Skandali, trafik municionesh në Gërdec

[Duaje Siveten]

Gazeta Tema, 7 Maj 2008

PD dhe heshtja kompromentuese për Gërdecin

Nga Mero Baze

Figurat kryesore politike të Partisë Demokratike në pushtet kanë shmangur në bllok komentet e tyre për tragjedinë e Gërdecit, edhe gati dy muaj pas saj. Pavarësisht zhvillimeve të forta brenda kësaj partie, sidomos në kohën që kaluan ndryshimet kushtetuese për reformën elektorale dhe mandatin e presidentit, të gjitha palët duket se u bashkuan, dikush me heshtje dhe dikush me dëshirë, me idenë që tragjedia e Gërdecit të mos prodhonte qëndrime politike brenda partisë. Pas kalimit të ndryshimeve kushtetuese kjo gjë po bëhet gati e pamundur, pasi, çdokush që do të guxojë të shfaqë qëndrimin e tij, duhet të llogarisë koston e heqjes nga lista e deputetëve.

Por problemi më serioz në këtë çështje nuk ka të bëjë vetëm me faktin se dikush duhet të ketë një mendim ndryshe nga mendimi zyrtar i qeverisë. Problemi kryesor është se gjithkush në atë parti po përpiqet ta shikojë atë jo si një çështje korruptive, jo si një standard të lartë korrupsioni, por si një fatkeqësi që iu ra për pjesë atyre. Në këto kushte nuk kemi sot asnjë zë të artikuluar ndryshe për tragjedinë e Gërdecit. E vetmja pëshpërimë, nëse mund ta quajmë kështu, është fjalia e ministrit të Mbrojtjes, Gazmend Oketa, që ngul këmbë të mos e quajë aksident tragjedinë e Gërdecit. Nëse Oketa e thotë këtë, se kështu është i bindur, ky është një hap serioz përpara në debatin politik brenda PD. Nëse e thotë për rutinë, ngaqë nuk e kupton mirë diferencën mes të qenit “shpërthim i tmerrshëm”, siç e quan kryeministri dhe korrupsion i tmerrshëm, siç është në të vërtetë, atëherë dhe dalja e tij publike është nul.

Por më i ndjeshëm bëhet ky fakt, kur shikon se dhe grupet kritike ndaj Berishës brenda PD i bashkon në qëndrime publike me të tragjedia e Gërdecit. Opozita e qartë e Besnik Mustafajt për shembull errësohet dukshëm, kur bën lobing për të mbrojtur Fatmir Mediun nga hetimi. Kundërshtimi i hapur nga Biberaj apo Leskaj për shumë nisma ligjore të Berishës turbullohet tërësisht nga lotët që ata derdhin se mos iu shkon në burg Fatmir Mediu.

Gati të gjitha figurat e konsideruara me individualitet brenda PD janë bërë aq banale dhe të rëndomta në këtë pikë, sa ngjajnë të gjithë me Flamur Nokën, që bën punën e komisarit në çdo punë ku duhet qëndrimi zyrtar i PD.

Nevoja për zëra të qartë që të artikulojnë tragjedinë e Gërdecit si një pasojë e korrupsionit arrogant të pushtetit, është më shumë sesa nevojë për shoqërinë, nevojë për PD dhe autoritetin e saj nesër. Tragjedia e Gërdecit mund të ishte harruar, nëse do të ishte e ngjashme me varkën e mbytur në Farkë. Por ajo në të vërtetë është një histori që nisi nga lobimi i njerëzve që kishin vendosur të bënin pará me pushtetin dhe çoi, për shkak të arrogancës së tyre, në një katastrofë njerëzore.

Asnjë qeverie në botë nuk i kanë vdekur kaq njerëz dhe nuk i janë shkaktuar kaq shumë dëme nga arroganca e hajdutëve të veshur me pushtet. Çdokush brenda asaj partie që mendon se do të jetë jetëgjatë në politikë duke e quajtur Gërdecin “aksident teknologjik”, siç e quan faqja zyrtare e qeverisë dhe jo tragjedi të shkaktuar nga korrupsioni, do ta ketë shumë të vështirë të ngrejë gishtin nesër ndaj kujtdo që vret për të vjedhur në këtë vend.

Shoqëria shqiptare e ka të qartë se çfarë ka ndodhur në Gërdec. Hetimet shpresojmë të nxjerrin dhe përgjegjësinë zyrtare dhe administrative për këtë çështje. Por fenomeni politik që mbron Gërdecin nuk është një krim që hetohet nga prokuroria. Ai është një krim që gjykohet nga qytetarët. Dhe qytetarët shqiptarë po shikojnë një shumicë memece që hesht, duke mos dashur ta gjykojë këtë krim. Asnjë zë i vetëm, përveç Gazmend Oketës, nuk ka thënë një gjysmë fjale të ndryshme nga qëndrimi zyrtar për këtë tragjedi. Dhe kjo është një gjë që njerëzit e mbajnë shënim. Mbajnë shënim dhe besojnë më shumë ato që thuhen në rrugë për lidhjet e qeverisë dhe kryeministrit me njerëzit që shkaktuan tragjedinë. Dhe heshtja e shumicës e bën të besueshme këtë.

[Duaje Siveten]

Panorama, 17/05/2008 - 07:29

Këta Vjedhin dhe të Vdekurit (!)…

MARTIN LEKA

Që tragjedia e Gërdecit ishte ndër të tjera edhe një akt dhe shembull (i pashembullt) i pastër korruptiv, këtë tashmë e di dhe “bufi”. Kjo qeveri erdhi në pushtet pikërisht në sajë të kësaj fjale magjike, duke e zgjedhuar në kohë e rasa të ndryshme kundër qeverisë socialiste të drejtuar nga ish-kryeministri Nano.

Propaganda dhe demagogjia e përdorur për luftën kundër korrupsionit nga të ndershmit e të përndershmit demokratë, sigurisht dhanë efektin e duhur dhe të djathtët erdhën në pushtet. Por, për çudinë e gjithë atyre që besuan (dhe jo vetëm të atyre), korrupsioni jo vetëm nuk u zvogëlua, por të dhënat që paraqiten janë skandaloze. Skandaloze në përmasa shumë më të mëdha se sa për të zhgënjyer mijëra mbështetës e fanatikë apo miliona shqiptarë!

Kështu pra, ata që na u shitën e na i prezantuan si të ndershëm, të sinqertë e të “virgjër”, na rezultuan “të palluar” nga sindromi rrezikshëm i korrupsionit. Siç e theksuam dhe më lart, rasti i Gërdecit është më tipiku. Jo thjesht pse afera korruptive me Gërdecin kap shifra miliona dollarësh, por për faktin se korrupsioni është ngjitur kaq lart dhe kaq shumë me pushtetin, sa nuk pyet as për shfrytëzimin mesjetar të punës së fëmijëve , as për rregulla e ligje, as për sigurinë kombëtare, as për tatime e taksa, madje nuk kursen për këtë shkak, pra për fitime, as jetë njerëzish, siç ndodhi në tragjedinë e Gërdecit.

Për vetë përmasat që mori kjo ngjarje dhe për të respektuar sa të jetë e mundur sensibilitete të ndryshme si rrjedhojë e “kodit të fatkeqësisë”, besojmë se i është lënë koha e mjaftueshme qeverisë për ta lënë të qetë në punën e saj për stabilizimin e situatës pas tragjedisë, e për të mos u treguar cinikë. Madje, shumëkush është çuditur nga “respekti” për qeverinë i lidershipit socialist në opozitë, i cili në vend që të ndikonte fort në transparencën e përgjithshme të asaj që ndodhi dhe të situatës më pas, u dalldis në reformat e përbashkëta, reformë e cila prodhoi një produkt “qyryk”, disa amendamente kushtetuese të cilat kurrsesi nuk mund të ishin jo vetëm emergjencë, por as të nevojshme.

Sigurisht, opozita nuk kishte pse ta shfrytëzonte Gërdecin thjesht si aksion të sajin politik, meqë ky rast i erdhi në dorë nga “fati”, por si shembull për të na treguar të gjithëve, qytetarëve të Republikës, se si “qeveria e shërbesave” po i shërben popullit të vet(!) Mendoj se është rast unikal për një opozitë, siç bëri dhe po bën PS-ja, kur në vend që të bëjë opozitën e vërtetë dhe të “skanojë” veprimtarinë korruptive gjer në keqbërëse të qeverisë dhe t’ua japë këtë “grafi” qytetarëve për gjykim e zyrtarëve e qeveritarëve për reflektim, nis një aksion politik për “reforma” me qeverinë, duke treguar hapur se nuk i intereson pushteti.

Aq më e qartë del kjo për lidershipin e PS, po të kemi parasysh faktin se kryetari i saj vërtet mund të mos e ketë këtë ego për pushtet, duke qenë se në fakt, personalisht, këtë pushtet e ka, duke qenë kryetari i bashkisë më të madhe në vend ku menaxhohen edhe fondet më të mëdha. Madje sot nuk duket aspak e besueshme edhe ndonjë alibi, sipas të cilës, “lidershipi i PS-së nuk ka dashur të abuzojë me fatkeqësinë e ndodhur”, pasi vetë ky lidership, nxitoi të kërkonte dorëheqjen e Berishës vetëm një ditë pasi këtë e kishte kërkuar më parë Meta, një tjetër lider i së majtës. Pas kësaj panorame të zymtë të politikës post-Gërdec, ajo që doli më e fituar në gjithë këtë histori “pazari” ishte padyshim qeveria, e cila arriti të mbahej në këmbë, edhe pse me një imazh prej letre. Padyshim, sa për forcën e Berishës, sa edhe për gjoja-indiferencën e Ramës.

Por sërish Gërdeci po vë përsëri në provë qeverinë dhe opozitën. Kësaj here në skenë del përsëri një aferë korruptive dhe përsëri të përfshirë në të janë zyrtarë. Dje është bërë e ditur se janë denoncuar në prokurori ekspertët e vlerësimit të dëmit financiar në Gërdec, të cilët kanë mashtruar me vlerësimin e faturës financiare. Nënteksti është i qartë: është synuar rritja e kësaj fature, në këmbim të parave “nën dorë”, siç i thuhet ryshfetit.

Pas këtij lajmi, askush nuk mund të justifikohet. Qeveria nuk mund të justifikohet, sepse ekspertët janë zyrtarë shtetërorë. As opozita nuk mund ta lyejë me bojë të bardhë imazhin e zi të fytyrës së qeverisë. Korrupsioni i ka shtrirë kaq shumë metastazat, gjer në të papërfytyrueshmen: abuzimin edhe me viktima për hir të fitimit të paligjshëm!

[Duaje Siveten]

Sot Saturday, 24 May 2008

Ky oktapodi ynë

Nga Bajram AGALLIU

… “Treni me mbetje toksike vrapon nga Veriu në Jug të Italisë.Ai duhet ndalur me çdo kusht…”. Ndërsa autokolona e makinave ngjyrë ulliri, të mbushura plot e përplot me armatime dhe municione të kalibrave të ndryshëm, vargon si milingonat punëtore nga të 26 depot e mëdha të militarizuara që në kohën e sistemit të kaluar. Ato argojnë drejt zemrës se Shqipërisë. Atje është destinacioni i tyre, i caktuar nga dikushi.

Atje në Gërdec, në një fshat të vogël, i padëgjuar më parë. Edhe unë e të tjerë nuk e kishin degjuar me pare. As dhe Kryeministri ynë i nderuar, Sali Berisha, nuk e kishte dëgjuar ndonjëherë!!! As që kishte dijeni se vargu i atyre milingonave “e shkarkonte mallin e rrezikshëm në këtë fshat të vogël, jo shumë larg selisë së kryeministrisë, me emrin Gërdec”.

Ndërsa Tano Karidi, një nga tentakulat e Oktapodit, në momentin e fundit dëshpërues, dha sinjalin se një bombë me fuqi të madhe shkatërruese, do të merrte shumë jetë njerëzish, në një stacion qendror tepër të populluar… Dhe ata njerëz shpëtuan.

Kurse në këtë fshat të vogël, me emrin Gërdec, ndodhi e kundërta: Atje në Gërdec ku kishte lulëzuar me shumë mundime jeta e re, një ëndërr e hershme përgjysmë. Ajo nuk ishte një fatkeqësi natyror siç ndodh shpesh nëpër botë. Atë nuk e vrau i gjithëfuqishmi Zot. Atë e vrau shteti. Ai shtet që edhe sot e kësaj dite nuk e ndjen përgjegjësinë. Shteti ta bën jetën të lumturuar, por ja që edhe të vret.

Askujt nuk i kishte shkuar ndërmend se ky shtet qenkërka vrastar për njerëzit e tij, se ndoshta nuk do të kishte votuar kurrë për këta njerëz që drejtojnë këtë shtet me plot zullume, babëzi e makuteri të paparë vetëm e vetëm për t’u pasuruar. Këtë, jo vetëm një herë e ka vërtetuar Kontrolli Lartë i shtetit shqiptar.

Miliona e miliona dollarë abuzime e shpërdorime brenda këtyre viteve të fundit. Më kujtohet një këngë, ndoshta e vjetër, që shpeshherë këndohej në anët tona: “Avdyl shite pasurinë, një barrë flori, shkove te Bismarku brenda, o për Shqipëri…”. Por, kjo këngë tashmë këndohet ndryshe: “Sali shite Shqipërinë, për të vënë pasuri…!!! – Ku ka zë s’është pa gjë,- thotë populli ynë i mençur.

Akoma nuk i kemi harruar britmat histerike të Sali Berishës. Kur të vinte në pushtet do ta ndryshonte Shqipërinë. Më parë do të shkatërronte të gjitha klaten: Atë të Zemunit, Dukën e krimit, padrinon Fatos Nano, do të shkatërronte të gjitha kartelet e stërkartelet e të gjitha llojeve… Do të bënte hatanë… Dhe hatanë e bëri, atje në fshatin Gërdec. Një njollë e zezë e vitit 2008: 26 të vdekur, dhjetëra e dhjetëra të gjymtuar dhe qindra të plagosur. Me mijëra qenë shtëpitë e rrafshuara. A do të bëhet ky vend më i banueshëm? Një popull i tërë u traumatizua ekonomikisht e psikologjikisht, vetëm e vetëm nga babëzia dhe stërbetohen se kanë zbatuar ligjin me korrektësi.

A do të ndodhte tragjedia që ndodhi?

Kërpudha e Gërdecit e zhveshi lakuriq Sali Berishën. Bomba under korrupsionit i plasi në dorë. Dhe, në Parlament, në vend që Kryeministri ynë të reflektonte me përgjegjësinë që ka në këtë ngjarje vazhdon të shesë mbroçkullat e radhës “…- Nuk e dija Gërdecin!!! (Turp i madh për një Kryeministër si yni). – Nuk e kisha njohur baxhanakun (ndjesë pastë) – dhe “ Jam shumë i pikëlluar për të se ai atje punonte për të nxjerrë bukën e gojës”!!!

Hajde Kryeministër, hajde! Por kryeministrin ynë vazhdon edhe më poshtë duke deklaruar publikisht, se djali i tij kishte marrë takim me “një farë Trebicka” në fshehtësi, jo në ambiente zyrash (por në makinë), për trafik armësh. Si nuk pati asnjë lloj shqetësimi ky baba Kryeministër, se ç’po ndodhte me djalin e tij dhe përse pikërisht me atë? Edhe një prind i thjeshtë, do të ishte shqetësuar së tepërmi. Po Kryeministri ynë, jo. Tepër e çuditshme!!!

Zoti Berisha, e di fort mirë përse u rrëzua Qeveria Prodi në Itali. Vetëm e vetëm se dha dorëheqjen Ministri i Drejtësisë, pasi e shoqja e tij akuzohej për abuzime në detyrë. Ndërsa për Kryeministrin tonë, kjo është normale dhe nuk mund ta bëjë atë.

Zoti Berisha e ka në natyrën e tij vulgare, se kur ndodhet nën trysninë e të tjerëve (se edhe vet e di që e ka gabim), atëherë bërtet më shumë, shpif shumë e më shumë, dhe fyen cilindro që e kundërshton. Ta bën fytyrën edhe si këpuca! Ofendimet ndaj kundërshtarëve të tij politike në Parlament ne i kemi dëgjuar sa e sa herë. Dhe na vjen turp, ne, jo atij.

Gazeta prestigjioze amerikane “New York Times”, e njohur së tepërmi në të gjithë botën, sipas Saliut, Kryeministër “Duhet marrë për letër higjienike”. Oh sa turp i madh!!! Kur gazetarët tanë të nderuar në Shqipëri po bëjnë një punë kolosale e profesioniste, Sali Berisha, hedh baltë mbi ta dhe i quan mercenare, shpirtkazma e shpirtzinj.

Kryeministri ynë e quan veten të gjithëpushtetshëm dhe të pazëvendësueshëm. Po iku ai, do ta marrë lumi Shqipërinë. Dhe vërtetë, për ne shqiptarët. Ai është një peshqesh nga Zoti!!! Po e mori në banesën e tij i gjithëfuqishmi (siç ka deklaruar vetë Ai), ai e në atë banesë, ai do të lërë amanet, që jashtë saj të lënë një metër litar!!...

Aty nga fillimviti i 2007, në një të përditshmeje shqiptare kam lexuar një shkrim dhe vetëm në dy rreshta të veçantë, ndoshta profetike “Ju, Zoti Berisha do të keni një fund të turpshëm, pse jo dhe të përgjakshëm…” (të me fal autori që po citoj pjesë nga shkrimi i tij).

Për pjesën e parë të kësaj thënieje, vetë Berisha ndofta edhe e pret, sepse bëmat e tij nuk numërohen. Ai është tallur dhe po tallet vazhdimisht me fatet e popullit shqiptar. Ndërsa për pjesën e dytë, mos e dhëntë Zoti! Boll është përgjakur Shqipëria. I shumtë është numri i nënave shamizeza. Nga zemrat e tyre buron mallkimi i madh:- “ Mallkuar qofsh, o Sali Berisha! Dhimbja dhe mallkimi ynë, rëntë mbi Ty!”.

Një malësor verior, tepër i mençur, që tashmë prehet në atë jetë (ndjesë pastë, para disa vitesh u shpreh publikisht: “ Malsori, kur i hipën kalit, vetëm me plumb zbret prej tij”. Një thënie e mençur dhe kuptimplotë. Ia tha, po kujt ia tha?. Kush e kuptoi atë njeri që dha aq shumë këshilla Sali Ramë Berishës?

Por, Saliu mbetet vetëm Sali. Dhe tani rinisi nëpër Shqipërinë hallemadhe turin e tij me premtime dhe gënjeshtra të reja. Pavarësisht se sa i realizon ai premtimet e tij, por vetëm të jetë në pushtet. – Mbarë të vaftë, o Sali Berisha! Por, Gërdeci vazhdon të vajtojë për 26 shpirtrat e atyre që dhanë jetën atje në Gërdec për t’u pasuruar klanet shtetërore.

Gërdeci vajton, Saliu këndon.

Shpirtrat e atyre njerëzve, thërrasin nga thellësia e kraterit: “Vafsh në djall, o Sali Berisha, me paudhësitë e tua!” Ato thirrje dhe psherëtima, do t’ju ndjekin Juve nga pas si hije. Ju ende vazhdoni t’i gënjeni dhe mashtroni ata njerëz fatkeq që u ra halli mbi kokë nga ky shtet i papërgjegjshëm. Gërdeci shpërtheu. Atë e pa e gjithë bota. Edhe bota u trondit prej tij! Gërdeci nisi të pres dhe tentakulat e oktapodit shqiptar.

Por, tani shtrohet pyetja: “Kush është ‘Thano Karidi’? Po ‘Antonio Espinoza’? A do ta çojë deri në fund ‘Silvia Konti’???”. Shpresojmë dhe vetëm shpresojmë. Këtë t’ia lëmë kohës...

[Duaje Siveten]

Gazeta Shqiptare 30/05/2008

Histori të vjetra që përsëriten
Erl Murati

Kryeministri Berisha artikuloi dje një deklaratë të cuditshme. Jo
për centralin bërthamor, sepse po të dojë Berisha e ndërton atë për
5 vjet mbi rrënojat e Gërdecit. Lidhur me tregtinë e shumëpërfolur
të armëve, kreu i qeverisë zbuloi një fakt interesant: ai i ka
telefonuar presidentit të Afganistanit, duke i ofruar atij municione
gratis. Duke iu referuar kontratës së MEICO me kompaninë amerikane
AEY e cila i shiti municione të amortizuara afganëve, ai komentoi:
“Kur pashë se po dyfishohej çmimi i armëve për afganët, i telefonova
presidentit Karzai dhe i thashë: mund të merrni gjithçka falas. Të
gjitha municionet që ju duhen”.

Kjo deklaratë e artikuluar me naivitetin e një fëmije dhe fodullëkun e një
bosi të mafias zbulondisa anë të errëta të llogjikës së funksionimit të
shtetit dhe ngre pikëpyetje të tjera mbi korrupsionin qeveritar për
të cilin prokuroria kërkon imunitetin e ish-ministrit të Mbrojtjes.

“Sa armë do, i ke falas”, nuk është arsyetim kryeministri.

Kryeministri duhet të dijë se armët nuk dhurohen me telefonata.
Armatimi i Republikës së Shqipërisë nuk është pronë private, është
pronë shtetërore, nuk i përket atij, i përket të gjithë shqiptarëve,
nuk “falet”, por shitet sipas ligjeve në fuqi. A thua Berisha nuk e
di këtë? E di shumë mirë, por me sa duket ai ka qenë i detyuar të
ndërmarrë një hap të tillë.

Pikë së pari, ai pranon se ka qenë në dijeni të dyfishimit
artificial të çmimit që MEICO nëpërmjet EVDIN-it ia kaloi
amerikanëve duke futur në xhepat e zyrtarëve shqiptarë 50% të shumës
së transfertave. Kjo është hera e parë që kryeministri pranon se ka
qenë në dijeni të të gjithë aferës korruptive. Pyetja që shtrohet
është: Çfarë bëri ai? A e ndaloi këtë? Jo, ai i telefonoi Hamit
Karzait për t’i thënë: Mos u anko tek amerikanët për cilësinë e
fishekëve, se tani do të të japim gjithçka falas. Është e pavërtetë
ajo që tha dje kryeministri se ai e ka ndërprerë kontratën
AEY-EVDIN-MEICO; kontratën e ndërpreu Pentagoni pas ankesës së
afganëve për cilësinë e armatimit.

Kryeministri Berisha bëri dje një autogol duke pranuar se jo vetëm
ka qenë në dijeni të korrupsionit qeveritar me trafikun e armëve,
por se ka të dhëna serioze që të çojnë në përfundimin se ai ka qenë
vetë pjesë e kësaj skeme korrupsioni.

Pyetja tjetër që shtrohet është: Përse do ia jepte Berisha armët falas
presidentit Karzai? Ka simpati të veçantë për afganët apo e ka Hamitin
mik siç pretendon të ketë Prodin dhe Berluskonin?!

Kreu i qeverisë i ofroi Hamit Karzait armë falas, sepse ushtria
afgane u ankua tek Pentagoni për cilësinë e dobët të municioneve me
të cilët MEICO-EVDIN-AEY po furnizonin ushtarët e saj. Për t’i vënë
kapakun kësaj afere, Berisha ishte i gatshëm të falte armatimin
shqiptar. Duke ngritur një tjetër aferë, pasi armët shqiptare janë
pasuri kombëtare e nuk mund të falen me urdhër të peshkut. Për
tregtinë e armëve, ekzistojnë ligje të cilat Mediu e Pinari nuk i
zbatuan dhe që as Berisha nuk paska patur ndërmend t’i zbatojë.

E dyta, i pyetur nga “Corriere della Sera” se pse do të ofronte armë
gratis, kreu i qeverisë tha se e kishte bërë këtë edhe në të
kaluarën. “E kam bërë më parë gjatë luftrave në Ballkan me vendet
mike. Kemi një mal me municione” u përgjigj ai. Kjo është një tjetër
pikë e errët: u dhamë armë kombeve mike në Ballkan?! Kush na qenkan
këto kombe mike në Ballkan? Kujt i ka dhënë armë Berisha,
Millosheviçit, Tuxhmanit apo Gligorovit?

A mos vallë ky është një pohim i vonuar i asaj që media ka shkruar
vazhdimisht gjatë këtij10-vjeçari se Shqipëria e presidentit Berisha
tishte e përfshirë nërafik armësh me Millosheviçin?! Ndoshta ky është
pohim i vonuar,siç ishte ai për kontrabandën e naftës me Millosheviçin
para vitit ’97, fakt të cilin Berisha e mohoi për një dekadë dhe u detyrua
ta pranojë pas pohimit të ortakut të tij, Momir Bullatoviç.

Shumë pyetje të reja ngriti dje intervista e kryeministrit dhënë
Corriere della Sera-s. E kotë të kërkosh përgjigjet, ato i ka vetë
Berisha: “Histori të vjetra, më mirë të mos flasim...”

[rachi]

Eh per sa kohe te kemi shtetin e kashtes, ky krieministri dhe ish-ministri mbrojties vjedhin, vrasin e shkaterrojne ne mase dhe si hyn asigje ne kembe, kur krimineli vrases behet kryetari i tatimeve, gangsteri ben perandori mediatike dhe kur vdes ashtu si vdes sorollopi i tij na i behen homazhe ashtu sic i behej merhumit enver, shqiperia dhe shqiptaret nje grope e qelbet kane qene, jane e do mbeten.

[Duaje Siveten]

Shekulli Sat, 07 Jun 2008 08:04:00

Një mesazh nga Andi, i mbijetuar i Gërdecit

Nga Alba Çela

GREVA E URISË E PUNËTORËVE

Dje në darkë mora një nga telefonatat më të dhimbshme të jetës sime. Punëtorët e Gërdecit më njoftonin se fatkeqësisht kërkesat e tyre nuk ishin dëgjuar nga qeveria, se nuk kishin pasur asnjë reagim të vetëm, qoftë nga autoritetet lokale apo nga deputeti i zonës të cilit i ishin drejtuar disa herë. Si rrjedhojë e kësaj, ata kishin vendosur të ndërmerrnin masën e fundit të protestës, atë të vetësakrifikimit, pra të hynin në grevë urie. Ishte për mua pothuaj e pabesueshme që njerëz të tillë, që kishin vuajtur fizikisht dhe psikologjikisht pasojat e krimit më të rëndë shtetëror të ndodhur pas 1997, të detyroheshin të vinin shëndetin e tyre në rrezik. Dhe për çfarë? Për një listë kërkesash humane, të cilat përfshinin asistencë minimale shëndetësore dhe financiare për dëmet që ju ishin shkaktuar nga ky shtet dhe kjo qeveri.

I kam takuar disa herë përfaqësuesit e Shoqatës së Punëtorëve të Gërdecit në zyrat e “G99”. Më kanë bërë përshtypje modestia dhe urtësia e tyre, por dhe këmbëngulja në të drejtën që ju takon. I kam dëgjuar dhe respektuar duke u ndjerë shpesh herë në ankth sepse nuk kam ditur se si t’i ndihmoj. Teksa kam lajmëruar mediat për protestat e tyre, apo për fillimin e grevës së tyre, jam munduar t’ju jap atyre zërin publik që ju ka munguar. E përsëri kam ndjerë të njëjtën dhimbje që buron nga absurditeti, dhimbjen që buron nga padrejtësia dhe indiferenca, arroganca e një pushteti të papërgjegjshëm dhe vrastar, cinik dhe të pashpirt, një pushteti që “e ka mbyllur kapitullin e Gërdecit” .

Teksa ngryset dhe kjo ditë e zymtë, vëmendja lëviz nëpër tymnajën e përditshme të qeshjeve pa kuptim në televizor të Kryeministrit, ora e të cilit duket se ka ngelur në ditën e NATOS, nëpër kulisat dredharake dhe të pashpirta të një pjese të vogël që na mban ne shumicës peng drejtësinë dhe dinjitetin.

Kam frikë se ky realitet nuk do të ndryshojë për këta punëtorë të sakatosur. Kam frikë se ata do të mbeten viktimat e shpërthimit jo vetëm të Gërdecit. Teksa ngryset, kjo ditë mbart me vete shumë frikë për Andi Balliun, për Veli Xhiallin, për Adriatik Spahiun dhe të gjithë të tjerët që kanë hyrë në këtë grevë, në këtë dhimbje që ndjek një tjetër dhimbje.

Teksa mendoj për frikën, më shkon mendja tek Andi, i cili është dhe përfaqësuesi i Shoqatës së Punëtorëve të Gërdecit dhe që një ditë më dërgoi këtë mesazh. “Unë nuk kam më frikë. Në 15 Mars e takova vdekjen dhe i shpëtova. Unë do të hyj në grevë urie edhe sikur të mbetem i vetëm”. Po i shkruaj këto radhë për të thënë Andit dhe të gjithë punëtorëve të tjerë, se ata nuk do të jenë kurrë vetëm. Tragjedia e tyre është dhe e jona, dhe e gjithë qytetarëve të këtij vendi. Nga Gërdeci buron dhimbje e pacak, por fatmirësisht rrezaton dhe kurajë e pafund. Kini zemër, miqtë e mi, bashkë do t’ia dalim!

[SaS]

o brari po per naften qe i ka cuar millosheviçit berisha ne kohen kur ketij te fundit ( milloshevicit ) i ishte vene embargo ne 92 per genocidin qe behej, cthuhet mo brari apo edhe per naften e kane fajin gazetaret qe e ka cuar berisha edhe kujt armiqve shekullor te shqiperise !!! jo vetem te shqiperise !!!

[Duaje Siveten]

jan sulur tha gerdecaret tha.. e po blejne shtepija e toka tha.. ketej nga zonat tona.. se i ka dendur berisha tha me para mbas shperthimit..

mir mer shoku sali, jane sulur gerdecaret, dakord ... po ti mer shoki sali, sikur nuk e dijshe se aty punojte baxhanaku jot ... po ate e ke dendur me pare???

po aty ku ardhne dibrane, leber, kuksiona e tropojana, pse mos te vijne gerdecare... apo keta jane nje ashkel ne syte e tu, mer shoki sali, e nuk jan ka ta napin voten se e kon ngrejt pazarin?

po ato paret qe paske dendur miletin, mer shoki sali, ku i gjete, mes ia ke mar shkelzenit, ardites, apo atyre qe i çove ne dynja tjeter ...

edhe per ato armet, qe ti thua per per boshnjaket, izebegoviq te ka vervitur tranzaksione, te cilat ta çuan mendjen ne hava ... e mendja normale te iku, ka mbetur vetem pjesa me vese, djallezore, anti-njerezore e anti-shqiptare ...

zgjate, shoki sali, se do te nap argumenta qe do te bajne me fol me vedi ...

je i fundmi i komunistave ne pushtet ...

[Duaje Siveten]

Tema Online

Reagimi i vonuar për de- delijorgjizimin e shtetit

Nga Mero Baze

Ministria e Drejtësisë dhe Këshilli i Lartë i Drejtësisë u përfshinë dje në një debat publik rreth urgjencës, me të cilën duhet të hetohen disa vendime gjyqësore që kanë favorizuar të akuzuarin formal të tragjedisë së Gërdecit, biznesmenin Mihal Delijorgji. Tre gjyqtarë të gjykatës së Durrësit dyshohet se kanë favorizuar biznesmenin në gjykimin e çështjes disa vite më parë, kur ai u burgos për evazion fiskal. Vendimi i KLD u pasua nga një hezitim publik i ministrit të Drejtësisë, dhe më pas sqarime banale procedurale, të cilat të lënë shije të hidhur.

Është e qartë se në rastin e zotërinjve Alibeaj-Spahiu përplasja mund të jetë dhe çështje e protagonizmit institucional, por fakti që thirrjet për maturi vijnë nga ana e qeverisë, e cila është përgjegjëse për tolerimin që i ka bërë fenomenit ‘Delijorgji’, e shton vëmendjen ndaj kësaj përplasjeje, në dukje e parëndësishme.

Por fenomeni ‘Delijorgji’ nuk ka problem vetëm në mënyrën se si është trajtuar më parë nga drejtësia shqiptare, por mbi të gjitha dhe në mënyrën se si është trajtuar nga prokuroria ditët e para të tragjedisë së Gërdecit. Sipas të dhënave publike, mbi autorin formal të masakrës prangat u vendosën dy ditë pas tragjedisë, ndërkohë që sekuestrot mbi llogaritë e tij bankare u vendosën thuajse një javë më pas. Kjo kohë ka qenë e mjaftueshme që shumë gjëra të fshiheshin dhe miliona euro të transferoheshin prej llogarive të tij.

Në raste shumë më banale aksidentesh “teknologjike”, siç ka qenë rasti i ndonjë aksidenti në punë, arrestimet janë kryer thuajse në flagrancë dhe bllokimi i llogarive ka ndodhur menjëherë.

Ashtu siç kërkon hetim mbi ish-gjyqtarët që kanë toleruar Delijorgjin, KLD duhet që me të njëjtin përkushtim të hetojë ngërçin e prokurorisë në ditët e para pas Gërdecit dhe të zbardhë çfarë ndodhi ato ditë, kush e bllokoi sekuestrimin e menjëhershëm të pasurive dhe bllokimin e veprimeve financiare. Ky do të jetë një gjest që do të zhdukë shumë hamendje për mbështetjen politike ndaj fenomenit ‘Delijorgji’ ditët e para të tragjedisë dhe shpëtimin e milionave të fituara nga abuzimet prej tij dhe njerëzve afër tij.

Kështu që përpjekja për të bërë debat publik për procedurat rreth mënyrës se si është trajtuar fenomeni ‘Delijorgji’, nuk vlen për të fajësuar Alibeajn ose Ina Ramën, por për të reflektuar ndaj një fenomeni gangrenë në historinë e shtetit tonë, që është kapja e tij prej mafies. Rasti ‘Delijorgji’ është një kampion i shëmtuar laboratorik, ku shteti është i kapur nga koka te këmbët prej një mafiozi me lidhje politike.

Në Gërdec janë rrëzuar të gjithë, taksat, tatimet, doganat, ushtria, policia, politika, institucionet zyrtare, gjykatat dhe prokuroria. De-delijorgjizimi i shtetit shqiptar tashmë është mision. E kuptoj që të gjithë mund të jemi të frikësuar nga fushata revanshiste, por tashmë që autoriteti i shtetit është përtokë dhe fenomeni ‘Delijorgji’ ka triumfuar mbi të, nuk ka vend për hezitime që vijnë nga fakti se shteti nuk është protagonist i këtij de-delijorgjizimi.

Ministria e Drejtësisë duhet të ishte promotore e këtij aksioni. Ajo duhet të dërgonte realisht inspektim te çdo gjyqtar që ka patur punë me Mihal Delijorgjin që nga viti 1997, kur ai ka nisur tregtinë e hekurit, te konfliktet me armë që ka pasur me rivalë në jug të Shqipërisë, tek akuzat që i janë bërë për futje armësh nga Greqia në vitin 1997, te mënyra se si ka punuar më strukturat e Ministrisë së Mbrojtjes, te mënyra si ka investuar në biznesin e ndërtimit në Tiranë, te mënyra se si ka futur nën kthetra qeverinë e re të zotit Berisha dhe njerëzit e afërt të tij, te mënyra se si kishte kthyer në ushtarë të vet gjithë zyrtarët e lartë të shtetit shqiptar në projektin e Gërdecit dhe, së fundi, te mënyra se si shteti hezitoi ta ndalonte atë dhe pasuritë e tij javën e parë pas tragjedisë.

Iniciativa e KLD për tre gjyqtarët që kanë gjykuar Delijorgjin, është vetëm një pjesëz e aksionit që duhet bërë për të hetuar kapjen e shtetit prej tij dhe distancën që duhet krijuar pas kësaj. Është shumë pak që gjithë ky proces të ndalet te tre gjyqtarë dhe shumë turp që për këtë gjë kaq të pamjaftueshme të ketë dhe debate, dhe hezitime.

Një shtet që nuk ka fuqi të ngrejë zërin për të hetuar kapjen e tij prej Delijorgjit, është një shtet që ka ende frikë nga hija e njeriut që është në qeli. Është një shtet që ka frikë nga heshtja dhe belbëzimi i tij. Dhe dikush duhet t’ia nxjerrë frikën këtij shteti. Natyrisht, ata nuk mund të jenë njerëzit që ia dorëzuan shtetin Delijorgjit.

[juanito02]

Vertet shteti ka mare fund nga A ne ZH.
Pseudo shtet , pseudo parlament, pseudo admistrate, psudo arsim, buqesi. mjekesi turizem, industri, biznes e cdo gje.
Te mjeret ne
Edhe zoti vete sdo na kish denuar me fort sa po denojme vetem.
Jemi katandisur ne nje shtet qe i ka zene fytin vetes me duart e veta dhe po e asfikson pak nga pak.