A duhet mbrojtur toleranca fetare e shqiptareve ?

[Dr Rieux]

Marre nga Shekulli

A DUHET MBROJTUR TOLERANCA FETARE E SHQIPTAREVE?

Skënder Shkupi

Një nga tiparet më interesante e madje më pozitive të racës sonë ka qenë dhe ende vazhdon të mbetet toleranca historike thuajse proverbiale fetare e cila pati një konsolidim të mëtejshëm gjatë 92 viteve të ekzistencës së shtetit shqiptar. Ç’është e vërteta kjo tolerancë kushtëzohej edhe nga fakti që populli ynë, në thelb, me përjashtime të rralla, ka qenë pak fetar. Historikisht shqiptarët asnjëherë nuk e kanë marrë shumë seriozisht fenë. E pra në kushtet e një trysnie të madhe të huaj me synime asimiluese ata e kanë gjetur shpëtimin te një konfirmim zëplotë i kombësisë pasi ishte ideali kombëtar e jo fetë e ndryshme ai që garantonte mbijetesën e tyre. Tashmë është tepër i njohur citimi i Edith Durham-it në librin e saj “Njëzet vjet ngatërresa ballkanike” ku ajo vinte në dukje, disi e çuditur, që në Ballkan të gjithë tregonin përkatësinë fetare kur i pyesnin – “çfarë jeni?” – dhe vetëm një popull i veçantë që jetonte në pjesën perëndimore të gadishullit përgjigjej – “jemi shqiptarë!”. Një konstatim tepër dashamirës dhe realist i anglezes së madhe.
Megjithatë, duhet theksuar se ndonëse shqiptarët kanë qenë historikisht më pak fetarë se kombet përreth, kjo nuk do të thotë që ata nuk kanë qenë fetarë. Veçse i rëndësishëm është fakti që ata kanë pasur një mirëkuptim e respekt të thellë të ndërsjelltë për besimin “ndryshe” të bashkatdhetarëve të tyre.
Natyrshëm lind pyetja – a duhet mbrojtur kjo trashëgimi kaq e veçantë dhe origjinale e Kombit tonë? Zakonisht kur flitet për mbrojtjen e një institucioni të jetës shpirtërore apo materiale të një populli do të thotë që ai institucion rrezikohet. Atëhere pyetja duhet shtruar më drejtpërdrejt – a rrezikohet toleranca fetare në Shqipëri? Për fat të keq, megjithëse nuk duam të biem pré e ndonjë alarmi të skajshëm apo të ekzagjeruar, përgjigja mbetet e thjeshtë dhe tronditëse: PO!

*
Kohët e fundit në Shqipëri po fryjnë puhiza të lehta të fanatizmit fetar të cilat, po nuk u frenuan, rrezikojnë furtuna kobmëdha. Disa të rinj të shkolluar nëpër vende të ndryshme të Lindjes së afërt apo të largët kanë sjellë me vete mentalitetin e një islamizmi militant tepër të huaj për myslimanët shqiptarë që mund t’i verë ata në një pozitë disi të vështirë ndaj një Europe të trembur skajshëm nga terrorizmi islamik. Hierarkë të lartë ortodoksë brenda ose jashtë Kishës Autoqefale Ortodokse Shqiptare, brenda ose jashtë Shqipërie, po intensifikojnë përpjekjet për greqizimin e ortodoksëve shqiptarë. Një grup intelektualësh katolikë formulojnë një promemorie – protestë ndaj diskriminimit të vjetër dhe të ri të katolikëve në Shqipëri duke ia përcjellë këtë protestë deri Papës në Selinë e Shenjtë dhe shumë institucioneve ndërkombëtare. Një situatë për të ardhur keq, një përpjekje për ta kthyer vendin tonë artificialisht në një Liban apo Kashmir të gadishullit ballkanik.

*
Këtë muaj ka pasur sulme me vjedhje e grabitje kishash në zonën e Korçës e të Kolonjës. Çuditërisht është ndofta zona më pak fanatike e myslimanëve shqiptarë. Sa për ilustrim, marrëdhëniet myslimanë – të krishterë në zonën e Korçës kanë qenë të tilla sa në fshatrat e përziera kur një familje ortodokse ishte e varfër, bashkëfshatarë të kamur myslimanë zienin vezë, i ngjyrosnin dhe ua dërgonin fqinjëve të varfër për pashkë dhe anasjelltas, kur familja e varfër ishte myslimane, të krishterët përgatisnin bakllava dhe ia shpinin asaj për bajram. Një shëmbëlltyrë e papërfytyrueshme për kombet e tjera jo vetëm të Ballkanit por të të gjithë Europës.
Atëhere cilët janë dhunuesit e faltoreve të krishtera? I takon prokurorisë t’i gjejë dhe gjykatave t’u japin atyre dënimin më të rëndë që parashikon ligji.
Këto sulme banditeske u paraprinë nga vendosja e kryqeve gjigante nëpër zona të përziera shqiptare që nga Elbasani e deri në Sarandë nga priftërinj “të përkushtuar” fort pas fesë së tyre. Një sfidë e mirëfilltë ndaj një komuniteti tjetër numerikisht dominues në Shqipëri. Përse duhej bërë një demonstrim i tillë? Qafë Kërraba nuk është Rio de Zhaneiro që të joshë simbole fetare përmasash të mëdha. Por nga ana tjetër, nëse kryqi i madh i Sarandës duhej hequr sepse nuk e kishte vendin aty, përse u hoq me dinamit? Ç’është kjo metodë e dhunshme dhe haptas sfiduese pikërisht pranë kufirit me Greqinë? A s’mund të veprohej qetësisht, natën dhe me mjete të buta, pa prekur ndjenjat fetare të besimtarëve? Ne u ofruam grekëve një “argument plus” ndaj shumë “argumenteve” të tjera false e të paqena që ata kanë përdorur për të akuzuar shqiptarët si fondamentalistë islamikë. Sepse ka edhe ndonjë gozhdë Nasradini siç është një gazetar i ri i fantaksur islamik shqiptar në Ankara që bën thirrje patetike të çmendura të tilla: “Çohu o Skënderbe, o trim i rrallë që armikut i kalle tmerr, se jezuitët e fëlliqur duan të të bëjnë të krishterë!”

*
Raportet fetare janë delikate në Shqipëri. Është një fushë ku duhet ecur me shumë kujdes pasi dihet që një harmoni ekzistuese mund të prishet fare lehtë por për ta rivendosur, pasi prishet, është shumë e vështirë. Në vitet e para të pluralizmit, gjatë qeverisjes së PD-së, u ndoq me kujdes vija e ekuilibrit ndërmjet tre komuniteteve fetare të vendit: presidenti ishte mysliman, kryeministri ortodoks ndërsa kryetari i Kuvendit katolik. Ndërkohë ndonëse unë jam i prirur të pranoj se zotit Moisiu as që i ka vajtur ndër mend kjo rrethanë, në një emërim të fundit të katër nëpunësve të lartë të administratës shtetërore të shpallur prej tij, ndofta rastësisht, të gjitha kandidaturat i përkisnin komunitetit ortodoks që është vetëm diçka më shumë se një e pesta e popullsisë. Ne të gjithë, mbase bashkë me presidentin, mund të besojmë sinqerisht se kjo ishte thjesht një koinçidencë. Por a mund të jenë të këtij opinioni disa milionë myslimanë që ndonëse dinë fare pak ose aspak nga mësimet e Kuranit, megjithatë ngacmohen nga zhvillime të tilla.

*
Disi e papritur ishte promemoria e intelektualëve katolikë, ku protestohej për margjinalizimin e komunitetit katolik shqiptar nga funksionet drejtuese shtetërore legjislative, ekzekutive e gjyqësore madje edhe nga jeta ekonomike, shkencore e kulturore e vendit, protestë që shtrihej në retrospektivë nga viti 1500 deri më 2004. Në promemorie kishte shumë fakte të mirëqena, shumë konstatime të drejta dhe interpretime gjithashtu logjike. Por njëherësh aty servireshin edhe “të dhëna” tejet të kontestueshme e të pavërteta, si dhe interpretime subjektive e me prirje separatiste, krejtësisht të papranueshme për Shqipërinë e ditëve tona.
Çfarë shpalos promemoria?
Është e vërtetë që në perandorinë osmane të krishterët, pra edhe katolikët, konsideroheshin qytetarë të kategorisë së dytë.
Është e vërtetë që priftërinjtë e njohur të dekadave e të shekujve të parë të sundimit osman, Buzuku, Budi, Bogdani e Bardhi ishin themeluesit, kultivuesit, zhvilluesit, ruajtësit e përpunuesit e gjuhës shqipe në kushtet e rënda të errësirës osmane.
Është e vërtetë që udhëheqësit e klerit katolik shqiptar ishin më të kulturuar, më të ditur e relativisht më atdhetarë se të tjerët.
Është e vërtetë se priftërinjtë katolikë qenë antikomunistët më të vendosur e për këtë arsye u persekutuan egërsisht nga Diktatura.
Është e vërtetë që në postet drejtuese të regjimit komunist, katolikët numroheshin me gishta dhe qenë të papreferuar.
Është e vërtetë që At Gjergj Fishta është poet kombëtar dhe një nga kulminacionet e vjershërimit shqip.

*
Por krahas këtyre të vërtetave të mëdha në promemorie ka edhe shumë lajthitje të cilat të lenë një shije fort të hidhur.
Gabimi i parë i madh është fryma që e përshkon promemorien e cila përpiqet t’i kundërverë integralisht komunitetin katolik dy komuniteteve të tjera shqiptare duke transplantuar artificialisht në Shqipëri, Irlandën e Veriut.
Gabimi i dytë është pohimi që “myslimanët shqiptarë, gjatë sundimit osman, u bënë njësh me pushtuesit dhe ndiheshin në pozicion komod nën sundimin e tyre dhe ata u kujtuan për pavarësinë e vendit vetëm kur i ranë patkonjtë kalit”. Se sa absurd është ky pohim mjafton të kujtojmë se vetëm në krahinën e Kosovës, 95 për qind myslimane, gjatë 500 vjetëve ka pasur 54 kryengritje antiturke ku mobilizimi mbarëpopullor merrte përmasa gjigante me thirrjen “ç’asht 7 deri në 70, kushtrim burra!” për t’u finalizuar me kryengritjet e mëdha të viteve 1910-1911-1912 që përgatitën pavarësinë e vendit. Ekspeditat ndëshkimore të Shefqet Turgut Pashës sollën vrasje e masakra të dhjetëra mijëra kosovarëve myslimanë që u ngritën në revoltë jo për Fé po për Atdhé.
Gabimi i tretë është pohimi se “katolikët janë diskriminuar në kohën e mbretit Zog”. Ndërkohë që komuniteti katolik në atë kohë ka qenë ndër më besnikët ndaj mbretit. Personi që mbuloi me trupin e tij Zogun gjatë një atentati në Vienë ishte katolik. Dhe nuk ka arsye të besohet për antikatolicizmin e Zogut kur ai u martua me një aristokrate katolike duke refuzuar mbesën e Sulltan Abdyl Hamitit që ia patën ofruar me shumë këmbëngulje.
Gabimi i katërt është ngatërresa e motivit real me atë të përfytyruar të persekutimit të katolikëve nga Enver Hoxha. Komunistët, në atë përndjekje, niseshin nga fakti që katolikët ishin të lidhur ngushtë me Vatikanin, pra me Perëndimin, prandaj potencialisht ngjanin më të rrezikshëm se të tjerët. Ata luftoheshin më egërsisht jo pse ishin katolikë por sepse mendoheshin si detashmenti i përparuar i Perëndimit në Ballkanin komunist.
Gabimi i pestë është akuza që “edhe pas 1991-it katolikët janë diskriminuar e margjinalizuar nga regjimi i ri pluralist”. Mendoj se gjatë viteve 1992-1997 situata ka qenë disi e ndryshme nga ajo e ditëve të sotme. Konkretisht në ato vite shumë funksionarë të lartë vinin nga ai komunitet. Por kuptohet, për shkak të diskriminimit komunist, objektivisht kishte pak katolikë me specializime të spikatura që mund të drejtonin institucione të rëndësishme të shtetit shqiptar dhe kjo rrethanë ndofta e reduktonte numrin e tyre në ato poste drejtuese. Ndërkohë, në ditët tona, mënjanimi i katolikëve nga qeverisja nuk lidhet me mospreferencën e tyre por me preferencën e ish-komunistëve e pra dihet që katolikë komunistë ka pasur fare pak.
Gabimi i gjashtë është një përpjekje krejt pa vend që për të ngritur lart Fishtën duhet hedhur baltë mbi Naimin duke e quajtur shkrimtar mediokër. Është një prirje përjashtuese që vihet re shpesh te ne shqiptarët që në vend të vlerësimit “njeri dhe tjetri” përdorim kriterin “njeri ose tjetri”
Naimi e Fishta nuk mund të krahasohen me njeri tjetrin sepse u përkasin epokave të ndryshme. Naimi nuk kishte gjuhë për të komunikuar, nuk kishte mjet për të shprehur veten. Ai duhet të bënte letërsi me gjuhën e bejtexhinjve. E megjithatë, me një patriotizëm të rrallë e vullnet të jashtëzakonshëm, ai krijoi shumë fjalë të reja dhe u bë pishtar i Rilindjes sonë Kombëtare. Po të analizohen poezi të tij të shkruara në një gjuhë të kultivuar të tillë si persishtja, për shembull, çdo lexues i vëmendshëm do të gjente vlera artistike të spikatura që të kujtojnë romantikët e mëdhenj francezë të shekullit të 19-të.
Gabimi i shtatë është pretendimi se “ka një predispozicion armiqësor ndaj katolikëve nga ana e dy komuniteteve të tjera të mëdha”. Mirëpo dihet që konflikti më i egër në Shqipëri ndërmjet vetë shqiptarëve apo ajo që u quajt edhe “luftë civile” ndodhi në vitet 1943-1945. Udhëheqësit e të tre grupimeve më të mëdha politike – PKSH, Balli Kombëtar dhe Legaliteti – protagonistë të përleshjeve më të ashpra të ndodhura ndonjëherë ndërmjet shqiptarësh ishin që të gjithë myslimanë. E kjo është e kuptueshme sepse myslimanët përbënin shumicën e popullsisë. E pra një konflikt i tillë nuk pati kurrfarë ngjyrimi fetar.

*
Nuk e di a më shkon ky rol sepse më duket disi e papërshtatshme të përfaqësoj interesat apo mentalitetin e komunitetit mysliman shqiptar. Gjithësesi do t’u lutesha nxehtësisht atyre që flasin të njëjtën gjuhë e që kanë të njëjtën prejardhje sikurse unë:
“Të dashur vëllezër ortodoksë e katolikë. Nuk ka në Shqipëri NE dhe JU. Ju jeni TANËT dhe ne jemi TUAJËT. Askush nuk mund të më ndalojë mua të përlotem nga vargjet madhështore të Fishtës apo krijimet brilante të Lasgush Poradecit. Askush nuk mund të më pengojë të entusiazmohem nga analizat e mprehta politike të dikurshme të “Hyllit të Dritës” apo të më ngrihen mornica prej emocionit tek lexoj prononcime atdhetare të analistëve ortodoksë të sotëm. Ne kemi një fat të përbashkët, një vatër të përbashkët dhe një të ardhme të përbashkët. Çdo orvatje që kërkon të na ndajë e të na ftohë sot vërtet është një puhizë e lehtë bezdisëse dhe pa shumë rreziqe në dukje por nëse nuk do të jemi të vemendshëm mund të kthehet në një furtunë e uragan vdekjeprurës që të na asgjësojë përfundimisht e përjetësisht”.

[Albo]

Një nga tiparet më interesante e madje më pozitive të racës sonë ka qenë dhe ende vazhdon të mbetet toleranca historike thuajse proverbiale fetare e cila pati një konsolidim të mëtejshëm gjatë 92 viteve të ekzistencës së shtetit shqiptar. Ç’është e vërteta kjo tolerancë kushtëzohej edhe nga fakti që populli ynë, në thelb, me përjashtime të rralla, ka qenë pak fetar.

Mjafton te lexosh keto rreshtat e fillimit te artikullit me siper, per te dale ne disa perfundime per ate qe e ka shkruajtur kete artikull:

1. Eshte i pafe ose nuk e njeh historine fetare te shqiptareve.
2. Ngaterron "tolerancen fetare', me traditen fetare shqiptare.
3. Perqafon ateizmin Hoxhian, si nje model "te tolerances fetare".
4. Duhet te jete patjeter mbi 40 vjec ne moshe, brezi i djegur i rritur nen komunizem.

Aq klishe jane bere keto mendime aqsa njerez qe nuk besojne ne Zot japin mendime mbi fene e shqiptareve. Njerez qe nuk e marrin mundimin te mesojne traditen fetare te shqiptareve, nuk e kane per gje te flasin per "tolerancen fetare", qe ata i dine vetem emrin.

'Toleranca fetare' eshte nje togfjalesh qe ka kuptim vetem ne shoqeri protestante dhe jo ne shoqeri ku besimi fetar nuk eshte i ngritur mbi bindje individuale, por mbi nje tradite te lashte besimi. Shqiptaret nuk kane tolerance fetare, kane TRADITE FETARE te nje bashkejetese ne paqe e unitet. Kjo TRADITE eshte e lashte sa vete historia e komuniteteve fetare ne Shqiperi. Nuk lindi as ne shekullin e XX, as me rregjimin e Enver Hoxhes qe i zhveshi njerezit nga morali hyjnor dhe u veshi moralin e njeriut te ri komunist te pashpirt. Nuk erdhi as me ardhjen e demokracise dhe as me mendimet e X apo Y shqiptari.

Tradita fetare e shqiptare eshte e gjalle ashtu sic ka qene shekuj me pare. Nuk eshte aq e forte dhe aq e vleresuar si shekuj apo dekada me pare, fale pushtimeve dhe indoktrinimeve qe shqiptaret kane perjetuar ne shekullin e kaluar. Me kohen tradita do te fuqizohet dhe pushtoje qenien e cdo shqiptari, pasi kjo tradite eshte guri i themelit te identitetit kombetar te cdo shqiptari. Nuk ka komb pa nje unitet fetar dhe asnje shqiptar nuk mund ta quaje veten tolerant fetar pa besuar ne Zot, ose te pakten te njohi historikun e Tradites fetare ne vend. Percarja fetare lind pikerisht atehere kur shkelet TRADITA.

Nese doni te mesoni burimin e HARMONISE FETARE ne Shqiperi, studioni historine e TRADITES fetare ne rradhet e shqiptareve ne shekuj, dhe atje keni per te gjetur thesarin shpirteror shqiptar.

Albo

[Dito]

Eshte vertet nje nga vlerat e pakta qe ky komb vleresohet. Mbase kjo rrjedh si pasoje e ateizmit 45 vjecar. Shpresoj Uroj mos marre ngjyrat e nacionalizmit dhe besimit te ndonje shteti fqinj, per te vetmen arsye sepse jemi nje komb me shume besime.

[[xeni]]

Mjafton te lexosh keto rreshtat e fillimit te artikullit me siper, per te dale ne disa perfundime per ate qe e ka shkruajtur kete artikull:

1. Eshte i pafe ose nuk e njeh historine fetare te shqiptareve.
2. Ngaterron "tolerancen fetare', me traditen fetare shqiptare.
3. Perqafon ateizmin Hoxhian, si nje model "te tolerances fetare".
4. Duhet te jete patjeter mbi 40 vjec ne moshe, brezi i djegur i rritur nen komunizem.

Aq klishe jane bere keto mendime aqsa njerez qe nuk besojne ne Zot japin mendime mbi fene e shqiptareve. Njerez qe nuk e marrin mundimin te mesojne traditen fetare te shqiptareve, nuk e kane per gje te flasin per "tolerancen fetare", qe ata i dine vetem emrin.

'Toleranca fetare' eshte nje togfjalesh qe ka kuptim vetem ne shoqeri protestante dhe jo ne shoqeri ku besimi fetar nuk eshte i ngritur mbi bindje individuale, por mbi nje tradite te lashte besimi. Shqiptaret nuk kane tolerance fetare, kane TRADITE FETARE te nje bashkejetese ne paqe e unitet. Kjo TRADITE eshte e lashte sa vete historia e komuniteteve fetare ne Shqiperi. Nuk lindi as ne shekullin e XX, as me rregjimin e Enver Hoxhes qe i zhveshi njerezit nga morali hyjnor dhe u veshi moralin e njeriut te ri komunist te pashpirt. Nuk erdhi as me ardhjen e demokracise dhe as me mendimet e X apo Y shqiptari.

Tradita fetare e shqiptare eshte e gjalle ashtu sic ka qene shekuj me pare. Nuk eshte aq e forte dhe aq e vleresuar si shekuj apo dekada me pare, fale pushtimeve dhe indoktrinimeve qe shqiptaret kane perjetuar ne shekullin e kaluar. Me kohen tradita do te fuqizohet dhe pushtoje qenien e cdo shqiptari, pasi kjo tradite eshte guri i themelit te identitetit kombetar te cdo shqiptari. Nuk ka komb pa nje unitet fetar dhe asnje shqiptar nuk mund ta quaje veten tolerant fetar pa besuar ne Zot, ose te pakten te njohi historikun e Tradites fetare ne vend. Percarja fetare lind pikerisht atehere kur shkelet TRADITA.

Nese doni te mesoni burimin e HARMONISE FETARE ne Shqiperi, studioni historine e TRADITES fetare ne rradhet e shqiptareve ne shekuj, dhe atje keni per te gjetur thesarin shpirteror shqiptar.

Albo

Shume dakord me Albon.

Me kohen tradita do te fuqizohet dhe pushtoje qenien e cdo shqiptari, pasi kjo tradite eshte guri i themelit te identitetit kombetar te cdo shqiptari.

Shqiptaret shume shpejt do ta kuptojne se braktisja e besimeve te hershme te paraardhesve eshte rrenja e gjithe te keqijave qe i ka ardhur kombit tone. Kam besim se ne nje te ardhme shume te afert, shqiptaret do braktisin kishat dhe xhamite dhe do fillojne te kercejne rreth zjarreve. Mendoj se duhet te kemi nje zjarr te madh ne Tirane. Megjithate nuk do ishte ndonje problem nese secili qytet do kishte zjarrin e tij. Kuptohet kjo alternativa e dyte do behej shkak per perçarje dhe grindje; Jo, zjarri im, jo zjarri yt. Por prape do ia gjejme nje zgjidhje.
Kuptohet do kete prej atyre qe do adhurojne diellin dhe do i bejne kurbane atij. Ca do shpikin idhuj te rinj. Duhet medoemos ta ndalojme kete fenomen dhe t'i hapim defteret e arkeologjise e te shohim se çfare idhujsh kane pasur te paret tane. Keshtu do kemi shanse me te medha per te ndjekur traditen.

Nuk ka komb pa nje unitet fetar

shume mire e ka thene ... Nuk ka shkenctar mbi kete toke qe t'i kombinoje me bukur ne nje fjali keto dy koncepte... Koncepti "komb" me nocione nacionaliste i ka rrenjet te Revolucioni Francez dhe ky revolucion ehste nje rebelim karshi fese (mund te thoja fese se krishtere por s'po e them)...

[Albo]

Kercenimet me te medha te harmonise fetare ne Shqiperi jane dy:

1. Prania e atesiteve dhe jo-besimtareve ne shoqerine shqiptare.
2. Padituria e njerezve ne lidhje me historikun e komuniteteve fetare dhe tradites fetare.

Prandaj, sic mund ta vini re edhe ne kete forum, ata qe shkruajne me shume ne kete kend te forumit jane jo-besimtaret. Flasin per "tolerance fetare", bile na mesojne edhe ne te tjereve se cfare eshte toleranca, kur keta as nuk besojne ne Zot dhe as nuk njohin traditen fetare. Marrin persiper te flasin per Punet e Zotit, pa njohur Zotin. Gjykojne njerezit e Zotit, Shtepine e Tij, sikur te ishte e tyre.

Nga keta duhet ruajtur harmonia fetare e shqiptareve.

Albo

[Hyllien]

Kercenimet me te medha te harmonise fetare ne Shqiperi jane dy:

1. Prania e atesiteve dhe jo-besimtareve ne shoqerine shqiptare.
2. Padituria e njerezve ne lidhje me historikun e komuniteteve fetare dhe tradites fetare.

Prandaj, sic mund ta vini re edhe ne kete forum, ata qe shkruajne me shume ne kete kend te forumit jane jo-besimtaret. Flasin per "tolerance fetare", bile na mesojne edhe ne te tjereve se cfare eshte toleranca, kur keta as nuk besojne ne Zot dhe as nuk njohin traditen fetare. Marrin persiper te flasin per Punet e Zotit, pa njohur Zotin. Gjykojne njerezit e Zotit, Shtepine e Tij, sikur te ishte e tyre.

Nga keta duhet ruajtur harmonia fetare e shqiptareve.

Albo

Dicka me shume rreth historikut ? Sidomos recentes ...

[Klevis2000]

http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=41204