Komente Bllogu

E ndarë me publikun

JUBILEU I PESQINDË VJETORIT TË VDEKJES TË KËDERBEUT

( 5 5 vjetë më parë )

Ishte funviti i vitit 1967.Pas pak ditësh, më saktë, më tëtëmbëdhjetë janar të vitit 1968 kremtohej ky Jubile Histotik për Heroin tonë Kombëtar,Gjergj Kastriot Skënderbeun.
Gjatë muajve tetor,nëntor e dhjetor,mediumet shqiptare si, "Rilindja", "Flaka e Vëllazërimit,", "Ponieri,", "Fatosi" pastaj "Jeta e re"dhe "Përparimi " i dhanë publicitet të madh këtij Jubileu.Biles "Përparimi" botoi një libër special për këte ngjarje të veçantë. “Përparimi” ishte i mbushur perplot me punime shkencore,me fakte histsorike nga historianët e ndryshëm, jo vetëm shqiptarë por edhe të huaj, shkrimtarë,piktorë si Ibrahim Kodra,fotografi të panjohura e shumë çka edhe nga nderkombëtarët. Pastaj, për dinën e 18 janarit, përgatitet një simpozium i nivelit shkencorë shtetërorë në Prishtine.
Këto materiale të shumta,na e mundësuan t'a njohim Sknderbeun shumë më mirë.
Ky rast më inspiroi edhe mua, më motivoi për ta organizuar një manifestim, ( sipas kaçikut tim ), një program modest me nxënës për ta shfaqur para prindërve të katundit pikërisht me 18 janar të vitit 1968, gjoja se këtë ditë do ua komunikojë susksesin e nxënësve të gjysmë vjetorit të parë, edhe pse nxënësit kishin mbaruar mësimet me pesëmbëdhjetë janar.
Në janar, "Pionieri" kishte botuar një poezi mahnitëse për Skëderbeun. Ishte një rrëfim historiko -artitik në vargje me 26 e strofa nga kaër vargje. M'ë pelqeu tepër shumë.
“Ta mësoj unë për ta recituar para popullit, nuk me dukej e hieshme. Më mirë ta angzhojë ndonjë nxënës,por a do t'ia dalin ta mësonjë terë poezinë gjer me tetëmbëdhjetë janar’?!
Hyra ne klase dhe ua lexova nxënësve poezinë dyherë dhe, i pyeta:
- Kush guxon (bera shaka) t'a mësojë këte vjersh deri me tetëmbëdhjetin?
Përnjëherë u lajmëruan disa nxënës. Rash në dilemë,a angazhoj ndonjë nxënës të klasë së katërt apo të klasës së dytë.Për të mos u hidhëuirur i shtina t'a lexojnë katër nxënës.
I pyeta:
-Tregomëni drejtë,kush e lexoi më së miri?
-Faiku pohuan njëzërit, ndonese ishte në klasën e dytë.
Faik Grainc ishte ne klasën e dytë.Ishtë nxënës shumë intelegjent, i shkathtë,simpatik, bukurosh por ishte shumë i vogël, madje me i vogli ne klasen e tij. Mirëpo,lexonte dhe recitonte më mire se nxënësit e klasës së katërt Kishte një zë kumbues,dhe foni të lezetshme.
-Faik, a mund ta mësosh vjershët gjer me të tëmbëdhjetin?
-Po mësues,keta e msoj për dy ditë.
-Të lumtë! Ja, merre “Pionierin” dhe mësoje ngadale e mire!.
Të nsërmen u befasova. Gati se kishte mësuar terë poezinë. E mora me nend se kjo vjersh ka për t’I mahnituri gjithë të pranishmit.
Meqë kishja punuar shumë për kete manifestim, i porosita nxënësit që më 18-tin të vijnë të gjithë prindërit, madje edhe nga dy e tre.
Erdhi dita jubilare, 18 janari,Pesëqindëvjetori i vdekjës së Skënderbeut. Klasa u mbush spic.Nuk kishte hapsirë as pë gjilperë, siç thuhet.
Skenarin e kishja te gaçëm. Fillimisht të parnishmit i njoftova në pika të shkurtëra për historinë e Skënderbeut.Në fund të fjalimit bërtita me zë të lartë fjalët e heroit ton që ua pat thënë në Krujë qyt3tarëve
“ LIRINË NUK UA SOLLA UNË, ATE E GJETA NE MESIN E JUAJ! “
Duartrokiten gjatë.
Tash, rreshtova anëtarët e korit,djemë e vajza,dola para tyre me mandolin,ua dhash tingullin e duhur dhe fillum këngën :

FRYNË MURLANI ME STUHI

Frynë murlni me stuhi,
Qielli bubullonte,
Me flamurin kuq 'e zi,
Çetës po i printe.
***
Hej trim’o Skënderbe!
Oo, krenari shqiptare!
Për t’çliru atdhenë,
N’luft’ je nis’ ma'i pari!!!
***
Sa vërejta,shumica e të pranishmëve kurrë nuk e kishin dë gjuar kete këngë. Bertiten: edhe njeherë-edhe njëherë.Ptjatër ua plotësuam dëshirën.Recituam edhe dy –tri vjersha tjera..
Se fundmi i erdhi radha Faikut për ta recituar poezinë e bukur, ku flitej historiia përms vargjeve në mënyrë tejet artistikie.
Po i shkëpus disa vargje të kësaj poezie të cilen e recitoi Faiku
Fare i qetë,pa fije treme,doli para publikut dhe nisi ta recitojë. E recitoi aq bukur sa që,sikur të mos shihej,dëgjuesit do thonin ky recitim është i ndonjë aktori profesionistë.


IDASHURI BABAGJYSH
Lexojini!

O i dashuri babagjysh!
patjetër do t'a dish,
Si luftoi dhe cili qe
Kryetrimi Skënderbe?

Ndaj të lutem m'ë trego!
Mirë o nipçe, m'e dëgjo!
Shum' e shum' vite më par',
S'kish liri për Shqipëtarë.

Asi kohe, memëdheu,
Kish luaj si Skënderbeu,
Por sulltani menjëherë,
N’Stambol na i çonte jeniqerë.
***
Në Stamboll, larg atje,
Mori trimin Skenderbe.
Me ket trim o trim me flet',
M'urrej dhe sulltani vet.

Se sa her' që luftonte,
Nuk humbëste, veç fitonte.
Por një ditë njië plak,
Si shqiponj’ e si shigjetë,

Shkoi te Skënderbeu vet e i tha:
Oooo Skënderbe,
Jam shqiptar, por nuk me njef !
M’ ka dërguar mëmëdheu

E m’tha shko te Skenderbeu,
E i thuaj, ne po vuajmë
Na coptoi ushtri e huaj!
Pa u mblodhën Shqipëtarët,

Ngjeshen armet ben’ e ben’,
Nën udhëheqjen e Skënderbeut,
Do t’i themi botës mbarë:
Shqipëria është e gjallë!

Të gjithë u fascionuan,duartrokiten gjate-gjatë dhe u ndanë tejet tëkënaqur.
.Shumica prej tyre per here të parë paten rastin të shohin një shfaqje te tillë.
Se funmi ua tregova notat e suksesit të arritur gjatë gjysmëvjetorit të parë të vitit shkollor 1967/1968,
P.S:
Po ua bëj me dije lexuesëve,ndonëse kanë kaluar 55 (pesëdhjetë e pesë vjetë),Faik Grainca edhe sot e din përmendësh këte poezi dhe shpeshëherë e reciton edhe sot me shumë pasion kur gjendet në ndonjë aheng familjarë ose në shoqëri të ngusshtë ,madje edhe kur ishte kryetar i Komunes të Ferizajt.
12. 12 .2022,Ferizaj

KËNAQËSINË E GJETA NË MESIN E JUAJ !

Shumica prej jush,nuk me njihni, Ka edhe të tillë që më njohin,por sipërfaqësisht.Ose, ka edhe të tillë që nuk janë të imteresuar të më njohin. Plotësisht kanë të drejtë.Mirëpo, kam ndonjë mik që dëshiron të më njohë akoma më hollësisjt.
Duke u nusur nga këto fakte,po ua paraqes biografinë time,kuptohet, në pika të shkurtëra.
Se, ta dini, biografia ime është tepër specifike.
I lindur jam me 25 qershor të vitit 1945,në Sllakovcin e Jerlive,komuna e Gjilanit. Pas dy viteve,mamaja ime lindë edhe një djalë, por fatkeqësisht,thuaja se menjëherë pas lindjes ajo vdes. Të jatit i humb rruga në oborr,siç thuhet. Djalin e vogël,Ymerin e çon tek halla e tij në Ballancë për t’u kujdesur për te. Ne nuk kishim tjerë anëtarë të familes,as motra, as vëllezër apo fare gjyshe. Tash,babai duheshte të kujdesej për mua.Ai m’ë la te, m’ë gatuente vet,m’ë ushqente me çka kishte.
Pasi fillova me u rrritë pak,disi e kuptova se shtëpia ime nuk është sikurse shtëpitë tjerat.S’kam nënë,skam ,motra s’kam halla,s’kam as vëllezër për të lozur me ta,as mixhallarë. Kam vetëm Babanë.Pse unë jam kështu,pse?! Pse s’jam si të tjerët me nënë, me baba, me vëllezër, me motra,me halla,me kusherinj e kusherira,pse?!pse?! e pyesja vehtën.Mirëpo, diku thellë ne trurin tim shpresoja se babai do e merr ndonj grua diku, do e marrim djalin nga Ballanca,dhe edhe shtëpia ime do ngjallet,do bëhet si të tjerat.
Po. Ashu edhe ndodhi.Pas nja dy viteve,babai e mori një grua nga Tërpeza. Shpejtë ajo m’a zëvendësoi nënën. E morëm edhe villain nga Ballanca Tani u bemë katër anëtarë dhe m’u bë se edhe shtëpia ime po bëhet si te tjerat.Pas një viti “ gjtëm” një motër e pas pak lindë edhe një motër tjetër. U bëmë gjashtë anëtarë. Shtëpia gumëzhinta nga zhurmat tona.Edhe shtëpia jonë u barazua me të tjerat. I ati hyri në punë në një shitore si kontabilist,pasi kishte mbaruar një kurs gjashtëmujorë në Prizren. Diku rreth tri katër viteve jetuam shumë më mire se shumica e fqinjtë tone. Kishim gjië te mirat për atë kohë.
Kur s’e do, se do!
Diku afër vitit të ri 1952, vdiqen dy vajzat . Baba,njerka por edhe une u tronditem shumë.
Nejse, disi e kaluam dimrin.
Vini re!!!
Në muajin prill të vitit 1953 vdes edhe vëllia im,ditë e dhtunde na ishte, e, të nesëmen,ditë e dielë, vdes edhe njerka!!!
Vdekjet nuk ishin nga farë akcidenti.Ku ta di unë.Ishin vdekje natyrale, natyrish se paraprakisht ishin të sëmurë. Pale se çfarë mundje paten?!
Ngelëm vetëm unë me babanë.
E se si i përballoi ati im kësaj shfarosjeje të familjes,unë nuk mund ta di.E din Vetëm Zoti Madh.
Tani unë u bëra vesëvese se cili e kemi radhen për varr .Unë dëshiroja që të vdes para babës e pastaj ai.Por, kjo nuk ndodhi. Kaluan do vite.Si i kaluam,nuk po rrëfehem.ndonëse kam perplot gjre tmerruese që ju nuk mund ta merrni me mend. Po e nërpres rrëfimin për të mos ju lodhur. Po ndërroj temë.
Me gjashtë maj 1958 shperngulemi nga fshati dhe vendosemi në Ferizaj, me qëllim për të shkuar në Turqi.
Fatmirësisht,bash në atë kohë u mbyllën dyert për megrim. Mbetëm në ferizaj. Tash, duheshte përvjelur mëngët pët t’u adaptuar.Babia punente ku munte.Unë me këmbngulje, pa vullnetin e babes, pasi mbarova tetëvjeçarën ne vitin 1962 regjistrohem në Shkollën Normal e “Zenel Hadini”.këtu, në Ferizaj dhe me 5 qershor te vitit 1967 mora diplomën e mesuesisë e me një shtator të po këtij viti ia fillova punës këtu në Cërrnillë.
Punën e desha shumë por më shumë i desha fëmijët,këta engjuj e engjëlluasha ndoshta për shkakun se u rrita pa ta,pa fëmije,pa i shijuar lojërat lozonjare të tyre.
Sot po u tregoj përse bertiat në fund të manifestimit të 500 Vjetorit të vdekjes së Skenderbeut para të pranishmëve në shkollë kur pohova fjalët e Skkëndrbeut qe ua pat thënë banoorëve të Krujës : “Lirinë nuk ua solla unë.Ate e gjeta në mesin juaj!" Unë e pata ndërmend t'ua them fshatarëve por mendova mos po e teproië. Tani po ua them publikisht
KËNAQËSINË E GJETA NE MESIN E JUAJ!!!

M'ë thanë provoj qeta karcyllat e detit!

-O gjyshmisholla bali Abaz! Vallahi kam nie qi je i smutë ama s'e kam dit bash qeshtu. Koke ba asht e l'kure.Koke ba gati per tabut. Po çfare sikleti ki? Ku ankon? Moti je qeshtu, a?
-Bafsh hajr qi erdhe Demush. I "holle" je pi menje. Qeshtu duhet m'i dhanë gajret të smutit, me ja kallxue tabutin.
Veq ngo knenaj, nihere kam me t'qitë ty n'abut se tybe sen s'kam. Bsh kerkun nuk me dheme. A njeve!
-Po, po njeva po diqysh koke terë bre.
- Po, m'u terë jam terë,ama jo qi m'dhem kun.Krejtë e kam p'i hajes t'ligsht. Po m'i bienë do farë zorrë t'shtremta,s'u m'hahen, bash hiq.Makarona po ju thonë. Ku e di une shka jane makaronat a p'i shkahit janë marue.Sasht mymqim m'i çue teposhtë.Nisin, kish ma nrrojnë hajen. Ma bien ni tavë me do far skrrajash t'gata. Mi pa kshtu ishin si krane,si thuprra te drejta, po kur p'i pervlojshin pak,po pshtjelleshin pernime bash sikur skrraja.S'e di qysh po ju thojnë, diqysh me sh-sh-sh,
shtaga. Nal,tash m'u kujtue po ju thojshin shpageta.Ato po pshtjellshin e po lidheshin si lamsh.Qysh m'i hanger ato. Po dufke me marre naj terfurk e me hanger. A hahen senet me terfurk?! Medet per neve shka mrrijtem!
Ni ditë m'thanë, "babë, pe shohim qi s'pi han as makaranat e as shpagetat, t'kemi prue picë". Nejse, e prunen qat farë picen.P'e kqyri,ni petë e hollë perfuni e permi e kishin sterpike me do poçurka.Menihere m'u zu fryma. E lash edhe picen. masanej mi prunen edhe do karcylla te detit.As ata s'po muj m'i pa me sy e lene ma m'i hanger. M'thanë "asht mirë me t'i prue do kaqika të zhabave,nashta të bajnë hajr". -Ani,- u thash, ndashi me m'kurtalis ma shpejtë,bimni qata kaqika nashta te zhabave, nashta heci ma frik te veni"-ju thash.
-Demo, keq jemi katandisë! Pe hami yshymin e hujë. Boll po tutna qi po na biejne naj yshym pi Kines, mish lakuriqi e pale se shka .
-A more vesh pse jam ba telef. Me pas kush me m'gatue pogaçe,ha me djath e me gjizë per dhet dit,kneaqna, bahna si molla,po nuk po ka kush me gatue pogaqe. I kam do nuse n'shpi, ama ato nuk kanë lidhje,nuk dijne se shka asht pogaçja.

Forumit

Ju falemnderit, arrita te regjistrohem