Letra dhe histori dashurie.

[maratonomak]

dashuria eshte nje risk
dashuria eshte nje llotari
behet fjale per [eros]
duke mbajtur fjalim i ndukur nga eresira e nates i mrekulluar nga melankolia henore dhe me lotet e diellit mbaj fjalim'

u nisa.
numeroja oret min dhe sec derisa te vinte casti te te kisha prane.
me mijera kilometra bera e dashur vec te isha prane teje.
isshte nje mengjes nentori
jo
lere nuk vazhdoj me

[Era1]

Jane tashme mijra momente qe ndame bashke , jane mijera fjale qe kemi thene .Ndoshta nuk do ndalim kurre se theni qe duhemi , qe shpresojme , dashuria eshte e tille qe kurre nuk lodhet .
Une dua qe te vazhdoj keshtu sepse ne çdo fjale , ne çdo rrokje , ne çdo tingull qe del nga goja jote dridhem nga dashuria per ty, sa here qe te degjoj kthehem dhe te dashuroj edhe 100 here me shume.
Zeri jot eshte zeri me i embel qe kam degjuar dhe i vetmi ze te cilin dua te degjoj per reston e jetes sime.
Kur nuk je te degjoj, kur je te admiroj , kur nuk je te ndiej , kur je dua te te perqafoj .Dua te me thuash mendimet e tua , shpresat e tua , çfare ti pret nga une , çfare enderron me mua , dua te me vendosesh ne endrrat e tua , ne mendimet e tua , dua te jem gjithkund brenda teje ashtu si dhe ti je brenda tek une.
Dua te te degjoj pafund , te mbledh tingujt e tu , te ruaj fjalet e tua ne ndjenjat e mia . Dua te te degjoj pafund sepse kur te degjoj harroj boten , harroj edhe harrimin vete.
U ndava nga ty jo se nuk dua te te degjoj me (sepse po e thashe kete genjej) por sepse jeta eshte e tille por , kam regjistruar fjalet e tua kur me ke thene se me do , se me nderon , se me respekton .
Deshiroj te vi momenti qe te te degjoj perseri sepse fjala jote – te dua – eshte forca ime per te jetuar dhe per te te dashur perjetesisht.

[Era1]

Sa herë kam filluar të të shkruaj, dua të të them shumë gjëra dhe ti ndoshta i ulur në dhomën tënde pret një fjalë timen sikur toka e tharë pret shiun .
Që nga dritarja jote ke parë të njëjtën Hënë me mua , i njëjti diell na ka zgjuar në mëngjes , dhe të njëjtën yje na kanë ruajtur natën.
“Mos u dëshpëro” – më the. Dhe unë përpiqem të mos dëshpërohem sepse e di që shpejt kjo largësi do jetë vetëm një kujtim , nuk do jemi më vetëm një zë në krahun tjetër të telefonit por ,do jemi prapë bashkë, ashtu siç ishim , do flasim të dy , do grindemi , do përkëdhelemi e do i japim dashuri njëri-tjetrit më shumë e më shumë.
Nuk di ç’të të them shpesh herë sepse, e di që as ti dhe as unë, sa do të fuqishëm të jemi, nuk e ndërrojmë dot rrjedhën e gjërave dhe nuk na ngelet gjë vetëm të presin të nesërmen.
Nuk të harroj edhe pse jemi kaq larg , është e pamundur të ndodhi , je në ajrin që thith, në orët që ikin, në vetë jetën time që pa ty do ishte një rrugë pa krye , do ishte një vend i humbur në kohë.
Je ti qe i jep kuptim gjithçkaje tek unë , je thjesht ti prandaj të dua.

[Poeti]

Të shkruajsh për ndarjen, duket sikur është më lehtë se sa të shkruajsh për takimin! Qudi, por ja që kështu është!?
Sikur kur shkruajm për ndarjet duket se atë, pra ndarjen, disi e mbijetojmë më lehtë, sepse shprehemi dhe nga helmi i grumbulluar në zemër së pakut një pjesë të vogël e largojmë nga brendia jonë!
Por edhe ndarjet janë të shumëllojshme, ndarje të përherëshme, ndarje të përkohëshme, ndarje me familjarët, ndarje me të dashurën/in… ah kjo e fundit është vërtetë ndarje që të trand nga koka gjer tek thembrra, këto lloj ndarjesh na bëjnë të lotojmë gjatë dhe në thellësinë e zemrës përgjithmonë të ruaj shijen e hidhur të kësaj ndarjeje…
Davius, unë nuk do të shkruaj për përvojën time në këtë fushë, por do të doja të ngudhëlloj për çfarë ke përjetuar dhe njëkohësisht të shpreh pajtueshmërinë me ty se “koha nuk po i shëroka plagët”, bile-bile më duket se i thellon edhe më shumë me kalimin e kohës, edhepse kjo varet nga thellësia e lidhjes dhe pasha e ndarjes së përjetuar. Për mua ndarjet janë sikur shkëput një pjesë të zemrës dhe personi që ikën e merr atë pjesë zemre me vehte dhe nuk e kthen më kurrë….!!!

[Era1]

Me këtë letër dua të të them atë që ndoshta pak herë ta kam thënë : që të dua. Edhe pse ta kam thënë , duhet ta ripërsëris, sepse nëqoftëse fjalët nuk mbarojnë, aq më pak mbarojnë ndjenjat e mia.
Para teje nuk besoj se ka ekzistuar dashuria , nuk kanë ekzistuar ndjenjat , nuk më iluziononte iluzioni.. para teje nuk ka pasur asgjë , dhe pas teje ka gjithçka.
Dua të të them që ke zënë mendjen time, që je zot i mendimeve të mia, dua të të them që të kam borxh çdo sekondë dhe ta paguaj me atë që mund:dashurinë time.
Do doja të mund të tregoja ndjenjat e mia , të ngjisja në fjalë emocionet e mia, por dashuria nuk ka fjale, vetëm kuptohet me heshtje memece që i thonë të gjitha.
Do doja gjithashtu që kurrë të mos mbaronte, që brenda mijëra vitesh të vazhdoja të zgjohesha në krahun tënd dhe ti në timin, të ishim bashkë përjetësisht .
Dua të të them shumë gjëra, por gjithçka mblidhte në atë që të dua, dhe që mund të besosh në mua dhe që gjithmonë , gjithmonë do jem bashkë me ty.
Dua të të them dhe po të them , të dua.

[kurkushi]

Kam shkruar gjer më sot në jetën time mbi 500 letra dashurie ,duke përdorur shprehjet më të p¨rshtatshme nga filmat poezitë dhe romanet e lexuara,por më kot.Ndoshta në nja dhjetë prej tyre kam patur pergjegjje,por çfare?
Jam pëqeshur dhe bërë gazi i lagjes e më gjërë me epitetet që më kanë shkruar ato!Kam patur vëhtirësi të mëdha të ndërprenj shkrimin e letrave të dashurisë në të cilat shprehja ate që ndjeja për ate që e doja.Sot jam bindur se kam qenë i marrë.Se kam bërë gabim,se vetvehten e kam turpëruar etj.,sepse vajzat donin ate që e rrokte nga krahu e jo ate që i shkruante poezi dhe lajka dashurie!
Kurrë s` do të shkruaj më letra dashurie.Letra dashurie shkruan ai që nuk ka të dashurin/dashurën afër vedit por në largësi!Unë po të më vie "rasti"do e vras largësinë që t`mos më detyrojë të shkruaj fare!

[erinew]

Me beri cudi ne fakt me keto letrat e shkruara nga te gjithe, jane te bukura dhe prekese por une mendoj qe shpesh eshte me mire qe gjerat ti lesh ne harrese se sa te kujtosh gjithmone momentin kur ai/ajo iku dhe malli ishte kaq i thelle sa dhe sot kur e kujton te vjen keq per veten. Shpesh kur lidhja arrin ne nje moment ndarje eshte me mire ta lesh tjetrin te ike ne heshtje, si mendoni ju se ai qe iken nuk e ka menduar mire, e ka harruar qe ti e do dhe ti duhet tia kujtosh? Ja e bere nje gje te tille, iu lute per cdo perendim dielli qe keni pare bashke dhe per cdo agim qe ju ka gjetur perqafuar qe ai/ajo te rrije dhe pak...
A ndryshoi gje? Jo ai iku dhe ne fakt shume shpejt harroi qe dikur kaq embelsisht pershperiste te dua dhe premtonte mrekullite e botes. Ai harroi qe dikur nuk egzistonte enderr tjeter vec asaj, nuk egzistonte motiv per tu ngritur nga gjumi dhe per te filluar nje dite tjeter. Ai i harroi te gjitha keto dhe si per ironi te fatit apo tonen, ai ndoshta ka harruar dhe ndjesine qe kishte kur kishte perballe syte e tu kaq te bukur pa te cilet premtonte se nuk jetonte dot. Une ia rikujtova te gjitha ne nje leter ashtu si ju, sepse mendoja se ai do behej perseri engjelli qe une kisha njohur dhe dashur, por ne fakt ai jeton dhe pse larg meje. Mendova "cvlere pati gjithe talenti dhe frymezimi dhe dashuria ime e futur ne cdo germe te vertete te kesaj letre, kur ajo qe me ngeli pervec dhimbjes, ishte shija e hidhur e ftohtesise e shprehur " E di shpirt dhe une te dua, por nuk mund sepse..." Arsyet me koti dhe boshe qe mund te egzistojne, ndoshta kishte me teper frike nga ndjenja dhe pasioni se sa kisha menduar, dhe pse ai betohej dhe bente mijera kilometra rruge per te pare " shpirtin e vet binjak". Papritur u be ajzberg i fryre me akuj qe smund te shkriheshin nga dielli me.
Gjithesesi ajo qe ngeli ishte perseri shume e bukur per tu kujtuar, dhe per te besuar se dashuria egziston dhe pse sakrificat duhet te jene te shumta qe ajo te rroje gjate.

[Undefined]

Lexova keto letra dhe ndihem keq....

Forca me te cilen i shkruani dashurise apo ikjes,nejse njesoj jane,eshte me te vertete maramendese.Do te ishte e bukur te rronin perher keto ndjenja,por sa keq nje dite do mbarojne.Dhe çfare ngel?

Cfare nuk ngel thuaj?...vuajtje, kujtime, zhgenjime, Dhimbje....Shpreseeeee (qe eshte me e keqja)

Me beri cudi ne fakt me keto letrat e shkruara nga te gjithe, jane te bukura dhe prekese por une mendoj qe shpesh eshte me mire qe gjerat ti lesh ne harrese se sa te kujtosh gjithmone momentin kur ai/ajo iku dhe malli ishte kaq i thelle sa dhe sot kur e kujton te vjen keq per veten. Shpesh kur lidhja arrin ne nje moment ndarje eshte me mire ta lesh tjetrin te ike ne heshtje, si mendoni ju se ai qe iken nuk e ka menduar mire, e ka harruar qe ti e do dhe ti duhet tia kujtosh? Ja e bere nje gje te tille, iu lute per cdo perendim dielli qe keni pare bashke dhe per cdo agim qe ju ka gjetur perqafuar qe ai/ajo te rrije dhe pak...
A ndryshoi gje? Jo ai iku dhe ne fakt shume shpejt harroi qe dikur kaq embelsisht pershperiste te dua dhe premtonte mrekullite e botes. Ai harroi qe dikur nuk egzistonte enderr tjeter vec asaj, nuk egzistonte motiv per tu ngritur nga gjumi dhe per te filluar nje dite tjeter. Ai i harroi te gjitha keto dhe si per ironi te fatit apo tonen, ai ndoshta ka harruar dhe ndjesine qe kishte kur kishte perballe syte e tu kaq te bukur pa te cilet premtonte se nuk jetonte dot. Une ia rikujtova te gjitha ne nje leter ashtu si ju, sepse mendoja se ai do behej perseri engjelli qe une kisha njohur dhe dashur, por ne fakt ai jeton dhe pse larg meje. Mendova "cvlere pati gjithe talenti dhe frymezimi dhe dashuria ime e futur ne cdo germe te vertete te kesaj letre, kur ajo qe me ngeli pervec dhimbjes, ishte shija e hidhur e ftohtesise e shprehur " E di shpirt dhe une te dua, por nuk mund sepse..." Arsyet me koti dhe boshe qe mund te egzistojne, ndoshta kishte me teper frike nga ndjenja dhe pasioni se sa kisha menduar, dhe pse ai betohej dhe bente mijera kilometra rruge per te pare " shpirtin e vet binjak". Papritur u be ajzberg i fryre me akuj qe smund te shkriheshin nga dielli me.
Gjithesesi ajo qe ngeli ishte perseri shume e bukur per tu kujtuar, dhe per te besuar se dashuria egziston dhe pse sakrificat duhet te jene te shumta qe ajo te rroje gjate.

Erinew jane shume te verteta cfare ke shkruar.......por ja qe jo te gjithe jemi njelloj, dhe sido qe eshte aryeja harresa eshte e pamundur....
sikur te ishte dashuria (ndjenjat) e njejte per vajzen dhe djalin...nuk do te kishte ndarje...por ja qe ka diferencime, qe shume shpesh lendojne.
...shkruan...shkruan dhe vjen nje cast lodhesh prej ketyre shkrimeve tashme pa pergjigje....Vetem nje shikim, eshte shume me domethenes se sa fjalet....

[maratonomak]

ti me shikoje si asnje njeri tjter.
ti me doje si askush tjter.
me pelqente kur me perkedhelje dhe me thoje ; sa i mire qe je.
kur te perqafoja trupin tend dhe kenaqesha duke ndiere aromen e mire te flokeve te tu .
100 per qind kacurele me ate fytyren kaq te embel.sa me mungon e dashur .
u ncitova shume dhe koha jone ishte e kufizuar .
ti bere gjithcka per mua dhe ti me ke dashur si askush ne kete bote .
jam i bindur qe edhe jeten mund ta jipje per mua.
oh sa e embel qe ishe .
kam memorizuar fytyren tende ne kujtimet e mia dhe kurre nuk do te harroj.
une te kam dashur sepse ti me dashurove .
ishte dashuria jote dhe kujdesi dhe pasioni qe ti kishe per mua qe me bene te ndihesha kaq mire.
oh sa i lire dhe i gezuar qe ndihesh kur dashuron.
zemra ime
vetem 5 minuta me jep te te shoh
te perkedhel dhe te fshihem ne kacurelat e tua .
te perqafoj fort dhe te te puth duart.
te te mar fytyren dhe te te puth ne buze dhe te te mar ne krahe.
hej moj vashe .
te thashe qe nuk me behet vone se sa do e vuash mungesen time sepse e dija qe do vuaja vete shume.
po tani /
ku je ti?
pse cdo vashe qe dashuroj nuk mund te jete me mua perhere?

[Roi]

Ne kete mesnat te erret mua me ben shoqeri vetem kujtimi per ty..
E di ti sa kam ndje vetmi dhe e di ti sa kam ndje dhembje per ty.. Mora kete cop letre dhe tash te tregoj sa ndjenja te shfrenuara kam per ty.. Te tregoj se dita jon e marteses do te jet dita kur ne te dy do te jemi njerzit me te lumtur ne bote, se paku ashtu une mendoj...
Eh une jam larg jetoj si nje zog ne kafaz ne ket mergim te lig, por shpresa me mban gjall.. kur mendoj se shume shpejt do te jem ne krahun tend ah se qe digjet zemra.. Por edhe ti me ato mosbesimet e tua me vret..Me vret shume sa qe nuk di si ta pershkruaj..
Kam edhe shume te shkruaj por sot dua vetem te tham te dua dhe asgje tjeter..

[bombona]

ne kete dite ku dielli me vrert syte,ku natyra me ngerdhesh,ku uji nuk me freskon, un jam ulur me zemer te vrar e mendja tek ty me shkon.vall qar po mendon?ti tani qar po ben?me ke ti po me nderron?cilen po ledhaton?me ke ti po gezon?
e mendja nga nuk me shkon,se e di qe po me trathton,se von e kuptove qe ti po me mashtron.
dua te uleras po zeri nuk me del.
dua te harroj ,po mendja aty me ngel
dua te dashuroj serisht,po nuk kam me se ,se zemren ma ke len peng.
ik nga jeta ime ,e lere diellin te me ngrohi si perher,natyren te qel si ne pranver,ujin te me freskoj kurdoher,e zemren ta sheroj perher...

[Shtegtarja]

Dua të jem engjulli yt



Nuk e di ç`më shtyri të të shkruaj në këtë natë të gjatë. Nuk jam poete,por më beso se këto fjalë nuk dalin nga koka ime,por nga zemra.Dalin nga thellësia e zemrës,aty ku je vendosur edhe ti.Po të shkruaj,se më mungon sonte ashtu sikur i mungojnë detit valët,si qiellit yjet,si syrit loti.....

Më beso se të dua shumë.Më beso se ti dhe vetem ti sundon në zemrën time.Ti je ai për të cilën kam pritur gjatë,pa ty jamë gjysmë.Do të jap gjithëçka dhe do të heq dorë nga gjithëçka për ty,nga vetja ime dhe nga gjithëçka që zotëroj. Do të jetoj vetem për ty.Do të pres,pa marr parasysh sa.Gjithëmonë do të tregohem e duruar ndaj teje.Kurrë nuk do të detyroj për ndonjë gjë,as edhe me fjalë.

Dua të te udhezoj ty,te te mbrojë dhe të ruaj nga çdo e keqe.Dua të ndajë me ty mendimet e mia,zemrën,trupin dhe gjithëçka që kam.Jam e gatshme të të ndegjoj gjithëçka që ke për të thënë.Nuk dua që të ndermarr ,as edhe të vdes pa bekimin tënd.....

[Shtegtarja]

Mbylli syt e pergjumur dhe te paraftyroj,te shoh si gjithmone,me sy te shkruar e me zemer te paster,lotet me pikojne ne buze.
A thua egziston ndonje vend ne bote ku zemra vrapon drejt zemres pa interes,sic ishte rasti im ?!!!!

Qeshi me vete.....nuk pajtohem me askend se s'kam te drejt te te dashuroj!Nuk besoj se do jem prap me ty,megjithate nuk mund ti ve kapak zemres sa here qe ti therret emrin tim.

Neteve te gjata sa here qe mbylli syt para me dalin ditet e shkruara,kurre nuk mund ti harroj shikimet e tua ledhatuese qe me therrnin zemren,qe me shponin shpirtin,me sjelljet e tua shpejt u bere pjese e jetes sime,u beme te afert njeri me tjetrin dhe megjithate shume fjale mbeten pa u thene..... ......mbrem te perqafova fort ne enderr,e dija se se shpejti do te perfundoje kjo ndjenje,tash nga dita ne dite kuptoj se sa rendesishem je per mua,mirpo nese te pelqen mos mu lajmero,qe te dy fundin e kemi ditur qe ne fillim!

[Shtegtarja]

Vendosa sonte te te shkruaj kete leter i dashuri im.Leter malli,leter vajtimi,leter dashurie?As vete nuk e di se si do te jete pet ty, por meqenese largesija jote me mungon,bisedat me ty me mungojne... hija jote me vjen gjithmone pas..fjalet e tua nuk me dalin prej mendjes as ne ender nuk me le te qete..duhet te kuptosh se kam gabuar.

Tani jam penduar per lutjet e tua per propozimet qe m`i beje e une refuzoja nuk te lija as te flisje.Nuk te lija as te me afrohesh.Por tani jam penduar per te gjitha.Te lutem edhe njehere te me kthehesh..

Nese kjo leter arrin ne duart e tua ,te lutem lexoje me vemendje...do ti kuptosh te gjitha fshehtesit e mija.

[bombona]

iku koha jon
ne nje dite me diell po rri e mendoj si iku koha jon,
nuk e di se ku u gabove ti, apo ku stonova un,
po ne keto momente kuptoj se dashuria nuk i mbuloka te gjith hendekun e krijuar,
ndonjeher dhe familja u doka pranuar.....
ti me bere te lumtur per disa muaj,
po a vlejten aq sa jeten te ma mundin,te heq dor nga shum gjera,nga gezimet e perditshme,nga familja,nga shoqeria,nga intimiteti im,nga gezimi qe te fal jeta per te shijuar.
dhe kjo thjesh per qe ty te jem duke te te plotesuar????????????
me mir ik nga jeta ime.
ik,ik,ik,ik,nuk them se do e kem te lehte po as shum te veshtir nuk do e kem se si nje hajdut u fute ne zemren time dhe si i till do denohesh.nuk them se nuk vlejti kjo dashuri per mua,dhe pse bota tani me duket se mu shua.
kam kuptuar shum gjera te bukura,se un di te dashuraoj me nje force te madhe,se di te bej njerzit te lumtur,se jam ajo qe kuptoj dhe fal qe eshte me e rendesishmja.
po ti ?a nxore ndonje konkluzion nga kjo lidhje?a je i vetedishem per ato qe me bere?a arrita te zbus sado pak zemren tende?a ndjeve ndopak dashuri per mua kur ishim bashke?
gjith keto pyetje nuk e di sa do me kthehet pergjigjja po po te them thjesh nje fjal

''jete te lumtur''more djal...

[Shtegtarja]

Do të të dua gjithnjë

Dashuri ky vullkan i vuajtjeve shpirtërore.
I, dashuri im. Tani jemi të ndarë. Këtë nuk mund ta mohoj, por një gjë të tillë ende nuk e besojnë sytë e mi të kaltërt, të cilët edhe pse të përlotur dhe të lodhur nga nostalgia e mungesës sate ende edhe na mbetën përgjysmë përpilimet e planeve të reja për një ardhmëri të lumtur. . Por jo. Këtë nuk e besoj. Kush e di, ndoshta edhe do të ndodhë. Dhe, nëse ndodhë, atëherë do të isha njeriu më i lumtur në botë. I dashur po i shkruaj këto vargje të shkurtra jo për të thënë se sa të kam dashur, sepse këtë e di edhe vet, apo për të ndërruar mendjen tënde, por vetëm desta të them se unë e dashura yte e dikurshëme, edhe pas gjithë asaj që më bëre ende jam gjallë dhe jetoi e vetmuar në një skaj të kësaj bote të çuditshme.

Ende unë e gjora, të dua, më shumë se çdo gjë tjetër në botë. Ti e di se unë gjithmonë t’i pranova këshillat e tua, ndërsa ti kurr nuk pranove këshillat e mia dhe pikërisht për këtë shkak në mes heshtjes sime dhe dyshimit tënd u formua hendeku i urrejtjes në të cilën pastaj u futen plumbat e gjelozisë që na vranë dashurinë.

Të lutem, si nuk pate mëshirë për lumin e madh të lotëve të mi, s’pate mëshirë as për lutjet e shumta që t’i bëra? Si e shkele premtimin që ma pate dhënë se vetëm vdekja do të na ndajë?! I dashur, të them edhe një herë — unë vuaj për ty!

Ende më përkundë hija e dorës sate në djepin e ëndrrave. Ende jetoi në shkëlqimin e syve të tu, të cilët nga një fotografi e varur në mur pa ndërprerë vështronë rënkimin e dhimbjeve të mija. Ku je, i dashur, në këtë moment, kur unë vuaj për ty? Ndoshta jeton i lumtur me dikend tjetër dhe nëse është ashtu atëherë të uroi fat, sepse unë nuk jam shpirtlig sikur je ti.

Të lutem,mos u largo, mos prish dashurinë tonë, mos ma helmo jetën!

[Shtegtarja]

..........................

[PrisHtiNa-Lee]

Ishin takuar rastësisht në një festë… Ajo ishte e përkryer. Ato ditë kishte aq shumë djem të pashëm që i vardiseshin asaj… Pas mbrëmjes ai e kishte ftuar vajzën për të pirë bashkë një kafe. Vajza ishte çuditur pakëz për ftesën e papritur të djaloshit, që as nuk i kishte rënë në sy gjatë mbrëmjes.

Menjëherë u ulën në kafenenë e thjeshtë përbri. Djaloshi ishte aq i emocionuar dhe nga të rrahurat e zemrës nuk nxirrte dot asnjë fjalë. Kjo gjendje dukej se i largoi kënaqësinë dhe vajzës.

Ndërsa ajo po bëhej gati të thoshte: “Gjithsesi, unë tani po iki”, djaloshi kishte thirrur kamerierin.

- Të lutem, më sill pak kripë. Më duhet për kafen.

Nga tavolinat përbri sy të habitur nisën të vështrojnë djaloshin. Kafe me kripë!

Dhe djaloshi u skuq i gjithi nga ndrojtja, hodhi kripën në kafe dhe nisi ta pijë.

Dhe vajza e merakosur iu drejtua: “Paskeni shije të çuditshme”.

Djaloshi u shpjegua: “Në fëmijëri kemi jetuar në breg të detit. Përherë luaja në det dhe në breg të detit. Shija e ujit të kripur të detit, asnjëherë nuk më është ndarë nga goja. Me këtë shije jam rritur. Këtë shije e dashuroj shumë. Kjo është dhe arsyeja se përse më pëlqen që kafen ta shijoj me kripë. Sa herë që ndiej atë shijen e kripës në gojë, kujtoj përherë fëmijërinë, shtëpinë dhe familjen time të lumtur… Nëna dhe babai akoma jetojnë në atë shtëpi në breg të detit. Aq shumë ndiej mall për ta dhe për shtëpinë…”

Ndërsa thoshte këto, sytë e djaloshit ishin përlotur… Dhe vajza dukej e prekur shumë nga ato që sapo dëgjoi. Nga ajo që kishte shpjeguar me sinqeritet djaloshi dukej se kishte shumë mall për familjen, shtëpinë dhe ishte tip i gjidshëm dhe i dashuronte shumë familjen dhe jetën familjare. Dikush që ka mall për shtëpinë, për familjen sigurisht që do ishte një tip familjar… Ndërkohë dhe vajza kishte nisur të tregonte rreth familjes së saj. Dhe ajo e kishte shtëpinë larg, ashtu si jeta dhe fëmijëria e djaloshit…

Edhe ajo i tregoi për familjen. U bë një bisedë e këndshme, e ngrohtë dhe e ëmbël. Dhe kjo bisedë u bë dhe themel i një lidhjeje të gjatë dhe të mrekullueshme, tamam si në ëndërr... vazhduan të takoheshin dhe të pinin kafe dhe ashtu si në çdo ëndërr të bukur, princi dhe princesha u martuan bashkë. Dhe jetuan një jetë të lumtur deri në fund. Në çdo kafe që princesha përgatiste për princin nuk harronte asnjëherë të hidhte brenda një lugë të vogël kripë, gjatë gjithë jetës…

E dinte se ai ashtu e pëlqente kafenë…

40 vjet më vonë, djaloshi tashmë i plakur largohet nga jeta. Të dashurës së jetës i kishte lenë një letër me mbishkrimin: “Hape pas vdekjes sime”. Thua se e ndiente se do largohej i pari nga kjo jetë.

Dhe mes rreshtave shkruhej: “Dashuria ime, e ëmbla ime. Të përgjërohem, me fal. Më fal, sepse gjithë jetën tonë e kam ndërtuar mbi një gënjeshtër. Një herë të vetme të kam gënjyer në jetë. Kafja me kripë. Besoj e kujton ditën e parë të takimit tonë? Isha aq i emocionuar dhe i bllokuar sa në vend që të thoja sheqer, kërkova kripë nga kamerieri. Ndërsa ti dhe të tjerët rreth e rrotull më shikonit me habi, vazhdova me gënjeshtër. Nuk më kishte shkuar në mendje se kjo gënjeshtër do të ishte shkaku kryesor i lidhjes sonë. Kam menduar me dhjetëra e qindra herë të të tregoj të vërtetën. Mirëpo çdo herë kam hequr dorë nga frika. Tashmë po vdes ndaj dhe s’kam asnjë arsye të kem frikë…

E vërteta: Asnjëherë s’më ka pëlqyer kafeja me kripë! Është një shije e çuditshme dhe njëkohësisht e shpifur. Por, që nga dita që të kam njohur e kam pirë atë kafen me shije të shpifur. Dhe, në të vërtetë, nuk ndiej aspak keqardhje. Të qenit bashkë me ty gjatë gjithë jetës ka qenë kënaqësia më e madhe e imja dhe për këtë lumturi i detyrohem kafes me kripë. Sikur të vija dhe një herë në jetë, të kem mundësi të rijetoj dhe një herë nga fillimi çdo çast, do të kisha dashur sërish të të njihja ty dhe të kaloja gjithë jetën me ty. Edhe sikur të isha i detyruar të pija gjatë gjithë jetës kafe me kripë…”

Lotët e gruas, tashmë të plakur, njomnin letrën. Një ditë njëri nga të afërmit e pyeti gruan e plakur: “Si është të pish një kafe me kripë?”

Gruas iu përlotën sytë… Dhe mjaftoi vetëm duke thënë: “Shumë e ëmbël…”





Kafe me kripë... Ju bëftë mirë!!!

[Çaushi]

Do të të dua gjithnjë

Dashuri ky vullkan i vuajtjeve shpirtërore.
I, dashuri im. Tani jemi të ndarë. Këtë nuk mund ta mohoj, por një gjë të tillë ende nuk e besojnë sytë e mi të kaltërt, të cilët edhe pse të përlotur dhe të lodhur nga nostalgia e mungesës sate ende edhe na mbetën përgjysmë përpilimet e planeve të reja për një ardhmëri të lumtur. . Por jo. Këtë nuk e besoj. Kush e di, ndoshta edhe do të ndodhë. Dhe, nëse ndodhë, atëherë do të isha njeriu më i lumtur në botë. I dashur po i shkruaj këto vargje të shkurtra jo për të thënë se sa të kam dashur, sepse këtë e di edhe vet, apo për të ndërruar mendjen tënde, por vetëm desta të them se unë e dashura yte e dikurshëme, edhe pas gjithë asaj që më bëre ende jam gjallë dhe jetoi e vetmuar në një skaj të kësaj bote të çuditshme.

Ende unë e gjora, të dua, më shumë se çdo gjë tjetër në botë. Ti e di se unë gjithmonë t’i pranova këshillat e tua, ndërsa ti kurr nuk pranove këshillat e mia dhe pikërisht për këtë shkak në mes heshtjes sime dhe dyshimit tënd u formua hendeku i urrejtjes në të cilën pastaj u futen plumbat e gjelozisë që na vranë dashurinë.

Të lutem, si nuk pate mëshirë për lumin e madh të lotëve të mi, s’pate mëshirë as për lutjet e shumta që t’i bëra? Si e shkele premtimin që ma pate dhënë se vetëm vdekja do të na ndajë?! I dashur, të them edhe një herë — unë vuaj për ty!

Ende më përkundë hija e dorës sate në djepin e ëndrrave. Ende jetoi në shkëlqimin e syve të tu, të cilët nga një fotografi e varur në mur pa ndërprerë vështronë rënkimin e dhimbjeve të mija. Ku je, i dashur, në këtë moment, kur unë vuaj për ty? Ndoshta jeton i lumtur me dikend tjetër dhe nëse është ashtu atëherë të uroi fat, sepse unë nuk jam shpirtlig sikur je ti.

Të lutem,mos u largo, mos prish dashurinë tonë, mos ma helmo jetën!

Shtegtare!
Komplimente per shkrimet qe tani sapo i lexova....bota jote e brendeshme...paska ngjyra te letersise artistike, te lumte!

[Ilirana]

Desara
Gast

Postime: n/a
Standard


Dua të jem engjulli yt

Nuk e di ç`më shtyri të të shkruaj në këtë natë të gjatë. Nuk jam poete,por më beso se këto fjalë nuk dalin nga koka ime,por nga zemra.Dalin nga thellësia e zemrës,aty ku je vendosur edhe ti.Po të shkruaj,se më mungon sonte ashtu sikur i mungojnë detit valët,si qiellit yjet,si syrit loti.....

Më beso se të dua shumë.Më beso se ti dhe vetem ti sundon në zemrën time.Ti je ai për të cilën kam pritur gjatë,pa ty jamë gjysmë.Do të jap gjithëçka dhe do të heq dorë nga gjithëçka për ty,nga vetja ime dhe nga gjithëçka që zotëroj. Do të jetoj vetem për ty.Do të pres,pa marr parasysh sa.Gjithëmonë do të tregohem e duruar ndaj teje.Kurrë nuk do të detyroj për ndonjë gjë,as edhe me fjalë.

Dua të te udhezoj ty,te te mbrojë dhe të ruaj nga çdo e keqe.Dua të ndajë me ty mendimet e mia,zemrën,trupin dhe gjithëçka që kam.Jam e gatshme të të ndegjoj gjithëçka që ke për të thënë.Nuk dua që të ndermarr ,as edhe të vdes pa bekimin tënd.....

Shkrime shume te bukura, sikur mos te kisha lexuar me pare...apo Shtegtarja mund te na thote nese eshte vete Desara???!!!!

ps. marre nga DF. www.kosova.de/ letra Dashurie / Desara ...po i hequr e ven nje pike a presje!???




http://www.kosova.de/forum/showthread.php?t=14599
ps. mendoje se duhet te behet nje fusnote* ketu ...te tregohet nga vije Shkrimi....