Alma Papamihali

[Think Different]

[uj me gaz]

Me shume se sfondet dhe muzika eshte poezia e Alma Papamihalit ajo qe i jep bukuri dhe vlere ketyre videove. Poezia e saj eshte frymezim per mua dhe mendoj qe eshte nga penat me interesante qe shkruajne ne fushen e poezise. Per tu ndjekur patjeter.
Pershendetje

mos i ngaterro ferrat me lulet or i frymezuar. do ishte me e shendetshme per ju te postonit vetem poezite e autores pa i nakatosur me perlat e muzikes boterore.

almes frymezim te metejshem.

[Think Different]

Eshte thjesht kendveshtrimi im i nderuar "uj me gaz". Nuk guxoj te jap nje gjykim absolut persa i perket luleve dhe ferrave. Megjithate nga nje "kritik" qe e nis fjaline me germe te vogel e pranoj edhe kete.

[Think Different]

Nuk linda të flas për të kaluarën time,
Sepse pa lindur ende isha atëherë...
Për të parën herë verës putha ajrin,
Dhe pse ndokush pergjigjet
Për më të bukurën stinë, pranverë.
S´mund të flas për të shkuarat vargje,
Që si endacake më shpunë nëpër botë...
E kaluara vazhdon ujë-ndenjur të mbetet,
Dhe pse ndokush me mburrje,
Si trashëgimi jete mund ta thotë.
S´mund të qesh me shakatë e shkuara,
Dhe pse kraharorin si velat e times anije,
Peshë ma ngritën nëpër det...
Të qeshësh me ç´është thënë më parë,
Gajasje quhet me ç´ke thënë ti vetë.
Por mund të dua gurët e çdo rruge,
Sado të vjetër apo pluhurosur
Të kenë qënë më parë...
Vetë gurët kohra mund të gdhëndin,
Të flasin për ç´është bërë, qeshur, apo qarë.
Ndaj në m´u ultë duarve ndonjë gur,
S´do të thotë që diçka pashpirt,
Ashtu gjysëm-vdekur më ka mbetur...
Jo! E ardhmja ndryshe ka nisur të trokasë,
Gurët ndër duar, zjarr i një dëshmie të patretur!

[uj me gaz]

Eshte thjesht kendveshtrimi im i nderuar "uj me gaz". Nuk guxoj te jap nje gjykim absolut persa i perket luleve dhe ferrave. Megjithate nga nje "kritik" qe e nis fjaline me germe te vogel e pranoj edhe kete.

nese do me lejoje dhe nje "kritike" tjeter:

-une thjesht kendveshtrimin tim e mbaj thjesht vetem per vete.

-nje lule p.sh.:

-permbajtja nuk eshte varur kurre nga forma. nese c'shkruan eshte e drejte, te pakten ne kuptimin qe nuk cenon tjetrin, nuk ka shume rendesi sa te vogel apo sa te madhe e ke germen e pare te fjalise.

dhe si mbyllje: mos u merzit se dhe une kam menduar e shkruar si ti para vitesh.

pershendetje miqesore

[Mciri]

Në u ftohshin
pëshpërimat e fjalëve,
ndonjëherë,
e ritme pulsi mos ndihesh më...
Diku,
diçka do të ketë ndodhur,
dhe nëse nuk duket,
a s´ndihet zë..

E kur lëndinave,
flutura mos duken,
e ngjyra krahësh,
mos vjedhim për tonat netë...
Diku,
diçka do të ketë ndodhur,
ndaj as une s´do jem,
e ti do ndihesh vetë...


Por kur tutje,
në ndonjë qoshëzë,
do shohësh të tharë,
një pikë lot...
Vërtetë,
diçka do të ketë ndodhur...
Besomë ti,
dhe nëse s´të dukem si zot

http://www.youtube.com/watch?v=-4_18DiEECQ

Faleminderit per castet e bukura qe na dhuroni!

[Vajze Prishtine]

Xhelozi vjeshte

Unë prisja vjeshtën ndryshe për tu ndierë,
Nën fëshfërimë të flija pak lëkundur,
Si nëpër ëndërr vërdallë të vija
Dhe të përgjoja, heshtur pa u dukur...

Më mori malli të ndihem xheloze,
Ndaj prisja vjeshtën, ndryshe për tu ndierë,
S´më bie mendja për detin e fjetur,
Për ngjyrën e bronxtë, që mora në verë...

Unë prisja vjeshtën të shtrihesha mbi gjethe,
Aty-këtu të verdhesha dhe unë,
Nuk thonë kot kur ndihesh xheloze,
Je dashuruar mbase më shumë...

http://www.youtube.com/watch?v=QWpvTZtlArA

Shume e bukur kjo poezi. E kam pare edhe diku tjeter. M'pelqen shume.

[Vajze Prishtine]

Afron ditë e madhe,
ëndërr shqipëtare,
nuk sheh kund në botë,
shqiponjë dykrenare,
askund s´mund të gjesh,
flamur qëndisur gjak,
ndaj nuk zbehet ngjyra,
ndizet bëhet flakë...

Afron ditë e madhe,
bij´ të Skënderbeut,
"28 Nëntor",
i dhe ngjyrë Atdheut,
ngjyrose një komb,
kuq e zi valëvitur,
në ballkon të Vlorës,
pavarsia zbritur...

Afron ditë e madhe,
shqiptarizmi zgjuar,
më shumë se ngahera,
ndihemi bashkuar,
kishim qindra vite
kështu pa u ndjerë,
si shtëpi e madhe,
me të njejtën derë...

Afron ditë e madhe,
fluturo shqiponjë,
mbi malet shqiptare,
mbi Kosovën tonë,
krahët shtrive qiellit,
u ndieve çliruar,
të pavdekshëm jemi,
veç kështu bashkuar!

http://www.youtube.com/watch?v=EVPS2higIwc

Shume falemnderit e nderuar Alma. Kjo poezi eshte per te gjithe ne. Falemnderit nga Kosova!

[Think Different]

Lërmë të endem
dallgëve të tua,
nuk munda dot mike
t´i bëhesha borës,
sado egërsi
të ftohtave brigje,
e di, vjen një ditë
do ma zgjasësh dorën...
Ndaj lermë ti, lermë...
të gjendem pranë teje,
dhe nëse fundësirës
zhytur do mbetem...
në u zgjofshin ëndrrat
dielli do më presë,
pa u tharë o det,
nuk kam frikë të tretem...

[Think Different]

Gezuar!!!

Ti mundesh yje mbi fytyrë të qëndisësh
Dhe nëse s´ke prekur qiell më parë,
Të jesh i qelqtë, pa pasur frikë nga thyerja,
Të duash, më shumë se ç´të kanë dashur,
Dhe nëse zemra ndonjëherë të është vrarë...

Ti mundesh të ndalesh për një moment
Dhe nëse fati endacak të ka pagëzuar,
Por tënden gjuhë, kudoqofsh mund ta flasësh,
E zemra nga kraharori të vërshëllejë,
Kur të ndjesh që jeta s´të ka harruar...

Ti mund të dashurohesh me tënden tokë
Dhe pse ta prekësh duhet të pish detra të tërë,
Ti flasësh zotit të paktën një herë
Dhe do kuptosh që e tija dorë,
S´është aspak kështjellë në rërë...

E në fjetsh ndonjëherë aq gjatë
Sa te duket një vit të tërë të kesh fjetur,
Do bindesh që e kaluar veç zënkat janë,
Por kurrë dashuritë, as të errëtat
S´mund të quhen imazh i vdekur...

Dhe pas një zgjimi të ngrohtë edhe pse borë,
Që nëpër jetëra stinësh është rrotulluar,
Lëre një vit të lindë nga krahët e tu,
Sa bukur të marrësh frymë mes milionash,
Që në të njëjtën kohë urohen: Gëzuar!

Ti mundesh të urosh kaq thjeshtë - Gëzuar!!

[Think Different]

Kur ti nuk je,
Të nesërmen e pres një ditë më parë,
Të sotmen, harresës ia dhuroj,
E djeshmja duket mëngjez i marrë...
Dhe nëse vështrimin ma vjedhin retë,
Qiellit dy vënde bosh i duken,
Ndodh që njeriu dy-herësh ndihet,
Nëse dy shpirtra veç në një struken.


Kur ti nuk je,
E qeshura të vjetrin parfum kundërmon,
Cdo ecje kalimtarësh bezdis dhe rrugët,
Në të zbrazurën mbrëmje ku veç shi, shijon...
Por nëse qepallat shndërrohen në varkë,
Që ashtu uritur lundrojnë nëpër det,
Vetë shkëmbinjtë përulen dhe shijojnë si valë,
S´je gjithmonë i humbur kur ti nis e pret!

[Think Different]

Ajo lindi një fëmijë me të,
Dhe pse qarje foshnje,
Askund s´u dëgjua...
Dalloi fjalë të lëvizin,
Mes të shkrirëve qerpikë,
E bukurisë së tyre u harrua...

I dha emër një foshnje,
Dhe pse nuk preku
Lëkurë me duar ...
Poreve të trupit,
Ajër ndjeu,
Një lindje, e kish´ mrekulluar...

Me të krijoi një fëmijë,
Që s´ia mësoi
Kurrë gjininë...
E ç´rëndësi,
Në djalë ishte, a vajzë
Kur fytyrës ëndërroje dashurinë...

Ata lindën një fëmijë,
Pelenash mbështjellë,
Me të bardhat fletë...
Nuk qante foshnja,
Por ajo,
Vetë jeta, kishte prekur jetë...

[Think Different]

Një shpirt veç nga humbja
mundet të lëkundet,
mbase dhe të shëmbet,
(më keq ku të shkojë)
nga fundosje e akullt
si re ngrihet pluhur,
humbja e shndërron,
vetë jetën në rrënojë...

Një shpirt i lëkundur
shemb detra të tërë,
edhe nëse dallgët
mundin ta mbulojnë,
në vajtime zogjsh
zëri i shndërrohet,
të humburin shpirt,
zotët vetë vajtojnë...


Një shpirt veç nga humbja,
nis të flasë përçart,
dhe zëri i flaktë
pa u njomur shuhet...
Asgje s´është e vërtetë
ç´është thënë më parë,
imi shpirt është ndryshe,
tjetër shpirt ç´më duhet!

[Think Different]

Oh ti, ti imja dëshirë,
anije përmbytur në det humnere
pa lëshuar ende rrënjë nën tokë...
Udhën e sipërfaqes munde të prekësh
dhe të uriturës hënë t´i ngjitesh,
duke u mbajtur të miave flokë...

Oh ti, ti imja dëshirë,
ndriçuar jo si dëshirë e kujtdo
që kur humbet, të zotnë me vete merr!
Pse qënke kaq ndryshe
saqë dhe heshtjen në vullkan pagëzon
dhe oaz dashurie, lindke në terr...

Oh ti, ti imja dëshirë,
me erë vjeshte parfumosur
dhe shijen e së fundit kafshatë...
Këputmë sa herë t´i friksohesh tharjes,
e nën ujitje, gjelbër-ndezur shndërromë
dhe nëse mund të ketë lindur natë...

[Think Different]

O ditëpaku dimër
Rri ende i pazgjuar,
Çe pate këtë borë
Që trupit ma ke shtruar,
Pa ik në tjetër portë
Ku s´ndihet zjarr e natë,
Unë endem ngjyrash vjeshte,
Çdo stinë qëndron më gjatë...


O ditëpaku dimër
Çe bardhë e mirë të zbriti,
Kjo borë e sapoardhur
S´ besoj mua më priti...
Pa ik në tjetër portë
Ku flenë dhe ftohtë kanë,
Vetë zemrat janë oxhaqe
Kur këngët mbrëmje janë...

[Think Different]

Jemi shumë, sa shumë jemi ne,

Fëmijë dyvendesh lindje-perënduar,

Si të huaj, njërës anë përcjellë,

E në tjetrën, mysafirë pritur

Dhe pse më parë (kurrë) s´ishim harruar...



Qindra duar zgjatur sportelesh,

Shpesh fundosur kur indentifikohen,

Më shumë largohemi se vijmë,

Jetë që pas ndërprerjesh ecin,

Por që pa nisur ende, mbarohen...



Çdo centimetri gjendemi ne,

Të ashtuquajturit "binjakë perëndimi",

Vërtetë nuk veshim të njëjtat ngjyra,

Por skenar ëndrrash të një autori jemi,

Përfunduar, me enigmën e një kthimi...



Jemi shume...
(sa shume jemi ne)

Që dy herë më shpejt,
vdesim nga të tjerë.

[Think Different]

U hodh ne treg nga Botimet Toena "Shtegtim pulëbardhe", libri i ri i poetes Alma Papamihali.

[Fiori]

Urime edhe një herë Alma, për librin e ri. Mezi pres ta lexoj të plotë.

Nga aq sa kam lexuar deri tani mnedoj se ndihet ndryshimi dhe pjekuria në krahasim me krijimet e fillimit, si në tematikë ashtu dhe në mënyrën si e përcjell mesazhin tënd.

Suksese!!!

[Think Different]

E magjishmja botë - Alma Papamihali

Nëse do doje
të magjishmen botë ta njihje,
e kotë me një frymë
t´i viheshe erës nga pas...
pa thuamë,
ç´është më e ndritshme
nga të sajat fjalë,
dhe nëse rrallë, fare rrallë,
për të tingulltin ishull
mesdetit krijuar,
do preferonte të flasë...

Oh ti, e vetmuara vashë,
që me tëndet duar
shortin e dashurisë së qiellit
me detin hodhe,
dhe nëse s´pati kurrë
një të tretë...
tëndes botë
dhe i braktisuri i fundit
lotë-tharën prehje do gjente,
ndaj mos lejo
të të këmbejnë në jetë!

[Think Different]

O natë që përkulesh ngadalë,
E shtrihesh si shelg mbi liqen,
Patjetër çfarë doje tregove
Ndaj ikën e pas më nuk vjen...

Në shtrat ashtu mbledhur kruspull,
Të mbeturat orë shfleton,
Vetë ajri në "të dashur" shndërrohet,
Ndaj ëndrra më ndryshe shijon...

Dhe nata përkulet ngadalë
E s´do të tregojë më se ç´di,
Me ngjyra të çelura është veshur,
Se vetë dashuria s´mban zi...