Shpirt Shqiptari

Po pija një kafe me një mikun tim i cili ishte shumë i shqetësuar për situatën në vendin ku jetojmë, në Amerikë. Edhe ai si unë, është i martuar me fëmijë. Dhe shqetësimi kryesor në mendjen e tij, fëmijët dhe e ardhmja e tyre. Shqetësimi i tij kryesor buronte nga propaganda e shfrenuar që po u bëhet fëmijëve si në shkolla, si në ekrane televizioni, ekrane telefoni apo kompjuteri, për të pranuar një sërë "vlerash" të reja ku fëmijët tanë mund të zgjedhin vetë në lirinë e tyre edhe çfarë gjinie i përkasin. Dhe nuk është vetëm një identitet i ri i krijur me fjalë, por i shtyjnë fëmijët deri atje sa të bëjnë të paimagjinueshmen, të bëjnë operacione e të presin pjesë nga trupi i tyre, vetëm për tu kthyer në transgjinorë. Transgjinor është termi që dallon fëmijët e kthyer nga gjinia në të cilën kanë lindur, në gjininë tjetër.

Ajo që e kish rritur tej mase stresin e shqetësimin e mikut tim ishte se në shkollën që vajza e tij shkon, një shoqe e klasës së saj ishte kthyer në transgjinore. Nga e lindur si vajzë ajo tashmë identifikohet si djalë. Ka bërë terapi hormonesh dhe ka kryer edhe ndërhyrje të pariparueshme kirurgjikale. Vajza ishte vetëm 14 vjeç dhe miku im e kish njohur këtë vajzë prej vitesh, pasi vajzat e tyre ishin shoqe. Pasi më tregoi këto ngjarje, ai shprehu kulmin e dëshpërimit të tij me fjalët: "Kam një javë që nuk vë dot gjumë në sy nga meraku e shqetësimi i krijuar. Vajza ime e shikon këtë që ndodhi si diçka normale, dhe çdo fjalë që ne i themi si prindër që është shumë gabim, ajo na e kthen se ju nuk e dini se çdo të thotë të jesh i lirë. Ju keni lindur në Shqipërinë komuniste. Unë kam lindur në Amerikë!"

U mundova ta qetësoja me fjalë duke i thënë se edhe kjo do të kalojë, e vajza e tij është fëmijë i mirë, dhe se si prindër, meraku për fëmijët tanë është një ankth që nuk ikën ndonjëherë. Por nuk duhet ta lejojmë këtë ankth që të na paralizojë në atë pikë sa të mos jemi më në gjendje të kryejmë detyrat tona si prindër. Dhe i thashë që të bëjë atë që bëj edhe unë, sa herë që nuk jam në gjendje që t'iu jap zgjidhje vetë halleve të jetës: lutju Zotit! Vendosi problemet e jetës tënde në duart e Tij, që ai t'iu japi zgjidhje. Lutju për mbrojtjen hyjnore për familjen tënde. Por kjo në vend që ta qetësonte mikun tim, e acaroi më shumë: "Çfarë Zoti flet ti! Zoti na ka braktisur! Po të kishte Zot, këto gjëra nuk do të ndodhnin!"

Në këtë pikë, temperatura ime e gjakut u ngrit. I bëra të qartë mikut tim që ferri mbi tokë në të ciliin jemi duke jetuar, nuk është për faj të Zotit, është për fajin tonë si njerëz. Ne e kemi hedhur poshtë Zotin! Ne e kemi harruar Zotin! Ne e kemi përzënë Zotin nga jetët tona! Kur është hera e fundit që shkove në Kishë të ndezësh një qiri e të thuash një lutje për fëmijët e tu? Ne e kemi braktisur Zotin dhe jo Ai ne! Dhe kur e braktisim Zotin në lirinë tonë, e keqja e ngre kokën pasi na shikon që jemi të pambrojtur. Engjëlli i Perëndisë nuk është më në krahun tonë. Dhe e keqja na sulmon dhe na godet atje ku na dhemb më shumë: tek familja, tek fëmijët tanë. Kur njeriun e zë nata në majë të malit në pyll, e vetmja gjë që e ruan nga egërsirat është zjarri. Asnjë egërsirë nuk i afrohet atij njeriu që fle i vetëm në pyll për aq kohë sa zjarri lëshon flakë e tym. E njëjta gjë edhe me njeriun. Për aq kohë sa njeriu e ruan flakën e besimit të ndezur brenda shpirtit të tij, e keqja mund t'i vijë rrotull por nuk e prek dot! Ai njeri gëzon mbrojtjen hyjnore të Zotit. Dhe si e mbajmë këtë zjarr shpirtëror të ndezur? Me lutje pa pushim, me mbajtjen e kreshmës, me pjesmarrjen në jetën liturgjike të Kishës, me marrjen e ushqimit tonë shpirtëror, Gjakun e Trupin e Krishtit nga Kupa e Shenjtë e Kungatës në Kishë të dielave.

Parë me këtë sy, e keqja që ka pushtuar Amerikën e botën do të tërhiqet e mundur, vetëm kur njerëzit të kthjellohen nga mendja e nga zemra, e të rikthehen si fëmijë plangprishës tek shtëpia e Atit të tyre që i pret krahapur. Vetëm kur ne të rigjejmë besimin e humbur në Zot, vetëm kur të jetojmë me Perëndinë, e keqja do të marri goditjen nga Perëndia e si gjarpër do të fshihet në vrimat e nëntokës. Ashtu si minjtë hedhin valle kur macja ikën nga shtëpia, ashtu edhe djalli hedh valle kur njerëzit humbin besimin në Zot!

Nëse ka një mësim të madh që ne të gjithë duhet të marrim nga koha që po jetojmë, është se plani i së keqes për njeriun është gjithmonë shkatërrimi i tij. Dhe mënyra se si e keqja e shtyn njeriun në vetëshkatërrim është duke e rebeluar atë kundër natyrës së tij njerëzore. Kjo "liria për të zgjedhur gjininë" nuk është gjë tjetër veçse një rebelim kundër natyrës sonë si njerëz. Rebelimi i njeriut kundër natyrës së tij sjell vetëshkatërrim të garantuar. Çfarë kanë të përbashkët homoseksualët e transgjinorët e gjithë antarët e LGBTQ+? E përbashkëta e tyre është rebelimi kundër natyrës njerëzore! Jo thjeshtë një rebelim kundër Zotit! Urdhërimet e Zotit kanë për qëllim pikërisht që të na mbrojnë nga rruga e gabuar që të shpie në vetëshkatërrim. Dhe këta njerëz të pushtuar e mashtruar nga e keqja, shkojnë drejt rrugës pa krye, vdekjes. Arsyeja përse sulmojnë fëmijët tanë ka të bëjë me faktin se ata nuk janë në gjendje të sjellin në jetë fëmijët e tyre. Fëmijët janë jetë, janë gëzim, janë fryti më i ëmbël i dashurisë, janë shpresë!

Fëmijët tanë e gjejnë veten sot nën sulmet e të keqes, pasi ne prindërit e tyre humbëm besimin në Zot!
Zoti nuk na ka braktisur! Jemi ne, që e kemi braktisur Atë!