Si të kuptohemi - vargjet e mia

[feneri]

Ferit RAMADANI :

LAGJA E SH E K U J V E


Buzëmbrëmja ra !
Edhe njëherë xixat e shpresës llamburisin .

Përrallën për ujkun kryeplaku rrëfeu
dhe në kasolla blegërima e qingjave -
heshtjen e zgjonte nga mallëngjimi
se lagja kurrë s'mbeti e shkretë !


Analizat e gjata -
të ekspertëve mjekrroshë ,
treguan se do të vdesë ! Shfaroset !
Nga sëmundja e radioaktivitetit iks
nga klima polare !

Banorët do të mbesin mumje
reljefi - vend i shkretë !

Kafkat që do t'i gjenë në shekuj
do të zgjojnë kurreshtje
për shkencën e mjekësisë !

Kronikanët do ta sjellin shkaktarin
ta njollosin vdekjen , paradoksin
për vdekjen e njeriut - kipc i lagjës !

Murnajat në dritën e rentgenëve
do t'u shëmbëllejnë korrizorëve
që vdesin dhe ringjallen
me tehun e thikës së xhelatve,
por kurrë s'përkulen dhe thyhen !

Se : Shpirt marrin -
nga era e pranverës,
zë - nga kënga e gjelit ,
dhe , sërish madhështore ,
Lagja niset në kujtime
të jetojë - ndër shekuj !

[feneri]

Ferit RAMADANI :

MATANË DETIT

( Arbëreshëve )

Zemra piku gjak në gjuhë
gjuha gjak e fjalë
i kaliti në shekuj.

Malet u tundën
e shqipja
ruajti folenë -
në kep të vullkanit,
ku gjuha s'tretej -
por ruhej,
zemra trokit -
dhe s'shuhej !


Çka s'ranë mbi kokat e tyre
për të fshirë gjak e gjuhë !
Kot u munduan dhe shekujt e gjatë !

-Jo!
S'numërojmë shekujt
që shkuan kaluar mbi ne
kalojmë në shekuj
dhe hapat -
viganë i kemi bërë prore
ruajmë porosinë Arbërore,
dhe tjetër s'kemi çtë themi :

Një gjak e gjuhë jemi !

Matanë detit
i rreh zemra poetit !

E botuar në Jehona Nr.7 1977, Shkup
Drita 16.04.1977 . Tiranë

[feneri]

Ferit RAMADANI :

UDHËKRYQET

(Mërgimtarëve )


Era fryente me tërsëllimë
në gjoksin tonë
të hapur -
buzët e njoma i terte !


Ecnim udhëkryqeve !


Pas ngelën shtëpitë
me fushat që bulzonin
horizonte të blerta !


Pas ngeli lumi
dhe ylberi,
në Kurorën e shpirtit -
nyja e dashurisë !


Pas ngelën ëndërrat
që i thurrëm
në netët e dimrit -
të gjata.


Para nesh -
kërleshej tokë e huaj !


Ne -
kërkimtarë të fatit !
Në udhëkryqe,
thurrëm -
ëndërra mallëngjimi !


E botuar në Jehona Nr.7, 1977, Shkup
Drita 16.04.1977, Tiranë

[feneri]

5.


Si Të Kuptohemi

[feneri]

Ferit RAMADANI :


SI TË KUPTOHEMI


Si të kuptohemi -
për dëshirat që nuk mund t'i shprehim
akoma një muzg
bën hije rrugës sonë
dhe, ëndërrat e lumturisë
na i rrëmbejnë - furtunat !


Si të kuptohemi -
me fjalë nuk shprehet aljo llavë e zjarrtë
që ec padukshëm nëpër trup
dhe na kthen në amulli
të agimit tonë të ashpër
agimit tonë të gjakosur !


Si të kuptohemi -
se dashuruam në terr dhe dashurojmë -
pa hile ! As lajka nuk përdorëm
se s'kemi kohë për të !
Po ti thyejmë armiqt,
dhe mblesërinë,
atëherë - kuptohemi për dashuri Ilirinë ...!

E botuar më 21.05.1978 në Flaka , Shkup

[Rebele]

Feneri,

Vargu yt më lëvrin ndër gjak, duke filluar nga përkushtimi për Linditën tek poezia e parë - një klithmë mirënjohjeje (aspak histerike) që i tret largësitë, pikërisht në përkorësinë e saj.

Veçoj "Lagja e Shekujve" - një ndërthurje e përkryer e folklorikes me modernen.

Paç gjithnjë muzë të mbarë!

Rebele

[bili99]

"Ne
kerkimtare te fatit!
ne udhekryqe
thurem
endrra mallengjimi"...............



..Ne mergimtaret endrra mallengjimi thurem per vehten !
por,jemi vete endrra dhe shpresa e medhe e Vendlindjes!
Rrofsh i nderuar Feneri, me pelqyen vargjet e mallit domethenes.

me nderime,
bili99

[feneri]

Ferit RAMADANI :









EMRIN TËND E RRËMBEU DASHURIA

[feneri]

Ferit RAMADANI :



DH E...



Dhe n'më dalshin thinjat në kokë -
nënës sime do t'i them : Nuk plakem !

O zemër e dashur - kalitur në zjarre !


Dhe n'më zënshin dhembjet një nga një
motrave do t'u them : S'kam gjë !


O filiza të lindura në tufan !


Dhe n'më rënshin eshtrat më nëntë varre -
armiqëve do t'u them : Dilni në mejdan !


O djaj të mallkuar nga gjiri ku pitë !

Atëherë do të shfaqem si Maja e Shqipes
kokën gjer në qiell , krahët si vigan!

Do të ketë liri, e s'do të ketë tiran !

[feneri]

Ferit RAMADANI:


S I K U R...



Sikur t'i kisha duart të gjata
do t'u përqafoja -
O shpresat e mia të ndrydhura -
në muzg ,
dhe tufa të blerta
do t'u shpërndaja agimit të lirisë !


Sikur t'i kisha sytë e shqiponjës
e t'i lëshoja rrezet -
O etjet e mia të kallura -
acareve të robërisë,
dhe gjakun e trashëguar të lirisë
t'ia falja çdo zemre !


Sikur t'i kisha gjymtyrët e lira
ta shfaqja sekretin e fjalëve -
O porosi të mia ,
amanet i grabitur tinëzisht,
në ëndërrimet fatale -
zezonën - ta flakja përgjithmonë !


Sikur të kisha çelsin e zemrave
t'ua hap derën pëllumbave
të dalin nga dallgët e stuhishme të kraharorit
pa brigje,
dhe gjarpërinjve të gjakut -
t'ua ndrydhja trasetë e rritës së kafshimit!