Shpirt Shqiptari

Një ditë në zyrën e punës, një vajzë e re që punon në zyrën tonë si sekretare po qante e ulur në tavolinën e saj të punës. Kujtova se kish marrë ndonjë lajm të hidhur dhe u mundova ta qetësoj sadopak. Nuk e pyeta përse qan, pasi nuk e kam tipin që i fut hundët në punët personale të të tjerëve. Dhe pas pak minutash, ajo filloi të më tregonte vetë se çfarë kish ngjarë atë ditë me të.

Bosja e grupit në të cilën ajo punon, është një grua që ajo e adhuron. Ajo është rol modeli në sytë e saj. Një grua e pashme, e sukseshme, e veshur bukur, që flet me plot autoritet dhe besim në vetvete.Ajo është në të 50-tat në moshë dhe në grupin e saj ka plot 100+ veta që i raportojnë asaj. Titulli i saj i punës është Vice President (VP). Çdo tremujor ajo shkon me pushime 1 javë në vendet më ekzotike të botës. Në sytë e vajzës së re në moshë, që sa po e fillon karrierën e saj, ajo është një rol model, një idhull. Në mendjen e saj ajo ëndërron që një ditë të bëhet edhe ajo si Jennifer.

Atë mëngjez, sekretarja pasi i kish bër një kompliment për veshjen e bukur dhe këpucët, i kish shprehur adhurimin e saj për të me fjalë: "Ti je perfekte! Kur të rritem, dua të bëhem edhe unë si ty!" Por idhulli i saj nuk i mori këto fjalë si kompliment. Fytyra e saj ishte errësuar, e kish kapur sekretaren prej krahu dhe e kish futur në zyrën e saj, dhe i kish thënë disa fjalë që e kishin kthyer gjithë botën e vajzës së re përmbys.

- E shikon këtë zyrë? E shikon këtë titull mbi tavolinë? E shikon këtë karrierën time të sukseshme? I shikon këto veshje e këpucë lluksoze që ti nuk i blen dot? I shikon këto fotografi nga vende ekzotike ku unë shkoj me pushime? I shikon apo jo?

- Po, i shikoj - iu përgjig sekretarja.

- Unë do ti flakja të gjitha këto këtë moment në këmbim të asaj që ti ke dhe unë e shpërdorova.

- Çfarë kam unë që ti e dëshiron kaq shumë?

- Ti ke të gjithë jetën tënde përpara për të jetuar. Ti ke kohën që unë e humba.

- Nuk po të kuptoj?

- Vendimet që unë mora në jetën time më sollën suksesin që ti shikon dhe ke zili. Por ajo që ti nuk shikon, është vetmia në të cilën unë jetoj. Unë zgjodha karrierën. Unë zgjodha suksesin. Por ky sukses u ble me një çmim shumë të shtrenjtë: unë nuk krijova dot familjen time, u martova me karrierën time. Nuk arrita të bëhem dot nënë, dhe fëmijët e mi janë dy macet e mia në shtëpi. Kjo jam unë! Ky është portreti im i vërtetë!

- Përse mi thua mua gjithë këto gjëra?

- Se dua të mësosh koston e vërtetë të suksesit në karrierë sot që je 22 vjeç e jo nesër kur të jesh 52 vjeç e tepër vonë për të ndryshuar rrjedhën e jetës tënde! Ti them këto sot se nuk dua të përfundosh si unë sot! E sukseshme në sytë e botës, por mizerabël brenda vetvetes sime.