Ai identifikohet gjithashtu, në mënyra të ndryshme, me Perëndinë e Dhiatës së Vjetër, duke marrë emrin hyjnor Unë Jam, së bashku me Jahven e Moisiut dhe të profetëve dhe psalmeve (Shih Vëllimi I, Doktrina).

Ungjilli i Shën Joanit, mbas prologut, mund të ndahet në dy pjesë kryesore. Pjesa e parë është quajtur libri i “shenjave”, përshkrimi i një numri të mrekullive të Jisuit me një “komentar” të imtuar të rëndësisë së tyre, duke e treguar Atë si Mesia dhe Zot (2-11). Meqenëse të gjitha “shenjat” kanë për besimtarët në Krishtin, një rëndësi të thellë dhe misterore, pothuaj të gjitha kanë të bëjnë me ujin, verën, bukën, dritën, shpëtimin e kombeve, ndarjen nga sinagoga, ndjesën e mëkateve, shërimin e sëmundjeve dhe ngjalljen e të vdekurve; është menduar herë pas herë, se ungjilli i Shën Joanit është shkruar, posaçërisht si një ungjill teologjik, për ata që ishin inicuar në jetën e Kishës, nëpërmjet mistereve të Pagëzimit, dhuratës së Shpirtit të Shenjtë dhe Eukaristisë. Sidoqoftë, për shkak të përmbajtjeve të librit të “shenjave”, si edhe të fjalimeve të gjata të Krishtit rreth lidhjes së Tij me Perëndinë Atë, Shpirtin e Shenjtë dhe anëtarët e grigjës së Tij besnike, në pjesën e dytë të ungjillit, apostulli dhe ungjillori Joan, tradicionalisht është nderuar në Kishë me titullin Teologu.

Pjesa e dytë e ungjillit të Shën Joanit përmban pësimin e Krishtit dhe kuptimin e tij për botën (11-21). Këtu, në mënyrën më të qartë, në fjalimet e gjata të ardhura nga goja e Vetë Zotit, doktrina e veprave dhe e personit të Krishtit, janë shpjeguar në mënyrën më të thellë. Siç sapo e kemi përmendur, këtu Krishti e lidh Veten me Perëndinë Atë, me Shpirtin e Shenjtë dhe me komunitetin e Tij të besimtarëve, me shprehje të qarta dhe të sigurta. Ai është një me Perëndinë, i Cili si Atë është më i madh se Ai, fjalët e të Cilit Ai flet, veprat e të Cilit Ai bën dhe vullnetin e të Cilit Ai kryen. Dhe, nëpërmjet Shpirtit të Shenjtë, i Cili buron prej Atit për të dëshmuar në botë për Atë, Ai mbetet banues përgjithmonë në ata të cilët janë të Tijët, me anë të besimit dhe bashkëshërbimit të tyre të Perëndisë.

Tregimi i pësimit në ungjillin e Shën Joanit ndryshon lehtë prej atyre të ungjijve sinoptikë dhe mbahet nga shumë, në këtë rast, si njëfarë qartësimi dhe ndreqjeje. Gjithashtu, ka tregime të veçanta të ngjalljes, që janë vetëm në këtë ungjill. Kapitulli i fundit, tradicionalisht mbahet të jetë një shtesë mbas përfundimit të parë të ungjillit, për të afirmuar rivendosjen e apostullit Pjetër në udhëheqës të komunitetit apostolik, mbas tre mohimeve që i bëri Zotit në kohën e pësimit të Tij. Mund të ketë qenë një përfshirje e nevojshme për të kundërballancuar mungesën e besimit tek Shën Pjetri nga disa anëtarë të Kishës.

Në Traditën e Kishës Orthodhokse, traditë që shpesh shprehet në ikonografinë e Kishës, të katër ungjijtë konsiderohen të jenë të simbolizuar në imazhet e “katër qenieve të gjalla” të Apokalipsit biblik, luanit, kaut, njeriut dhe shqiponjës. Interpretimi më klasik e lidh Mattheun me njeriun, Llukën me kaun, Markun me luanin dhe Joanin me shqiponjën (Ezekieli 1:10; Zbulesa 4:7). Katër ungjijtë, të marrë së bashku, mbeten përgjithmonë si qendra shkrimeve të shenjta të Kishës Orthodhokse.

Me simpati. crici_01

[crici_01]

bash kjo ka rendesi me e kuptu se a eshte bible prodhim njerzor apo jo. Le te pergjegjet dikush.

un shpesh jam duke e bere nje pyetje por nuk ka njeri ne kete toke qe mund te me jap pergjegje...

Ne Në BibeL Lexojm... p.sh mateu kaq kaq: Luka, kaq kaq, Marku kaq kaq, gjoni...

Po a ka mundesi nje biografi rreth ketyre njerezve te sjeLL dikush???

Kam pasur pershtipje qe disa nuk jane dakord, por te dergoj edhe nje biografi te shkurte e Llukes dhe te Gjonit, te marra nga Forumi ortodoks.


Shën Lluka

Ungjilli i Shën Llukës, i cili nuk ishte nga të dymbëdhjetë apostujt, por një nga nxënësit e parë, një mjek i njohur për shoqërimin e tij me apostullin Pavël, deklaron të jetë një që “shkruan me radhë . . . ashtu si i përcollën ata që ishin bërë nga fillimi dëshmitarë okularë dhe shërbyes të Fjalës” (1:1-4). Së bashku me Veprat, të shkruara po ashtu nga Shën Lluka, për njëfarë Teofili, ky ungjill formon “historinë” më të plotë që ne kemi, të Krishtit dhe të Kishës së parë të krishterë.

Ungjilli i Shën Llukës, i vetmi nga të katër ungjijtë kanonikë, ka një tregim të plotë të lindjes të Jisuit, si edhe të Joan Pagëzorit. Tradicionalisht, burimi i këtyre ngjarjeve të treguara nga Shën Lluka, është mbajtur të jetë Maria, nëna e Krishtit. Në këtë pikë, ne duhet të përmendim, se përveç katër ungjijve të quajtur “kanonikë”, të cilët ishin të vetmit që u pranuan nga Kisha si dëshmitarë real të mësimeve dhe të jetës së vërtetë të Krishtit, ekzistonin shumë shkrime të tjera nga koha e hershme e krishterë, që tregonin rreth Jisuit dhe veçanërisht fëmijërisë së Tij, të cilat nuk u pranuan nga Kisha si të vërteta dhe origjinale. Këto shkrime janë quajtur shpesh apokrife (mos të ngatërrohen me të ashtuquajturat apokrife të Dhiatës së Vjetër)*, ose pseudoepigrafe, që fjalë për fjalë do të thotë “shkrime të rreme.”

Ungjilli i Shën Llukës dallohet për detajet e tregimit të tij, dhe, kryesisht për përshkrimin e interesimit të madh të Krishtit për të varfërit dhe për mëkatarët. Disa parabola që paralajmërojnë për rreziqet e pasurisë dhe vetëkënaqësisë, dhe duke zbuluar mëshirën e madhe të Perëndisë ndaj mëkatarëve, gjenden vetëm në ungjillin e Shën Llukës, për shembull, ato të publikanit dhe fariseut, djalit plangprishës, Lazarit dhe të pasurit. Ka gjithashtu, një theksim të madh në këtë ungjill të Mbretërisë së Perëndisë, të cilën Krishti ka sjellë në botë dhe të cilën Ai ua jep atyre që qëndrojnë me Atë në pësimet e Tij.

Tregimi post-ngjallësor i pranisë së Zotit tek dy nxënësit në rrugën për në Emaus, në të cilin vetëm emri i njërit përmendet, një tregim i gjetur vetëm tek Shën Lluka, ka lindur traditën se nxënësi, të cilit nuk i përmendet emri, ishte vetë Lluka.


Shën Joani

Ungjilli i Shën Joanit është shumë i ndryshëm prej ungjijve sinoptikë. Pa dyshim, ai është shkruar i fundit dhe është vepër e apostullit dhe nxënësit të dashur të Zotit, në fund të jetës së tij, në mbarim të shekullit të parë. Në shumicën e versioneve Orthodhokse të Biblës, ky ungjill renditet para të tjerëve, ngaqë ai lexohet i pari në leximin e Kishës në meshën hyjnore të natës së Pashkës.

Ungjilli i Shën Joanit fillon me prologun e famshëm, në të cilin Jisui i Nazaretit identifikohet me Fjalën hyjnore të Perëndisë të Dhiatës së Vjetër, Fjalën e Perëndisë, e Cila ishte “në fillim me Perëndinë,” e Cila “ishte Perëndi,” Ai nëpërmjet të Cilit “të gjitha gjërat u bënë” (1:1-3). Kjo Fjalë e Perëndisë “u bë mish,” dhe si Jisui, Biri i Perëndisë, Ai e bëri Perëndinë të njohur tek njerëzit dhe u dha të gjithë atyre që besuan në Atë fuqinë për të marrë pjesë në plotësinë e Tij, të hirit dhe të vërtetës, dhe të bëheshin edhe ata vetë “bij të Perëndisë” (1:14 e vazhdim).

Që në faqet e para të këtij ungjilli, mbas prologut, në tregimin e pagëzimit të Jisuit dhe të thirrjes së apostujve, Jisui paraqitet si Biri i vetëmlindur i Perëndisë, Mesia dhe Zoti. Nëpër gjithë ungjillin, Ai identifikohet gjithashtu, në mënyra të ndryshme, me Perëndinë e Dhiatës së Vjetër, duke marrë emrin hyjnor Unë Jam, së bashku me Jahven e Moisiut dhe të profetëve dhe psalmeve (Shih Vëllimi I, Doktrina).

Ungjilli i Shën Joanit, mbas prologut, mund të ndahet në dy pjesë kryesore. Pjesa e parë është quajtur libri i “shenjave”, përshkrimi i një numri të mrekullive të Jisuit me një “komentar” të imtuar të rëndësisë së tyre, duke e treguar Atë si Mesia dhe Zot (2-11). Meqenëse të gjitha “shenjat” kanë për besimtarët në Krishtin, një rëndësi të thellë dhe misterore, pothuaj të gjitha kanë të bëjnë me ujin, verën, bukën, dritën, shpëtimin e kombeve, ndarjen nga sinagoga, ndjesën e mëkateve, shërimin e sëmundjeve dhe ngjalljen e të vdekurve; është menduar herë pas herë, se ungjilli i Shën Joanit është shkruar, posaçërisht si një ungjill teologjik, për ata që ishin inicuar në jetën e Kishës, nëpërmjet mistereve të Pagëzimit, dhuratës së Shpirtit të Shenjtë dhe Eukaristisë. Sidoqoftë, për shkak të përmbajtjeve të librit të “shenjave”, si edhe të fjalimeve të gjata të Krishtit rreth lidhjes së Tij me Perëndinë Atë, Shpirtin e Shenjtë dhe anëtarët e grigjës së Tij besnike, në pjesën e dytë të ungjillit, apostulli dhe ungjillori Joan, tradicionalisht është nderuar në Kishë me titullin Teologu.

Pjesa e dytë e ungjillit të Shën Joanit përmban pësimin e Krishtit dhe kuptimin e tij për botën (11-21). Këtu, në mënyrën më të qartë, në fjalimet e gjata të ardhura nga goja e Vetë Zotit, doktrina e veprave dhe e personit të Krishtit, janë shpjeguar në mënyrën më të thellë. Siç sapo e kemi përmendur, këtu Krishti e lidh Veten me Perëndinë Atë, me Shpirtin e Shenjtë dhe me komunitetin e Tij të besimtarëve, me shprehje të qarta dhe të sigurta. Ai është një me Perëndinë, i Cili si Atë është më i madh se Ai, fjalët e të Cilit Ai flet, veprat e të Cilit Ai bën dhe vullnetin e të Cilit Ai kryen. Dhe, nëpërmjet Shpirtit të Shenjtë, i Cili buron prej Atit për të dëshmuar në botë për Atë, Ai mbetet banues përgjithmonë në ata të cilët janë të Tijët, me anë të besimit dhe bashkëshërbimit të tyre të Perëndisë.

Tregimi i pësimit në ungjillin e Shën Joanit ndryshon lehtë prej atyre të ungjijve sinoptikë dhe mbahet nga shumë, në këtë rast, si njëfarë qartësimi dhe ndreqjeje. Gjithashtu, ka tregime të veçanta të ngjalljes, që janë vetëm në këtë ungjill. Kapitulli i fundit, tradicionalisht mbahet të jetë një shtesë mbas përfundimit të parë të ungjillit, për të afirmuar rivendosjen e apostullit Pjetër në udhëheqës të komunitetit apostolik, mbas tre mohimeve që i bëri Zotit në kohën e pësimit të Tij. Mund të ketë qenë një përfshirje e nevojshme për të kundërballancuar mungesën e besimit tek Shën Pjetri nga disa anëtarë të Kishës.

Në Traditën e Kishës Orthodhokse, traditë që shpesh shprehet në ikonografinë e Kishës, të katër ungjijtë konsiderohen të jenë të simbolizuar në imazhet e “katër qenieve të gjalla” të Apokalipsit biblik, luanit, kaut, njeriut dhe shqiponjës. Interpretimi më klasik e lidh Mattheun me njeriun, Llukën me kaun, Markun me luanin dhe Joanin me shqiponjën (Ezekieli 1:10; Zbulesa 4:7). Katër ungjijtë, të marrë së bashku, mbeten përgjithmonë si qendra shkrimeve të shenjta të Kishës Orthodhokse.

Me simpati. crici_01

[Besi3]

Lexoje Citatin MIRE:
Citati nuk flaet per adamin edhe even por flet per pasardhesit e bijeve te adamit dhe eves...

Përkujto kur Zoti Yt nxori nga shpina e bijve të Ademit pasardhësit e tyre dhe i bëri dëshmues të vetes së tyre (duke u thënë): “A nuk jam Zoti juaj?” Ata thanë: “Po, dëshmuam!”. Të mos thoni në ditën e kijametit: “Ne nga ky (dëshmim) ishim të panjohur”.[7:173.]


Shko SHfleto Diku ne Internet ndonje Kur'an edhe Bindu se nuk kam thene gje nga vetja ime.

Nese ende nuk e ke kuptu me shkruaj.

[Prodigious]

Lexoje Citatin MIRE:
Citati nuk flaet per adamin edhe even por flet per pasardhesit e bijeve te adamit dhe eves...

Përkujto kur Zoti Yt nxori nga shpina e bijve të Ademit pasardhësit e tyre dhe i bëri dëshmues të vetes së tyre (duke u thënë): “A nuk jam Zoti juaj?” Ata thanë: “Po, dëshmuam!”. Të mos thoni në ditën e kijametit: “Ne nga ky (dëshmim) ishim të panjohur”.[7:173.]


Shko SHfleto Diku ne Internet ndonje Kur'an edhe Bindu se nuk kam thene gje nga vetja ime.

Nese ende nuk e ke kuptu me shkruaj.

Nuk po te akuzoj per ndryshim ajetesh apo ca jane keto se nuk e di mir por po te akuzoj per keqinterpretim. Po na shpik dicka te re qe meshkujt e adamit i kane lindur femijet nga shpina apo ku ta di une cfare.


Sqarohu ma mire per kete dhe interpretoje apo shpjegoje ate fragment nga kurani qe e solle ketu. Pastaj debatojme. Me shpjego thjeshte dhe me fjalet e tua se si u shtuan njerezit nga eva dhe adami e deri ne 3-4 breza. Por te lutem mos merr fragmente nga kurani sepse do te te besoj per ate qe thua. Vetem dua nje shpjegim te qarte nga ana jote. KLM.

[Besi3]

Prodigious

Po na shpik dicka te re qe meshkujt e adamit i kane lindur femijet nga shpina apo ku ta di une cfare.

Përkujto kur Zoti Yt nxori nga shpina e bijve të Ademit pasardhësit e tyre dhe i bëri dëshmues të vetes së tyre (duke u thënë): “A nuk jam Zoti juaj?” Ata thanë: “Po, dëshmuam!”. Të mos thoni në ditën e kijametit: “Ne nga ky (dëshmim) ishim të panjohur”.[7:173.]


Nuk i ka lindur njeriu femijet nga shpina, por Zoti i nxori nga shpina e pasardhesve te ademit. D.m.th keshtu nga shpina nxori pari njerzish, dhe u perhap njerezimi.
Pra Dalim ne perfundim se Kur'ani po e tregon MREKULLIN nga All-llahu s.w.t qe nuk mund te bie ndesh me asgje..

[Prodigious]

Prodigious


Përkujto kur Zoti Yt nxori nga shpina e bijve të Ademit pasardhësit e tyre dhe i bëri dëshmues të vetes së tyre (duke u thënë): “A nuk jam Zoti juaj?” Ata thanë: “Po, dëshmuam!”. Të mos thoni në ditën e kijametit: “Ne nga ky (dëshmim) ishim të panjohur”.[7:173.]


Nuk i ka lindur njeriu femijet nga shpina, por Zoti i nxori nga shpina e pasardhesve te ademit. D.m.th keshtu nga shpina nxori pari njerzish, dhe u perhap njerezimi.
Pra Dalim ne perfundim se Kur'ani po e tregon MREKULLIN nga All-llahu s.w.t qe nuk mund te bie ndesh me asgje..

hahahahahahahahahahha. LOL. mos u bej qesharek te lutem. Te thashe me pershkruaj me pak fjale dhe qarte 4 brezat e fundit nga Eva ddhe Adami e ne vazhdim. Thuaj Eva beri seks me Adamin dhe lindi kaq femije, nga shpina e ketyre femijeve dolen kaq femije, keta u martuan me ke dhe linden kaq femije e me rradhe. He jepi thuaje esshte e thjeshte apo jo?

[Arrnubi]

Prodigious


Përkujto kur Zoti Yt nxori nga shpina e bijve të Ademit pasardhësit e tyre dhe i bëri dëshmues të vetes së tyre (duke u thënë): “A nuk jam Zoti juaj?” Ata thanë: “Po, dëshmuam!”. Të mos thoni në ditën e kijametit: “Ne nga ky (dëshmim) ishim të panjohur”.[7:173.]


Nuk i ka lindur njeriu femijet nga shpina, por Zoti i nxori nga shpina e pasardhesve te ademit. D.m.th keshtu nga shpina nxori pari njerzish, dhe u perhap njerezimi.
Pra Dalim ne perfundim se Kur'ani po e tregon MREKULLIN nga All-llahu s.w.t qe nuk mund te bie ndesh me asgje..

Besi per kete ajet ka disa mendime dijetaresh.Nje prej tyre eshte se Allahu nxorri nga shpina e Ademit te gjithe shpirtat e njerzve qe do krijoheshin deri ne diten e kijametit edhe shpirtin e Jezusit te cilin e solli engjelli me vone ne barkun e Maries.Pastaj mbasi i krijoi shpirtat u tha atyre a nuk jam Zoti juaj.Te gjithe deshmuan Thane Po deshmuan.Allahu u tha te mos thoni diten e Kijametit se prej ketij deshmimi ishim te panjohur.
Po keshtu kete e shpjegon dhe hadithi i Krijimit te njeriut ne barkun e Nenes

Nga Abdurrahman Abdullah ibn Mes’udi, radijall-llahu anhuma, transmetohet se ka thënë: “Më ka treguar i Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, kurse ai është ai i cili e fliste të vërtetën dhe të cilit i besohet:

‘Vërtet çdonjëri nga ju formohet në përbrendësen e nënës së tij katërdhjetë ditë si pikë (nutfetun), pastaj bëhet e varur (alekatun) ngjashëm me këtë periodë, pastaj, bëhet copë mishi ngjashëm me këtë periodë, pastaj i dërgohet meleku dhe fut në të shpirtin (ruh), dhe këtij meleku i urdhërohen dy gjëra: ta shkruaj nafakën (rizkun) (e fëmijës), exhelin (sa do të jetojë), ...... .

Përkujto kur Zoti Yt nxori nga shpina e bijve të Ademit pasardhësit e tyre [/COLOR]dhe i bëri dëshmues të vetes së tyre (duke u thënë): “A nuk jam Zoti juaj?” Ata thanë: “Po, dëshmuam!”. Të mos thoni në ditën e kijametit: “Ne nga ky (dëshmim) ishim të panjohur”.[7:173.]

Pra kete e tregon dhe hadithi i profetit qe vazhdoi te tregonte mbas ardhjes se ajetit Kuranor.

Pastaj resuli s.a.u.s. vazhdoi të thoshte: “Allahu pastaj vendosi midis dy syve të çdo njeriu një vezullim drite që tregonte imanin e tyre dhe ia tregoi të gjithë këta njerëz Ademit. Ademi u frikësua nga pamja e gjithë këtyre qenieve të panumërta me vezullim drite midis syve të tyre kështu që pyeti Allahun: “O Zot, kush janë ata?” Allahu i tregoi atij se ata ishin të gjithë pasardhësit e tij. Ademi atëherë filloi të shikonte me vëmendje te njëri, drita e të cilit e çuditi atë, pastaj pyeti kush është ai, dhe Allahu tha: “Ky është një njeri i quajtur Dauud nga popujt e fundit midis pasardhësve të tu.” Ademi pyeti sa vjeç ishte ai dhe kur Allahu i tha se ai ishte 60, ai tha : “O Zot, rritja moshën atij duke i dhënë 40 vjet prej moshës time.” Por kur jeta e Ademit arriti fundin e saj dhe meleku i vdekjes erdhi, ai tha: “A nuk kanë mbetur akoma dhe 40 vjet të jetës time?” Meleku u përgjigj: “A nuk ja dhe ti ato pasardhësit tënd Dauudit?” Ademi mohoi se e kishte bërë këtë dhe pasardhësit e tij mohuan premtimin e tyre që i kishin dhënë Allahut. Ademi më vonë harroi marrëveshjen e tij me Allahun, po kështu bënë dhe pasardhësit e tij dhe ranë në gabime.” Ademi hëngri nga pema e ndaluar për shkak se ai harroi premtimin ndaj Allahut dhe ndoqi mashtrimin e shejtanit që e nxiste. Gjithashtu shumica e njerëzimit ka injoruar përgjegjësinë e tyre për të besuar në Zot dhe për të adhuruar vetëm Atë, e kanë rënë në adhurimin e krijesave.


Une e kam thene dhe me pare qe eshte e vertete se jane martuar bijte e ademit me njeri tjetrin.Pra Ademi ka lindur shume cifte binjakesh (moter e vella) secili binjak martohej me gjinine e kundert te nje cifti tjeter binjakesh dhe keshtu u shumua njerzimi pikerisht prej kesaj me vone lindi konflikti midis Habilit dhe Kabilit.Mirepo nuk do te thote se Incesti ne kete kohe eshte i barazvleshem ne ate kohe.E kam thene dhe ne postimin tjeter se krijimi ne ate kohe gjenetikisht dhe fizikisht materialisht ishte ndryshem nga krijimi i sotem.