Mjegullnaja që ka mbuluar futbollin

[Brari]

Mjegullnaja që ka mbuluar futbollin


Ahmet Shqarri

Ngjarjet e ditëve të fundit e kanë dendësuar edhe më shumë mjegullnajën që prej kohësh ka mbuluar futbollin tonë. Realiteti që disa po përpiqen ta quajnë me të vërtetë kështu, është i rëndë dhe aspak inkurajues. Ka akuza të tilla që të bëjnë ta kapësh kokën me duar, ndërkohë që këto akuza nuk i adresohen askujt, por janë vetëm fjalë në erë! Është pikërisht kjo atmosferë, virtualisht e rënduar, ndërkohë që në vend të sqarimit të situatave, mjegullnaja vjen e bëhet edhe më e dendur, duke mos dhënë asnjë shpresë për t’u kthjelluar në të ardhmen.
Tifozët janë tifozë dhe ata duan ta shohin realitetin në sy, pra në fushën e lojës. Shitet apo blihet ndeshja, ata duan ta dinë këtë nëpërmjet fakteve dhe jo nëpërmjet shashkave tymuese që hedh njëri apo tjetri nëpër faqet e gazetave. Nëse para fillimit të ndeshjes thuhet se skuadra udhëtuese ka kërkuar të blejë fitoren, nëpërmjet pazarllëqeve të pista dhe për këtë ka fakte që do të bëhen të ditura, sipas tyre, në kohën dhe vendin e duhur atëherë, çfarë presin këta njerëz, përse nuk e hapin gojën dhe të denoncojnë këtë korrupsion që qeveria aktuale po bën çmos për ta çrrënjosur? Sepse tifozët duan fakte dhe jo spekulime që çojnë deri në ndërprerjen e ndeshjes, rreth 20 minuta para përfundimit të kohës së rregullt, ç’ka për botën e kulturuar evropiane përbën precedentin më të rëndë, për të mos thënë se tani, në kohët moderne, është një rast për librin Gines.
Përse disa drejtues ekipesh kërkojnë vazhdimisht ta gjejnë të keqen te të tjerët dhe jo te vetja? Dhe është një gjendje e tillë e mjegulluar që duket se u intereson të jetë e tillë pikërisht atyre, se ndryshe, prej kaq e kaq vjetësh ata do ta kishin kuptuar se çfarë e pengon punën në ekipet që ata kanë marrë përsipër të drejtojnë. Argumentet që ata parashtrojnë për publikun janë të shumta dhe shpesh tingëllojnë bindëse, duke nënvizuar më shumë faktin se duan të ndihmojnë futbollin; se kanë pasion për të pasuruar traditën e klubit që drejtojnë; se me investimet e tyre të shumta kërkojnë të rikthejnë spektatorin nëpër stadiume, e të tjera e të tjera. Por kjo dashuri e tyre, “në kohë kolere”, sikur po vazhdon shumë, duke i çuditur të gjithë me altruizmin që ata po tregojnë, ndaj kësaj “fushe të minuar”, siç paraqitet në shumë raste ky futbolli ynë! Ata, sikundër thonë, po derdhin miliona, ndërkohë, trofetë që klubi i tyre dikur i fitonte, thuajse për çdo vit, tani, në “epokën e tyre”, po shihen me dylbi!? Para, madje me miliarda, harxhoi edhe presidenti i Real Madridit, Florentino Perez, duke blerë ajkën e futbollit në të gjithë globin dhe për ti rikthyer trofetë e munguar prej kohësh ekipit të tij bleu dhe ndrroi disa trajnerë, midis tyre edhe kampion bote; ndërtoi stafe me specialistë nga më të mirët, e megjithatë, kur e pa që fitoret nuk po vinin që nuk po vinin, dha dorëheqjen, duke thënë se, ndoshta të tjerët mund të arrinin atë që ai nuk mundi ta bëjë! Ai nuk e kërkoi të keqen as nga arbitrët vendës, as te të huajt; ai nuk u ankua se Realin e tij të madh e mundën disa herë, gjatë këtij kampionati edhe ekipet e fundit në tabelë; ai nuk tha asnjëherë se lojtarët e tij shitën ndeshjet; presidenti i Realit, për të gjitha ato probleme që kishte skuadra, i mori vetë përgjegjësitë, duke dhënë dorëheqjen, edhe pse harxhoi vërtetë shuma marramendëse.
Krahasimi duket i largët, por kur ne pretendojmë që t’i kalojmë atyre nëpër aktivitete evropiane apo dhe më tej, për të marrë pjesë edhe nëpër finale botërore, atëherë, këto krahasime duhet të na vlejnë, se ndryshe, do të vazhdojmë të shohim ëndrra në hava!
Ajo që shpesh dëgjohet të thuhet se janë presidentët e klubeve të futbollit ata që po e mbajnë gjallë këtë sport, për disa drejtues duket se është mjaft e vërtetë, por ata të cilët po sfiliten dhe nuk po nxjerrin gjë në dritë, përse vazhdojnë t’i “përkushtohen”
kaq shumë ekipeve, që, sipas tyre, veç vuajtje po ju sjellin? Dikush mund të thotë, se në gjithë këtë histori, presidentët kanë edhe interesat e tyre. Dhe kjo duhet të jetë e vërtetë, jo vetëm te ne, por edhe nëpër botë. Se, nuk besohet që Abramoviçi thjesht për hobi apo për të nxjerrë nga “kriza dhe mjerimi” futbollin anglez, është duke derdhur miliona e miliona të panumërt atje! Po kështu edhe FIAT-i, që, thuajse prej një shekulli financon dhe i jep shpirt Juventusit, për të mos numëruar shembuj të tjerë të kësaj natyre, që kanë treguar qartë se janë interesat e mëdha ekonomike, pse jo fitimet e mëdha që këta sponsorë, presidentë, quajeni si të doni, nxjerrin nëpërmjet investimeve të shumta që ata bëjnë nëpër klubet e tyre përkatëse. Ndryshe, po të mos ishin këto interesa, atëherë askush nuk do të merrte përsipër rreziqe të tilla, siç po mundohen të na evidentojnë, sidomos kohët e fundit, disa prej atyre që kanë marrë “përsipër” të ndihmojnë futbollin tonë. Po të ishte se ndihma që ata japin për futbollin bëhet pa asnjë lloj interesi, atëherë, shumë thjesht do t’u bëja një pyetje: përse, ju bamirës të shquar, nuk merrni mundimin për të shkuar një ditë deri në atë fshat të largët të Mirditës dhe ta shpëtoni nga vdekja atë fëmijë që dergjet atje, në luftë për jetën, vetëm e vetëm se familjes së tij i duhet një shumë të hollash për spitalin jashtë shtetit, shumë që asnjë nuk po ia jep!?
Kështu, nuk është thjesht çështje dashamirësie, tifozllëku dhe simpatie e gjithë kjo që serviret nga disa drejtues spekulativë, që me këtë rast luajnë me ndjenjat e tifozerisë së pafajshme. Njerëzit e thjeshtë, edhe pse nuk merren me kalkulime apo me këtë lloj filozofie të kësaj marke drejtuesish, megjithatë nuk kanë se si të mos çuditen kur shohin që ekipet e tyre nuk kanë më identitet, përkundrazi mbushen çdo ditë e më shumë me futbollistë “surogato”, që vijnë nga burime krejt të panjohura, për të mos thënë se merren fare lirë, për një copë bukë, nga “kazanët e plehrave” nëpër botë, duke ia hequr kështu mundësinë e aktivizimit talenteve të shumta që ka, në fakt, futbolli shqiptar. Politika e drejtimit të kësaj marke presidentësh në futbollin tonë duket se është jashtë çdo marrëdhënieje me shtetin dhe ligjet e tij. Vetë mosmarrëveshjet e FSHF-së me Ministrinë përkatëse, që duket se do të zgjidhen në “kalendat greke”, flasin më së miri edhe për nivelin e papajtueshmërisë së punëve ndërmjet klubeve dhe federatës.
Dhe, për të mos e mjegulluar edhe më shumë se kaq gjendjen e vërtetë të futbollit tonë, ata presidentë dhe drejtues klubesh që pretendojnë se arbitrët blihen dhe ndeshjet shiten, (le të përgatisin sa më shpejt argumentet dhe faktet që kanë, për t’ua përplasur në surrat atyre që ata mendojnë se e kanë kryer veprimin. Kështu bën bota kur ka probleme të këtij lloji, siç ka ndodhur në Francë, kur Bernart Tapie, në atë kohë president i Olimpik të Marsejës dhe ministër, përfundoi në burg vetëm se u provua që kishte blerë ndeshje, ndërkohë që po për këtë problem Peruxhia, ashtu si Marseja, ra nga seria A në disa kategori më poshtë dhe presidenti i saj, i kërkuar për në bankën e të akuzuarve, është zhdukur pa lënë gjurmë. Mjaft më me thashetheme dhe spekulime ndaj tifozerisë së pafajshme, por ashtu si në Gjermani, ku janë vënë në bankën e të akuzuarve arbitra të korruptuar dhe në Belgjikë ata që kanë trukuar rezultate ndeshjesh, edhe ne, më në fund, ta shohim të vërtetën në sy dhe të mos ia shtojmë edhe më shumë mjegullnajën futbollit tonë...




29/03/2006
shekulli