Takime
Ishte ne nje rruge te madhe , ecja atje prej qe prej ditesh
Mbase jave apo muaj , ecja prej gjithmone
Nje rruge plot me kthesa , me drejtime qe devijojne
Nje udhe pak e çuditshme , pak e shtrember si jeta
Sigurisht qe nuk isha vetem , kisha deshire te beja njohje
Kishte plot njerez por askush nuk ecte ne te njejtin kah
Atehere vazhdova drejperdrejt por nje dyshim lindi
Nuk e dija çfare beja atje , e akoma me pak ku duhej te shkoja
Por ne udhe pergjate kohes bera takime te pabesueshme
Gjera qe te lene pershtypje , duhet qe t'jua them patjeter
Keto personazhe qe rastisa nuk jane tamam qenie njerezore
Mund te flasesh me to por kurre t'ja u shtrengosh doren
Ne fillim fare ne rrugen time takova pafajsine
Nje qenie e embel , shume e sjellshme por qe i mungon pak eksperienca
Ecem nje moment te shkurter , me pak se sa do te kisha besuar
Takova elemente te tjera dhe pafajsia u zhduk
Nje moment ne rrugen time , takova sportin
Nje tip fizik , ca talles por prane tij behesh i forte
Per çeshtje teknike u desh te ndaheshim ishte e veshtire
Po me ne fund eshte mire keshtu , per me shume sporti te jep shtremberime
Takova poezine , ajo kishte nje pamje shume mburravece
Ajo pretendonte se me fjale mundesh te kapercesh qiejt
I thashe te kam takuar dhe sinqerisht nuk ja vlen
Me folen per ty ne shkolle po kishe pamje vertete te merzitshme
Por poezia insistoi dhe me arriti ne forma te tjera
Kuptova se ajo ishte e lezetshme dhe mundeshim t'ja thyenim normat
E pyeta a mendon se mund te jetojme bashke ? Besoj se jam nen vartesi
Ajo me tha mos u merakos bota i perket atyre qe enderrojne shume
Pastaj takova deshperimin dhe vertete ai me lodhi
Diskutuam shpejt e shpejt por menjehere e perzura
Ai eshte gjithe sigurira me tangerllekun e tij gjithe tension
Por e dini çfare ? Deshperimi nuk ka muhabet
Nje moment ne rrugen time takova dashurine
I thashe qellove mire , dua te te flas qe perhere
Ne absolut je nje ide e mire por ne fakte je pak si bosh
Ti merr kot nje here ne dy duhet qe ta riperpunosh formulen
Dashuria me tha : - Degjo vogelush , u bene shekuj qe bej punen time
Atehere me flit me nje ton tjeter nese nuk do te hash shpulla
Une dua te jem e mire por duhet qe secili te beje te veten
Njerezit nuk bejne asnje perpjekje dhe une nuk jam magjistare
U ngaterruam per pak kohe dhe aty i rashe ne te
Qe dashuria ishte simpatike por megjithate shet mend
Pastaj me tha se duhej te shkonte , kishte takime me qindra
Se sonte do hante darke tek gjysem motra e vet : urrejtja
Perpara se te ikte nuk e kuptova mire , ajo me keshilloi qe te besoja gjithmone
Me pas u largua pa e kthyer koken , ishin fjalet e mia te fundit te dashurise
Jam i kenaqur qe e kam njohur , kete e kuptova mire
Dhe e di qe nje nga keto dite do te perfundojme qe te shihemi prape
Pak me vone ne rrugen time takova butesine
Ajo qe mbetet prej dashurise mbrapa pengesave qe koha nxjerr
Pak me vone ne rrugen time takova nostalgjine
E fejuara e kujtimeve te bukura qe i kerkojme me qiri
Mjaft shpejt ne te ecuren time kisha takuar miqesine
Dhe qe prej asaj dite ajo ecen gjithmone prane meje
Me te bejme gallata e nuk e njohim rutinen
Tani eshte e sigurt , miqesia , eshte vertete mikja ime me e mire
Takova te ardhmen por ajo ndejti shume misterioze
Kishte zerin e deformuar dhe nje maske ne fytyre
S'kishte mundesi per ta njohur me mire , nuk me la asnje gjurme
Nuk e di se si ngjan por te pakten e di qe ekziston
Kam takuar ca vuajtje , kam takuar shume gezime
Eshte nganjehere çeshtje fati , shpesh nje çeshtje zgjedhjeje
Nuk jam ne fund te surprizave te mia , per kete nuk ka dyshim
Dhe çdo dite vazhdoj te mesoj rregullat e rruges time
Ishte ne nje rruge te madhe , ecja atje prej qe prej ditesh
Mbase jave apo muaj , ecja prej gjithmone
Nje rruge plot me kthesa , me drejtime qe devijojne
Nje udhe pak e çuditshme , pak e shtrember , pak si jeta.
Krijoni Kontakt