Me ben pershtypje qe temen per babain e hapi nje djal. Se kam mendimin pergjithesisht qe djemte, sidomos kur rriten, nuk ja cojne edhe aq mire me baballaret. Kjo nga pervoja ime por edhe e shume shokeve kur kemi hapur ceshtjen "baba".
Nejse... une me babain tim duhemi shume por fatkeqsisht jetojme ne diametre te ndryshme dhe keshtu sa here ndahemi kam frike se i lejme nje far hidheshtie njeri-tjetrit pavarsisht se duhemi shume. Sidoqoft nje gje eshte e sigurte.... sa here shikohem ne pasqyre, sa here haj buke, sa here shtrihem, sa here mundohem apo gezohem dhe ne shume aspekte te jetes po te germoj brendesine diku do gjej edhe babain tim! Nje pjese e jona eshte e njejte me prinderit tane, prinderit tane jetojne brenda instiktit dhe personalitetit tone qe kur lindim e deri sa te vdesim (pavarsisht nese e kuptojme ose jo)!
Krijoni Kontakt