Pa leje te parit te fese nga GJETH E LULE
Ushtari i vogel
Veshë e njeshë kshtu si ushtar,
Si ushtar e si Shqyptar,
Shpatë per bri e pushkë nder duer,
Me i rresht çmime në krahnuer,
M'ndieni, burra, n'po u tham:
Kqyrni se sa i bukur jam!
A thue vjen per mue kurr ditë,
E kto armë, qi shof tuj ndritë.
Njekto armë, qi sot un bari,
T'i shti n'punë si i shtjen Shqyptari;
T'i shti n'punë per me qindrue
Per vend t'em, p'r Atdhe t'bekue?
T'ishem sot n'ushtri me tjerë,
Me korrë kishem nam e nderë;
Punë fort t'mdha kishem me krye,
Edhe anmiqt kishem me i thye:
Me qindresë e dalë-kadalë
General kishem me dalë.
General! s'a' punë me luejtë:
Me ra n'luftë edhe me muejtë;
Me drejtue gjith at ushtri,
Veshë e njeshë per bukuri.
Por ç'dobi, se ndolla i vogel,
As s'di ç'ujë e ban ket gogel.
Njizet vjet kishem me dashtë,
E atëherë kend s'kishem me drashtë:
Me m'ndigiue kish' gjith ushtrija;
Me m'permendë kish' gjith Shqypnija;
N'luft un kish' me ra si rrfe,
Gjall a dekë, veç per Atdhe.
Nji ditë baba bisedote
E ne djelmve kshtu na thote:
Per ke dekë bjen për atdhe,
Mos t'thonë diq, por t'thonë ka le.
Edhe unë pra, sado qi fmi,
Me dekë kishem per Shqypni.
Por ma parë un due me mujtë,
Due me i pa anmiqt të prujtë,
E: masi, me ndimë të Zotit,
T'suguroj tokët e Kastriotit,
Edhe anmiqt un do t'i fali,
Mjaft qi t'më thonë: Rrnoftë generali.
General! s'a' punë me luejtë:
Me ra n'luftë edhe me muejtë,
Me drejtue gjith at ushtri;
Veshë e njeshë per bukuri.
Por ç'dobi se ndolla i vogel
e s'di ç'ujë e ban ket gogel.
Nana
M'i kande hyjt, qi ndrisin
Aq bukur atje n'qiell;
I due lulet e kandshme,
Kur njomshem çilin n'Priell.
Knaqem sa herë m'bjen zogun
Me e ndie pyllës tuj vallzue.
A i ve un veshin prronit,
Kah rrshet, tuj gurgullue.
Por lulet aq s'i due
S'i due aq hyjt vizluesa,
As m'knaqë blerimi i tokeve,
Me sa janë zogj kënduesa,
Sa m'knaqë perherë mue nana:
Virtytesh nji pasqyrë,
Nuk ka nevojë me m'folun,
Kam mjaft kur ajo më kqyrë.
Nji fmis të dekun
Mi at vorr t'vogel, rishtas çilun,
Qi ndryn trupin t'and, o fmi,
Shtrova lule e n'at njomsi
S'di se ndjeva ndo 'i mjerim.
E pse t'kjajshem, shpirt i paster,
Masi t'diejshem t'pshtuem, n'lumni,
Ku ty Zoti, gjith dashtni,
T'kishte thirrë per me t'dhanë gzim?
Deka e jote, di me thanë,
Nuk kje dekë: Zotin ndigjove,
E aj lumni ty n'qiell t'ka dhanë.
Shkputë prej ferrash, shkputë morrizit,
Ejëll i tretun, qiellët kerkove,
Edhe i gjetë n'gzim t'Parrizit.
Shekullit
Jo, lumnis s'ate kurr mos i lakmosha,
Pse nuk jam le me kndue n'kafaza ari;
Edhe n'm'perbuzsh, n'm'qitsh jashtë, kurr falë
Kam Zotin t'em, aj asht e mira e eme mos t'kjosha.
Merr gjan qi kam e n'treg, po deshte, qite,
Shite, se ma s't'a lypi: randë e pata:
S'due qi t'm'kursejsh, e di se nuk mund t'prite:
Mue nji send m'mjafton: Dashtnija e t'Naltit.
Malin do t'marr, po kje se s'don me m'pa
Nder fushë, e larg do t'tres un tejet;
N'atdhe n'mos m'laç, po m'ndoqe ti pa da,
Qiellen a mund t'm'a pritsh? Un jam i Zotit!
Në rrymë të moteve
Lodhun
mi tokë ngulë kamë
nji plak, prej motit zbardhë,
e, gjurmët e jetës tuj njehë, aj lshon nji gjamë:
nji plak, prej motit zbardhë,
mi tokë ngulë kamë
lodhun.
N'at udhë
s'i ra me ndie
t'i thotë kush fjalë dhime;
n'gojë kush s'e xen, s'permendet emni i ti:
t'i thotë kush fjalë dhime
s'i ra me ndie
n'at udhë.
Verbue,
aj i pa fe,
dishmoi se ç'zemer kishte:
mizuer me vedi e me tjerë mi dhe,
dishmoi se ç'zemër kishte
aj i pa fe,
verbue.
Vetun,
perkulun shtatit,
nen peshë t'dhunive t'veta
kalon edhe e percjellë perbindshi i mkatit:
nen peshë t'dhunive t'veta,
perkulun shtatit,
vetun.
T'falem!
qe, vjen nji Fmi,
ma i kandshem se prendvera;
Sa drandofillet shtrojn rrugen e ti!
ma i kandshem se prendvera
qe, vjen nji Fmi:
t'falem!
Eja,
agimi ndritë
mi ata dy sy të kthjelltë;
sheklli i trazuem me t'knaqun asht tuj t'pritë:
mi ata dy sy të kthjelltë
agimi ndritë
eja:
Uli,
Zot, mnit qi shtohen,
udhen e marrë gatoje
e idhujt e ksajë botë ti ban qi t'rrxohen:
udhen e marë gatoje,
Zot, mnit qi shtohen
uli.
Pagja,
flamuri i bardhë,
Zot, t'shtillet m'tana komet.
Mretnija e jote n'ket shkreti tuj ardhë,
Zot, t'shtiellet m't'tana komet
flamuri i bardhë,
pagja!
Kqyrni!
Krygja m'tokë ngulet
e des per t'gjith i Drejti,
e, pagjë ka' uron, me rrajë, qe mkati zhgulet;
e des per t'gjith i Drejti,
Krygja m'tokë ngulet:
kqyrni!
Krishti,
ngallnimi i jonë:
Dashtni e Fe bashkue!
Lum kush i ndjekë: do t'gzojë aj me Tenzonë,
Dashtni e Fe bashkue,
ngallnimi i jonë:
Krishti!
Blegtorja Hyjnore
Njiqind kjenë, per bukuri,
E ma t'bardha se vetë bora,
Kjenë t'kullueta e t'pafajni
Delet qi me kullotë mora.
Por shka kje qi nji, nder sa,
Un po e shof sot shtatit zhye?
Po n'ç'farë baltash mujt me ra?
Ku m'vojt dam, ku m'u perlye?
Ajo e mjera! da prej meje,
Largue shoqesh, tretë nder ara,
Kaloi shtigje e kaperceje,
S'm'ndigjoi mue, qi e vuna para.
Fort e lypa edhe e kerkova,
Shpesh i thirra; s'desht me ndi;
Mjaft i fola e mirë e msova,
Por m'rrin larg e ka marrë mni.
Kalon dita, nisë e erret,
E, n'vathë t'emin sugurue,
Nji ka nji kthyen t'tana berret:
Ajo fshan e asht pendue.
T'fshamet t'ua mirë i ndjeva,
T'fshamet t'ua m'lypin dhimë:
Eja, e shkretë: kurr s'u kurseva,
per ke, vajshem, m'lypi ndimë.
Hec, pusho prap n'ket krahnuer
Qi ty t'desht, pse di me t'thanë:
N'mos kjosh ti si kjo dikuer,
Un s'ndrroj kurr, jam gjithmonë nanë.
Porsa t'dalë e bardha ditë
Un, tuj lutë, kam me t'ndihmue:
Do t'baj prap n'shoqe me ndritë,
N'gurrë hyjnore tuj t'pastrue.
Krijoni Kontakt