Bibla & Kurani rreth riprodhimit njerezor.

[Besi3]

S'jep kush pergjegje!!!

[eldonel]

Pershendetje. Nuk e kisha fjalen vetem per seksin kur thashe per ata gjera qe nuk pershtaten dhe kane ndryshuar por e thashe per gjera qe nuk i pershtaten kohes
Dhe e dyta persa i perket atyre qe the ne lidhje me vjedhjenrrespektin etj une nuk thashe se te mos merren teresisht si baze por thjeshte ata gjera qe llogjikohet se nuk jane me te pershtatshme me kohen si psh larja e mjekrres 3 here ne dite apo larja para cdo falje (se nuk i di mire keto por e mora si shembull) te cilat kane patur si synim qe duke qene kohe te veshtira e pa kushte te mira jetese, te bejne te mundur qe njerezit te mbanin pasterti me ane te kesaj menyre dhe psh sot jemi te ndergjegjesuar vete se duhet te bejme dush perdite apo edhe dy here ne dite varet nga aktivitetet. Besoj qe me kupton se ca dua te them pra se duhet te ndergjegjesohemi e te fillojme te veprojme se duhet e jo te veprojme se e kerkon Zoti e eshte detyrim etj etj. Kalomire.

E qfare ane negative kane keto qe po i cek vetem ane pozitive , pse kur na u ba larja ane negative . Ore quni ne e kemi obligim kur te hyjm ne namaz te jemi te paster por normal se ka edhe anet tjera pozitive . Dua ta parashtroj nje pyetje vetem ty mos te hy dikush tjeter te me citoj ketu . A beson ne Zot ti?
Pershendetje

[Gostivari_usa]

Ue la haule ue la kuvete ilabilah

O GV ti qenke per te ardhur keq o mik, sinqerisht me dhimsesh



23-12. Për All-llahun, Ne krijuam njeriun prej një ajke (lëngu), e një balte.
13. Pastaj atë (ajke - baltë) e bëmë (e shndërruam) pikë uji (farë) në një vend të sigurt.
14. Më pas, atë pikë uji e bëmë copë gjaku, e atë gjak të ngurtë e bëmë copë mishi, e atë copë mishi e shndërruam në eshtra, edhe eshtrave ua veshëm mishin, pastaj atë e bëmë krijesë tjetër (me shpirtë). I lartë është All-llahu, më i miri Krijues!
15. Mandej, pas kësaj (krijese) ju do të vdisni.
16. E në ditën e kijametit ringjalleni.

Sic e lexon dhe vet, Kurani e sraron me perpikmeri krijimin e njeriut, mos i fut hundet atje ku nuk ja ke haberin.

Kjo qe ke shkruar me lart o GV eshte ne kundershtim me Kuranin
Dhe a di cfar quhet po te jesh ne kundershtim me Kuran ???? Kufer (mosbesim) por me sa duket ti keto qe flet i ke nga injorancia
Ti me duket se nuk e ke lexuar Kuranin

Allahu te udhezoft

Allahul mustean

Problemi me ty eshte se e kupton Kuranin ashtu sic e lexon, por haron se mese 90% e Kuranit eshte alegori te cilen si duket nuk je ne gjendje ta kuptojsh.
Por si do qe te jete krijimi i njeriut , ose ma mire fillimi i jetes sa i perket fese eshte shum lehte per tu sqaruar, Zoti e krijoi.
Por nga ana tjeter , pra nga pikepamja shkencore jeta eshte misteri me i madh per shkencen.
Sdua te futem ne detale , sepse nuk jam expert i kesaj lemije, por dicka eshte e qarte sa i perket jetes dhe krijimi te njeriut shkenca dhe feja cdo here do te jene ne kundershtim!
I mbetet personit te vendosi se cfar te besoj !
Me respekt GV_USA

[eldonel]

Problemi me ty eshte se e kupton Kuranin ashtu sic e lexon, por haron se mese 90% e Kuranit eshte alegori te cilen si duket nuk je ne gjendje ta kuptojsh.
Por si do qe te jete krijimi i njeriut , ose ma mire fillimi i jetes sa i perket fese eshte shum lehte per tu sqaruar, Zoti e krijoi.
Por nga ana tjeter , pra nga pikepamja shkencore jeta eshte misteri me i madh per shkencen.
Sdua te futem ne detale , sepse nuk jam expert i kesaj lemije, por dicka eshte e qarte sa i perket jetes dhe krijimi te njeriut shkenca dhe feja cdo here do te jene ne kundershtim!I mbetet personit te vendosi se cfar te besoj !
Me respekt GV_USA

Ja fut kot ketu plako . Jo ajo e mirefillta edhe pse nuk e di a do mund njeriu ndonjeher te shkoj deri atje .

[Besi3]

Ne Bibel & Kuran thuhet se bota filloi me Even & Adamin. Eva & Adami kryen mardhenie seksuale me njetri-tjetrin dhe linden femije

Kur thua ne bibel thot: Kshtu keshtu, na i sjell Argumentet ku thote bibla keshtu??

Me vone i bie qe femijet te kene kryer mardhenie seksuale me njteri-tjetrin ose me prinderit e tyre qe te vazhdonte te riprodhohej njerezimi.

Ku ne Kur'an apo ne bibel: Thote: Qe femijet kan pas maredhenie seksuale njeri me tjetrin apo prinderor.
Mos shko me logjikend tende trego Citatin!!!

Pra nga kjo dilet ne perfundimin se njerezimi filloi me incest (seks brenda familjes). Me vone ne Bibel & Kuran thuhet se incest-i eshte mekat.

Ajo qfare ta merr mendja ty nuk eshte e verteta, andaj nuk dilet ne perfundim se bota ka filluar me incest.
-------

ARGUMENT qe bota nuk ka filluar me incest kemi Fjalen e All-llahut s.w.t ne Kuran ku thote:
Përkujto kur Zoti Yt nxori nga shpina e bijve të Ademit pasardhësit e tyre dhe i bëri dëshmues të vetes së tyre (duke u thënë): “A nuk jam Zoti juaj?” Ata thanë: “Po, dëshmuam!”. Të mos thoni në ditën e kijametit: “Ne nga ky (dëshmim) ishim të panjohur”.[7:173.]

Pasardhesit e njeriut te pare, jan nga shpina e njeriut te pare, jo ashtu si te teket ty.

Si ka mundesi Zoti e filloi njerezimin me mekat, pra me incest? Si ka mundesi qe te quhet mekat nje veprim kur vetem ate ke si alternative dhe kur je i detyruar ta kryesh ate veprim? Ky gabim per mendimin tim eshte nje fakt qe keto libra nuk jane vepra te Zotit. Kush do udhehiqej nga arsyeja dhe jo nga deshira per kundershtim do e pranonte qe ky eshte nje gabim. Por a mund ta pranojme qe gabon Zoti? Jo. Pra dalim ne perfundimin se keta libra nuk jane fjala e Zotit, por produkte te njerezimit. Produkte qe kane patur si qellim te mesojne njeriun se si te kete nje jete te shendetshme, por duke qene se kohet e sotme jane shume ndryshe nga kohet ne te cilat dolen keta libra, atehere shume nga theniet e ketyre librave nuk jane me te pershtatshme per kohen. Mendoj se ne duhet te tregohemi realist dhe te mos tregohemi ekstremist ne zbatimet e urdherave apo keshillimeve te ketyre librave. Si dhe me kryesorja to mso ua imponojme femijeve tane, per te miren e tyre. Diskutim te kendshem.

Siq u cek edhe me lart citati Kur'anor ku bie ndesh me ate cfare thua ti, nga ky citat mesojm se Bota ka filluar me urtesi nga Krijuesi I gjith qka shohmi dhe qka nuk shohim All-llahu s.w.t.Do te thote fillimi i perhapjes se njerzve ne toke nuk eshte sic jemi mesuar ne, apo si shtohemi ne zakonisht, ta kesh parasysh se edhe popujt me pare kane jetuar jete me ndryshe, kane jetuar me qindra vite, andaj ska per tu qudit asgje, vetem ta kesh nje gje te qart, NUk ka mister qe nuk mund ta gjesh ne KUR'AN.

Shpresoj qe sado pak te kam ndihmuar me e kuptu realitetin e perhapjes se njerezve te pare.

Te pershendes

[crici_01]

Bibla (edhe Kurani?) eshte nje liber fetar, me nje mesazh shelbimi per cdo njeri. Nuk eshte nje liber skencor. Nuk na thote si Zoti ka krijuar njerzimi, na thote pse e ka krijuar njeriun e cila eshte madheshtia e tij. Bibla na thote cka eshte njeriu per Zotin. Kur Zoti ee ka frymezuar profetet qe te shkruajne Biblen, Zoti i ka persorur kategorite skencore e koihes se tyre, jo te kohes tone.
NJERIU
«Hyji krijoi njeriun në përngjasimin e vet, e krijoi në përngjasimin e Hyjit; i krijoi mashkull e femër» (Zan 1, 27). Njeriu zë një vend unik në krijim: ai është «sipas shëmbëllimit të Zotit» (I); në natyrën e vet bashkon botën shpirtërore dhe botën lëndore (II); është krijuar «mashkull e femër» (III); Zoti e ka vendosur në miqësinë e vet (IV).

I. «Në përngjasimin e Hyjit»
Nga të gjitha krijesat e dukshme, vetëm njeriu është «i aftë ta njohë dhe ta dojë Krijuesin e vet» , «është e vetmja krijesë që Zoti e ka dashur për veten e saj» ; vetëm njeriu është i thirrur që, në njohje dhe në dashuri, të bëhet bashkëpjesëtar në jetën e Zotit. Për këtë qëllim është krijuar dhe kjo është arsyeja themelore e dinjitetit të tij.
Cila qe arsyeja që ti i dhe njeriut gjithë atë dinjitet? Sigurisht dashuria e paçmueshme me të cilën ti e ke shikuar brenda vetes krijesën tënde dhe ke rënë në dashuri me të; në të vërtetë nga dashuria e ke krijuar ti; nga dashuria i ke dhënë një qenie të aftë për të shijuar të Mirën tënde të amshuar .
Duke qenë në përngjasim të Hyjit, individi njerëzor ka dinjitetin e personit; nuk është vetëm diçka, por është dikush. Është i aftë të njohë veten, të zotërohet, të jepet lirisht dhe të hyjë në bashkim me persona të tjerë; është i thirrur, falë hirit, për një besëlidhje me Krijuesin e vet, t’i japë një përgjigje besimi dhe dashurie që asnjë tjetër nuk mund t’ia japë në vend të tij.
Zoti ka krijuar gjithçka për njeriun , por njeriu është krijuar për t’i shërbyer Zotit dhe për ta dashur, gjithashtu për t’i ofruar të gjithë krijimin:
Cila pra është ajo qenie që duhet të shohë dritën e ekzistencës, e rrethuar nga një përkujdesje e tillë? Është njeriu, figurë e gjallë, e madhe dhe e mrekullueshme, më i çmueshëm në sytë e Zotit se mbarë krijimi: është njeriu, për të ekzistojnë qielli dhe toka e deti, e tërësia e krijimit, dhe shpëtimit të tij Zoti i ka dhënë një rëndësi kaq të madhe sa të mos kursejë për të as Birin e Vetëm. Në të vërtetë Zoti nuk ka pushuar asnjëherë për të vënë në veprim çdo gjë për ta bërë njeriun që të ngjitet deri tek ai vetë dhe ta bëjë që të rrijë në të djathtën e vet .
«Në realitet, vetëm në Misterin e Fjalës së mishëruar gjen dritë të vërtetë misteri i njeriut» :
Shën Pali apostull na mëson që dy burra i kanë dhënë fillimin gjinisë njerëzore, Adami dhe Krishti... «Njeriu i parë, Adami, – thotë – u bë një qenie e gjallë, por Adami i fundit u bë shpirt jetëdhënës». Ai i pari qe krijuar nga ky i fundit, nga i cili mori shpirtin për të jetuar... Adami i dytë e ngjizi të parin dhe i nguliti përngjasimin e vet. Dhe kështu ndodhi, pasi ai mori natyrën dhe emrin e tij, për të mos humbur atë që ai e kishte bërë sipas shëmbëllimit të vet. Ka një Adam të parë dhe një Adam të fundit. I pari e ka një fillim, i fundit nuk ka mbarim.
Pikërisht ky i fundit në të vërtetë është i pari, përderisa thotë: «Jam unë, vetëm unë, i pari e gjithashtu i fundit»
Falë zanafillës së përbashkët gjinia njerëzore përbën një unitet. Në të vërtetë Zoti «prej një njeriu krijoi mbarë gjininë njerëzore» (Vap 17, 26) :
Pamje e mrekullueshme që na bën ta soditim gjininë njerëzore në unitetin e zanafillës së saj në Zotin...; në unitetin e natyrës së saj, të përbërë njëlloj tek të gjithë nga një trup lëndor dhe një frymë shpirtërore; në unitetin e qëllimit të saj të drejtpërdrejtë dhe të misionit të saj në botë; në unitetin e vendbanimit të saj: të tokës, të mirat e së cilës, falë një të drejte natyrore, mund t’i përdorin të gjithë njerëzit, për të mbajtur dhe zhvilluar jetën; në unitetin e qëllimit të saj të mbinatyrshëm: të Zotit vetë, kah i cili duhet të priren të gjithë; në unitetin e mjeteve për të arritur këtë qëllim; ... në unitetin e shpërblimit të vet, të bërë për të gjithë nga Krishti .
«Ky ligj solidariteti njerëzor dhe dashurie vëllazërore» , pa përjashtuar larminë e pasur të personave, të kulturave dhe të popujve, na siguron që të gjithë njerëzit janë me të vërtetë vëllezër.


Njësi trupi dhe shpirti
Personi njerëzor, i krijuar në përngjasim të Zotit, është një qenie njëkohësisht trupore dhe shpirtërore. Tregimi biblik e shpreh këtë realitet me një gjuhë simbolike, kur thotë që «Zot Hyj e formoi prej pluhurit të tokës njeriun dhe nëpër hundë i shtiu frymën e jetës e njeriu u bë qenie e gjallë» (Zan 2, 7). Prandaj njeriu i tërë është dashur nga Zoti.
Shpesh në Shkrimin Shenjt termi shpirt tregon jetën njerëzore , ose të gjithë personin e njeriut. Por shënon dhe çdo gjë që njeriu ka më intime dhe me vlerë më të madhe , atë që e bën në mënyrë më të veçantë të jetë në përngjasim të Zotit: «shpirt» do të thotë parimi shpirtëror te njeriu.
Trupi i njeriut merr pjesë në dinjitetin e «përngjasimit të Zotit»; është trup njerëzor pikërisht sepse gjallërohet nga fryma shpirtërore, dhe i gjithë personi njerëzor është paracaktuar të bëhet, në Korpin e Krishtit, tempulli i Shpirtit Shenjt .
Njeriu, si unitet i shpirtit dhe i trupit, sintetizon në vetvete, nga vetë gjendja e tij trupore, elementet e botës lëndore, kështu që këta, nëpërmjet tij, arrijnë kulmin e tyre dhe marrin zë për të lëvduar Krijuesin në liri. Prandaj, nuk i lejohet njeriut të përbuzë jetën trupore, përkundrazi ai duhet ta quajë trupin e vet të mirë dhe të denjë për t’u nderuar, pikërisht sepse është krijuar nga Zoti dhe është paracaktuar për t’u ngjallur në ditën e fundit .
Uniteti shpirt dhe trup është kaq i thellë, saqë shpirti duhet të merret si «forma» e trupit ; kjo do të thotë që, falë frymës shpirtërore, trupi i përbërë nga lënda (materia) është një trup njerëzor dhe me jetë; shpirti dhe materia, te njeriu, nuk janë dy natyra të lidhura bashkë, por bashkimi i tyre formon një natyrë të vetme.
Kisha na mëson që çdo frymë shpirtërore është krijuar drejtpërdrejt nga Zoti – nuk është «prodhuar» nga prindërit – dhe është e pavdekshme ajo nuk vdes në çastin e ndarjes së vet nga trupi, dhe do të bashkohet përsëri me trupin në çastin e ngjalljes përfundimtare.
Ndodh ndonjëherë që fryma (anima) dallohet nga shpirti (spiritus). Kështu shën Pali lutet që e gjithë qenia jonë e plotë «shpirti, jeta dhe trupi – u ruajttë e patëmetë dhe e përsosur për Ardhjen e Zotit tonë Jezu Krishtit!» (1 Sel 5, 23). Kisha mëson që një dallim i tillë nuk sjell një dualitet (diçka të dyfishtë) në shpirtin . «Shpirt (spiritus)» do të thotë se që në krijimin e vet njeriu është caktuar për një qëllim të mbinatyrshëm , dhe që fryma (anima) e tij është e aftë, vetëm me dhuratë të Zotit, pa ndonjë kundërshpërblim, të ngrihet deri te bashkimi me Zotin .
Tradita shpirtërore e Kishës e thekson edhe tek zemrën, në kuptimin biblik të «thellësisë së qenies» , ku personi vendos për ose kundër Zotit .

«Mashkull e femër i krijoi»
ZOTI KA DASHUR BARAZINË DHE DALLIMIN
Burri dhe gruaja janë krijuar, domethënë ashtu i ka dashur Zoti; nga një anë në një barazi të përsosur, si persona njerëzorë, dhe, nga ana tjetër, në të qenët e tyre përkatësisht mashkull dhe femër. «Të jesh burrë», «të jesh grua» është një realitet i mirë dhe që e ka dashur Zoti: burri dhe gruaja kanë një dinjitet të pamposhtshëm, që u vjen drejtpërdrejt nga Zoti, Krijuesi i tyre . Burri dhe gruaja janë, me një dinjitet të njëjtë, «në përngjasim të Zotit». Ata me qenien e vet: «duke qenë burrë» dhe «duke qenë grua», pasqyrojnë urtinë dhe mirësinë e Krijuesit.
Zoti nuk është në përngjasim të njeriut. Ai nuk është as mashkull as femër. Zoti është shpirt i pastër, dhe prandaj tek Ai nuk ka hapësirë për ndryshime në seks. Por «përsosmëritë» e burrit dhe të gruas pasqyrojnë diçka nga përsosmëria e pafundme e Zotit: diçka të një nëne dhe diçka të një babai dhe të një bashkëshorti .

«NJËRI PËR TJETRIN» – «NJË UNITET NË DY»
Pasi i krijoi së bashku, burrin dhe gruan Zoti i ka dashur njërin për tjetrin. Fjala e Zotit na e lë ta kuptojmë këtë nëpërmjet pjesëve të ndryshme të tekstit të shenjtë. «Nuk është mirë që njeriu të jetë vetëm: do t’ia bëj një ndihmë që t’i përngjajë» (Zan 2, 18). Asnjëra nga kafshët nuk mund të jetë një gjë e tillë «përballë» njeriut . Gruaja që Zoti «e përfton» me brinjën e hequr nga burri dhe që ia sjell burrit, i nxjerr atij një klithmë admirimi, një shprehje dashurie dhe bashkimi: «Kjo tash është ashti i eshtrave të mi dhe mishi i mishit tim!» (Zan 2, 23). Burri e zbulon gruan si një «unë» të dytë, me të njëjtën natyrë njerëzore.
Burri dhe gruaja janë bërë «njëri për tjetrin»: jo sepse Zoti i ka krijuar «përgjysmë» dhe «të paplotë»; i ka krijuar për një bashkim personash, ku secili mund të jetë një «ndihmë» për tjetrin, sepse janë njëkohësisht të barabartë si persona («ashti i eshtrave të mi...») dhe plotësues të njëri tjetrit përderisa janë mashkull e femër. Në martesë Zoti i bashkon në mënyrë të tillë që, duke formuar «një trup të vetëm» (Zan 2, 24) të mund ta përcjellin më tej jetën njerëzore: «Shtohuni e shumohuni e mbusheni tokën» (Zan 1, 28). Duke ua përçuar fëmijëve të vet jetën njerëzore, burri dhe gruaja, si bashkëshortë dhe si prindër, bashkëpunojnë në mënyrë unike në veprën e Krijuesit .
Në planin e Zotit burri dhe gruaja janë të thirrur për të «sunduar» tokën si «administratorë» të Zotit. Ky sovranitet nuk duhet të jetë një sundim arbitrar dhe shkatërrimtar. Sipas shëmbëllimit të Zotit «që do gjithçka është» (Urt 11, 24), burri dhe gruaja janë të thirrur për të marrë pjesë në Provaninë hyjnore ndaj të gjitha krijesave. Këtej buron përgjegjësia ndaj botës që u ka besuar Zoti.

Njeriu në Parajsë
Njeriu i parë, jo vetëm që ka qenë krijuar i mirë, por ka qenë përfshirë edhe në një miqësi të tillë me Krijuesin e vet dhe në një harmoni të tillë me vetveten dhe me gjithë krijimin, saqë ajo do të tejkalohet vetëm nga lavdia e krijimit të ri në Krishtin.
Kisha, duke interpretuar në mënyrë autentike simbolizmin e gjuhës biblike në dritën e Besëlidhjes së Re dhe të Traditës, na mëson se prindërit tanë të parë, Adami dhe Eva, ishin krijujar në një gjendje «shenjtërie dhe drejtësie origjinale» . Hiri i shenjtërisë origjinale (burimore) ishte një «pjesëmarrje në jetën hyjnore» .
Të gjitha përmasat (dimensionet) e jetës së njeriut ishin të fuqizuara nga rrezatimi i këtij hiri. Për sa kohë do të qëndronte në intimitetin hyjnor, njeriu nuk do të vdiste , as nuk do të vuante . Harmonia e brendshme e personit njerëzor, harmonia ndërmjet burrit dhe gruas , më në fund harmonia ndërmjet çiftit të parë dhe mbarë krijimit përbënte kushtin e quajtur «drejtësi origjinale (zanafillëse) «Sundimi» i botës, të cilin Zoti që në fillim ia kishte lënë në dorë njeriut, realizohej kryesisht brenda vetë njeriut si sundim i vetvetes». Njeriu ishte i pastër dhe i rregullt në të gjithë qenien e vet, sepse ishte i lirë nga lakmia e trefishtë që në kundërshtim me kërkesat (urdhrat) e arsyes, e kthen në skllav të kënaqësive të shqisave, të lakmimit të të mirave tokësore dhe të lartësimit të vetvetes.
Shenja e familjaritetit të njeriut me Zotin është fakti që Zoti e vendos në një kopsht , ku ai jeton «që ta punojë dhe ta ruajë atë» (Zan 2, 15); puna nuk është një mundim i rëndë , por bashkëpunimi i burrit dhe i gruas me Zotin për ta çuar deri në përsosmëri krijimin e dukshëm.
Për shkak të mëkatit të prindërve tanë të parë do të humbasë e gjithë harmonia e drejtësisë origjinale që Zoti, sipas planit të vet, kishte parashikuar për njeriun.
Me simpati. crici_01

[crici_01]

bash kjo ka rendesi me e kuptu se a eshte bible prodhim njerzor apo jo. Le te pergjegjet dikush.

un shpesh jam duke e bere nje pyetje por nuk ka njeri ne kete toke qe mund te me jap pergjegje...

Ne Në BibeL Lexojm... p.sh mateu kaq kaq: Luka, kaq kaq, Marku kaq kaq, gjoni...

Po a ka mundesi nje biografi rreth ketyre njerezve te sjeLL dikush???

Besi, pjetjet e tua jane te drejta. Nje pergjigje shume e veshtire. Dicka mund ta lexosh ketu. Nje here tjeter do te shkruaj dicka per mateun Markun, ...

TRANSMETIMI I ZBULESËS HYJNORE

Vullneti i Hyjit është «që të shëlbohen të gjithë njerëzit dhe t’ia arrijnë njohjes së vërtetës» (1 Tim 2, 4), domethënë të Jezu Krishtit . Prandaj është e nevojshme që Krishti t’i shpallet të gjithë popujve dhe të gjithë njerëzve dhe në këtë mënyrë Zbulesa të arrijë deri në kufijtë e botës:
Zoti, me mirësinë e vet më të lartë, vendosi që ajo që Ai kishte zbuluar për shpëtimin e të gjithë popujve të mbetej përherë e plotë dhe t’u përcillej të gjithë brezave .

Tradita apostolike
«Krisht Zot, në të cilin përmbushet e gjithë zbulesa e të Madhit Zot, u urdhëroi Apostujve që t’u komunikojnë të gjithëve dhuratat hyjnore, si burim i vetëm shpëtimi dhe çdo rregulli moral, t’u predikojnë të gjithëve Ungjillin, të cilin të premtuar më parë me anë të profetëve, ai vetë e përmbushi dhe e shpalli gojarisht» .

PREDIKIMI APOSTOLIK...
Transmetimi i Ungjillit, sipas urdhrit të Zotit, është bërë në dy mënyra:
− me gojë, «nga Apostujt, të cilët në predikimin gojarisht, me shembujt dhe institucionet kumtuan, si atë që kishin marrë nga goja e Krishtit duke jetuar me Të dhe duke parë si vepronte, ashtu dhe atë që kishin mësuar nën ndikimin e Shpirtit Shenjt»;
− me shkrim, «nga ata Apostuj dhe ata njerëz të rrethit të tyre, të cilët, nën frymëzimin e Shpirtit Shenjt, hodhën me shkrim porosinë e shpëtimit» .

... I VAZHDUAR NËPËRMJET TRASHËGIMISË APOSTOLIKE
«Në mënyrë që Ungjilli të ruhej përherë i plotë dhe i gjallë brenda Kishës, Apostujt lanë si pasardhës ipeshkvijtë, duke ua besuar atyre detyrën e magjisterit» . Në të vërtetë «predikimi apostolik, i cili në mënyrë të posaçme është shprehur në librat e frymëzuar, duhej të ruhet në vazhdimësi të pandërprerë deri në mbarim të kohëve» .
Kjo trashëgimi e gjallë, e kryer në Shpirtin Shenjt, quhet Traditë, meqë dallohet nga Shkrimi Shenjt, megjithëse lidhet ngushtë me të. Me ndërmjetësinë e saj «Kisha, në doktrinën e vet, në jetën e vet dhe në kultin e vet, përjetëson dhe u kumton të gjithë brezave, gjithçka ajo është, gjithçka ajo beson». «Pohimet e Etërve të shenjtë dëshmojnë praninë gjallëruese të kësaj Tradite, pasuritë e së cilës futen në brendësi të praktikës dhe të jetës së Kishës që beson dhe që lutet» .
Në këtë mënyrë komunikimi, që Ati ka bërë për veten e vet nëpërmjet Fjalës së vet në Shpirtin Shenjt, mbetet i pranishëm dhe veprues brenda Kishës: «Hyji, i cili foli dikur, nuk pushon së foluri me të Fejuarën e Birit të vet të dashur, dhe me Shpirtin Shenjt, nëpër të cilin zëri i gjallë i Ungjillit jehon në Kishën, dhe nëpërmjet kësaj në botë, i prin besimtarët në të vërtetën e plotë dhe bën që në ta të banojë Fjala e Krishtit me bollëk» .

Marrëdhëniet ndërmjet Traditës dhe Shkrimit Shenjt NJË BURIM I PËRBASHKËT ...
«Tradita e Shenjtë dhe Shkrimi Shenjt janë të lidhur ngushtë ndërmjet tyre dhe komunikojnë. Mbasi të dy zënë fill nga i njëjti burim hyjnor, ata formojnë, në një farë mënyre, një gjë të vetme dhe priren kah i njëjti qëllim i fundit» . Si njëra ashtu dhe tjetri e bëjnë të pranishëm dhe frytdhënës Misterin e Krishtit brenda Kishës, i cili ka premtuar se do të qëndrojë me të vetët «të gjitha ditët, deri në të sosur të botës» (Mt 28, 20).


Ndjej simpati per ty, sepse kerkon me nje zemer te sinqerte. Nje njeri me tradite myslymane, duhet te lexoje cfare mendojne e besojne te kristianet per Biblen e tyre.
Me simpati. crici_01

[Arrnubi]

Eshte e vertete se eshte martuar vellai me motren ne fillimet e krijimit.Duhet te dish se krijimi, lidhja gjenetike,, dashuria familjare ne ate periudhe nuk eshte sikurse kemi dashurine e sotme.

Zoti krijoi prej brines se Ademit Even.A mos dhe do themi si u martua Eva me Babain e saj Ademin meqe Eva u krijua nga Brina e Ademit.Zoti nxorri prej Ademit dhe Eves shume cifte binjakesh motra dhe vellezer.Binjaku i nje cifti martohej me binjaken e nje cifti po keshtu binjakja me binjakun.Dhe keshtu u shtua njerzimi.Tani nuk me kujtohet se sa cite binjakehs ishin porse ky eshte mynyra e rrjedhesh se gjinise njerzore.

Fakti qe sot kjo gje konsiderohet Incest nuk do te thote se ne ate kohe ka qene Incest.Ligjet dhe Krijesat kane qene te ndryshme ne kohe te ndryshme.Psh njeriu i Pare Ademi ka qene 15 m i gjate.Profeti Nuh ka jetuar mbi 950 vjet jete.

Thuhet ne Islam se nga njeriu i pare deri tek njeriu afer ndodhise se Kijametit do kete zbritje moshe dhe zvogelim trupor.

Nese dikush do thote me duket e pabesueshme kjo si Teori eshte problemi i tij pasi ai nuk mund te pranoje rigjenerimin e njeriut nga nje moter e vella te kohes se sotme dhe kjo eshte e drejte mirepo ne ate kohe Genet njerzore ishin ndryshe sic jane sot.Ne ate kohe nese Adn e Vllait dhe motres ishin ndryshe per ato krijime ne ate kohe sepse ishin krijimet e para kurse sot krijimet moter e vella jane krijime te tjera.

Nese i referohemi teorise darviniste nese dikush thote u krijuam nga majmuni.Po si u Krijuam nga majmuni.U be Majmuni njeri.Po mire po pastaj lindi majmuni njeri njeri tjeter dhe pastaj u martua motra me vllain prape.eshtu qe teoria e darvinit nuk bie ndonje gje te sakte ne lidhje me kete problem.

Duhet te pranojme se martesa ne kohen e njeriut te pare me njeriun e kohes se sotme kane shume ndryshime.

[crici_01]

Besi, nga forumi katolik, e shkruar nga No Name: me simpati crici_01

25 prill, festa e Shën Markut, krijuesit të gjinisë letrare të ugjillit i cili, në librin e tij, mblodhi mësimet gojore të Pjetrit



Një pjesë të mirë të jetës e kaloi duke ndjekur Apostujt kryesorë, Palin më parë e pastaj edhe Pjetrin – si bashkëpunëtor i predikimit të tyre. Pastaj, si vdiq Pjetri, ishte ai që i priu veprimtarisë apostolike. Këtë na tregon tradita për Shën Markun, autor i Ungjillit më të lashtë, festën e të cilit e kremtoi sot Kisha katolike.

Është viti 64 pas Krishtit. Mbi një kodrinë të Romës, pranë Rrugës Kornelia, që njihej si Kodra e Vatikanit, zhvillohet një ngjarje tepër prekëse. Trupi i një njeriu të kryqëzuar varroset në një gropë të hapur në varrezën e vogël, pranë cirkut privat të Neronit, që ngrihet po në këtë kodrinë. Në arenën e këtij Cirku, pak orë më parë, ndërmjet gjamëve të hatashme të qindra të krishterëve të torturuar mizorisht, ka vdekur ai që solli në Romë lajmin e shëlbimit të Krishti: Simoni, i thirrur Pjetër, peshkatar nga Galileja. Nuk është e vështirë të përfytyrojmë, në grupin që varros dëshmitarin e parë të Nazarenit, edhe praninë e një njeriu, një farë Gjoni, që njihej me emrin Mark. Për të krishterët e parë Marku, prej kohe ndjekës i Palit të Tarsit, është dishepulli të cilin Pjetri, në një letër të tij, e quan përzemërsisht ‘biri im’ (1 Pt. 5, 13). Marku është sekretar që di greqisht, që mund të shërbejë si përkthyes e, për më tepër, i njeh më mirë se të gjithë, mësimet gojore të Apostujve të parë. Papia i Gjerapolit, një nga ipeshkvijtë e parë të krishterë, kujton mësimet një farë “presbiteri” me emrin Gjon. Shkruan: “Marku, përkthyes i Pjetrit, shkroi gjithçka që kujtonte, si fjalët, ashtu edhe veprat e Zotit Jezus, pa i kushtuar kujdes rendit të ngjarjeve”.

Por ky njeri, që vite me radhë jetoi nën hijen e kryetarit të Kishës së lindur në Jeruzalem, ishte shumë më tepër se një kopist: ishte njëri nga të katër Ungjilltarët e Mëdhej, që na la trashigim Ungjillin, i cili njihet me emrin e tij: Ungjilli i Shën Markut.

Pas vdekjes së Apostullit, Markun nis të shkruajë në mënyrë të rregullt tregimet e Pjetrit. E kryen librin e tij rreth vitit 70 pas Krishtit. Titulli është To Euaggelion, Lajmi i mirë. Kështu i pari nga të katër Ungjijtë, më i lashti, u bë realitet. Ai që të gjithë e pandehnin thjeshtë kopist, kishte krijuar një gjini krejt të re letrare. E edhe në se, në vijim, prototipi do të tejkalohej për stil, ndërtim e dendësi njoftimesh, nga Ungjijtë e tjerë kanonikë, gjithsesi në të ndjehet shija e predikimit të parë të krishterë. Marku e shkroi për të krishterët me origjinë pagane, për t’iu përgjigjur pyetjes ‘Kush është Jezusi?’ e për të dhënë përgjigjen ‘Jezusi është Mesia’. E Ungjilli i Markut arrin të na bindë plotësisht për këtë, posaçërisht kur na përshkruan flijimin e Krishtit në Kryq. Zëri i të krishterëve të rinj në Ungjillin e tij shprehet përmes mahnitjes së Çenturionit mbi Kalvar, që thërret: “Vërtetë ky njeri ishte Biri i Hyjit!”.

Në gjurmët e Pjetrit, Marku tani bëhet predikatar. Për ca kohë, së bashku me Pjetrin, pati jetuar e vepruar në Akuilea, në ato troje të lindjes italiane, me të cilat do të lidhej ngusht emri i tij. Më pas i erdhi radha Aleksandrisë, apostullimit në Cirenë, gjë që e pasqyrojnë mrekullisht bukur disa nga pikturat e famshme të Tintoretos. Si kthehet në Aleksandri, edhe për Markun arrin ora e martirizimit. Trupi i tij mbetet në këtë qytet deri në vitin 828, kur sundimtari arab vendos ta rrenojë shenjtëroren ku ruheshin reliket e Ungjilltarit, për t’i përdorur mermerin dhe shtyllat në ndërtimin e një pallati në Babiloni. Nga frika e dhunimit të relikeve, dy tregtarë venedikas, Buono nga Malamoku dhe Rustiku nga Torçelo vendosën ta merrnin tinëz trupin e ungjilltarit e ta sillnin në Itali, të fshehur ndërmjet koshave, ku kishin shtënë derrkuca, për të shmagur rrezikun e kontrollit nga ana e myslimanëve. Venediku do të bëhej, kështu, qyteti i Shën Markut!

[Prodigious]

Dicka eshte shume e thjeshte per tu kuptuar more shoke, qe femijet e Eves dhe te Adamit kane kryer marrdhenie seksuale me njeri-tjetrin ose me prinderit e tyre se ndryshe, sado qe te mundohemi, nuk del dot. Prandaj mos u mundoni te thoni shpjegime koti se indirekt disa nga ju po pranoni qe njeriu ka evoluar dhe bashke me njeriun edhe ligjet apo rregullat kane evoluar dhe ketu po me mbeshtesni mua ne ate qe desha te them: qe keto ligje apo rregulla te librave te shenjte nuk duhet te zbatohen teresisht apo rreptesisht pasi perderisa kemi ndryshuar qe nga Eva dhe Adami atehere kemi ndryshuar edhe qe nga dalja e ketyre librave te shenjte e deri me sot. Por ju ne vend qe ta pranoni me logjike te thjeshte ate qe dua te them une dhe qe eshte realitet, ju e pranoni ne forma te tjera sepse cdo bisede apo debat i bere aty do tju qoje, qe ne po ndryshojme, qe gjithcka ndryshon dhe qe duhet ti pershtatemi ketij ndryshimi. Une nuk po i hedh poshte librat e shenjte sepse mund ta them me bindje te plote se ja kam kuptuar te miren ketyre librave me mire sesa te gjithe ju besimtare te mbledhur bashke por ajo qe dua te them eshte qe te pershtasim keto ligje me realitetin ne te cilin jetojme.