Shpirt Shqiptari

Në dy vitet e fundit të pandemisë globale, të gjithë njerëzit e kësaj bote e kanë gjetur veten të papërgatitur për një skenar të paimagjinueshëm ndonjëherë nga mendjet e tyre. Një pandemi virale që pushton botën, ku megafonet e mediave të botë në mënyrë të mirëorganizuar trembin njerëzit pa pushim duke u kallur frikën e vdekjes, edhe pse virusi merr jetën e më pak se 1% të njerëzve të infektuar. Por sikur te mbaronte me kaq, do te ishte gjysma e së keqes. Krahas mediave, kompanive farmaceutike qe e kishin vaksinen gati ne kohe rekord sikur ta dinin që virusi do të dilte në skenë, kemi edhe qeveritë e pushtetarët e botës, që sillen ndaj qytetarëve të tyre me nje sjellje totalitare dhe autoritare, duke u imponuar me forcë mbylljen nëpër shtëpi, mbylljen e punërave e bizneseve private, e deri tek ndalimi i lëvizjes së lirë dhe shkollimi i fëmijëve tanë. Brenda ditës, po në unison, që nga Australia e larget e deri ne cepat e Kanadasë, gjithë bota u zgjua nën kërcënimin e pushtetarëve që imitojnë Adold Hitlerin e Gjermanisë së viteve 1930. Pas dallgës së mbylljeve në shtëpi e shtetrrethimit, i erdhi rradha edhe valës tjetër të vaksinimit në masë. Pasi u kallën njerëzve tmerrin se do të vdesin nga virusi, ju ofruan një vaksinë qe sipas tyre ju ofronte mbrojte "95% nga virusi". Kanë kaluar plot 10 muaj tashmë nga vala e madhe e vaksinimeve në mbarë botën, dhe njerëzit e varfër sot e gjejnë veten para një realiteti të frikshëm: edhe pse shumica dërrmuese e qytetareve janë të vaksinuar, numri i vdekjeve dhe urgjencave nga virusi nuk eshte ulur por eshte rritur. Vaksina jo vetem qe nuk e ndali virusin, ashtu sic pritej nga qytetaret e frikësuar, por numri i vdekjeve nga virusi në 2021 është disa herë më i lartë se numri i vdekjeve në vitin 2020 ku nuk kish vaksinë e vaksinim.

E keqja pushton botën

Si rrallë herë në historinë 5000+ vjeçare të regjistruar të njeriut mbi tokë, i ligu po na e tregon të plotë fytyrën e tij dhe të gjitha veglat e mjetet e tij. Mediat vizive dhe të shkruara janë kthyer në megafonë propogandistike të së keqes, dhe për çudi, lexon dhe dëgjon të njëjtat lajme, të njëjtat mendime kudo. Mendimi ndryshe në media jo vetëm që mungon, por kanë arritur në atë stadin tjetër ku nuk lejohen as pyetjet e sinqerta nga qytetarët për atë që po ndodh me jetën e tyre. Kemi edhe Internetin, ku të gjitha rrjetet sociale janë kthyer në platforma censurimi masiv, ku mendimi i lirë është i ndaluar, dhe monopolin e së vërtetës e kanë një grusht njerëzisht që "të vërtetat" e tyre po mundohen t'ua imponojnë me forcë në fyt 6 miliard banorëve të kësaj bote. Dhe ajo që është edhe më e frikshme, është fakti se nuk kursejnë as njerëzit e shkencës, mjekët e specialistët që të shprehin lirshëm atë që mendojnë për virusin e vaksinën. Shkenca është e kapur rob nga i njëjti grup njerëzish. Kemi edhe kompanitë farmaceutike, që prodhojnë e shesin miliarda vaksina, pa qënë nevoja që të bëjnë reklama në televizione apo radio, pasi kanë pushtetaret në krye të qeverive të botës që me një zë u ckërmiten qytetarëve të tyre se duhet ta bëjnë vaksinën me pahir, përndryshe humbasin edhe lirinë e lëvizjes, edhe punën, edhe jetesën e katandinë e tyre. Me pak fjalë, e keqja i ka shtrirë duart e veta në mbarë botën dhe është gati të skllavërojë 6 miliard shpirtra të lirë njerëzish me artin e mashtrimit apo me anën e forcës.

Si arritëm në këtë ditë?

E keqja hedh valle vetëm në atë vend ku njerëzit e kanë braktisur të mirën. E mira është Zoti.



Në vitin 2014, një revistë amerikane, nxorri një kopertinë ku shtronte një pyetje: A ka vdekur Zoti? Qëllimi i artikullit ishte nxjerrja në pah e faktit se besimi i njerëzve në botë ishte zvenitur, njerëzit nuk kishin më nevojë për Zotin, nuk ia kishin më frikën Atij, nuk kishin as nevojën për mbrojtjen e Tij, pasi të gjitha këto të mira njeriut ia garantonte Qeveria dhe Shkenca. Tempulli i ri i adhurimit të njeriut modern nuk ishte më Kisha apo Xhamia, apo Teqeja. Tempulli i ri i adhurimit ishte Qeveria që na mban me para për pension, na mbulon mjekësinë e plot shërbime sociale. Kurse besimin ne Ungjill e Kuran e zëvendësuam me besimin tek shkenca. Shkenca është ajo që ka monopolin e së vërtetës dhe ne nuk na ngelet gjë tjetër veçse të besojmë ato gjëra që shkenca na mëson në bankat e shkollës ku edhe kalojmë një pjesë të mirë të jetës sonë.

Njeriu modern nuk ka nevojë për Zotin. Njeriu modern nuk ka nevojë të besojë në Zot. Njeriu modern nuk ka nevojë as ti lutet Zotit. Njeriu modern nuk ka as pse bën ashtu siç e mëson Zoti dhe siç kanë bërë plot 100 brezat që erdhën para nesh. Jo! Njeriu modern bën ashtu siç do vetë! Nuk ia ka frikën Zotit, pasi është vetë zot! Shumë gjëra me kalimin e kohës filluan të ndryshojnë për njeriun modern, por ndryshimi i madh, ai që i vuri kupën çdo gjëje, është kur fëmijët filluan të mos dëgjojnë e respektojnë jo vetëm Zotin, por as prindërit e tyre! Bankat e shkollave u kthyen në qendra indoktrinimi, dhe mësuesve dhe profesorëve të universiteteve iu besua puna e vështirë e indoktrinimit të brezit të ri në atë pikë, sa as prindërit e tyre të mos i njohin dot më fëmijët e tyre!

Zgjimi nga gjumi i madh

Thonë që karakteri i njeriut formohet vetëm kur njeriu përballohet me vuajtje dhe peripeci në jetë. Ata njerëz që nuk njohin vuajtje apo vështirësi në jetën e tyre, detyrimisht nuk kanë një karakter të tyren të formuar. Ata janë si plastelinë, që mund tu japësh çdo formë që të duash. Thonë gjithashtu se njeriu fillon të fitojë urtësi vetëm kur fillon të mendojë e përballet me vdekjen tij. Për një kohë të gjatë tashmë, bota ka qenë relativisht në paqe, pa shumë vuajtje e vështirësi. Por dy vitet e fundit, kanë mjaftuar për të testuar durimin, besimin dhe karakterin e secilit prej nesh. Për herë të parë në jetën tonë, e gjejmë vetën të braktisur, të vetmuar, të izoluar, të frikësuar, ku vdekja nuk është më një tabu por një realitet i përditshëm që askush nuk i shpëton dot më. Dhe në kushte të tilla, të gjithë ne po përballemi me një pyetje ekzistenciale që i bëjmë vetvetes: Kë të besoj? Çfarë besoj unë si të vërtetë? Ku i var unë shpresat e mia? Kujt ia besoj jetën time dhe të familjes sime?

Një proverb i vjetër hebre thotë: "Njeriu bën plane. Zoti qesh." Në 5000+ vjet histori të njerëzimit, ka patur disa raste të tjera si sot, ku një grusht njerëzish të dehur nga pushteti dhe etja për pushtet absolut, kanë bërë plane që ta shtien gjithë botën në dorën e tyre, dhe ta shpallin veten e tyre Zot, në mënyrë që njerëzit të mos i nderojnë më si njerëz por si zotër të vërtetë mbi tokë. Në ka një konstante në historinë e njerëzimit është pikërisht përsëritja e historisë. Dhe në të gjitha këto raste, këta njerëz që binin të flinin me ëndërra të mëdha, dështuan që ti bënin këto ëndërra realitet. Arsyeja? Ngjarjet gjithmonë rrodhën në një mënyrë të tillë, kur në momentin që ata menduan se ia arritën qëllimit të tyre final, ishte në fakt fundi i tyre. Disa njerëz me besim spekullojnë, se Zoti është gjithmonë i pranishëm mes njerëzve të Tij me besim, dhe asnjëherë nuk i braktis ata. Thonë gjithashtu se e keqja është e pafuqishme përpara Zotit, prandaj edhe i duhet të zgjedhi rrugën e mashtrimit e gënjeshtrës.

Një zgjim i madh nga gjumi po ndodh në mbarë botën. Njerëzit po e kuptojnë se kanë jetuar për vite të tëra në një realitet komod që i zhveshi njerëzit nga liria e vendimarrjes mbi jetën e tyre, familjes së tyre, fëmijëve të tyre. Zoti i lejon të gjitha këto të ndodhin, për ti zgjuar njerëzit nga gjumi për të mbrojtur lirinë e jetën e tyre. Dhe për të kuptuar se një jetë pa Zot është përkufizim i ferrit. Dhe një jetë me Zotin është parajsa e vërtetë. Vdekja është momenti ku ne marrim përgjigjen e testit të jetës sonë.

Nga të gjitha krijesat që Zoti krijoi mbi tokë apo në qiell, vetëm njeriu mori dy dhuratat e mëdha të Zotit. Njeriu është e vetmia krijesë që u krijua në ngashmërinë dhe shëmbëlltyrën e Vetë Zotit. Njeriu është e vetmja krijesë së cilës Zoti i dha jetë me Frymën e Tij. Dhe ajo Fryma e Shenjtë Jetëdhënëse e Zotit, na fal ne njerëzve një liri dhe një fuqi që nuk e ka asnjë krijesë tjetër mbi tokë apo në qiell. Lirinë e vullnetit tonë të lirë që e respekton edhe Zoti. Fuqine e dashurisë që është vetë Zoti që jeton brenda nesh. Ky është edhe dallimi i madh mes të mirës dhe së keqes. E mira të ofron të vërtetën, respekton vullnetin tënd të lirë, ndjell dashuri mes njerëzve. E keqja të ofron gjithmonë gënjeshtrën/mashtrimin, të mohon vullnetin e lirë duke tu imponuar, dhe ndjell gjithmonë urrejtje e luftë mes njerëzve.

Kë besoni?
Ku i varni shpresat e jetës suaj?
Jeni mik/e i virtytit apo të fatit?