Shpirt Shqiptari

Kur unë isha fëmijë në Shqipëri, dëgjoja nga të rriturit fjalët: "Mos u bëj dembel Stambolli!" Ishte një shprehje që tingëllonte e çuditshme për tu kuptuar por mesazhi ishte i qartë. Mos u bëj dembel! Ngrihu e bëj kështu siç po të them! Mbaroje detyrën që të kam caktuar! Pasi po nuk e mbarove këtë moment, meriton të quhesh "dembel Stambolli".

Duhet të kalonin plot 3 dekada nga ato vite ku mua të më zgjohej kurreshtja për të mësuar se si është historia e "dembelit të Stambollit". Cili ishte ai qytetar i Stambollit nami i të cilit mori dhenë e erdhi deri në Shqipëri? Bëra disa kërkime në Internet, por nuk mësova dot gjë për këtë histori. Kështu që iu drejtova një gruaje të moshuar në familjen time që më erdhi për vizitë në shtëpi dhe i bëra pyetjen:

- Vallë a e di si është historia e "Dembelit të Stambollit" famoz?

Edhe ajo ashtu si unë e dinte kuptimin e fjalës, por jo historinë e vërtetë. Por duke qene se kish jetuar disa dekada më shumë se unë, më tregoi aq sa dinte e mbante mend. Dembeli i Stambollit ishte një burrë, të cilit nuk i pëlqente të punonte fare. Çdo punë që i ofronin, ai u thosh se nuk e bëj dot. I ofruan edhe punën më të lehtë të mundshme, që kish të bënte me gatimin, shtypjen e thelpinjve të arrave në havan. Menduan, kjo punë është aq e lehtë se edhe një fëmijë e bën dot. Por ja që edhe këtë detyrë të lehtë, ai nuk e mbaroi dot. Kështu që i vunë emrin "Dembel Stambolli!".

Intuita ime më thotë se personi që ia vuri këtë emër, ka të ngjarë të ketë qenë një emigrant i huaj në Stamboll, mbase edhe me origjinë nga anët tona, pasi nënkuptohet nga insistimi për të treguar qytetin ku dembeli i madh jetonte. Stambolli ishte qendra e perandorise osmane për 5 shekuj, dhe qendra e perandorise romake bizantine për 11 shekuj. Dhe kështu fama e Dembelit të Stambollit mori dhenë dhe erdhi edhe në Shqipëri, edhe në ditët tona, duke kaluar gojë më gojë e brez pas brezi.


Dembeli i Stambollit takohet me Dembelin e Facebook

Unë kam arritur në përfundimin se Dembeli i Stambollit mund të ketë qenë dembel, por jo sa dembelat e kohëve tona që jetojmë sot. Nëse Stambolli mburrej vetëm me një dembel të famshëm, sot kemi qindra miliona njerëz, mbase edhe miliarda të tillë, që unë i quaj Dembela Fejsbuku!



Rrinë me orë të tëra para ekranit të telefonit apo kompjuterit, futen në një faqe të vetme, dhe kalojnë gjithë ditën jo duke punuar por duke parë e futur hundët në punët e të tjerëve, njerëzve me të cilët i lidh gjaku, puna, shoqëria. Shpenzojnë orë e ditë, e muaj, e vite të tëra në Facebook, si brenda një burgu digjital. As nuk mësojnë gjë, as nuk fitojnë gjë, koha iu ikën pa e kuptuar. Por Dembelat e Facebook janë shumë më të avancuar se Dembeli i Stambollit. Të paktën Dembeli i Stambollit vërtet nuk e kish qejf punën, por të paktën ishte i muhabetit, i pëlqente të fliste e kuvendonte me miqtë e tij nëpër kafene. Këta dembelat e Facebook janë si allasoj njerëz! Ngaqë nuk flasin e kuvendojnë shumë, janë bërë aq dembela, sa as fjalë nuk nxjerrin nga goja. Dinë vetëm të shtypin butona si ai "Like". Facebook ka merak se mos lodhen e dobësohen po artikuluan ndonje mendim apo bënë një diskutim si njerëz që janë, kështu që ua ka bërë të lehtë jetën. Jeta e Dembelit të Facebook është vetëm butoni LIKE! Shtyp butonin e mbaroi puna!



Hajde ku ka arritur shkenca e teknologjia sot hajde! Dembelët e sotëm të Facebook e lanë në baltë Dembelin e Stambollit!