Mëshira sociale dhe loja e fatit- humanizmi vjen nga kultura

[abica]

ZOTI kur pa se njerëzimi nuk ndreqej pas shumë përpjekjeve, vendosi Mëshirën mbi tokë dhe e la Drejtësin për në fundin e kohërave. Koncerti Humanist i tenorit Shqiptar me famë ndërkombtare Saimir Pirgu vjen si tingull këmbanëze; këtë fund Tetor në dobi të fëmijëve invalidë, por a nuk është kjo kuptimësia e fjalëve përkëdhelëse në vesh nga Nënë Tereza; drejtuar liderve më të lartë të shteteve për mrekullinë e Mëshirës njerzore.

Mjegulla pas zgjedhore po fashitet shpejt, por mëshira sociale nuk po duket. Kanë kaluar disa njëmbëdhjeta të famshme kalendarike pas Gushtit, ajo e Shtatorit e Tetorit por këtu Vonesa paska harruar të vijë edhe me shumë Vonesë si vlersonte dikur një koleg mediatik nga Kosova për ngjarjet në drejtim të zhvillimit shqiptar në raport me vendet fqinje.
Prej fundit të gushtit njerzit me “aftësi speciale” , fëmijët autikë, trizomë, distrofikët , para dhe tetraplegjikët , prindërit invalid të sëmundjeve profesionale dhe mbarë kategoritë e reklamuara e jo aq pranë të gjithëve presin shërbimet mujore minimale duke nisur prej barnave e pak më gjerë.

Pagesa mujore e një fëmije në KEMP është më pak se 10 mijë lekë në muaj dhe bashkë me prindin kujdestar mbërrin diku tek 20 mijë të ardhura duke privuar prindin apo shërbyesin të punësohet tjetërkund, praktikisht duke e nxjerrë në pension të parakohshëm.
Krahasuar me pagesën e KEMPIT psh.për një fëmijë me aftësi të kufizuara në një kanton të Zvicrës me pagesën e invalidit shqiptaro- zviceran ; me të cilën mund të blihet një apartament në bregdet për t’i ofruar një trajtesë më dinjitoze, trajtesa shqiptare e invalidëve është diçka më pak se “mëshira sociale” .

Avokati i Popullit Igli Totozani është zëri i vetëm i artikuluar në media prej fund gushtit për zgjdhje të shpejtë . Po këto ditë Ministri i Mirqënies e Rinisë Erjon Velia me iniciativën dashamirëse dhe vullnetin për të ndihmuar e përafruar standarte jetese, shprehu keqardhjen për njerzit e aftësive të kufizuara dhe familjet e tyre në një program televiziv duke vlerësuar se personat përgjegjës për vonesën kanë kryer një vepër penale për shoqërinë.

Vonesa sipas tre njësive bashkiake të Tiranës, përfaqsuar nga drejtues të zgjedhur nga kualicioni i majtë, të cilët justifikohen se shkak i vonesës është Bashkia e Tiranës e cila thuhet se paska ndarë fondet vetëm për njësitë që drejtohen kualicioni i djathtë. Sesa reale është kjo pamje e ngjyruar me akuarelet e politikës nuk dihet ende , në një kohë kur nga pushteti vendor për invalidët e KEMP-it, nuk ka ndonjë dalje sqaruese e shpresë dhënëse për qindra familje në pritje.

Fakt është se ato pak qëndra psiko-sociale në disa rajone të kryeqytetit; ku merrnin shërbime modeste e jetike si terapia falas fëmijët me sindroma të ndryshme por me talente të veçanta, u mbyllën prej skadencës së kontratave. Por pjesa e dytë e filmit janë jeta dhe rritja e fëmijëve që e panë veten duke shpenzuar shuma marramendëse nëpër fondacione private apo terapistë individual dhe shpesh të përjashtuar në pjesën më të madhe nga kopshtet shtetërore dhe integrimi dyer mbyllur në shkollat fillore; pa ndonjë një kujdestar përkrah fëmijëve të zakonshëm në bankat e shkollës.

Koha shkon dhe nuk ka miliarder ta blejë çastin përikës. Por të pasurit realë janë ata që japin më shumë se marrin, filantropëve si Xhorxh Soros, apo Bill Gates që kanë kuptuar se njerzimi përmirsohet jo vetëm nga programet kompjuterike dhe arritjet teknologjike por sëmundjet dhe varfëria pakësohen mes aktit “normativ” të dhurimit.

Në ajrin e përfoljes publike për miliona të shpërdoruara nga Ministritë këtë vit elektoral, nuk u kursye edhe shpina e rreshkur dhe e brishtë e invalidit shqiptar me familjeve ku bashkjetohet me fukarallëkun mbi 20 vjet; teksa gjithshka trukohej në shifra të rreme rritjesh ekonomike, kur në realitet është durimi rekord dhe tejpritja nga njerzit e ndryshimit ekonomik.

Invaliditeti, përtej kostumit të profesionit; mund ti ndodhë kujtdo në familje, si një Kryetari Bashkie, një Presidenti, Kryeministri apo Ministri, ndaj do parë me pak më shumë ndjeshmëri “Njeriu pa shëndet”.

Mëshira ka përmasën reale në rrafshin social dhe quhet Rekomandimit i 11 nga Bashkimi Evopian duke ripohuar treguesin se sa e qytetëruar është një shoqëri në mesin e Europës nga mwnyra sesi kujdeset pwr për personat me aftësi të kufizuara në shëndetin fizik dhe mendor .



Nga
Andi Bica