Lajme mbi boten Orthodhokse.

[arbereshi_niko]

"Kisha Ortodokse e Ukrainës" fshin Aleksandër Njevskin nga lista e shenjtorëve.







Ndoshta një ditë ( në të ardhmen ), mund të tregohet si barsaletë, por që sot kjo është e realitet!
Është pikërisht ashtu, çdo shaka ( barsaletë ) ka një bazë të vërtetë!
Nazionalizmi u ka veshur sytë jo vetëm politikanëve, por edhe “kishës” laike skizmatike ukrainase!


Siç pritej, më 2 shkurt Dumenko dhe bashkëpunëtorët e tij filluan "spastrimin etnik" të shenjtorëve, duke fshirë nga kalendari i "Kishës" së tyre, kujtimin e princit të drejtë Aleksandër (Njevski) të Novgorodit, ku gjer më tani festohej më 23 nëntor.
Princi Aleksandër Njevski nuk u kanonizua si princ, por si i penduar, siç edhe bënë shumë sundimtarë të tjerë.
Ai u tërhoq në jetën monastike.
Fakti që princi u regjistrua me emrin e tij laik, në vend të emrit monastik Aleksej, nuk është kryekëput në përputhje me traditën e kishës,
pasi është një lëshim ndaj mirënjohjes që populli rus kishte për një sundimtar si ai, i cili ruajti vendin nga humbja e besimit orthodhoks.
E thotë mirë prifti në blogun e tij;
Ne përgatitemi që do të vijë dita, kur “Kisha Ortodokse e Ukrainës” të përjashtojë vetë Jisu Krishtin nga “feja”e saj,
me pretekstin se ky i fundit është i rëndësishëm për rusët...
( për inat të vjerrës, vajta fjeta me nallbanin )….
Tregojnë që; andej qëllojnë me armë zogjtë që shtegëtojnë nga Lindja… :-).

Ah…- e shkreta Ukrainë!

[ilia spiro]

---=====00






............................................

[arbereshi_niko]

Famullitarët e një kishe ukrainase, rrimarrin përsëri kishën e tyre, pas konfiskimit






Në kishën e Shën Panteleimonit në Vishgorod është dëshmuar një ngjarje e pazakontë deri më tani.
Pasi pësuan një nga rrëmbimet e zakonshme (këto për fat të keq jo të pazakonta) nga dy "priftërinj" të Dumenko-s (tashmë rrëmbyes të kishave të tjera dhe natyrisht të mbështetur plotësisht nga policia lokale), famullitarët dhe prifti legjitim u hodhën në kundërsulm…
Ata nxorën jashtë ( me shkelma …) dy "priftërinjtë" rrëmbyes, duke i siguruar me bindje se askush nuk i donte aty, morën çelësat e bravës së re të instaluar pak më parë dhe u kthyen në kishën e tyre për të kremtuar (në foto) një shërbim falënderimi.
Përtej një ushtrimi të kuptueshëm të vetëmbrojtjes, ky rast diellor pas shumë rrebeshesh, është gjithashtu një provë që paralajmëron se sbatica po tërhiqet në Ukrainë.


Burimi: www.ortodossiatorino.net
Publikuar më 26/02/2024

[arbereshi_niko]

Dyfishim i marrëzinë







nga George Mikalopulos në Monomakhos, 28 shkurt 2024

Unë mendoj se ishte Will Rogers ai që tha "kur jeni në një gropë, ndaloni së gërmuari". Kjo është zakonisht këshillë e urtë. Duke parë jetën time, ka raste kur kujtoj se duhet ta kisha ndjekur këtë këshillë.
Jam i sigurt se ky është rasti edhe për shumë prej jush.
Shumica prej nesh zakonisht kanë një justifikim të mirë, kryesisht sepse jemi thjesht njerëz të zakonshëm. Ne nuk kemi falangat e këshilltarëve apo grupet e mendimtarëve që na thonë se kur të ngremë flamurin apo kur të tërhiqemi. Nuk mund të thuhet e njëjta gjë për Patriarkanën Ekumenike.
Ata kanë kredencializuar teologë, akademikë dhe varës të ndryshëm për t'i këshilluar se si (dhe kur) të lundrojnë në peizazhin kulturor.
Fanari është një nga këto institucione. Universiteti Fordham është një tjetër. Arkontët dhe L100 janë akoma të tjerë. Siç është edhe Departamenti i Shtetit. Ky është peshku më i madh. Pse atëherë Kostandinopoja pengohet vazhdimisht pothuajse në çdo hap? A është kjo sepse ata janë një bandë njerëzish të pavëmendshëm, apo sepse bota po i lë pas?
Siç mund ta shihni nga një fjalim i kohëve të fundit nga shkëlqesia e tij Dhjakon Johan Krisavgis, unë do të më duhej të mbështesja mendimin e tyre.
Për të qenë zemër gjerë.
Në fakt, Krisavgis bashkë me udhëheqësit e tij,
ata po e dyfishojnë nivelin e tyre të marrëzisë.
Lexojeni vetë dhe qani:

https://spzh.media/en/news/79022-pha...or-rejecting-s ame-sex-marriage-law

Kjo është marrëzi në shumë nivele…
Le të fillojmë që me titullin:
“Teologu i Fanarit kritikon Kishën e Greqisë se ka refuzuar ligjin për martesën homoseksuale”.
Kjo është po aq kundërintuitive sa hapja e gazetës së mëngjesit dhe leximi
"Organizata Kombëtare e Grave dënon abortin sipas kërkesës".
Me fjalë të tjera, optika është e çmendur.
Thënë kjo, vetëm mbi baza morale, bekimi i homoseksualitetit është një anatemë. Dhe kjo është e gjitha.
E njëjta gjë vlen edhe për kurvërinë, tradhtinë bashkëshortore, poligaminë, grykësinë, dehjen, zhvatjen, flijimin e fëmijëve, vrasjen dhe përvetësimin. Të gjitha këto sjellje janë të pamundura si objekt i bekimit të Kishës.
Në këtë pikë, ne jemi të detyruar të pyesim veten: pse Patriarkana Ekumenike do të ndjente nevojën për të bërë një përjashtim për homoseksualitetin? A nuk ju duket e papajtueshme? Nëse asgjë tjetër, kjo mund të bëjë që shumë prej nesh të arrijnë në përfundime të pandjeshme.
Ky eshte vetem fillimi. Në planin kulturor, a nuk e shohin ata se kjo vetëm do të rrisë përçarjet që ekzistojnë tashmë në diasporë midis eparkive të Kostandinopojës dhe gjithë të tjerëve?
Duke pasur parasysh situatën rreth krijimit të "Kishës Ortodokse të Ukrainës" - dhe luftës vëllavrasëse të mëvonshme që ajo ka shkaktuar - kjo po i shton benzinë ​​një zjarri tashmë të ndezur.
Megjithatë, politikisht, fjalimi i Krisavgis është edhe më për të ardhur keq. Mos u gënjeni, ajo që bëri me këtë fjalim ishte kritika e hapur ndaj Kishës së Greqisë, jo vetëm disa pjesëve të saj (si p.sh. mali Athos), por të gjithë Greqisë. Së paku, kjo nuk do t'i fitojë asnjë mik Fanarit në Greqi. Në rastin më të keq, duke shqiptuar këto fjalë nxitëse, ai po fillon një përçarje - jo midis Kishës sllave dhe greqishtfolëse - por midis Kishës së Greqisë dhe Kostandinopojës.
Kjo nuk është vetëm e pamatur, por edhe politikisht e paaftë. Nëse është e vërtetë që Fanari nuk duhet të shqetësohet për financimin e vazhdueshëm nga qeveria greke, Kisha e Greqisë nuk do të ketë zgjidhje tjetër veçse të largohet më tej nga Kostandinopoja. Në të vërtetë, mund t'i duhet të marrë zyrtarisht të ashtuquajturat Territore Veriore të Fanarit (si dhe Kretën dhe Dodekanezin), duke i përfshirë zyrtarisht ato në kishën e Athinës.
Natyrisht është e qartë se fjalimi i Krisavgis nuk u bë pa bekimin e Bartolomeut. Së bashku me Fordhamitët, a Public Orthodoxy e all'Huffington Center, ka një situatë në lidhje me Fanarin ku të gjithë janë në kontroll të situatës. Ky realizim vetëm sa do të përkeqësojë tensionet midis Athinës dhe Stambollit.
Në çdo rast, një rrethanë e tillë do të detyrojë shumë në Kishën e Greqisë të arrijnë në përfundimin se nuk kanë zgjidhje tjetër veçse t'i afrohen Moskës.
Dhe kjo pikë është e pashmangshme.

[arbereshi_niko]

Nga faqa : www.ortodossiatorino.net
Lexojmë;


Antikisha e Dumenkos dhe hipokrizia e fanarit mbërrin në Moskë

Publikuar: 04/03/2024







Në qytetin Noginsk, 60 kilometra në lindje të Moskës, u hap një vend adhurimi i "Kishës Ortodokse të Ukrainës" (në foto) në të cilën u regjistrua një "eparki" me në krye "mitropolitin" Adrian (Valentin Egorovich Starina) , shtetas i Federatës Ruse.
Të dhënat kurioze të këtij kundëraltari (në çdo kuptim të termit) janë këto:
1) Pasuesit e Dumenkos mund të regjistrohen dhe të hapin vende adhurimi në territorin e Rusisë, ku askush nuk i sekuestron gjë. Shumë ndryshim nga vëndi i tyre, apo jo?
2) këta pasues të tillë, për të regjistruar legalisht organizatat e tyre në Rusi, duhet të jenë shtetas rus, dhe sipas ligjit ukrainas (JO sipas ligjit rus), shtetësia e tyre ruse automatikisht i përjashton ata nga të qenit shtetas ukrainas. Jo keq për të qenë përfaqësues të ukrainasizmit në Moskë, apo jo?
3) Noginsk është qyteti emri i lashtë i të cilit, Bogorodsk, u zgjodh disa vite më parë si selia titullare e episkopit të Patriarkanës së Moskës me banim në Itali: sot titulli i është caktuar episkopit moldav Ambrozie (Munteanu), i cili nuk jeton. larg Bolonjës. Nga ky moment do të duhet të përcaktojmë episkopin "e vërtetë" të Bogorodsk-ut dhe atë të rremë.
4) gjëja më hipokrite (dhe nga pikepamja kishtare më e rrezikshme) në këtë shfaqje cirku të
Dumenko-s është se, sipas "Tomos-it" që iu transmetua aq bujarisht asaj nga Fanari, "Kisha Ortodokse e Ukrainës" nuk ka të drejtë të hapë as një kishë të vogël (le më një eparki) jashtë kufijve të shtetit ukrainas. . ..

Ose Patriarku Bartolomeu e ka bindur veten se Moska është pjesë e shtetit ukrainas (duke pasur parasysh përmbajtjen e deklaratave të tij, kjo nuk do të ishte një hipotezë krejtësisht e largët), ose ai tani po dekreton që ndjekësit e tij mund të hapin "eparki" brenda territoreve kanonike të kishave të tjera lokale.

Presim që një ditë të krijohen “eparkitë” fanariote në periferi të Beogradit, Varshavës, Pragës, Bratislavës, Bukureshtit, Sofjes, Tbilisit, Tiranës dhe Jeruzalemit...?

[arbereshi_niko]

Po gjithnjë në faqen e kishës së Torinos www.ortodossiatorino.net

Stokholmi kundër Kishës Orthodhokse Ruse:


Lufta e dyshimeve ideologjike


Publikuar: 05/03/2024






Suedia ka shkurtuar fondet shtetërore për Kishën Orthodhokse Ruse për vitin 2024... pse?
Ja çfarë shfaqet në raportin Säpo (Shërbimi i Sigurimit suedez) i datës 20 shkurt: "Policia e sigurimit vlerëson se shteti rus po përdor Kishën Orthodhokse Ruse të Patriarkanës së Moskës në Suedi si një platformë për të kryer mbledhje të informacionit dhe aktivitete të tjera që rrezikojnë sigurinë duke influencuar në forma të ndryshme kundër Suedisë”.
Preteksti që shkakton këto akuza është gjithmonë i njëjtë: qëndrimi i kishës ruse ndaj luftës, një temë që nuk vlen më, pasi çfarëdo që të thuhet, arsyeja ideologjike e preferuar e qeverisë supozohet gjithmonë. Në këtë trazirë hipokrizie, Agjencia për Mbështetjen e Komuniteteve Fetare në vend deklaroi se; përfaqësuesit e Kishës Ruse në Suedi nuk e mbështesin luftën dhe merren vetëm me çështje shpirtërore, por gjithësesi e miraton mendimin e Säpo-s, i cili e sheh Kishën si një kërcënim për sigurinë e shtetit.




[ thjesht APSURDE ]

[arbereshi_niko]

14.03.2024
- Ndërroi jetë Patriarku i Bullgarisë Neofiti i Sofies.


Sofje, 14 mars 2024 -
Në moshën 79-vjeçare, pas një sëmundje të gjatë, në Akademinë Mjekësore Ushtarake në Sofje vdiq Shenjtëria e tij Patriarku Bullgar, Mitropoliti i Sofjes Neofiti, njofton faqja zyrtare e Kishës Bullgare.
Shenjtëria e tij Patriarku Neofit i Bullgarisë (në botë - Dimitrov Simeon Nikolov) lindi më 15 tetor 1945 në Sofje. Në vitin 1965 u diplomua në Seminarin Teologjik Çerepishi.

Në vitin 1971 u diplomua në Akademinë Teologjike të Sofjes, pas së cilës u dërgua në shkollën e doktoraturës në Akademinë Teologjike të Moskës. Për veprën e tij "Drejtimi sinodal i Moskës mbi Këngën e Kishës Ruse dhe kuptimi i saj" iu dha titulli Kandidat i Teologjisë. Njëkohësisht me studimet universitare, kreu edhe departamentin e regjencës në Akademinë Teologjike të Moskës.
Distinktivi i kandidatit "First Golden Fork" ( I pari diapazon i artë ) i klasës së regjencës u prezantua nga Patriarku i Moskës dhe Gjithë Rusisë Pimen.

Pas kthimit nga Moska, më 1 shtator 1973 emërohet mësues kanto i Kishës Lindore dhe regjent i korit studentor në Akademinë Teologjike në Sofje.

Më 3 gusht 1975, në Manastirin e Trojanit, Patriarku Maksim i Bullgarisë e ka bërë murg me emrin Neofitos dhe hyri nën drejtimin shpirtëror të abatit të atëhershëm të manastirit, Arkimandrit Gelasius.

Më 15 gusht 1975 u shugurua hierodhjakon dhe më 25 mars 1976 hieromonak nga Patriarku Maksim.
Nga 30 shtator 1975 - regjent i Korit Priftëror të Sofjes.

Më 15 korrik 1977 iu rikthye mësimdhënies në Akademinë e Sofjes si mësues i lartë i këndimit dhe praktikës liturgjike të Kishës Lindore, rol që e mbajti deri në vitin 1980.

Më 21 nëntor 1977 u ngrit në gradën e arkimandritit.

Më 1 janar 1981 emërohet protosingjel i Mitropolisë së Sofjes.

Më 8 dhjetor 1985, në Katedralen Patriarkale të Shën Aleksandër Nevskit, shugurohet episkop i Levkisë, vikariat i Mitropolisë së Sofjes.

Më 1 dhjetor 1989 u emërua rektor i Akademisë Teologjike të Sofjes dhe, pas shndërrimit të Akademisë në Fakultetin Teologjik të Universitetit të Sofjes më 1 korrik 1991, u bë dekani i saj i parë nga 26 korriku i po këtij viti.

Më 27 mars 1994 zgjidhet Mitropolit i Dorostolit dhe i Çervenit me seli në Ruse.


Nga 28 tetor 2009 deri më 24 janar 2010 ai drejtoi përkohësisht dioqezën e Dorostolit.


Më 24 shkurt 2013, në Këshillin Zgjedhor Kishtar-Popullor Patriarkal të Sofjes, u zgjodh Patriark i Bullgarisë. Në të njëjtën ditë u bë kurorëzimi patriarkal në Katedralen e Shën Aleksandër Nevskit.


(Burimi: Patriarkhija.ru)

[arbereshi_niko]

Edhe liria e shtypit në dukje mbaroi përfundimisht në Ukrainë.

Publikuar: 15.03.2024






Ata që shihni në këtë foto janë reporterët e Unionit të Gazetarëve Orthodhoksë (ata që gjatë tetë viteve të fundit ju kanë mbajtur të informuar për atë që po ndodh me Kishën Orthodhokse të Ukrainës në një sasi të madhe dokumentesh, mbi shtatëqind prej të cilave janë përkthyer në këtë faqe)
( gjithashtu unë në këtë nënforum unë kam postuar mbi 100 ).
Ata që po i marrin në pranga janë agjentë të shërbimit sekret ukrainas. Akuzat? Është e parëndësishme t'i kërkojmë, sepse çfarëdo që kanë thënë apo kanë bërë, ata do të gjejnë gjithmonë një pretekst për t'i arrestuar si tradhtarë të shtetit dhe për t'i dënuar me burgim të përjetshëm.
Ju kujtojmë se faqja e internetit e Unionit të Gazetarëve Orthodhoksë është tashmë e errësuar në territorin ukrainas prej kohësh, kështu që për regjimin ukrainas nuk është një burim i veçantë bezdie që këta gazetarë vazhdojnë t'u thonë të vërtetën atyre pak bashkatdhetarëve të tyre që dinë të anashkalojnë censurën në rrjet:
por që është një burim i veçantë bezdisjeje që ju thuhet juve kjo e vërtetë.
Kjo po që i bezdis…!



Burimi : www.ortodossiatorino.net

[arbereshi_niko]

Mitropoliti Onufrij bekon një rregull të veçantë lutjeje të Kreshmës për besimtarët ukrainas






Publikuar: 17.03.2024


Si çdo vit, primati i Kishës Orthodhokse të Ukrainës bekoi besimtarët që të adoptojnë një rregull të veçantë lutjeje të Kreshmës për rritjen e tyre shpirtërore dhe për paqe.
Në fjalimin e tij të Kreshmës, Fortlumturia e Tij Onufrij, Mitropoliti i Kievit dhe i gjithë Ukrainës, bekon besimtarët që "të bëjnë shtatë herë metani çdo ditë me lutjen e Jisuit - për faljen e mëkateve tona dhe të lexojnë një kapitull të Ungjillit të Shenjtë - për paqen". në tokën tonë dhe në mbarë botën”.

Ja fjalimi i plotë:

Të dashur vëllezër dhe motra! Bij të dashur të Kishës së Krishtit!
Me hirin e Zotit, fillojnë ditët e Kreshmës së Madhe, një kohë e veçantë që, sipas imazhit të shëmbëlltyrës ungjillore, na kthen nga toka e largët e mëkatit në shtëpinë e Atit tonë qiellor (Lk 15:11-32 ).
Çdo vit, ardhja e ditëve shpëtimtare të Kreshmës na ofrojnë mundësinë për të lënë mënjanë veprat e errësirës (Rom 13:12) dhe për t'u kthyer në shtegun e jetës (Ps 16:11).
Kjo mundësohet si nga periudha e dyzet ditëve të shenjta, që përkon në kalendar me stinën e pranverës dhe me zgjimin e natyrës,
ashtu edhe nga klima e veçantë penduese e shërbesave të Kreshmës.
Mbajtja e Kreshmës së Madhe është jo vetëm e rëndësishme, por edhe një kusht thelbësor për rrugën e mbarë drejt shpëtimit.
Kreshma e Madhe na hap sytë shpirtëror dhe na jep mundësinë të shohim vet-veten tonë të vërtetë përpara Zotit, ta analizojmë dhe ta korrigjojmë veten në dritën e përjetësisë që do të vijë.
Kisha e Shenjtë, duke i udhëzuar bijtë e saj për kohën e hirit të agjërimit, na kujton se jemi thirrur të ndriçohemi nga fuqia shpirtërore e Zotit, i cili është Dritë dhe në të cilin nuk ka errësirë ​​(1 Gjonit 1:5). .
Jeta e vërtetë shpirtërore nuk është vetëm heqja dorë nga e keqja dhe përsosmëria morale, por edhe fitimi i Hirit të Frymës së Shenjtë,
shndërrimi i shpirtit njerëzor nëpërmjet fuqisë hyjnore të Zotit tonë Jisu Krisht, të ringjallur prej së vdekurish.
Në ditët e shenjta të dyzet ditëve të shenjta, le t'i intensifikojmë lutjet tona të zjarrta për paqe Perëndisë së paqes (1 Thesalonikasve 5:23).
Frytet e agjërimit tonë qofshin shtimi i dashurisë, ndërprerja e armiqësisë dhe gjakderdhja, zhdukja e urrejtjes dhe e çdo ligësie, që, duke kaluar denjësisht nga sprova e luftës shpirtërore, të vdesim për mëkatin dhe të jetojmë në Krishtin Jisu, Zotin tonë (Rom 6:11).
Çdo vit, gjatë Dyzet Ditëve të Shenjta, ne kemi miratuar një rregull të veçantë lutjeje.
Besimtarët e Kishës sonë të Shenjtë këtë vit kanë bekimin të bëjnë shtatë metani, çdo ditë me lutjen e Jisuit ( ose siç njihet ndryshe Lutja e zemrës ) - për faljen e mëkateve tona, gjithashtu edhe për të lexuar një kapitull të Ungjillit të Shenjtë - për paqen në të gjithë tokën dhe për të gjithë botën.


Burimi: www.ortodossiatorino.net

[arbereshi_niko]

Funerali i patriarkut Neofit dhe pretendimet e vazhdueshme të fanariotit





Publikuar: 19.03.2024


Varrimi i Patriarkut të Bullgarisë Neofit u bë më 16 mars 2024, në Katedralen e Shën Aleksandër Nevskit në Sofje.
Në Liturgjinë Hyjnore para varrimit, të mbajtur nga Mitropoliti Joan i Varnës dhe Preslav Veliki, nga episkopët e Kishës Bullgare dhe nga klerikë bullgarë dhe rumunë.
Të pranishëm ishin delegacione nga Patriarkanat e Kostandinopojës, Aleksandrisë, Jerusalemit, Rusisë, Gjeorgjisë, Serbisë dhe Rumanisë dhe nga Kishat e Qipros, Greqisë, Shqipërisë dhe Maqedonisë.







Patriarku Bartolomeu solli me vete "Mitropolitin Epifan" (Sergei Dumenkon) dhe "Kryepiskopin Yevstratiy" (Ivan Zorja) të "Kishës Ortodokse Ukrainase" skizmatike.
Këta të dy, siç shprehet vetë Miropoliti Ioan ( bullgar ), nuk ishin të ftuar (ndryshe nga Mitropoliti Nestor, i ftuar si përfaqësues i Patriarkut të Moskës),
ata ( përfaqësuesit skizmatikë ) në raportin e Kishës Bullgare radhiteshin në mesin e pjesëmarrësve joorthodhoksë.

I pakënaqur me figurën e shëmtuar që bëri, Patriarku Bartolomeu, të cilit i ishte ofruar të kremtonte shërbimin funeral, përfitoi nga ky moment për të “qortuar” të ndjerin që nuk kishte marrë pjesë në sinodin e tij të Kretës në 2016.
Për ata që pyesin pse Patriarku Bartolomeu nuk ka frikë të humbasë fytyrën, le të kujtojmë se
Bullgarët nuk e kanë harruar gafën e tij në vitin 2015, në të cilën ai abuzoi me një moment të famshëm që iu ofrua në Sofje për të nisur një show ideologjik të dyshimtë (dhe për më tepër të padobishme).
Bëhet fjalë kur në mes të Omelisë shpërtheu duke kërkuar që Kisha bullgare duhet ti rikthejë sendet e shenjta liturgjike, të përvetësuara nga ushtria bullgare, në Luftërat ballkanike, po po flasim mbi 110 vjet më parë…, por që patriku i fanarit këto pretendime nuk i bëri kur vajti në Romë dhe Venecja…, kush e di pse?!
Gjothësesi kreu i fanarit e “qortoi” për faktin se patriarku i ndjerë Neofit, kur ishte ende mitropolit, nënshkroi dokumentet e Këshillit Pan-Orthodhoks të Chambésy, por e injoroi Këshillin e Kretës…



-.-.-.-.-.-.-
Ps: Çudia më e madhe ngjau, kur jerarkët e “kishës skizmatike ukrainase” vendosën të celebrojnë në kishën kushtuar një Shënjti rus, por që është “përjashtuar” nga lista e shënjtorëve që nderon kisha e tyre nacionaliste. [ pkth ]

[arbereshi_niko]

Çfarë po ndodh me faqen e Unionit të Gazetarëve Orthodhoksë?

Publikuar: 26.04.2024

Vetëm në fillim të këtij muaji u kujtuam lexuesve tanë se mediat orthodhokse në Ukrainë janë në rrezik të pogromeve dhe me sa duket faqja e internetit e Unionit të Gazetarëve Orthodhoksë është e paarritshme ( e censuruar) për rreth një jave.
Kini parasysh, ne nuk po flasim për errësimin e saj në Ukrainë (që tani e marrim si një “normalitet”),
por për errësimin e saj edhe në Itali.
Për fat të mirë, videot në YouTube dhe faqja e Unionit në Facebook mbeten ende aktive, por bllokimi i faqes në nivel ndërkombëtar është një fëlliqësirë globale, i cili na privon nga informacioni autentik i vëllezërëve tanë orthodhoksë në Ukrainë.
Tani gjithçka që duhet të bëjmë është të lutemi (një strategji që nuk është aspak e dobët), dhe të vazhdojmë t'i denoncojmë këto padrejtësi kudo që të jetë e mundur.


Burimi: ortodossiatorino.net

[arbereshi_niko]

Pagëzimi i mbi Një Mijë personave… .




https://youtu.be/VYQ4ht_MFtI?si=xN_bYEzoHb-mB-xQ



PAGËZIMI I NJË MIJË VETËVE, NË MALAVI.

Në këtë video të At Georgij Maksimov, shohim kremtimet e një mijë pagëzimeve në shtatë famulli në Malavi
gjatë vizitës baritore të Vladyka Konstantin të Zarajskut në prill 2024.
Ka edhe dëshmi të momenteve të tjera të vizitës, si hapja e një pus për 12 fshatra
dhe takimi i 15 priftërinjve të dekanatit të Malavi.

[arbereshi_niko]

Braktisja ose ndryshe Apostazia në Kishën Orthodhokse mbështetet edhe nga disa klerikë dhe episkopë…


Shkrojtur nga Kryepiskopi Averkij (Taushev) nga Orthodoxologie, 4 maj 2024





Armiku i racës njerëzore po përdor të gjitha përpjekjet dhe të gjitha mjetet e tij për të përmbysur Kishën Orthodhokse, dhe në këtë ai mbështetet në një masë të madhe nga apostatët e hapur dhe ata të fshehur ndaj besimit dhe Kishës së vërtetë, duke përfshirë edhe ata që kanë tradhtuar thirrjet ( vokacionet ) e tyre të larta, po edhe betimet si klerikë, madje edhe si episkopë që drejtojnë disa kisha individuale.
Në të vërtetë, ne po jetojmë në një kohë të tmerrshme, një kohë siç nuk është parë kurrë në historinë e krishtërimit, kurrë në historinë e njerëzimit!
Një moment pothuajse paqëndrueshmërie totale!
Dhe në masën që dëshirojmë t'i qëndrojmë besnikë Orthodhoksisë së vërtetë, na ngarkohen shumë detyrime.
Ne duhet, siç na mëson episkop Ignatij (Bryanchaninov), të shmangim apostazinë që po rritet kaq shpejt në botë dhe të mbrohemi prej saj.
Ne duhet të mbrohemi nga fryma korruptive e kohës për të shmangur ndikimin e saj.
Dhe për këtë duhet së pari të kuptojmë dhe të mos harrojmë kurrë:

● se aktualisht jo gjithçka që mban emrin më të shenjtë ( për ne ) dhe më të dashur të Orthodhoksisë është vërtet Orthodhoksi – tani ka edhe pseudoortodoksi, së cilës duhet t'i frikësohemi dhe prej së cilës duhet të largohemi sikur nga zjarri;

● se Orthodhoksia e vërtetë është vetëm ajo që nuk pranon dhe nuk lejon në asgjë, as në mësimdhënie e as në praktika kishtare, asnjë lloj risie në kundërshtim me Fjalën e Zotit dhe me dekretet e Kishës universale;

● se Orthodhoksia e vërtetë nuk bekon dhe nuk e lëvdon modën moderne – moralin dhe zakonet e botës moderne dhe të korruptuar, e cila, edhe më shumë se në kohët apostolike, qëndron sot në të keqen, pasi është një botë që e ka braktisur Zotin;

● se Orthodhoksia e vërtetë, konsideron vetëm dashurinë e Zotit dhe shpëtimin e shpirtrave, jo zgjidhjen për lumturinë e përkohshme tokësore, karrierën, avantazhet dhe pasuritë e kësaj bote;

● se Orthodhoksia e vërtetë është shpirtërore, jo e natyrshme dhe trupore, jo e lidhur me tokën, me ndjenjat dhe përvojat tokësore.


Fragmente nga:
Mbi apostazinë.
https://archbishopaverky.blogspot.co...erpts.html?m=1

.-.-.-.-.-.-.-.-.

Çfarë do të thoshte sot Vladyka Averkij për gjendjen e Orthodhoksisë 50 vjet më pas …?!