Andi Bejtja: Qeveria Rama, qeveria "prish dhe mbyll"

[Albo]

Qeveria “prish dhe mbyll”

ANDI BEJTJA

Në një kohë kur kriza ekonomike botërore që po vazhdon prej më shumë se katër vjetësh po reflektohet më shumë se kurrë në rajon dhe veçanërisht edhe në Shqipëri, lajmet që vijnë nga qeveria shqiptare kanë të bëjnë vetëm me një togfjalësh: “prish dhe mbyll”. Ky është refreni kryesor që dëgjojnë qytetarët shqiptarë prej më shumë se dy muajsh, refren populist i cili në fillim dhe mund t’i ketë ngrohur veshët e disave, por që tashmë, me kalimin e muajve dhe ditëve, po ftoh logjikën dhe shpresën e të gjithëve. Sepse ajo që po bën qeveria është vetëm “prish dhe mbyll”. Askush nuk ngrohet më si ditët e para nga dinamiti që shembi pallate, nga aksionet kundër kazinove, nga ultimatumet që u jepen kompanive private për shlyerje të borxheve brenda pak ditëve, duke u sjellë pashmangshmërisht falimentimin, sepse të gjithë po e shikojnë se flamuri shqiptar po e zëvendëson shqiponjën që tenton të fluturojë me buldozer dhe dinamit. Edhe pse qeveria e justifikon gjithçka në emër të ligjit, edhe pse në fakt paligjshmëria e këtyre dy muajve nga ana e qeverisë ka thyer rekorde, gjithçka errësohet kur jo vetëm biznesmenët e këtij vendi, por dhe vetë qytetarët e thjeshtë e ndiejnë se horizonti po mbyllet. Qytetarët më shumë e përjetojnë këtë qeveri si një organizëm që gjuan vetëm me shpulla, sesa si një organizëm që u jep dorën qytetarëve të vet për t’u ringritur në këtë situatë të vështirë ekonomike.
Në veshët e gjithsecilit ka vetëm një refren, “prish dhe mbyll”, dhe asnjë hapësirë zhvillimi, sepse kjo qeveri erdhi në pushtet pa një plan, pa një strategji të mirëfilltë ekonomike për këtë kohë specifike krize që po kalojmë dhe, për më tepër, nuk jep asnjë mesazh serioz se ka një strategji të tillë, përveçse akuzon qeverinë e kaluar, edhe pas më shumë se dy muajsh. Paradoksi lindi, në fakt, që para 23 qershorit, kur opozita e djeshme dhe maxhoranca e sotme bëri një duzinë premtimesh të bujshme dhe fill pas ardhjes në pushtet tha se kishte nevojë për auditim ndërkombëtar të gjendjes së financave dhe të ekonomisë shqiptare. Është fare e qartë që premtimet u bënë tërësisht në ajër. Mjafton të kujtojmë konstatimin e ish-liderit të opozitës, Rama, se Shqipëria ka një milion të papunë, që u shoqërua me premtimin tjetër se qeveria e re do të punësonte 300 mijë persona në një mandat 4-vjeçar, duke sjellë automatikisht konkluzionin se qeverisë së re do t’i duheshin rreth 15 vjet për të zhdukur papunësinë. Aq qesharake bëhet kjo situatë, sa dikush që erdhi nga jashtë dhe hapi kanalet televizive shqiptare, u trullos kur hasi në paradoksin që nuk po mbaron akoma edhe tani: maxhoranca që thotë ekonomia është keq dhe opozita që me të madhe bërtet se ekonomia është mirë. Kjo qeveri erdhi thjesht dhe vetëm me premtime populiste, që tashmë mërzisin më shumë ata që u gënjyen të parët. Jemi në një kohë kur remitancat (paratë e dërguara) e emigrantëve kanë rënë mbi 70 për qind, kur gati një e treta e emigrantëve që jetojnë në Greqi janë kthyer në Shqipëri dhe kur janë shtuar kioskat që shesin cigare të hapura.
Për hir të së vërtetës, ka dhe vende të tjera në Europën Juglindore që po kalojnë situata të tilla të ngjashme, por, ndryshe nga Shqipëria, kanë një strategji të qartë dhe një rrugë me piketa të caktuara mirë. Aq të kujdesshme janë këto vende ndaj politikës “prish dhe mbyll” në këtë situatë ekonomike që po kalojmë, saqë revista “The Economist”, në një shkrim të sajin, ku jepeshin përpjekjet e disa vendeve në Europën Juglindore për të rikuperuar krizën, nënvizonte se disa vende, mes përpjekjeve dhe reformave të tjera, po shikonin si mundësi dhe lënien hapur të klubeve, të bareve dhe të restoranteve pas orës 24, me shpresën se ekonomia mund të merrte frymë më lirisht, duke dhënë indirekt mesazhin se buka e përditshme në këtë situatë është më e rëndësishme se gjumi i qytetarëve. Jetojmë në një kohë kur dhënia e mesazheve të forta, qofshin dhe në emër të ligjshmërisë, ka më pak rëndësi se papunësia. Ndaj, jo pak shqiptarëve, që janë shprehur dhe në forumet sociale, të ndërgjegjshëm për periudhën që po kalojmë, u ka bërë përshtypje se si qeveria shqiptare stërmundohet për të gjetur pesë milionë euro për pagesat e prapambetura të individëve me aftësi të kufizuara dhe ndërkohë, me shpejtësinë më të madhe, është gati që afërsisht me po këtë shifër të dëmshpërblejë banorët e një pallati me leje në Vlorë, shembjen e të cilit vetëm për hir të dhënies së mesazhit, mund ta bënte ndryshe dhe më vonë. Për më tepër, ky mesazh humb rrugës, madje tjetërsohet, sepse kësaj qeverie për të shpronësuar raste të tilla në vijën bregdetare dhe në të gjithë Shqipërinë nuk do t’i mjaftonte as buxheti i Kinës dhe i Amerikës.
Këtë herë, ndryshe nga koha e qeverisë “Berisha”, me të mirat e të këqijat e veta, kur shqiptarët shkelnin në një rrugë të paralajmëruar, kur piketat e zhvillimit ekonomik ishin të qarta dhe kur prioritetet ishin të evidentuara mirë, shqiptarët po hynë një rrugë të panjohur, pa vijëzime dhe pa mure mbrojtëse. Si rrallëherë në historinë e Shqipërisë demokratike kemi hyrë në javën e parë të dhjetorit dhe miratimi i buxhetit të vitit 2014 është akoma larg. Për shkak të kësaj vonese të buxhetit, asnjë biznesmen shqiptar nuk di ku ta projektojë të ardhmen e investimeve të veta në janarin e vitit të ardhshëm. Historiku i burokracive të lëvrimit të buxheteve shqiptare ka dëshmuar se edhe pas miratimit të këtij buxheti në Parlament, duhen të paktën 3 muaj që ai të materializohet në praktikë. Dhe jo vetëm kaq, por asnjë biznesmen apo qytetar i thjeshtë nuk i di prioritetet e kësaj qeverie, sepse qeveria nuk i ka të qarta as vetë; deri më tani nuk ka asnjë strategji, përveçse “prish dhe mbyll”. Aq të panjohura ka dhe aq e pasigurt është rruga që kemi marrë së bashku me këtë qeveri, sa vetë ministri i Financave deklaron një borxh të brendshëm afërsisht prej 240 milionë dollarësh; qesharake, por është një shifër dhe më e vogël sesa deklaron vetë ish-ministri i qeverisë demokratike Ridvan Bode dhe akoma më qesharake kur kujton që vetë Kryeministri Rama ka deklaruar një borxh prej 600 milionë dollarësh. Për shkak të politikës “prish dhe mbyll”, për shkak të mungesës së prioriteteve të zhvillimit të vendit dhe të një strategjie të qartë të daljes nga kriza ekonomike, fatkeqësisht shqiptarët kanë hyrë në një trajektore pesimizmi, dhe kjo është më e rrezikshme se gjithçka. Trajektorja e pesimizmit shtohet kur shikon që me gjithë këtë “lëndë të parë”, opozita harxhon më shumë kohë me foton e Enver Hoxhës që ka vënë Rama prapa vetes më 29 Nëntor. Për ata që marrin vesh nga ekonomia, pesimizmi shtohet dhjetëfish kur qeveria do të marrë borxh për të larë një borxh dhe jo për të hapur horizonte të reja afatgjata në ekonomi. Për ata që marrin vesh nga ekonomia, pesimizmi bëhet mbytës në qoftë se do të rriten taksat në një rajon ku investimet e huaja janë kyçe dhe ndoshta e vetmja mënyrë për rimëkëmbjen e ekonomisë. Më falni, marr guximin t’ju them publikisht: po ikim për lesh.

Panorama

[Albo]

O Andi Bejtja, ti mire ben qe e lodh shqipen dhe u tregon shqiptareve qe Edi Rama po shkaterron ekonomine shqiptare dhe po e zhyt vendin akoma ne nje krize me te thelle ekonomike se cfare ishte. Por ti e njeh shume mire Edi Ramen personalisht. Perse nuk u tregon shqiptareve se kush eshte Edi Rama qe njeh ti? A ka kapacitet ky njeri qe nuk ka qeverisur dot ne 50 vjet familjen e tij, te qeverisi sot nje popull te tere?

Une ua thashe ne forum muaj para se Rama te behej kryeminister: Nje njeri qe nuk di, edhe sikur te doje te beje nje pune te mire, nuk ka per te qene i suksesshem, ka per te deshtuar, per nje arsye te thjeshte, se nuk di. As nuk di e as nuk eshte nga ata tipa qe ka deshire te mesoje. Kjo duket qarte qe edhe keshilltaret qe zgjodhi, nuk i degjon po i mban sa per numer.

Pyetja e vetme qe pret pergjigje ne kete pike: Edhe sa kohe do ta tolerojne vete socialistet Ramen ne krye te qeverise, para se ta rrezojne me kartonat e tyre ne Kuvend?

Albo

[Ziti]

mire tua beje Rama, vete e zgjodhen

[Albo]

Numërimi mbrapsht i 100 ditëve të qeverisë Rama

Arian Galdini

Ende nuk i ka mbushur 100 ditët e para të qeverisjes. Megjithatë, që nga dita që ka hyrë në zyrën e Kryeministrit, gjithçka e premtoiArian-Galdini-150x150 si paketë interpretuese të Rilindjes para e gjatë fushatës elektorale, po e zhdërvjelltëson si propagandë estetike të qeverisjes. Rilindjen na e interpretoi si mbërritjen në një epokë të re, kur qeveria është e drejtë, solidare, humane, llogaridhënëse, e përgjegjshme dhe transparente. Por ç’ka ndodhur këto ditë që janë veç fillimi i një qeverisjeje që po duket më shumë se Qeverisje e Rilindjes, realisht në Qeverisje të Rikalitjes së durimit qytetar?

Qeverisja e drejtë, e premtuar, u shndërrua në një qeveri që të drejtën e do dhe e mban veç për vete. Logjika e tyre është e tej-thjeshtëzuar: Qeverisja e re është e drejtë, sepse Kryeministër është Edi Rama dhe ministra janë çunat dhe gocat e Rilindjes. Gjithë të tjerët janë të korruptuar e të padrejtë, se aty nuk janë Edi Rama me çunat dhe gocat e Rilindjes. Ndaj të gjithë të tjerët duhen reformuar ose zhbërë, që të bëhen të drejtë. Sigurisht të drejtë do të bëhen vetëm në momentin kur të gjitha institucionet e tjera do të zotërohen nga Edi Rama dhe çunat e gocat e Rilindjes. E thënë si në kafene, do të ishte kështu: Nuk ka nevojë për Reformë. Ka nevojë vetëm për ca çuna e goca Rilindjeje.

Rilindaxhij dhe klithmëtarë reformash kanë më pak se 100 ditë që na rokanisën kokën me këtë ‘Status Mendor Agjitpropi’ të tipit: ‘Të gjithë janë të korruptuar, të gjithë janë të ligj, të gjithë duhen reformuar, përveç meje.’

Parimi dhe reforma e vërtetë është ndryshe: ‘Le të rrjedhë e keqja, le ta mbulojë botën mashtrimi, e liga dhe fëlligështia, por jo nëpërmjet meje.’

Me pak, fjalë reforma nis nga vetja. Se asgjë nuk ndodh nëse kërkohet të reformohen të tjerët, ndërsa deformohen vetvetet. Nis nga vetja. Për të gjithë, nis nga vetja. E dimë që nga të gjitha anët e palët, na kanë vjedhur, se të gjithë ia kanë thënë të gjitha të zezat njëri-tjetrit. E dimë që nga të gjitha anët e palët na kanë mashtruar, se të gjithë ia kanë nxjerrë të palarat njëri-tjetrit. Kërkohet nga koha që të gjithë ne të mos e shohim të keqen tek të tjerët, jashtë nesh, duke u bërë veç reformatorë të të tjerëve. Kërkohet ta nisim reformën nga vetja me parimin: Unë nuk vjedh, unë nuk mashtroj, përndryshe unë nuk e meritoj të jem këtu ku jam.

Reforma dhe Rilindja janë shndërruar në dy terma kundërthënës. Nëse kërkohet reformë, kërkohet transformim përmbajtësor, rrënjësor, i thellë. Por këto nuk po duken në horizont. Kësisoj, nuk na duhen as transformimi, as përmbajtja, as reforma. Na duhen çunat dhe gocat e Rilindjes.

Rilindja është e vetmja Reformë estetike që ka në plan dhe veprim deri sotdita Qeveria e Edi Ramës.

Qeveria e ka të pamundur që të jetë e drejtë dhe solidare sepse po na thotë se ‘arka e shtetit është bosh’ dhe për këtë fajin e ka Saliu.

Ndërkohë që në vend që të jetë llogaridhënëse, qeveria po bëhet llogarikërkuese. Qeveria çdo ditë po u kërkon llogari atyre që ikën. Qytetarëve as që e ka në plan t’u japë llogari për çka po bën, ku po na çon, e çka ndërmend të bëjë.

E përgjegjshme dhe transparente, qeveria e dëshmoi me rastin e ‘armëve kimike’, se as që e ka më të voglin synim të jetë e tillë.

Edi Rama llogari nuk po jep, por që po numërohet, kjo është e sigurt se po numërohet. Çdo ditë e kaluar prej tij në zyrën e Kryeministrit, po numërohet.

Ja sesi duket numërimi i ditëve të Edi Ramës si Kryeministër.

23 qershor, fitoi zgjedhjet. 23 shtator, filloi efektivisht detyrën si Kryeministër. 15 nëntor, tha se nuk mundet. 29 nëntor, i mbiu Enveri me protokoll pas shpine. 3 dhjetor iu rikthye të njëjtit avaz të vjetër duke na thënë se për gjithçka: Fajin e ka Saliu.

A ka ndonjë gjë që mundet, do ta bëjë dhe e di Edi ta bëjë, përveç agjitpropit dhe fajësimit të Saliut?

Ajo çka ngjau pak javë më parë me çështjen e ‘armëve kimike’ është ndoshta lakmusi më dritënxjerrës i të vërtetave të Edi Ramës. Po u rikthehemi shkurt me pak argument atyre ditëve sepse janë si rrezatim nëpër skutat e agjitpropit që ka ngritur Qeverisja Estetike e Edi Ramës, me Kod Etike, por pa etikë publike.

Së pari, Edi Rama në dt. 15 nëntor nuk tha: Jo. Edi Rama tha: E kam të pamundur. Ndaj askush të mos ngazëllehet e as të mos këndëllehet me deklarata të tipit: Na humbi diktatori, Jam krenar për Kryeministrin tim, apo U vendos një standard i ri: Kryeministri dëgjoi zërin e qytetarëve. Etj, etj..

Aspak. Kryeministri thjesht pranoi pamundësinë e tij. Pamundësia e Kryeministrit për të marrë vendimin e gabuar, patjetër që është fitore e qytetarëve.

Së dyti, Edi Rama hyri vetëm në këtë negociatë dhe doli po vetëm. Në një vend që pretendon të ndërtojë standarde demokratike nuk ekziston modeli i Liderit Suprem që merr vendime i vetmuar. Ky lloj Lideri Suprem është i kohëve dhe mendësive që i kemi lënë pas, në vitin 1990, e na u tha se i lamë pas edhe në 23 qershorin e vitit 2013. Por jo, qenkemi gabuar. Edi Rama e la popullin pa frymë, në ankth, ndërsa vetë negocionte dhe vetë vendosi në fund.

Së treti, Edi Rama mbajti një fjalim plot mllef dhe largësi e moskuptim të plotë me qytetarët e tij. Qytetarët që kishte përballë zyrës së tij në protesta ishin padiskutim të shumëngjyrshëm, me interesa, ide, botëkuptime dhe pikëpamje të gjithfarshme, ama si tërësi ata përbënin fuqinë e qytetarit të dinjitetëzuar. Asnjë lidhje nuk kishte ajo protestë me opozitën, Sali Berishën, Fatmir Mediun apo Lulzim Bashën. Përkundrazi, protesta ishte vetëm e qytetarëve dhe mbi të gjitha, e të rinjve dhe të rejave, gjimnazistëve dhe studentëve. Edi Rama mbajti një fjalim shumë të shëmtuar në përmbajtje, por për disa shumë të bukur në stil. Nuk arrij të kuptoj askënd nga ata që adhurojnë stilin e Kryetarit që nuk ka pikë përmbajtjeje, e më keq akoma, ka përmbajtje që bie era autoritarizëm pasiv. E dini pse fjalimi i Edi Ramës kishte përmbajtje të shëmtuar? Sepse ishte plot mllef, zemëratë, interpretime, kategorizime, epitete, të vetëm një njeriu kundër gjithë të tjerëve. Kur ky njeriu i vetmuar që flet kësisoj, kundër gjithë të tjerëve, është Kryeministri i vendit, atëherë bie era autoritarizëm. Dhe a e dini pse, standardi i tij i propagandizuar, si standard lirie dhe demokracie duke e lejuar protestën të ndodhë, është standard i rrejshëm? Sepse Edi Rama siç nuk tha Jo për armët kimike, por tha, e kam të pamundur, ashtu edhe nuk u tha dot Jo protestave sepse e kishte të pamundur. Përmbajtja e fjalimit të tij është dëshmia e pamundësisë së tij. Me fjalë dhe stil, Edi Rama shfreu aq shumë mllef e zemëratë, saqë po të kishte patur mundësi, edhe me vepra do të bënte potencialisht krejt të tjera gjëra, nga ato që lejoi t’i ndodhnin. E megjithatë, ai nuk i bëri dot ato që lexohen se mendonte, bazuar në ato që tha, sepse e ka të pamundur. Edi Rama jeton në pamundësi kronike. Për të fituar në 23 qershor, e kishte të pamundur, ndaj edhe iu desh Ilir Meta. Për të thënë Po për armët kimike, e kishte të pamundur, ndaj edhe nuk iu desh Ilir Meta. Për të thënë Jo për armët kimike, e kishte të pamundur, ndaj edhe ai vendosi pa Ilir Metën. E për të ndalur protestat e kishte të pamundur, sepse për suksesin e tyre u kujdes edhe Ilir Meta.

Së katërti, Edi Rama jeton në harmoninë e hipokrizisë dhe kush përpiqet ta ngjyrosë me ngjyra që nuk ka, nuk bën as më shumë e as më pak, por e bën Edi Ramën që të duket si ai që donte të na sillte armë kimike, por përfundoi dhe u shndërrua vetë në armë komike.

Atëherë, si duket sipas meje kjo qeverisje që është në zgrip por ende nuk i ka mbushur 100 ditë, e që po i numërohet çdo ditë?

Qeveri komikestetike…

Këta: Shpallin reforma e bëjnë deforma. Shpallin kauza dhe bëjnë pauza. Shpallin prioritete dhe bëjnë tritolitete. Flasin mirë dhe veprojnë gabim. Propagandojnë bukur dhe mendojnë keq. Projektojnë drejt dhe zbatojnë shtrembër. Pretendojnë vizion, përfundojnë fiksion. Ngrenë pritshmëri, zhyten në pavërtetësi. Sillen sikur kanë mision, duken qartë që s’bëjnë gjë tjetër veç makinacion. Premtojnë Rilindje, por na kërkojnë Përqindje…

MAPO