Rrebeshet e nje Dite Vere (Nates nuk i dihet)

[alumni]

http://pages.albaniaonline.net/rd/komente.htm

"Rrebeshet" e një dite vere (miksazh 28)
nga Halit Shamata

1. Në një ditë rrebeshi në plazhet shqiptare, njëri nga pushuesit e shumtë të ardhur nga Kosova ndjehej i shqetësuar dhe e para gjë që mund të çojë në mendjen më të shkurtër, ishte ajo që lidhej me motin e keq. Por moti ishte gjëja më e parëndësishme për pushuesin nga Kosova, që për herë të parë në jetën e tij bënte pushime në vendin amë. Kur në mbasditen më të afërt, këshilltari diplomatik i ministrit të Jashtëm, doli në një konferencë shtypi, duke mbështetur me të njëjtin kut palët në demonstrimet e Deçanit dhe Prishtinës, me kutin e këshilltarit të Ministrisë së Jashtme, që përpiqen për të qenë sa më brenda karriges së tij, pushuesi nga Kosova që me shumë vështirësi ka gjetur një dhomë shryu ndoshta, sepse iu duk i njohur ky stil i të qenurit brenda në punë të jashtme që nga koha e komunizmit. Por kur tjetri në krah e sqaroi se këshilltari në fjalë ishte një ndër ambasadorët e vjetër të regjimit të Hoxhës, nga ata që sa më shumë përpiqen të kthejnë xhaketën, aq më shumë u duken pejtë e dikurshëm, pushuesi nga Kosova, u çlirua paksa nga mërzitë deri diku të padeshifrueshme dhe foli ashtu kotnasikoti me fjalë të palidhura e të pakuptimta, si të ishte themeluesi i dadaizmit shqiptar. Përtej tekstit dada ishte shumë e lehtë për t’u kuptuar se ajo që ai kishte shprehur më shumë se kishte thënë kishte të bënte ndoshta faktin që kishte arritur të intuitivonte stilin për të qenë brenda të këshilltarit për punë të jashtme. Apo ndoshta mendonte se punët e shqiptarëve në Deçan e gjetiu nuk ishin edhe aq punë të jashtme për shtetin shqiptar që të liheshin në dorë të një këshilltari-rrogtar, nga ata që mundohen t’i bien sa më shkurt punëve, sikurse mendohet se ai ndryshe nga gjithë turistët e tjerë të sezonit, të paktën nuk do të shpenzonte para për të paguar një përkthyes. Ai përtypte ende nëpër dhëmbë mërzinë e tij dadaiste, që nuk kuptohej nëse kishte lidhje me rrebeshin veror që çonte dëm ditët e pakta të pushimeve të largëta, me mungesën e kronike të rrymës elektrike që shkaktonte kundërmim të mishit në frigoriferin e lokalit apo me deklaratën as mish as peshk të këshilltarit për punë të jashtme, që "kundërmonte" pavarësisht nga mungesa e rrymës. Kur shiu reshti sadopak, ai la përgjysëm emisionin e lajmeve të mesditës dhe në vend të përshëndetjes, para se të ikte tha: "Jam i mërzitur për ata çka po ndodhin në Kosovë. Po e çuditshme asht përse nuk flet politika e madhe, qoftë këtu e sidomos te na. Mirë a keq duhet me fol burrë e jo me na lanë n’dor’ t’ktij farë njeri!" Dhe teksa ikte mendova për njeriun që për herë të parë bënte pushime në jetën e tij në vendin amë, ku sikurse thoshte s’paguajmë përkthyes. Dhe kjo për meritë të dy palëve që ndeshen në Deçan e gjetiu. Vërtetët vështirë të përjetosh "dyrrebeshe" vere, nga ata që nisin menjëherë dhe që pushojnë po ashtu, në ditët e pakta të pushimeve të para masive në vendin amë.

2. Një të njohurin të hershëm e takova rastësisht në plazhin e Malit të Robit, nën një re të madhe të pazakontë që hijezonte tokën dhe detin. Ishte mbretnor në prirje, pasi i jati i tij kishte qenë nëpunës me rëndësi i mbretërisë. Pa ia zgjatur shumë e shpotita për gjysëm në një mënyrë që m’u duk e qëlluar:

-Tashti je dhe afër detit dhe afër mbretit – i thashë. – Ndoshta për herë të parë në jetën tënde!

-Se mos vetëm unë – ma ktheu – të gjithë shqiptarët. A e ke vënë re sa shqiptarë nga Kosova kanë ardhur këtë verë afër detit, sepse e dinë se për herë të parë në jetën e tyre janë dhe afër mbretit! – Qeshi dhe pastaj nisi të më tregojë deri në detaje të parëndësishme nga takimet e mbretit Leka me figurat publike të jetës shqiptare.

-Boshkovski – tha – mua më kujton një kovë bosh e të vjetëruar, që kërcet kur s’ka ujë. (bosh-kov-s’ki). Duket se i ka punët keq me zgjedhjet e shtatorit dhe kërkon ta mbushë kovën me ujë këtej. Dhe si të mos ishte mjaftuar që shkeli kufijtë, "shkeli" dhe në Oborrin Mbretëror. Kur gjen shtet qylash! – Shryu një çast dhe e rimori bisedën. –Jam i mërzitur – tha. – Jo thjeshtë se sulmoi Mbretin, as sepse e përdor kartën e mbretit, si më të besueshëm për të fituar pushtet. Nuk është puna se i duket "paharxha" të akuzojë mbretin dhe pastaj për të njëjtën akuzë arreston Nevzat Halilin, të cilin të them të drejtën nuk e di mirë se ç’është, por jam i sigurtë se nuk e lidh gjë me Mbretin. Por Mbreti Leka tani jeton në Shqipëri. I takon së pari shtetit të reagojë e pastaj mbretit. Sepse mbreti është një kartë e re e pakonsumuar për arsye që dihen për të sulmuar shpiftazi ndaj gjithë shqiptarëve. Po ku ka shtet këtu more zotni?! Shteti është me pushime. Këta kanë futur mender bythën në rërë të nxentë dhe të shohim pale se ç’farë veze do të na lënë në dorë.

-Vezë rozë – i thashë unë.
-I lumtë kur gjejnë qyla si puna jonë!
-Berisha u deklarua qartë – desha ta ngacmoj më tej bisedën me të. "Histeri elektorale...
-Po Berishë ziu, nuk pushon ndonjëherë. Thonë se ai as nuk fle..
-Nuk fle shumë – i thashë – por atë që fle e fle top!
-Kam dëgjuar që sheh ëndrra një herë në dhjetë vjet!

-Do të thotë që është vizionar – thashë jo pa një farë konfuziteti si të gjitha ato raste kur të dështon humori. Pastaj shtova. – Edhe Moisiu reagoi ashpër ndaj Boshkovskit, apo siç i thua t’i kovës së zbrazët elektorale.

-Tashti po mbron kavajsin!
-Jo, të vërtetën.

Ai mendoi një çast diku në qiell, ku po mblidhej me të shpejtë një re e murrme, hija e së cilës dukej qartazi mbi det. Pastaj u kthye nga unë dhe me një gjest të kërkuari falje për hutimin e tij, më tha duke u kthyer rishtaz nga reja që sa vinte e irnosej, gati për t’u nxirë.

-Seç më kujton kjo reja mbi det?! Po ty?
-Pa asnjë mëdyshje një poezi të Fatos Arapit.
-Poezi?
-Po.
-U ka ikur moda.
-Kjo është si të thuash se i ka ikur moda detit, qiellit.
-Mvaret – tha duke u kërmillur pak brenda meditimit të tij. Pastaj ia nisi rishtaz:
-Më kanë lodhur këto pushime. Shtoi kësaj edhe motin e keq. Shtoi sëmundjen Nënës Mbretëreshë.
-Tashti është më mirë, apo jo?
-Mirë i thënçin!

Kur nisën pikat e para të shiut, ne këmbyem adresat e vendeve të pushimit. Ndërsa shiu kishte nisur të trashej, ai pasi kishte bërë disa hapa, u kthye si të kishte harruar një gjë të rëndësishme dhe më tha:

-Ne shqiptarët nuk kemi as xhep as numër të paguajmë për gjithçka. Dhe vazhdimisht!

[Brari]

E bukur kjo e Halit Shamates.
Vertet ajo deklarata e DERVISHIT te ministrise Jashtme ishte "humoristike".
Ai perkrahte Protestusit dhe njekohesisht thoshte perkrahim dhe Unmikun...lol.

Po dal nga Tema por prap TEm eshte.
gezohem qe plazhet tona jane bere KOMBETARE.
DETI eshte pasuri kombetare.
Ajo cop det qe i takon Shqiperise lidhet me Historine tone.
Kush ka punuar ne shekuj qe te kemi nji atdhe ka punuar njekohesisht dhe per ate cop det.
Dikush del i zoti sot dhe e privatizon por kjo nuk eshte e drejte.
Deti duhet te jete i te gjithve sot dhe neser.
Ai eshte bukuri..eshte shendet eshte vend shplodhje..ilac e cdo gje.
Nuk e di por babezitja demo-Socialiste e ketyre 12 viteve nuk eshte as atdhetarizem as drejtesi por as ekonomizem.
Hajdutet vjedhin per vete jo per popullin.