Palltoja e Deshires

[shigjeta]

Po shkon dhe nje mengjes si gjithe te tjeret
Nje pikez uji nga burim I vjeter
Shtrengoj pas trupit pallton e Deshires
Te mos kem ftohte e te mos ndihem vetem.

Nje pyll I gjelber endrrash cmendurake
Krejt si nje xhungel, veshi shpirtin tim
Dhe sa veshtire e kam te shoh mes tyre
Ate, te ameshueshmin, Diellin tim

Me mblidhen mijera korba permbi krye
Krrokatja e tyre , e zeze dhe fatale
Ma prishi pyllin, ma rrembeu pallton
Me dhune , me tmerr si nje hordhi vandale

Nga shiu I shpirtit te perdhosur kalbet,
E shqyer cope-cope, Deshira ime
…Por gjer n’agim si Penelope e lashte
Serish do ta kem thurur pallton time…

Nga DIKEAFAJTORE

[Agim Doçi]

¨tirr e çtirr na shkoj kjo jetë
ndrroje pallton me xhubletë! lol!!!!!!!
aGIMI

[macia_blu]

hej shigjeta, te pershendes.
Nuk e ke idene sa nder me ke bere qe e ktheve kete poezi
me duhej.
Ndersa dikeas i kam nisur mallin ne nje zarf-gjethe.